Gisteren hebben we met z'n tweetjes in het begin van de avond een rondje gefietst vanuit de Paradijsvogelweg via de Ibisweg naar de Grote Trap.

Daar kwamen we de eerste grote windmolens in aanbouw tegen. Met onwaarschijnlijk grote hijskranen erbij. Je kunt het niet op foto's vastleggen hoe enorm en beeldvullend die kranen opdoemen. Langs de Ibisweg staat ook een turbine op de grond. Dan zie je pas hoe reusachtig die ook is. En het schijnt dat de molens aan de Grote Trap (Wulptocht) vanwege de nabijheid van vliegveld Lelystad nog veel lager zijn dan de molens langs de A27 zullen worden opgericht.

Met de avondzon werd het dus onvermijdelijk dat we de zon ook door de molenwieken zouden zien. Dat was nog best even zoeken. En wat blijkt dan: De zon schijnt om de wieken heen, omdat die aan de punten dunner zijn dan het beeld van de zon. En vervolgens konden we ook de zon achter de reusachtige palen zien verdwijnen. Die palen zijn nog veel dikker dan de wieken.

Of...... verdwijnen? Wat je ziet is dat het licht van de zon om de rand van de paal heen afbuigt. 

Verwacht hier geen wetenschappelijke verhandeling over Slagschaduw. Daarvoor moet je maar bij kameraad Jimmy Corrigan aankloppen. Maar het fenomeen van afbuigen van licht heet in natuurkundige termen diffractie (Op wikipedia zijn artikeltjes hierover te vinden). 

Ik krijg de indruk dat de berekeningen van vermoedelijke slagschaduw niet rekening houden met de dikte van de molenwiek en de diffractie van het zonlicht rondom de wiek. Daardoor zou het wel eens zo kunnen zijn dat in de praktijk de hinder door slagschaduw van woningen minder is dan rekenkundig voorspeld wordt.

Dat effect is waarschijnlijk groter, omdat de windmolens onvoorstelbaar groot zijn, en hun schaduw dus ook enorm ver weg werpen, maar daardoor is de afstand van de molens tot de slagschaduw vaak ook groot, waardoor deze verbuiging van het licht meer kan meespelen. En de zon is overal even groot, maar de molenwieken worden steeds dunner als je meer afstand neemt. 

Op verschillende plekken zie je ook de enorme wieken al klaar liggen. Die zijn waarschijnlijk groter dan de grootste vliegtuigvleugel. Bij de Vogelweg kan je er aardig dicht bij komen voordat je op het Verboden Toegang bordje stuit.

Dit is dus niet het resultaat van een diepgaande studie, maar van een genoeglijk fietstochtje in de zomerse avondzon. En bij de kruising tussen de A27 en de Vogelweg werden we nog tijdelijk opgehouden door een speciaal transport van een paaldeel. Onvoorstelbaar, wat een apparaat. En wat een vrachtwagen met 15 assen. Spectaculair! De weg moest afgezet en zelfs een verkeersbord verwijderd omdat het gevaarte anders de bocht niet kon nemen.

Ik begin toch steeds nieuwsgieriger te worden. Wellicht in de toekomst nog maar eens een experimentele slagschaduwmeting herhalen.