Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 30 september 2020

Vandaag heeft Gert-Jan Bon met hulp van Kees Limburg op de reusachtige Shovel onze kavelweg, de Frederik van Eedenweg een opknapbeurt gegeven. Dat was best hard nodig, want door alle regenbuien waren er behoorlijk veel kuilen ingekomen, en zinken waar door bouwwerkzaamheden en aanleg van nutsleidingen de weg was opengegooid.

We hebben met onderhoud van de weg gewacht totdat Jan, Debbie, Marco, Loes en Harry een droom konden realiseren: een duiker onder de weg door, om de beide vijvers met elkaar te verbinden. Eerst zou Jan een bovenmatige duiker ingraven, maar dat bleek met de lopende leidingen niet haalbaar. Nu is het een iets bescheidener buis geworden, wel met een regelbare uitvoer, doordat de bochten aan beide zijden kunnen worden gedraaid. Een mooi projectje voor Erik Brouwer en zijn mannen, onder toeziend oog van opper-meester Jan. Gelukkig hebben ze een goed plekje voor de lunch gevonden.

Met de bouwwerkzaamheden is de kavelweg een gebruiksweg geworden. Door het vele gebruik zijn sommige bochten net even verschoven. Dat hebben we al geconstateerd toen het Kadaster eind november vorig jaar de definitieve grenzen kwam inmeten. De landmeter had toen op hoekpunten in de weg grote spijkers met een ring ingeslagen. Met enige moeite konden Jan en ik er nog een groot aantal terugvinden, om de juiste begrenzing van de verharding te bepalen.

Op een paar plekken konden we zodoende de ligging van de weg verbeteren. Ook was de weg niet overal de volle 5,5 meter breedt. Een stukje verbreding helpt ook om het fundament van de weg te verbeteren, vooral als we volgend jaar (wanneer we dat besluiten met de Vereniging) de definitieve weg laten aanleggen.

Er zijn nog een stuk of 6 grote wagens puin over de weg gereden, en met de Shovel geëgaliseerd. Gert-Jan Bon bracht vervolgens zijn wals in stelling. Deze walst niet alleen, maar trilt tegelijkertijd de weg aan. Een hoop herrie, maar dan heb je ook wat! En het gaat een stuk sneller dan met zo'n trilplaat.

Vanmiddag heb ik nog maar eens een rondje door de wijk gelopen. Het ziet er weer een stuk strakker uit. Geen plassen meer, en weinig losliggende stenen. Genoeg om met vertrouwen de winterperiode in te gaan. Al met al ook een reden om leuke plaatjes te schieten, met al deze mega-apparaten.

Nu moeten er nog een aantal reflectorpaaltjes vervangen worden. De paaltjes liggen al een tijd te wachten op de aflaklaag om hun plek langs de weg in te nemen. Dat wordt een projectje voor de komende weken.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 september 2020

Al eerder hebben wij bevlogen Almeerders voorgedragen voor een groene speld. 

Vandaag heb ik Renze Borkent voorgedragen voor de waardering van een groene speld. Waarom? Dat lees je hieronder: 

Renze is ras-Almeerder. Met zijn kinderen en vrouw Willemijn woont hij in Almere Buiten. Hij is fervent vogelaar en wandelaar. Hij verstaat de kunst over zijn waarnemingen in de natuur beeldend, betrokken en vooral  "engagerend" te schrijven. Door ons mee te nemen in hoe hij de wereld ziet leren wij (ik in ieder geval) anders kijken naar wat ik om mij heen zie. Maar ook hoe ik mij hiertoe kan verhouden. Door de verhalen en de ogen van Renze zie ik meer!

Hij publiceert zijn verhalen op facebook en op zijn eigen website:

renzeborkentblog.wordpress.com.

Jullie doen mij en met mij vele volgers een groot plezier dit in Almere te waarderen met een groene speld! Alvast hartelijk dank, mede namens Marien Abspoel, Paradijsvogelbosje Oosterwold, Marie-José Deckers

Ik laat jullie graag meelezen met de laatste blog die ik las:

Dank Renze voor deze mooie verhalen die een glimlach op je gezicht, maar ook een nieuwe blik op de wereld brengen:

Als je gevloerd bent, zie je meer hemel!

Ik bewonder dat jij de wereld zo kunt aanschouwen. Door hierover te schrijven stel je mij in de gelegenheid om dit kunstje heel langzaam van je af te kijken. 

Voor wie de blog niet kent: klik eens door en laat je verrassen. 

En Renze: dank je wel voor al je verhalen en foto's! ik kom graag naar de uitreiking van de speld.

Tot dan! (of eerder)

Foto's: (uiteraard)

Renze Borkent

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 september 2020

Sinds twee weken hebben we een nieuwe maaimachine aangeschaft, en een heggenschaar. Ja, hoor ik denken, had je dat niet vijf jaar eerder moeten doen?

Ja, helemaal gelijk, maar dat ontdek je soms pas later. Tot die tijd hebben we ons beholpen met de zeis en bosmaaier. De zeis blijft natuurlijk mijn hart veroveren, dus die schrijven we niet af. Evenmin als de benzine-bosmaaier, het werkpaard om grof maaiwerk te doen. Maar om de wandelpaden van onze kavel een beetje netjes te maaien is dat een heel gedoe.

Maar hoe kies je de juiste maaier? Je wordt op het internet uiteraard dood gegooid met maaiers, maar de meeste zijn bedoeld voor die gazonnetjes, die erbij liggen alsof er een golf-toernooi op wordt gehouden. Wel, die associatie heb ik niemand bij onze kavel horen maken. Wij gingen dus op zoek naar een maaier, die ook op ruw terrein met hoog onkruid uit de weg kan.

Uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij een balkmaaier, met een maaibreedte van 78 cm, aangedreven op benzine. Een voordeel van zo'n balkmaaier, is dat die met weinig geweld en weinig geluid het mes heen en weer laat gaan. Zo snijdt of knipt ie het gras en onkruiden door. Het alternatief is een maaier met snel ronddraaiende messen, een soort bosmaaier dus. Een nadeel hiervan, is dat het mes zo snel ronddraait; als die een steen tegenkomt, dan kan die steen 50 meter verder worden geslingerd.

De maaier kwam als een klein pakketje met de postbezorger. Haast te klein naar het leek. De maaier was in delen, en de maaibalk paste er net diagonaal in.

Het was nog een hele klus om de maaier in elkaar te zetten, omdat de beschrijving alleen in het Engels was. Nu kan ik best wel Engels lezen, maar mijn kennis van motoronderdelen in het Engels bleek toch nogal beperkt. En de beschrijving is uitgebreid, zoals blijkt uit deze toelichting van de motoronderdelen. Gelukkig zat dat grotendeels in elkaar. Ik moest mij wel in bochten wringen om de onderdelen aan elkaar te knopen.

