Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 12 mei 2025

Iedereen die ons huis kent weet dat ik iets heb met scheef, krom en asymmetrie. Niet voor niets staat ons hele huis schuin. Dat dient een doel, bijvoorbeeld om ervoor te zorgen dat we aan de lage zijde een aardwal tegen onze woning konden aanleggen. En het ziet er ook spannend uit. Dat vinden wij ook zelf. Nog steeds.

Sinds een klein jaar heb ik een kleine baan bij de rekenkamer van gemeente Huizen. Een paar maanden geleden ging ik mee met een teamuitje van de griffie. Dat was een bezoek aan een workshop beeldhouwen in de watertoren van Werkhoven. We kregen een blok gasbeton en een verzameling zagen, boren, schaven en mesjes. Hoewel er allemaal voorbeelden waren van figuren, kwam er een idee in mij op om een asymmetrische ring te maken. Dus met de uitleg van workshopbegeleider Carolien ging ik ietwat obsessief aan de gang. Gasbeton laat zich vrij gemakkelijk bewerken. Maar om een mooie vorm te krijgen moet er veel massa worden weggeschaafd, geboord, gezaagd. En uiteindelijk moet alles nog weer glad geschuurd worden.

In goed twee uur was de ring klaar, en was de workshop ook afgelopen. De ring is aan alle kanten asymmetrisch geworden. Het gat is scheef en ovaal door het blok geboord en geschaafd. De ring buigt één kant op. En het meest spannende is wellicht, dat de ring aan de smalle zijde kromt, en aan de beide zijden een andere kant op. Daardoor is het beeld anders, als je er vanuit een ander perspectief naar kijkt.

Het beeld wordt geïmpregneerd met een soort fixeer, en het kan mee naar huis. Het was overigens een superleuk teamuitje inclusief bezichtiging van de oude watertoren. Een aanrader.

Ik heb het beeld een paar maanden in de woonkamer gezet, maar daar komt het niet tot zijn recht. 

Afgelopen winter heb ik bij een snoeironde een forse nectarineboom gekapt, omdat deze nooit vrucht draagt. Er blijft een forse stam over van een kilo of 30. Zonde uiteraard om weg te doen. Ik heb dus een tijd zitten broeden op een mooie toepassing. En toen kwam het idee in mij op om deze stam in de grond te zetten als een sokkel voor het kunstwerk. De sokkel heeft een mooie centrale plek gekregen midden voor ons huis in de tuin. De stam was grof doorgezaagd, dus een klusje is om de bovenkant zo te schaven en schuren, dat er een mooi glad oppervlakte ontstaat. Dat oppervlak heb ik een aantal keer ingesmeerd met watervaste houtlijm. 

En dan past het kunstwerk er op. Omdat het nu buiten komt te staan, wil ik het beeld nog beter waterbestendig maken, dus ik smeer het nog twee keer in met verdunde houtlijm. En dan moet je er maar op vertrouwen.

Nu in het voorjaar de zon heerlijk schijnt en de tuin weelderig groen kleurt, valt het op hoe mooi het beeld in de tuin staat, en bij iedere invalshoek van de zon andere schaduwen en verlichte plekken laat zien. Het creëert een centrum in onze tuin. Het is uiteindelijk een experiment in een workshop van goed twee uur klussen, maar heel leuk om het zo'n plek te geven. Is het hoge kunst? Welnee, maar hoeveel excuus heb je nodig om een zelfgekweekte sokkel in je tuin te planten en er een beeld op te zetten? Het is misschien een beetje scheef of krom. Of beide. Juist ja.

Met een gifje (animated gif, een filmpje van losse beelden) kan je mooi zien hoe het beeld telkens verandert. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 april 2025

Afgelopen zaterdag 12 april konden we weer een Paradijsvogelpodium beleven. En een bijzondere gelegenheid was dat Marie-José tegelijk haar verjaardag vierde. Voor deze keer hebben we het Paradijsvogelpodium ook naar de middag verplaatst. En laat het nu de mooiste en warmste dag van de week zijn! Zo konden we de gasten ook in onze tuin ontvangen. 

Een voordeel van het Paradijsvogelpodium in de middag is dat we rustiger kunnen repeteren voor de deelnemers die nog willen inspelen. Nou, rustiger.... er waren nogal wat mensen die met Marien wilden repeteren, of laat aankwamen en wilden inspelen. Dus het was alsnog een rommelige voorbereiding. Dat gold met name ook de geluidsinstallatie. Sinds deze week beschikken we over nieuwe microfoons en een mengpaneel. Gelukkig wilde Johan die ervaren DJ is ons helpen met inregelen. Het lukt wel enigszins met de nieuwe draadloze microfoons, maar nog niet optimaal, vooral door een draadbreuk in één van de oude kabels. Leerpuntje dus. 

Nieuw voor dit Paradijsvogelpodium is ook dat we sinds kort beschikken over een mooie oude, gereviseerde vleugel, een Chappell uit 1925. Deze is een paar jaar geleden helemaal gereviseerd, en is nu onze aanwinst waarmee we nog veel meer voorstellingen hopen op te luisteren.

Marie-José opende het podium met een welkom en met twee liederen van Fauré en Strauss. 

Daarna spelen Stefan en Marien twee delen van de Sonatine voor Viool en Altviool van Darius Milhaud. Het vraagt wel even omschakelen van Marien om van de piano naar de altviool over te stappen. Tegenwoordig woont Stefan in de Achterhoek, maar voorheen hebben we veel samengespeeld, dus het repertoire is goed bekend. Dat is maar goed ook, want de springerige en grillige muziek is veeleisend. Het past ook prima bij het Paradijsvogelpodium, dat we iets uitproberen en blij zijn als het goed is gegaan. 

Wilma zingt met theatrale presentatie een engels volkslied van de Nachtegaal, met kwinkslagen naar de liefdesperikelen van een Engelse zeeman. Christof begeleid haar improviserend op de piano. Het refrein wordt door het hele publiek meegezongen. 

John begint zijn optreden als de Koning George III uit de musical Hamilton van Lin-Manuel Miranda. Dat is een flitsend rock-nummer waarin de gekke koning bezingt dat hij wil vechten voor de liefde. 

John vervolgt zijn optreden met twee liederen uit Songs of Travel van Vaughan-Williams, begeleid door Marien. De vorige keer heeft John al een lied uit dezelfde cyclus gezongen, dus hopelijk kunnen we de volgende keer weer het vervolg horen.

Truus zingt een lied van Gilbert O'Sullivan, een engelse componist die een soort Operettes schreef. In het lied Were I thy Bride bezingt ze hoe het leven zou zijn als ze de bruid was, maar de uitleg laat er geen twijfel over bestaan dat er geen bruiloft komt. hoewel?

We kunnen vervolgens een heus close-harmony koor beluisteren. Mark heeft het Hoge Zeekoor aangemeld voor deze editie.  Time is een flitsend en virtuoos lied, dat de zeven zangers presenteren onder bezielende leiding van meezingende Froukje de Kanter. En alles uit het hoofd, en attent op elkaar reageren bij iedere wending. Chapeau! 

 Als laatste voor de pauze zingt Christof drie liederen die hij zelf heeft geschreven op eigen muziek en teksten van hemzelf en van zijn vriendin Saskia.

De pauze wordt in de tuin genoten met vooral veel 0.0% bier omdat het behoorlijk warm is, vooral in de Tuinkamer met de volle zon op de glasgevels. 

Na de pauze gaan we verder met Isolde die op de dwarsfluit een deel van een Sonate van Wilhelm Friedemann Bach speelt. De voornamen moeten erbij want dit is de oudste zoon van de beroemde Johann Sebastian. Het was wel een beetje spannend omdat Roos en Isolde pas in de pauze binnen kwamen, en we in de pauze nog kort konden repeteren. Het ging goed, en super dat Isolde bij ons muziek komt maken.

