Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 juni 2018

We hebben al maanden een paartje wilde eenden in onze vijver. Ik begon langzaamaan te denken dat ze niet zo goed wisten hoe het moest, toen we gisteren opeens jonge eendjes zagen rondscharrelen in het ondiepe deel van de vijver. Omdat ze nooit stil zitten is het moeilijk tellen, maar ik meen er negen te tellen, met moeders waakzame oog in de buurt. Hoewel de eendjes ook behoorlijk avontuurlijk zijn en er ook op hun eentje op onderzoek lijken uit te gaan.

Als ze maar niet zo onderzoekend zijn als moeder eend vorig jaar. Want die is na een dag in de vijver te hebben rondgedobberd weg gelopen met de schare kindertjes achter haar aan. En, ik weet het niet, maar er zijn vossen in de buurt, dus of dat uitstapje goed bevallen is (voor de eend en kinders) waag ik te betwijfelen. Nu maar hopen dat we een wijzer stel in de vijver hebben dit jaar. Laat ze maar lekker blijven een maandje of zo.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 17 juni 2018

Deze week zijn we de eerste zaadjes van dit jaar weer aan het verzamelen. We verzameken vooral zaadjes die aan bepaalde biotopen bijdragen. 

Komende zaterdag is de markt "Oosterwold ontkiemt" en wat is er dan leuker om ook bij te dragen aan de diversiteit aan planten in Oosterwold. Zo kan iedereen die een kleine bijdrage aan de Stichting Paradijsvogelbosje Oosterwold een zakje zaadjes uitzoeken. Natuurlijk zolang de voorraad strekt. 

Bij het zoeken naar een goede manier om zaadjes te verpakken ga ik op zoek naar een handige manier om zandzakjes te maken en stuit daarbij op het volgende vouwinstructie die ook voor anderen toepasbaar is.  Wat vooral handig is, is dat je om ze in elkaar te zetten gaan lijm nodig hebt. 

En ja dan verzin ik natuurlijk dat die zakjes er aardig uit moeten zien... Dus ga ik op de computer lopen klooien. En het resultaat is best aardig geworden, al zeg ik het zelf. 

Op de zaadjes zetten we wel een naam, maar geen zaai-instructie. Die kun je vinden op:De pagina zaai- en bloeikalender op deze site (onder landschap). Die kun je natuurlijk ook gebruiken voor je eigen zaadjes!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 juni 2018

Het is nog altijd niet gelukt om de Frederik van Eedenweg goed in google maps te krijgen. Ik heb het inmiddels voor de xe keer geprobeerd (nu met een nieuwe manier via feedback in de maps app... En daar ontdekte ik dat ik wel een plaats kon toevoegen. En die blijkt ie meteen te plaatsen.

Dus de Frederik van Eedenweg is er nog niet maar Paradijsvogelbosje Oosterwold wel. Kan handig zijn voor wie wil (laten) navigeren via google...

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 juni 2018

Vorige week heb ik voor mijn verjaardag nieuwe vissen gekregen. Vorig jaar had ik ook tien blauwe windes gekocht, maar die hadden we na de eerste maanden niet meer gezien. Dus groot was mijn verbazing toen ik een maand geleden licht oranje vlekjes in het water zag. Alsof er een bos wortelen in de vijver lag. En zowaar de windes waren er nog. Eerst zeven in getal. En wonder boven wonder: de blauwe windes leken wel goudwindes geworden. Er was weinig blauw meer aan. En ik kon mijn geluk niet op toen ik afgelopen week in het zachte avondlicht alle tien windes aan de oppervlakte kon tellen. Dat is toch een soort magie. Waar waren die alle tijd gebleven?

Maar onze vijver is groot genoeg voor wat meer vissen, dus we hebben tien Elritsen en vijf sneepjes en vijf extra blauwe windes gehaald bij Almeer Plant. Dat is het enige tuincentrum dat ik in de omgeving ken, waar ze een redelijke sortering vijverplanten hebben.

Goud Elritsen kleine visjes, die ook niet groter dan een centimeter of acht worden. Sneep kan wel groter worden. Het is een soort Karper. We gaan het zien. Ze zouden bij voorkeur draadalg eten. Dat is er voorlopig genoeg.