Als je zo'n nieuw apparaat hebt, is het uitproberen voor de eerste keer toch spannend. En stagiaires Finn en Senna vonden het reuze spannend om hiermee te werken, dus ik had ook twee kritische pottenkijkers :-).

Olie en benzine erin, en dan starten maar. Eigenlijk liep de motor meteen als een zonnetje. Toen nog leren omgaan met de koppeling en het inschakelen van de maaibalk. Als eerste hebben we het rondje om onze kavel gemaaid, waarbij we alle paden in één keer gemaaid hebben. Langs de bosrand zijn we drie keer heen en weer gegaan, om het pad ietsje breder te maken, maar ook om de machine beter te leren kennen. Ook een goede plek om de stagiaires Finn en Senna te leren werken met deze nieuwe maaier.

Heel belangrijk is dat de maaier zelf rijdt.Dat hebben we vooral op de aardwal uitgeprobeerd, want daar stond het onkruid meer dan een meter hoog, met flink houtige stelen. Eigenlijk maait ie er moeiteloos doorheen. Het meeste werk is dan nog om de afgemaaide plantenresten af te voeren. Op de takkenril, naar de composthoop of op een soort hooibergje.

Nu gaat het maaien van de paden dus een stuk makkelijker. Maar dat is niet genoeg, want het gras en kruiden groeien niet alleen op het pad. Ze groeien ook hoog naast het pad, en met regen en wind vallen ze om en komen ze dwars over het pad te hangen.

Daarvoor hebben we nu een Accuheggenschaar gekocht. Daarmee  kunnen we alle overstekende planten in één keer afmaaien, zodat er geen planten meer over het pad vallen. Ook hebben we de heggenschaar uitgeprobeerd op de haag met botanische rozen. Dat is met een snoeischaar altijd een heel gedoe, met schrammen en half gescheurde kleren als gevolg. Nu kunnen we beter afstand houden en een mooie haag scheren. Goede uitvinding zo'n heggenschaar, en O zo handig, een accu zonder snoer.

Wel ben ik nog voorzichtig met deze apparatuur. Het is niet bedoeld om vingers of tenen tussen te steken. Want een heggenschaar ziet niet het verschil tussen een rozentak en een vinger. Dus dat is de eerste les aan de stagiaires (en aan mezelf). Wel mooi dat zo'n heggenschaar een dubbele schakelaar heeft: alleen als je de heggenschaar met twee handen indrukt, gaat de moter aan. Als je dan een beetje bij elkaar uit de buurt blijft (anderhalve meter Corona-afstand is een goed idee) dan is het veilig genoeg.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 september 2020

Afgelopen zaterdag hebben Alie en ik twee rondleidingen verzorgd door de Kruiderij Hof van Eeden en het Paradijsvogelbosje. Alie heeft hierover al geblogd op haar nieuwe website KruiderijHofVanEeden.nl. Leuk! Zeker een tip om deze website en blog regelmatig te bekijken.

Vanwege de Corona maatregelen hebben we de groepjes kleiner gemaakt. Dat is ook fijner omdat je makkelijker iedereen kunt bereiken en verstaan. Vorig jaar heb ik ook al twee keer een rondleiding gehouden rond het thema zaden verzamelen. En in augustus dit jaar een keer samen met Oogsterwold in het kader van Struinen door Tuinen. Maar het is nu weer een maand later, en er zijn weer andere zaden.

Nieuw deze keer is dat we niet ter plekke de zaden knippen. Dan ben je heel erg afhankelijk van de zaden die toevallig die dag rijp zijn. Als je te vroeg bent zijn de zaden niet rijp, en als je te laat bent zijn alle zaden al in het rond gevlogen. Daarom hebben Alie en ik na afloop van de beide rondleidingen in de Tuinkamer een klein winkeltje ingericht met zaden. Alie had alle zaden van kruiden al keurig in zakjes verpakt. Omdat onze zaadvoorraad van inheemse planten zo groot is, met soms grote hoeveelheden van soorten zoals Koninginnekruid, Kaardebol, Gele Morgenster enz, vraag ik de deelnemers eerst uit te kiezen wat ze willen, en dan vul ik ter plekke een zakje met zaad.

Onze stagiaires hebben afgelopen week meegeholpen met het verzamelen van zaad. Dat helpt want het is toch best een heel werk.

Er waren veel deelnemers die nog aan het begin staan van hun Oosterwold avontuur, en zich daarom afvragen: waar moeten we beginnen? Behalve de tip, dat het winterseizoen er aan komt, en dat dat de beste gelegenheid is om bomen en struiken te planten, brengen we ook het advies, dat je het niet zo gauw fout doet, als je begint met een aantal planten uit te zaaien. En je kunt uiteraard ook later terugkomen. Zaden hebben we voorlopig nog wel in voorraad, en dat geldt ook voor de Kruiderij van Alie.

Het sterkt mij wel in het voornemen om ondanks Corona toch binnenkort weer een cursus Ontwerp je eigen Kavelbeplanting te gaan geven. Een aantal deelnemers heeft al aangegeven belangstelling te hebben, dus er zullen er zeker meer zijn.

Het is fantastisch, dat tuinen in Oosterwold zo verschillend zijn. Dat zie je zeker aan de Kruiderij van Alie, in vergelijking met het Voedselbos in het Paradijsvogelbosje. Waar Alie de kruiden zeer nauwgezet kweekt en onderhoud, staat bij het Paradijsvogelbosje het ecosysteem centraal. Ook zie je de invloed die vijf groeiseizoenen op de tuin uitoefenen. Bomen groeien groot uit, niet alleen de wilgen, maar na deze vijf jaar zeker ook andere bomen zoals berken, Robinia, elzen, hazelaars, notenbomen. Om de fruitbomen in veel verschillende rassen niet te vergeten. Dat betekent dat er ook veel meer schaduw-minnende planten komen, die groeien onder de bomen en struiken. En de fruitbomen profiteren zeker van de luwte die ontstaat achter de boomsingels.

Marie-José maakt de afgelopen jaren veel jam, gelei en likeur van het fruit dat groeit op het Paradijsvogelbosje. Daarbij gebruiken we bijzonder fruit, zoals duindoornbessen en rozebottels, kweeperen, mispels, appelbessen, druiven, en sleedoornbessen.

Zaterdag hebben we die voor het eerst ook in ons winkeltje neergezet, en hoe leuk is het als deelnemers potjes met jam en gelei kopen!

Marie-José heeft ook nog plaatkoek gebakken met havermout, appels, peren en mispels erop. Heerlijk! En het weer werkte fantastisch mee.

