Zaterdag hebben we een lading zakken mest opgehaald bij de Simpliade. Dat is het koosnaampje voor een initiatief in het wijkje bij de Noorderplassen dat De Eenvoud heet. Daar is met ondersteuning van de gemeente een (tijdelijk) geitenweitje ingericht op een lege kavel, met een leuk ingericht stalletje, vier geiten en vier bijzondere schapen, en drie kippen. Ze zou het een simpele  versie van de Floriade kunnen noemen. De beesten produceren met elkaar mest dat eens in de zes weken moet worden uitgeruimd. In plaats van dat de verzorgers het naar de vuilstort brengen, nemen wij graag deze mest mee. Een mooie aanvulling van het organisch materiaal op onze kavel. We zullen het gebruiken om de moestuin te bemesten en te mulchen. Dat mulchen voorkomt onkruidgroei, door de grond af te dekken, zodat onkruidzaden zich niet in het zonlicht kunnen ontwikkelen. Ondertussen kan de mest haar voedingstoffen afgeven aan de bodem en zorgt het stro voor organisch materiaal. En zo maken we binnen Almere een eigen kringloopje waar iedereen blij van wordt!

De voorraad zakken met mest past precies in één aanhanger! Dank verzorgers van de Simpliade. Jullie zijn van harte welkom om ook bij het Paradijsvogelbosje een kopje koffie of thee te komen drinken. 

Tot eind mei!

Vorig najaar heeft Staatsbosbeheer de verspreide bomen in de bosstrook honderd meter westelijk van onze kavel allemaal gekapt. We waren benieuwd wat er met deze kale grond zou gaan gebeuren. Afgelopen donderdag en vrijdag heeft Staatsbosbeheer daar nieuwe boompjes aangeplant. We zijn ze even gaan bewonderen.

We menen een paar verschillende soorten te herkennen die door elkaar zijn geplant: els, linde, eik, haagbeuk. Het zou mooi zijn als die binnen een paar jaar uitgroeien tot een nieuw bos.

Ik ben wel benieuwd hoe dat samengaat met de planning van de Verlengde Tussenring. Volgens de projectie zou die in de toekomst dwars door dit stuk land gaan lopen. Het zou toch zonde zijn als deze jonge boompjes daaraan zouden worden opgeofferd. Het ziet er in ieder geval veelbelovend uit. 

Hierboven de traktor en de meneer die de  boompjes plant. En rechts zien we behalve de aanplant, ook dat zelfs staatsbosbeheer moeite heeft om door de klei vooruit te komen.

Vrijdag hebben we de verjaardag van Marie-José gevierd in Oosterwold. Met taart en koffie in ons tuinschuurtje. De ouders van Marie-José, Arie en Ria hebben bessenstruiken en vlinderstruiken meegenomen, die we vorig jaar als winterstek bij hun hebben uitgezet in de Achterhoek.Nu kunnen ze hier opnieuw aarden.En als bonus een verzameling overmatige Dahliaknollen, die Arie zelf gekweekt heeft. Die groeien in de Achterhoekse zandgrond uit tot knollen van bijna tien centimeter. Ik ben benieuwd of die zich in de Almeerse klei net zo thuisvoelen. Een beetje zand en compost toevoegen lijkt een goed devies.

Afgelopen  week heeft onze zoon Roy geholpen, met het leggen van de shingles op het dak van de tuinschuur. En gisteren met zaaien. We hebben de afgelopen twee jaar een grote hoeveelheid zaden van wilde planten verzameld, geholpen door Wilma die van haar eigen natuurtuin De Punt in Arkel een hele verzameling zaad heeft geëxporteerd.

 

Wilma en Kees kwamen ook weer twee keer een lading planten uit hun natuurtuin brengen en inplanten. Wilma heeft nu zo ongeveer haar eigen laantje, dat zij zelf helemaal heeft ingericht. En Kees heeft een begin gemaakt voor de platte kas die we in de moestuin inrichten, om kwetsbare gewassen voor te kweken, en vraat door herten, konijnen, slakken en vogels te voorkomen.

