Ik kan het nog nauwelijks geloven, maar alle bomen en struiken die we als bosplantsoen hebben aangeschaft bij de Stichting Heg en Landschap en bij Ten Hove, en de fruitbomen zijn allemaal geplant!

Meer dan 2000 plantgaten in vaak kleverige klei, allemaal met wat compost erbij. Nadat de notenbomen zijn uitgezet langs de kavelgrens met het Staatsbosbeheer bosje, zijn de laatste planten gepoot naast de container in wat we "de kwekerij" zijn gaan noemen.

En een paar honderd boorgaten voor wilgentakken. Vorige week nog heeft Roy onze wilgen in Hoofddorp gesnoeid. Die zijn terechtgekomen in de Wilgenhut van Irene, en in de Eendenkooi van Marie-José.

Het is vooral ook een geruststellend gevoel dat er nu niet nog bosjes opgekuilde boompjes en struikjes liggen te wachten. Zeker toen het de laatste weken droger werd, konden we zien, dat de wortels van opgekuilde struiken er droog uitzagen. Die hebben we dus allemaal extra water gegeven, met een emmer aan een touw uit de sloot en vijver gehesen.

En natuurlijk hebben we dat niet alleen gedaan. We hebben veel hulp gehad van Wilma, Kees, Mick, Roy, Irene en de scholieren op vrijwilligersdag NL-doet.

Nu kan alles gaan uitlopen. Dat doet mij denken, dat wij vroeger onze kinderen voorlazen uit Kikker en Pad. Pad heeft zaadjes gekregen van Kikker en stopt ze in de grond. Maar hij is ongeduldig.

"Nou zaadjes," zei Pad, "ga maar groeien". Als ik dat voorlas, dan schreeuwde ik de zaadjes zo luid mogelijk uit de grond, bijgestaan door Roy en Irene die inhaakten in koor.

Uiteraard hebben we niet alleen geplant. We willen graag verschillende biotopen, en daaraan werken we door hoogteverschillen aan te leggen. Een moeras, een sloot, heuvels. En hoewel we het grote werk door een rupskraan hebben laten doen, blijft er dan nog veel werk te doen. Bijvoorbeeld omdat de oever van de vijver veel te steil is. En omdat de grond uit de slootjes te dicht bij de sloot blijft liggen. We willen geen dijk naast de sloot. Dus moet die grond verplaatst worden. Op een paar plekken hebben we daar al goede vorderingen mee gemaakt. In de moestuin en op het hoogste deel van de aardwal moet er nog aardig wat grond worden verzet.

Onze zoon R woont al bijna twee jaar in Eindhoven. Sinds deze zomer heeft hij daar ook een tuin. Dat vind hij heel belangrijk.

Vandaag sprak ik hem en hij was dolenthousiast omdat hij bij een grootgrutter in Nederland voor LOST landelijk organisatie studenten theater boodschappen mocht doen en een grote hoeveelheid moestuintjes kreeg... Je moet wat als arme student!

 

Maar hij is ook heel blij met de kruisbessenstruiken die we vorig jaar hebben gestekt!

Een kersenboom heeft ie ook al. Alleen nog geen appelboom, maar de appels vallen toch al niet ver van de boom!!

Dit weekend hebben we in het Paradijsvogelbosje grote slagen gemaakt. Langzaam maar zeker krijgen we het grootste deel van de planten toch in de grond. Nog een kleine honderd planten te gaan. We lijken ons doel: bomen en struiken de grond in voor eind maart te halen! Dan kunnen we langzaam schakelen naar het grote zaaien. Nog een klein stukje pad en ook daarmee zijn we dan op streek.

Zondag hadden we kunstenares Irene bij ons. Zij bouwde bij ons haar eigen stulpje. Een plek waar wandelaars kunnen zitten, geliefden elkaar in de ogen kunnen kijken en kinderen een hut hebben om te spelen.

Onze kunstenares bouwt dit stulpje als een beeldende vorming project en heeft zich tevoren uitgebreid georiënteerd op hoe haar stulpje te bouwen. Ze heeft nog net geen bouwvergunning aangevraagd. (gelukkig maar want dan had ze waarschijnlijk archeologisch onderzoek moeten laten doen ;-) )

Irene bouwt haar stulpje van wilgentenen. Ze komen van onze wilgen in Hoofddorp die we dit jaar helemaal kaal gehaald hebben.

