Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2017

En als wij dan verhuisd zijn, vallen we moe maar voldaan op de stoelen in het atelier van onze grote woning neer.... We hebben afgesproken vanavond nog kranen uit te gaan zoeken.. Nog effe door. Dan roept Marien mij omdat ie een enorme herrie hoort, alsof er een helicopter is langskomt. Hij rent binnen op zoek naar zijn telefoon en probeert de imker te bellen. "Ik denk dat de bijen zwermen" Een enorme wolk van bijtjes boven het margrietenveld bij de boomgaard. 100.000 zijn het er wel, zal Daphne later zeggen. Onze imker kan zich niet vrijmaken, dan zouden patienten niet geholpen worden. Ondertussen loop ik naar buiten. Ik loop via de Singel. Op gepaste afstand kijk ik. En zie hoe de zwerm voorzichtig uit de lucht op een klein perenboompje neerstrijkt. de perenboom heeft een stam van zo'n 3 cm dik. Als de bijen erop zitten is het al gauw meer dan tien centimeter.  De mentor van de imker Daphne komt met man Hajo. Ze wonen iets verderop en zijn er dus zo. Toch een beetje opgewonden. Ze weten wat ze doen, maar zwermen is toch bijzonder.
	De bijen worden eerst nat gespoten om wegvliegen moeilijker te maken. Daaraan worden ze met een borstel in een bak/mand geveegd en in een bijenkast geduwd. Steeds na een paar "ladingen" wordt gekeken of de andere bijen naar de kast vliegen. Doen ze dat, dan heb je de koningin te pakken en een nieuw volk. Als het volk grotendeels binnen is wordt het op zijn plek gezet en vinden de andere bijen de kast op basis van de feromonen van de koningin en het stetsel gedrag van de andere bijen. (dan gaan ze met hun kontje omhoog op de plank van de kast zitten om anderen te seinen: hier moet je zijn...)

In de oude kast is nu geen koningin meer. Daar wordt een eitje omgebouwd tot koninginnecel. Deze larf krijgt alleen koninginnegelei en moet uitgroeien tot een koningin. Wordt vervolgd.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2017

Nadat wij maandag verhuisd zijn, komen 's avonds de vogelaars van de Aeres hogeschool hun veldwerk doen. Ze moeten aan de bosrand in de avondschemering kijken naar de vogels in de bosrand. Maar ja, we wonen in een agrarisch gebied ... en er rijdt de hele avond een trekker over het boerenland. Dat maakt tamelijk veel herrie. Niet irritant, maar wel als je vogels wilt observeren...

Als we 's avonds gaan zitten, zwemt ineens de moedereend met 8 jonge eendjes door de vijver! Zo leuk!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2017

Maandag 29 mei was het dan zover! Eindelijk gingen we verhuizen! Helaas zit het glas nog niet in de grote woning, waarmee we een risico nemen. Daarom ook deze verlate blog (het glas zit er nu wel in!)

We hebben grote hulp van dochter Irene die helpt met het inpakken van de keuken (nadat we haar donderdag zelf naar Leiden hebben verhuisd). En met het schoonmaken van het huis in de middag als we al naar Oosterwold zijn vertrokken.

De mannen van Banis sjouwen stevig door en om half twee rijden zij in Oosterwold het terrein af...

	En hiernaast is het huis te zien. De berging is klaar. Helaas nog geen glas.... Maar alles krijgt een plekje. En wij zijn thuis in Oosterwold!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 mei 2017

Vandaag kwam Piet Harlaar om de betonnen vloer te polijsten en te impregneren. Eerder heeft hij het beton gestort en gevlinderd om een supergladde betonlaag te krijgen: http://www.paradijsvogelbosje.nl/blog/403-een-vloer-in-het-grote-huis. Die betonlaag is afgedekt met vilt dekens en nat gespoten om het beton langzaam te laten uitharden. Ook hebben we rondom zeilen opgehangen om het uitdrogen door de wind te voorkomen.

Nu is het droog genoeg om te polijsten en te impregneren. Alhoewel? Droog? Vanochtend regende het rond een uur of zeven. En dan blijkt dat de dakramen nog steeds niet helemaal waterdicht zijn. Dus snel dweilen. Gelukkig is de toplaag van het beton zo dicht, dat het water niet diep doordringt, en na een uurtje oogt de vloer weer droog.

Piet gebruikt een slijpmachine met een diamantschijf om kleine oneffenheden langs de randen glad te polijsten. Omdat het zo'n grote oppervlakte is, vallen die randen wel mee. Alleen bij de badkamer, precies bij de afvoer zit een scheurtje. Dat moet later worden opgevuld met epoxy-hars. Als Piet de vloer schuurt met fijn schuurpapier kan ik met de polijstmachine de muren nog afwerken.

