Bij mijn verjaardag kwamen mijn ouders met een verrassend kado op de proppen. 

Het is een bel die enige sentimentele waarde heeft. Een echt familiestuk kun je het niet noemen. We hebben 'm zelf, midden jaren negentig, aan mijn ouders gegeven, toen zij in het buitengebied van Eibergen (Achterhoek) een boerderij hadden gekocht. De bel heeft jaren bij de voordeur gehangen. Maar toen zij vorig jaar weer "in het dorp" zijn gaan wonen heeft de bel geen plekje meer gekregen. Nu kwam ie in een schattig doosje mee. We woonden nu immers in het grote huis daar hoort een deurbel bij. 
En hij kwam... met schoonmaakinstructie. Met zout en azijn zou het weer helemaal goed komen met de bel. 

Ik heb de instructie niet helemaal gevolgd en voor de azijn heb ik een citroen gebruikt, omdat je daarmee zo lekker kunt poetsen.... 

Maar het werkte wonderwel. Je houdt er overigens wel ongelovelijk vieze nagels aan over. ;-) 

Toen ik klaar was heb ik m ingesmeerd met lijnolie in de hoop dat ik voorlopig even niet hoef te poetsen. 

En toen kwam natuurlijk de vraag hoe gaan we de bel ophangen... Want aan de aluminium deurpost is het wel een beetje ingewikkeld.... We vinden een boomstam, die we in een plantenbak zetten. 

En dan werkt de bel eigenlijk prima. Maar... ons huis is zo geïsoleerd dat je binnen de bel eigenlijk niet hoort. Dus op dezelfde paal maken we een nieuwerwets systeem om gasten binnen te horen. 

Kortom: verwacht je ons buiten, dan weet je waar de klepel hangt... En verwacht je ons binnen, dan is het drukken geblazen!

Wees welkom!