Het is altijd spannend om op afstand de reeën over de akker en langs de bosrand te zien lopen. Maar het is niet altijd op afstand. Afgelopen week werden we opgeschrikt omdat zeven herten met luid gekraak van brekende takken langs onze kavel wegrenden. En de eerste schade aan onze vertroetelde boompjes tekent zich af. Van een wilde kers (kriek) is de bast afgevreten is door een plaatselijke vandaal: lees hert. Zo ziet dat er dus uit. Als in het voorjaar in deze boompjes de sapstroom op gangkomt, dan is dat blijkbaar een delicatesse voor herten, met bijzondere voedingstoffen. Ik hoop dat ze van onze fruitbomen afblijven, maar die hebben we nu wel met anti-worteldoek omwikkeld. We zullen zien of het ook anti-vraat-doek mag heten.

Afgelopen maandag komt Bart van Berkel langs om namens de provincie en voor de Oosterwold organisatie drone filmpjes te maken. Het filmpje is nog niet klaar, maar Bart heeft wel de foto's al mat ons gedeeld:

Hieronder de foto's waar wij erg van onder de indruk zijn.

 

Leuk dat je zo de kavel goed kunt overzien!

 

 Dank Bart!

Vanochtend begon de dag in Oosterwold met een optimistisch zonnetje. Nadat ik een gietvloer in ons tuinhuisje had gemaakt, ben ik gaan zaaien. Ondertussen betrok de lucht en begon het te donderen. Toen vielen er plotseling knikker-grote hagelstenen naar beneden. Eerst als verdwaalde vogelpoepjes, maar vervolgens als een hoosbui. De eerste bui duurde maar kort, en daarna kon ik weer verder zaaien.
Maar toen het weer betrok, begon het vervaarlijk te donderen, met een enorme slag als hoogtepunt. Ik weet niet of die bij de buren was ingeslagen, maar dichtbij was het zeker.
Het was met die hagel en striemende regen op het metalen dak van de container toch spectaculair. Het levert zelfs bijzondere plaatjes op.

Vandaag ontvingen wij van de gemeente een bijzondere mail, toch maar eens kijken of we volgende week kunnen..

 

 

Growing Green CitiesBeste toekomstige bewoners van Oosterwold,

 

Gefeliciteerd! De eerste 7 pioniers (jullie dus) zijn genomineerd voor een Growing Green speld omdat jullie als eerste de stap durfde te nemen en dat wij deze zomer, dankzij jullie harde werken en doorzettingsvermogen, kunnen zien hoe Oosterwold eruit komt te zien.

 

De uitreiking is al heel snel namelijk 23 april. Ik hoop dat jullie en jullie mede-bouwers hierbij aanwezig kunnen zijn. Het is op De Esplanade bij de schouwburg in Almere. Hier ligt het weekend van 23 en 24 april het “Flying Grass Carpet”

 

Het programma is als volgt:

 

11.45 inloop waarbij u een brunch kunt krijgen in het theatercafé.

Om 12.15 zal wethouder Tjeerd Herrema de spelden gaan uitreiken. Dat zal tot ongeveer 13.15 duren.

Om 13.30 is er ook nog een lezing van Marius Smit van Plastic Whale. Als u daar bij wilt zijn kunt u zich hiervoor aanmelden bij de schouwburg (https://www.schouwburgalmere.nl/informatie/Architectuur/VERTIGO_lezingen/ )

Zondag 24 april is er ook nog een lezing van voormalig coach en hersteltrainer van Ajax en nu van het Nederlands Elftal Rene Wormhoudt. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat dat heel interessant is.

 

Het totale programma kunt u vinden op:

https://www.schouwburgalmere.nl/informatie/Architectuur/VERTIGO_programma/

Ik hoop, ondanks dat het al volgende week is, dat u erbij kunt zijn. Laat u mij weten of u kunt komen en met wie u komt?  Alvast bedankt!

 

Met vriendelijke groet,

 

Margriet van Heck

Programmamedewerker Growing Green Cities 

Volg ons ook via:

Facebook: https://www.facebook.com/ggc.nl

Twitter: https://twitter.com/ggcalmere

Website: www.growinggreencities.nl

 

Met het prachtige weer van zondag hebben we de blokhut na de desastreuze storm van tweede paasdag weer opgebouwd. Althans, de muren staan weer en de balken zitten tot in de nok.
Nu moeten er nog dakplaten op en dakbedekking. Maar voor die tijd moeten we de blokhut wel echt stormvast maken. Er zitten nu ankers in het beton. Daar komen nog houten latten bij, die de horizontale planken vertikaal verbinden.
Een probleem met een blokhut, is dat hout blijft werken, en dat je dus niet zomaar een lat vertikaal op de muur kunt schroeven. Je moet de schroeven met ringetjes in een gleufje bevestigen, zodat ze wel verband hebben, maar het uitzetten en krimpen van het hout in dwarse richting toelaten.
En misschien moeten we ook een paar dakbalken verankeren met een soort muurijzer, zodat zelfs een rukwind tijdens een storm de boel niet als een paraplu laat opstijgen.

