Vanochtend kwamen we even na negen uur op onze kavel, en deden we een wel heel vreemde ontdekking. Een meter van ons tuinhuisje lag een dode ree. In de door de vorst berijpte tuin die een winterse stilte uitstraalt. Hoe bestaat het dat een ree ons tuinhuisje uitzoekt om de laatste adem uit te blazen. Er lagen wat uitwerpselen rond het huisje, en het kampeertafeltje was omver gestoten, dus blijkbaar had het hert geruime tijd rondgelopen.

Wat doe je met zo'n beest? Omdat de waterleiding dichtgevroren was gingen we water halen bij buurman Cor, en legden onze ontdekking voor. Hij belde de jachtopzichter Hans Postma, en die kwam met een goed half uur aanrijden. Dan is het toch gek dat hij bij het voorstellen zegt: Ja ik herken je wel, van de televisie! Omroep Flevoland wordt blijkbaar goed bekeken.  

Hij vond dat het anderhalf jaar oude reegeitje mager was en een ongezonde ruige vacht had. Ook had het een scheve kaak en een soort ontsteking aan de kop. Wellicht heeft het beest al eens een aanrijding gehad en is het daarna vermagerd omdat het niet goed kon eten. Hans Postma heeft het beest meegenomen in een plastic krat die hij blijkbaar voor die reden achterin zijn four-wheel-drive heeft staan. Hij zou het beest ergens in een afgelegen bos neerleggen zodat de natuur haar loop kan hebben.

's Avonds bij thuiskomst lag er een postpakketje voor mij met een boek van Boswachter Arjan Postma (familie van?): "Buiten Gebeurt Het". Kado van onze vriend de Belevenisonderwijzer Guido. Een leuk boek met wetenswaardigheden en ideeën over de natuur. En fantastisch vormgegeven. Mijn oog viel op een hoofdstuktitel: "Survival in je achtertuin". Hoewel die hoofdstukjes gaan over kamperen in je achtertuin en vuurtje stoken, krijgt deze titel vandaag wel een wat wrange bijsmaak. Maar ja, zo is het leven. En in Oosterwold is de natuur dichtbij.