Dus voldoende reden om nog een paar mooie plaatjes te delen. Alie en Michel hebben ook foto's gemaakt, waarvoor dank. Sta ik er ook op, hoewel niet altijd even flateus.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 september 2020

Op Zaterdag 19 september houden de Kruiderij Hof van Eeden en het voedselbos van Paradijsvogelbosje open tuin. Twee totaal verschillende tuinen waarin ecologisch wordt getuinierd. En waarin het nodige te oogsten en te zien valt.

Alie kweekt in de Kruiderij een groot assortiment kruiden voor allerlei gebruik. Het Paradijsvogelbosje is ingericht volgens voedselbosprincipes met overwegend inheemse bomen, struiken en planten.

Vorige maand hebben we al een rondleiding gegeven. Er zijn nu weer andere planten en zaden te vinden, en vorige maand moesten we een aantal mensen teleurstellen, omdat de groep anders te groot zou worden. 

Vanwege de Corona regels ontvangen we twee keer een kleine groep van acht mensen. We bezichtigen de tuinen en ondertussen vertellen Alie en Marien alles wat je weten wilt over deze tuinen. De tuinen gaan nu langzaam naar hun herfsttooi en zien er weer heel anders uit dan een maand geleden. Even gluren bij de buren en inspiratie opdoen voor je eigen tuin!!

Na afloop van de rondleiding bestaat de gelegenheid om vers geplukte zaden uit beide tuinen te kopen en vervolgens te gebruiken op je eigen kavel. Voor de zaden vragen wij een kleine bijdrage die op de zakjes staat aangegeven.

De entree is gratis alsook de koffie en thee die natuurlijk klaar staat. Schrijf je snel in, want vol=vol. 

Rondleiding 1 start 's ochtends om 10 uur. Rondleiding 2 start 's middags om 13.00 uur.

Inschrijven kan bij Marien van het Paradijsvogelbosje per mail Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. . Graag je naam/ adres en telefoonnummer meesturen. Geef ook aan of je voorkeur hebt voor 's ochtends of 's middags.

Uiteraard leven wij de Coronaregels na en vragen we u om bij klachten niet te komen. We verheugen ons op leuke rondleidingen. Voor informatie over de Kruiderij Hof van Eeden kan je op Facebook kijken. Binnenkort ook een website.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 augustus 2020

Afgelopen week werden we opgeschrikt door een korte maar hevige stortbui met storm, als een orkaan. Een Iep langs onze Paradijsvogelweg moest eraan geloven, zoals we eerder berichten. Toen ik eergisteren in de bosstrook rondkeek, bleken er nog een drietal flinke essen te zijn omgestormd. Of tenminste, omgestormd: geknakt, vanaf de wortel. Dat is meestal een teken dat de boom redelijk gezond was. Anders zou de boom in de grond van zijn wortels scheuren. Bomen zijn extra kwetsbaar voor zomerstormen, omdat juist de meest gezonde bomen de grootste boomkruin hebben, en vol in het blad vangen ze dan enorm veel wind.

In één essenboom langs de bosrand hadden we vorig jaar geleden een vleermuizenkast gehangen, gemaakt door onze zoon Roy. De behoorlijk dikke boom hing schuin in een tweetal Haagbeuken, waardevolle bomen die de lacune van omvallende essenbomen moeten omvallen. Die kunnen niet maandenlang die druk van een paar ton gewicht torsen. Bovendien is zo'n schuin hangende boom gevaarlijk wanneer er toevallig iemand onderdoor loopt. Daarom heb ik voorzichtig de boom in stukken gezaagd met mijn reciprookzaak, en uit de Haagbeuken laten zakken. Wat een enorme hoop stammen en takken en bladeren van één boom! Maar de Haagbeuken zijn weer vrij.

De vleermuizenkast heb ik losgeschroefd. Dat biedt ook de gelegenheid voor een inspectie. En jawel, er zitten poepresten in de kast, bewijs dat de vleermuizen hun weg naar deze kast hebben weten te vinden. Geweldig! Vervolgens heb ik een nieuwe plek voor de kast gezocht en

opnieuw vastgeschroefd in een nieuwe essenboom. Hopelijk blijft die weer een paar jaar staan.......

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 augustus 2020

Sinds vorige week lopen er weer twee stagiaires mee op het Paradijsvogelbosje: Senna en Finn. Zij volgen de opleiding toegepaste biologie bij de Aeres MBO. Hopelijk kunnen zij veel opsteken van de activiteiten die we hier doen. In dit seizoen zien we al het fruit aan de bomen. Ook gaan we bomen snoeien en een aantal rooien om ruimte te maken voor andere, meer waardevolle bomen die nu steeds groter worden.

Afgelopen week hebben we met Senna en Finn al een flinke klus opgepakt: De wilgenhut bijsnoeien. Deze hut staat er nu zo'n ruim vier jaar toen onze dochter Irene de hut gebouwd heeft als Beeldende Vorming project op de middelbare school. Als we nu naar die blog terug kijken herkennen we de hele kavel niet meer! Ieder jaar groeit de hut flink. Het eerste jaar nog voorzichtig, zoals je op de blog van augustus 2016 kon zien van ons meest favoriete plekje van Almere. Nu stond er een enorme pruik van meer dan twee meter op. En het snoeien lijkt dan wel op een bezoek aan de kapper. Eerst de grote happen eruit, en dan bijknippen totdat de vorm weer helemaal top is. 

Vandaag zijn we ook even naar Buitengewoon Almere gegaan met twee gevulde tassen met grote courgettes en pattisons, die voor ons teveel waren, maar die via Buitengewoon Almere terecht komen bij gezinnen die deze groente graag ontvangen. Organisator Millicent ontvangt ons hartelijk, en geeft uitleg aan de stagiares over de doelstellingen en werkwijze van Buitengewoon Almere. Leuk ook om de vrijwilligers aan het werk te zien met alle waren, om in kratten de verdeling te maken. 

We gaan zes weken samen met de stagiares leuke en productieve dingen doen. We verheugen ons erop. Misschien maken ze er wel een blog van.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 augustus 2020

We zijn al een tijd aan het experimenteren met onze vijver en helofytenfilter. Dat komt omdat wij met z'n tweeën zo weinig water gebruiken, dat daarmee de belasting van het filter niet optimaal is. Ook is het een raar seizoen, met extreme droogte in het voorjaar, en opnieuw in het midden van de zomer, met hoge temperaturen. Daardoor ontstaat er veel troebel water en rotting van plantenresten.

We hebben nu twee pompen in gebruik genomen. Eén pompt iedere dag 200 liter water in de pompput en over het helofytenfilter. Daarmee wordt het huishoudelijk water verdund, en wordt voldoende water toegevoerd naar het helofytenfilter.

