- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vandaag was de dag dat we voor de tweede keer een bomen en planten dag hielden. Waar het vorig jaar nog vooral over ons eigen plantgoed ging, hebben we dit jaar vooral voor anderen gezorgd.
De dag begon met een telefonisch interview van Omroep Flevoland met Marien (om half acht 's ochtends!).
 bron: www.omroepflevoland.nl |
Almere 17 februari 2017
Het stadsdeel Almere Oosterwold wordt opgefleurd met honderden bomen en struiken. Het plantgoed is vrijdagochtend gebracht. Tientallen bewoners stoppen de bomen en heesters dit weekend in de grond. De vracht plantgoed is naar Almere gehaald door Marien Abspoel van de stichting Paradijsvogelbosje Oosterwold. De vrachtwagen heeft ongeveer 2000 bomen en struiken gebracht. De omstandigheden zijn volgens Abspoel nu goed om te planten. Het vriest niet meer, af en toe valt een buitje en de sapstroom in de planten is nog niet op gang gekomen. Verder hebben veel planters compost en tuinaarde gereed liggen, om te voorkomen dat de wortels moeten aarden in de kale klei. In het stadsdeel Oosterwold moeten huizenbouwers alles zelf doen: wegen, riolering en nutsvoorzieningen aanleggen. De aankleding van hun kavel hoort daar ook bij. |
Daarna vertrekken we naar Oosterwold. En op het moment dat wij aankomen staat de vrachtwagen met plantgoed al voor de oprit.
 |
 |
Het plantgoed komt wat door elkaar heen aan. Het komt van verschillende leveranciers en daardoor ligt niet alles bij elkaar. Het een kunst om het uit elkaar te houden. Daarom heb ik grote labels gemaakt en neemt de vrachtwagenchauffeur gelukkig de tijd om uit te laden. Rond half 10 hebben we alles buiten de wagen liggen. En voorzien van een label. Daarna kan het grote verdelen beginnen. Gelukkig helpen Egon, Noortje, Gerie en Hans ook een handje mee.
 |
 |
En hoewel er af en toe een druppeltje valt is het NIET koud en heel gezellig. Toch wel lekker om af en toe binnen te kunnen gaan zitten.
 |
 |
Rond één uur komt Sneeuwwitje nog langs op de fiets. Dapper van school (in Almere Buiten) naar Oosterwold gefietst. En als je mama er nog niet is, eet je gezellig je boterhammetjes op bij de buren.
Behalve voor Oosterwold waren wij dit jaar op verzoek van de Stichting Heg en Landschap ook verdeelpunt voor een aantal Amsterdamse projecten en voor een project in Bergen en in Schoorl. Het leuke is dat je dan mensen ontmoet die met een zelfde soort (gekke?) droom bezig zijn als wij. Dus weer wat bijgepraat met Myriam van Het voedselbos Schoorl (niet lang genoeg), met Marjolein gesproken over Ecodorp Bergen en Zonnestad en met een aantal Amsterdamse voedselbos collega's.
 |
 |
Aan het eind van de dag ruimen we samen de laatste restjes op. We vinden de eerste rups van dit jaar. Er is hoop op nieuw leven dit jaar (en ja, opnieuwe vraat ;) Morgen worden nog twee ladingen gehaald en gaan we zelf onze planten in de grond zetten.
Dank wederom aan de stichting Heg en Landschap en hun sponsor de Fondation Yves Rocher, voor het gestelde vertrouwen, de bijdragen én voor het feit dat wij vandaag mochten bijdragen aan dat er komend jaar 3500 bomen en planten extra in deze grijze wereld staan. En noem het sentimenteel, maar dat vinden wij best bijzonder! Dank aan iedereen die vanmiddag nog mee heeft geholpen en succes met planten op jullie projecten allemaal!
Enne: op naar de de derde bomen en plantendag?
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Afgelopen week maakten we kennis met twee groepjes studenten van de Aeres Hogeschool. Die gaan komend seizoen onderzoek doen op het Paradijsvogelbosje naar de planten en dieren die er voorkomen.
