Ik had mij voorgenomen om een blog te schrijven over de droogte. En na een paar dagen uitstel valt er nu sinds weken weer de eerste regen! Dat is meer dan welkom, maar naar ik vrees nog lang niet genoeg.

Druppels op een gloeiende plaat.... Het is de afgelopen weken aaneengesloten droog. Dat is heel goed te merken aan de natuur. Op het nieuws zie je dat ook, wanneer er bosbranden zijn in de Deurnse Peel. Of wanneer de waterbedrijven opmerken dat het watergebruik hoger is dan anders. Dat maakt ook dat ik mij wel zorgen maak over klimaatverandering. Je kunt al die bosbranden in de wereld niet los zien van de extreme droogte en hoge temperaturen. En je moet er niet aan denken hoeveel broeikasgassen er de lucht in vliegen bij zo'n grote bosbrand.....

Als je probeert je moestuin te beplanten, dan komt het dichtbij en is het soms om wanhopig van te worden. De kleigrond is als een steen zo hard. Wat moet je doen? Je vijver leegpompen? Of permanent de kraan opendraaien. In het Paradijsvogelbosje hebben we het grootste deel van de kavel beplant volgens voedselbos principes. De bomen die er sinds 2016 in staan, die hebben hun wortels langzamerhand diep genoeg in de klei geboord. Alleen de bomen die dicht bij de hoge iepen van de Paradijsvogelweg staan, komen in de zomer echt tekort. Die Iepen wortelen vast drie meter diep, en zuigen alle grondwater naar zich toe.

Maar nu zien we langs de oprit zien we het gras dor worden. En een paar Gagel-struikjes die we dit voorjaar plantten, hebben helaas de geest gegeven.

Het kruidendak op onze grote woning is behoorlijk verdord. Normaal gesproken verwacht ik in de loop van mei te moeten starten met bewateren, maar voor een deel van de kruiden is dat anderhalve maand te laat geweest, helaas. Het zal weer wel herstellen. De Sedumplantjes kleuren helemaal rood, maar die kunnen wel wat droogte hebben. Je zou kunnen zeggen natuurlijke selectie.

In de moestuin hebben we de afgelopen weken aardappelen en uiten gepoot, voorgekweekte bonen uitgepoot en groenten gezaaid, die in de volle grond kunnen. Die kiemende zaden en pootgoed hebben uiteraard iedere dag water nodig. En dat geldt ook voor de lage kas waar het zaaigoed optimaal van de warmte heeft geprofiteerd, maar alles iedere dag schreeuwt om water.

Gelukkig hebben wij een grote vijver, maar iedere dag 200 tot 300 liter met gieters rondstrooien is toch een intensieve taak. Het voordeel is dat je alleen water geeft bij de planten die het echt nodig hebben. Voor het bewateren van het kruidendak is dat geen doen. Daarom bewateren we dat met kraanwater, aangesloten op druppelslangen op het dak. Daarvoor gebruikten we een oude timer, waarmee we de kraan een half uur aan konden zetten. Helaas brak die deze week. Toevallig zagen we bij de LIDL een mooi alternatief, een programmeerbare kraan timer. (prijs: 20 euro). Een aanrader. Het voorkomt in ieder geval dat je de kraan aanzet en daarna vergeet uit te zetten.

Toch is het ook een wonder dat sommige planten gewoon lijken door te groeien, zelfs in de schelpen op het pad, waar ze volgens mij helemaal geen voedsel vinden. Hier zie je hoe sterk inheemse planten kunnen zijn.