Carolien zingt vier liederen uit de cyclus Songs of the Clown van Korngold, naar teksten van Shakespeare. Deze liederen bieden niet alleen Carolien een geweldige expressieve mogelijkheden, ook de kwaliteiten van de vleugel komen mooi tot uitdrukking in deze prachtige liederen.

 Bokke en Michel spelen en zingen met twee gitaren hun eigen versie van de song Blue Moon. Bijzonder hoe de twee gitaren samen mengen. 

Vervolgens spelen Josien en Wilma drie stukjes op klarinet en piano. Een Klezmer dans brengt het hele publiek aan het meeklappen.

Irene neemt het stokje over en start met een verhaal over hoe zij als kind leerde zingen met de liedjes van Annie M.G. Schmidt. Ze vraagt Marie-José om mee te zingen met Dikkertje Dap en het Fluitketeltje. En tenslotte klinkt Ja Zuster, nee zuster. Nou, eigenlijk Ja Marie-José, Nee Marie-José. Het publiek haakt in.

Het paradijsvogelpodium wordt deze middag afgesloten door Mark, die de song Sorry van Kyteman speelt op zijn trompet. Marien imiteert het klokkespel dat de begeleiding van de oorspronkelijke song ook gebruikt. De trompet vult de hele Tuinkamer met geluid. Een royale afsluiting van dit Paradijsvogelpodium.

De meeste bezoekers en spelers blijven na afloop naborrelen en eten. Veel mensen hebben zelf ook eten meegenomen. Een voordeel van een middagvoorstelling is dat je heerlijk rustig de avond kunt afkicken met een hapje en een drankje.

Dank iedereen voor de bijdrage, en het bezoek. Op naar het volgende Paradijsvogelpodium. Dat staat gepland op zaterdag 12 juli. Waarschijnlijk weer 's middags om 15:00 uur. Bijdragen zijn welkom. Het wordt ongetwijfeld weer een afwisselende en inspirerende midzomer voorstelling. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 20 maart 2025

Zaterdagochtend 22 maart komt Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap zelf langs in Oosterwold, bij de Stadsbomerij (naast de Frietboerderij), om de laatste restanten van plantgoed aan te bieden voor een zacht prijsje.

Het gaat om 14 verschillende soorten inheemse bomen en struiken. Hieronder staat het overzicht van resterend plantgoed.

De planten worden per hele bos verkocht. Dat zijn bossen van 25 met uitzondering van de mispels, die per 5 gaan. Zoals je kunt zien zijn het vaak enkele bossen.

Als je iets wilt kopen en ophalen zaterdag, stuur dan een mailtje met de soorten en aantallen naar info@hegenlandschap.nl, dan reserveert Lex die bossen voor jou. Wellicht de laatste kans om voor een zacht prijsje plantgoed te kopen en dit seizoen nog te planten.

PS: Stichting Paradijsvogelbosje is voor deze restant verkoop zelf niet betrokken, maar we dragen iedere extra inheemse boom in Oosterwold een warm hart toe. 

Zaterdag 22 maart dus.

Locatie: Stadsbomerij (naast de Frietboer en de Lidl)

Tijd : tussen 10 en 11 uur.

Stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 februari 2025

Vandaag ging een lang gekoesterde wens in vervulling. Ik speel al sinds 50 jaar op de piano die vroeger van mijn ouders was. Een sympathieke August Förster piano die mijn moeder van haar eerste jaarsalaris in 1955 heeft gekocht. Daaraan zit veel emotionele binding. Maar onze stemmer mopperde de laatste jaren dat het toch een oud beestje aan het worden was. En ook mijn pianoleraar adviseerde dat ik mij beter kon voorbereiden op de lessen als ik een beter instrument zou bespelen.

We hebben een tijdje gezocht en een paar keer instrumenten bespeeld en geprobeerd. Zowel bij particulieren als bij winkels. En zo kwamen we via marktplaats een advertentie tegen van een oude Chappell vleugel. Bij navraag, hoorde ik dat deze vleugel in de Amsterdamse Zuiderkerk stond voor incidentele concerten, maar te weinig gebruikt werd. En de beheerder bleek ik nog te kennen als muzikant uit het VU-orkest (vijfendertig jaar geleden). Dus heb ik een afspraak gemaakt met de beheerder van de Zuiderkerk en ik was meteen enthousiast. Het is een oud instrument uit 1925, maar in 2022 ingrijpend gereviseerd. Er waren nog een paar onvolkomendheden waarvoor ik contact heb gezocht met de pianotechnicus die de revisie heeft uitgevoerd. En die gaat deze onvolkomendheden nog repareren.

Belangrijk is vooral de klank van het instrument. Ik heb veel instrumenten bespeeld met een kil, schel geluid. En deze heeft een warme klank. Dat komt mede doordat het een groot instrument is: met 2,67 meter lengte kan het een concertvleugel genoemd worden. 

En vandaag is de vleugel gebracht door de gespecialiseerde pianoverhuizer Riksen. Ik had van tevoren nog gezegd, dat we een lang pad hebben naar de woning. Toch trok de verhuizer een gefronste wenkbrouw op toen hij ons pad zag. Pas toen ik hem verzekerde dat het pad behoorlijk hard was, en dat ik een hand kon helpen, durfde hij het aan. De vleugel wordt op z'n kant vervoert op een slede met een zogenaamde pianokar met massief rubberen wieltjes. De vleugel weegt zo'n 400 kilo dus we moesten ons best doen om die recht op het pad te houden, en af en toe bij te sturen. En ik moest de vleugel inderdaad goed steunen anders zou die zijn gekapseisd. Eenmaal binnen was het voor deze ervaren verhuizers een routineklus. Maar wel met bijzondere techniek en spectaculair om te zien. Ze gebruiken een speciaal apparaat om de vleugel te kantelen. Ze schroeven een soort kromme beugel onder de vleugel, waarover de vleugel kan kantelen zonder heel zwaar dwars op de poten te steunen. Want dan zouden de poten kunnen afbreken. Als de vleugel eenmaal recht op z'n poten staat is dat gevaar geweken. 

De vleugel past mooi in een hoek van onze Tuinkamer, en die heeft voldoende ruimte om de vleugel ook goed tot klinken te laten brengen. Zodra de vleugel staat, ga ik natuurlijk meteen uitproberen. Wat een rijke klank! De piano technicus komt over twee weken nog de laatste stukjes revisie doen en stemmen, als het instrument geacclimatiseerd is. Maar nu al is het geweldig.

We kijken er ook naar uit om de vleugel ten doop te houden op het Paradijsvogelpodium op 12 april. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 januari 2025

Toen ik nog als twintiger in de Haarlemmermeer woonde werkte ik als vrijwilliger mee op de Heimanshof in Hoofddorp, een prachtige botanische tuin. Daar was toen Franke van der Laan beheerder en inspirator voor zowel de Heimanshof, het praktische onderwijs aan kinderen met schooltuintjes, als allerlei groene plannen voor heel Nederland. Daar ligt ook de voedingsbodem voor het initiatief Meerbomen.nu. Zij spannen zich in om jonge bomen een nieuw leven te geven door ze uit te spitten ( te oogsten) op terreinen waar ze overtollig groeien als zaailingen, die niet kunnen uitgroeien tot nieuwe bomen. Door ze over te planten naar een nieuwe omgeving kunnen al die jonge bomen uitgroeien tot nieuwe bomen. Wellicht dus ook bij u in de tuin. 

Dat geldt bij uitstek voor Oosterwold, waar bewoners zelf hun tuin moeten inrichten, niet alleen als stadstuin of moestuin, maar ook als publieke ruimte met omloopbaarheid, en als park. Hoe mooi is het wanneer inheemse bomen een bijdrage leveren om Oosterwold groener te maken!