Je koopt vissen in een afgesloten plastic zak. Die moet je eerst gesloten in de vijver laten drijven, en er daarna wat vijverwater bijgieten. De vissen zijn uiteraard wat beduust van de reis, en moeten met lichte dwang en drang uit de zak in de grote buitenwereld worden geleid. Nu maar een paar foto's maken, want anders zie ik ze een jaar lang niet. Maar dat ene momentje als je ze weer ziet, denk je: mijn vijver leeft!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 11 juni 2018

Gisteren had de nieuwe flevolandse afdeling van de organisatie VELT een workshop onder leiding van Marc Siepman georganiseerd in de Tuinkamer en de tuin van het Paradijsvogelbosje. De Vereniging voor ecologisch leven en tuinieren is oorspronkelijk een Belgische organisatie die inmiddels ook in Nederland heel actief is. Sinds kort is er ook een Flevolandse afdeling van de vereniging: Flevovelt. Franka Steekelenburg en An van Elst organiseerden de bijeenkomst. Daarbij gebruiken ze onze tuinkamer en... voor de praktijk onze tuin.

Franka vertelt als organiserende partij over de nieuw opgerichte afdeling van VELT in Flevoland. Voor €30 wordt je lid en maak je gebruik van de kortingen voor leden. Kijk op hun website voor de activiteiten of zoek ze even op op de manifestatie "Oosterwold ontkiemt".

Marc Siepman is voor de gelegenheid uit Deventer gekomen. Composteren kun je leren is één van zijn workshops. Meer kun je lezen op zijn webpagina: marcsiepman.nl.

Voor de gelegenheid hebben we (van stucloper - hihi) een projectiescherm georganiseerd. De klapstoeltjes die we voor groepen hebben doen goed dienst!

Marc vertelt een interessant verhaal over hoe je goed compost kunt maken. In welke verhoudingen je het materiaal moet mengen, wat wel goed is en wat minder. Her en der ontstaan discussies over wat wel te wieden en wat niet. Maar bovenal vertelt hij over de verschillende manieren van composteren, wat voor en nadelen zijn en hoe te kiezen.

Uitendelijk is de belangrijkste les: als het er goed uitziet en goed ruikt is het ook meestal goed.

En dan is het om één uur tijd voor een potluck. Iedereen heeft iets te eten meegebracht en dat peuzelen we gezamenlijk lekker op. Ik zag twee quiches, paprika met hummus, tonijnsalade, brood, kaas en een quinoa salade. Lekker ook nog wat vers geplukte aardbeien.

Louis van de stichting VELT komt met een uitstalling aan boeken die mensen in de lunch van de vereniging kunnen kopen.

Ondertussen lunchen we binnen en buiten. Lekker ongeregeld.

En dan gaan we lekker naar buiten. Het is heerlijk weer en composteren is toch een verhaal van doen. Wij hebben op onze kavel 6 "composthopen". Inmiddels weet ik dat we niet veel meer deden dan het verzamenen van wat uit de tuin "over" of gewied was. Dus dat was best een beetje spannend. Wat gaat Marc daarvan vinden. En dan blijken we het nog niet zo onaardig te hebben gedaan, maar kan het natuurlijk altijd beter.

Onze grasberg houden we apart van andere compost, omdat hier veel zaden in zitten. Dat is niet erg als je weet waar deze compost terecht komt.

Als je zo blij kunt kijken als je over compost gaat, dan doe je het juiste werk toch?

En dan gaan we echt aan het werk in de boomgaard. Marc start, maar Niels neemt het stoer over. En Franka (en de andere deelnemers) duiken op de bijna rijpe compost. En dat levert heerlijke plaatjes op!

En dan moeten we natuurlijk nog even de filmer van de dag in het zonnetje zetten, die kosten nog moeite spaarde om voor Marc opnamen van de workshop te maken. De film komt op de website van Styn Swinkels permades.nl. Als de film klaar is komen we daar zeker op terug.

's Avonds op facebook waren al de positieve berichten over de cursus.

Dank VELT voor het organiseren en het kiezen van onze locatie voor jullie workshop. Dank Marc Siepman voor een inspirerend verhaal!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 juni 2018

Ik was een paar dagen niet bij het aardbeienveld geweest. Ik dacht dat dat wel kon. Marien was pessimistisch. "Die kan je toch niet van de slakken redden" was zijn commentaar. Want ja... waar we het eerste jaar nog helemaal geen slakken hadden ( en dus heel veel cosmeabloemen) was het vorig jaar iets meer, maar dit jaar is het een explosie! Maar bij het aardbeienveld, werd ik overvallen! Jeempie wat waren er veel aardbeien. En toen ik de eerste dubbele rij had afgelopen, was de vergiet vol. Dus ik ga naar binnen en verras Marien. Gelukkig blijk ik geleisuiker en jampotten in huis te hebben. Dus terwijl Marien kookt, pluk ik nog een tweede lading aardbeien!

