Gisteren konden we opnieuw beton storten. Ditmaal voor de grote woning. En dat is een vloer van 172 m2 en wel dertig centimeter dik. Daarin komt wel 53 kubieke meter beton, oftewel zo'n 125 ton. Dat moet dus ook met vijf betonwagens worden aangevoerd, dus het was goed dat we rijplaten hadden neergelegd.

 

De pompwagen kwam eerst, en de chauffeur heeft met zijn wagen eerst allerlei posities uitgeprobeerd, totdat hij de beste steun had op de ondergrond om zijn pompwagen neer te zetten. De pompwagen heeft namelijk een arm van 32 meter reikwijdte, en als die pijp vol met beton zit dan weegt het veel, en zorgt die arm (oftewel giek) voor een enorm krachtsmoment. Dat vangt de pompwagen op door steunen uit te zetten. Die tillen de hele wagen op, zodat de wielen van de grond komen. Die manoeuvres doen mij even denken aan een Thunderbirdsfilmpje.

 

Aannemer Gerard heeft zijn maat Peter meegenomen, om samen het betonstorten in goede banen te leiden. Ik mocht de kanten afstrijken langs de bekisting. Peter geleidt de stortpijp, Gerard bediende de trilnaald, en als de pompwagen leeg is, hanteert Peter de trilplaat. Deze beide apparaten brengen trilling over op het beton, waardoor de kiezels gaan schudden, en het beton gladder uitvloeit. Bovendien kunnen luchtbellen ontsnappen. De trilplaat maakt de bovenkant mooi egaal. Met de laserwaterpas houdt Gerard bovendien de storthoogte in de gaten. Soms moet er dus even geharkt om de massa te egaliseren. Er was wel een spannend moment, toen we ontdekten, dat de bekisting onder de zijwaartse druk een centimeter begon te wijken, maar daar is het bij gebleven. Blijkbaar moesten de paaltjes in de grond hun buigzaamheid inzetten om tegen de enorme massa weerstand te bieden.

primi sui motori con e-max.it