Ik liep afgelopen vrijdag langs ons tuinschuurtje, en toen viel mijn ook op een grote wesp die rond mijn eco-toilet zwermde, en uiteindelijk via het uitgezaagde hartje naar binnen vloog. Wij gebruiken het eco-toilet al een tijd niet meer omdat we in de kleine woning een normale toilet met spoelwater hebben, dus we komen niet vaak meer in het kleine aanbouwhokje. Toen ik de deur opende zag ik tot mijn verbazing een aanzienlijk bouwwerk tegen de muur onder een plank zitten.

We hebben al eerder Hoornaar wespen gezien, dus het was al snel duidelijk voor mij: een Hoornaar nest. Zij maken een komvormig nest van vermolmd hout dat de wespen zo mengen met speeksel dat ze er een kartonachtig bouwwerk van kunnen maken. En onder die kom zie je duidelijk de honingraatstructuur waarin het broed zit waar de jonge hoornaars uit moeten komen.

De Hoornaar is weliswaar groter dan de gewone wesp, en de koningin helemaal, en als ze rondvliegen zijn ze imponerend, maar ze zijn doorgaans minder lastig dan gewone wespen, omdat ze niet van boterhammen met jam houden. Het zijn rovers, die veel andere insekten buitmaken, met name voor het jonge broed.

Maar als je te dicht bij het nest komt, dan willen ze toch wel laten weten wie er de baas is, en dat je beter weg kunt blijven. Met een duikvlucht direct uit het nest recht op je af en dan met kleine cirkels om je heen. Dan ga je toch gauw een eindje verderop staan.

Overigens schijnt de steek van een Hoornaar bijzonder pijnlijk maar niet meer gevaarlijk te zijn dan een gewone bijen- of wespensteek.

Dat levert wel het dilemma op of we het nest moeten laten weghalen. Voorlopig hebben we er niet zoveel last van als we niet te dicht in de buurt komen. En het is wel bijzonder, deze Hoornaars te gast te hebben. Laten we het maar proberen. Onze imker Hajo maakt zich wel een beetje zorgen, als het er straks duizenden zouden kunnen worden, en ze misschien het bijenvolk gaan plunderen als er niet genoeg meer te eten is in het najaar. We gaan het zien.

We hebben er lang op moeten wachten, maar eindelijk is onze grote woning echt wind en waterdicht. Tenminste als ik niet net zoals vanavond het dakraam open laat staan terwijl het regent.

Vandaag heeft de glaszetter Dick Renes alle ruiten die een maand geleden verkeerd geleverd waren, opnieuw gezet. Gelukkig waren de ruiten nu goed, en hoefden we ook niet op de levering uit Duitsland te wachten. Dus konden we vanochtend om acht uur direct aan de slag. Met de kleine kraan die de ruiten kan tillen waar wij niet aan moeten beginnen. Eerst moesten de verkeerde ruiten eruit: eentje die geleverd was met een barst erin, en drie die verkeerdom geplakt waren zodat de folie aan de buitenkant zit en oxydeert aan de lucht. Daarna dus de nieuwe ruiten weer plaatsen en met hardhouten glaslaten vastzetten. Daar heeft de glaszetter een geweldig schietapparaat voor. 

Alle apparaten zijn tegenwoordig op accu's. Schietapparaat, zuignap voor de kraan, afstandsbediening voor de kraan, kitspuit, ja zelfs de afkort-cirkelzaag. 

Ook hebben we aluminium strips geplakt over de naden van de ruiten. Het zagen van die strips was een mooi klusje voor mij. Die strips worden met dubbelzijdig plakband geplakt. En daarna wordt alles afgekit. Een dikke laag kit tussen de ruiten in, en een streep kit langs alle kanten.

De aluminium strips zijn allemaal al zwart gespoten. Nu moet ik alleen nog het aluminium zwart schilderen dat ik zelf geregeld heb voor de hoekstukken en horizontale balk. Als het dus de komende week nog even droog kan worden.... Maar nu ziet het er al zo anders uit, dat alle ruiten met een zwarte strook afgezet zijn. Marie-José kreeg spontaan de neiging om ruiten te gaan wassen. Ze moet nog 3 dagen wachten tot de kit droog is geworden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In het hele bouwproces komen er ook futiliteiten langs, die toch moeten gebeuren.