 

 

Aan het einde van de middag kwamen de buren Cor en Nel op bezoek met hun hond en een emmer met kikkerdril, die Cor uit de sloot naast zijn boerderij had gevist. Het lijkt wel of er verschillende soorten dril bij elkaar zitten. Of de ene is vroeger gelegd dan de andere.
Die kikkerdril hebben we in de Paddenpoel laten glijden. Hopelijk is die dus binnenkort bevolkt met kikkers, die liefst alle muggen uit de lucht happen. Heerlijk ook om te zien dat de oeverplanten die Wilma geplant heeft nu uit de grond schieten: Moerasspirea, Speenkruid, Pinksterbloem, Valeriaan.

Wat moet je nou als met Pasen je hutje verwaaid? Dat hutje dat staat voor dat je zo lekker aan het opbouwen bent en dat het een leuke plek gaat worden?

Dan ga je een avondje uithuilen bij vrienden, maakt een verdrietige blog, krijgt heel veel medeleven, maar dan?

Dan pakt Marien zich bij elkaar en gaat beton bestellen, telt de houtjes, koopt een extra bus houtlijm en blijft stug doorgaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stoer in de lijmklemmen.... Als dat niet vast zit.

En zo laat de grote bouwer het bouwwerk gisteren achter!

Na een paasweekend waarin letterlijk een aantal vooruitzichten verwaaiden, krabbelen we voorzichtig overeind. Dat wil zeggen vooral Marien, want ik ben stevig gevloerd door een griep. Na drie dagen meer dan 38 graden en keelontsteking waag ik mij nu voor het eerste achter een pc.

Want op het land is naast de verrijzende hut de natuur aan het ontspruiten en dat heeft Marien vastgelegd:

Vlierbes
Kerstroos
Fluitekruid
Meidoorn
Vogelmuur
Vergeet-mij-nietje
Longkruid en narcis
Hazelaar

Wilg

Kruiskruid

 

Braam
Zwarte bes
Longkruid
Schijnhulst (osmanthus)
Leeuwentand
Perzik
Perzik
Magnolia

wilg Zwarte bes
Esdoorn Peer
Krenteboompje (Amerikaans) Krenteboompje (amerikaans)
Kers wilg
 
Aalbes  

Ik kan hier zelfs op afstand van genieten. (Maar hoop toch stiekem morgenochtend in Oosterwold in het zonnetje te kunnen zitten. ;-)

 

Wil je weten wat we allemaal geplant hebben, kijk dan op Overzicht soorten Paradijsvogelbosje

Met Pasen waren we thuis in Hoofddorp met de kinderen. We hoorden wel dat er stormachtig weer zou komen, maar hoopten dat onze zo juist gebouwde blokhut met kersvers waterdicht dak van shingles met een beetje geluk de storm zou doorstaan. Maar vanochtend belde onze buurman in Almere Oosterwold, dat we schade hadden en dat het dak eraf was, en dat de wanden van de blokhut stonden te klapperen. Tsja, wat ga je dan doen? Wat kan je doen als de storm nog met windkracht tien om je oren waait?
We dachten erover om morgen te gaan, maar in de loop van de middag, met een vrolijk zonnetje tussendoor als je binnen aan de koffie zat, knaagde het en zijn we met de auto naar Oosterwold gereden.
Bij aankomst wachtte ons een mistroostige aanblik. Alsof een reusachtige Filistijn langs was geweest en het dak had opgepakt en tien meter verder had neergesmeten!
En dan te bedenken dat ik deze week nog twee dagen bovenop het dak had gezeten en gestaan om de shingles met spijkers en teerlijm op het dak te bevestigen.
Het hutje stond er vrijdag nog zo mooi bij. We waren nog niet helemaal klaar met de fundering en het verankeren van de hut. Dat zou deze week komen. Maar helaas.
Niet alleen was het dak eraf, maar daarna heeft de wind ook vat gekregen op de wanden, en is de hele hut opgetild en van z'n fundament geschoven.
Wat doe je met zo'n hoop ellende? Er leek voor ons maar één optie: afbreken. Dus hebben we alle planken van de wanden uit elkaar gehaald. Hopelijk kunnen we een deel van de wandplanken nog weer gebruiken. Ze zitten mooi in de lijnolie.
Het dak was met balken en al weggewaaid. De balken hebben we eraf getrokken. Wat er daarna overblijft van het dak is een slappe samenstel van planken met spijkers rechtop, en halfgescheurde shingles die de boel een beetje bij elkaar houden. Dat is zeker onbruikbaar om het dak te herstellen.
Alle dakplanken dus klaar voor de schroot, evenals de gescheurde shingles.
Zo kan een voorjaarsstorm twee weken werk in één keer ongedaan maken, en behoorlijk wat materiële schade veroorzaken. En tjsa, dat valt niet onder onze stormschadeverzekering.