Een tweede pomp laten we een deel van de dag water pompen in een kanaaltje aan de bovenzijde van ons 'schiereiland' bij de vijver, zo'n 1,5 meter boven waterhoogte. En met een grote bocht laten we dat water via een beekbedding stromen naar de andere kant van de vijver. Hierdoor creëren we circulatie in de vijver, en door het stromen en bubbelen van het water, neemt het zuurstof op, waardoor er, met name in de zomer meer zuurstof in het water van de vijver komt. Omdat er met deze warme dagen een soort bacterie-film op het water komt te liggen, is de toevoer van zuurstof belangrijk om anaerobe bacteriën te minimaliseren.

De beekbedding heb ik uitgestoken uit de weide. De ondergrond is nog behoorlijk kleiïg. Maar toen we voor het eerst de pomp aanzetten, verdween een groot deel van het water in de grond. Daarom hebben we met klei de bodem van de bedding ingewreven, en de volgende dag ben ik met blote voeten de bodem wezen 'masseren', totdat een mooie modderige maar gladde en ondoordringbare bedding ontstaat.

Dat probeer ik op een avondje te doen, en dat wordt natuurlijk een heftig avondje, tot in de schemering.

Ons mini-beekje is ook goed voor het vakantiegevoel, als we op het bankje uitkijken op de vijver. Dan hoor je het water zachtjes borrelen en klateren. Misschien later nog wat plantjes erin, maar het eerste resultaat is al leuk. Heerlijk als je zondagochtend een kopje koffie drinkt op het bankje.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 augustus 2020

Wat ging het tekeer gisteravond! Er viel niet alleen zo'n 30 mm regen in een goed half uur, het stormde ook, en het werd bijna donker, zodat je alleen de schimmen van bomen zag zuchten onder de rukkende wind. Het deed mij het meeste denken aan die onwezenlijke filmpjes van Hurricanes uit Amerika. Er cirkuleren indrukwekkende filmpjes op internet. Duidelijker dan grauwe vage foto's die ik heb geschoten.

Net toen de wind ging liggen kregen we een telefoontje van buurvrouw Marjon, dat er een grote iep langs de paradijsvogelweg was omgevallen. Hoewel het weerbericht sprak over een noord-oosten wind, kwam de korte maar heftige storm evident uit het zuiden. Daardoor ontstond er een soort fuik tussen de bosstrook van Staatsbosbeheer en de iepenrij langs de Paradijsvogelweg. De eerste iep, precies midden in die fuik heeft het begeven. Hij is als een lucifer afgeknapt en lag dwars over de weg. 

Marjon had boer Henk van de overkant al gevraagd, en die kwam met zijn wielkraan om de boom langs de kant te schuiven. Geweldig, zo'n buurman! Het bleek ook dat de brandweer handen tekort kwam om bomen elders in Oosterwold en Almere weg te ruimen. Toch hebben we de politie nog maar gebeld om te vragen de boel vandaag op te ruimen. Dat kwamen ze ook doen, tenminste de boom in een paar stukken zagen. Ook moet er nog een gebroken tak uit een andere boom gezaagd worden, om te voorkomen dat iemand die op z'n hoofd krijgt.

Bij ons op de kavel zijn er een paar flinke takken uit wilgen gebroken. De auto lag er bijna onder bedolven, maar geen schade, omdat de gebroken takken nog aan de stam bleven haken. En de wilg groeit wel weer aan. Die is, laten we zeggen, wat vervroegd geknot. Onze paden zijn veranderd in een woestenij van kriskras neergeslagen kruiden. Dat vraagt een flinke snoeiactie. En helaas heeft onze grootste zonnebloem van meer dan twee meter het hoofd moeten buigen. Die mag een poosje verder leven op de vaas.

Ook hebben we de drie zonwering doeken geofferd. Twee zijn los gescheurd, en de derde zat met magneten op het dak geklemd. Het heten supermagneten, maar hiertegen waren ze niet bestand. Maar er is dus ook niets gescheurd. 

Het is natuurlijk zonde van de grote iep. De verkeerde boom op de verkeerde plaats....

Als we optimistisch zijn, kunnen we zeggen dat de plantjes lekker water hebben gehad. Het voelt wel gek als het nu weer dik boven de 25 graden is. Zo lekker als het gisteren was opgefrist. Iets subtieler dan gisteren mag er deze week nog wel een paar keer een buitje bij vallen.

(met dank aan Marjon voor de eerste foto met de boom over de weg).

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 augustus 2020

Gisteren hebben we samen met Oogsterwold en Alie Raatjes van Kruiderij Hof van Eeden een rondleiding verzorgt, waarbij de deelnemers ook zaden kunnen verzamelen. Altijd leuk om een fotoverslag te maken. Bij deze:

An van Elst heeft de aanmelding geregeld via Oogsterwold. Er waren 15 deelnemers, best een grote groep om in Coronatijd goed te hanteren. We verzamelden bij Alie, waar we na een kopje koffie haar kruidentuin hebben bewonderd. Ongelofelijk dat de meeste planten niet meer dan een jaar oud zijn! Alie vertelt over alle kruiden de naam en de manier waarop de kruiden gebruikt kunnen worden, en ook hoe het zaad kan worden geplukt. In de kruiderij is ook een wilde kruidentuin met veel wilde peen, en een groentetuin met veel pompoenen. Na een goed uurtje lopen we via de doorwaadbare zone naar ons Paradijsvogelbosje.

Leuk ook aan de combinatie van deze twee tuinen is dat ze zo verschillend zijn. In de Kruiderij van Alie staan alle planten keurig onderhouden op soort bij elkaar. Terwijl in de natuurtuin van het Paradijsvogelbosje alles door elkaar groeit. Zeker nu, aan het einde van het groeiseizoen is het een flinke ruigte op sommige plekken.

Bij de rondleiding vertel ik dat we voedselbos als principe omarmd hebben om de kavel te ontwerpen, te beplanten en te beheren. Dat betekent dat de vaste planten, bomen en struiken de basis vormen, en zorgen voor een permanente begroeiing van de kavel. Dat past ook heel goed bij onze landschaps- en landbouwkavel, die voor een groot deel publiek toegankelijk is. Dan is het fijn, dat de bomen niet alleen groeien, maar ook voor voedsel en andere opbrengsten zorgen; dat ze schaduw en luwte geven, en zorgen voor onze privacy, terwijl bezoekers welkom zijn op onze kavel.

Tijdens de rondleiding heeft iedereen een zak en snoeischaar bij zich, en verzamelen we zaden van de planten die we tegenkomen.

