Op internet vond ik volgende bericht:

 

Denk mee over 42ste tegel Walk of Fame

De Walk of Fame Almere is een kunstwerk dat de geschiedenis van Almere vertelt. Het is een cadeau van Rabobank Almere aan de gemeente Almere ter gelegenheid van het 35-jarig jubileum van de bank. Tot en met 2043 schenkt de Rabobank elk jaar een nieuwe tegel.

Het werk bestaat tot nu toe uit 41 tegels, één voor elk jaar dat de stad bestaat. Elke tegel verbeeldt een gebeurtenis, een ontwikkeling of persoon die betekenisvol is geweest voor dat jaar. De 41 tegels liggen als een lint door het centrum van Almere. Via QR-codes op de tegels is meer achtergrondinformatie over het onderwerp te lezen.

Welk onderwerp verdient een tegel?

De Walk of Fame wordt dit jaar uitgebreid met tegel nummer 42. Deze tegel heeft betrekking op het jaar 2015. Voor het onderwerp van de tegel kunt u suggesties aandragen. Heeft er afgelopen jaar een gebeurtenis plaatsgevonden waar u trots op bent? Kent u een persoon die in 2015 van betekenis is geweest voor Almere? Of is er een ontwikkeling die volgens u echt een tegel in de Walk of Fame verdient? Geef dit dan door op walkoffamealmere.nl.

Wie weet selecteert de commissie uw suggestie en kunnen Almeerders er vervolgens op stemmen. Krijgt uw suggestie de meeste stemmen? Dan wordt het onderwerp vereeuwigd op een Walk of Fame-tegel. U kunt uw idee tot 15 maart 2016 aandragen.

Paradijsvogelbosje heeft het uitgeven van de eerste kavels Oosterwold en het realiseren van de eerste kavelweg aangemeld voor de walk of fame 2015 .

Motivatie:

In Almere Oosterwold zijn de eerste kavels uitgegeven. https://oosterwold.wordpress.com/2015/12/30/verkocht/
En wordt de eerste weg (De Emile Durkheimweg) gerealiseerd. Hiermee is de ontwikkeling van een groot nieuw gebied in Almere gestart. De ontwikkeling van Oosterwold is heel anders dan anders, omdat gekozen is de wijk niet te verkavelen en de voorzieningen (incl. wegen) door bewoners aan te laten leggen.

 

Hoe nu verder?

15 maart is de inschrijving gesloten en worden de onderwerpen gekozen waarop gestemd kan worden! Als deze aanmelding erdoor komt, gaan jullie natuurlijk allemaal stemmen.

Mocht je dat willen dan kun je natuurlijk ook meermalen dezelfde suggestie doen als wij hebben gedaan. Dit kan op: http://www.walkoffamealmere.nl/

 

Iedere dag is weer een Oosterwolddag.
Met zulk mooi winterweer is dat zeker geen straf. Maar zeker een aangename verrassing als Mick de avond belt: Hallo Marien, het wordt morgen mooi weer. Zal ik weer een dagje buiten in de klei doorbrengen?
Dus zijn we met z'n tweeën aan de slag gegaan. Eerst een stuk wandelpad aangelegd met het nieuwe worteldoek over zand en daarna granulaat erover. Daarmee wordt het achterste deel van de tuin beter bereikbaar.
En daarna boompjes planten. Het is merkwaardig dat soms per meter de klei anders is. Wel, de klei in dat achterste deel is van de meest klevende soort. Het kleeft aan je schep en net zo goed aan je schoenen. Maar aan het einde van de dag zitten er toch weer ruim honderd boompjes in: groeien maar!

En het wordt bijna een traditie om bij een mooie avondzon een foto te maken van de meewerkende gasten. Thanx Mick.