Zoals een bel aanleggen. Dat hebben we en tijd uitgesteld om een of andere reden, en onze dochter Irene heeft ons een handje geholpen door een creatief huisnummer zes te maken met spijkers en touw op een eikenhouten bord.

Waar moet de bel komen?

Nu we stroom en electrakabels in de grond hebben en het pad is gelegd, kunnen we de bel bij het begin van het pad opstellen.

Nu is dan eindelijk de paal met een grondboor in de grond gezet. Met een kromme paal oud hout, door zoon Roy gekapt.

En een zendertje doet de rest om de bel tot in het huis te laten klinken.

De dames maken er vanzelf een act van.

 

Vanmiddag kwamen adviseurs van MVRDV op bezoek, samen met de programmadirecteur van Floriade Almere en ons aller gebiedsregisseur.

Adviseurs van MVRDV hebben als ontwerpers van Oosterwold aan de wieg gestaan van de eerste ideeën over Oosterwold. Ze waren dan ook benieuwd om te zien hoe Oosterwold zich ontwikkeld. Zij gaan Almere nu ook helpen met de opzet van de Floriade, dus hun belangstelling voor landschapsontwikkeling stond ook vandaag in de aandacht.

Ondanks dat de wandelpaden en overhangende bloemen nat waren van de regen, hebben we een rondwandeling gemaakt over de paden.

Een van de vragen was hoe wij denken over beheer van de publieke ruimte in onze wijk. Ik heb toegelicht dat wij al contact hebben met alle mensen die in onze wijk zullen gaan bouwen. En die willen allemaal iets anders. Het is belangrijk dat iedereen zijn droom hier gestalte kan geven. Dus variatie zal er zijn en die moeten we ook koesteren.

Natuurlijk hebben wij een Vereniging waarmee we de aanleg en onderhoud van de weg en nutsen in goede banen zullen leiden. Maar we proberen niet teveel in regels vast te bakken, omdat we als bewoners een heleboel doen en aanpakken zonder dat dat helemaal in regels moet worden gebakken. En we proberen eventuele problemen met beheer op te pakken als ze zich voordoen, en niet als een abstrakt probleem in het luchtledige.

Maar ik denk vooral dat het belangrijk is dat het in Oosterwold dezelfde mensen zijn die hun kavel kiezen en vormgeven, en die later ook het beheer gaan doen. En ze zullen ook de gebruikers en genieters zijn van de mooie natuur en hun hondje uitlaten over de wandelpaden door de wijk. Korte lijnen dus en bij elkaar komen buurten werkt vast beter dan handhaven of sanctioneren.

Natuurlijk heb ik ook nog even genoemd dat we de Stichting Paradijsvogelbosje hebben opgericht om verbindingen te versterken in de landschapsontwikkeling op het gebied van natuur, recreatie, kunst, educatie en samenwerking (Ja wij zijn ook niet vrij van deftige volzinnen :-)). 

Ook ben ik natuurlijk benieuwd hoe de Floriade zich gaat ontwikkelen. Wellicht kunnen Oosterwolders ertoe bijdragen dat het een mooi project wordt, dat verbonden raakt met de bewoners.

Naschrift: Ivonne de Nood stuurt mij een dag later deze foto's. Met dank!

 

 

 

Afgelopen donderdag kwamen twee mensen van Omroep Flevoland langs om ons te interviewen over de vertragingen bij de Nutsen en met name bij de uitvoerder firma Baas.

