De afgelopen week heb ik een lang uitgestelde klus opgepakt. Vorige week hadden we na maanden van nattigheid en daarna vorst eindelijk weer een paar mooie voorjaarsdagen.
Die kon ik goed gebruiken. Voor mijn dak dus.

Het dak van de grote woning is opgebouwd uit industriele dakplaten. Die zijn waterdicht, maar om daarop een groendak te realiseren, moeten de platen toch beschermd worden tegen de inwerking van grond, zuren en wortels.
Daarom hebben we twee grote lappen EPDM folie op het dak gelegd. Maar dat hebben we in het najaar niet helemaal vast kunnen zetten. En toen kwam de winter. De EPDM heb ik met stenen en opgerolde viltmatten zoveel mogelijk tegen de stormen vastgelegd. Je moet er niet aan denken dat honderd vierkante meter EPDM wind gaat vangen. Dan ligt mijn hele dak bij de A27. Ondanks dat we bij de stormen de stenen soms heen en weer hoorden waggelen is er geen schade ontstaan. Maar het dak was wel heel nat. Ook onder het EPDM. En met regen en met vorst kan je niet lijmen. Bovendien glibber je dan van je eigen dak.
Dus van de paar mooie dagen optimaal geprofiteerd, waarvan deze lichtelijk mislukte selfie met gevaar voor eigen leven op het dak gemaakt.

Het EPDM is overigens heel zwaar, dus het valt niet mee om dat recht te trekken op het dak. Zeker niet als het dak schuin is, en het damwandprofiel van de dakplaten maakt, dat het EPDM in golfjes moet liggen. Maar dat is uiteindelijk wel gelukt, en kon ik het EPDM vastplakken op de stalen nokplaten die ik eerder bevestigd had. De meest ingewikkelde operatie was misschien wel aan de oostzijde, waar het dak het laagste is en al het water blijft staan in de damwand richels. Dat heb ik eerst maar zo goed mogelijk schoon gemaakt, het water opgedweild, en daarna met een haarföhn opgewarmd totdat het water van het dak was verdampt. Daarna kon het EPDM over de boeidelen worden geplooid, en heb ik de boeidelen afgedekt met Cortenstaal platen die op maat waren gebogen. zodat ze passen om de houten boeidelen en gevouwen EPDM.

Een leuk voordeel van werken op het dak is, dat je mooi uitzicht hebt op de bouwactiviteiten van mijn buren: Ron die aan het heien is, en Bert en Beatrijs, die hun kozijnen aan het plaatsen zijn.

Wij hebben in onze grote woning een gevlinderde betonvloer laten aanleggen, en bij het drogen van het beton heeft de leverancier Viltmatten gebruikt. Die hadden we dus over, en die geven we een tweede leven als anti-worteldoek en vochtreguleringsmat.
Vervolgens moest er nog één onderdeel worden aangebracht voordat de grond kon worden opgebracht: een beregeningsslang die ervoor moet zorgen, dat als het straks droog is in de zomer, ik niet met gietertjes mijn dak moet bewateren: nu is het genoeg om de kraan open te draaien en krijgt mijn dak automatisch water. Overigens kan ik hiervoor ook water uit de vijver of regenwater opvang gebruiken als ik er een filter tussen zet. Zo'n beregeningsslang heeft iedere 50 cm een gaatje, waardoor water kan druppelen. Daarvan ligt 100 meter op het dak, met negen vertakkingen.
De laatste fase is vooral een kwestie van geduld en conditietraining: 12 kuub compost met kruiwagentjes op het dak rijden. Dat gaat dus niet in een paar dagen. Dat is iets van 5 kruiwagens per dag, en dan eerst weer andere klusjes verzinnen. Maar na een paar dagen begint het er toch een beetje als een dak met grond uit te zien. Binnenkort kunnen we hopelijk inzaaien met kruiden om er een groendak van te maken, en ervoor te zorgen, dat de wortels de grond vasthouden.