Wij verdelen al tien jaar jong plantgoed onder actieve Oosterwolders via de Boomplantaktie Oosterwold samen met de Stichting Heg en Landschap. 

Er zijn vast nog veel Oosterwolders die wat extra jonge boompjes kunnen gebruiken. Dan is het zeker een kans om aan te kloppen bij Meerbomen.nu. 

Afgelopen week maakte ik kennis met Noud, die regiocoördinator is voor Flevoland.

Er is ook een speciaal team in Flevoland, en zij organiseren een paar keer per seizoen leverdagen. Er is ook een 'bomenhub' waar bomen tijdelijk worden ingekuild, als ze elders zijn uitgespit. Dat is ook het geval bij de Burgerboerderij Oosterwold. De eerstvolgende leverdag is komende zaterdag 1 februari. Als je je aanmeldt via de link Uitdeeldag bomen en bessen Oosterwold, dan kan je nog een aantal bomen ophalen. Ze hebben een flink assortiment, uiteenlopend van Esdoorn en Kornoelje tot Vogelkers, Hulst en Bessenstruiken. Ook vele soorten die een plekje verdienen in een natuurtuin, gemengde haag of voedselbos. Wist u dat de Esdoorn vanwege goede nectar en stuifmeel grote waarde heeft als bijenplant? Het plantgoed is gratis of zo goed als gratis. (Een donatie wordt op prijs gesteld) .Ook bieden ze Blauwe Bessen aan voor een zacht prijsje. 

Een voordeel in vergelijking met Heg en Landschap is dat je enkele exemplaren kunt ophalen, dus niet een hele bundel van 25 stuks hoeft te bestellen. De meeste jonge boompjes worden net zoals bij Heg en Landschap geleverd als bloot wortelgoed, dus je moet de bomen direct thuis inkuilen, en uitplanten voordat ze gaan uitlopen in het voorjaar.

We geven graag meer bekendheid aan deze actie. Uiteraard kan je je ook aanmelden als vrijwilliger, maar ook als je gewoon wat extra boompjes wil voor je eigen tuin is dit een mooie gelegenheid. Dat Oosterwold maar groener en groener mag worden!

Wie dus zaterdag 1 februari plantgoed wil ophalen, kan zich aanmelden via Uitdeeldag bomen en bessen Oosterwold.

De locatie is de Burgerboerderij Oosterwold, gelegen aan de Ibisweg 14 op het Zeewoldse deel van Oosterwold, maar goed bereikbaar via de Ibisweg, achter de Albert Heijn langs over de snelweg.

(de foto's zijn van de Boomplantaktie met Stichting Heg en Landschap).

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 16 januari 2025

Het is al wel bijna twee weken geleden, maar 4 januari hebben we weer een Paradijsvogelpodium gehouden. We proberen vier keer per jaar een open podium te houden. Vrienden en kennissen bereiden een presentatie, act of muziekstuk voor. En we verwelkomen ook steeds meer bezoekers. Ondanks dat er twee deelnemers vanwege ziekte moesten afzeggen was het toch een goed gevulde en gevarieerde avond.

Veel deelnemers komen al om 18:00 uur en nemen wat te eten mee. Wij zorgen traditioneel voor soep en broodjes. En dan heb je ineens een goed gevulde tafel.

De kracht van een open podium is ongetwijfeld dat je elkaar informeel kan leren kennen en dat het open podium daardoor laagdrempelig en relatief weinig stressvol is.

Tijdens het eten wordt er nog regelmatig ingespeeld of een soundcheck uitgevoerd met microfoons, zang, gitaar en geluidsinstallatie. Martin heeft foto's gemaakt, en er zijn zoveel leuke bij, dat we ze samenvoegen in verschillende animated gif's. 

Om acht uur trappen we zelf de avond af met het Paradijsvogelkwartet: Samen met Theo en Annet vormen Marie-José en Marien al jaren een zangkwartet, dat we combineren met gezelligheid en samen eten. Deze keer hebben we een drietal liederen ingestudeerd, twee van Saint-Saëns en een van Finzi. De uitvoering was best kwetsbaar en een beetje rafelig, maar zeker leuk om in te studeren en uit te voeren.

John en Marien beginnen met de beroemde opening van de cyclus Winterreise van Schubert: Gute Nacht over een zwerver die zijn liefje achter heeft gelaten, maar haar niet kan vergeten. Bij wijze van cultuurchock vervolgt John met twee liederen uit musicals: Alas for you uit Godspell en Could we start again, please uit Jesus Christ Superstar. Dat was een mooie gelegenheid om twee microfoons uit te proberen die we van Johan hebben geleend. Zo kunnen we stereo versterking toepassen.

Josien speelt op klarinet, begeleid door Wilma twee volksmuziek stukjes, die het publiek aan het swingen krijgt.

Marie-José zingt een lied van Schumann waarmee de componist het (vermoede) overlijden van de dichter Nicolaus Lenau bezingt: Requiem. 

Sinds vorige Paradijsvogelpodium vormen Irene en Maud een duo waarbij Maud Irene begeleid met de gitaar, en ook nog een stukje tweestemmig meezingt. Dit keer kiezen ze het lied "Dat heb jij gedaan" van Meau.

Het podium is vervolgens voor de theatergroep Tureluurs, die verschillende variaties op het sprookje van Hans en Grietje ten tonele voeren, kort, korter en zeer kort. Hans en Grietje in een snelkookpan.

Emile wisselt soepel van acteur tot piano begeleider. Deze act is een vanzelfsprekende afsluiting van de eerste helft, en voorbereiding voor de pauze.

Na de pauze hebben we nog een theater-act van TrioZoZoZo. De clowns moeten blijkbaar nog ontwaken, en komen vol verwondering tot leven. Dan zoeken ze aanspraak in het publiek, waar ze menige gast verrassen. 

Zoals te verwachten bij een theateract is het fotogeniek, dus tonen we graag een fotoverslag. Dit theater sluit naadloos aan bij het gedicht 'Het Schaap Veronica' van Annie M.G. Schmitt, dat Truus voordraagt.

Vervolgens zingt Christof drie eigengemaakte liederen, waarbij hij zichzelf begeleid op piano. Persoonlijke verhalen en humor worden gemengd, en humor krijgt de boventoon in het laatste lied: Hat, waarin Christof bezingt dat hij soms een hoed opzet om zijn stemming te veranderen.

Marijke zingt en Evert begeleidt Marijke op gitaar bij vier kleinkunstliederen, die Marijke zelf heeft geschreven en met veel gevoel voor theater voor het voetlicht brengt. 

Hierna zingt Caroline twee songs van Sade: Smooth operator en It is a Crime. Voor Caroline is het geen primeur, want ze heeft eerder gezongen, maar het is wel voor het eerst dat ze Karaoke zingt. We moesten de techniek dan ook voorbereiden, en konden de karaoke muziek afspelen via de Blue-ray speler en muziekinstallatie terwijl de zang versterkt werd met twee microfoons via de zanginstallatie. Het werkte! Dat vond ik best spannend en Caroline vast ook, maar zij hield zich naar buiten cool, en durfde zowel heel klein te zingen als uit te pakken en te dansen! chapeau!

De avond wordt besloten door Arnaud en Joshua, die drie cabaret liedjes zingen: Kees van Acda en de Munnik; Dan huilt mijn hart van Ernst Jans, en tot slot: Laat me! van Ramses Shaffie. Zo krijgt hij het hele publiek aan het meezingen. 

Het was weer een gevulde avond, en na afloop werd er uiteraard nagepraat bij een drankje en hapje. 

Ook worden er al weer plannen gemaakt voor de volgende keer. Dat is 12 april, niet alleen een Paradijsvogelpodium, maar ook de verjaardag van Marie-José.