Iedereen heeft belangstelling voor die malle mensen die een wild plan in Oosterwold doen. We kijken eigenlijk al niet meer op als een auto ineens wat langzamer gaat rijden en uitgebreid kijkt. Wat gebeurt er nou als er niet alleen boeren op de akker zijn, maar ook mensen die echt water aan de oppervlakte hebben. Vandaag kwamen twee heren van het waterschap Zuiderzeeland op bezoek om het waterpeil te meten. Afgelopen vrijdag was hun collega Koen ook al langs geweest, om na een vergadering met ambtenaren even het veld in te gaan. Eigenlijk is het best spannend hoe hoog het water gaat komen. Deze landmeters hadden een GPS-apparaat bij zich waarmee ze precies de hoogte konden meten. Dat gaat ook makkelijk als er een klein laagje ijs ligt, zodat de punt van de stok precies op het ijs kan worden geprikt.

Vandaag is het water in de paddenpoel -5.50 meter. Bij een maaiveld van -4.70 meter is dat dus 80 cm onder het maaiveld. In de grote vijver is het peil -6.13 meter en daarmee ruim 1.40 meter onder het maaiveld. Het is opvallend dat de Paddenpoel dus 63 cm hoger water heeft. Waar komt dat vandaan?

In het gisteren gegraven slootje stond wel water maar de watermannen vonden dat regenwater, en daarvan meet je niet het waterpeil. We zijn heel benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen.

Heren van het Waterschap: blijf bij ons meten, we zijn nieuwsgierig.

In de buurt worden we met veel belangstelling gevolgd en aan alle kanten van harte welkom geheten!

Maandagmiddag stonden de buren van het Waterschip aan de Paradijsvogelweg "op de stoep" (we hebben helemaal geen stoep, maar okee..)

Ze verwelkomen ons met een pakket met allemaal zelfgemaakt lekkers! Ik was koud na een dag hard werken, maar dit was een ontzettend warm welkom Hajo en Daphne! We zullen het heerlijk oppeuzelen en drinken.

Bij mijn schoonouders in de Achterhoek zeggen ze: Kom 't weerhalen! Ik stel mij voor in de zomer bij een kampvuurtje?

 

Ongeveer twee weken geleden hebben we onze kavel verworven. Als ik nog niet wist wat pionieren was.... weten we het nu!

 

 

Allereerst op de middag van de koop van de kavel: paaltjes zetten voor de grenzen met de landmeters van de  gemeente.

Veel leuke reacties gehad voor de aandacht voor hun werk.

Het was ijzig koud.

Daarna hebben we in het weekend zelf alle landschappelijke elementen in het landschap uitgezet.

Het zag er heel mal uit al die roodwitte linten, maar het heeft wel gewerkt!

Op de foto zijn ze helaas niet zo goed te zien.

 
 
En dan stuur je landschapskunstenaar Dennis met zo'n kraan het maagdelijke landschap in.

 En dan doet ie z'n werk echt prachtig.... Een hele mooie vijver. Maar op woensdag krijg ik op mijn werk een sms'je dat er een aardverschuiving heeft plaatsgevonden.....

Komt het ooit nog goed?

 En dat is eigenlijk nog steeds niet helemaal duidelijk. Dennis trekt alles wat  ie er nog uit kan trekken eruit, maar blijft een eilandje over

 

Dan is op vrijdag Dennis klaar en komen de bomen binnen. Wel 1500..... Da´s best veul. Dus hard aan het werk.

 Zaterdag is de eerste werkdag op het Paradijsvogelbosje een feit.  
 

 En omdat het in Oosterwold zo ongenadig koud kan zijn (pionieren he), zijn we heel blij met onze zeecontainer. (en met Dennis die nog even terugkwam om m op zijn plek te zetten.

 

O en voor de liefhebbers: het composttoilet staat en werkt. De eerste begieting heeft plaatsgevonden.

Dan komt het moment dat mijn eigen mannen met dat leuke speelgoed aan de gang mogen.

Roy komt ervoor uit Eindhoven! Fijn!

Maar het is niet altijd eenvoudig. Een klein kraantje blijft ook veel makkelijker in de klei kleven. (hij drukt wel minder kapot)

 
 

En dan laten we ook aan de straat zien dat we bezig zijn....

Mensen kunnen ons veel makkelijker vinden.