Het begint met een staketsel van rechtopgaande wilgentakken. Deze wilgentakken zitten zo diep in de grond dat ze eigenlijk ook wortel moeten gaan schieten. Daarnaast zet ze takken die schuin omhoog gaan en een kunstige vorm naar boven maken. Het lijken wel gotische kerkramen zeggen we tegen elkaar. Irene heeft ons voor weinig meer nodig dan het aanslepen van takken en kopjes thee. En... oh ja, we mogen de gaten in de grond helpen maken...

Als de buitenste vorm min of meer af is, maakt ze aan de binnenkant de bankje van ook gevlochten takken. De zitting is gemaakt van heel veel kleine wilgentakjes en zit heel aangenaam. Er blijft geen water op staan, dus je moet meestal droog kunnen zitten.

Het werk eindigt met het (heel secuur) bij elkaar binden van de takken. Daar helpen we ook even een handje van een trap stabiel op de klei zetten.... is tamelijk kunstig.

   
   
   
   
   
 

                     

  

 

En dan mag de kunstenares natuurlijk ook nog zelf op het bankje uitrusten! Irene we zijn heel trots op je stulpje van wilgentenen!

We zullen er nog menig kopje koffie in de zon drinken hoop ik.

 

De laatste weken komen er veel mensen bij ons op bezoek. Da's leuk. Inmiddels kunnen jullie ook een rondje wandelen nu de bruggetjes er liggen. Het laatste stuk van het Hazelaarpad gaan we binnenkort afmaken en dan kan ook dat pad bewandeld worden.

De wijk groeit ook gestaag. Bij onze overburen is vandaag gesondeerd. Onze beide overburen hebben vorige week ecologisch onderzoek laten doen.

Ook komen er vragen hoeveel en welke ruimte er is om aan te sluiten. Daarom hierbij de beste informatie die wij hebben op basis van de kennis van de kavels en de kaart van Oosterwold. Buren die willen aansluiten zijn welkom! Aanmelden bij de gebiedsregisseur!

De Stichting Paradijsvogelbosje doet mee met NLdoet! 2016. Daarom komt op vrijdag 11 maart de helft van de eerste klas dierverzorging van ROC Groenhorst vrijwilligerswerk doen.  Daar zijn we heel blij mee.

's Ochtends verschijnen 8 jongeren (7 meiden en 1 jongen...) onder begeleiding van hun mentor Jurre bij het Paradijsvogelbosje. Op woensdag zijn de fruitbomen van Fruittuin.com binnengekomen. Woensdag heeft Marien diverse soorten bessen gehaald bij Ten Hove in Apeldoorn.

Op het programma staat het planten van 42 fruitbomen en ruim 50 bessen. We hebben voor de gelegenheid mooi weer besteld, maar dat blijkt niet echt te lukken. Het is weliswaar droog, maar de hele dag mistig en behoorlijk koud. Dappere meiden en jongens dus, die zichzelf warm spitten.

 

Na een kop koffie en thee, waarbij we samen uitleggen wat Oosterwold is, wat een landschapskavel inhoudt en wat we vandaag gaan doen, kijken we even naar kleding en schoenen. Na het lenen van laarzen van ons en mentor Jurre, kan iedereen in de klei aan de gang. En dat doet de groep heel actief. In het begin moet iedereen nog even wennen. Hoe diep moet die boom nou in de grond? Wie gaat er nu compost halen? Waarom moeten de bessen tussen de bomen? 

Maar als ik even weg ben geweest om bomen in de andere boomgaard klaar te leggen, blijken twee koppels in een wedstrijdje snelplanten beland. ZES, ZEVEN, hoe ver zijn jullie? TWINTIG, zijn we al bijna klaar?

 

   
   
   

 

Tussen de middag genieten we van de linzensoep die de avond tevoren heeft staan pruttelen. Als één van de meiden roept: "linzensoep, dat is de enige soep die ik lust", ben ik toch even (blij) verbaasd. Ook de boterhammetjes gebakken ei vinden gretig aftrek. We lijken een beetje op een verzorgd scoutingkamp krijg ik de indruk.

Na een korte ruk na de lunch zijn twee boomgaarden ingeplant en is de nieuwigheid er een beetje af. "Kunnen we ook nog iets anders doen ?" is de vraag. En gelukkig ligt er nog een bruggetje dat in elkaar gezet moet worden. Met de hele groep organiseren ze het in elkaarzetten en plaatsen van het bruggetje. Samen met Marien plant ik zelf nog wat bomen in de derde boomgaard en als de leerlingen klaar zijn met de brug, doen ze nog snel hun best om echt ALLE fruitbomen en bessen de grond in te krijgen.