Aan het Paradijsvogelbosje kan je wel zien dat de meeste bomen vijf jaar oud zijn, waardoor je op vele plekken in de schaduw en luwte loopt van de bomen en struiken die meters boven ons uit groeien. Wij gaan komende maanden een flinke selectie maken, zodat bomen, die de toekomst hebben goed kunnen doorgroeien. Daarvoor zullen dan andere bomen moeten wijken. Die hebben vijf jaar goed hun rol gespeeld om luwte, beschutting en privacy te regelen.

Na de rondleiding leggen we alle verzamelde zaden in onze Tuinkamer neer, zodat iedereen kan selecteren wat ze graag meenemen. Ik had de afgelopen weken al veel zaad verzameld van planten, die al rijp zaad hadden. Er is dus heel wat te kiezen, ook uit het zaad dat mensen van de Kruiderij van Alie hebben meegenomen.

 We schenken nog eens koffie en thee, zodat de gasten in kleine groepjes in de Tuinkamer hun zaden verzamelen. Zo houden we ons ook nog zoveel mogelijk aan de Corona-regels. Marie-José heeft al een flinke stapel zaadzakjes gevouwen van kranten, en geeft een minicursus zaadzakjes vouwen.

De stomste actie was van mij. Toen iedereen afscheid nam met wat zaden in de pocket, zou ik voor de laatste gasten nog even wat korfjes van het Kroonkruid afknippen, en met mijn nieuwe, scherpe snoeischaar knip ik een flinke jaap in mijn wijsvinger. Dus na deze genoeglijke ochtend moest ik met Marie-José eerst naar de dokterspost in Almere-Poort om mijn vingertop te laten hechten. Nu maar afwachten. Te hopen dat ik over een paar weken weer altviool en piano kan spelen.....

Vandaag maken we nog een ronde terwijl we bramen oogsten. Uit de moestuin oogsten we appelbessen, courgettes, pattisons, appels, aardappelen. Een tafel vol!

Ook drogen we de resterende kruiden en zaden in onze nieuw kruidendroogrek. en proberen we de rest van de zaden in bakjes en zakken te ordenen, zodat we de Tuinkamer weer een beetje toonbaar kunnen maken.

Er zijn nog genoeg zaden om meer Oosterwold te laten begroeien. Ook kunnen we verwachten dat er over een maand nieuwe en andere zaden afgerijpt zijn. Dus wellicht volgende maand opnieuw.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 juni 2020

Ik ben uiteraard mijn hele leven al muziekliefhebber, en als tiener al raakte ik gefascineerd om zelf luidsprekers te bouwen. Daar is van alles uit voort gekomen, meer en minder succesvol, maar de huidige speakersets in de woonkamer en in de Tuinkamer gaan al een aardige tijd mee. De vorige subwoofer was met de verhuizing overleden, dus sindsdien deed een noodspeaker uit de vorige zolder dienst. Een paar weken geleden zijn we begonnen samen met Eduard en Zilla om af en toe een avondje muziek te luisteren (zie de blog). Met kritisch luisteren viel mij op dat de lage tonen van de installatie in de Tuinkamer niet helemaal goed tot hun recht kwamen. Dat had zeker met de noodspeaker te maken. Dus is het plan geboren om nieuwe subwoofers te bouwen. De reden om een subwoofer te kiezen is dat je dan een betere opstelling kunt maken in de ruimte.

Welnu, dit verslagje met veel foto's is wellicht vooral interessant voor mezelf en voor later, maar wie weet raken lezers ook geïnspireerd.

Wat gaat er dan werken in de Tuinkamer? Het voordeel van een subwoofer is dat de luidspreker niet richtingsgevoelig is, en dus kan de luidspreker ook op z'n kop hangend onder aan een dichte doos worden opgehangen. Dan beschadigt het niet snel, en kan je de doos gebruiken als krukje, als het echt druk wordt.

Het ontwerp begint ook met uitzoeken hoe groot de subwoofer moet zijn, en welk chassis je uitkiest. Dat is dus niet een auto frame, maar de luidspreker elementen die je in de kast zet. Om goed laag te krijgen is een flinke speaker gewenst, en ook een flinke kast. Als de kast te klein is dan kan de speaker niet vrij trillen en komt er alsnog weinig bas uit. En dan wil ik een mooie speaker die toch weer niet te duur is, want je kunt, als je wilt heel veel geld kwijt in speakers. En het maakt ook uit waar je ze koopt. Soms betaal je twee keer zoveel voor hetzelfde chassis. Uiteindelijk heb ik bij Amazon een MHB-15 PA speaker van McGee gekocht voor een kleine 40 euri per stuk.

Ik heb een ontwerp gemaakt, dat kwa grootte past bij het installatiemeubel dat ik heb, en dat prima bruikbaar is. De hoogte is zo'n 45 centimeter, een prima zithoogte voor een krukje. Het materiaal is watervast verlijmd MDF van 18 mm dik. Met een beetje passen en meten kan het allemaal uit één plaat. Voor versteviging gebruik ik 43x43 mm balkjes, die tegelijk de pootjes vormen. Onder de schotjes verbreed ik de poten zodanig, dat ze gelijk komen met de buitenkant van de kast. En zoals je hier links kunt zien, wordt er tot 's avonds laat gewerkt, zodat het roze avondlicht via de ruiten het projectje in een mooi daglicht stelt.

Ze zeggen dat een luidspreker niet vierkant mag zijn, omdat er dan ongewenste resonanties gaan ontstaan. Daarom heb ik assymmetrische schotten ingebouwd, zodat er een soort onregelmatige werveling in de box ontstaat, die staande golven tegengaat. Ook dat gaat een beetje op het gevoel...

Een box moet dus de speaker zo vrij mogelijk laten trillen, maar moet zelf niet mee gaan trillen. Behalve de schotten, is er ook dempingsmateriaal voor nodig, en daarvoor worden doorgaans eierschuim platen gebruikt. Die heb ik met een nietmachine aan alle kanten op de binnenkant van de kast getackt. Dat is handig, want met een hamer of schroef kom je nergens in zo'n kast.

Bij een speaker hoort overigens ook een filter. Voor de subwoofer heb ik niet een hele nieuwe filter gebouwd. Die zit al in de satelietspeakers. Er is alleen een grote smoorspoel nodig die alleen het laagste doorlaat. Daarvoor heb ik dus twee spoelen van 15 mH uitgekozen. Dat zijn flinke klompen koper met een ferrietkern. Die laten vooral geluid door onder de 100 Hz, dus waar de satelietspeakers niet meer voldoende presteren.

Ook moeten er nog aansluitklemmen op. Ik heb gekozen voor klemmen, waar je banaanstekkertjes in kunt steken.

