Hier schrijven we vooral over de nieuwe plannen van Oosterwold. Deze week moesten we in de straat bij ons huidige huis meemaken waarom wij graag in eigen beheer een landschap ontwikkelen. Er staat - er stond een prachtige grote els langs het fietspad dat grens aan ons huis. Elzen worden vaak als houtsingel geplant langs het water, en worden dan regelmatig gesnoeid, en worden niet groter dan een meter of acht. Deze had de gelegenheid gehad om uit te groeien tot een forse hoogte en een dikke stam gekregen van ruim zestig centimeter.
Wij vonden dat die els ideaal stond. Ten noord-oosten van het huis van onze overburen, dus voor hen nam de els zon weg. Voor onze oosterburen, was de afstand voldoende, met eerst 10 meter gras en fietspad, dan schuurtjes, en dan nog 15 meter tuin. Kortom een sieraad voor de wijk.
Maar blijkbaar heeft er toch ooit iemand geklaagd. En dan komt zo’n boom op de rooilijst. Er is niemand van de gemeente die zich afvraagt of die boom een positieve waarde heeft voor de wijk. Er wordt geklaagd, dus moet de boom weg.
De boomhakkers kwamen vragen of ik mijn auto kon weghalen. Anders had ik het niet eens geweten. Ik bellen naar de gemeente. De wijkopzichter was onderweg, en die zou wel langskomen. Hij kwam langs. Ja hij had deze wijk nog maar kort onder zijn hoede. Tsja, er zal vast wel geklaagd zijn over schaduw (of vallende blaadjes). Als ik wilde dat bomen blijven staan, dan kon ik het beste twee keer per jaar de bomenrooilijst bekijken. Geen idee waar ik zoiets zou kunnen vinden. Maar het is toch te zot voor woorden, dat je als bewoner van een straat op een gemeentelijke bomenrooilijst moet kijken om bezwaar te kunnen aantekenen en te voorkomen dat een boom voor je deur wordt omgehakt?
Als de bomenzagers eenmaal in de boom zitten is er geen houwen meer aan. Binnen een uur gaan alle kleinere takken (tot 5 meter) met oorverdovend lawaai door de hakselaar.
Het meeste pijn doet het nog dat er niemand bij zo’n beslissing er een moment bij stil heeft gestaan dat een boom waarde heeft, die je kunt beschermen. Wat een armoe.
Voor ons huis ligt een stukje gemeentegroen. Althans. Het was eerst groen, met wat heesters en een hekje. Het hekje is weggehaald, en ondanks het voorstel voor spiraea heesters is er toch gras ingezaaid. Blijkbaar goedkoper. Helaas heeft dit een ongewenste bijwerking. Dit stukje gras is nu een stukje doorrijd groen geworden. Zeg maar het verlengde van de openbare weg. In enkele maanden tijd zijn daar een stuk of vijf keer auto’s en vrachtautos doorheen gereden. Om spullen af te leveren. En nu kwam dus een reusachtige happer voor de takken van de els er even doorheen rijden. Het lijkt zo iedere week wel een cross terrein. Als tenslotte de restanten van het houthakselen er zijn achtergelaten, is het een woestenij. Ik geloof dat ik mijn gedachten en hoop ga vestigen op Oosterwold.