Daarna kan Piet de vloer impregneren met een vloeibaar goedje dat Artcrete AF50 heet. Het maakt de vloer in ieder geval goed waterafstotend, want als je na het impregneren wat water laat vallen, blijft het er als ronde drupjes op liggen.

Nu kunnen ook de zeilen weer weghalen. Immers, maandag komt de glaszetter. Dus kunnen we nu sinds weken weer eens van het uitzicht vanuit het grote huis genieten.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 mei 2017

Vanmiddag kwam Imker Marije haar volk inspecteren. De vorige keer was de bijenkast uitgebreid met twee kasten, dus het was spannend of de bijen zich de nieuwe ruimte al hadden eigen gemaakt.
Dochter Adelinde was meegekomen en ze had schoolvriend Bram meegenomen. Een mooi stel als ze samen boterbloemen plukken. Ze hebben ruimte genoeg om zich op de kavel te vermaken.
Imker Marije opent de kast met een speciaal gereedschap. Bijen maken de kast vaak hermetisch dicht. In de bovenste kast zijn wel wat bijen te vinden maar ze hebben nog geen cellen opgebouwd op de raten.
In de volgende laag is al veel meer activiteit. Er is broed te zien, en een aantal raten zijn duidelijk zwaar van de honing.
Maar het wordt pas druk in de onderste kast. Je kunt de raat haast niet zien omdat er zo'n dikke krioelende laag bijen op zit.
Imker Marije versuft de bijen een beetje met rook, maar eigenlijk is het niet eens nodig. Met het prachtige zwoele weer voelen ze zich blijkbaar goed op hun gemak.
Maar er is wel iets wat Imker Marije zorgen baart. Grote bolletjes, die zij zwermcellen of moerdop noemt. Daarin worden waarschijnlijk nieuwe koninginnen grootgebracht. Als die uitkomen, gaat die eropuit en neemt die een deel van het volk mee. Dat wordt dan een zwerm bijen. Vandaar zwermcel.
Zeker omdat de kast net is uitgebreid is het niet de bedoeling dat ze nu al gaan zwerven.
Dus wordt er consult gehaald bij ervaren imkers Daphne en Hajo. Voorzichtig worden de zwerfcellen uit de raat gehaald.

Ondertussen leren we veel: we zien broed: jonge larven, aangewezen met het haakvormige gereedschap. En aan het einde kijken we een bijenlarve recht in de ogen.
Het is voor ons als leek vooral onvoorstelbaar hoeveel bijen in zo'n kast samenwerken.
Er zijn in ieder geval bloeiende bloemen genoeg. Hopelijk blijven ze nog lang in deze bijenkast.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 mei 2017

Zoals ook incidentele lezers zullen weten, zitten we al maandenlang op de aansluiting van stroom, water en kabel te wachten.

Sinds de uitvoerder, firma Baas, een week te laat, namelijk op 21 februari was wezen schouwen, ligt alles bij ons klaar om onze definitieve aansluiting te krijgen. Maar sindsdien is het erg stil geworden. Zo stil, dat de Firma Baas onbereikbaar is. Gebeld en gebeld. Je wordt nooit terug gebeld. Firma Liander gebeld, daarmee hebben we immers een contract en ook vet betaald voor onze aansluiting: Tsja, wij kunnen niet veel meer.

Ook de gebiedsregisseur Ivonne de Nood op de hoogte gesteld en coördinator Oosterwold: Co van Paassen: Ja, er zou een verbeterprogramma zijn. En ja Firma Baas heeft een achterstand van vijf weken.

VIJF WEKEN????? Ze zouden twee weken na het schouwen aansluiten. Dat is week 10. Nu leven we in week 19! Dat is al NEGEN weken. Krijgen wij in Oosterwold soms een bijzondere behandeling?

Maar het lijkt ook wel alsof het niemand iets kan schelen. Het lijkt toch dat geen van de betrokken partijen ervaart of dat wij dit als een vernedering en machtsmisbruik ervaren.

De coördinator Oosterwold kan niets voor ons doen, omdat het een huisaansluiting is. Firma Baas reageert helemaal niet. Van Firma Liander krijgen we na een vriendelijk en meelevend telefoongesprek ook niets te horen. Van de uitvoerder van Reggefiber krijgen we wel een attent telefoontje, maar daarna ook geen reactie.

