Afgelopen dagen hebben we al acht nestkastjes opgehangen. Daarover vertelt de vorige blog. Maar de meest geavanceerde kasten moesten nog komen.

Onze zoon Roy heeft voor de verjaardag van Marie-José samen met vriendin Anoek twee vleermuizenkasten en een een Steenuilenkast gemaakt. De Vleermuizenkasten zijn hoge kasten met een smalle ingang onderin en een stukje klimmuur waar de vleermuizen kunnen landen en omhoogkruipen. Roy heeft dit ingenieus gemaakt met satehprikkers gelijmd op de houten plank. De opening is precies groot genoeg voor de dwergvleermuis.

De Steenuilenkast is een heel gevaarte, met een extra voorkamer, die ervoor moet zorgen, dat er geen marters binnenklimmen en het nest leegroven. Dat dit geen theoretische exercitie is wordt aannemelijk gemaakt door foto's op het internet van marters die hun kopje uit zo'n nestkast steken.

Wij mochten ze nog gronden en van donkergroene lakverf voorzien.

En voor de uilenkast was nog geen ophang-voorziening bedacht. Daarvoor heb ik een achterplank gemonteerd die op de boomstam komt, en een driehoeksconstructie die de kast van onderen stut.

 Die Steenuilen schijnen nogal kieskeurig te zijn, want die willen ook het liefst dat hun nest al vast is klaargemaakt met 5 centimeter stro. Bij ons is dat zaagsel met hooi geworden, want iets anders konden we niet krijgen vanmiddag. Dat levert toch een gespreid bedje op. De zijklep wordt met twee schroeven vastgezet,

 

 

 

 

 

Maar nu moeten de kasten nog in de boom gehangen worden. Dus laden we de kruiwagen vol met de kasten, boor en schroefmachine, en uiteraard de ladder mee. Eerst maar de Vleermuizenkasten. Roy heeft geïnstrueerd, dat de kasten in de zon moeten hangen, en liefst donker gekleurd, zodat ze in de zon voor voldoende opwarming zorgen. Dus hebben we twee Essen in de bosrand gezocht, waar de kasten op het zuiden in de zon kunnen bakken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Als ik op de ladder sta, dan levert dat nog een bijzonder uitzicht op de wijk op. Daar past een panoramafoto bij.

En nu nog de uilenkast. Dat is nog een hele verhuizing. We hebben midden in de bosstrook een dikke populier gevonden, die ons geschikt lijkt. Het valt niet mee om de kast onder een arm de ladder op mee te nemen. De schroefmachine heb ik van tevoren in de boom gehangen. Dit is zeker boven je macht werken in het kwadraat! Lastig is vooral dat er eerst een schroef bovenin de kast moet om te zorgen dat ie blijft hangen. Maar de kast mag niet ondertussen naar beneden vallen, met mij erbij. Dat levert in ieder geval een paar dynamische foto's op door de belangstellende fotograaf.

 

 

 

Als de kast hangt, kan de driehoekconstructie met twee planken worden aangebracht. Ik had nog bijna mijn ladder voor eeuwig aan de boom gekluisterd, dus moesten we vanaf de zijkant werken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als laatste schroeven we de planken op een blok en vast  verankerd op de boomstam, dan past een klein victory gebaar.

Als we de spullen weer verzamelen en de ladder afvoeren, kan je door de bladeren heen de kast zien hangen. Een beetje een zoekplaatje dus.

Laat nu de Steenuilen maar komen. En hopelijk merken we niet over een paar weken dat er een kolonie Hoornaarwespen er hun paleisje van heeft gemaakt.