 
 
 

We zijn reuze blij met het resultaat!

Iedereen krijgt daarom een oorkonde van NLdoet!/Oranjefonds en een kortingsbon voor de GAMMA mee!

Reuze bedankt

Milou,

Julisca,

Lorinde,

Gillian,

Simone,

Cheryl,

Lisa,

Destino 

en mentor Jurre!

We zijn heel blij met het resultaat, maar vooral met de gezellige manier waarop we hebben gewerkt!

 We spreken af dat we in de zomer nog een keer samen de vruchten van ons werk komen plukken.

 

Woensdag heb ik een lading bomen en struiken opgehaald bij Ten Hoven in Apeldoorn. Ten Hoven heeft een enorm terrein tot zijn beschikking om de bomen te kweken en de ruime sortering voor te bereiden voor de verkoop. Wij kwamen alleen kleine boompjes halen, maar je kunt ook joekels met een kluit van een kubieke meter krijgen. Indrukwekkend om te zien.Natuurlijk hebben we al veel bomen geregeld via Stichting Heg en Landschap, maar onze wensenlijst was nog groter. Het is zo leuk om op een grote kavel een diversiteit aan bomen en struiken te planten!

Een greep uit de nieuwe oogst: Aalbessen, kruisbessen, frambozen, wilde notenboom-zaailingen, japanse sierkwee, appelbessen (Aronia, een Amerikaanse bes van de rozenfamilie), honingbes, duindoorn, erwtenstruik, gagelkruid, krenteboompje, rode beuk, acacia.
We hebben ook nog een paar sierstruiken gehaald: forsytsia, spiraea, een rode pruikeboom. Tenslotte nog wat naaldbomen: fijnspar en douglas spar, larix en taxus.
Al met al een auto vol. Gelukkig hadden ze bij Ten Hove alles al opgekuild klaarstaan.

En toen alles naar Almere vervoerd was, kregen we bericht dat de fruitbomen van Fruittuin.com waren aangekomen bij de lokale benzinepomp. Bezorgen bleek moeilijk, omdat de postcode nog niet bekend was. Gelukkig hoefden we niet naar Haaksbergen om ze af te halen. Ze werden gewoon met de post gestuurd. Nou, gewoon? Vijf manshoge kartonnen dozen stonden in het kantoor van de benzinepomp danig de ruimte te versperren. Met de aanhanger vol weer richting Paradijsvogelbosje.

Als je zo'n doos opensnijdt, lijkt het wel alsof je een mummi gaat ontleden! Veelbelovend is het zeker. En fijn dat het allemaal klaar staat voor de vrijwilligersdag NL Doet.

Een fantastische avondzon maakt de dag compleet.

Henk en Ben bezochten 5 maart aan het Paradijsvogelbosje, de iepenrij langs de Paradijsvogelweg en het essenbosje van Staatsbosbeheer.

In De ecologen rapporteren en Ecologen gespot schreven we hierover eerder al.

Deze week mailt Henk ons een overzicht van zijn waarnemingen op de iepen en de essen.

wetenschappelijke naam substraat
   
   
Xanthoria parietina Ulmus (Iep)
Candelariella reflexa Ulmus (Iep)
Candelaria concolor Ulmus (Iep)
Physcia adscendens Ulmus (Iep)
Amandinea punctata Ulmus (Iep)
Phaeophyscia orbicularis Ulmus (Iep)
Lecidella elaeochroma Ulmus (Iep)
Physcia tenella Ulmus (Iep)
Lecanora chlarotera Ulmus (Iep)
Hyperphyscia adglutinata Ulmus (Iep)
Ramalina farinacea Ulmus (Iep)
Flavoparmelia caperata Ulmus (Iep)
Lecanora barkmaniana Ulmus (Iep)
Evernia prunastri Ulmus (Iep)
Physconia grisea Ulmus (Iep)
Punctelia subrudecta Ulmus (Iep)
Parmotrema perlatum Ulmus (Iep)
Lecanora carpinea Ulmus (Iep)
Arthonia radiata Ulmus (Iep)
Punctelia borreri Ulmus (Iep)
Porina aenea Fraxinus (Es)
Lepraria incana Fraxinus (Es)
Lecanora chlarotera Fraxinus (Es)
Anisomeridium polypori Fraxinus (Es)
Opegrapha rufescens Fraxinus (Es)
Opegrapha ochrocheila Carpinus (Haagbeuk)

Een indrukwekkende 26 waarnemingen!