We verheugen ons alvast. 

Veel dank aan alle deelnemers, voor het heerlijke eten en ook voor de foto's van Martin.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 22 december 2024

Afgelopen vrijdag is voor de tiende editie de uitleverdag van de Boomplantactie van Stichting Heg en Landschap samen met onze Stichting Paradijsvogelbosje. Het was (anders dan de dagen ervoor en erna) heerlijk weer! We hebben er samen een heel fijne dag van gemaakt!

De administratie heeft Heg en Landschap deze keer iets anders geregeld, en ook de locatie voor het uitleveren is anders: op uitnodiging van Jirja wordt het plantgoed geleverd op het terrein van de stadslandbouwcoöperatie Oosterwold aan de Prieelvogelweg. Het gebouwtje staat er al even, maar het was waarschijnlijk wel voor het eerst dat er zoveel bedrijvigheid op de Coöperatie Oosterwold was. 

De dag van tevoren hebben we al zes kruiwagens gebracht en bouwlampen. Ook hebben we alle bestellijsten, labels en soortnamen al uitgeprint en labels geschreven. Dat is langzamerhand standaard corvee geworden. 's Ochtends vroeg voor zeven uur stond de grote vrachtwagen al klaar. Met licht van de bouwlamp konden de eerste pallets worden uitgeladen. Het was experimenteren omdat er dit keer geen kooiaap was, maar alleen een pompwagen. Daarom was Jacqueline ook met haar tractor gekomen om te helpen pallets te verplaaten. Gelukkig kon de pompwagen ver genoeg op de oprit komen om de pallets een plek te geven.

Van tevoren hebben we de procedure uitgedacht met Jan-Albert. Alle soorten moeten eerst gesorteerd worden, en die leggen we zoveel mogelijk alfabetisch op wetenschappelijke naam verspreid over de parkeerplaatsen aan weerskanten. Dat is met 50 soorten en 20.000 stuks plantgoed flink doorwerken. Maar even na 8:30 uur kunnen we al aan de koffie omdat alles gesorteerd klaar ligt. 

Zilla verzorgt de catering en de koffie wordt geserveerd met krentebrood, koek en chocoladekerstkransjes. Op zo'n vrijwilligersdag is het belangrijk dat de inwendige mens verzorgd wordt!

Daarna worden er 75 bestellingen bij elkaar geraapt door de vrijwilligers. De meeste Oosterwolders bestellen meerdere soorten, dus dan wordt van iedere soort een bosje bij elkaar gezocht. De rozen en bessenstruiken moeten apart gesoorteerd en geteld en samengebonden worden in bundeltjes van 5 of tien stuks. Marien ontfermt zich deze keer over de rozen. Dan kunnen de andere bestelling rapende vrijwilligers de rozen zo van de stapel pakken. 

Marie-José is zoals ieder jaar het centrum van de regie. Zij beheert de map met bestellingen die geraapt worden. En zodra vanaf half elf de klanten hun bestelling komen ophalen is zij ook de spil. Het is leuk dat dit jaar Lex van de Stichting Heg en Landschap er ook de hele dag bij is met zijn vriendin Lucie. Dat levert ook het gemak dat zowel Marien als Lex de geraapte bestellingen kunnen controleren voordat ze meegenomen hebben. Want die stap hoort erbij. Het is een speciale taak om aan het kale hout en de knoppen te herkennen welke soort het is. En sommige soorten zijn verpakt per 25 stuks en andere per 10 stuks. Er kan dus snel een verwarring ontstaan. 

Het is fantastisch dat er deze keer ook weer zoveel vrijwilligers meewerken. Het lijkt wel een geoliede machine. Daardoor zijn rond 13:30 alle bestellingen geraapt,  en waren rond 16:00 uur bijna alle bestellingen opgehaald. Er moesten wel een paar mensen nagebeld worden; dat hoort erbij. In de tussentijd hebben we ook nog geluncht met heerlijke Linzensoep van Zilla en broodjes, krentebrood en speculaasjes. 

Door wat administratief gehussel blijft er plantgoed over. Gelukkig wil Johan Smits van de Stadsbomerij deze doorverkopen. Dus als iemand nog wat plantgoed mist kan je het daar nog proberen. Zo kunnen we rond half vijf gezamenlijk een verantwoord alcoholvrij biertje toasten op de goede afloop.

Heel veel dank weer aan de vrijwilligers, Vincent, Jacqueline, Jan-Albert, Jirja, Job, Lex, Lucie, David, Nayra, Chris, Wiebe, Paula, Zilla, Mark! Fijn dat we (vaak al jaren) op jullie mogen rekenen!

En alle bestellers veel plezier en succes met planten.

Dat Oosterwold maar groener en groener mag worden! We zijn ontzettend trots op al die Oosterwolders die op deze manier al voor 225.000 extra bomen en struiken in dit mooie stadsdeel hebben geplant!

PS: als je betrokken wilt zijn bij de coöperatie stadslandbouw Oosterwold kan je hier informatie vinden.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 september 2024

De Stichting Heg en Landschap organiseert zoals afgelopen jaren weer een Boomplant programma.

Oosterwold doet al negen jaar mee aan dit programma door de bestellingen in Oosterwold en omgeving te verzamelen en een gezamenlijke bestelling te doen bij de Stichting Heg en Landschap. 

Dit jaar doen we het anders. In overleg met Lex Roeleveld van de Stichting Heg en Landschap loopt de aanmelding en bestelling dit jaar direct via Heg en Landschap. Wij, dus Marie-José en Marien van Stichting Paradijsvogelbosje ondersteunen Heg en Landschap bij de administratie, maar het loopt niet meer via ons.

Wanneer er voldoende bestellingen uit Oosterwold zijn, zal Heg en Landschap er wel naar streven om het plantgoed weer af te leveren in Oosterwold. Dat kan dan weer bij ons zijn, of eventueel op een andere locatie in Oosterwold. Tegen de tijd dat de levering komt, zullen we dan weer melden, en vrijwilligers zoeken voor het helpen met het uitleveren en samenstellen van de bestellingen.

Zie de NIEUWSBRIEF van Heg en Landschap

De toelichting van het Booomplantprogramma: Boomplantprogramma | Hegen & Landschap (hegenlandschap.nl) Daar tref je ook het bestelformulier aan.

Hopelijk worden er weer veel Oosterwolders enthousiast, en kunnen we Oosterwold nog groener maken en nog meer beplant met inheemse bomen en struiken. En wordt het weer een gezellige uitleverdag ergens in December.

Lex Roeleveld van Heg en Landschap hielp in 2022 met de uitlevering.

Zie ook de toelichting en adviezen over bestelling en soorten. Klik hier

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 juni 2024

Afgelopen zaterdag 15 juni was er weer een Paradijsvogelpodium. Dat proberen we vier keer per jaar te organiseren als een laagdrempelig open podium voor Oosterwolders, kennissen, familie en wie maar zin heeft. Meestal lukt het ook drie keer per jaar om een mooie avond samen te stellen. Behalve een podium regelen we ook altijd een stevige kop soep en broodjes, en nemen gasten ook wat mee zodat er vanzelf een Potluck ontstaat. In de tussentijd wordt er gerepeteerd, dus het is een drukke planning, maar toch ook ontspannen. Na een aantal keren kunnen we de meeste taken op routine doen. Niet het repeteren natuurlijk. Dat blijft altijd spannend. Zeker als er wat experimentele zaken bij zitten zoals een combinatie van zang met toneel, of improviseren op een akkoordenschema, wat voor mij ook wat uit mijn comfortzone is.

Deze avond hebben zich vooral zangers ingeschreven, het werd dus een liederenavond. Maar wel met veel afwisseling in stijl, combinaties, bezetting, leeftijden. En omdat de spelers en zangers ook publiek zijn, hebben we ook een heel gemengd publiek. Er wordt nog wat gewisseld, dus het programma wordt tijdens het eten nog bijgesteld en uitgeprint.