Afgelopen dinsdag werd ik plotseling gebeld door Baas. "Ja ik zal worden aangesloten, maar we weten nog niet wanneer. Daarover bel ik u donderdag of vrijdag terug". Er moet nog materiaal besteld worden. Ik nog protesteren: "Mevrouw, de kabel van Reggefiber ligt al langs de weg ingegraven." Heeft natuurlijk geen zin. Het is toch een smoes. Natuurlijk moet er niets besteld worden. Firma Baas doet niets anders dan water, electra en kabel. Zouden ze voor deze dertig meter plotseling materiaal moeten bestellen. Nee, dat heeft iedere medewerker in zijn auto liggen!

En natuurlijk werd ik niet terug gebeld. Tegen mijn buren werd gezegd, dat ik maandag een planning te horen zou krijgen. Natuurlijk heb ik niets te horen gekregen.

Vanmiddag moest ik met het toppunt van vernedering meemaken. Ik weer bellen met Baas. Het telefoonnummer in Lelystad neemt niet op. Dan maar het landelijke 088 nummer. Een antwoordbandje: Er zijn twee wachtenden voor u. Dan maar wachten. Irritant muziekje. Dan na twee minuten een ander bandje: "De gemiddelde wachttijd bedraagt: twee minuten". "U bent de tweede wachtende". Dan weer vijf minuten later: "U bent de tweede wachtende". Shit moet ik weer hebben. Dan weer vijf minuten verder: "U bent de laatste wachtende". Nou, het duurt lang, maar ik ben de volgende, dus nog maar wachten.

Dan vijf minuten later: "Het is momenteel erg druk. Wij adviseren u om op een ander tijdstip terug te bellen. De verbinding wordt nu verbroken". Klik

Sic! Hadden ze dat niet een kwartier eerder kunnen melden!?

Tenslotte nog een kleine cynische noot. Op het internet vond ik een presentatie van Liander, met de spreekwoordelijke titel: "geen stroom, wel spanning".

Als iemand weet hoe het verder moet, mag die het zeggen. Zucht. Ik ga maar weer even therapeutisch distels trekken....

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 mei 2017

In een eerder blog hadden we al gemeld dat studenten van de Aeres hogeschool bij ons planten en dieren komen determineren. Afgelopen week zijn de plantenstudenten weer langs geweest.

Grappig om te merken dat bij het determineren toch nog altijd de determineerboekjes erbij worden gehaald. Ditmaal is de raadselachtige plant een plant met gele bloemetjes. Maar welke?

Na enig zoeken ontstaat toch overeenstemming het is waarschijnlijk Barbarakruid. Toch handig om twee Flora's te vergelijken. De blaadjes zien er in de Heimansflora toch anders uit dan in de Heukels. Een beetje voer voor hobbyisten en haarklovers, maar toch.

Cynthia, Damian, Lotte, dank en tot een volgende keer.

En de insektenjagers komen alleen met mooi weer, als de insekten uit hun schulplaatsen komen.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 07 mei 2017

Gisteren zijn we in Hoofddorp begonnen met inpakken. Eerder hebben we weliswaar een hele vracht naar onze ouders in de Achterhoek gebracht, maar dat voelde nog niet als verhuizen. Nu wel. We hopen drie of vier ritten met een (over)volle aanhangwagen en auto te rijden. Dan kunnen we tenslotte op 29 mei met een verhuiswagen in één keer alles te verhuizen.

Dat brengt je soms wel tot een verzuichting: Wat heb ik toch een hoop troep! Boeken zeulen, CD's, bloempotjes, gereedschap. En voor je het weet raak je verzeilt in een nostalgisch terugkijken: och weet je nog (oudje).

Maar het is begonnen. Een stapel dozen is tijdelijk in ons tuinschuurtje opgeslagen. Dat kan blijven staan totdat de grote woning voldoende gereed is.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 07 mei 2017

Toen de glazen puien werden geleverd voor de kleine woning, stond het glas op een houten bok. Deze bleef achter. Blijkbaar is dat goedkoper dan dat de transporteur of leverancier hem weer komt ophalen. Toen het glas er eenmaal afwas leek het ons wel wat op een pergola of een bankje. Maar dat vroeg nog wel wat ombouwen. Dit weekend hebben we eerst het breekijzer gehanteerd, en de zaag, om vervolgens een rugleuning te monteren.

Marie-José heeft de planken geschuurd en in de lijnolie gezet. Nu op een paar stapeltjes stenen, en voorwaar hebben we een bank van zo'n drie meter op het erf van de grote woning staan. Kunnen we bij de volgende BuurtBabbel met de wijkbewoners verder inwijden.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 mei 2017

Succes heeft vele vaders en moeders als het eenmaal begint te lopen!