Over de laatste waarneming, de opegracpha ochracheilla schrijft Henk:

Het schriftmos dat ik in het bosje naast jullie kavel vond op een haagbeuk was Opegrapha ochrocheila, Geel schriftmos, dat lang een zeldzame soort was, maar sinds kort sterk aan het uitbreiden is. Ik vind het in bijna alle Flevolandse bossen, en onze provincie lijkt wel een 'hotspot' voor deze soort te zijn. Ik heb er twee foto's van bijgevoegd. Als je het zelf eens wilt bekijken: het zit op een kromme, kleine haagbeuk, in de uiterste hoek van het bosje met jullie kavel, dicht bij de weg: let op opvallende witte plekken op de bruinige gladde stam. Die ene haagbeuk zit er vol mee!

 

Moeten we binnenkort dit soort toestanden verwachten?

 

We hebben een straatnaam: Frederik van Eedenweg en een postcode:1349 CN, en nu ook een straatnaambordje, creatieve oplossing van Marie-José.

HomeVrijdag komt er een groep jongeren van ROC Groenhorst bij ons op bezoek in het kader van NO doet 2016. Ze gaan ons helpen met het planten van de fruitbomen en struiken in de boomgaarden. Daar zijn we heel blij mee. Dan moeten we een aantal huishoudelijke zaken natuurlijk wel op orde hebben. Voorlopig staat ons composttoilet nog in de zeecontainer (hele grote plee dus), maar werkt wel. Daarvoor maak ik vandaag een instructie. Ik denk dat 18 jarigen mij hier namelijk geen uitleg over komen vragen ;-)

Onderstaande instructie hangt dus vanaf morgen in de container:

Ook zaterdag zijn we met NLdoet nog in de weer. We maken dan af wat vrijdag niet klaar gekomen is en we beginnen met het planten van de Duindoorns! Mocht je willen komen meld je dan hier aan.

Afgelopen zatedag  was Ben Kruijsen, ecoloog, bij ons op bezoek. Hij kwam samen met Henk Timmermans, vriend en korstmossendeskundige.

 

Hij doet op facebook verslag:

"Zaterdag was ik in Oosterwold bij Almere bij de Paradijsvogelweg in verband met twee natuurtoetsen. Hier worden heel interessante groenprojecten door particulieren "uit de grond gestampt" in de uitgestrekte klei-akkers. Ik buurte ook even bij de initiatiefnemers van het Paradijsvogelbosje Oosterwold voor wie ik een vorige natuurtoets heb uitgevoerd. Samen met Henk Timmerman, lichenoloog (korstmosexpert) onderzocht ik in de slipstream van de natuurtoetsen de prachtige dubbele ...iepenrij langs de polderweg. Op deze iepen fraaie epifytenvegetaties (mossen en korstmossen). Naast diverse mossoorten als knikkertjesmos (foto) trof Henk een redelijke lichenenflora aan. De korstmossen zijn een soort van ecologische snuffelpalen en verraden de kwaliteit van de lucht in deze omgeving. Die bleek nogal stikstofrijk, logisch door de intensieve akkercultuur (kolen) die hier aanwezig is. De epifyten op de bomen naast een bosje bleken beter ontwikkeld dan in het open veld, waarschijnlijk door de bufferwerking van de bomen in het bosje."

Eerder schreef hij al:

 