Martin heeft foto's gemaakt. Fantastisch. omdat er altijd teveel foto's zijn heb ik ze maar gecombineerd in animted gifs.

Om acht uur begint het Paradijsvogelpodium.  Marie-José heet iedereen welkom en bijt het spits af met drie liederen van Vaughan-Williams. Twee van de Four Last Songs, die ze onlangs hoorde op de radio en spannenden liederen zijn van een componist in z'n laatste dagen op teksten van zijn tweede vrouw.

Daarna speelt Isolde het Andante voor fluit en orkest, waarbij Marien het pianouitreksel speelt. Er moest nog wat aangepast worden aan de partij zodat Isolde het slot van het deel ook kon meespelen. Isolde heeft een mooie toon en speelt op de houten fluit waarop Rutger vroeger speelde.

 Daarna zingt John een lied van Purcell gevolgd door een Evergreen uit de West-Side Story van Bernstein: Something's Coming! Daarbij zet een flitsende pianopartij, waarop Marien flink heeft zitten oefenen, en ook moest Irene helpen met blaadjes omslaan, want daarvoor waren geen handen vrij. John bracht beide liederen met flair, waarbij de energie van het toneel spatte.

Dan is het de beurt voor Maud, die eerst samen met haar vriendin Azumi twee stukjes speelt van Lully voor viool en cello, en daarna begeleid Maud Caroline op de gitaar in een Franse chanson pour l'Auvergnat. Omdat de microfoon en versterking moet worden ingeregeld, loopt Marien druk rond voor de juiste opstelling en verbinding van snoertjes, zonder dat er ruis of brom of knallen uit de luidsprekers komen. Het lukt en dat geeft veel warmte aan de stem.

Dan sluit hetParadijsvogelkwartet de eerste helft van de avond af. Samen met Theo en Annet zingen Marie-José en Marien drie koorzettingen van Mendelssohn, Brahms en John Ireland. Het is voor het eerst dat wij een laat-romantisch lied zingen, en Ireland is niet makkelijk maar het gaat goed.

Na de pauze open John met een theatrale entré: als een heuse zwerver komt hij aanlopen terwijl hij met z'n viool flarden speelt van het lied The Vagabond van Vaughan Williams. Het lied wordt gloedvol gespeeld met begeleiding van Marien, en aan het einde pakt John z'n viool weer op om door te tuindeur uit het zicht te verdwijnen. Hij maakt er een mini-opera van!

Vervolgens zingen Irene en Maud samen twee Disneyliedjes als duet. Een lied van Alladin wordt op een heus zwevend tapijt ten gehore gebracht. Dan blijft Maud op het toneel om haar zus Suze te begeleiden, eerst in een duet en daarna in een lied van Froukje.

Dan komt er in deze liederenavond weer een instrumentaal intermezzo met Karel die, begeleid door Roos een spannend stuk speelt van Elaine Fine: Phrygian Phandango, voor hoorn en altviool. Bijzondere combinatie en het klinkt fantastisch!

Dan zijn er nog twee optredens. Irene zingt een bekend lied van Reynaldo Hahn: A Chloris. Haar stem past heel mooi bij deze licht klassieke stijl.

En Caroline besluit de avond met het lied Je Veux van ZaZ. Marien begeleid alleen met een akkoordschema, dus dat voelt buiten de comfortzone. Maar het lied kwam mooi voor het voetlicht, en met versterking erbij ook een echte uitsmijter. Tenminste: daarna was er nog ruimte voor een borrel en gezamenlijk napraten. Heel gezellig.Bedankt voor alle bijdragen in muziek, voorbereiding en lekker eten. Martin bedankt voor de foto's.

We gaan gauw weer plannen voor nieuwe data in het najaar. Dan kunnen er ook weer nieuwe initiatieven aansluiten. Uit Oosterwold, kennissen of belangstellenden uit alle kunstvormen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 april 2024

Ik heb al een hele tijd een bijzonder boek te leen van Hajo, verre buurman. Hij woont in het voormalige huis van de schrijver van dit proefschrift uit 1994, met de titel:  Buiten Westen; planologie op avontuur aan de stadsrand. De auteur is Han Wezenaar.

Het is bijzonder voor mij als inwoner van Almere Oosterwold, omdat dit promotieonderzoek grotendeels gaat over Oosterwold, voordat Oosterwold bestond. En ook omdat Wezenaar zijn studie wijdt aan de rafelranden van de stad, en daarbij zoekt naar de positieve ontwikkelingen aan die rafelranden. Dat was zeker in 1994 nieuw, en zo nieuw dat Wezenaar als ambtenaar, in ieder geval naar eigen bevinden, te weinig grond onder de voeten kreeg, en gedesillusioneerd naar het buitenland is vertrokken.

Ik kan het (uiteraard) niet laten om dit boek te lezen als een prelude op de latere ontwikkeling van Oosterwold. Was Wezenaar zijn tijd te ver vooruit? De sympathie en aandacht voor rafelranden van de stad en de kansen en wensen van burgers om daarvan gebruik te maken, resoneren met de plannen voor Oosterwold, die zo’n twintig jaar na het verschijnen van dit proefschrift gestalte kregen.

Een lange tijd heb ik aangehikt tegen het afronden van deze boekbespreking, en ik wist niet waarom. Nu vermoed ik waarom: dit boek schrijft in positieve termen over de rafelranden van de stad, als broedplaats van vernieuwing en creativiteit. En wat zich de afgelopen jaren voltrekt in Oosterwold is te interpreteren als het weg-organiseren van juist de rafelranden in Oosterwold. Oosterwold moet in vrijwel alles voldoen aan dezelfde eisen als de rest van het aangeharkte Almere: riolering erbij, de gemeente gaat kavelwegen en nutsvoorzieningen aanleggen. Om maar een paar zorgpunten te noemen. Daardoor raakt dit boek mij ook persoonlijk. Maar het zou zonde zijn om daarom deze recensie niet af te ronden en te delen. Er is dertig jaar na het verschijnen van dit promotieonderzoek nog veel van te leren.

Wezenaar kan een positieve waardering van de ongeregelde rafelranden aan de stedelijke ontwikkeling zeker opbrengen. Zelfs met een licht anarchistisch tintje, en soms met een stijl die een beetje ruikt naar geiten-wollen-sokken. Maar het boek stemt niet altijd optimistisch. Ook Wezenaar constateert al in 1994 dat ambtenaren en juristen zich niet voldoende openstellen om de wensen van bewoners van de rafelranden te leren kennen, en zich verschuilen achter regels. Terwijl deze rafelranden juist baat hebben en gedijen bij ongeregelde ruimte.

Wezenaar beschrijft het ontstaan van het buurtschap bij de Paradijsvogelweg als een groep ‘paradijsvogels’ die aan de stadsrand ruimte zoekt voor hun uit de hand gelopen hobby. Hier ziet hij ook zelforganisatie en community-vorming zoals dat later ook van Oosterwold verwacht wordt. Misschien is wel een zwakte van Oosterwold, dat ambtenaren toch proberen de regels voor organische ontwikkeling vast te leggen in bestemmingsplannen, en recentelijk ook in nieuwe ‘verbeterplannen voor Oosterwold’.

Ook lezen we in dit boek een waarschuwing, om de bouwdichtheid niet te hoog te maken. Een advies wat de ambtenaren en gemeenteraad niet ter harte hebben genomen, ondanks de vele zienswijzen van bewoners tegen de plannen zoals we de in het project ’t Groene Wold gestalte hebben zien krijgen.