Ze namen uitgebreid de tijd voor het interview met mij en mijn buurvrouw Marjon, die net als ik meer dan 14 weken langer moest wachten dan verwacht. Dat is samengebracht in een filmpje op de website http://www.omroepflevoland.nl/nieuws/148583/lelystad-nutsbedrijf-baas-bv-maakt-excuses-voor-vertraging 

De directeur van Baas hoopt dat alles na de bouwvak beter gaat. Bijzonder om te horen als wij al 14 weken te laat zijn aangesloten. Dat betekent volgens mij dat er na mij alle aanvragen van de afgelopen 14 tot 16 weken hopen nog voor de bouwvak te worden geïnstalleerd. Dat zal toch niet liggen aan de wens voor een snelle aansluiting voor de bouwvak? Keep on dreaming.

Wat er volgens mij nodig is: dat Baas samen met Liander, Vitens en Reggefiber goed gaan kijken hoe het er in de uitvoering aan toegaat, en waarom uitvoerders vaak halve dagen zitten te wachten voordat opdrachten goed zijn overgedragen.

Ik ben benieuwd. Het lijkt mij goed als Omroep Flevoland na de bouwvak nog eens poolshoogte neemt. Misschien dat ik dan ook weet of ik internet heb....

Gisteren, maandag 19 juni was ik op uitnodiging van het Waterschap Zuiderzeeland bij een gesprek in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Er waren drie gesprekspartners: Roelof Kruize, Directeur Waternet, Peter Dortwegt van het Stadslab Buiksloterham en Eef Spronck, strategisch adviseur van De Coöperatieve Samenleving en De Gezonde Stad. Gespreksleider / moderator was Rindert de Groot en het gesprek was voorbereid door Joachim Meerkerk. Het onderwerp was Democratie en de Circulaire Stad. Circulaire Stad? Daarmee wordt bedoeld, dat de stedelijke gebieden zodanig duurzaam worden gemaakt, dat ze liefst alle grondstoffen inclusief water, electriciteit, voedsel en afval hergebruiken. 's Middags was er een bijeenkomst van wetenschappers en beleidsmakers op het gebied van watermanagement. Daar mocht ik ook bij aanzitten en meediscussieren. Ik merk dat ik een beetje allergisch ben geworden voor wetenschappelijke en beleidsjargon. Maar in mijn vorige leven heb ik mij ook langdurig bezig gehouden met business-cases en verdienmodellen en coalitievorming en stakeholderanalyse en .... dus ik mag eigenlijk niet zeuren. Er was wel een duidelijke gemeenschappelijke interesse 's middags en 's avonds, en dat was de relatie tussen centrale sturing door het rijk en grote instituties (waterschappen, waterleiding- en energiebedrijven) enerzijds en decentrale, regionale organisatie anderzijds. En uiteraard was ik door Zuiderzeeland uitgenodigd, omdat Oosterwold een voorbeeld is van regionale organisatie en circulaire waterbehandeling. Wij moeten immers zelf ons water zuiveren omdat er geen riool wordt aangelegd in Oosterwold. Ik heb benadrukt dat in Oosterwold het zelf doen veel breder is dan duurzaamheid en ook veel breder dan waterbeheer. En daarin schuilt ook de kracht. Bewoners van Oosterwold snappen dat als je veel zelf doet, dat je ook op duurzame manier kunt omgaan met water, energie, natuur, voedsel, en sociale samenwerking in de wijk. Ik vond het prettig om in het gesprek dicht te blijven bij de dagelijkse praktijk die ik meemaak (en waarvoor ik ook was uitgenodigd). Je kunt anders zo vaag gaan zweven in toekomstbeelden en mooie beleidstermen. Ik vond het wel bijzonder dat de urgentie voor duurzaam omgaan met water niet door iedereen gevoeld wordt. Water is eigenlijk te goedkoop. Maar voor ons in Oosterwold is niet niet een kwestie van urgentie: je moet gewoon zelf je waterzuivering regelen. Dit gespreksprogramma ( er zijn nog zo'n twintig andere discussies over democratie en de circulaire stad) legt de verbinding met democratie. Dat blijkt in Oosterwold uiteraard in de eerste plaats uit participatie: zelf doen. Ik heb ook aandacht gevraagd voor inspraak wanneer zaken niet helemaal gaan zoals de regels bepalen of wanneer de regels schuren tegen de werkelijkheid. En ik kon niet nalaten om de actuele problemen bij aansluiting door de nutsen als voorbeeld te gebruiken hoe je je weg moet zien te vinden in ondoorzichtige werkprocessen. Uiteindelijk kwam er wel een gemeenschappelijke lijn uit de discussie, dat er in de toekomst een verdeling zal ontstaan tussen grootschalige organisatie en regionale organisatie van recycling, water- en energie-hergebruik. Hoe dat evenwicht moet worden gevonden, en hoevaak er daarbij nog obstakels opdoemen, dat blijft nog verborgen in de toekomst. Ik houd mij eraan vast, dat zelf ontwikkelen in Oosterwold ons energie geeft, en daarmee kunnen we verder.