Mooi rood en lekker zoet. Zomerkoninkjes stond er altijd op de reclameborden bij mijn ouders in de winkel (die hadden en groentenwinkel). Dat klopt wel, zo bij de langste dag koninklijk fruit!

Voor het eten maak ik de aardbeien nog even schoon en na het eten klim ik (en Marien) in de kasten om jampotten, deksels en trechter op te duiken. Ik kook de potjes nog even uit.

Onderwijl plet ik de aardbeien en meng ze met de suiker. Ik gebruik altijd de geleisuiker waarvan je minder suiker nodig hebt. Aardbeien zijn zoet genoeg van zichzelf. De aardbeien passen perfect in de pan. Ze hoeven maar kort te koken. Na het vullen heb ik 12 kleine potjes en twee grote potten. Om goed afgesloten te raken zet ik ze eerst een tijdje op z'n kop. Dan sluiten ze goed.

En dan merken we dat het fijn is dat we sommige dingen al vaker hebben gedaan: voor de etiketten hoef ik alleen een bestand te openen en de naam van de jam te veranderen, printen en hup plakken maar. Dat is ook een handig trucje dat ik vorig jaar van de imker leerde: etiketten plak je het makkelijkst met een prittstift, dan krijg je ze er na gebruik ook weer makkelijk af. Kun je volgend jaar je potjes weer gebruiken. ;-)

Enne o ja: 't is lekker geworden!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 06 juni 2018

Vanavond zetten de nieuwe buren Cindy en Marco met andere nieuwe buren Annelies en Gijs, de weg uit met paaltjes, zodat Gert Jan Bon morgen de weg aan kan leggen.

Want dat blijft bijzonder aan Oosterwold: je moet zelf je weg aanleggen. En in dit geval was het een weg met een mooie bocht erin. En de geodienst van de gemeente denkt dan.... twee paaltjes in de bocht is wel genoeg. Zoek maar uit hoe je de rest van de weg aanlegt.... Dus gezamenlijk maken we een mooie bocht in de weg. En dan moeten ook de opritten nog uitgezet worden. Dan moeten heel veel hoofdjes op de telefoon van Cindy kijken.... Maar het komt goed en alles is uitgezet. Laat Gert Jan nou morgen maar komen!

De ochtend ervoor heeft de Dienst GEO de kavel uitgezet, en dat willen we in de stralende zon uiteraard vastleggen. Schuilend voor de zon onder de achterkap van de bus krijgen Annelies, Gijs, Cindy en Marco uitleg van de medewerker van Dienst GEO. Aangezien Annelies en Gijs in de wijk al bekend staan als de scooterbende moet er natuurlijk een foto komen met scooters op de voorgrond :-).

Vervolgens worden de markeringspaaltjes voor de beide kavels en hoekpunten voor de woningen in het veld opgezocht. Dat valt nog niet helemaal mee vanwege het hoge onkruid. Het is nog een beetje Safari.

De volgende dag komt Gert-jan Bon dus, schraapt eerst de weg vlak, en rolt worteldoek uit voordat het puin over de weg wordt gestort, gevlakt en aangetrild.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 juni 2018

Omdat één van onze buren uiteindelijk een kleinere kavel wil/neemt/kan, is ineens toch nog een kavel in onze kavelweg vrij gekomen. Kavel C op de kaart van de gemeente.

En met zoveel leuke buren als we op de kaart (die buurman Jan heeft gemaakt) zien, wil iedereen hier toch wonen?

Een aantal weken heeft een initiatiefnummer op deze plek gestaan. Wij hebben (ondanks diverse verzoeken) geen contact met deze mensen gekregen. Nu is de plek toch weer vrij: dus grijp je kans!

Op de site van de gemeente staat dat de kavel ruim 1945 m2 groot is

De kaart hieronder en naast zijn perfect noord zuid. De kavel heeft zo'n 25 meter langs de weg, is 63 tot 74 meter lang en aan de achterkant ruim 30 meter breed.

 Je mag zo'n 240 m2 BVO realiseren.  