Ondanks dat Wezenaar geen standaardoplossing ziet voor stadsrandproblemen, verwacht hij wel dat oplossingen van onderop komen, uit de initiatieven van bewoners zelf. Dan zal de gemeente daarvoor wel open moeten staan, en ruimte maken om deze rafelige initiatieven positief te waarderen. Zou het Oosterwold gegund worden om rafelrand te blijven? Ik vrees met grote vrezen.

De boekbespreking is uitgebreider, en dat verdient het boek, te meer omdat het niet meer te verkrijgen is. Daarom heb ik in het bijgevoegde document veel citaten opgenomen, die Han Wezenaar zelf aan het woord laten. Van harte aanbevolen, voor Oosterwolders en ook ambtenaren, bestuurders en raadsleden.

Oh ja, voor ik het vergeet: Hajo, super dank voor het veel te lang lenen. Ik nodig je uit voor een borrel op Wezenaar, zijn mooie huis, nu van jullie, en op een rafelige toekomst van Oosterwold.

Boekbespreking Wezenaar Buiten Westen

 Hieronder een afbeelding uit het proefschrift met de verwachte ontwikkeling anno 1993-4 voor Almere Hout.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 maart 2024

Afgelopen zaterdag 16 maart 2024 hebben we in de wijk weer eens een ouderwets gezellige burendag georganiseerd. We hebben daarbij een beetje meegelift op het initiatief Burendag van het Oranjefonds. We hebben ons aangemeld en zowaar 350 euro subsidie gekregen voor het maken van vier extra bloembakken voor de straat. Dat is uiteraard meer dan welkom, en tegelijkertijd een mooie gelegenheid om de buren weer eens bij elkaar te vragen voor een klus en daarna voor een buurtborrel.

Het doel van de extra bloembakken is om het verkeer over de Frederik van Eedenweg iets meer af te remmen. Er zijn nog steeds te veel bezoekers die veel harder rijden dan de toegestane 30 km/u die toch al te snel is om de weg echt veilig te houden voor kinderen en andere weggebruikers. En om schade aan de weg te voorkomen. Want veel auto's nemen de binnenbocht, dat wil zeggen, ze snijden de bocht zo ver af, dat ze meer dan een halve meter van de verharding af raken. Dat beschadigt de berm en dat is natuurlijk niet de bedoeling. De sporen en kale modderstroken vertellen het verhaal.

Bertel heeft de taak op zich genomen om de Bloembakken voor te bereiden: ontwerp uitwerken, hout bestellen, zagen en de binnenbakken in elkaar zetten. Menig avonduur en ochtenduur is hierin gaan zitten. Overigens is het ontwerp eerder gemaakt door Rob, en hetzelfde als de acht bloembakken die we twee jaar geleden eerder maakten, zoals te lezen in deze blog. De binnenbak is gemaakt van betonplex, dat redelijk weersbestendig en waterresistent is.

Marien heeft de latten van tevoren al geschuurd en in de lijnolie gezet. Daardoor kunnen de bakken meteen op z'n plek gezet worden als ze klaar zijn.

We hebben onze parkeerplaats leeggeruimd en vlaggen en een banner van NL-Doet opgehangen. Dat verhoogt meteen de feestvreugde.

De buitenbak is gemaakt van douglasbalken en latten. Omdat Bertel de binnenbakken al

in elkaar heeft gezet, kunnen we nu de buitenkant erop schroeven en toplatten erop zetten. Er is een flinke groep vrijwilligers, die uitgerust met gereedschap en menskracht de klus met beide handen aanpakt.

Zo gaat het snel, en het is ook heel gezellig werken.

Zelfs het weer werkt mee: droog en we krijgen af en toe een streep zon. Ook kinderen doen mee, compleet met skelters en gereedschapskoffers. Uiteraard is er ook koffie en thee, en zelfgemaakte cake. Dorien van de VMCA (vrijwilligersorganisatie Almere) komt zelfs nog langs om ons aan te moedigen en extra koeken als versterking te schenken. Heerlijk!

Niet voordat er aanbeide kanten vier reflectoren geschroefd zijn, zodat de bakken ook in het donker goed te zien zijn. Aan de binnenkant leggen we een folie, die de onderkant van de bak waterdicht maakt. Dat voorkomt dat er permanent water op de binnenkant drukt, en ook dat in de zomer de bak te snel uitdroogt.

We hebben van tevoren nagedacht over de opstelplek voor de extra bakken, maar het blijft een beetje improviseren en schuiven.

De bakken moeten werken om het verkeer af te remmen, maar ze moeten niet hinderen voor bewoners die hun inrit in of uitrijden. We maken drie chicanes, dat wil zeggen twee bakken geschakeld aan weerskanten van de weg, zodat een voertuig er enigszins schuin tussendoor moet rijden. Dat geldt voor personenauto's maar uiteraard ook voor lange vrachtwagens, die niet klem mogen komen te zitten. Één bak stellen we op in de binnenbocht waar veel auto's door de berm rijden.

Als de bakken op z'n plaats staan, komt er eerst een zak grind in voor de afwatering, en vervolgens 5 zakken tuingrond gemengd met een zak zand. Ik dacht van tevoren dat we het wel met 3 zakken grond zouden redden, maar mijn rekensom klopte niet helemaal, dus moest ik 's middags nog even heen en weer naar het Bomencentrum om extra grond te halen. Gelukkig dichtbij.

Marien heeft ook van tevoren heestertjes gehaald bij het Bomencentrum, en Alie van de Kruiderij regelt een vijftal kruiden per bak. Zo zien ze er meteen mooi en groen uit. Nu maar hopen dat ze ook een beetje werken om het verkeer af te remmen. In ieder geval hebben we hiermee de weg weer wat meer aangekleed.

Als alle bakken klaar zijn is het tijd voor de buurtborrel die we in de Tuinkamer houden. Iedereen neemt wat te eten mee, Zo zitten we in een flinke kring, en we halen ook herinneringen op aan de eerste buurtborrels, toen we nog allemaal aan het bouwen waren, zeven jaar geleden. Er is veel gebeurd sindsdien, gelukkig ook veel samen, en het is een mooi initiatief om in ere te houden: Burendag en buurtborrel houden we erin. Niet te vergeten: Heel veel dank aan iedereen, als eerste aan Bertel voor de geweldige voorbereiding. En ook: Albert, Jeroen, Eduard, Harry, Marc, Joost, Erwin, Suzanne, Hien, Marjon, Alie, Jan, Kya en tenslotte iedereen die is aangeschoven bij de buurtborrel.

 Omdat de klussen zo fotogeniek zijn kan een foto-verslag uiteraard niet ontbreken.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 maart 2024

24 februari was het weer zover! Er was weer een Paradijsvogelpodium. Het podium van september was alweer te lang geleden! Voorafgaand aan de avond eten we met elkaar. Een potluck waarbij iedereen iets te eten en/of te drinken meebrengt. Een zoete inval is het dan. Her en der nog wat oefeningen op het laatste moment. Zo kruipen vriendinnen en achternichtjes Maud en Irene nog even samen in het kleine huis. Auto's worden niet alleen bij ons maar ook bij Eduard en Zilla geparkeerd.

En dan gaat de deur van de Tuinkamer nog even dicht. Ook ik loop nog even met Marien wat door. Onverwacht komt Matthieu binnen met zijn accordeon. De sfeer zit er snel in.

En na een lekkere soep, salades, brood, toost, smeersel en 2 toetjes, schenken we koffie en thee en gaan we om 20 uur van start.

De alt van ons kwartet is ziek, dus daarmee kunnen we niet openen. Daarom bijt ik zelf het spits af samen met Marien. Spannend om Allerseelen van Strauss dat ik vorig jaar met mijn kamerkoor Victoria zong, nu alleen te zingen.

Dan zijn Wilma en Josien aan de beurt. Op piano en klarinet spelen zij uit opera's van Bizet en Mozart en daarna Ierse volksmuziek. Behalve samenspelen blijken ze ook voor elkaar te denken, horen we in de onderlinge opmerkingen.