Maandag kwamen Damian, Cynthia en Lotte op bezoek. Na een korte toelichting hebben ze een rondwandeling over de kavel gemaakt en konden ze alle verschillende plekjes al vast bekijken. In de wintertijd zijn sommige stukken moeilijk begaanbaar en moet je soms om de boomtakken manoeuvreren.
Zij gaan onderzoek doen naar het voorkomen van vooral wilde planten op het Paradijsvogelbosje. Omdat dit nog een relatief nieuw gebied is, waar tot januari vorig jaar ieder jaar werd omgeploegd, zijn we benieuwd of er zich na een jaar nieuwe planten weten te vestigen. En welke planten van vorig jaar terugkomen, doorgroeien of zich verder uitzaaien. Waarschijnlijk gaan ze verschillende plekken op de kavel selecteren: bij het water, opgehoogde aardrug, bij de bosrand? 
Vrijdag kwamen Sienna en Laura kennismaken. Dennis, Marieke en Vincent waren voor deze gelegenheid verhinderd, maar zullen wel in het project meedoen. Hun taak is om ongewervelde dieren (insekten, spinnen, pissebedden, duizendpoten, wormen ....) en vogels te inventariseren. We hebben ze vast een paar foto's toegestuurd van beesten die we afgelopen seizoen tegen het lijf zijn gelopen zoals deze nieuwsgierige tor. 
Beide groepjes zullen gedurende het seizoen een aantal keren langskomen om hun onderzoek uit te voeren. Wij vinden het leuk om deze studenten bij het Paradijsvogelbosje te betrekken, en we hopen dat ze een leuk project zullen uitvoeren, dat voor hen en ook voor ons bijzondere wetenswaardigheden boven water tilt.
Wellicht dat de studenten ook nog een bijdrage aan deze blog willen schrijven om hun ervaringen te delen. We hopen jullie regelmatig gastvrij te kunnen onthalen.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Op de site maakoosterwold.nl is weer een update van de Oosterwold kaart gepubliceerd. Ook de weg is een stukje verder geprojecteerd.
De lege vlek heeft weer een eigenaar. Achteraan zijn mensen aangesloten. De kavel van de achterburen van Marjon en Bertel (369) is eindelijk ingetekend. Achter in de hoek zijn een drietal nieuwe initiatieven geland, waarvan ik nog niet van iedereen weet wie het is.
Dus: Initiatieven 496, 447 en 449 willen jullie bij ons bekend maken wie jullie zijn? Misschien hebben we elkaar al eens gezien. We vragen dan alleen naar namen en niet naar nummers....
Inmiddels zijn dan al zo'n 15 kavels belegd. Wij zeggen wel eens tegen elkaar: zou voor het eind van het jaar de wijk helemaal ingetekend zijn? Dat zou toch leuk zijn!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Deze keer geen fancy fotoverslag. Ik ben daarvoor niet echt in de stemming. De afgelopen dagen heb ik een aanvaring gehad met de landmeter van de gemeente. Van onze buren hoorde ik dat hij de kavel van de buren ging uitzetten. Prima natuurlijk. Hoewel het op zich al bijzonder is dat we hiervan door de gemeente niet op de hoogte worden gesteld. Toen hij eergisteren al vast het peil ging uitzetten sprak ik hem aan. Tot mijn verbazing liet hij mij weten dat hij het hoekpunt in aansluiting op onze buren 50 cm uit het midden van de weg ging zetten.