Organisator en voorbereider van deze bijeenkomst, Joachim Meerkerk heeft een introductietekst opgesteld over mij. Die las ik overigens pas na het gesprek. Maar dan hoor je het eens van een ander :-)

Marien Abspoel Aan het Paradijsvogelbosje in Almere Oosterwold is iets aan de gang. Tegen de bosrand van het Staatsbosbeheerbosje ontstaat een nieuw landschap. In dit landschap bouwen Marien en Marie-José een houten pionierswoning en een kaswoning met ruimte voor tal van creatieve initiatieven. Ook is de Stichting Paradijsvogelbosje opgericht om de landschapsontwikkeling in Oosterwold en rondom het Paradijsvogelbosje te bevorderen, zoveel mogelijk in samenwerking met andere mensen en organisaties. De gemeente Almere heeft besloten in Oosterwold op een nieuwe manier om te gaan met bouwen en wonen. Zij geeft daarbij initiatiefnemers de gelegenheid om hun eigen omgeving vorm te geven. Op tal van plaatsen wordt zelfbouw vormgegeven. De schaal en de mate waarin de gemeente Almere hieraan vormgeeft is bijzonder. Meer hierover op de site van Oosterwold of onder Oosterwold op http://www.paradijsvogelbosje.nl. Als zelfbouwpionier in een gebied waar de zelfbouwer echt alles zelf moet organiseren ben je volgens Marien extra kwetsbaar voor slecht functionerende overheidsorganisaties. En die kom je veel tegen. Het project van het Paradijsvogelbosje leunt op veel vrijheid en het ontbreken van regels, maar in die vrijheid ontstaan juist veel nieuwe regels, maar dan in de praktijk. En ze ontstaan vaak door tekortkomingen, zoals een gebrek aan capaciteit, ondoorzichtigheid, afspraken die niet nagekomen worden et cetera. Juist door het ontbreken van formele regels en een institutionele organisatie aan de initiatiefnemers kant, ontstaan ‘gewoonteregels’. Die worden niet goed doordacht en vooral éénzijdig vastgelegd door het machtsverschil. Je invloed als initiatiefnemer is veel minder, want je hebt weinig middelen en instrumenten, bijvoorbeeld om te ‘escaleren’. In de vrijheid van het experiment ontstaan daardoor allerlei gebruiken die nadelig zijn voor initiatiefnemers, zoals leveringstermijnen en voorwaarden, en je kunt er weinig aan doen om die gebruiken te veranderen als ze negatief uitpakken. En de gevolgen voor intiatiefnemers zijn juist extra groot. Daar bovenop komt ook dat instituties vaak helemaal niet kunnen leveren wat initiatiefnemers echt nodig hebben, want dat zijn vaak zaken die niet tot het standaardpakket behoren. De vraag is dus vooral hoe er een nieuw soort regie, coördinatie of matching kan ontstaan om processen beter te laten verlopen.

 De blog van Marien geeft een inkijkje in deze ‘dagelijkse’ rompslomp van een pionier: http://www.paradijsvogelbosje.nl/blog  www.maakoosterwold.nl  https://www.facebook.com/Stadsarchiefalmere/videos/1109799452401952/

het interview is te beluisteren via de podcast op de website https://dezwijger.nl/programma/democratie-in-de-circulaire-stad of direct

We proberen eens per maand een bijeenkomst voor de wijk de organiseren, die in de volksmond al buurtbabbel is gaan heten.