 Dan improviseren Cora en Ileine met een rode neus. Op de foto zien we de fascinatie voor de camera.

Dan neemt John ons mee naar de Winterreise van Schubert.

Daarna speelt hij viool in het (ad hoc) strijktrio met Marien (altviool) en Maud (cello), dat Carolien begeleidt. Ze zingt en zij spelen 2 prachtige liederen van John Dowland.

Net voor de pauze laat ik accordeonist Mathieu inbreken op het programma. We zetten gezamenlijk "De klok van Arnemuiden" in. Gelukkig nam Mathieu ons mee in de tekst! En dan is het pauze!

Irene en Maud zingen twee "volksliedjes" kondigen ze aan.

Het tweede lied "Ik hou van mij" van Harry (zij noemen m Herrie) Jekkers kwam heel erg binnen. En zo leuk dat deze achternichtjes elkaar hier en hiermee vinden!

Dan is Christof aan de beurt. Die laat zien dat zo'n podium een fijne stok achter de deur is om ook zelf weer liedjes te schrijven. Zingen over waar je blij mee bent, het spelen met dino's en het kijken naar beeldschermen. We herkennen wat ie zingt. En zijn nieuwsgierig naar meer.

Opnieuw kijken de dames met hun rode neuzen nieuwsgierig de zaal in.

En dan is het de beurt aan Quatuor Antran om de avond af te sluiten. Dit saxofoonkwartet zou in september al optreden, maar toen lag de helft van het kwartet ziek op bed. Nu sloten ze de avond af! En hoe!

Het was weer een fijne avond!

Het volgende Paradijsvogelpodium is op 15 juni 2024.

Wil je uitgenodigd worden als publiek of om op te treden stuur een mail naar: info <  AT  >  paradijsvogelbosje.nl

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 26 november 2023

Afgelopen vrijdag was het weer zover: voor de negende keer organiseren we de Boomplantaktie Oosterwold in samenwerking met Stichting Heg en Landschap. Er hebben zich 124 Oosterwolders gemeld met een bestelling van in totaal bijna 26.000 stuks jonge bomen en struiken, rozen, bessenstruiken, klimplanten. Als je de bestellijst bekijkt realiseer ik mij ieder jaar hoe rijk het assortiment inheemse bomen en struiken is. 

We bereiden deze uitleverdag voor, door alle bestellingen uit te printen en in hoesjes te stoppen, zodat ze hopelijk de regen overleven. En we hebben 1000 labels geschreven om alle soorten van naam te kunnen voorzien. Het weerbericht voorspelde een onstuimige dag, en we hebben dan ook het hele spectrum van regen en wind, maar ook een paar momenten met een lekker zonnetje.

Voor veel bestellers was het niet de eerste keer, en eerder een aanvulling op de inrichting van de tuin. Toch waren er nog een flink aantal grote bestellingen van meer dan 400 stuks en soms tot 32 verschillende soorten. Van tevoren hebben we met Lex Roeleveld van Heg en Landschap overlegd, en een maximum gesteld van 25 duizend stuks. Daar zijn we dus een beetje overheen gegaan, maar de gedachte was ook dat we deze bestelling in één dag zouden kunnen leveren. Dat is een uitdaging, en dat wisten we van tevoren. 

Daarom was de vrachtwagen ook om 7 uur 's ochtends besteld. In alle vroegte heb ik een bouwlamp geïnstalleerd. Iets later dan gepland konden we beginnen met het uitladen van de pallets. Het was zo voorbereid dat de soorten met grote aantallen op onze parkeerplaats konden blijven. Toch moest er nog veel worden gesjouwd. En uiteraard kunnen we dat niet alleen, en daarom zijn we weer enorm blij met de vrijwilligers die helpen met sorteren, sjouwen, en het rapen van bestellingen. En natuurlijk zijn we ook heel blij met de gezelligheid die dat met zich meebrengt. Want het blijft een feest om met elkaar zoveel prachtig plantgoed te verdelen. Alle klanten komen ook in de verwachting om met dit plantgoed hun tuin een stuk mooier te maken. Velen blijven ook even meehelpen, of drinken een koffie of een kop soep met een broodje en koek. Zilla helpt ook dit jaar weer met de catering, en heeft fantastische soep en muffins en broodjes gemaakt. Niet te onderschatten hoe belangrijk het is, als je de hele dag hard werkt, om dan even bij te tanken met een koffie, soep, broodje.

Het is een lange dag, en wij, Marie-José en Marien worden geleefd door wat zich ieder moment aandient. Marie-José houdt de bestelling bij, en helpt mensen met een kleine bestelling om zelf het plantgoed te rapen. Marien controleert alle grotere bestellingen, omdat het niet altijd goed gaat. Als je het niet gewend bent, lijken veel soorten op elkaar. Ook was het lastig dit keer, dat een aantal soorten in bundels van 10 ingebonden waren, terwijl ze per 25 stuks verkocht zijn. Dus moet je telkens bundels losmaken en delen. Dat geldt nog meer voor de rozen en bessenstruiken die allemaal geteld moeten worden.

Als het in de loop van de ochtend druk wordt lijkt het wel een Poolse Landdag. En toch gaat het best snel en gestroomlijnd. We hebben ook in de loop van de jaren geleerd om niet overal van in paniek te raken. Het vraagt improvisatie. Zo blijkt 's ochtends pas dat er te weinig Linde en geen Lariks en Walnoot is geleverd. Daarom moeten tientallen bestellingen worden aangepast. Wellicht worden de ontbrekende soorten nog nageleverd, maar dat zullen we niet weten voor januari. 

Een paar mensen hebben vergeten hun bestelling op te halen, en die bellen we vrijdagavond. De laatste bestellingen worden zaterdagochtend opgehaald. Dan blijft er nog wat plantgoed over, dat we via Marktplaats Oosterwold aanbieden, en uiteindelijk zijn we zondagochtend verlost van (bijna) al het plantgoed.

Dat is voor ons toch ook weer een opluchting. Dan volgt nog de administratieve afhandeling, want hoewel iedereen betaald heeft, moeten we veel mensen iets terug betalen omdat plantgoed niet geleverd is. Dat doen we met z'n tweeën: de ene ingelogd in de BankApp, en de ander typend in het Excel verzamelbestand. Langzamerhand zijn we een efficiënt team geworden.

Als we de bestellingen van alle negen jaar bij elkaar optellen, dan hebben we dit jaar de grens van 200.000 stuks plantgoed gepasseerd. zo'n 210.000. Dat is een bijna onvoorstelbaar aantal, wat ook aangeeft hoe groot Oosterwold is, en hoeveel groen, hagen, bomen, hoeveel tuinen hun start hebben gemaakt met dit plantgoed van Heg en Landschap. Daarvoor zijn we Lex Roeleveld ook zeer dankbaar. Hij heeft zelfs nog tijd gemaakt om vrijdagmiddag zelf ook een paar uur mee te helpen. 

Veel mensen hebben geholpen. Graag noemen we onze grote hulp: Eduard, Zilla, Vincent, Anna, Gwen, Danielle, Richard, Annemarie, Wilma, Paula, Joep, René, en Lex. Dank voor de hulp en de gezelligheid.

En nu kan half Oosterwold weer fanatiek gaan planten. Het wordt steeds groener in Oosterwold!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 oktober 2023

Afgelopen woensdag 11 oktober hebben we sap geperst van eigen fruit. Met dank aan Johan Smits van de Stadsbomerij, die geregeld heeft dat DeSapPers langs is gekomen in Oosterwold. Zij hebben een mobiele Sappers installatie.