Nu is de afslag van de weg door de gemeente zelf aangelegd, in aansluiting op het paaltje waarmee dat dezelfde landmeter vorig jaar onze kavel had uitgezet. Ik heb tot de aanleg van die afslag die markeringspaaltjes verdedigd met mijn leven. Vooral om hierover nooit gezeur te krijgen. Dat gezeur hebben we dus nu toch. Hoe kan het dan dat de landmeter meent dat die afslag met betonplaten niet goed ligt? Laat ik er duidelijk over zijn dat ik niet weet welk meetpunt er goed ligt. De gemeente geeft namelijk geen inzage in de coördinaten die ze gebruiken om de kavel in te meten. Ik heb daarom al in het vergunningstraject gevraagd. Niet gekregen. Ik heb nu opnieuw gevraagd welke coördinaten de landmeter uitzet. Hij geeft aan die gegevens niet met mij te delen. Hij kijkt alleen naar zijn GPS, en vertrouwd daarop alsof het GOD zelf is. De gemeente heeft de uitvoerder mijn kavelpaaltje laten weghalen, omdat de Stelcom platen een centimeter of 30 over de grens van onze kavel liggen. Daar is dus niets meer van terug te vinden. En het is natuurlijk een omissie van de gemeente dat ze bij de aanleg van de afslag niet de landmeter erbij vragen. Die kan dus nu de andere dienst van de aanleg de schuld geven. Alleen zijn meting is goed. En het is ook onmogelijk dat hij vorig jaar iets anders heeft gemeten. De vraag is niet wie er gelijk heeft. De vraag is hoe je het oplost. Want de gemeente bepaalt nu de grens met onze buren. En als wij het nu of later niet eens worden, krijgen we ruzie, en dat wil ik natuurlijk niet. Dus blijf ik zitten met het knagende gevoel, dat deze landmeter zonder mij enige toestemming te vragen een gat boort in de betonnen plaat die naar mijn indruk 50 centimeter op mijn kavel ligt. En hij vraagt mij niets omdat hij opdracht heeft om de kavel van de buren uit te zetten en niet de mijne.
Natuurlijk heb ik contact gezocht met de Oosterwold organisatie. Ik sprak van tevoren met de projectleider voor de afslagen en nuts-tracé's. En vanmiddag kwam de verantwoordelijke ambtenaar voor de aanleg van de afslag ook nog kijken. Maar ze konden allen niets anders dan toekijken hoe de landmeter zijn stip zet en zegt dat het daarmee klaar is. Wie neemt nu verantwoordelijkheid voor het gegeven dat de afslag 50 centimeter scheef ligt?
Zie hiernaast twee foto's van 15 juni vorig jaar. Keurig met draadjes vanaf de uitgezette palen. Allemaal fout dus. Toch??
Wie draagt er de kosten voor het feit dat de buren (voor gezamenlijke verenigingskosten) de weg 50 centimeter moeten omleggen?
Ik krijg de indruk dat de gemeente zich niet realiseert hoeveel onrust zo'n toestand teweeg brengt. Het is absurd dat de gemeente geen informatie geeft over de coördinaten waarmee zij de kavels uitzetten. Ik heb al een jaar geleden bij de gemeente gepleit voor gronduitgifte met definitieve grenzen. Dat was onbespreekbaar. Nu hanteert de gemeente voorlopige grenzen. Maar als je vervolgens het Kadaster belt, dan zeggen zij dat zij geen informatie hebben over waar de grens ligt. Het is immers niet vastgesteld. Dus kan de gemeente bij iedere nieuwe kavel gewoon opnieuw de grenzen uitzetten, en niemand kan zich ergens op beroepen. Er IS namelijk geen grens totdat het Kadaster langskomt. Dan vragen zij aan wederzijdse eigenaren of zij de grens kunnen aanwijzen. Pas dan wordt de werkelijke grens ingemeten. En als de eigenaren het niet eens zijn, dan gaat Kadaster weer weg. Wel kosten, geen grens. Dan zit je als eigenaar met gebakken peren, en als het tegenzit met ruzie. Als de gemeente vorig jaar mijn kavel met definitieve grenzen had opgeleverd, dan had ik het Kadaster of iedere andere landmeter kunnen vragen om de kavel na te meten. Maar nu kan dat niet, omdat de grens niet is vastgesteld en de gemeente zelfs op herhaald verzoek de coördinaten niet vrijgeeft.
Ik ben een beetje misvormd door mijn verleden als wetenschapper en ik heb geleerd iedere bewering te wantrouwen die er niet bij vertelt waarop deze gebaseerd is. Ik hoef de gemeente of de landmeter niets te vertellen over meetfouten en betrouwbaarheid van meetinstrumenten, maar als er niet over te praten valt, dan is vertrouwen teveel gevraagd. En bovenal hebben mijn buren en ik er last van. Wie zegt dat deze toestand zich niet bij iedere volgende uitgifte van kavels gaat herhalen?
