Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 augustus 2020

Afgelopen week werden we opgeschrikt door een korte maar hevige stortbui met storm, als een orkaan. Een Iep langs onze Paradijsvogelweg moest eraan geloven, zoals we eerder berichten. Toen ik eergisteren in de bosstrook rondkeek, bleken er nog een drietal flinke essen te zijn omgestormd. Of tenminste, omgestormd: geknakt, vanaf de wortel. Dat is meestal een teken dat de boom redelijk gezond was. Anders zou de boom in de grond van zijn wortels scheuren. Bomen zijn extra kwetsbaar voor zomerstormen, omdat juist de meest gezonde bomen de grootste boomkruin hebben, en vol in het blad vangen ze dan enorm veel wind.

In één essenboom langs de bosrand hadden we vorig jaar geleden een vleermuizenkast gehangen, gemaakt door onze zoon Roy. De behoorlijk dikke boom hing schuin in een tweetal Haagbeuken, waardevolle bomen die de lacune van omvallende essenbomen moeten omvallen. Die kunnen niet maandenlang die druk van een paar ton gewicht torsen. Bovendien is zo'n schuin hangende boom gevaarlijk wanneer er toevallig iemand onderdoor loopt. Daarom heb ik voorzichtig de boom in stukken gezaagd met mijn reciprookzaak, en uit de Haagbeuken laten zakken. Wat een enorme hoop stammen en takken en bladeren van één boom! Maar de Haagbeuken zijn weer vrij.

De vleermuizenkast heb ik losgeschroefd. Dat biedt ook de gelegenheid voor een inspectie. En jawel, er zitten poepresten in de kast, bewijs dat de vleermuizen hun weg naar deze kast hebben weten te vinden. Geweldig! Vervolgens heb ik een nieuwe plek voor de kast gezocht en

opnieuw vastgeschroefd in een nieuwe essenboom. Hopelijk blijft die weer een paar jaar staan.......

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 augustus 2020

Sinds vorige week lopen er weer twee stagiaires mee op het Paradijsvogelbosje: Senna en Finn. Zij volgen de opleiding toegepaste biologie bij de Aeres MBO. Hopelijk kunnen zij veel opsteken van de activiteiten die we hier doen. In dit seizoen zien we al het fruit aan de bomen. Ook gaan we bomen snoeien en een aantal rooien om ruimte te maken voor andere, meer waardevolle bomen die nu steeds groter worden.

Afgelopen week hebben we met Senna en Finn al een flinke klus opgepakt: De wilgenhut bijsnoeien. Deze hut staat er nu zo'n ruim vier jaar toen onze dochter Irene de hut gebouwd heeft als Beeldende Vorming project op de middelbare school. Als we nu naar die blog terug kijken herkennen we de hele kavel niet meer! Ieder jaar groeit de hut flink. Het eerste jaar nog voorzichtig, zoals je op de blog van augustus 2016 kon zien van ons meest favoriete plekje van Almere. Nu stond er een enorme pruik van meer dan twee meter op. En het snoeien lijkt dan wel op een bezoek aan de kapper. Eerst de grote happen eruit, en dan bijknippen totdat de vorm weer helemaal top is. 

Vandaag zijn we ook even naar Buitengewoon Almere gegaan met twee gevulde tassen met grote courgettes en pattisons, die voor ons teveel waren, maar die via Buitengewoon Almere terecht komen bij gezinnen die deze groente graag ontvangen. Organisator Millicent ontvangt ons hartelijk, en geeft uitleg aan de stagiares over de doelstellingen en werkwijze van Buitengewoon Almere. Leuk ook om de vrijwilligers aan het werk te zien met alle waren, om in kratten de verdeling te maken. 

We gaan zes weken samen met de stagiares leuke en productieve dingen doen. We verheugen ons erop. Misschien maken ze er wel een blog van.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 augustus 2020

We zijn al een tijd aan het experimenteren met onze vijver en helofytenfilter. Dat komt omdat wij met z'n tweeën zo weinig water gebruiken, dat daarmee de belasting van het filter niet optimaal is. Ook is het een raar seizoen, met extreme droogte in het voorjaar, en opnieuw in het midden van de zomer, met hoge temperaturen. Daardoor ontstaat er veel troebel water en rotting van plantenresten.

