oen begin deze maand de toeloop van mensen die in onze wijk een kavel willen ineens heel groot was, werd ook de behoefte uitgesproken elkaar weer eens te zien. Maar ja, waar doe je dat als je inmiddels met een groep van zo'n 40 mensen bent? Nou dan doe je dat in de ruimte die voor het ontmoeten gemaakt wordt, toch? Je hangt wat vlaggetjes op, zet een pot koffie of drie, zet de waterkoker voor de thee klaar, en vraagt simpelweg aan degenen die komen, de rest aan te vullen. En dat kan je aan initiatiefnemers overlaten! Om drie  uur was het dus volle bak, in een zonovergoten tuin(kamer). Het was ons duidelijk gegund!

De tafel rond de koffie en thee vulde zich snel en iedereen bediende zichzelf. Fijn ook dat een aantal mensen ook nog hun eigen stoel meegenomen hadden. Hieronder een sfeerimpressie:

We beginnen met een rondje voorstellen. Iedereen heeft elkaar natuurlijk de hand geschud, maar het is ook handig om te weten waar iedereen "woont". En wat iedereen van plan is. Namen van aannemers en ontwerpers gaan over en weer. Soms kan je je verbazen over iemand die twee weken geleden een plek aanwees: daar wil ik zitten, ineens een ontwerp van een huis en de kavel laat zien. Okee, tempo! Terwijl anderen het heel rustig aan doen. Prima zolang anderen daardoor niet vertragen. En je ziet hele "gewone" huizen, maar ook hele bijzondere huizen. Zo ontworpen dat je nooit meer iets op de trap laat liggen bijvoorbeeld.... (een reden waarom wij juist geen trappen meer hebben) of een woning gecentreerd langs het water.

Iets dat we zelf wel eens vergeten als je met je kop en je lijf midden in de bouw zit, wordt je door buren nog eens uitgelegd: je bent al zoveel verder dan een maand geleden! En dat is natuurlijk ook zo.

We benoemen met elkaar onderwerpen die de komende periode in de vereniging aan de orde moeten komen. En we wisselen de nieuwtjes van de vereniging uit. Welkom aan Marjon als bestuurslid en het feit dat er nu een brandkraan is.....

En verder:

Ach we genieten met elkaar van het mooie weer en van elkaar! 't Wordt wel wat in die wijk van ons. We zijn met elkaar toch allemaal onze droom aan het realiseren. Genieten.

Zo en als iedereen weg is (en Marien een concert zit te geven) schaaf ik nog snel een tafel met smalle houtjes. Gelukkig zijn er nog geen buren die daar last van hebben. Dat apparaat maakt zo'n herrie. Gelukkig heb ik oordoppen. Ze moeten morgen in de olie, want dat lukte niet meer met beperkt bijlichten.

 En daarom klink ik nu (van een overgebleven flesje rode wijn van vanmiddag): Proost en tot de volgende keer!