Afgelopen zaterdag 15 juni was er weer een Paradijsvogelpodium. Dat proberen we vier keer per jaar te organiseren als een laagdrempelig open podium voor Oosterwolders, kennissen, familie en wie maar zin heeft. Meestal lukt het ook drie keer per jaar om een mooie avond samen te stellen. Behalve een podium regelen we ook altijd een stevige kop soep en broodjes, en nemen gasten ook wat mee zodat er vanzelf een Potluck ontstaat. In de tussentijd wordt er gerepeteerd, dus het is een drukke planning, maar toch ook ontspannen. Na een aantal keren kunnen we de meeste taken op routine doen. Niet het repeteren natuurlijk. Dat blijft altijd spannend. Zeker als er wat experimentele zaken bij zitten zoals een combinatie van zang met toneel, of improviseren op een akkoordenschema, wat voor mij ook wat uit mijn comfortzone is.

Deze avond hebben zich vooral zangers ingeschreven, het werd dus een liederenavond. Maar wel met veel afwisseling in stijl, combinaties, bezetting, leeftijden. En omdat de spelers en zangers ook publiek zijn, hebben we ook een heel gemengd publiek. Er wordt nog wat gewisseld, dus het programma wordt tijdens het eten nog bijgesteld en uitgeprint.

Martin heeft foto's gemaakt. Fantastisch. omdat er altijd teveel foto's zijn heb ik ze maar gecombineerd in animted gifs.

Om acht uur begint het Paradijsvogelpodium.  Marie-José heet iedereen welkom en bijt het spits af met drie liederen van Vaughan-Williams. Twee van de Four Last Songs, die ze onlangs hoorde op de radio en spannenden liederen zijn van een componist in z'n laatste dagen op teksten van zijn tweede vrouw.

Daarna speelt Isolde het Andante voor fluit en orkest, waarbij Marien het pianouitreksel speelt. Er moest nog wat aangepast worden aan de partij zodat Isolde het slot van het deel ook kon meespelen. Isolde heeft een mooie toon en speelt op de houten fluit waarop Rutger vroeger speelde.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Daarna zingt John een lied van Purcell gevolgd door een Evergreen uit de West-Side Story van Bernstein: Something's Coming! Daarbij zet een flitsende pianopartij, waarop Marien flink heeft zitten oefenen, en ook moest Irene helpen met blaadjes omslaan, want daarvoor waren geen handen vrij. John bracht beide liederen met flair, waarbij de energie van het toneel spatte.

Dan is het de beurt voor Maud, die eerst samen met haar vriendin Azumi twee stukjes speelt van Lully voor viool en cello, en daarna begeleid Maud Caroline op de gitaar in een Franse chanson pour l'Auvergnat. Omdat de microfoon en versterking moet worden ingeregeld, loopt Marien druk rond voor de juiste opstelling en verbinding van snoertjes, zonder dat er ruis of brom of knallen uit de luidsprekers komen. Het lukt en dat geeft veel warmte aan de stem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dan sluit hetParadijsvogelkwartet de eerste helft van de avond af. Samen met Theo en Annet zingen Marie-José en Marien drie koorzettingen van Mendelssohn, Brahms en John Ireland. Het is voor het eerst dat wij een laat-romantisch lied zingen, en Ireland is niet makkelijk maar het gaat goed.

Na de pauze open John met een theatrale entré: als een heuse zwerver komt hij aanlopen terwijl hij met z'n viool flarden speelt van het lied The Vagabond van Vaughan Williams. Het lied wordt gloedvol gespeeld met begeleiding van Marien, en aan het einde pakt John z'n viool weer op om door te tuindeur uit het zicht te verdwijnen. Hij maakt er een mini-opera van!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vervolgens zingen Irene en Maud samen twee Disneyliedjes als duet. Een lied van Alladin wordt op een heus zwevend tapijt ten gehore gebracht. Dan blijft Maud op het toneel om haar zus Suze te begeleiden, eerst in een duet en daarna in een lied van Froukje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dan komt er in deze liederenavond weer een instrumentaal intermezzo met Karel die, begeleid door Roos een spannend stuk speelt van Elaine Fine: Phrygian Phandango, voor hoorn en altviool. Bijzondere combinatie en het klinkt fantastisch!

Dan zijn er nog twee optredens. Irene zingt een bekend lied van Reynaldo Hahn: A Chloris. Haar stem past heel mooi bij deze licht klassieke stijl.

En Caroline besluit de avond met het lied Je Veux van ZaZ. Marien begeleid alleen met een akkoordschema, dus dat voelt buiten de comfortzone. Maar het lied kwam mooi voor het voetlicht, en met versterking erbij ook een echte uitsmijter. Tenminste: daarna was er nog ruimte voor een borrel en gezamenlijk napraten. Heel gezellig.Bedankt voor alle bijdragen in muziek, voorbereiding en lekker eten. Martin bedankt voor de foto's.

We gaan gauw weer plannen voor nieuwe data in het najaar. Dan kunnen er ook weer nieuwe initiatieven aansluiten. Uit Oosterwold, kennissen of belangstellenden uit alle kunstvormen.