Vandaag was het weer zover, en het weer werkte zeer goed mee. Er moest zelfs een parasol aan te pas komen.

Iedereen heeft wat te eten en drinken meegenomen, en zo kunnen we rondom een volle tafel met elkaar van gedachten wisselen. De wijk wordt al aardig vol, en dus vormt zich ook een flinke groep.

Er wordt vooral informeel uitgewisseld en gekletst. Maar er was ook een onderwerp: hoe zit het met de planning van ieder initiatief. Daarom is iedereen gevraagd op een blaadje de meest optimistische en meest pessimistische datum op te schrijven wanneer ze denken de kavel te verwerven en aan de slag te kunnen met het bouwen. De nieuwe buren Alice en Judith hebben de taak voortvarend opgepakt om de blaadjes in de volgorde van de kavelindeling op een ruit te plakken.

Zo ontstaat er een mooi overzicht. Buren kunnen nu met elkaar gaan afstemmen zodat initiatieven niet onverwacht op elkaar hoeven te wachten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jong en oud komen ook niets te kort, en het was vooral gezellig. Op naar de buurtbabbel van de volgende maand.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Begin juni heeft de Oosterwoldorganisatie op haar youtube kanaal het voorjaarsfilmpje over Oosterwold geplaatst. We zijn uitgebreid in beeld! Heel grappig om buurvrouw Marjon op de fiets aan te zien komen en bij hun vijver te zien kijken.

Maar wat is er al immens veel veranderd sinds begin mei....

 

Hieronder het nieuwe filmpje::

We hebben al enige tijd twee groepjes studenten van de Aeres hogeschool rondlopen op het Paradijsvogelbosje om vogels, insekten en planten te inventariseren.
Nu kwam een van hen, Dennis, met het voorstel om een groep van tien 1e jaars MBO studenten te leren insekten te zoeken en determineren. Dat is voor hem ook een opdracht om te leren studenten te begeleiden. Een docent komt ook mee op deze excursie.
Na een introductie door Dennis heb ik de groep rondgeleid over de kavel om een beeld te krijgen van de verschillende biotopen: vijver, moeras, oever, aardwal, bosrand, paddenpoel.

Daarna lichtte Dennis de paraplu-methode toe: Je houdt een paraplu op z'n kop onder planten, en dan schud je flink aan de plant zodat allerlei kruipende en klimmende beestjes uit de plant in de paraplu vallen.

Die kan je dan onderzoeken met boekjes, als ze niet wegvliegen of springen zoals lieveheersbeestjes en sprinkhanen plegen te doen. Zo zie ik allemaal groepjes studenten met paraplu over de kavel lopen, en dan terug naar de tafel om de oogst te bestuderen.
Als het flink gaat waaien wordt de opdracht afgerond; Dennis laat de foto's toesturen zodat hij thuis het determineren nog kan voortzetten.

 

 

Ik vind het erg leuk dat de studenten zo enthousiast zijn dat ze zelf met nieuwe ideeën over opdrachten bij ons aankomen. Er is zeker voldoende te beleven hier. En ondertussen worden wij ook nog wat wijzer van de uitkomsten van de inventarisatie.