Eén van de partijen die net als veel initiatiefnemers vanaf het begin zijn nek heeft uitgestoken in Oosterwold, is de Rabobank. Als Monique ons belt voor een interview voor het Rabobank magazine zeggen we eigenlijk direct ja.

Dat je dan toch zo'n twee uur kwijt bent aan het vertellen van je verhaal en het maken van foto's kwam eigenlijk achteraf niet zo heel handig uit....

Maar we zijn er wel van overtuigd dat Mona Alikhan hele mooie foto's heeft gemaakt. Met zonder jas natuurlijk want de foto's zijn voor het zomernummer.

Ook wij horen nieuwtjes die we nog niet wisten. De rabobank heeft ook financiering die onderzoeken en kosten in de anterieure fase mogelijk maken, middels een persoonlijke lening, die na afloop overgaat in de hypotheek. Toen wij een tijd terug bezig waren, was dat bij verschillende financiers best lastig om te organiseren. Zo konden alleen initiatiefnemers met een saldo op de bank instappen. Leuk dat dat nu goed georganiseerd is.

Uiteindelijk was het adagium van de Rabo: als wij niet instappen wie dan wel. Laten we het mogelijk maken. En dat is het begin van ieder succes: een aantal partijen die zeggen laten we het gewoon gaan doen.

Natuurlijk kijken we ook buiten rond. Marien laat Monique van Oijen de kikkervisjes in de paddenpoel zien. En ook het amfitheater (al maanden in aanbouw) wordt door dochterlief bezocht. Ze laat zich uitnodigen er te dansen. Leuk toch?

Publicatie laat nog even op zich wachten. Maar hier vast onze foto's:

We kijken natuurlijk ook nog even in het grote huis.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 30 april 2017

Vandaag prutsen we een beetje met nuttige en semi-nuttige klusjes. Zo slopen we een houten rekwerk waar ramen op gekomen zijn uit elkaar. Het hout is mooi en zo besluiten we er een bankje in de boomgaard van te maken. Simpel op twee stapels stenen met daarop twee netjes afgewerkte planken aan elkaar gemaakt. Om het af te maken olie ik ook de kabelrol die al een paar maanden op z'n kant staat. Op steentjes gezet, zodat ie niet wegrot is het een tafel voor de koffiekopjes. We kunnen in de boomgaard zitten om naar de bijtjes te kijken. Zo kunnen we hergebruik maken van wat is overgeschoten in de bouw en eigenlijk afval was. (Of de kachel in zou gaan.) Als je op het dak staat kan je een mooie overzichtsfoto maken van de Westelijke Boomgaard maken met bankje, tafeltje en BijGebouw.

Marien heeft voor zichzelf ook een aanmodderklus bedacht. Eerst het dak schoonspuiten. Dan loopt het water via de profielen naar de lage kant. Daar kan alles schoon en droog worden gemaakt. Daarna wordt de aansluiting van de dakplaten en de dakramen rondom in de rubbercoating gezet om deze waterdicht te maken. Daarvoor hebben we 10 liter vloeibare rubber gekocht. Dat ziet eruit als modder. Letterlijk aanmodderen dus. De meest kritische aansluiting is tussen de dakplaten en de boeidelen aan de lage Oostzijde. Daar blijft uit zichzelf altijd water staan in de profielen. Dat moet dus echt waterdicht zijn. Lekker dik smeren dus, zodat de lage kanten met een dikke laag smurrie (rubber) zijn afgedekt. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 30 april 2017

Zo'n twee weken geleden plaatste imker Marije haar volk met bijen in onze boomgaard. In deze blog deden we daarvan verslag. Het gaat goed met het volk. Ze zwermen lekker in en uit en lijken zich (zeg ik met lekenogen) thuis te voelen. Wij vinden het gezellig. Vandaag komt Marije om de kast uit te bouwen, zodat het volk meer ruimte krijgt, en hopelijk dan ook meer gaat groeien. Als het volk groot genoeg is, kan de kast later gesplitst worden, door een nieuwe koningin met de helft van het volk in een andere kist te verhuizen. 

Mag dat eigenlijk wel? Een BijGebouw uitbreiden in Oosterwold? Ja, want er zit geen vloer in. Het huis is gewoon drie keer zo hoog gemaakt. En dan komen er dus niet meer BVO's. Bijen hebben ook geen trap nodig.... dus geen extra BVO's! Hmm, onbruikbare tip natuurlijk, maar ja, dat krijg je met al die lange procedures... 

Daphne demonstreert ons hoe de extra kast eruit ziet en laat de honingraten zien die van tevoren geprepareerd zijn met echte bijenwas.

