De heimachine stond al wel midden in de grote woning, maar de mast was niet lang genoeg voor de lange palen. Dus moest er eerst een verlengstuk worden tussengevoegd. Dat is met zo'n apparaat wel een virtuoos staaltje, zowel qua techniek als qua menselijke inzet.

Toen dat geregeld was lagen de heipalen nog 40 meter verderop. Die werden met twee tegelijk aan een lier over de grond naar de woning getrokken. Daarna wordt een paal met een kabel op ongeveer eenderde van de lengte vastgeklemd, en voorzichtig omhoog gehesen. Je ziet zo'n paal dan even beangstigend doorbuigen, maar buigen is nog niet barsten.

Het op z'n plek zetten van de paal is een spannende klus:

 

 

Als je met het heien begint, moet je dat doorgeven aan de gemeente. Er kwam bij het slaan van de eerste paal ook een ambtenaar van bouw- en woningtoezicht kijken. Daarbij heb ik ook een nieuw woord geleerd: kalenderen. Dat blijkt een manier te zijn om bij te houden hoe snel een paal in de grond zakt bij het heien. Er worden streepjes gezet en er wordt geteld hoeveel slagen er nodig zijn om de paal een streepje te laten zakken. Dat is een maat voor de weerstand die zo'n paal in de grond tegenkomt. Welnu, die weerstand stelt de eerste vijf meter niet zoveel voor. Eigenlijk zakt de paal op zijn eigen gewicht en de drie ton van het heiblok zo'n vijf meter, voordat er een slag heeft geklonken. Dan komt de heipaal het eerste zandlaagje tegen, maar dat is te dun om een woning te dragen. Dus dat wordt doormeppen tot dat die hele vijftien meter onder de grond is verdwenen.

 

Zo'n heipaal is dus van gewapend beton, en het heiblok is van metaal. Om te voorkomen dat het heiblok het beton afbreekt, wordt er een blok hout tussen het heiblok en de paal gelegd. Dat mag dus alle klappen opvangen en overbrengen op de paal. Ik ben blij dat het mijn vinger niet is. Niet alleen wordt dat blok hout samengeperst. Bij dat samenpersen komt zoveel energie vrij, dat het hout heel heet wordt, en spontaan (nou, spontaan?) begint te roken en te blakeren. Eens in de twee palen is het houtblok aan flarden en moet er een nieuw bok hout in. Het heiblok komt dan met een dikke rookpluim van de heipaal af, en het ruikt naar een goed kampvuur.

 

 

 

 Een video van het heien van één van de palen van het grote huis:

 

Het was al bijna drie uur voordat het heien in de grote woning klaar was. Omdat de medewerkers van Van Dieren vanochtend al zo vroeg begonnen waren was het de vraag of de vier palen in de kleine woning nog zouden lukken. Maar ze wilden blijkbaar de klus klaren, dus werd de hele kraan verplaatst naar de kleine woning.

Er moest nog een ander heiblok gemonteerd worden omdat de palen dunner waren.

Wij vinden ons kleine huis knus, een soort Landal vakantiehuisje. Maar als er zo'n kraan door je huisje rijdt, dan voelt dat wel een beetje als huisvredebreuk.

 

 

 

Hieronder kan je goed zien hoe de heibaas een paal recht draait met een zeer stevige vork.

De heier durfde het aan om deze laatste vier palen te slaan zonder rijplaten te plaatsen, en daardoor was alles wel rond kwart voor vier geheid, en is de kraan met veel gekrakeel uit de kleine woning gereden. Diepe voren zijn in de oprit getrokken, maar dat hoort erbij. Nadat de rijplaten zijn opgehaald, rijdt de kraan van de oprit, om de volgende ochtend weer de dieplader op te laden. 

Fantastisch dat het heien gebeurd is. En toch een beetje een opluchting dat die grote apparaten weer van het land zijn. Het heeft twee boompjes het leven gekost. Maar dat is collateral damage.

primi sui motori con e-max.it