Dacht ik afgelopen woensdag dat ik met definitieve stroom en water en afkoppelen van de tijdelijke stroom, een hoofdstuk zou kunnen afsluiten, nee, de soap over nutsen wordt nog steeds vervolgd.
Ik belde woensdag Volker Wessels, opdat die met een kastje aan de glasvezelkabel onze installatie zou kunnen afmaken. Ik had immers in februari al met ze gesproken en begrepen, dat met een huisaansluiting alles gereed zou zijn, omdat het electriciteitshuisje al signaal zou hebben.
Nu werd ik vanochtend teruggebeld, en werd mij ijskoud verteld, dat ze mij niet konden aansluiten, omdat er nog anderhalve kilometer kabel ontbreekt.
Denk je alles geregeld te hebben, via de coördinator van de Nutsen, met de formele aanvraag via MijnAansluitingen.nl en met de bevestiging van Reggefiber. Zo wordt mij verteld, dat Staatsbosbeheer nog dwarsligt.
Staatsbosbeheer? Wat heb ik nu met Staatsbosbeheer te maken als het gaat om mijn internet aansluiting, telefoon en TV? Samen met SBB boompjes planten dat vind ik leuk, maar ik ben toch helemaal geen partij in dit partijtje touwtrekken.
En het is vooral te bizar voor woorden, dat geen enkele partij de moeite neemt om ons te berichten, dat levering vertraagd is, en dat er complicaties zijn.
Het begint steeds meer op een piepshow te lijken: Als je niet piept of moord en brand schreeuwt, doet niemand iets.
Ik kan even geen NUTSEN meer zien of horen. Of om met Jacques Brel te spreken voel ik mij "De nutsenlozen van de nacht"

Maandag zouden we na meer van veertien weken wachten eindelijk onze definitieve stroom en wateraansluiting krijgen. Maar er kwam niemand. Wij bellen naar de contactpersoon voor Oosterwold escalaties Tracy. Tsja, er staat nu in het systeem dat wij woensdag staan ingepland, maar dat was binnen de Baas-organisatie niet gecommuniceerd.
Dan maar hopen dat ze woensdag komen.... Groot was dan ook onze verbazing toen vanochtend, dinsdag dus, een keet van Baas en een graafmachine kwamen aanrijden. Ja, er was wat uitgevallen. Dan moet ik mijn dagplanning omgooien, en op stel en sprong de buurvrouw bellen, want die moet ook aangesloten worden.
Tot zover verliep de dag onverwacht voorspoedig. Maar dan stapelen de onduidelijkheden en verwarringen zich op. Kabel aansluiten? Daarvoor hebben we geen opdracht. Oude aansluiting loskoppelen? Daarvoor hebben we geen opdracht, moet Vitens en Liander zelf doen... Bouwaansluiting voor de buren? Daar hebben we geen opdracht voor.
Dus beginnen de werknemers van Baas eerst maar te bellen en naar kantoor te gaan. Dat levert niets op. Dan gaan buurvrouw Marjon en ik maar weer bellen, met Vitens, Liander, de uitvoer-coördinator. En halverwege de dag zijn de opdrachten zo aangepast dat Baas alles mag aansluiten en de oude aansluiting mag loskoppelen. Dat kost niet alleen veel adrenaline, halve paniek en boosheid, maar ook veel tijd, want er worden al met al uren gewacht en gebeld. En dat lijkt mij niet zo handig als de nutsen met elkaar al zo'n onvoorstelbare werkachterstand hebben opgelopen.
En iedereen is zeer behulpzaam. En iedereen doet z'n best om de problemen op te lossen.

Maar ik hoop dat er bij Baas, Vitens, Liander en Reggefiber een paar mensen zijn die er gezamenlijk naar willen kijken wat er nu aan problemen ontstaan in het werk, en hoe dat beter kan. Het lijkt net alsof ze aan zo'n evaluatie niet toekomen, en alleen nog maar brandjes lopen te blussen.
Maar goed: Halverwege de middag heb ik een werkende stroomaansluiting!

En dan kan ik nog snel naar de bouwmarkt om aansluitmateriaal te halen voor het water, want Baas legt alleen de watermeter aan. Dat begrijp ik ook wel, want de aansluiting op de waterleidingen is in ieder huis weer anders.
En dan kost het mij altijd weer een uur om voor zo'n winkelschap de juiste verbindingsstukken bij elkaar te zoeken. Dat krijg je als je als zelfbouwvakker alles maar een een paar keer in je leven doet. Maar dan heb je wel voldoening als aan het einde van de middag de wateraansluiting werkt. Zelfs met een doorkoppeling naar een aansluiting in de grote woning met een lange tyleenbuis.

