- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vorige week donderdag ontving Marien een excursie van de kenniskring moestuinen uit Almere. Tegen het eind van de excursie kwam de groep weer terug op ons hoofdpad en komt één van de deelnemers het bijenpad afgelopen. Ze waarschuwt: "er hangt een bijenzwerm in de boom". Grappig is dat een grote groep dus op zo'n meter langs de zwerm is gelopen en de zwerm niet heeft gezien.
Toevallig hebben onze imkers Marije en Dennis in het weekend met buurvrouw Marjon afgesproken dat als er een zwerm komt, deze voor haar is. Ze wil graag haar eerste volk hebben. Dus Marien maakt de excursie af, de groep gaat door naar de stadsboer.
Ondertusssen ga ik bellen. Marije is onderweg naar een repetitie, Dennis pakt zijn spullen (en naar later blijkt, ook zijn dochters). Marjon komt als een haas aangefietst. Verre buurman en imker Hajo vindt het ook leuk om te komen.
Waarschijnlijk is uit onze bijenkast een tweede koningin geboren. Daarmee is waarschijnlijk de oudste koningin gaan zwermen met een deel van het volk. Als het goed is hebben de bijen dan voor drie dagen voedsel bij zich. Ze hebben hun buikjes vol gegeten.
Nu zijn ze in een duindoorn geland. Hiernaast zie je ook ingenieus de bijen elkaar en de boom gezamenlijk vasthouden
Als de excursie weg is en iedereen is gearriveerd gaan we met z'n allen kijken bij de zwerm. Dennis checkt ook nog even in de kast of niet het hele volk is gaan zwermen. Dat is niet het geval. Ook de kast is nog gevuld.
En dan is Dennis er helemaal klaar voor:
Hij maakt het volk nat met een waterspuit. Hierdoor kunnen ze niet eenvoudig wegvliegen als hij ze daarna met zijn veger in de nieuwe kast probeert te vegen.
Hij heeft zijn bezem in de aanslag.
En zo zitten de bijen in de kast. Die we dan mooi sluiten. Om het volk niet te veel te verstoren laten we de kast nog even staan.
En tevreden kijken de imkers elkaar aan: Dit hebben we goed gedaan. Marjon is heel blij met haar nieuwe volkje. Want ja, alleen met je eigen volkje ben je imker....
Marjon en Dennis moeten allebei kinderen in bed stoppen. Dus zij gaan naar huis. Hajo blijft nog even een glaasje wijn drinken.
Als ik anderhalf uur later nog even check of het fototoestel niet buiten is blijven liggen (dat blijkt niet het geval), kijk ik nog even bij de kast.
Hé, geen bijen op de plank.... Waar zijn ze dan?
Oeps! en ze hangen weer in de duindoorn.... Als ik het de heren meldt, gaan ze samen even kijken.
Tsja.. En dan gaat Hajo zijn pak toch maar weer aantrekken...
En het hele feest gaat van voor af aan weer van start. Bijen natspuiten, vegen, nu iets harder schudden om te zorgen dat de bijen in de kast zitten en maar hopen dat ze nu wel blijven zitten...
En dan zien we de bijen op de plank stetselen. Door hun gedrag laten ze aan eventueel nog rondvliegende bijen zien, dat ze hier moeten zijn.
Dat is voor ons geruststellend. Eerder op de avond van dit gedrag minder duidelijk. Mogelijk ruikt de kast toch al meer "eigen".
En dat blijkt het geval.
Twee dagen later zet Marjon de kast over naar haar prachtige bijenschuur. Daar zijn de bijtjes direct heel tevreden en beginnen meteen hun raten te vullen. We zijn benieuwd of we iets van de koninginnevlucht zullen zien.