We hebben nu twee pompen in gebruik genomen. Eén pompt iedere dag 200 liter water in de pompput en over het helofytenfilter. Daarmee wordt het huishoudelijk water verdund, en wordt voldoende water toegevoerd naar het helofytenfilter.

Een tweede pomp laten we een deel van de dag water pompen in een kanaaltje aan de bovenzijde van ons 'schiereiland' bij de vijver, zo'n 1,5 meter boven waterhoogte. En met een grote bocht laten we dat water via een beekbedding stromen naar de andere kant van de vijver. Hierdoor creëren we circulatie in de vijver, en door het stromen en bubbelen van het water, neemt het zuurstof op, waardoor er, met name in de zomer meer zuurstof in het water van de vijver komt. Omdat er met deze warme dagen een soort bacterie-film op het water komt te liggen, is de toevoer van zuurstof belangrijk om anaerobe bacteriën te minimaliseren.

De beekbedding heb ik uitgestoken uit de weide. De ondergrond is nog behoorlijk kleiïg. Maar toen we voor het eerst de pomp aanzetten, verdween een groot deel van het water in de grond. Daarom hebben we met klei de bodem van de bedding ingewreven, en de volgende dag ben ik met blote voeten de bodem wezen 'masseren', totdat een mooie modderige maar gladde en ondoordringbare bedding ontstaat.

Dat probeer ik op een avondje te doen, en dat wordt natuurlijk een heftig avondje, tot in de schemering.

Ons mini-beekje is ook goed voor het vakantiegevoel, als we op het bankje uitkijken op de vijver. Dan hoor je het water zachtjes borrelen en klateren. Misschien later nog wat plantjes erin, maar het eerste resultaat is al leuk. Heerlijk als je zondagochtend een kopje koffie drinkt op het bankje.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 augustus 2020

Wat ging het tekeer gisteravond! Er viel niet alleen zo'n 30 mm regen in een goed half uur, het stormde ook, en het werd bijna donker, zodat je alleen de schimmen van bomen zag zuchten onder de rukkende wind. Het deed mij het meeste denken aan die onwezenlijke filmpjes van Hurricanes uit Amerika. Er cirkuleren indrukwekkende filmpjes op internet. Duidelijker dan grauwe vage foto's die ik heb geschoten.

Net toen de wind ging liggen kregen we een telefoontje van buurvrouw Marjon, dat er een grote iep langs de paradijsvogelweg was omgevallen. Hoewel het weerbericht sprak over een noord-oosten wind, kwam de korte maar heftige storm evident uit het zuiden. Daardoor ontstond er een soort fuik tussen de bosstrook van Staatsbosbeheer en de iepenrij langs de Paradijsvogelweg. De eerste iep, precies midden in die fuik heeft het begeven. Hij is als een lucifer afgeknapt en lag dwars over de weg. 

Marjon had boer Henk van de overkant al gevraagd, en die kwam met zijn wielkraan om de boom langs de kant te schuiven. Geweldig, zo'n buurman! Het bleek ook dat de brandweer handen tekort kwam om bomen elders in Oosterwold en Almere weg te ruimen. Toch hebben we de politie nog maar gebeld om te vragen de boel vandaag op te ruimen. Dat kwamen ze ook doen, tenminste de boom in een paar stukken zagen. Ook moet er nog een gebroken tak uit een andere boom gezaagd worden, om te voorkomen dat iemand die op z'n hoofd krijgt.

Bij ons op de kavel zijn er een paar flinke takken uit wilgen gebroken. De auto lag er bijna onder bedolven, maar geen schade, omdat de gebroken takken nog aan de stam bleven haken. En de wilg groeit wel weer aan. Die is, laten we zeggen, wat vervroegd geknot. Onze paden zijn veranderd in een woestenij van kriskras neergeslagen kruiden. Dat vraagt een flinke snoeiactie. En helaas heeft onze grootste zonnebloem van meer dan twee meter het hoofd moeten buigen. Die mag een poosje verder leven op de vaas.