Vanavond de planten en struiken weer terugplanten, zo goed als het gaat. En morgen moeten we nog de oude stroomkast en watermeterkast omzetten naar de buren.
Laten we dit hoofdstuk afsluiten. We willen door met opbouwende zaken.

We hebben onze hypotheek geregeld bij de Rabobank. Daar zijn we blij mee. De Rabobank is daar ook best een beetje trots op, zeker nu de eerste initiatieven met een Rabobank hypotheek succesvol worden uitgerold. Dus werden we benaderd of we niet wilden meewerken met een artikel in het Rabo nieuwsblad.

Klein paradijs in de polder. Zo voelen we dat wel.

Dan begint de intro met "Op een kale akker..." Wel, zo kaal is ie niet meer.

En het artikel begint met : Zelfbouwvakker. Ja dat is weer herkenbaar.

Daarvoor kwam onze contactpersoon Marlies van Ooijen eerder met een fotograaf en interviewer naar het Paradijsvogelbosje.

Nu hoorden we voor ons onverwachts van collega's dat we in het blaadje te zien waren. Dus ik ben maar even langs de Rabobank gefietst om een exemplaar op te halen.

Wil je het artikel digitaal lezen? Klik dan hier

 

We hebben al eerder draadalg uit de vijver gevist, maar met het warme weer werd het weer hoogtijd. zie de eerdere blog. Draadalgen wijzen erop dat er iets van overtollig voedsel in het water zit, waarvan de draadalgen als een van de eersten profiteren. Dat zie je met name als de natuurlijke plantengroei nog tekort schiet om te groeien.

De draadalg in onze vijver is groen en niet schadelijk, omdat ze met zonlicht zuurstof produceren, en daarmee dit zuurstof ook in het water brengen.

Maar een overtollige algengroei belemmert het zonlicht voor de planten die daaronder groeien. Dus met het mooie weer van afgelopen weekend hebben we onze opblaasboot in stelling gebracht, en wilden onze buurjongen en meisje Thomas en Vera zich wel opofferen om dit klusje aan te pakken.

Marie-José was toen ook zo dapper om een badpak aan te trekken en zwemmend de algen weg te vangen met een hark.

Zo eindigen we met een forse berg algen op de kant, en een redelijk open zicht op het water. Nu maar te hopen dat de andere waterplanten zoals waterpest en fonteinkruid hun kans grijpen.

 

We hebben er lang op gewacht, maar eindelijk is het glas in de grote woning gezet.

Dat ging niet zonder slag of stoot. In eerste instantie hebben we al lang gezocht naar een glaszetter die met ons een goede manier kon bedenken om het glas erin te zetten. Die hebben we uiteindelijk gevonden met de glaszetter Dick Renes. Die heeft alle ramen ingemeten. Maar toen het glas zou komen, kregen we te horen dat het glas voor de onderruiten twee weken vertraagd geleverd zou worden. Dat was balen, vooral omdat we in de tussentijd moeten verhuizen. Maar nu wordt het wel gebracht. Althans, het zou 's ochtends om zeven uur gebracht worden, en de glaszetter was er om half acht. Maar het glas kwam om half vier, dus de glaszetter had alsnog een extra dag moeten wachten. Toen het glas aankwam moesten we hemel en aarde bewegen om de chauffeur te overtuigen dat hij heus de bocht kon nemen om zijn wagen achteruit de oprit op te sturen tot aan de woning.

Daarna konden de glasbokken worden afgeladen. Helaas blijkt al direct dat een grote ruit kapot op de bok staat. Die zal vervangen moeten worden. Maar we laten het glas er toch inzetten, anders zitten we nog twee of drie weken met een open gevel.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dick Renes heeft een kleine rupskraan met een zuignap die de ruiten kan tillen. Dat is geen overbodige luxe, want de grote ruiten zijn tot meer dan 300 kilo per stuk. Daar valt weinig aan te tillen.