 De buren om je heen zijn volop aan het ontwikkelen. Op 2 a 3 kavels na worden alle kavels naar verwachting nog dit jaar geleverd. Voor deze kavel moet je een geluidonderzoek doen. Er is al een geluidonderzoek binnen de wijk, dichter bij de weg gedaan, dat is goedgekeurd. De kabels en leidingen voor dit tracé zijn reeds in de weg gelegd. Je persoonlijke aansluiting moet je (natuurlijk) zelf nog regelen.

Wil je weten waar de kavel is: de kavel is tegenover het groene huis van Jeroen en voor de twee vlaggen die nu in het veld staan (onze welkomsvlaggen voor Cindy en Marco en Annelies en Gijs, omdat zij net hun kavel hebben verworven).

Omdat onze weg rechtstreeks aan de Paradijsvogelweg zit,  heb je alleen met onze kavelwegvereniging te maken. Wij zijn natuurlijk de gezelligste kavelweg van heel Oosterwold (vinden wij). Iedereen bouwt voor zichzelf of laat dat doen. Er zijn in onze wijk geen ontwikkelaars actief.  Regelmatig houden we een buurtborrel en kun je snel iedereen leren kennen.

Wanneer schuif jij aan?

Voor vragen kunnen via de contactpagina contact met ons opnemen. De kavel reserveren kan alleen bij team Oosterwold (nadat je bij een kennismakingsbijeenkomst bent geweest) Wij weten wel graag wie onze buur wordt, dus vinden we het fijn als je je ook bij ons meldt.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 01 juni 2018

Afgelopen donderdag is er een bijzondere voorstelling geweest van het stuk Koerikoeloem. Dit is een muziektheatervoorstelling naar het gelijknamige gedicht van Tjitske Jansen. Komponist Miranda Driessen heeft hierop bijzondere muziek gemaakt voor acht zangers, blokfluiten en sho-speler.
Het is een voorstelling voor in de buitenlucht, en een bijzondere rol wordt ook gespeeld door een achttal windharpen die rondom zijn opgesteld.
Die gaan op onvoorspelbare momenten op de turbulentie in de wind fluittonen maken.
Miranda (hieronder op de foto met filmcamera) en zangeres / Oosterwolder Noortje benaderden ons omdat ze nog een extra locatie zochten voor een try-out / voorstelling. En ook wilden ze nog een paar uur repeteren. De open plekken in onze wijk bieden daarvoor ruimte, zonder dat er veel hoeft te worden geregeld.
Alleen heeft productieleider Kas op dinsdag mijn bosmaaier geleend om de fors opgeschoten graspollen te maaien, zodat een groot rond speelkleed kon worden uitgespreid.
's Ochtends vroeg is de opstelling gemaakt met het kleed en de windharpen. Wij hebben onze Tuinkamer beschikbaar gesteld voor pauze, koffie, thee, lunch en ..... een kleine wolkbreuk, die in de lucht hing en precies met lunchtijd is uitgeregend. Van tevoren was het moeilijk in te schatten hoe het met het weer zou gaan, maar even voor drie uur klaarde het op, en tijdens de voorstelling brak zowaar de zon door.
Met een lekker windje erbij, precies goed om de windharpen aan te spreken.
Noortje had bekendheid gegeven aan de voorstelling via de Oosterwold-Facebook groep en er was in ieder geval een leuke kring bezoekers, die gezeten op het speelkleed werden omringd door de spelers.
Het gedicht van Tjitske Jansen is poetisch en krachtig, maar geeft niet veel lijn en houvast aan de luisteraar. Die in de veelheid van indrukken meegevoerd wordt. Mede daardoor kom je als luisteraar snel in een soort meditatieve houding terecht. Die wordt vanzelf weer actiever wanneer de spelers direct contact met de bezoekers gaan maken. In de loop van het stuk komen er meer lange lijnen en meer harmonie in de muziek, dat dan als een warm bad aanvoelt. Er wordt mooi gezongen, en het is leuk dat je ook de individuele zangers en instrumentalisten goed kunt horen als je er midden tussenin zit.
Ik vond het extra leuk om deze voorstelling in onze wijk in Oosterwold mee te maken.

Juist de vermeninging van deze bekende en toch ook ongeroerde grond met de toverachtige klanken en beelden maakt dat je de verbinding met de voorstelling extra voelt. Het is alsof de grond is ingewijd. Daarbij past ook, dat na afloop met veel inspanning alles weer wordt afgebroken, ingeruimd, opgeruimd, blaadjes verzameld.