Laat ik besluiten met positief bedoelde (maar wellicht ongewenste) adviezen:
- gemeente: geeft kavels svp uit met absolute rijkscoördinaten op alle hoekpunten.
- gemeente: als jullie een nieuwe kavel inmeten, stel de buren dan op de hoogte als je hun kavelgrens ook opnieuw vaststelt.
- gemeente: als je een afslag aanlegt, laat dan de landmeter de positie uitzetten, zodat er later binnen de gemeentelijke diensten geen onenigheid over ontstaat.
- alle initiatiefnemers: bewaak alle door de gemeente uitgezette hoekpunten met je leven. Ook als de gemeente een afslag aanlegt. Vertrouw er niet op dat dat goed gaat, en je wordt geen mogelijkheid geboden hieraan aanspraak te ontlenen.
- gemeente: overweeg opnieuw om voor Oosterwold kavels uit te geven volgens de methode definitieve kavelgrens. Dan ben je in één keer van dit soort toestanden af.
En medewerkers van de gemeente: er staat altijd koffie klaar als je langskomt. Maar denk mee aan een oplossing voor dergelijke problemen. Als we met z'n alleen kijken naar een GPS meter alsof het een goddelijk orakel is, dan worden we niet wijzer.
==========================================================================================================================
Naschrift: Op ons verzoek hebben we enkele dagen na deze blog van het team-GEO-informatie de coördinaten van onze kavel ontvangen. Waarvoor dank. Die kunnen we goed gebruiken wanneer het Kadaster de kavels met definitieve grenzen komt inmeten.
Of de afslag van de Paradijsvogelweg op de huidige plek (dus verschoven t.a.v. de kavelweg) blijft liggen is momenteel nog ongewis.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Onze buren Marjon en Bertel hebben vandaag hun helft van de kavelweg aangelegd. Tegelijkertijd hebben we onze weghelft een onderhoudsbeurt gegeven, zodat de weg er nu weer strak bijligt. En breed! We hebben een jaar geleefd met een weg van drie meter, en nu hebben we plotseling ruim 5,5 meter liggen. Vanochtend begon met een vrachtwagen die een enorme berg zand en puingranulaat storte. De oprit lag helemaal vol. 
Bertel heeft zelf de trilplaat ter hand genomen om het granulaat vast te drukken.
Het lijkt zo wel een landingsbaan!
Ook kwam vandaag een heer in bijzondere kleding langs: een fel-geel regenpak en een kastje op zijn buik en een stok in zijn hand. Ik ging uiteraard even een praatje maken. Het bleek een beheerder van de bomenrij te zijn, die - boom voor boom - de conditie van de bomen onderzoekt. Of er takken gesnoeid moeten worden, hoe hard de boom groeit. Met de stok controleert hij of de wortels stevig zijn. Ik vroeg hem of hij ook keek naar de bomen in het Staatsbosbeheer bosje. Maar nee, zover gaat de samenwerking niet. Wat je allemaal niet te weten komt als je een kopje koffie aanbiedt!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Gisteren is in één dag het dak op de grote woning gezet. 's Ochtends om 7 uur stond de kraan al klaar, in het donker. De meer dan 15 meter lange dakplaten waren al eerder gebracht door firma Falk.
De monteurs Arnoud en Reinard van Agraro hebben een apparaat met zuignappen meegenomen, die aan de kraan wordt gehangen. Daarmee kunnen de platen worden vastgezogen en zonder gedoe en beschadigingen van banden of singles worden opgetild.
Maar eerst moeten de eerste platen worden gezaagd om ze te kunnen inpassen. En zoals het hele huis schuin is moeten de platen ook schuin gezaagd worden.
De platen worden met lange zelftappende schroeven regelrecht op het dak aan de metalen spanten geschroefd. We zouden tegenwoordig niets meer kunnen zonder accuboormachines!