Hoewel ik flinke kasten bouw, is het chassis ook groot, en moet ik woekeren met de ruimte om de aansluitklemmen en een kleine basreflex een plek te geven. De basreflex is ervoor om de speaker nog wat meer vrijheid te geven. Zonder reflexpoort houdt de lucht in de kast de speaker als het ware tegen. Nu kan er telkens wat lucht ontsnappen. Die buis mag ook weer niet te groot zijn, want dan krijg je zogenaamde 'akoestische kortsluiting': dan gaat het geluid uit de reflexpoort het geluid uit de speaker uitdoven, omdat het in tegenfase is. De afstemming maakt dat er minimale uitdoving ontstaat, en zeker niet op één resonantiepunt. Dat heb ik niet echt getest maar doe ik een beetje op het gevoel. Misschien is deze reflexpoort wat aan de kleine kant, maar voldoende voor de ruimte die ik de speaker wil geven (hoop ik).

Als de kast in elkaar is geschroefd en gelijmd, dan moet ie eerst geschilderd worden: grondverf, de gaatjes van de schroeven plamuren, en weer grondverf. Gelukkig droogt de acrylverf tegenwoordig lekker snel. Voor het uiterlijk kies ik voor hamerslagverf, die wij ook op alle zichtbare staalconstructies in de Tuinkamer gebruiken. Dat is een beetje gekke verf, helaas met tolueen, dus niet zo milieuvriendelijk. Het droogt ook heel snel. De eerste laag smeerde ik er in de volle zon en middagwarmte op. Dan kleefde mijn kwast zo ongeveer aan de kast vast, zo snel droogde het in. De volgende laag dus maar uit de zon en in de ochtend erop gebracht. Helaas komt er geen typerend hamerslag patroon. Dat moeten we dus eerst nog maar op de staalconstructie proberen. Desnoods later nog een laagje verf er overheen. Het zijn wel strakke blokken geworden zo.

Onder de pootjes zit dik vilt tegen krassen, en ook tegen het trillen van de speakers.

Als de verf droog is, komt het magische moment dat je de speaker erin kunt monteren, doorverbinden met de aansluitklemmen en smoorspoel. En dan aan de versterker.

En...... hoe klinken ze? Ik ben wel tevreden. Stevig laag geluid. Het gaat mij niet zozeer om hard laag, maar goede diepte. Dat is vooral bij orkestrale klassieke muziek een belangrijk criterium. Goede diepte voorkomt dat de speakers gaan 'boemen', dat is ongenuanceerd hard in het middenlaag. Zeg maar de disco-frequentie. Echt laag voel je in je onderbuik....

Op de foto hiernaast kan je mooi zien dat de nieuwe subwoofer in alle afmetingen de oude noodspeaker 'overklast'. 

En nu kunnen we dit hoekje van de Tuinkamer ook weer opnieuw inrichten. De installatiekast kan strak tegen het glas, en aan weerskanten een subwoofer.

De satelietspeakers hangen mooi aan de stalen balk. Ik kan de verleiding niet weerstaan, om de installatie even flink open te draaien, en uit te testen.

Sorry buurtjes. Wees welkom.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juni 2020

Een paar dagen geleden heb ik mensen uitgenodigd voor een Rondleiding door het Paradijsvogelbosje. Die uitnodiging was uiteraard laat, dus voor de snelle beslissers. Er waren vijf deelnemers, dus dat bood ook de gelegenheid om van tevoren een kopje thee of koffie te serveren.

Ik gebruik zo'n rondleiding niet alleen om mensen te vertellen over het Paradijsvogelbosje. Het is ook een gelegenheid om zelf na te denken over wat je doet en waarom je het doet. En nu, in het vijfde groeiseizoen is het zeker ook leuk om te bezinnen wat er gegroeid is, en wat mooi is en wat wellicht met beheer wat kan worden bijgewerkt. De royale rietkraag bijvoorbeeld die zo omvangrijk geworden is dat die het zicht op de vijver grotendeels beneemt. Maar wat overheerst is een bevestiging dat een aantal keuzes van het eerste seizoen heel goed hebben uitgepakt: Bijvoorbeeld het rigoreus aanpakken van het grondwerk, het graven van een grote vijver, en de beplanting met veel inheemse bomen en struiken.

Ook zien we dat de kwaliteit van de grond in vijf seizoenen veranderd is. Van vette en glibberige en ondoorlatende klei, tot een meer open grond, met een hoger organisch gehalte. Vooral in de moestuin waar we vorig jaar een dikke laag houtsnippers hebben uitgespreid. Dat werkte vorig jaar niet ideaal voor de kweek, maar nu gedraagt de grond zich meer als een humeuze toplaag. Gelukkig hebben we dit jaar ook iets minder last van muizen en slakken. Afkloppen maar.

De afgelopen jaren heb ik ook een keer of vijf een Workshop 'Ontwerp je eigen kavelbeplanting' gegeven. Dat is er dit seizoen vanwege de Corona crisis nog niet van gekomen. Maar ook in zo'n rondleiding kan ik kort ingaan op de principes die wij gekozen hebben, en hoe die uitgewerkt zijn tot een ontwerp dat past bij ons, en de vele functies die wij op onze kavel hopen te realiseren.

Het is ook leuk om tijdens de rondleiding het gevoel van bijzondere plekken te demonstreren, zoals het kleine weitje aan de waterkant bij de wilgenhut, of in de Westelijke Boomgaard, die nu al geheel omgeven is door fruitbomen. Of op boven op de aardwal, waar je 2,5 meter hoog al een ander uitzicht krijgt op het landschap.

Uiteraard kijken we ook naar wat er groeit en rondspringt, zoals dit kleine kikkertje van een paar centimeter, die dit voorjaar in een van onze vijvers geboren is.

En de bijenstal met twee grote kasten van gastimkers Marije en Dennis biedt een aanknopingspunt om uit te leggen, dat insekten het nodig hebben dat er het hele seizoen bloemen bloeien. Vanmiddag kwam Dennis nog even de bijenvolken inspecteren. Het gaat ze goed. We kregen een paar potten heerlijke honing, en Dennis kon nog weer wat nieuwe raten vol met honing oogsten.

Als er voldoende belangstelling is, kunnen we in de nazomer nog een rondleiding en/of een Workshop Ontwerp je eigen Kavelbeplanting organiseren.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 juni 2020

We zijn in februari 2016 begonnen met het vormgeven van het Paradijsvogelbosje. Direct in dat eerste voorjaar hebben we 2300 boompjes en struiken geplant, hoofdzakelijk bosplantsoen, dat van een klein sprietje tot heuse boom moet uitgroeien. Daar gaan jaren overheen. Eerst om goed te wortelen, en daarna om in verschillende jaren met groeispurts meters omhoog te groeien. Kampioen in snel groeien zijn de wilgen, die per jaar soms wel twee meter groeien, en die we afgelopen winter al voor de derde keer stevig hebben gesnoeid tot knotwilg. Nu zie je dat ook andere bomen zoals Els, Berk en Robinia beginnen al overtuigend hun rool als boom te spelen. Zelfs een paar lariksen en douglassparren overtuigen. 