Miranda, Kas en de uitvoerenden waren na afloop zeer te spreken, zowel over de repetitie, de locatie als de uitvoering. Ik hoop dat alle volgende uitvoeringen ieder weer anders en op hun eigen manier uniek zullen zijn. Het voelt als een eer om deze groep in onze wijk te ontvangen. Zie voor meer informatie en speeldata de website van Koerikoeloem. De foto's bij deze blog geven hopelijk een mooie impressie hoe de voorstelling overkomt, als je er middenin zit.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 mei 2018

Met Daphne volg ik samen de Drachtplantencursus van de Bijenvereniging. Daphne is imker en woont aan het einde van de straat. Buurvrouw dus, en omdat mijn andere buurvrouw Marjon ook imker is geworden, zaten ze vanmiddag samen te kijken welke bloemen er bloeien in de wijk. Daphne heeft een nieuwe hobby opgepakt:

Stuifmeelpollen onderzoeken. Daarvoor brengt ze stuifmeel van een bloem op een glaasje. Dat wordt gefixeerd met opgewarmde gekleurde glycerine en daarna met een heel dun glaasje afgesloten. Die preparaten kan je onder de microscoop bekijken. En de ultieme stap is om later in de honing de pollen te kunnen terugvinden en dus te bepalen uit welke bloemen de bijen hun honing hebben gehaald.

Om te onthouden welk preparaat bij welke bloem hoort, fotografeert Daphne de bloem en krijgen alle preparaten een code. Je kan goed merken dat Daphne een laboratorium achtergrond heeft.

Preparaten maken, pipeteren, ordenen, het gaat met routine.

Buurvrouw Marjon heeft uit haar tuin nog wat andere bloemen verzameld, zodat de verzameling weer met meer dan 20 preparaten van verschillende bloemen is uitgebreid.

En dan blijven er nog genoeg bloemen over voor een volgend bezoek. Maar een wolkbreuk dreigt, en dus wordt de expeditie onderbroken.

Wordt vervolgd dus, hopelijk met wat mooie microscoop foto's.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 mei 2018