Deze monteurs maken vaak daken van deze panelen, maar doorgaans worden de panelen anders gemonteerd: van de nok naar de goot. Bij ons dus overlangs. Dat wil zeggen scheef natuurlijk, omdat het hele dak 4 graden schuin staat. Dat watert ook lekker af. En voor de monteurs handig dat je op de nokken van het damwand profiel kunt staan tijdens het monteren.
En terwijl de platen er één voor één opgaan, zie je vanuit de binnenzijde plotseling een ruimte ontstaan. Een woon- en leefruimte!
Als we over de vijver kijken, zien we het huis ook mooi weerspiegelen.
De laatste plaat had nog wat voeten in de aarde. Die was iets te groot gezaagd, en moest eerst worden bijgezaagd voordat het paste. Tenslotte werden er nog metalen zetstukken over de nok gezet zodat de bovenkant is afgewerkt en waterdicht is.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
De dag begint met Ellen die voor de deur staat en een kopje koffie meedrinkt, terwijl de jongens op het sportpark rugby spelen. Gezellig! Onderwijl snijd ik de laatste pompoenen van het land tot een pompoensoepje. Marien sleutelt de meegenomen tafel in elkaar en een half uurtje later stappen mijn ouders en broer over de drempel. Met mijn ouders in de Achterhoek en mijn broer (met vrouw en kind) in Slowakije, kun je bouwend mensen best verrassen. Ferrie had alleen nog funderingen gezien en dan zijn we nu toch een stukje verder. Ook al vinden wij dat het misschien niet snel genoeg gaat.
Omdat we de tafel hadden meegenomen, konden we in het opgeruimde huis lekker zitten en eten aan tafel. Dat ziet er dan ineens toch heel echt uit! Niet dan?
Tot de volgende keer!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Eindelijk hebben we buren gekregen. Gisteren konden Marjon en Bertel bij de notaris John Heldoorn de akte tekenen. Toen ze vanmiddag aankwamen stond er al een vlag op ze te wachten. Waar zo'n koninginnedag vlag niet al voor dient. Met een verwarmingsbuis in de grond en een pvc buis als verbinding staat de vlag er fier bij. 
Zoon Thomas begon spontaan rondjes om de vlag te rennen.
En daarna kon hij in het bos hout gaan sprokkelen. Heerlijk om hier te kunnen opgroeien in Oosterwold toch?
Een mooie gelegenheid voor koffie met gebak om de komst te vieren.
Toen moest de kavel uiteraard opgemeten en uitgezet worden. 
Blijkbaar kon de GeoDienst van de gemeente niet tegelijk met de gronduitgifte de inmeting uitvoeren.
Maar met twee meetlinten kom je een heel eind. En de twee meetpunten die grenzen aan onze kavel, die lagen uiteraard al vast.
Een mooi klusje ook voor dochter Vera die geholpen door Thomas het 100-meter meetlint mocht afrollen tot ruim 50 meter. En als dan de bocht gemaakt moet worden, dan rolt het lint helemaal af.
Bertel had mooi groen gespoten paaltjes meegenomen en een camping hamer. Dat is geen overbodige luxe, want in deze klei druk je de paaltjes er niet zomaar in. Zeker niet als je lichtgewicht bent.
Aan het einde van de middag brak de zon zowaar nog door en werd het een mooie zonsondergang.
Alsof de zon haar goedkeuring gaf aan het nieuw verworven land.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
In aller vroegte moesten we naar Oosterwold, omdat de Staalbouwer om half acht wilde beginnen.
Gelukkig betekent dat ook zonder file rijden, dus konden we klokslag half acht aanrijden.
Toen was het nog donker maar gloorde het ochtendlicht toen de vrachtwagen met staal achteruit de kavel opreed. Dan krijg je wel respect voor die vrachtwagenchauffeurs. Met een transportwagen, kraanwagen en busje van de staalbouwers is het al gauw druk op de kavel.