Wij hebben ons bij het ontwerp van de beplanting laten leiden door de principes van Voedselbos. Dus we kijken uiteraard met aandacht naar de soorten die iets te eten opleveren. Daar zijn inheemse soorten bij zoals sleedoorn en duindoorn, en wilde mispel en hazelaars. Maar ook veel fruitbomen in alle soorten en notenbomen. Gelukkig groeien een aantal fruitbomen krachtig en dragen ze ook royaal fruit. De notenbomen vormen een laantje langs de bosstrook, en we hopen dat ze dit jaar voor het eerst een beetje oogst opleveren.

We hebben in het ontwerp ook rekening gehouden met snel- en langzaam groeiende soorten. Nu na zo'n vijf jaar merk je dat de bomen zo groot worden dat we een selectie moeten maken, en dat sommige pionierbomen het veld moeten ruimen om ruimte te maken voor meer waardevolle soorten in het Voedselbos. Dat gaat vooral om Wilgen, maar als we vooruit kijken moeten er komende jaren meer keuzes gemaakt worden. Dat was overigens geen fout in het ontwerp. Deze pionier beplanting heeft een belangrijke functie vervuld om beschutting en schaduw te creëren en de distels te bezweren. 

In Voedselbos is belangrijk dat er verschillende lagen in de begroeiing zijn en dat die allemaal op evenwichtige wijze tot ontwikkeling komen. Van wortelgoed en kruipende planten via verschillende hoogte struiken tot kleine bomen en ten slotte de bomen die volledig uitgroeien tot de kroon op het Voedselbos. Dat zijn bijvoorbeeld de tamme kastanje en notenbomen. 

Ook essentieel voor Voedselbos en permacultuur is dat er een evenwicht komt in het ecosysteem. Daarvoor is biodiversiteit belangrijk. En biodiversiteit drijft op de variatie van inheemse planten, struiken en bomen die er groeien. Daaraan is geen gebrek in het Paradijsvogelbosje. Alles bij elkaar telden we afgelopen jaren meer dan 350 verschillende soorten planten. Aan dieren ben ik niet begonnen want herkennen van alle soorten (vooral insekten) is niet mijjn sterkste kant. Maar dat het er honderden zijn, vooral de insekten staat buiten kijf.

Belangrijk voor onze keuze van Voedselbos is ook, dat dit ontwerp andere doelen dient en functies vervult dan alleen voedsel produceren. En dat heeft alles te maken met Oosterwold: inrichting publieke ruimte, waterberging, luwte en beschutting, privacy, mooi uitzicht, en fijne plekjes om te lopen of te zijn.

Als je de huidige begroeiing vergelijkt met de plaatjes uit het begin (zie de blog vanaf het eerste begin) dan is het landschap onvergelijkelijk veranderd. En niet alleen omdat er een hele wijk bij is gekomen met buren. De bomen maken overigens dat die buren er wel zijn, maar toch vrijwel uit zicht zijn, en dat is tot wederzijds groot genoegen. Dat hoort ook bij de successen van Oosterwold: je kunt elkaar opzoeken en vinden, maar zit niet op elkaars lip.

Ook is het een genoegen dat steeds meer mensen onze wandelpaden weten te vinden en te waarderen om een ommetje te lopen. Dat laat zien dat er echt landschappelijke kwaliteit ontstaat in Oosterwold. Hoe anders dan de kale akker die het begin 2016 nog was! De  foto's geven een impressie van de onstuimige groei die de tuin afgelopen jaren hebben doorgemaakt.  

Op zaterdag 27 juni geef ik een rondleiding voor belangstellenden. Aanvang precies om 10.30 uur. We doen het Corona-proof op 1,5 meter afstand. Maximaal 15 personen of 10 stellen. Ik zal dan ook een toelichting geven op Voedselbos en ontwerpen voor Oosterwold, en uiteraard een toelichting van biotopen en beplanting. Belangstellenden kunnen zich aanmelden per email naar info (apestaartje) paradijsvogelbosje (punt)nl. Geef dan aan met hoeveel mensen je komt. Wie het eerst komt.... vol is vol. Deelnemen is gratis. De  foto's geven een impressie van de onstuimige groei die de tuin afgelopen jaren hebben doorgemaakt.  

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 juni 2020

De aanleiding was niet prozaisch. We kregen een OZB belastingaanslag, en daarop was de WOZ waarde sinds vorig jaar opeens zo'n 45% hoger gesteld. Ook ontbrak de bijpassende taxatie, dus ik maar bellen. Een paar dagen later werd ik teruggebeld door de taxateur: Hij stuurt een nieuwe taxatie toe. Ter volledigheid vraag ik hem: is de woning soms gereed gemeld? Het antwoord: Ja per 1 januari 2020. Maar ik heb de woning niet gereedgemeld! En daar hebben we redenen voor: we moeten nog een paar projecten uitvoeren, om de woning conform de vergunning te realiseren. In onze grote woning is het nog vooral het WTW Ventilatiesysteem.

Wie heeft de woning dan gereed gemeld? Daarop blijft het antwoord schuldig. Dus ik een bezwaarschrift opstellen.

Weer een paar dagen later worden wij vergast op een bezoek van de bouwinspecteur Dhr. Fijma. Ja, hij kreeg de vraag om te beoordelen of de woning al gereed was. Anders mocht ik er niet wonen. Tsja, volgens mij kunnen we de woning pas gereedmelden als die conform de vergunning is gerealiseerd. Maar we moeten in de tussentijd moeten we ook ergens wonen. Voor ons is er nog een escape: de kleine woning (met afgesplitste logeerkamer) is eerder wel gereedgemeld. Maar toch.

Hierop heeft de inspecteur een antwoord: Hij kan de woning gereedmelden voor bewoning. Dan is het nog niet gereedgemeld voor oplevering conform vergunning.

Maar dan moeten er nog wel brandmelders worden opgehangen, midden in de woonkamer op de vluchtroute naar de buitendeur. In de vergunning hadden we voor de grote woning één brandmelder ingetekend, in de Tuinkamer. En niet in het Kleine Huisje. Maar volgens de inspecteur moeten die brandmelders er toch komen, en wel conform de bouwvoorschriften, dus met een netstroom aansluiting. Dat is niet altijd triviaal, omdat je niet in iedere woning overal netstroom kunt trekken, als dat er niet in het ontwerp is ingetekend.