En sommige dapperen blijven met ons meewerken. Tot de zon achter de horizon zakt!

 

Het was me de eerste twee weken wel...........

 

Op zaterdagmiddag facebook ik vanaf de berg in ons landschap: I'm on top off the world!

Het slootje waar Marien daar nog halverwege is, is net na zonsondergang afgekomen en het kraantje heelhuids uit de klei.

Hendrik ter Woorst ca 1940Maar toch: nu op zondag de natte sneeuw en regen me om de oren slaat en wij het niet aandurven om naar Oosterwold te gaan... bedenken we: er is veel gebeurd, er is een plek en dat wordt onze plek. Waar nu al heel veel mensen ons op komen zoeken. Naar ons kijken (of is er langs de Paradijsvogelweg een nieuwe snelheidsbeperking geplaatst? hihi), bij ons langs komen etc.

Jullie snappen wel dat we niet altijd tijd hebben om uitgebreid te kletsen (word je ook koud van) of koffie te drinken, toch? Maar meehelpen planten of graven mag altijd.

En mijn moeder facebookte vanmiddag: Opa ter Woorst had dit zo leuk gevonden! Dus daarom ook van hem een plaatje. Wil je meer over hem weten klik dan op de foto en kijk op mijn familiegeschiedenissensite naar zijn pioniersverhalen!

 

Morgen naar kantoor...... Leuke baan, maar dan is het weer prima weer.... Wie brengt Marien morgen koffie?

Onze toekomstige buren, Marjon en Bertel kwamen langs met de kinderen. Na de rituele planting van twee boompjes elk, wilden Marjon en Bertel hun eigen kavel wel uitmeten.

 

Hoe voelt nu zo'n kavel?? Vijftig passen van de hoek van onze kavel. Best ver, zeker als je vanuit de andere hoek kijkt zoals op deze panoramafoto.

 

Vrijdag hadden we weer geweldig veel hulp van zus Wilma en zwager Kees. Zij hebben zelf veel ervaring in hun eigen natuurtuin De Punt in Arkel, en ze hebben veel planten gekweekt, en wilgenstaken bewaard voor de plant in onze kavel. Wilma leeft zich uit in de aankleding van het eerste wandelpad vanaf de oprit. Kees rijdt veel zand en compost, met de motorkruiwagen. Zo hou je het met z'n allen leuk. Zeker als er tussendoor tijd is voor een praatje, een boterham met gebakken ei en kaas en koffie. Wilma gaat door tot de laatste zonnestraal.

Deze week hebben we een aantal dagen een klein kraantje gehuurd. Met een uurtje instructie konden zoon Roy en ik het proberen. Eerst gaat zo'n kraan alle kanten uit, maar je krijgt het toch onder de knie.
Alleen is zo'n kraantje bijna niet opgewassen tegen deze klei. Om de paar scheppen moet je met een bats de klevende klei van de graafbak afhakken.
En ook blijkt het kraantje goed te kunnen rijden over hardere ondergrond, maar niet over de klei die tijdens de grote graafwerkzaamheden een week eerder was omgewoeld. Dus de eerste dag waren we een keer of vier aan het zwoegen om het kraantje uit de modder te trekken. Vooral door gebruik te maken van de trekkracht van de graafarm.
Omdat die reddingsoperaties weliswaar spectaculair waren, maar slecht voor mijn humeur, hebben we geen foto's van deze avonturen.
De volgende dag hebben we het kraantje toch in het lage moerasdeel weten te krijgen. Daar had de grote 21-tons-kraan van Bertil Hut al gereden, dus was die grond redelijk vast.
Wat heet vast! Je moest de klei echt openbreken op een diepte van zo'n 50 cm onder maaiveld.En alle kracht die het kraantje nodig had, gebruikte de klei om zo vast mogelijk aan de graafbak vast te kleven.
Weer hakken dus om de bak leeg te krijgen. Maar na nog een dag, is de sloot over vrijwel de hele lengte gegraven.
Nu alleen nog de grond omzetten. Wellicht met de kraan, en anders als een langdurig project met het handje.