Nadat al het staal met een kraan was afgeladen, konden de eerste palen direct op de ankers worden geschroefd. Dan komt de zon ook boven de boerenschuur van de buurman tevoorschijn. Hoewel het al gauw betrekt is dit een mooie sfeer.
Het is een vorm van magie, dat deze zware en grote stukken staal zo precies passen, dat ze als mecano in elkaar geschroefd kunnen worden.
|
En vooral omdat alle palen niet vertikaal staan, maar onder een hoek van 4 graden. De staalbouwers Ron en Matthieu, hadden een magnetische waterpas met gradenboog. Superhandig. Als die op 4 graden is ingesteld, kan je de palen met waterpas op 4 graden afregelen.
|
 |
Spannend is uiteraard of de lange spanten precies passen op de betonnen wand. Dat is een precies werkje, en met een paar vulstukjes wordt alles exact opgesteld.
 |
 |
 |
 |
|
Staalbouwen is vakwerk. Gerard kan als aannemer supervisie bieden. Mijn rol is vooral om koffie te zetten, en om die rol aan te vullen ben ik ook wat isolatie tegen de betonnen muur gaan lijmen. Dat doen we met PUR-schuim. Stutten zijn dan nodig om te zorgen dat de platen op z'n plaats blijven terwijl het PUR-schuim uithardt.
|
 |
Als laatste wordt de spant bij de oostelijke wand gezet. Dat wordt ons raam met uitzicht op de ochtendzon. Omdat die spant ook de hoek van de woning vormt moet die heel precies worden gesteld, en met metselkoord bemeten zodat alles strak en recht staat. Aan het einde van de middag staan we in de woning, die nu voor het eerst als een ruimte voelt en niet als een bouwput. En als we tenslotte nog even rond de kavel wandelen zien we de contour op afstand.
 |
 |
Zoals het eerste idee is ontstaan: dat vanuit de hoek van de kavel een aardwal overgaat in het grasdak.
Dat gras zal nog wel even wachten, maar de fantasie wordt hierdoor wel geprikkeld.
De volgende dag is het mooi weer en maken de staalbouwers het karwei af. Bij zonsondergang schijnt de zon tussen de spanten van de woning door.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Zondag rijden we naar Oosterwold via Amsterdam. We halen Mick op en praten onderweg al uitgebreid bij. En met Mick is dat altijd heel vertrouwd.
Mick heeft een uitgebreide klus ervaring, dus dat werkt lekker weg met z'n tweetjes. Terwijl ik mij bekommer over het olien van de keuken (ja, ja, het wordt net echt!), gaan de heren samen met heel veel latjes aan de slag. En aan het eind van de dag is ook deze wand voor een groot deel onder de latjes vastgezet.
Gedurende de dag komen er veel mensen langs. Eén van koppels (Inge en Hendrik-Jan) beloven over ons te schrijven in hun blog... Spannend!
Samen werkend schiet het lekker op! 's Avonds eten we lekker in Hoofddorp. 't Was een lekkere dag!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vandaag is het prachtig weer! Heerlijk winters, maar het is helemaal niet koud, omdat het niet (zoals voorspeld) hard waait. Als we thuis vertrekken is dochterlief even ontsnapt aan het studeren voor haar examens en schaatst samen met de buurkinderen op het slootje achter ons huis.
Als we in Oosterwold aankomen, nemen we niet de tijd om het huis open te maken. Eerst moet er gewandeld worden. Het is buiten zo mooi! En er ligt ijs op de vijver waar we deze zomer nog gezwommen hebben! Betoverend. Alle zonnebloemen zijn inmiddels door de vogels leeggegeten. Ze moeten het hebben van het vetlaagje dat ze daarmee hebben gekweekt. De zonnebloemstaken zijn een soort dinosauriers van het pionierlandschap van het eerste jaar.