Veel plezier buurvrouw Marjon met je eigen volkje!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Sinds we op de kavel wonen, is Marien zelf onze aannemer. Dat is vaak leuk, veel werk, maar soms ook spannend. Zoals wanneer je een vloertje voor een fietsen schuurtje moet laten storten. Je zoekt iemand die het voor je stort, je berekent hoeveel beton nodig is en je bestelt een betonwagen. Eigenlijk best te overzien, maar toch. En oh ja, je moet natuurlijk je te storten werk en je wapening op orde hebben. Omdat dit vergunningvrij en zonder onderheiing is hebben we de gemeente gelukkig niet nodig.
Woensdagochtend was het dan eindelijk zover: Om zeven uur rijdt de betonwagen ons pontificaal voorbij. "Die zal zo wel bellen" zegt de aannemer (Marien) stoer. Maar hij heeft gelijk. Twee minuten later gaat de telefoon over en leiden we de betonwagen naar de Frederik van Eedenweg.
De chauffeur van de betonwagen vindt het huis zo leuk dat ie voor uit zijn auto speciaal een fototoestel haalde en de woning vastlegde.
Eerst gaat de wagen van de betonpomp naar achteren om slangen klaar te leggen, aan elkaar te koppelen en de slag alvast met een dun mengsel voor te spoelen.
Hiermee voorkomt ie dat het beton in de slang vast blijft zitten als het een beetje dik is. En dat is het... Marien had extra vloeibaar besteld... jaja.. Dat beton was dus niet zo dun.
Gelukkig kan de betonwagen ook water bijmengen. En kunnen we even later wel vloeibaar storten.
Aan het eind blijft (gecalculeerd!) een beetje beton over. Dat laten we uitvloeien over een deel van de oprit dat door veelvuldig keren steeds tot blubber wordt gereden... Zo lossen we het ene probleem met het andere op.
Inmiddels hebben we het (toch al best gladde vloertje) van een dunne egaline laag voorzien. En Marien heeft het begin met het dak gemaakt, door de balkjes te plaatsen. Daarnaast hebben we een begin van een pergola gemaakt waardoor een echt erf aan de westzijde van ons huis lijkt te ontstaan... Work in progress.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Deze week kregen we een nieuwsbrief van Fruittuin.com. Bij Fruittuin hebben we de meeste van onze vruchtbomen twee jaar geleden besteld, daarom krijgen we nog steeds een nieuwsbrief.
Fruittuin waarschuwde dat dit jaar veel fruitbomen en vooral appels dit jaar door omstandigheden veel vrucht maken. Als bomen veel vrucht maken, groeien ze relatief weinig en als ze heel veel vrucht maken kunnen ze zich ook "dood"groeien. Alle kracht gaat namelijk naar de vruchten. Bovendien kunnen de takken dat vaak nog neit dragen.
Fruittuin stuurde een heel heldere instructie mee, die ik hieronder (met bronvermelding) letterlijk overneem.
Wij hebben woensdag met z'n tweetjes alle fruitbomen van dichtbij bekeken. Zijn er teveel vruchten dan hebben we die weggehaald. Is wat vormsnoei nodig, dan hebben we dat ook gedaan. Best een klus als je tussen de veertig en vijftig fruitbomen hebt. Maar ook leuk! De bomen hebben zo'n verschillende vorm, opbouw en groeisnelheid. Dat is best leuk om eens intensief naar te kijken.
En dan zijn we best een beetje trots op hoe het er nu al uitziet! (onder de foto: tekst uit de nieuwsbrief van Fruittuin)
NIEUWSBRIEF FRUITTUIN.COM
Door de zeer goeie bestuiving dit jaar, hangen aan veel fruitbomen te veel vruchten. Als er te veel vruchten aan de fruitboom hangen, worden ze vaak minder lekker en vallen ze er te vroeg af. Ook groeit de boom niet voldoende meer en raakt uitgeput. Er kunnen zelfs takken uitknappen door het gewicht. De boom zal waarschijnlijk ook een jaar geen vruchten meer geven (beurtjaren). De oplossing hiervoor is het “dunnen” van de vruchten: het weghalen van een aantal vruchten. Daarvoor is het nu de juiste tijd.