Ook hebben we de drie zonwering doeken geofferd. Twee zijn los gescheurd, en de derde zat met magneten op het dak geklemd. Het heten supermagneten, maar hiertegen waren ze niet bestand. Maar er is dus ook niets gescheurd. 

Het is natuurlijk zonde van de grote iep. De verkeerde boom op de verkeerde plaats....

Als we optimistisch zijn, kunnen we zeggen dat de plantjes lekker water hebben gehad. Het voelt wel gek als het nu weer dik boven de 25 graden is. Zo lekker als het gisteren was opgefrist. Iets subtieler dan gisteren mag er deze week nog wel een paar keer een buitje bij vallen.

(met dank aan Marjon voor de eerste foto met de boom over de weg).

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 augustus 2020

Gisteren hebben we samen met Oogsterwold en Alie Raatjes van Kruiderij Hof van Eeden een rondleiding verzorgt, waarbij de deelnemers ook zaden kunnen verzamelen. Altijd leuk om een fotoverslag te maken. Bij deze:

An van Elst heeft de aanmelding geregeld via Oogsterwold. Er waren 15 deelnemers, best een grote groep om in Coronatijd goed te hanteren. We verzamelden bij Alie, waar we na een kopje koffie haar kruidentuin hebben bewonderd. Ongelofelijk dat de meeste planten niet meer dan een jaar oud zijn! Alie vertelt over alle kruiden de naam en de manier waarop de kruiden gebruikt kunnen worden, en ook hoe het zaad kan worden geplukt. In de kruiderij is ook een wilde kruidentuin met veel wilde peen, en een groentetuin met veel pompoenen. Na een goed uurtje lopen we via de doorwaadbare zone naar ons Paradijsvogelbosje.

Leuk ook aan de combinatie van deze twee tuinen is dat ze zo verschillend zijn. In de Kruiderij van Alie staan alle planten keurig onderhouden op soort bij elkaar. Terwijl in de natuurtuin van het Paradijsvogelbosje alles door elkaar groeit. Zeker nu, aan het einde van het groeiseizoen is het een flinke ruigte op sommige plekken.

Bij de rondleiding vertel ik dat we voedselbos als principe omarmd hebben om de kavel te ontwerpen, te beplanten en te beheren. Dat betekent dat de vaste planten, bomen en struiken de basis vormen, en zorgen voor een permanente begroeiing van de kavel. Dat past ook heel goed bij onze landschaps- en landbouwkavel, die voor een groot deel publiek toegankelijk is. Dan is het fijn, dat de bomen niet alleen groeien, maar ook voor voedsel en andere opbrengsten zorgen; dat ze schaduw en luwte geven, en zorgen voor onze privacy, terwijl bezoekers welkom zijn op onze kavel.

Tijdens de rondleiding heeft iedereen een zak en snoeischaar bij zich, en verzamelen we zaden van de planten die we tegenkomen.

Aan het Paradijsvogelbosje kan je wel zien dat de meeste bomen vijf jaar oud zijn, waardoor je op vele plekken in de schaduw en luwte loopt van de bomen en struiken die meters boven ons uit groeien. Wij gaan komende maanden een flinke selectie maken, zodat bomen, die de toekomst hebben goed kunnen doorgroeien. Daarvoor zullen dan andere bomen moeten wijken. Die hebben vijf jaar goed hun rol gespeeld om luwte, beschutting en privacy te regelen.

Na de rondleiding leggen we alle verzamelde zaden in onze Tuinkamer neer, zodat iedereen kan selecteren wat ze graag meenemen. Ik had de afgelopen weken al veel zaad verzameld van planten, die al rijp zaad hadden. Er is dus heel wat te kiezen, ook uit het zaad dat mensen van de Kruiderij van Alie hebben meegenomen.