Als we veel bomen van dichtbij bekijken zien we de knoppen zwellen. We denken aan een jaar geleden: toen moest alles nog beginnen! De cyclus van de natuur voor komend jaar is al in volle gang. Genieten geblazen.
 |
 |
En Marien probeert natuurlijk niet alleen de grote vijver, maar ook de paddenpoel. Da's eigenlijk wel zo spannend, want daar is veel meer bladgroen in de bovenste laag ijs, waardoor het spannend is of het ijs het wel zal houden. (En het heeft Marien gehouden)
 |
 |
Wat vandaag wel heel opvallend was: er waren megaveel mensen die langskwamen, langsreden (met een heul laag tempo), langs kwamen wandelen etcetera. Van Joyce Analbers bij de Durkheimweg begreep ik ook dat het heel druk was. Hebben wij iets in het nieuws gemist, of zijn dit de naweeën van de aandacht van de NOS voor Oosterwold in de kerstvakantie?
Overigens: reuze gezellig, ik zwaai braaf terug en was jij een van die mensen: stap de volgende keer lekker uit en loop een rondje op het Paradijsvogelbosje. Je bent welkom!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Ons huis is een zwarte doos. Maar dat gaat niet zo blijven. Het blijkt steeds heel moeilijk om uit te leggen en in te voelen hoe het er aan de buitenkant uit gaat zien. En we kunnen het nu aan de buitenkant nog niet klaar maken, omdat we het daar nog niet kunnen verwerken bij deze lage temperatuur. Dus daarom eerst de beschieting binnen!
We trekken namelijk de beschieting zoals die buiten wordt ook binnen door op die delen van de bouw die dicht zijn. Het eerst wandje daarvan is vandaag klaar gekomen, dus dat kunnen we nu laten zien.
Rechts kun je zien dat de beschieting plank voor plank moet worden bevestigd. En alles moet passen. En als er dan een deur in de wand zit, moeten ook die naden nog passen. Kortom, een heftig zondagmiddagklusje!
Zelf zijn we heel trots, maar het is wel heel veel werk, dus daarom: komt allen helpen, of heb eventjes geduld (allebei opties mogen)
 |
 |
| Hoera! Klaar. | Kijk er zit een kamer in..... |
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Sinds een week hebben we een echt bed in Oosterwold. De lattenbodems en matrassen hebben we gekocht. De ombouw zetten we in elkaar van panelen van massief beukenhout. De verbindingen van hoekijzers. Als het hout op maat gezaagd is, zetten we in een avond tijd het bed in elkaar.
We moeten nog lades onder het bed maken, maar het beukenhouten front is door onze aannemer met zijn mooie invalzaag uit de panelen gezaagd, zodat straks de laden met mooi doorlopende houtnerf zichtbaar zijn.
Marie-José heeft ondertussen twee kamers met vliesbehang beplakt en met muurverf gesaust. Heerlijk zo'n heldere witte kamer.
En voor zover we dat nog niet gemeld hebben: de verwarming doet het. Het voelt iedere dag als een wondertje, dat het behaaglijk warm is in het huisje.
Welterusten!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vanavond zijn we na werk en klus naar Hillegom gereden. Het was de afsluiting van de periode die begon met het te koop zetten van ons huis. Ik schreef hier op eerste kerstdag over. Omdat we via Makelaarsland verkopen, heb ik zelf alle bezichtigingen gedaan. Dat was heel spannend, maar ook heel leuk om te doen. En vanavond was het dan zover, de mondelinge overeenkomst die midden vorige week tot stand was gekomen, is omgezet in een schriftelijk contract. We hebben dat bij de kopers thuis ondertekend. Zij zorgden voor het gebak, wij voor de tulpen. We hadden allebei iets te vieren!
Ik kon vanavond het contract uploaden naar Makelaarsland en die verzorgen weer de gang naar de notaris. En daarmee ging de status op verkocht onder voorbehoud. Dat moest nog tot een ander ritueel leiden:
Nu is er geen weg terug meer!
Daar drinken we er vanavond één op! Proost!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Net voor het nieuwe jaar willen we er langzamerhand toch warmpjes bijzitten. Vandaag komt daarom Julian de Rooij om voor Houtstookenzo een houtkachel bij ons te plaatsen. Als wij aankomen op de kavel is hij net gearriveerd. Eerst worden we nog afgeleid door de ree die zoekt naar het Paradijs. Daarover in de andere blog meer.