Het uitdunnen van de vruchten van fruitbomen
U wilt een zo groot mogelijke opbrengst van uw fruitbomen en dan is het natuurlijk bijna niet te begrijpen dat iemand beweert, dat het beter is om het aantal vruchten aan de boom te verminderen. Maar juist om een zo groot mogelijke opbrengst te kúnnen krijgen is het heel belangrijk om op tijd te "dunnen".
Als u uitdunt worden de vruchten groter en smaakvoller en zal de boom elk jaar vruchten geven!
Advies: ongeveer per 10 cm 1 vrucht.
| Afbeelding vóór het dunnen |
Wat moet weg (zie foto hier onder) |
|
|
|
X1 is de dikste met een vaak wat kortere en dikkere steel
x2 moeten weg
x3 moet weg als de 1na dikste goed is en als de boom op normale en lichte grond staat
x3 mag blijven als het al een oudere boom is en op zeer goede grond staat
Bij nog jonge bomen is het aan te raden om maar per handbreedte 1 appel te laten zitten.
Je krijgt dan wat grotere appels die beter uitrijpen.
Afbeelding na het dunnen
Let op: Voor peren en nashiperen geldt hetzelfde.
Kersen, kweeperen en mispels hoeven normaal niet gedund te worden.
bron: nieuwbrief van Fruittuin.com
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Albert en Janneke (buren van nummer 13, staan met een interview in de nieuwsbrief Oosterwold: Wat een leuk verhaal!
Van nomade naar landbouwer
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vanmiddag fiets ik in stormachtig weer naar huis. Ik krijg mijn trappers nauwelijks rond. En eigenlijk ben ik blij dat ik op de bank zit. Maar het insekten hotel waar ik al een paar dagen aan werk, lokt ook. Na het eten (van onder andere de eerste radijsjes uit de moestuin) kleed ik mij toch nog even om. Op hakken een insektenhotel maken is toch wat zot.... En het lukt mij om het hotel vol te krijgen! 
Okee in de kalkzandsteen blokken moeten nog gaatjes geboord, maar er moet nog iets te doen blijven...
Kom maar, kommaar insekten!
En dan doe ik nog een klusje door huisnummers op de vuilniscontainers te zetten. En dan loop ik nog even bij Marien langs, die met Stefan aan het spelen is. Wat heerlijk dat niemand daar last van heeft... Dit was deel van de droom Paradijsvogelbosje! Welterusten allemaal!
- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Afgelopen dagen hebben we onze aandacht verdeeld tussen de tuin en de bouw van een fietsenschuurtje.
In de moestuin moet nu alles gezaaid worden. Kwetsbare planten hebben we in een lage kas gezaaid, en erwten, bonen en peulen uiteraard in de volle grond.
Maar in de rest van de kavel zijn we vooral bezig met distels trekken. Want die Akkerdistels komen met duizenden tegelijk op, en ze worden zo groot dat ze de andere planten verdringen. Gelukkig beginnen de bomen en struiken nu goed te groeien, dus op sommige plekken zoals op de 'rand' achter de grote woning kan je al een beetje verdwalen. Het zoekplaatje met Marie-José moge dat duidelijk maken.
We willen een fietsenschuurtje achter de grote woning zetten. Dat stond al in het ontwerp. Maar we hebben lang gedubt hoe we het zouden maken en met welk materiaal. Omdat het schuurtje grotendeels in de aardwal komt te liggen moet het wel robuust zijn. Maar liefst ook niet te duur.
Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij een betonnen schutting, waarop we later een dak gaan zetten, en met een deur maken we het schuurtje toegankelijk aan de voorkant. Dus hebben we betonnen palen en planken besteld. De leverancier was zo vriendelijk om met zijn 'Kooiaap' tot de hoek van het huis af te te leveren. Dus dan hoeven we maar een meter of 15 te verplaatsen. Maar als zo'n paal van 280 cm lang dan zo'n honderd kilo blijkt te wegen, moet je toch listen verzinnen, om ze bij het schuurtje in aanbouw te krijgen. Helemaal tillen is niet te doen, dus aan één kant tillen en draaien.
Van tevoren maak ik een diepe kuil voor de paal. Eerst met de spade en daarna met de grondboor. Als het gat diep genoeg is kantel ik de paal erin. Maar één keer erin krijg je hem er niet meer uit. Het gewicht plus de kleefkracht van de klei maakt het onhanteerbaar. Vandaar dat uiteindelijk de palen niet helemaal gelijke hoogte hebben gekregen. Dus ik moet ze waarschijnlijk nog afslijpen. Het lastigste is dat de palen precies op de juiste afstand van elkaar moeten staan zodat de planken precies in de sleuven passen. Die planken wegen ook wel zo'n 40 kilo, dus het is nogal een workout om ze op z'n plek te krijgen.
Uiteindelijk staat de betonnen schutting. Nu kunnen we het hout voor het dak en de gevel en deur berekenen. Wordt vervolgd dus.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vanavond heb ik de posters n het informatiebord maar weer eens bijgewerkt. Sommige prints waren door de zon behoorlijk verkleurd... nu is het allemaal weer leesbaar!
Kom maar weer langs, al die belangstellenden....
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Zondag kregen we een appje in een groep die wij "Bijenparadijs" noemen. "zijn jullie thuis" "dan komen we een nieuw bijenvolk brengen". En vijf minuten later staan Marije en Dennis bij ons op de stoep... met een nieuw bijenvolk.
Dennis brengt de kast naar de westelijke boomgaard.
En dan heeft Dennis de kast op zijn plek. En wij krijgen een opdracht: Morgenochtend het deurtje openen.... En dan komen de bijen heel rustig naar buiten... Nu maar hopen dat de koninginne broed uitkomt.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vandaag is een bijzondere dag voor ons. Eén van de eerste aanwinsten op onze kavel was een zeecontainer. En wat waren we er blij mee! Het was februari, ijzig koud en wij maar bomen planten.... Dus we hebben alles in die container gedaan, eten, drinken, koken.. we hebben er nog net niet geslapen (dat deden we in de schuur). De laatste maanden was het een aangename opbergplek, maar we hebben steeds meer van onze spullen gewoon in huis.
Toen Simon en Joke (van nummer 50) een week of wat geleden hun kavel kregen, dachten wij... zouden ze al een container hebben. Dat bleek nog niet het geval. Dus wij gingen eens door de container en dachten, met een rondje langs de vuilstort hebben wij die container leeg. Voordat we dat doen hebben we Egon en Noortje nog even gebeld, die ons van ons schuldgevoel helpen, omdat we van waardevolle materialen afscheid nemen.
We wandelen even langs bij de buurman, ik noem 'm altijd Held Henk. Hij heeft apparaten voor alles wat we zelf niet kunnen tillen... (bijna dan ;-)). En vanochtend om 11 uur was het dan zover. Simon heeft tegels klaargelegd en wij hebben de container leeg. We waarschuwen onze directe buren dat auto's op de weg gevaar lopen want.... we gaan een container verplaatsen.. En over dat verplaatsen spreken beelden eigenlijk meer dan voor zichzelf....
En dan staat de container op zijn plek! Het eerste verticale gebouw op de kavel van Simon en Joke. Simon is zichtbaar in z'n sas. Hij is "Rondom gelukkig in Oosterwold".
En dat snappen wij best! Komende begint ie met bouwen... In augustus kan ie er wonen....
En wij... wij keren terug naar de plek waar wij Domweg gelukkig zijn, nu we vrij uitzicht hebben zonder steeds tegen de tijdelijkheid aan te kijken. En hoe dat er uitziet.... Nou in eerste instantie vooral rommelig...
