Zelf hebben we uit het "niets" landschap gemaakt. Des te meer respect hebben we ervoor als anderen (een schaaltje groter dan wij) landschap maken. En wat voor landschap! De Markerwadden! Een gebied 10.000 hectare natuurgebied wordt gemaakt. Vijf eilanden waarvan dit weekend de eerste definitief open gaat voor publiek. Dit weekend gaan veerboten heen en weer. Daarna moet je zelf een boot charteren om heen en weer te gaan. Volgend jaar worden meer faciliteiten (en een veerdienst?) gerealiseerd. Het grote zandopspuiten is dit jaar afgerond. We waren dan ook heel nieuwsgierig hoe de Markerwadden er dit jaar uit zouden zien. En als je het wilt vergelijken met ons vorige bezoek klik dan hier

Wat ons vooral opviel is dat er dus geen zandbuizen meer lagen, Er staan nog wel veel kranen van Boskalis. Wij vroegen ons af of dit was omdat ze nog veel gebruikt worden of dat dit de reclame is voor het staaltje werk dat Boskalis heeft verzet. Hoe het ook zij, er is een bijzonder staaltje werk verricht. Een inspirerend filmpje met luchtfoto's is in het kader te zien. En terwijl ik naar dit filmpje zocht, vond ik een filmpje van twee scholieren die echt heel mooi uitleggen wat de Markerwadden doen en waarom het op deze plek werkt. Complimenten voor Annemarieke Numan en Kauter Al-Kaswan!

In het eerste stuk komen we een medewerker van Natuurmonumenten tegen. Hij legt uit hoe de bezinkputten aan de westzijde van het eiland werken: Verderop in het Markermeer is een grote gleuf in de bodem gegraven. Doordat hier bijna geen waterstroming is bezinkt hier het slib. Dat wordt met een onderwaterbuis naar de bezinkbaden op het eiland gemaakt, om te kijken of hierdoor een stabiele bodem (net zo stabiel als zand?) kan worden gemaakt. Als dat kan, kunnen in de toekomst eilanden ook van slib worden gemaakt.

We kijken op de mooie uitkijkpunten waar je de hele Markerwadden kunt overzien. Dat moet op een rustiger dag nog mooier zijn, want dan heb je de tijd om te kijken. Eerlijkheid gebiedt: dat was zaterdag niet het geval... ;-)

We proberen een vogelkijkhut uit en dan komen we aan het eind van het houten looppad Koen van de firma Witteveen en Bos tegen. Deze jongeman heeft een geweldige baan (zorgen dat het eiland begroeid raakt) en daar vertelt hij graag en veel over. Het is de bedoeling dat de plassen met riet begroeid raken. Daarvoor wordt gezaaid. Maar er mogen geen wilgen komen, dan groeit er geen riet meer. Om nou te zorgen dat er geen wilgen groeien wordt het eiland deels kunstmatig onderwater gezet in de periode dat de wilgenzaadjes kunnen ontkiemen. Dat is maar een paar dagen, dus als dat voorbij is kan het water weer omlaag en wordt de oever ingezaaid met riet. Volgend jaar weer, maar dan komt het water tot het riet dat dit jaar is gegroeid. In het riet bereiken de wilgenzaadjes de bodem namelijk niet en ontkiemen dus ook niet. Na die periode wordt het volgende deel ingezaaid, tot het niveau van het Markermeer is bereikt. Dan gaan de dijkjes weg en heeft het water vrij spel. Het slib kan dan tussen de rietstengels bezinken en land maken.

Overigens is het doel niet land maken, maar het helder (=slibarm) maken van het water in het Markermeer, zodat er meer vissen en dus vogels kunnen leven. En waterplanten weer een kans krijgen.

Wij waren onder de indruk van dit kunstwerkje gemaakt door mensen, gevormd door de natuur!

We kunnen je een bezoek aanraden!