Sinds we op de kavel wonen, is Marien zelf onze aannemer. Dat is vaak leuk, veel werk, maar soms ook spannend. Zoals wanneer je een vloertje voor een fietsen schuurtje moet laten storten. Je zoekt iemand die het voor je stort, je berekent hoeveel beton nodig is en je bestelt een betonwagen. Eigenlijk best te overzien, maar toch. En oh ja, je moet natuurlijk je te storten werk en je wapening op orde hebben. Omdat dit vergunningvrij en zonder onderheiing is hebben we de gemeente gelukkig niet nodig.

Woensdagochtend was het dan eindelijk zover: Om zeven uur rijdt de betonwagen ons pontificaal voorbij. "Die zal zo wel bellen" zegt de aannemer (Marien) stoer. Maar hij heeft gelijk. Twee minuten later gaat de telefoon over en leiden we de betonwagen naar de Frederik van Eedenweg.

De chauffeur van de betonwagen vindt het huis zo leuk dat ie voor uit zijn auto speciaal een fototoestel haalde en de woning vastlegde.

Eerst gaat de wagen van de betonpomp naar achteren om slangen klaar te leggen, aan elkaar te koppelen en de slag alvast met een dun mengsel voor te spoelen.

Hiermee voorkomt ie dat het beton in de slang vast blijft zitten als het een beetje dik is. En dat is het... Marien had extra vloeibaar besteld... jaja.. Dat beton was dus niet zo dun.

Gelukkig kan de betonwagen ook water bijmengen. En kunnen we even later wel vloeibaar storten.

Aan het eind blijft (gecalculeerd!) een beetje beton over. Dat laten we uitvloeien over een deel van de oprit dat door veelvuldig keren steeds tot blubber wordt gereden... Zo lossen we het ene probleem met het andere op.

Inmiddels hebben we het (toch al best gladde vloertje) van een dunne egaline laag voorzien. En Marien heeft het begin met het dak gemaakt, door de balkjes te plaatsen. Daarnaast hebben we een begin van een pergola gemaakt waardoor een echt erf aan de westzijde van ons huis lijkt te ontstaan... Work in progress.