Binnen warm zitten betekent vandaag heel veel buiten op een koud dak zitten. Bikkels zijn het hoor, Julian en Marien.
 |
 |
 |
Met een handig karretje (en wat hulpmiddelen, want in de klei is het toch niet altijd even handig) brengen Julian en Marien de kachel naar binnen. Hij staat meteen prachtig in de ruimte. Maar er moet natuurlijk een lucht aanvoer (We werken met een gesloten systeem) en een schoorsteen geplaatst worden. Daarvoor moet er een gat in het dak komen. Daarbij moeten we de dragende raveel (houten verstevigingsbalk) worden vermeden. Als je die doorzaagt, komt je dak naar beneden: niet de bedoeling. Met wat pielen en uitproberen lukt het om de kachel zo te plaatsen dat de pijp netjes recht door het dak kan. |
|
Marien probeert of de hoed van de schoorsteen ook op zijn hoofd past.
|
Zou best kunnen.... er komen bij tijd en wijle ook rookpluimpjes uit.) |
En dan moet het serieuze werk weer door. De heren keuvelen gezellig met elkaar op het dak:
 |
 |
 |
 |
Onderwijl prepareert Roy binnen de wanden voor het glasvliesbehang. Het hout zuigt erg en moet daarom voorgestreken worden.
En aan het eind van de middag is het dan nog zover: de haard kan aan.... En hij doet het! We vinden het prachtig. Toekomstige buurman Ron komt ook nog even om de hoek kijken. Hij heeft ook een blijde boodschap. Hij kan anterieur tekenen omdat zijn hypotheek verstrekt kan worden! Leuk Ron! Het gaat volgende jaar nog druk worden!
 |
 |
 |
Mooi man zo'n vuurtje! |
En Julian: tot over een paar maanden als je in het grote huis de installatie komt plaatsen!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Vanochtend kwamen we even na negen uur op onze kavel, en deden we een wel heel vreemde ontdekking. Een meter van ons tuinhuisje lag een dode ree. In de door de vorst berijpte tuin die een winterse stilte uitstraalt. Hoe bestaat het dat een ree ons tuinhuisje uitzoekt om de laatste adem uit te blazen. Er lagen wat uitwerpselen rond het huisje, en het kampeertafeltje was omver gestoten, dus blijkbaar had het hert geruime tijd rondgelopen.
Wat doe je met zo'n beest? Omdat de waterleiding dichtgevroren was gingen we water halen bij buurman Cor, en legden onze ontdekking voor. Hij belde de jachtopzichter Hans Postma, en die kwam met een goed half uur aanrijden. Dan is het toch gek dat hij bij het voorstellen zegt: Ja ik herken je wel, van de televisie! Omroep Flevoland wordt blijkbaar goed bekeken.
Hij vond dat het anderhalf jaar oude reegeitje mager was en een ongezonde ruige vacht had. Ook had het een scheve kaak en een soort ontsteking aan de kop. Wellicht heeft het beest al eens een aanrijding gehad en is het daarna vermagerd omdat het niet goed kon eten. Hans Postma heeft het beest meegenomen in een
plastic krat die hij blijkbaar voor die reden achterin zijn four-wheel-drive heeft staan. Hij zou het beest ergens in een afgelegen bos neerleggen zodat de natuur haar loop kan hebben.
's Avonds bij thuiskomst lag er een postpakketje voor mij met een boek van Boswachter Arjan Postma (familie van?): "Buiten Gebeurt Het". Kado van onze vriend de Belevenisonderwijzer Guido. Een leuk boek met wetenswaardigheden en ideeën over de natuur. En fantastisch vormgegeven. Mijn oog viel op een hoofdstuktitel: "Survival in je achtertuin". Hoewel die hoofdstukjes gaan over kamperen in je achtertuin en vuurtje stoken, krijgt deze titel vandaag wel een wat wrange bijsmaak. Maar ja, zo is het leven. En in Oosterwold is de natuur dichtbij.
Subcategorieën
koorblog Aantal artikelen: 5