Als regelmatig de laatste weken test ik postcode.nl om te kijken of we al een postcode hebben.

Vandaag is het raakt: We hebben een postcode:

1349 CN !

 

Rozig van een lang weekend op het land, kijken we terug op een weekend waarin we de aanvang hebben gemaakt met het aankleden van het landschap. Landschapskunstenaar Dennis was tot en met vrijdag druk bezig met het vormgeven van de basisonderdelen van het landschap: de bergen, de vijver, de paddenpoel, de moerasdiepte en het aanleggen van de weg en de oprijlaan.

Vrijdagmorgen arriveerden de bomen en struiken van Heg en Landschap.

Langzaam konden we starten met het aankleden van het landschap. We zijn begonnen met het aanleggen van het wandelpad. En we zijn begonnen met het planten van heel veel planten. Elk van de planten moet ieder voor zich een plantgat krijgen. Dat betekent heel veel gaatjes graven en weer opvullen met een mengsel van klei, compost en zand. (met klei alleen krijg je ze absoluut niet dicht). Daarnaast brachten Wilma en Kees van Natuurtuin de Punt nog tientallen wilgentenen mee. Een fors deel daarvan is inmiddels de grond in gegaan. Vooral de wilgen zijn in het landschap zeer herkenbaar.

We waren dit weekend reuze blij met het plaatsen van de zeecontainer (op de zeebodem grapte een van mijn collega's).  Daarin konden we ons snel terugtrekken als het buiten even echt te wild was (door wind of regen).

Waar we ons over verbazen is dat de vijver, de paddenpoel en de bron zo traag (of helemaal niet) onder water lopen. De vijver vult zich nu gestaag, maar heel traag. De paddenpoel is op één plek iets dieper maar raakt daar een veenlaag waardoor ie zelfs leeg lijkt te lopen. Maar zelfs daar staat nu een plasje. In de bron zien we nog helemaal geen water (zelfs geen hemelwater....) Maar het gebied moet na het geweld van de grote machines ook tot rust komen.

Meest kenmerken voor dit weekend: de grote hoeveelheid mensen die even langskwam! Leuk hoor zoveel belangstelling. Dat vinden we leuk. We gaan onderwijl wel verder met de klussen, die bomen moeten namelijk wel de grond in! Uit mijn hoofd: Ivonne, op een rondje door Oosterwold, Meinke en Sven, Nadine en Liesbeth, Gerda, buurman Henk en nog veel meer.

Als werkers waren vandaag Wilma en Kees, Roy, Irene en Kalin en Mick op het land. Gerda buffelde ook nog een uurtje mee. Dank voor zoveel hulp.

Kom vooral nog eens langs!

Foto's: Kalin Angelo

 

Van Akker naar BosIn de eerste dagen na de kerstvakantie werd ik door een van mijn facebookvrienden gewezen op een actie van Van Akker naar Bos.

De actie werd als volgt omschreven:

"De stichting Heg&Landschap, mede-organisator van het Van Akker naar Bos congres vorig jaar november, biedt de mogelijkheid om tegen minimale kosten plantgoed van inheemse bomen en struiken te bestellen Dit gebeurt in het kader van het Plant for the Planet programma van Fondation Yves Rocher, waarmee Heg&Landschap een samenwerkingsovereenkomst heeft.

Start je een voedselbos, permacultuurtuin of wil je deze uitbreiden en kun je daarbij plantgoed van bomen en struiken gebruiken, lees dan snel verder.

De bedoeling van het Plant for the planet programma is de biodiversiteit te bevorderen door de aanplant van zoveel mogelijk inheemse bomen en struiken. Je kunt dus alleen een aanvraag indienen  voor bepaalde soorten, die indien mogelijk van autochtone herkomst dienen te zijn (NAK certificaat). Je vindt de soorten die je kan bestellen in de catalogus die je hiernaast ziet staan."