Het dak was ook nog op twee pas geplante fruitbomen gevallen. Hopelijk stonden die nog zo los, dat de wortels het overleven.
Waren wij afgelopen week nog zo blij dat we alle bomen en struiken geplant hadden. Nu zijn we even verdrietig als je zo'n hoop troep ziet. Ik had mij verheugd op ons eerste hokje, ons eerste huisje op de kavel.
Er staat ons niets anders te doen, dan alles vanaf het fundament opnieuw op te bouwen.
Ik voel mij een beetje als in het sprookje van de drie biggetjes en de boze wolf. Er moet blijkbaar iets sterkers komen, dat de elementen kan trotseren.

We waren vrijdag op de regendag bij Wilma en Kees om twee mooie vlieren en een forse Hazelaar op te halen met de aanhanger.

En omdat het voorjaar in aantocht is kunnen we gaan denken aan zaaien. Daarvoor hebben we zelf al veel verzameld. Wilma heeft uit haar eigen natuurtuin De Punt in Arkel een kist vol met zaden van inheemse planten verzameld, keurig in papieren zakjes met toelichting. Mengsels voor natte en droge grond.

 

En een flink zakje met een bijzonder mengsel, Prachtlint genoemd, omdat het bedoeld is om door de Amblasserwaard een lint van bloemen te zaaien, die een leidraad moet worden voor bijen, vlinders en andere insekten. Wilma is zeer betrokken bij de ontwikkeling van dit speciale zaaimengsel en de verspreiding ervan via belangstellenden. We gaan dus ook een mooie strook bedenken waar dit Prachtlint kan ontkiemen.

Als we over De Punt in Arkel lopen, raken we geïnspireerd door de natuurtuin. Zo ontwikkelt zich dus een tuin als die zo'n twintig jaar natuurlijk wordt beheerd. Volwassen fruitbomen, een vlindertuin die een oase voor insekten biedt. En ook een fantastische plek om met elkaar een kopje koffie of soep te gebruiken, en een werkdag gezond en natuurlijk aan de slag te gaan: Wilgen knotten, maaien, snoeien, verplanten, vijvers opschonen.

We krijgen van Kees ook nog een paar Betonijzers waarmee we de vloer van de blokhut willen versterken.

Bij elkaar een volle aanhanger op naar Almere Oosterwold. Een goede besteding van een regendag!

Ik kan het nog nauwelijks geloven, maar alle bomen en struiken die we als bosplantsoen hebben aangeschaft bij de Stichting Heg en Landschap en bij Ten Hove, en de fruitbomen zijn allemaal geplant!

Meer dan 2000 plantgaten in vaak kleverige klei, allemaal met wat compost erbij. Nadat de notenbomen zijn uitgezet langs de kavelgrens met het Staatsbosbeheer bosje, zijn de laatste planten gepoot naast de container in wat we "de kwekerij" zijn gaan noemen.

En een paar honderd boorgaten voor wilgentakken. Vorige week nog heeft Roy onze wilgen in Hoofddorp gesnoeid. Die zijn terechtgekomen in de Wilgenhut van Irene, en in de Eendenkooi van Marie-José.

Het is vooral ook een geruststellend gevoel dat er nu niet nog bosjes opgekuilde boompjes en struikjes liggen te wachten. Zeker toen het de laatste weken droger werd, konden we zien, dat de wortels van opgekuilde struiken er droog uitzagen. Die hebben we dus allemaal extra water gegeven, met een emmer aan een touw uit de sloot en vijver gehesen.

En natuurlijk hebben we dat niet alleen gedaan. We hebben veel hulp gehad van Wilma, Kees, Mick, Roy, Irene en de scholieren op vrijwilligersdag NL-doet.