 We schenken nog eens koffie en thee, zodat de gasten in kleine groepjes in de Tuinkamer hun zaden verzamelen. Zo houden we ons ook nog zoveel mogelijk aan de Corona-regels. Marie-José heeft al een flinke stapel zaadzakjes gevouwen van kranten, en geeft een minicursus zaadzakjes vouwen.

De stomste actie was van mij. Toen iedereen afscheid nam met wat zaden in de pocket, zou ik voor de laatste gasten nog even wat korfjes van het Kroonkruid afknippen, en met mijn nieuwe, scherpe snoeischaar knip ik een flinke jaap in mijn wijsvinger. Dus na deze genoeglijke ochtend moest ik met Marie-José eerst naar de dokterspost in Almere-Poort om mijn vingertop te laten hechten. Nu maar afwachten. Te hopen dat ik over een paar weken weer altviool en piano kan spelen.....

Vandaag maken we nog een ronde terwijl we bramen oogsten. Uit de moestuin oogsten we appelbessen, courgettes, pattisons, appels, aardappelen. Een tafel vol!

Ook drogen we de resterende kruiden en zaden in onze nieuw kruidendroogrek. en proberen we de rest van de zaden in bakjes en zakken te ordenen, zodat we de Tuinkamer weer een beetje toonbaar kunnen maken.

Er zijn nog genoeg zaden om meer Oosterwold te laten begroeien. Ook kunnen we verwachten dat er over een maand nieuwe en andere zaden afgerijpt zijn. Dus wellicht volgende maand opnieuw.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 juni 2020

Ik ben uiteraard mijn hele leven al muziekliefhebber, en als tiener al raakte ik gefascineerd om zelf luidsprekers te bouwen. Daar is van alles uit voort gekomen, meer en minder succesvol, maar de huidige speakersets in de woonkamer en in de Tuinkamer gaan al een aardige tijd mee. De vorige subwoofer was met de verhuizing overleden, dus sindsdien deed een noodspeaker uit de vorige zolder dienst. Een paar weken geleden zijn we begonnen samen met Eduard en Zilla om af en toe een avondje muziek te luisteren (zie de blog). Met kritisch luisteren viel mij op dat de lage tonen van de installatie in de Tuinkamer niet helemaal goed tot hun recht kwamen. Dat had zeker met de noodspeaker te maken. Dus is het plan geboren om nieuwe subwoofers te bouwen. De reden om een subwoofer te kiezen is dat je dan een betere opstelling kunt maken in de ruimte.

Welnu, dit verslagje met veel foto's is wellicht vooral interessant voor mezelf en voor later, maar wie weet raken lezers ook geïnspireerd.

Wat gaat er dan werken in de Tuinkamer? Het voordeel van een subwoofer is dat de luidspreker niet richtingsgevoelig is, en dus kan de luidspreker ook op z'n kop hangend onder aan een dichte doos worden opgehangen. Dan beschadigt het niet snel, en kan je de doos gebruiken als krukje, als het echt druk wordt.

Het ontwerp begint ook met uitzoeken hoe groot de subwoofer moet zijn, en welk chassis je uitkiest. Dat is dus niet een auto frame, maar de luidspreker elementen die je in de kast zet. Om goed laag te krijgen is een flinke speaker gewenst, en ook een flinke kast. Als de kast te klein is dan kan de speaker niet vrij trillen en komt er alsnog weinig bas uit. En dan wil ik een mooie speaker die toch weer niet te duur is, want je kunt, als je wilt heel veel geld kwijt in speakers. En het maakt ook uit waar je ze koopt. Soms betaal je twee keer zoveel voor hetzelfde chassis. Uiteindelijk heb ik bij Amazon een MHB-15 PA speaker van McGee gekocht voor een kleine 40 euri per stuk.