Dinsdag is een excursie van zo’n 30 bezoekers van de internationale EURAF Voedselbos conferentie op bezoek geweest bij het Paradijsvogelbosje. En woensdag was ik uitgenodigd om deel te nemen aan een workshop op de EURAF conferentie in Nijmegen in een groep van zeven Voedselbos boeren ons project toe te lichten. Het vond plaats in verschillende zalen van De Lindenberg in Nijmegen.
Voedselboswachter, weer een mooie titel erbij :-)
Bij de rondleiding had ik mij voorbereid om een verhaal te vertellen aan de hand van vijf punten, die ik op vijf locaties op onze kavel heb toegelicht (in mijn beste Engels). Hieronder kan je deze vijf punten lezen:
1. Verschillende functies combineren. Wij ontwikkelen ons project vanaf begin 2016 op onze kavel van bijna 7000 m2 volgens principes van Voedselbos. Ons project past in een bestemmingsplan voor een veel grotere regio, Oosterwold van 42 km2 die is bestemd voor een ontwikkeling, waarin initiatiefnemers zelf een kavel kiezen en daarop een combinatie maken van verschillende functies: wonen, landbouw, natuur, inrichting publieke ruimte op wegen en paden, recreatie. Wij voegen daaraan graag educatie en kunst toe. Wij hopen te laten zien dat de Voedselbos uitermate geschikt is om juist deze combinatie van functies in te passen en te ondersteunen. Met een voedselbos creëren we een mooie omgeving om in te wonen, en inspirerende inrichting van publieke wandelpaden. Er staan veel bomen en struiken die daarnaast opbrengst leveren, zoals noten en vruchten.
2. Verschillende biotopen. Om deze verschillende functies op een relatief klein gebied te ondersteunen is het wenselijk om verschillende biotopen te maken. De meest voor de hand liggende manier is om verschillen in niveaus te maken, door een grote vijver te graven met brede oever voor moerasvegetatie. De grond uit de vijver is in een aardwal gebracht, waarin het huis verzinkt. Deze creëert een droger biotoop waar andere planten en dieren zich thuis voelen. Tegelijk zorgen deze hoogteverschillen voor waterberging, luwte en privacy.
3. Opvolging van generaties beplanting en lange planning. We zijn begonnen op een kale, vlakke landbouwkavel. Dan moet je er rekening mee houden, dat eerst een pioniervegetatie zich thuis gaat voelen, van snelgroeiende bomen zoals wilg, els en berk, en pionierplanten zoals kamille, papaver, distels. Andere bomen met meer waarde voor het Voedselbos, zoals fruit- en notenbomen profiteren van de luwte van wilgen, en de pioniervegetatie maakt de grond beter geschikt voor deze meer eisende bomen. Zodra die groter worden zullen we meer snelgroeiende bomen snoeien of wegruimen. Zo ontstaat een successie van verschillende beplanting, waardoor uiteindelijk de diverse beplanting behorend bij een Voedselbos zich kan ontwikkelen. Dat vergt echter tijd. Een tamme kastanje heeft meer dan honderd jaar nodig om tot volle wasdom te komen. Je kunt ook verwachten dat de opbrengst van deze hoogwaardige bomen tientallen jaren nog zal toenemen. Dat zal ik wellicht niet meer meemaken maar mijn kinderen en kleinkinderen wel. Het vraagt een aanpassing van traditionele planning om de meerwaarde van deze duurzame ontwikkeling voor te bereiden en te laten ontstaan.
4. Verbinding tussen initiatieven. Hoewel onze kavel ook naar Oosterwold-begrippen ruim is, biedt een Voedselbos van amper een halve hectare als losstaand project niet voldoende basis om tot een volwassen Voedselbos en ecosysteem uit te groeien. Daarvoor is het belangrijk om verbinding te maken tussen dit project en de omliggende projecten. Gelukkig ligt onze kavel tegen een bosstrook van Staatsbosbeheer, zodat ons project ook profiteert van het ecosysteem dat het bos biedt. Over en weer. Wij zijn ook met Staatsbosbeheer bezig om te komen tot gezamenlijk beheer van de bosstrook. Daarnaast is het ook een uitdaging om verbinding te maken tussen de beplanting van onze kavel en die van onze buren. Zo kan er een samenhangend ecosysteem ontstaan, met veel variatie en ook verbindingszones, zoals singels langs de wandelpaden. Dat is echter niet van tevoren geregeld. Dat moet dus nog tot stand komen wanneer medebewoners zich vestigen en met bouwen en beplanten beginnen.
5. Ook sociale verbinding: ontmoetingsplek. Het verbinden van initiatieven kan je niet alleen vanuit biologisch of ecologisch perspectief bekijken. Het is vooral belangrijk dat er ook sociale verbinding ontstaat tussen bewoners in de wijk en tussen wijken. Wij hopen ook dat ons project, vooral met de beschikbaarheid van de Tuinkamer tot een ontmoetingsplek voor mensen met groene en creatieve ideeën wordt. Hopelijk biedt ons Voedselbos ook inspiratie die ertoe zal leiden dat Voedselbos principes ook door andere initiatieven in Oosterwold gebruikt gaan worden om de kavels te ontwikkelen en al deze functies te ondersteunen: wonen, landbouw, natuur, publieke ruimte, recreatie, educatie, werk, kunst, enzovoort.

Louis Dolmans van Stichting Akker naar Bos (en Heg en Landschap) was als voorzitter van het organiserend comité blij met de one-liner die ik bij toeval produceerde op de opmerking: Maar jullie project is zo uniek: "Ja, ons project is nu misschien uniek, maar we moeten er voor zorgen dat onze projecten snel niet meer uniek zijn". Ik hoop in ieder geval dat de ideeën van Voedselbos in Oosterwold veel navolging en vruchtbare bodem zullen vinden.

Over de aanleg van Voedselbos in Oosterwold hoop ik op de het Stadslandbouwplein Oosterwold op 23 juni samen met Eveline Stilma van Innoplant ook een toelichting te geven.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2018

Zaterdag was het weer zover! Buurtborrelzaterdag aan de Frederik van Eedenweg. En deel van die traditie is dat het dan schitterend weer is.. Die traditie hield stand. De bijen van Marjon, waarover we gisteren blogden, stonden dicht bij het terras van het grote huis. Het leek ons daarom verstandig niet daar te borrelen. Dus maakten we onze parkeerplaats vrij, pakten twee werkbokken en drie steigerplanken en een keurige bar was gemaakt. Het was gezellig. De beelden zeggen genoeg toch?

Theo Baart maakte foto's voor zijn fotoproject Atlas van de metropoolregio.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 mei 2018

Vorige week donderdag ontving Marien een excursie van de kenniskring moestuinen uit Almere. Tegen het eind van de excursie kwam de groep weer terug op ons hoofdpad en komt één van de deelnemers het bijenpad afgelopen. Ze waarschuwt: "er hangt een bijenzwerm in de boom". Grappig is dat een grote groep dus op zo'n meter langs de zwerm is gelopen en de zwerm niet heeft gezien.