Voor ons (wij hadden net in de kerstvakantie onze plantenlijst gemaakt) kwam deze actie onverwacht toepasselijk uit. We zijn immers een akker die een bos moet worden. Ik heb daarom dezelfde avond nog ons verzoek ingediend. En eigenlijk was ik bang dat we veel te veel hadden gevraagd. Is er wel genoeg voor iedereen?

Na 2 weken kregen we van Lex (bestuurslid bij Heg en Landschap) bericht dat de bestelling doorgang kon vinden. Deze week kregen we een nog mooier bericht: Jullie levering is zo omvangrijk, zullen we die bij jullie komen afleveren? Dan zeg je geen nee toch?

Gisterochtend kwam de chauffeur dan ook 1500 planten brengen, die liefst zsm de grond in moeten, want boven de grond zijn de wortels zo bloot. Daarom hadden we vandaag met vrijwilligers een plantdag georganiseerd.  En eerlijk is eerlijk, we krijgen ze niet in één dag in de grond. Morgen gaan we lekker door. Fijn dat Roy zo ijverig het begin van de wandelpaden heeft gemaakt. Zou het lukken om ze morgen af te maken?

Op de foto zie je de zuidelijke kant van de kavel. De gele wilgen hebben we afgelopen week al geplant.

Wilma en Kees brachten ook nog allerlei prachtigs mee uit hun Natuurtuin de Punt in Arkel.

En gek he: Als Mick zo'n 100 hazelaars aan de oostgrens verder is: zie je vanaf de weg nog helemaal niets. Maar wat een effect zal het in de loop van het voorjaar zijn. Ik kan het me nog helemaal niet voorstellen.

Gisteren is aan het eind van de dag de zeecontainer nog geplaatst. Dat was wel heerlijk vandaag! We hadden een plekje om uit de wind te zitten, koffie te zetten en .....  ons composttoilet waar we eerder over blogden, staat binnen. Nog geen eigen hokje, maar toch... Het werkt wel.

Daarom vandaag: Dank aan Heg en Landschap voor de ondersteuning, dank aan de dappere vrijwilligers van vandaag: Roy, Mick, Wilma en Kees! (En dan komen ze morgen allemaal nog een keer!)

En o ja: Held Henk niet vergeten, onze (over)buurman die ons al een paar keer uit de brand heeft geholpen als er een voorraad van het een of ander tijdelijk moet worden opgeslagen. En die dan fijn compost komt storten. Dank!

 

Landschapskunstenaar Dennis van de loonwerker die we hebben ingehuurd heeft de grote vijver echt prachtig uitgegraven.

Maar.... op het moment dat ik mjin collega's trots de vordering van zoveel moois op mijn landje laat zien, krijg ik een sms van M. Er heeft een landverschuiving plaatsgevonden. Klei is maar gek spul hoor. Een enorm deel van de aardwal (schatting zo'n 100 kuub) is terug in de vijver gegleden:

Op de foto zien we de landschapskunstenaar bedremmeld bellen over wat er is gebeurd. Na de lunch en diverse overleggen, onderzoek van hoe dit gebeurd kan zijn, gaat hij dapper redden wat er te redden valt.

De vijver ziet er weer mooi uit maar middenin de vijver, wordt het nooit meer echt diep. Er moet dus een bordje bij: Verboden te duiken.

Aan het eind van de enerverende dag klimt Marien toch nog op het eiland, nu het nog een eiland is. (Straks staat het onder water)

 

 

 

Dinsdag aan het eind van de dag, begint de graafmachine met het maken van de weg. Een mooi gezicht!

 

 

 

 

 

De grote vijver wordt voortvarend gegraven.

 

 

 

 De kraan is zelfs al onzichtbaar achter de berg!

   
   
   
   

  

 

 

Maandagmiddag plaats Marien de watermeterput en dinsdagochtend de bouwkast. En bericht volgt: we worden tijdelijk aangesloten.

En dan kunnen we eindelijk aan de slag. Maandagochtend wordt de graafmachine uitgeladen en maken we kennis met Dennis, landschapskunstenaar.

 

 

Subcategorieën

primi sui motori con e-max.it