Ik heb een ontwerp gemaakt, dat kwa grootte past bij het installatiemeubel dat ik heb, en dat prima bruikbaar is. De hoogte is zo'n 45 centimeter, een prima zithoogte voor een krukje. Het materiaal is watervast verlijmd MDF van 18 mm dik. Met een beetje passen en meten kan het allemaal uit één plaat. Voor versteviging gebruik ik 43x43 mm balkjes, die tegelijk de pootjes vormen. Onder de schotjes verbreed ik de poten zodanig, dat ze gelijk komen met de buitenkant van de kast. En zoals je hier links kunt zien, wordt er tot 's avonds laat gewerkt, zodat het roze avondlicht via de ruiten het projectje in een mooi daglicht stelt.

Ze zeggen dat een luidspreker niet vierkant mag zijn, omdat er dan ongewenste resonanties gaan ontstaan. Daarom heb ik assymmetrische schotten ingebouwd, zodat er een soort onregelmatige werveling in de box ontstaat, die staande golven tegengaat. Ook dat gaat een beetje op het gevoel...

Een box moet dus de speaker zo vrij mogelijk laten trillen, maar moet zelf niet mee gaan trillen. Behalve de schotten, is er ook dempingsmateriaal voor nodig, en daarvoor worden doorgaans eierschuim platen gebruikt. Die heb ik met een nietmachine aan alle kanten op de binnenkant van de kast getackt. Dat is handig, want met een hamer of schroef kom je nergens in zo'n kast.

Bij een speaker hoort overigens ook een filter. Voor de subwoofer heb ik niet een hele nieuwe filter gebouwd. Die zit al in de satelietspeakers. Er is alleen een grote smoorspoel nodig die alleen het laagste doorlaat. Daarvoor heb ik dus twee spoelen van 15 mH uitgekozen. Dat zijn flinke klompen koper met een ferrietkern. Die laten vooral geluid door onder de 100 Hz, dus waar de satelietspeakers niet meer voldoende presteren.

Ook moeten er nog aansluitklemmen op. Ik heb gekozen voor klemmen, waar je banaanstekkertjes in kunt steken.

Hoewel ik flinke kasten bouw, is het chassis ook groot, en moet ik woekeren met de ruimte om de aansluitklemmen en een kleine basreflex een plek te geven. De basreflex is ervoor om de speaker nog wat meer vrijheid te geven. Zonder reflexpoort houdt de lucht in de kast de speaker als het ware tegen. Nu kan er telkens wat lucht ontsnappen. Die buis mag ook weer niet te groot zijn, want dan krijg je zogenaamde 'akoestische kortsluiting': dan gaat het geluid uit de reflexpoort het geluid uit de speaker uitdoven, omdat het in tegenfase is. De afstemming maakt dat er minimale uitdoving ontstaat, en zeker niet op één resonantiepunt. Dat heb ik niet echt getest maar doe ik een beetje op het gevoel. Misschien is deze reflexpoort wat aan de kleine kant, maar voldoende voor de ruimte die ik de speaker wil geven (hoop ik).

Als de kast in elkaar is geschroefd en gelijmd, dan moet ie eerst geschilderd worden: grondverf, de gaatjes van de schroeven plamuren, en weer grondverf. Gelukkig droogt de acrylverf tegenwoordig lekker snel. Voor het uiterlijk kies ik voor hamerslagverf, die wij ook op alle zichtbare staalconstructies in de Tuinkamer gebruiken. Dat is een beetje gekke verf, helaas met tolueen, dus niet zo milieuvriendelijk. Het droogt ook heel snel. De eerste laag smeerde ik er in de volle zon en middagwarmte op. Dan kleefde mijn kwast zo ongeveer aan de kast vast, zo snel droogde het in. De volgende laag dus maar uit de zon en in de ochtend erop gebracht. Helaas komt er geen typerend hamerslag patroon. Dat moeten we dus eerst nog maar op de staalconstructie proberen. Desnoods later nog een laagje verf er overheen. Het zijn wel strakke blokken geworden zo.

Onder de pootjes zit dik vilt tegen krassen, en ook tegen het trillen van de speakers.

Als de verf droog is, komt het magische moment dat je de speaker erin kunt monteren, doorverbinden met de aansluitklemmen en smoorspoel. En dan aan de versterker.