Toevallig hebben onze imkers Marije en Dennis in het weekend met buurvrouw Marjon afgesproken dat als er een zwerm komt, deze voor haar is. Ze wil graag haar eerste volk hebben. Dus Marien maakt de excursie af, de groep gaat door naar de stadsboer.

Ondertusssen ga ik bellen. Marije is onderweg naar een repetitie, Dennis pakt zijn spullen (en naar later blijkt, ook zijn dochters). Marjon komt als een haas aangefietst. Verre buurman en imker Hajo vindt het ook leuk om te komen.

Waarschijnlijk is uit onze bijenkast een tweede koningin geboren. Daarmee is waarschijnlijk de oudste koningin gaan zwermen met een deel van het volk. Als het goed is hebben de bijen dan voor drie dagen voedsel bij zich. Ze hebben hun buikjes vol gegeten.

Nu zijn ze in een duindoorn geland. Hiernaast zie je ook ingenieus de bijen elkaar en de boom gezamenlijk vasthouden

Als de excursie weg is en iedereen is gearriveerd gaan we met z'n allen kijken bij de zwerm. Dennis checkt ook nog even in de kast of niet het hele volk is gaan zwermen. Dat is niet het geval. Ook de kast is nog gevuld.

En dan is Dennis er helemaal klaar voor:

Hij maakt het volk nat met een waterspuit. Hierdoor kunnen ze niet eenvoudig wegvliegen als hij ze daarna met zijn veger in de nieuwe kast probeert te vegen.

Hij heeft zijn bezem in de aanslag.

En zo zitten de bijen in de kast. Die we dan mooi sluiten. Om het volk niet te veel te verstoren laten we de kast nog even staan.

En tevreden kijken de imkers elkaar aan: Dit hebben we goed gedaan. Marjon is heel blij met haar nieuwe volkje. Want ja, alleen met je eigen volkje ben je imker....

Marjon en Dennis moeten allebei kinderen in bed stoppen. Dus zij gaan naar huis. Hajo blijft nog even een glaasje wijn drinken.

Als ik anderhalf uur later nog even check of het fototoestel niet buiten is blijven liggen (dat blijkt niet het geval), kijk ik nog even bij de kast.

Hé, geen bijen op de plank.... Waar zijn ze dan?

Oeps! en ze hangen weer in de duindoorn.... Als ik het de heren meldt, gaan ze samen even kijken.

Tsja.. En dan gaat Hajo zijn pak toch maar weer aantrekken...

En het hele feest gaat van voor af aan weer van start. Bijen natspuiten, vegen, nu iets harder schudden om te zorgen dat de bijen in de kast zitten en maar hopen dat ze nu wel blijven zitten...

En dan zien we de bijen op de plank stetselen. Door hun gedrag laten ze aan eventueel nog rondvliegende bijen zien, dat ze hier moeten zijn.

Dat is voor ons geruststellend. Eerder op de avond van dit gedrag minder duidelijk. Mogelijk ruikt de kast toch al meer "eigen".

En dat blijkt het geval.

Twee dagen later zet Marjon de kast over naar haar prachtige bijenschuur. Daar zijn de bijtjes direct heel tevreden en beginnen meteen hun raten te vullen. We zijn benieuwd of we iets van de koninginnevlucht zullen zien.

Veel plezier buurvrouw Marjon met je eigen volkje!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 27 mei 2018

Sinds we op de kavel wonen, is Marien zelf onze aannemer. Dat is vaak leuk, veel werk, maar soms ook spannend. Zoals wanneer je een vloertje voor een fietsen schuurtje moet laten storten. Je zoekt iemand die het voor je stort, je berekent hoeveel beton nodig is en je bestelt een betonwagen. Eigenlijk best te overzien, maar toch. En oh ja, je moet natuurlijk je te storten werk en je wapening op orde hebben. Omdat dit vergunningvrij en zonder onderheiing is hebben we de gemeente gelukkig niet nodig.

Woensdagochtend was het dan eindelijk zover: Om zeven uur rijdt de betonwagen ons pontificaal voorbij. "Die zal zo wel bellen" zegt de aannemer (Marien) stoer. Maar hij heeft gelijk. Twee minuten later gaat de telefoon over en leiden we de betonwagen naar de Frederik van Eedenweg.