Maar ja, dat hoort een beetje bij ons geluk....
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Vanochtend zijn de hulpdiensten op bezoek gegaan bij drie Kavelwegen. Wij mochten met de Frederik van Eedenweg het spits afbijten.
De bijeenkomst kwam tot stand op inititiatief van de brandweer, en gebiedsregisseur Ivonne heeft een bezoek bij drie kavelwegen en hun Verenigingen gearrangeerd, met de GGD en politie erbij, en naast Ivonne nog twee mensen van de gemeente. Dus was het kwart over negen plotseling druk met fel gekleurde en gestreepte wagens op onze Kavelweg.
Vervolgens hebben vier bewoners van onze wijk met de diensten in de Tuinkamer van het paradijsvogelbosje bij een kop koffie van gedachten gewisseld.
Aanleiding was de onduidelijkheid voor de hulpdiensten waar ze moeten zijn als er een oproep komt.
Gelukkig is er in de tussentijd bij veel wijken e.e.a. veranderd. Net als bij ons staan er eigenlijk overal straatnaambordjes. En waterleverancier Vitens stemt zelf met de brandweer af waar de hydranten (brandkranen) komen.
Maar de navigatiesystemen van de hulpdiensten blijken de meeste wegen van Oosterwold nog niet te kennen. Bovendien helpt de systematiek van huisnummers niet mee aan het vinden van huizen. De gemeente zal deze systematiek in ieder geval ook delen met de hulpdiensten.
Onze brandkraan is pas aangelegd, dus die lag er keurig bij. Wij voelen als Vereniging wel een verantwoordelijkheid dat de brandkranen bereikbaar blijven, en 
niet overgroeid raken of onder de klei worden gestort.
Tenslotte waren er wel wat vragen over hoe hard je mag en kan rijden over de wegen van Oosterwold. Er is bij ons inderdaad af en toe wel een hobbeltje. Maar, dat moet me van het hart: Heel Almere ligt vol met hoekige drempels, waar de hulpdiensten niet met vijftig kilometer per uur overheen kunnen. Het lijkt erop dat de huidige situatie niet zorgwekkend is, en dat een vinger aan de pols, en af en toe een kopje koffie met de wijkagent een prima vooruitzicht biedt.
En wij zullen er naar streven dat iedereen een duidelijk leesbaar huisnummer aan de weg heeft, zodat vooral de bezorgdiensten niet dolend rondrijden.
Als Google Maps nu eens de moeite zou nemen om onze weg op te nemen, wordt het pas echt handzaam.
Aan het einde van het overleg bij ons ontstond wel enig rumoer, omdat de wagens van de hulpdiensten nogal pontificaal op de weg geparkeerd stonden, en de buren en Gert-Jan Bon er voor de aanleg van de weg niet door kon. Sorry allen. Het was even improviseren.
- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Vandaag was het zover, het Oosterwoldkoor geeft zijn eerste presentatie. Maar voordat het zover is repeteren we nog intensief vanaf 's ochtends tien uur tot 's middags drie uur. Daarmee ronden we repetities af van wat we twee weken geleden gestart zijn. Met een kennismakingsrepetitie bij elkaar een flitsend project en een soort snelkookpan om acht muziekstukken in te studeren. En we zijn heel ver gekomen. We zijn ook een groep geworden en die een gezamenlijke klank maakt en samen hard kan werken.Dat hebben we ook gedaan. Gelukkig kunnen we met het mooie weer lekker buiten inzingen, en ook in de pauzes de nodige zon pakken.
We hebben niet breed publiek uitgenodigd, vooral familie en kennissen, maar ook een paar berichtjes in de Facebook groepen van Oosterwold, en ook daarop zijn mensen afgekomen die we konden verwelkomen. Voldoende om de Tuinkamer goed te vullen en een eerste presentatie te houden.