En...... hoe klinken ze? Ik ben wel tevreden. Stevig laag geluid. Het gaat mij niet zozeer om hard laag, maar goede diepte. Dat is vooral bij orkestrale klassieke muziek een belangrijk criterium. Goede diepte voorkomt dat de speakers gaan 'boemen', dat is ongenuanceerd hard in het middenlaag. Zeg maar de disco-frequentie. Echt laag voel je in je onderbuik....

Op de foto hiernaast kan je mooi zien dat de nieuwe subwoofer in alle afmetingen de oude noodspeaker 'overklast'. 

En nu kunnen we dit hoekje van de Tuinkamer ook weer opnieuw inrichten. De installatiekast kan strak tegen het glas, en aan weerskanten een subwoofer.

De satelietspeakers hangen mooi aan de stalen balk. Ik kan de verleiding niet weerstaan, om de installatie even flink open te draaien, en uit te testen.

Sorry buurtjes. Wees welkom.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juni 2020

Een paar dagen geleden heb ik mensen uitgenodigd voor een Rondleiding door het Paradijsvogelbosje. Die uitnodiging was uiteraard laat, dus voor de snelle beslissers. Er waren vijf deelnemers, dus dat bood ook de gelegenheid om van tevoren een kopje thee of koffie te serveren.

Ik gebruik zo'n rondleiding niet alleen om mensen te vertellen over het Paradijsvogelbosje. Het is ook een gelegenheid om zelf na te denken over wat je doet en waarom je het doet. En nu, in het vijfde groeiseizoen is het zeker ook leuk om te bezinnen wat er gegroeid is, en wat mooi is en wat wellicht met beheer wat kan worden bijgewerkt. De royale rietkraag bijvoorbeeld die zo omvangrijk geworden is dat die het zicht op de vijver grotendeels beneemt. Maar wat overheerst is een bevestiging dat een aantal keuzes van het eerste seizoen heel goed hebben uitgepakt: Bijvoorbeeld het rigoreus aanpakken van het grondwerk, het graven van een grote vijver, en de beplanting met veel inheemse bomen en struiken.

Ook zien we dat de kwaliteit van de grond in vijf seizoenen veranderd is. Van vette en glibberige en ondoorlatende klei, tot een meer open grond, met een hoger organisch gehalte. Vooral in de moestuin waar we vorig jaar een dikke laag houtsnippers hebben uitgespreid. Dat werkte vorig jaar niet ideaal voor de kweek, maar nu gedraagt de grond zich meer als een humeuze toplaag. Gelukkig hebben we dit jaar ook iets minder last van muizen en slakken. Afkloppen maar.

De afgelopen jaren heb ik ook een keer of vijf een Workshop 'Ontwerp je eigen kavelbeplanting' gegeven. Dat is er dit seizoen vanwege de Corona crisis nog niet van gekomen. Maar ook in zo'n rondleiding kan ik kort ingaan op de principes die wij gekozen hebben, en hoe die uitgewerkt zijn tot een ontwerp dat past bij ons, en de vele functies die wij op onze kavel hopen te realiseren.

Het is ook leuk om tijdens de rondleiding het gevoel van bijzondere plekken te demonstreren, zoals het kleine weitje aan de waterkant bij de wilgenhut, of in de Westelijke Boomgaard, die nu al geheel omgeven is door fruitbomen. Of op boven op de aardwal, waar je 2,5 meter hoog al een ander uitzicht krijgt op het landschap.

Uiteraard kijken we ook naar wat er groeit en rondspringt, zoals dit kleine kikkertje van een paar centimeter, die dit voorjaar in een van onze vijvers geboren is.

En de bijenstal met twee grote kasten van gastimkers Marije en Dennis biedt een aanknopingspunt om uit te leggen, dat insekten het nodig hebben dat er het hele seizoen bloemen bloeien. Vanmiddag kwam Dennis nog even de bijenvolken inspecteren. Het gaat ze goed. We kregen een paar potten heerlijke honing, en Dennis kon nog weer wat nieuwe raten vol met honing oogsten.