Half oktober zijn bij ons alleen de late appels nog geschikt om te persen. De zomerappels zijn uiteraard al op. Wel hebben we ook stoofpeertjes en nog een paar kilogram druiven. Als je meer dan 75 kilogram fruit hebt, mag je je eigen sap persen. Maar wij kwamen tot ruim 50 kilo, dus hebben we ingeschreven op het 'happy hour' vanaf 15:00 uur. Dan worden alle kleinere partijen fruit bij elkaar gegooid en tot een gezamenlijk sap geperst.

We waren een half uurtje te vroeg, en dat was maar goed ook, want Douwe van de SapPers vroeg of wij de druiven wilden ontstelen. Dat klinkt simpel maar voor een bak vol met kleine druiventrosjes (het was geen geweldig druivenjaar), ben je toch wel even bezig. Gelukkig kreeg ik hulp van onze stagiar Ruben. We hebben een grote mand met mooie hele appels en ook een mand met appels waar we een plekjes moeten afsnijden. Op advies van Douwe doen we dat op het allerlaatste moment, als het fruit al op de band ligt, want dan verkleurt en oxideert het fruit niet.

In het 'happy hour' wordt sap van vijf Oosterwoldse telers samengevoegd. Wij hadden het fruit van tevoren gewogen (op de personenweegschaal, met en zonder fruit). Douwe neemt het beschikbare fruit op en schat de hoeveelheid. Dat zijn verschillende appelrassen, en peren, en onze stoofpeertjes en druiven. Dat maakt best een spannende mix.

Als het fruit op de band is verzameld en de plekjes opgeschoond, gaat de band lopen, en worden de appels gewassen voordat ze in een vijzel in stukjes worden gemalen. De druiven gaan bovenin de machine, zodat het sap niet wegwast. Via de vijzel komt het in de pers. Die maakt een hele grote druk, en perst daarmee het fruit door een heel fijne zeef. Onder de zeef is een vacuumbuis. Dat heeft twee voordelen. Ten eerst trekt het vacuum het sap uit de pers, en ten tweede voorkomt de machine dat het sap oxideert door blootstellen aan zuurstof. Zo komt het sap in een verzamelketel.

Er komt ongeveer de helft van het fruitgewicht aan sap uit de machine. Een doorzichtige buis doet dienst als peilglas, zodat je kunt zien hoeveel sap er in de ketel zit. Aan de zijkant wordt de uitgeperste pulp opgevangen in teilen. Nu kunnen we ook het vers-geperste sap proeven. Er zit een heerlijke geur aan en het smaakt ook fantastisch. Ook de mensen van SapPers zijn zichtbaar enthousiast: Juist bij het 'happy hour' krijg je vaak een mooie mix met een

goede smaak.

Vanuit de ketel wordt het sap doorgevoerd naar een pasteuriseermachine. Daarmee worden vijf-liter zakken gevuld met een automaat, die zelf het kraantje plaatst, zodat er zo weinig mogelijk lucht bij komt. De zak komt tenslotte in een fleurig kartonnen pak. De zakken voelen behoorlijk warm aan. Het sap koelt maar langzaam af van de goede 80 graden Celcius die het pasteuriseren vereist.

Zo eindigen we het happy hour met 25 vijf-literpakken. Wij kunnen er 6 meenemen. Fantastisch om zo een houdbaar product van ons fruit te maken. En dit fruitsap kunnen we ook gebruiken bij onze eigen evenementen. Een kleine

winstwaarschuwing: Als je in het happy hour je eigen sap meebrengt, dan betaal je voor zo'n pak met 5 liter sap 6,50 euro. Dat is 1,25 euro per liter. Voor biologisch sap is dat niet duur. Maar als je bij de Supermarkt op steenworp afstand appelsap

koopt is dat niet duurder dan dit sap. En hiervoor heb je je eigen vruchten geperst, geplukt, schoongemaakt enz. Kortom, een fantastisch product, maar in feite niet commercieel te verhandelen, als er nog een tussenhandel bijkomt.

Misschien ligt hier een uitdaging voor de Coöperatie in oprichting voor Oosterwold. Als we ons organiseren en dan een industriele sappers kunnen veroorloven, dan kunnen we hopelijk een aantal keer per seizoen (10 keer?) uit heel Oosterwold oogst combineren en sap persen. Zou dat zoveel kunnen zijn, dat het voor een lagere prijs zou kunnen worden geleverd, aan de biologische markt, of in het winkeltje van 4-little-dreams? Dat lijkt mij een interessante business-case om te onderzoeken. Wie pakt de handschoen op?

Het was zeker een feestelijk evenement. Met veel dank aan Johan Smits, de SapPers en de andere deelnemers aan de 'happy hour'. Het levert ook een vrolijk fotoverslag op.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 oktober 2023

Afgelopen week liep ik met onze stagiair Ruben en promovendus Anna een ronde over de kavel. Toen we bij onze rij notenbomen kwamen, zagen we een man met een stok in de weer om noten uit de bomen te slaan. En hij had een hele Action Big Shopper vol geplukt en geraapt uit onze bomenrij. Ik heb de man aangesproken wat hij kwam doen, en dat dit bomen zijn op privé terrein en dat je in Oosterwold niet zomaar mag plukken. 

In gebrekkig Nederlands sprak hij dat hij niet wist dat het niet mocht. Dat is natuurlijk onzin. Als je niet weet of je bij iemand in de tuin noten mag rapen, dan ga je dat toch eerst vragen. En bovendien ga je dan niet met een telescoopstok op de takken slaan. Bladeren en halve takken lagen naast de bomen. Onrijpe noten in de groene bast in zijn tas. Ik was onthutst. Maar ik was ook helemaal niet voorbereid om als een politieagent of een instant BOA op te treden! 

Ik heb de tas gepakt, gevraagd of de man mee kwam, en heb een ruim deel van de tas omgekieperd in een emmer. Ik heb de man een derde laten houden. Achteraf ben ik daarover helemaal niet tevreden. Het is nog te veel een beloning voor iemand die gewoon iemand anders z'n stadslandbouw oogst loop te stelen.

In de wereld van de wildplukkers geldt de ongeschreven regel, dat je een paar handjes mag meenemen voor privé gebruik. Daar leek dit natuurlijk niet op. Het was wel 15 kilo! En ik weet niet of deze heer niet al eerder is langsgeweest. Want hoe weet hij (woont vast niet in Oosterwold) dat hier notenbomen zijn, en komt hij met een stok speciaal naar deze plek om onze noten weg te halen?

De meneer vertrok met de resterende noten. Omdat ik het toch niet helemaal vertrouwde, liep ik een kwartier later opnieuw naar de noten, en daar stond dezelfde meneer nog. Hij klaagde dat hij de haak die op de telescoopstok zat niet terug kon vinden, want die hing ergens in de boom! Ik heb hem opgedragen weg te gaan. 

Enerzijds ben ik onthutst dat dit gebeurt in schaamteloosheid. Anderzijds voel ik mij ook een botterik dat ik zo moet optreden. Hoe kunnen we hier iets aan doen? Het is toch al onmogelijk om in Oosterwold rendabel stadslandbouw uit te voeren. Maar als enkelingen vervolgens je halve oogst weghalen, dan heeft het hele Stadslandbouw idee toch geen zin?

Ik heb niet het idee dat het plaatsen van bordjes met huisregels helpen. Mensen die beleefd zijn, plukken uit zichzelf niet (behalve een enkele braam tijdens het wandelen, wat ik ze gun). En mensen die op zoek zijn om illegaal te plukken trekken zich ook niets aan van bordjes.

Ik ben reuzeblij dat we na acht groeiseizoenen eindelijk wat noten beginnen te oogsten. Maar dan doemt dit probleem op. Goed om ook van andere mensen te horen welke ervaringen jullie hebben, en of er al suggesties of oplossingen zijn bedacht om hieraan wat te doen.