Ik was geïrriteerd, omdat je meningsverschil krijgt omdat het niet goed is geregeld in de vergunning. Maar ja, eigenlijk heeft Dhr. Fijma wel een punt. Een woning moet veilig zijn, en daar horen nu eenmaal brandmelders bij. Het is een beetje paternalistisch als de overheid eist dat dit een brandmelder met netstroom moet zijn, want een versie met batterij werkt ook goed. (De redenatie is, dat bewoners dan de batterij eruit halen, wat zo iets is als zeggen dat je dom bent en dat je tegen jezelf beschermd moet worden.)

En de enige brandmelder die ik had, die was volgens de inspecteur niet goed omdat die niet horizontaal hing. Daarover heb ik veel gezocht op het internet, maar er komt geen duidelijkheid. Een probleem is ook dat de NEN norm 2555:2008 niet publiek beschikbaar is: die moet je kopen voor 80 euro. Dat doe je dus niet als particulier. Een puntje voor de toekomstige participatiesamenleving....

Maar genoeg gezeurd, dan maar een paar extra brandmelders bestellen, en drie wigjes knutselen. In de grote woning voor zo'n 14 graden en in de kleine woning 35 graden. Je kunt alles berekenen, maar soms kan je het maar beter uitproberen en een beetje bijstellen. Omdat het plafond in de grote woning van staalplaten is gemaakt, willen we daar geen gaten in boren. Daarom bevestigen we alle voorwerpen met krachtige magneten aan het plafond. Met wat improvisatie heb ik netstroom naar het plafond gebracht, en met een kabelgootje afgedekt. Ik bleek nog een spuitbus met zilververf te hebben. Mooi om het kabelgootje in kleur te spuiten. Zoals je ziet moet de balk nu nog opnieuw worden bijgewerkt met Hamerslagverf, maar dat komt later wel weer.

Ik zal de inspecteur Fijma berichten dat hij gerust kan zijn over de brandmelders. Maar hoe zit het nu met de gereedmelding. Hij meldt de woning nu gereed voor bewoning. Maar wanneer is een woning voldoende gereed, om ook volgens de taxatie als gereed te worden aangemerkt? Als we aannemen dat de WOZ waarde bepaald wordt op basis van een taxatie van een fictieve marktwaarde, dan moet je meewegen, dat een huis dat nog niet afgebouwd is volgens de vergunningscriteria, in de markt ook minder waard is. Daarom wordt volgens de wettelijke regels tot het moment van gereedmelding 40% van de getaxeerde waarde bij gereedheid afgetrokken. Maar de taxateur van Almere heeft er dus blijkbaar geen zin in om deze regel te blijven toepassen.

Kan je het gereedmelden dan eindeloos rekken? Los van of je dat wilt? Ik denk dat dit toch specifiek hoort bij Oosterwold, tenminste bij zelfbouwers en zelf-afbouwers. Dat doen initiatiefnemers vaak naast een baan en een hele opgave voor stadslandbouw en inrichten van Kavelwegen, Verenigingen enzovoort. Dus het mag niet verwonderen dat het jaren duurt om een huis geheel af te bouwen. Dat brengt ook risico's met zich mee. Bijvoorbeeld dat mensen tijdens de bouw nog in de problemen komen, of hun project niet kunnen voltooien. Dat risico nemen vele Oosterwolders bewust. Maar is het dan niet wenselijk, dat ook de taxateurs hiermee rekening houden, in plaats van de WOZ waarde zo hoog mogelijk op te plussen, om de belastinginkomsten van de gemeente te maximaliseren?

Misschien hebben wij onze woning en onze kavel wel niet ontwikkeld om de geldelijke waarde te maximaliseren. Wie wil er een Tuinkamer in een scheef huis en een grotendeels publiek toegankelijke kavel? Wij wel, maar dat vertaalt zich niet direct naar een marktwaarde. Daaraan moet Almere nog wennen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 juni 2020

Vanaf het begin dat wij op de kale akker in Oosterwold zaten heeft er een bord bij onze kavel gestaan met ons logo en dat ons project Paradijsvogelbosje heet. Handig want heeft jaren geduurd voor we in google maps te vinden waren. Een paar maanden later hebben we er nog een "welkom" bord boven geschroefd. Rechts op de foto kan je m begin 2017 zien bij een van de bomen en struiken acties voor Oosterwold. 

Een paar weken geleden was het bord van de paal gevallen. Tsja, wat nu. Eerst begon ik het bord op te knappen, maar al snel vroeg ik Marien, of ie niet nog een goed stuk multiplex had staan. Het vorige bord was gemaakt van chipwood, watervast, maar een beetje in vliegende vaart geproduceerd. En we hadden nog een mooi stuk multiplex staan.. Dus ik ben even helemaal opnieuw begonnen. 

Ik schilder het bord mooi groen. Lekker glanzend. En dan is het nog best spannend om op zo'n groot bord te schilderen. En ik heb ons logo natuurlijk al talloze malen getekend, geschilderd en bewerkt, maar zo groot is toch weer even spannend. Het logo hebben we zelf ontworpen voor de website en om herkenbaar te zijn. Het is een vioolsleutel (muziekmaken) die zich uitdost als Paradijsvogel. Dat vonden we wel passen bij onze kavel. Ik ben er nog altijd content mee. 

En dan moet de tekst erop. Ik ben niet zo van het helemaal precies uitmeten, maar toch wil je goed uitkomen en moeten "uitstekende" letters als een IJ of een G geen ruzie met de regels eronder krijgen. Dus begin je soms midden in een woord te schrijven en begin je met de middelste regel, zo kom je tot een redelijk regelmatige verdeling zonder lijntjes te moeten trekken. En dat lukt uiteindelijk. 

En dan moet er nog een mooi welkom boven!

Het doet mij denken aan mijn vader die vroeger twee keer in de week nieuwe "reclameborden" schreef voor de groentenwinkel die we hadden. Het waren krijtborden die langs de weg werden opgehangen. Van deze borden heb ik zo een twee drie geen voorbeeld, maar van de mooie platen die hij schreef, vond ik deze nog: De kraam in een tent van een dorpsfeest (SEN feest) in Neede, waar we een winkel hadden. Het bord achterin is sierlijk door hem geschreven. 

Dat schrijven was voor hem natuurlijk een "klusje" maar hij vond het meestal ook leuk om te doen. Ik deel dat wel met hem... 

En dan is mijn bord geschilderd: (en zijn de foutjes hersteld..)

Maar dan moet het natuurlijk nog opgehangen worden....

Marien heeft nieuwe palen langs de erfgrens gezet. En er nu een schraag bij geregeld, want zo'n groot bord kan best wind vangen. En we willen het natuurlijk wel een tijdje op deze plek houden!

Best een beetje trots! Enne... wees welkom!