Als er voldoende belangstelling is, kunnen we in de nazomer nog een rondleiding en/of een Workshop Ontwerp je eigen Kavelbeplanting organiseren.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 juni 2020

We zijn in februari 2016 begonnen met het vormgeven van het Paradijsvogelbosje. Direct in dat eerste voorjaar hebben we 2300 boompjes en struiken geplant, hoofdzakelijk bosplantsoen, dat van een klein sprietje tot heuse boom moet uitgroeien. Daar gaan jaren overheen. Eerst om goed te wortelen, en daarna om in verschillende jaren met groeispurts meters omhoog te groeien. Kampioen in snel groeien zijn de wilgen, die per jaar soms wel twee meter groeien, en die we afgelopen winter al voor de derde keer stevig hebben gesnoeid tot knotwilg. Nu zie je dat ook andere bomen zoals Els, Berk en Robinia beginnen al overtuigend hun rool als boom te spelen. Zelfs een paar lariksen en douglassparren overtuigen. 

Wij hebben ons bij het ontwerp van de beplanting laten leiden door de principes van Voedselbos. Dus we kijken uiteraard met aandacht naar de soorten die iets te eten opleveren. Daar zijn inheemse soorten bij zoals sleedoorn en duindoorn, en wilde mispel en hazelaars. Maar ook veel fruitbomen in alle soorten en notenbomen. Gelukkig groeien een aantal fruitbomen krachtig en dragen ze ook royaal fruit. De notenbomen vormen een laantje langs de bosstrook, en we hopen dat ze dit jaar voor het eerst een beetje oogst opleveren.

We hebben in het ontwerp ook rekening gehouden met snel- en langzaam groeiende soorten. Nu na zo'n vijf jaar merk je dat de bomen zo groot worden dat we een selectie moeten maken, en dat sommige pionierbomen het veld moeten ruimen om ruimte te maken voor meer waardevolle soorten in het Voedselbos. Dat gaat vooral om Wilgen, maar als we vooruit kijken moeten er komende jaren meer keuzes gemaakt worden. Dat was overigens geen fout in het ontwerp. Deze pionier beplanting heeft een belangrijke functie vervuld om beschutting en schaduw te creëren en de distels te bezweren. 

In Voedselbos is belangrijk dat er verschillende lagen in de begroeiing zijn en dat die allemaal op evenwichtige wijze tot ontwikkeling komen. Van wortelgoed en kruipende planten via verschillende hoogte struiken tot kleine bomen en ten slotte de bomen die volledig uitgroeien tot de kroon op het Voedselbos. Dat zijn bijvoorbeeld de tamme kastanje en notenbomen. 

Ook essentieel voor Voedselbos en permacultuur is dat er een evenwicht komt in het ecosysteem. Daarvoor is biodiversiteit belangrijk. En biodiversiteit drijft op de variatie van inheemse planten, struiken en bomen die er groeien. Daaraan is geen gebrek in het Paradijsvogelbosje. Alles bij elkaar telden we afgelopen jaren meer dan 350 verschillende soorten planten. Aan dieren ben ik niet begonnen want herkennen van alle soorten (vooral insekten) is niet mijjn sterkste kant. Maar dat het er honderden zijn, vooral de insekten staat buiten kijf.

Belangrijk voor onze keuze van Voedselbos is ook, dat dit ontwerp andere doelen dient en functies vervult dan alleen voedsel produceren. En dat heeft alles te maken met Oosterwold: inrichting publieke ruimte, waterberging, luwte en beschutting, privacy, mooi uitzicht, en fijne plekjes om te lopen of te zijn.

Als je de huidige begroeiing vergelijkt met de plaatjes uit het begin (zie de blog vanaf het eerste begin) dan is het landschap onvergelijkelijk veranderd. En niet alleen omdat er een hele wijk bij is gekomen met buren. De bomen maken overigens dat die buren er wel zijn, maar toch vrijwel uit zicht zijn, en dat is tot wederzijds groot genoegen. Dat hoort ook bij de successen van Oosterwold: je kunt elkaar opzoeken en vinden, maar zit niet op elkaars lip.