De chauffeur van de betonwagen vindt het huis zo leuk dat ie voor uit zijn auto speciaal een fototoestel haalde en de woning vastlegde.

Eerst gaat de wagen van de betonpomp naar achteren om slangen klaar te leggen, aan elkaar te koppelen en de slag alvast met een dun mengsel voor te spoelen.

Hiermee voorkomt ie dat het beton in de slang vast blijft zitten als het een beetje dik is. En dat is het... Marien had extra vloeibaar besteld... jaja.. Dat beton was dus niet zo dun.

Gelukkig kan de betonwagen ook water bijmengen. En kunnen we even later wel vloeibaar storten.

Aan het eind blijft (gecalculeerd!) een beetje beton over. Dat laten we uitvloeien over een deel van de oprit dat door veelvuldig keren steeds tot blubber wordt gereden... Zo lossen we het ene probleem met het andere op.

Inmiddels hebben we het (toch al best gladde vloertje) van een dunne egaline laag voorzien. En Marien heeft het begin met het dak gemaakt, door de balkjes te plaatsen. Daarnaast hebben we een begin van een pergola gemaakt waardoor een echt erf aan de westzijde van ons huis lijkt te ontstaan... Work in progress.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 mei 2018

Deze week kregen we een nieuwsbrief van Fruittuin.com. Bij Fruittuin hebben we de meeste van onze vruchtbomen twee jaar geleden besteld, daarom krijgen we nog steeds een nieuwsbrief.

Fruittuin waarschuwde dat dit jaar veel fruitbomen en vooral appels dit jaar door omstandigheden veel vrucht maken. Als bomen veel vrucht maken, groeien ze relatief weinig en als ze heel veel vrucht maken kunnen ze zich ook "dood"groeien. Alle kracht gaat namelijk naar de vruchten. Bovendien kunnen de takken dat vaak nog neit dragen.

Fruittuin stuurde een heel heldere instructie mee, die ik hieronder (met bronvermelding) letterlijk overneem.

Wij hebben woensdag met z'n tweetjes alle fruitbomen van dichtbij bekeken. Zijn er teveel vruchten dan hebben we die weggehaald. Is wat vormsnoei nodig, dan hebben we dat ook gedaan. Best een klus als je tussen de veertig en vijftig fruitbomen hebt. Maar ook leuk! De bomen hebben zo'n verschillende vorm, opbouw en groeisnelheid. Dat is best leuk om eens intensief naar te kijken.

En dan zijn we best een beetje trots op hoe het er nu al uitziet! (onder de foto: tekst uit de nieuwsbrief van Fruittuin)

NIEUWSBRIEF FRUITTUIN.COM

Door de zeer goeie bestuiving dit jaar, hangen aan veel fruitbomen te veel vruchten. Als er te veel vruchten aan de fruitboom hangen, worden ze vaak minder lekker en vallen ze er te vroeg af. Ook groeit de boom niet voldoende meer en raakt uitgeput. Er kunnen zelfs takken uitknappen door het  gewicht. De boom zal waarschijnlijk ook een jaar geen vruchten meer geven (beurtjaren). De oplossing hiervoor is het “dunnen” van de vruchten: het weghalen van een aantal vruchten. Daarvoor is het nu de juiste tijd.

Het uitdunnen van de vruchten van fruitbomen

U wilt een zo groot mogelijke opbrengst van uw fruitbomen en dan is het natuurlijk bijna niet te begrijpen dat iemand beweert, dat het beter is om het aantal vruchten aan de boom te verminderen. Maar juist om een zo groot mogelijke opbrengst te kúnnen krijgen is het heel belangrijk om op tijd te "dunnen".

Als u uitdunt worden de vruchten groter en smaakvoller en zal de boom elk jaar vruchten geven!

Advies: ongeveer per 10 cm 1 vrucht.

X1 is de dikste met een vaak wat kortere en dikkere steel

x2 moeten weg

x3 moet weg als de 1na dikste goed is en als de boom op normale en lichte grond staat

x3 mag blijven als het al een oudere boom is en op zeer goede grond staat

Bij nog jonge bomen is het aan te raden om maar per handbreedte 1 appel te laten zitten.

Je krijgt dan wat grotere appels die beter uitrijpen.

Afbeelding na het dunnen

Let op: Voor peren en nashiperen geldt hetzelfde.

Kersen, kweeperen en mispels hoeven normaal niet gedund te worden.

bron: nieuwbrief van Fruittuin.com