Eerst trekken Imker Marije en Supervisor Hajo het gloednieuwe imkerpak aan. Het heeft wel wat weg van maanmannetjes zo. Vervolgens maakt Marije in een ingenieus blaasbalgapparaatje rook, waarmee ze de bijen kan versuffen.

Dan gaat de kast open, en kunnen we een blik werpen op de activiteiten van de bijen. Met wat rook erbij hebben Marije en Hajo tijd genoeg om de kast te verhogen en het deksel erop te doen. Dan zit een groot deel van het bijenvolk buiten op de kast. (Zou ik ook doen met al die rook). Marie-José en Daphne (en ik ook achter de camera) kijken dus op gepaste afstand toe. Je weet maar nooit.

Als alles dicht is, gaan de bijen voor de opening een specifiek bijendansje doen om aan andere bijen uit te leggen dat het toch nog steeds hun oude vertrouwde huisje is.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 29 april 2017

Vanmiddag was er weer een burenborrel op de Frederik van Eedenweg. Gelukkig werkte het weer mee zodat we buiten konden bijpraten met een kopje koffie, thee, koek, worstje, olijf, kaasblokje en wat de buren nog meer hadden meegebracht.

Leuk dat er ook veel kinderen meewaren. Die vinden meteen hun weg over de wandelpaden naar het bruggetje en naar de bosrand.

Er zijn dit keer geen onderwerpen plenair ter sprake gekomen. Dat doen we de volgende keer wel, als we hopelijk verhuisd zijn. De meesten kennen elkaar en dan komt er vanzelf uitwisseling van ideeën tot stand.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 28 april 2017

Om het met een lied uit Schaap met de Vijf Poten te zeggen: "weet je wat ik niet zou willen missen: vissen!"

We willen graag vissen in onze grote vijver. Daarmee hebben we het eerste jaar gewacht om waterplanten de gelegenheid te geven te groeien en een stabiele waterkwaliteit te laten ontstaan.

Nu het voorjaar aanbreekt willen we het gaan proberen met vis. Maar het valt niet mee om andere vissen dan de standaard goudvis te vinden. Maar die zijn direct voer voor de reiger. Of van die Koikarpers voor de kapitaalkrachtigen.

Uiteindelijk met wat zoeken op internet terecht gekomen bij Alméér Plant. Daar kon ik zowel Blauwe Winde krijgen, Elrits en zelfs Zoetwatermosselen.

Marien kan net zijn vangst ophalen voordat bezoek langskomt. Boris, collega van Marie-José komt langs met zijn zus, zwager en moeder. Zus en zwager zijn stedenbouwkundige en landschapsarchitect in Duitsland, dus alles wordt gründlich geïnspecteerd. Zo experimenteel wordt in Duitsland niet gebouwd. Wij nemen dit als een compliment.

Ook de broer van Marie-José, Mark komt langs met twee van zijn dochters: Marieke en Eva-Lotta. Die mogen de vis loslaten in de vijver nadat ze een tijdje hebben gedobberd om aan de temperatuur van het water te wennen.

Tijdens de rondwandeling wisselen zon en wolken elkaar af, en is ondanks de frisse temperatuur goed te zien dat het voorjaar de kavel groen kleurt.

Mark benut zijn bezoek om de stenen rond het kruidenwiel in ere te herstellen. Want een goed half jaar geleden had hij de stenen al mooi in patroon gelegd. Maar in de tussentijd hebben een paar hijskranen daar hun stempels ingezet. Een mooie gelegenheid dus om het kruidenwiel te herstellen en met verse compost te voorzien. Marieke en Eva-Lotta zaaien de veldjes in. Fantastisch!

Dan is er nog tijd om de aardwal te beklimmen, en bij uitzondering het uitzicht vanaf het dak te verkennen. Het kruidenwiel is zo ook mooi te zien.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 april 2017

Afgelopen week hebben we een paar koude nachten gehad. Nadat het in maart zo warm is geweest, zijn veel planten, struiken en bomen voortvarend uitgelopen, ook diegene waarvan de bladeren of takken niet tegen koude kunnen.

Als ik een rondje over de kavel loop, doet het toch wel een beetje pijn om kromgebogen en verslakte Asperge te vinden,

verschrompelde druivenbladen

en frambozen,

kleine tamme kastanjes waarvan de knoppen bruin verdorren.

En de Kiwibes scoort ook geen florisante aanblik.

Aan de vruchtbeginselen van de Perzik is niet veel te zien. Maar te hopen dat we de vruchten ervan kunnen plukken.

Keep fingers crossed