Nu kan alles gaan uitlopen. Dat doet mij denken, dat wij vroeger onze kinderen voorlazen uit Kikker en Pad. Pad heeft zaadjes gekregen van Kikker en stopt ze in de grond. Maar hij is ongeduldig.

"Nou zaadjes," zei Pad, "ga maar groeien". Als ik dat voorlas, dan schreeuwde ik de zaadjes zo luid mogelijk uit de grond, bijgestaan door Roy en Irene die inhaakten in koor.

Uiteraard hebben we niet alleen geplant. We willen graag verschillende biotopen, en daaraan werken we door hoogteverschillen aan te leggen. Een moeras, een sloot, heuvels. En hoewel we het grote werk door een rupskraan hebben laten doen, blijft er dan nog veel werk te doen. Bijvoorbeeld omdat de oever van de vijver veel te steil is. En omdat de grond uit de slootjes te dicht bij de sloot blijft liggen. We willen geen dijk naast de sloot. Dus moet die grond verplaatst worden. Op een paar plekken hebben we daar al goede vorderingen mee gemaakt. In de moestuin en op het hoogste deel van de aardwal moet er nog aardig wat grond worden verzet.

Onze zoon R woont al bijna twee jaar in Eindhoven. Sinds deze zomer heeft hij daar ook een tuin. Dat vind hij heel belangrijk.

Vandaag sprak ik hem en hij was dolenthousiast omdat hij bij een grootgrutter in Nederland voor LOST landelijk organisatie studenten theater boodschappen mocht doen en een grote hoeveelheid moestuintjes kreeg... Je moet wat als arme student!

 

Maar hij is ook heel blij met de kruisbessenstruiken die we vorig jaar hebben gestekt!

Een kersenboom heeft ie ook al. Alleen nog geen appelboom, maar de appels vallen toch al niet ver van de boom!!

Dit weekend hebben we in het Paradijsvogelbosje grote slagen gemaakt. Langzaam maar zeker krijgen we het grootste deel van de planten toch in de grond. Nog een kleine honderd planten te gaan. We lijken ons doel: bomen en struiken de grond in voor eind maart te halen! Dan kunnen we langzaam schakelen naar het grote zaaien. Nog een klein stukje pad en ook daarmee zijn we dan op streek.

Zondag hadden we kunstenares Irene bij ons. Zij bouwde bij ons haar eigen stulpje. Een plek waar wandelaars kunnen zitten, geliefden elkaar in de ogen kunnen kijken en kinderen een hut hebben om te spelen.

Onze kunstenares bouwt dit stulpje als een beeldende vorming project en heeft zich tevoren uitgebreid georiënteerd op hoe haar stulpje te bouwen. Ze heeft nog net geen bouwvergunning aangevraagd. (gelukkig maar want dan had ze waarschijnlijk archeologisch onderzoek moeten laten doen ;-) )

Irene bouwt haar stulpje van wilgentenen. Ze komen van onze wilgen in Hoofddorp die we dit jaar helemaal kaal gehaald hebben.

Het begint met een staketsel van rechtopgaande wilgentakken. Deze wilgentakken zitten zo diep in de grond dat ze eigenlijk ook wortel moeten gaan schieten. Daarnaast zet ze takken die schuin omhoog gaan en een kunstige vorm naar boven maken. Het lijken wel gotische kerkramen zeggen we tegen elkaar. Irene heeft ons voor weinig meer nodig dan het aanslepen van takken en kopjes thee. En... oh ja, we mogen de gaten in de grond helpen maken...

Als de buitenste vorm min of meer af is, maakt ze aan de binnenkant de bankje van ook gevlochten takken. De zitting is gemaakt van heel veel kleine wilgentakjes en zit heel aangenaam. Er blijft geen water op staan, dus je moet meestal droog kunnen zitten.

Het werk eindigt met het (heel secuur) bij elkaar binden van de takken. Daar helpen we ook even een handje van een trap stabiel op de klei zetten.... is tamelijk kunstig.

   
   
   
   
   
 

                     

  

 

En dan mag de kunstenares natuurlijk ook nog zelf op het bankje uitrusten! Irene we zijn heel trots op je stulpje van wilgentenen!

We zullen er nog menig kopje koffie in de zon drinken hoop ik.

 

Subcategorieën

primi sui motori con e-max.it