Gisteren hebben we weer een Paradijsvogelpodium gehouden. Dat leverde deze lichting een zeer gevarieerd programma op. Dat is zeker iets waarnaar we streven, maar je weet dat nooit van tevoren. De week van tevoren waren we al druk met repetities. En de hele zaterdag werd gevuld met voorbereidingen, zowel van repetities als het eten en de opstelling in de Tuinkamer. Gelukkig was Mick, Irene en Jasper al eerder aanwezig.

Geweldig ook dat veel spelers en gasten ook eten en drinken meenemen, inclusief fantastische zelfgebakken taarten. Wij hebben ons toegelegd op soep, broodjes, salade en krentebrood. Met verschillende taarten, hartig, zoet, wraps met zalm en een uitgebreide kaastafel toch zowaar een vorstelijke tafel.

De avond begon daarom rond half zeven met eten, en dan maken veel deelnemers al informeel met elkaar kennis. We zijn zelf dan nog aan het redderen, dus het is ook een soort opluchting als we beginnen met de presentaties iets na acht uur.

Omdat we het leuk vinden om in de kerstsfeer te komen hebben we een gelegenheidskwartet samengebracht bestaande uit buurman Jan, dochter Irene, en Marie-José en Marien. Waarbij ik buiten mijn confortzone moet, om als bariton de tenorpartij te zingen en Marie-José zich als sopraan stort op de altpartij. Zo hebben we 's middags een vijftal bekende kerstcarols ingestudeerd. Dat is best hard werken, en ook nog aan elkaar wennen.

Voor de afwisseling hebben we de bijdrage van verschillende deelnemers opgeknipt. Zo begint het gelegenheidskwartet, dat we de Paradijsvogeltjes hebben genoemd met drie Carols.

Daarna draagt Hendrik-Jan de Wit een aantal gedichten en een zeer-kort-verhaal (ZKV) voor. Hij heeft ook speciaal een paar Haiku's geschreven voor deze gelegenheid, die wij u uiteraard niet willen onthouden:

                achter de bomen / ligt een voedselbos verstopt / paradijs aan huis

En een andere Haiku beschrijft Oosterwold als geen ander:

                God schiep de wereld / de mens schept in de modder /  Oosterwoldse klei

Daarna spelen Mick en Marien een selectie van zeven walsen die Brahms componeerde voor piano quattre-mains. Dus met vier handen op één piano.

Vervolgens zingen Truus en Marie-José twee duetten van Purcell en vervolgt Truus, begeleid door Marien met twee delen uit het Nisi Dominus van Vivaldi, waarbij vooral het Cum Dederit heel spannende dissonanten en een gloedvolle uitvoering kreeg.

Daarna luidt Irene de pauze in met een lied van Stef Bos. Ik mocht begeleiden, en Irene wilde dat ik ook zou meezingen, maar dat was beste veel gevraagd. Ik ben niet veel verder gekomen dan het scanderen van een tweede stem bij het refrein: Papa, ik lijk steeds meer op jou!

Na de pauze spelen Mick en Marien nog een Slavische dan van Dvořak voor quattre-mains, gevolgd door Jos Bregman, die een demonstratie gaf van het klimmen in een boom, in vol ornaat met tuig en touwen, waarbij twee buurvrouwen haast zijn meegesleurd. Zo weet hij zijn beleving van de natuur en bomen in het bijzonder heel goed over te brengen. Dat doet Jos door van bomen en van hout en landschap kunst te maken. Dat licht hij toe aan de hand van een bord, waarop de hele akker van Vliervelden is omgetoverd tot een omlijsting van een kunstwerk: de akker zelf.

Marie-José zingt vervolgens een bekende aria uit Purcell's Dido and Aeneas in een hertaling van de dit jaar overleden Jan Rot: Als ik straks dood ben.... Niet zo'n vrolijk lied, maar dat heb je vaker bij opera.

Daarna draagt Hendrik-Jan de Wit een tweede serie gedichten voor, waaronder een ode aan de slak, waarbij hij bovendien een klein boekje met 15 Haiku's aanbiedt aan Marien. Wat een heerlijk kado. Dat maakt veel van de slakken goed.......

Het gevarieerde progamma wordt voortgezet met een vrije vertolking door Caroline van Angel Eyes van Earl Brent en Matt Dennis. Dit lied is beroemd geworden door de vertolking door Ella Fitzgerald, en Caroline brengt hiermee ook een ode aan Ella. Dit is een vrije jazz-versie, en Marien kan de ingewikkelde akkoordschema's niet lezen. Daarom hebben we van het internet een pianopartij geregeld, die tamelijk virtuoos bleek te zijn. Gecombineerd met de vrije vertolking maakte het tot een spannende sessie. Leuk dat Caroline met microfoon zong, zodat ze ook zacht zingend met het warme geluid in de buurt kwam bij de sfeer van Ella Fitzgerald.

Bijna aan het einde kwam een bijzondere bijdrage van Sharmili en Noortje, die in een improvisatie twee Bengaalse liederen ten gehore brachten. Sharmili gebruikt een achtergrond akkoord dat zij via de tablet aanroept, en dat je al in Indiase sferen brengt. Noortje volgt de zang en ze reageren op elkaar. Zo horen we voor westerse oren hele ongebruikelijke klanken met veel stembuigingen en verglijdende tonen. Heel bijzonder, en we zijn trots dat we ook aan Sharmili en Noortje een podium kunnen bieden om dit ten gehore te brengen. Sharmili heeft een doel om deze klassieke Bengaalse muziek meer onder de aandacht te brengen. Dat doel krijgt hier een mooie start, en smaakt naar meer.

We beëindigen de avond zoals we hem begonnen met het gelegenheidskwartet de Paradijsvogeltjes. Met twee kerstliederen, waarbij O Holy Night op muziek van Adam even opnieuw moet worden opgestart, omdat het met een uurtje repeteren 's middags toch ambitieus was.

Na de voorstelling is er uiteraard ruimte voor een drankje en hapje en een praatje. Het is heel fijn dat uitvoerenden en publiek met elkaar uitwisselen. Dat levert een heel andere sfeer op dan een officiëel concert. Het is ook heel Oosterwolds. Leuk ook dat er een aantal extra bezoekers uit de wijk gekomen zijn.

We hopen volgend jaar ook weer vier keer zo'n Paradijsvogelpodium te organiseren. De eerste op 15 april, daarna midzomernacht op 24 juni, wellicht buiten in het Amfitheater. Ideeën voor een bijdrage, ook en juist van mensen die nog niet hebben opgetreden zijn meer dan welkom. Ook theater, poezie en verhalen, het past allemaal. En vooral dank aan alle deelnemers voor alle bijdragen.