 
foto van Ben Kruijsen."Met Henk Timmerman. Leuk om Marie-José en Marien weer te ontmoeten. D'r zit vaart in hun project. Ik had afgesproken met vier buren om ter plekke met hen over hun natuurtoets te spreken en kennis te maken. Ik had korstmosdeskundige Henk Timmerman uitgenodigd, omdat ik al eerder had gezien, dat de dubbele iepenrij langs de Paradijsvogelweg fraaie epifytenvegetaties herbergde. Als voorbeeld hier een foto van knikkersterretje (Syntrichia papillosa), een soort die in de vorige eeuw flink last had van de uitstoot van zwaveldioxide, maar nu aan een gestage opmars bezig is op bomen met neutrale schors (zoals iepen). http://www.verspreidingsatlas.nl/%5C3065# . Dat klinkt allemaal heel positief maar ....Henk constateerde toch dat de korstmosflora op de iepen redelijk is, maar niet super. Er staan nogal wat (geelgekleurde) soorten zoals Xanthoria's op de bast die wijzen op stikstofoverlast. De epifytenflora op de iepen ter hoogte van het nabijgelegen bosje ziet er beter uit dan verderop in de meer open delen langs de Pardijsvogelweg. We denken, dat de rijkere epifytenflora bij het bosje komt door de ligging naast het bosje, dat stikstof buffert. De iepen hier liggen gunstig ten noordoosten ervan gezien de overwegend zuidwestelijke winden. De iepen meer in het vrije veld krijgen de volle stikstoflaag van de akkers, is onze inschatting. De projecten zoals het Paradijsvogelbosje aan de zuidwestzijde van de Paradijsvogelweg zullen naar ons idee dan ook een positief effect hebben op de epifytenflora van de iepen langs deze projecten. Deze projecten zijn immers niet erop gericht veel meststoffen toe te passen en zullen ook als milieubuffer gaan functioneren. Kortom er is hoop op betere tijden in meerdere opzichten! In de korstmosflora op de iepen en in bosjes in de omgeving zijn ook tekenen van global warming zichtbaar."
 
 
Waarop Henk reageert:
"De korstmossoorten die ik aantrof, waren inderdaad vooral stikstofminnende en warmteminnende soorten. Erg algemeen waren Groot dooiermos, vals dooiermos en dun schaduwmos. De laatste twee zijn zeer warmteminnend en de laatste 15 jaar extreem teogenomen in Nederland. Er kwamen op deze iepen opvallend weinig grotere, bladvormige soorten voor. De stikstof- en ammoniakbelasting ter plaatse zal overigens niet sterker zijn dan daar te verwachten is, maar het valt wel op dat in nabijgelegen steden de soortenrijkdom groter is (bufferwerking van bebouwing ?). Daar komen ook zeldzamere en stikstofmijdende soorten voor."
 
Dat wij huizen gaan bouwen maakt dus dat dit alleen maar beter wordt!
 
Nog een paar foto's:
 
Foto's van Ben Kruijsen.
Leuk dat jullie er waren! 

Afgelopen zaterdagnacht had het voor een keertje flink gevroren. In de container waren alle waterflessen hard. Toen de zon aan het einde van de ochtend door de mistflarden brak, was er een mooi schouwspel te vinden van bevroren plassen, waar het ijs als kristallen een lijnenspel in de zon toont. En ook de paddenpoel lag helemaal dicht. Niet om over te lopen natuurlijk, maar het straalde wel een serene rust uit. 's Middags dooit alles weer weg, en 's zondags is het zo zacht dat er geen ijs te bekennen is. Zo is het Nederlandse klimaat. Maar hoe mooi laat zich dat alles bekijken in Oosterwold!

 

 

 

't Is zaterdagmorgen. We zijn onderweg naar het Paradijsvogelbosje. De laatste vijf minuten in de auto maak ik mij druk, omdat ik mijn schoenen vergeten ben. Als we bij de kavel komen staat er een zwarte auto op de rijplaten. Eén man staat (te wachten?) langs de weg en op de kavel staat iemand foto's te maken. Er gaat ons geen lampje branden. We hebben geen afspraak, dus wie is dat nou?

Bij het uitstappen wordt het duidelijk: onze ecologisch adviseur is op bezoek. En natuurlijk worden er dan foto's gemaakt. Hij heeft Henk Timmerman, vriend en korstmosspecialist meegenomen. Henk publiceert op Naturetoday.nl en knnv.nl (vereniging voor veldbiologie)

En als je ecologen spot, moet je natuurlijk even inzoomen....

We hebben elkaar nog nauwelijks verwelkomd, als ineens nog twee auto's de straat inrijden. Da's wel heel druk ineens. En dan wordt het duidelijk. Ben gaat ook voor onze buren het ecologisch onderzoek doen! Wij zijn de locatie van overleg. Prima!

Wil je de foto's die Ben vorig jaar maakte van "onze` korstmossen terugzien, kijk dan naar onze blog hierover: Ben vindt epifyten

Leuk dat jullie er waren! En buren: leuk dat jullie zo voortvarend doorpakken!

Enne: gelukkig stonden er nog laarzen in de container.