We hebben de acht muziekstukken verdeelt in vier groepjes: Renaissancemuziek, twee stukken Purcell, twee volksliederen en twee spirituals. Heel veel verschillende muziek, die contrasten biedt voor het publiek en zangers, en zo leren we elkaar ook kennen in verschillende stijlen.
Na afloop was er een borrel waarvoor alle zangers drinken en een hapje hadden meegenomen. En heerlijk uiteraard om in het prachtige weer buiten na te genieten.
Tijdens de borrel hebben we ook nog een soort open podium gehouden, waar Truus en Marie-José een paar liederen hebben gezongen. Zo'n open podium past ook heel goed in onze Tuinkamer.
Zo'n koorproject met borrel smaakt naar meer, dus we gaan zeker kijken of we een vervolg hieraan kunnen geven. Het zou mooi zijn als we nog wat versterking kunnen vinden met koorzangers, vooral een paar mannen er bij zijn meer dan welkom.
Met dank aan Pieter de Wit voor het maken van de foto's tijdens het concert.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Afgelopen hebben twee buren: Ron en Johan en Anneke reuzestappen gemaakt en in een paar dagen een heel huis op de fundering neer weten te zetten. Dat geeft de wijk in een keer een heel ander aanzien, zoals deze prachtige foto gemaakt door Simon's drone laten zien.
Met het prachtige weer van de afgelopen dagen staan de huizen letterlijk te blinken en schitteren in de zon. Bij Albert en Janneke zijn het de super-glanzende dakpannen die voor extra lichtinval zorgen. Bij Ron is het de aluminium coating van de isolatie die oogverblindende aanblik biedt.
Maar hier blijft het niet bij, want we konden maandag weer nieuwe buren verwelkomen: Simon en Joke hebben de grond gekocht. Traditioneel is al geworden dat er een vlag wordt geplant. Omdat de dienst GEO nog niet geweest was, moeten we een beetje gokken, maar volgens Simon's GPS moet het aardig kloppen. Net als in
het wilde westen, kijkt hij met de ochtendzon uit op een groeiende wijk, en biedt het westen nog een uitzicht op de maagdelijke akker. (Vlagfoto's van Marjon)
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Na een korte repetitieperiode nodigen wij vrienden, familie, Oosterwolders en belangstellenden om in het vervolg mee te zingen uit voor de eerste presentatie van het Oosterwoldkoor.
Wil je aanwezig zijn dan wordt een berichtje op prijs gesteld: https://www.facebook.com/events/187460341977812/?active_tab=discussion
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Wij hebben vorig jaar alle energie gericht op de bouw van twee woningen, en daarom geen tijd besteed aan de moestuin. Dat heeft wel tot gevolg gehad, dat zich vorig jaar een enorme hoeveelheid onkruid meester heeft gemaakt van de moestuin. Enorme graspollen, ridderzuring met forse wortels. Hiernaast is een foto van vanochtend.
We willen dit jaar weer werk maken van de moestuin. Maar dan zie ik er toch wel uit als een berg tegenop om alles te moeten omspitten en alle onkruid te moeten uitspitten. Maar er gloort hoop. Buurvrouw Marjon heeft vorige week een spitmachine gekocht, en ons aangeboden dat we deze mochten lenen.
Dus hebben we het compacte maar toch loodzware dieselapparaat van de buren naar onze moestuin gemanouevreerd. Toch altijd wennen aan zo'n apparaat met niet iets teveel knopjes om alles meteen goed te snappen. En toen we hem eerst aanzetten, bleek dat ie vast liep in de grote hoeveelheid gras en onkruid.
Toen heb ik eerst met een zeis de grootste onkruiden afgemaaid, en de grootste pollen gras uitgestoken. En toen de bosmaaier er overheen, zodat er alleen nog korte stompjes van het onkruid over was. En passant drie bomen uitgespit, die zich in de moestuin hadden gevestigd.
