Vrijdagmiddag was het ijzig koud op ons landje. Toch hebben we toen een lijn om de contouren van ons landschap gezet.

Zaterdagmiddag was het een stuk aangenamer. Het was tenminste droog en bij vlagen ook zonnig. Bovendien kwamen er enthousiaste bijna buren langs. Je kan aan onze jonge buurvrouw zien hoe groot de brokken klei op het land zijn. Lopen op het land is dus tamelijk vermoeiend. Maar voor je eigen droom.... doe je heel veel. Bovendien kunnen we nu eindelijk iets DOEN.

Onze jonge bijna buurvrouw helpt met het planten van een wilg. Ze weet vast over een jaar nog waar ie stond.

Dit weekend zijn we druk geweest om de weg, de oprit en de grote vijver en de paddenpoel uit te zetten, zodat morgen de loonwerker een en ander kan graven en storten.

We hebben de plassen en wegen van paaltjes voorzien, maar voor het beeld alles omlijnt met roodwit lint. Niet zo milieuvriendelijk, maar wel duidelijk. Dat leidt tot de nodige bekijks van buren verderop (lees een kilometer verder). Veel auto's die even inhouden (leuk, gewoon doen) en mensen die even stoppen om te vragen wat we gaan doen of van de buurman al iets gehoord hebben of zelf initiatiefnemer zijn.

Kortom leuk! En eindelijk aan de slag! Leuk dat ineens een buurtje vorm krijgt. Dat komt er nou van met zo'n rare vorm, dan kun je ineens van alles zien.

Links zie je (helaas bij slecht licht, de grote vijver gemarkeerd. Hopelijk kun je dat hiervandaan aan het eind van de week niet meer zien, omdat er een (forse) bult voor ligt.

Rechts zie je de paddenpoel. Die lijkt heel groot, maar je ziet de nullijn, de waterrand wordt heel glooiend en het water dus veel kleiner.

Ook hebben we met de aanhanger de waterput gebracht, zodat deze morgen ingegraven kan worden.

Gisteren was het prachtig weer, maar vandaag zijn we al met al toch behoorlijk nat geregend. Alles voor het goede doel!

Spannend!