Zo'n rupskraan met steunpoten (spin) wordt bediend met een afstandsbediening, die Dick als een kastje op zijn buik draagt. Zeer geconcentreerd manoeuvreert hij de arm van de kraan met het glas totdat het glas helemaal op z'n plaats zit. Eerst de onderkant in het Aluminium U-profiel. Daarna het glas langzaam rechtop duwen, en met een glaslat aan de bovenzijde vastzetten.

Omdat onze woning een scheef ontwerp heeft, worden alle ruiten in de zuid-gevel scheef in de gevel gezet. Een voordeel is dat de ruiten wel rechthoekig zijn. Dat is veel goedkoper en gemakkelijker te maken. En aan de westzijde staat het glas zelf onder vier graden schuin.

Omdat het glas zo laat kwam, moest de glaszetter op zaterdagochtend terugkomen. Gelukkig kon buurman Henk met zijn grote kraan helpen om de glasbokken aan de westzijde van de woning te tillen. Dat gaat een stuk beter dan die kleine kraan, omdat de bokken te zwaar zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En als wij dan verhuisd zijn, vallen we moe maar voldaan op de stoelen in het atelier van onze grote woning neer.... We hebben afgesproken vanavond nog kranen uit te gaan zoeken.. Nog effe door. Dan roept Marien mij omdat ie een enorme herrie hoort, alsof er een helicopter is langskomt. Hij rent binnen op zoek naar zijn telefoon en probeert de imker te bellen. "Ik denk dat de bijen zwermen" Een enorme wolk van bijtjes boven het margrietenveld bij de boomgaard. 100.000 zijn het er wel, zal Daphne later zeggen. Onze imker kan zich niet vrijmaken, dan zouden patienten niet geholpen worden.

Ondertussen loop ik naar buiten. Ik loop via de Singel. Op gepaste afstand kijk ik. En zie hoe de zwerm voorzichtig uit de lucht op een klein perenboompje neerstrijkt. de perenboom heeft een stam van zo'n 3 cm dik. Als de bijen erop zitten is het al gauw meer dan tien centimeter. 

De mentor van de imker Daphne komt met man Hajo. Ze wonen iets verderop en zijn er dus zo. Toch een beetje opgewonden. Ze weten wat ze doen, maar zwermen is toch bijzonder. 

2017bijenzwerm 0258 zwerm 
 2017bijenzwerm 0245 zwerm uitsnede  De bijen worden eerst nat gespoten om wegvliegen moeilijker te maken. Daaraan worden ze met een borstel in een bak/mand geveegd en in een bijenkast geduwd. Steeds na een paar "ladingen" wordt gekeken of de andere bijen naar de kast vliegen. Doen ze dat, dan heb je de koningin te pakken en een nieuw volk. Als het volk grotendeels binnen is wordt het op zijn plek gezet en vinden de andere bijen de kast op basis van de feromonen van de koningin en het stetsel gedrag van de andere bijen. (dan gaan ze met hun kontje omhoog op de plank van de kast zitten om anderen te seinen: hier moet je zijn...)2017bijenzwerm 0266 zwermuitsnede
 2017bijenzwerm 0261 uitsnede 2017bijenzwerm 0264 zwerm

In de oude kast is nu geen koningin meer. Daar wordt een eitje omgebouwd tot koninginnecel. Deze larf krijgt alleen koninginnegelei en moet uitgroeien tot een koningin. Wordt vervolgd.

2017vogelaar 0268 vogelaarsNadat wij maandag verhuisd zijn, komen 's avonds de vogelaars van de Aeres hogeschool hun veldwerk doen. Ze moeten aan de bosrand in de avondschemering kijken naar de vogels in de bosrand. Maar ja, we wonen in een agrarisch gebied ... en er rijdt de hele avond een trekker over het boerenland. Dat maakt tamelijk veel herrie. Niet irritant, maar wel als je vogels wilt observeren...

 

 

 

 

Als we 's avonds gaan zitten, zwemt ineens de moedereend met 8 jonge eendjes door de vijver! Zo leuk!

 

 

eendjes 0275 eendjes

Subcategorieën

primi sui motori con e-max.it