Van mijn orkest de Philharmonie had ik bij mijn bestuursafscheid een cadeaubon gekregen voor twee walnotenbomen.
Die zijn we vanmiddag gaan ophalen in Boskoop bij Fruitbomen.net. Ik kom wel eens in een tuincentrum, maar het is een genot om bij een kweker te komen die zo'n grote sortering fruitbomen heeft. Helaas hangt overal wel een prijskaartje aan, maar voor een paar bijzondere planten kan je dat zeker kiezen. Ze zijn vast op grotere klanten gericht, want we waren meer dan een uur lang de enige gasten, en kregen nog een kopje koffie toe.
We hebben twee geënte walnoten gekocht, Juglans regia Jupiter en Juglans regia Buccaneer. Volgens de beschrijving op de website zijn geënte walnoten beter ziekteresistent en geven ze eerder oogst.
We konden het niet laten nog een paar andere planten te kopen: een Vijgeboom, heel klein nog maar, Ficus Carica Bornholms diamond, die vooral voor noordelijke klimaatzones gekweekt schijnt te zijn. Wel, als hij inderdaad op het Zweedse eiland Bornholm gekweekt is, dan zal hij het in Almere ook wel doen.
En een mooie struikvormige Witte Moerbei. Volgens Wikipedia is de witte Moerbei uit China de belangrijkste boom voor de zijde rups. Of we die hiermee naar Almere halen is maar de vraag.

En tenslotte verkocht de buurman nog een aantal niet eetbare heesters. Dat leverde twee Magnolia's op, een Sering en een Osmanthus Burkwoodii of Schijnhulst, die hopelijk al over een paar weken lekker gaat ruiken, als de bloemen uitkomen.

Met een voorzichtig volgepropte achterbak kunnen we weer naar huis.

Nog een week en dan is het NL.doet vrijwilligersdag, wanneer we hopelijk acht scholieren mogen begroeten. Dan zullen de andere fruitbomen naar verwachting ook aangekomen zijn. Als dan het weer nog een beetje meewerkt...

 

Wilma en Kees waren wezen helpen met het planten van bomen en planten. Het was niet helemaal droog, en van de vorige dagen lagen er nog plassen op het terrein.
Zij hebben een hond, die heet Spot. Een Bordercollie van het overijverige soort. Hij heeft een kleine afwijking. Als baasje aan het werk is, dan gaat hij ook werken. En werken dat betekent voor Spot graven in de plassen. Ik weet niet wat hij er zoekt. Hij kijkt erbij alsof hij een kudde schapen moet hypnotiseren. Het is zeker een ernstige en serieuze bezigheid. Als je dat doet, als hond zijnde, en het is winter, en je graaft in de klei in Almere, dan kan dat toch een aanslag op je conditie zijn.
Dus na afloop van zo'n dag zit er een zielig hoopje hond te bibberen achterin de auto.

Afgelopen week hadden we een paar mooie dagen. Maar ook sneeuw- en hagelbuien. Soms gaat het voorspoedig, maar soms zit het ook tegen.
Dan sla je de kop van een paal doormidden. Of je breekt de steel van een spade. Of je kunt een bitje niet vinden voor de schroeven.

En dan regent het natuurlijk ook nog natte sneeuw met een snerpende oostenwind.

Vandaag was ik toch maar in Hoofddorp gebleven. En kreeg ik tijdens het boodschappen doen een heftige hagelbui met onweer over mij heen.
Dan denk ik even terug aan Spot.

Het is weer natte hondendag.
Maar er komt ook weer zonneschijn, en die kan je dan des te meer waarderen.

Zoon Roy is uit Eindhoven over. Een echte bruggenbouwer lijkt ons. Dus wat doen we als hij er is: Juist bruggenbouwen!

   
   

Het  is allemaal nog niet klaar, maar grappig dat water dat je bijna over kunt toch relief aan het landschap biedt.

 

De blokhut vordert ook gestaag, maar moet het voorlopig nog even met een plastic dak doen.

We zijn dit weekend meer dan eens ongeduldig genoemd. Dat zal wel zo wezen, maar als je eindelijk mag bouwen, na ongeveer 2 jaar dromen, dan wil je je handen vuil maken.

Daarom starten we de bouw van wat straks onze schuur moet worden. Het is een vrij simpele blokhut, maar juist daardoor overzichtelijk om te bouwen.

Tegen de avond bereiken we het hoogste punt.

En in het donker leggen we de balken er nog op, maar dat kon het fototoestel niet meer aan, daarom hieronder een foto van de volgende ochtend:

Thuis drinken we "pannenbier" ons eerste hoogtepunt is immers bereikt!

Subcategorieën

primi sui motori con e-max.it