En toen weer opnieuw met de spitmachine aan de slag. Uiteindelijk ben ik meer dan vier keer over de hele moestuin heen gegaan. Tussendoor compost opgebracht en met wat kalk erbij doorgespit. Gelukkig was het geweldig weer, dus kon ik 's avonds tot acht uur doorgaan (Marie-José was toch laat met eten :-))
En zowaar, ziet het er nu toch als een moestuin uit. Althans als een stuk grond waarin je kunt gaan zaaien en aardappels en uien kunt poten. Dat gaan we komende week zeker doen.
Hiernaast ook nog een foto in de avondzon van onze trots, een wilg die helemaal vol zit met katjes, en waaraan zich een hele generatie hommels kan laven.
Ik had niet gedacht dat we het in een dag zouden redden. Met hulde aan de mechanisatie en geweldig dat we de machine konden lenen van Marjon.
- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Vandaag zijn we echt begonnen met het Oosterwoldkoor. Eerder hebben we een kennismakingsbijeenkomst en repetitie gehad, en ook hebben we al stemtesten met de zangers gehouden. We werken nu in twee weken naar een kleine presentatie toe op zondagmiddag 22 april. De groep bestaat uit 12 zangers, plus Marien als dirigent.
We hebben een programma samengesteld met negen werken, waarin we veel verschillende stijlen kunnen uitproberen, van oude muziek tot volksmuziek en spirituals. We zingen klaagzangen, het aanroepen van de vrijheid, over een zwaluw als geliefde, het Liefelycke Mey. En een eigen koorbewerking van een fantastisch lied van Purcell: Musick for a while. Kortom alle onderwerpen die we ook in Oosterwold tegenkomen.
Vanochtend zijn we begonnen om 10 uur met koffie, koekjes, en lekker buiten inzingen. Met geweldig voorjaarsweer. Heerlijk ook om met openslaande deuren in de Tuinkamer te repeteren, met uitzicht op de bloeiende Perzikboompjes.
We hebben vooral goed en intensief gewerkt aan alle muziek, met veel nieuwe noten en al zoveel mogelijk aandacht voor de koorklank en muzikaliteit.
Een voordeel van zo'n repetitiedag is dat je uitgerust aan de repetitie begint, en een dag lang de tijd neemt om aan muziek te werken.
Zo wordt je ook een groep. Dat blijkt al snel in de pauzes, waar we gezamenlijk snoepen van collectieve koekjes, salade, drankjes, en natuurlijk genieten van de zon. 
Daar past natuurlijk ook een groepsfoto bij. Onze dochter Irene was graag bereid om foto's te maken. Zowel op de groepsbank naast onze Tuinkamer, als in het amfitheater in aanbouw. Dat biedt gelijk gelegenheid om te dollen.
En onze dochter vertrouwt ons toe dat het al goed klinkt. Dat belooft veel voor de komende repetities en presentatie op 22 april.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Gisteren kwamen we weer met de verenigingsbesturen bij elkaar. Het was een aangename, inhoudelijke uitwisseling. Veel verenigingen waren aanwezig. Iedereen kon zijn inbreng hebben. Goed om te weten waar we met elkaar tegenaan lopen.
Onderwerpen die ter tafel kwamen: geluid, nutsen, afval, huisnummers en hulpdiensten. Eerstvolgende actie is het versturen van het verzoek namens de verenigingsbesturen (al dan niet in oprichting) aan gebiedsregie om de bereikbaarheidsgegevens op de website Maakoosterwold te vermelden, net als de doelgebieden van de verenigingen, zodat nieuwe leden weten bij welk bestuur zij zich kunnen of moeten melden. We hebben afgesproken elkaar eens per 2 maanden te ontmoeten. Het is goed dat we elkaar weten te vinden!
Verenigingen die willen aansluiten kunnen zich bij Marien melden via de contact pagina van deze site.
Subcategorieën
koorblog Aantal artikelen: 5