Ook is het een genoegen dat steeds meer mensen onze wandelpaden weten te vinden en te waarderen om een ommetje te lopen. Dat laat zien dat er echt landschappelijke kwaliteit ontstaat in Oosterwold. Hoe anders dan de kale akker die het begin 2016 nog was! De  foto's geven een impressie van de onstuimige groei die de tuin afgelopen jaren hebben doorgemaakt.  

Op zaterdag 27 juni geef ik een rondleiding voor belangstellenden. Aanvang precies om 10.30 uur. We doen het Corona-proof op 1,5 meter afstand. Maximaal 15 personen of 10 stellen. Ik zal dan ook een toelichting geven op Voedselbos en ontwerpen voor Oosterwold, en uiteraard een toelichting van biotopen en beplanting. Belangstellenden kunnen zich aanmelden per email naar info (apestaartje) paradijsvogelbosje (punt)nl. Geef dan aan met hoeveel mensen je komt. Wie het eerst komt.... vol is vol. Deelnemen is gratis. De  foto's geven een impressie van de onstuimige groei die de tuin afgelopen jaren hebben doorgemaakt.  

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 juni 2020

De aanleiding was niet prozaisch. We kregen een OZB belastingaanslag, en daarop was de WOZ waarde sinds vorig jaar opeens zo'n 45% hoger gesteld. Ook ontbrak de bijpassende taxatie, dus ik maar bellen. Een paar dagen later werd ik teruggebeld door de taxateur: Hij stuurt een nieuwe taxatie toe. Ter volledigheid vraag ik hem: is de woning soms gereed gemeld? Het antwoord: Ja per 1 januari 2020. Maar ik heb de woning niet gereedgemeld! En daar hebben we redenen voor: we moeten nog een paar projecten uitvoeren, om de woning conform de vergunning te realiseren. In onze grote woning is het nog vooral het WTW Ventilatiesysteem.

Wie heeft de woning dan gereed gemeld? Daarop blijft het antwoord schuldig. Dus ik een bezwaarschrift opstellen.

Weer een paar dagen later worden wij vergast op een bezoek van de bouwinspecteur Dhr. Fijma. Ja, hij kreeg de vraag om te beoordelen of de woning al gereed was. Anders mocht ik er niet wonen. Tsja, volgens mij kunnen we de woning pas gereedmelden als die conform de vergunning is gerealiseerd. Maar we moeten in de tussentijd moeten we ook ergens wonen. Voor ons is er nog een escape: de kleine woning (met afgesplitste logeerkamer) is eerder wel gereedgemeld. Maar toch.

Hierop heeft de inspecteur een antwoord: Hij kan de woning gereedmelden voor bewoning. Dan is het nog niet gereedgemeld voor oplevering conform vergunning.

Maar dan moeten er nog wel brandmelders worden opgehangen, midden in de woonkamer op de vluchtroute naar de buitendeur. In de vergunning hadden we voor de grote woning één brandmelder ingetekend, in de Tuinkamer. En niet in het Kleine Huisje. Maar volgens de inspecteur moeten die brandmelders er toch komen, en wel conform de bouwvoorschriften, dus met een netstroom aansluiting. Dat is niet altijd triviaal, omdat je niet in iedere woning overal netstroom kunt trekken, als dat er niet in het ontwerp is ingetekend.

Ik was geïrriteerd, omdat je meningsverschil krijgt omdat het niet goed is geregeld in de vergunning. Maar ja, eigenlijk heeft Dhr. Fijma wel een punt. Een woning moet veilig zijn, en daar horen nu eenmaal brandmelders bij. Het is een beetje paternalistisch als de overheid eist dat dit een brandmelder met netstroom moet zijn, want een versie met batterij werkt ook goed. (De redenatie is, dat bewoners dan de batterij eruit halen, wat zo iets is als zeggen dat je dom bent en dat je tegen jezelf beschermd moet worden.)

En de enige brandmelder die ik had, die was volgens de inspecteur niet goed omdat die niet horizontaal hing. Daarover heb ik veel gezocht op het internet, maar er komt geen duidelijkheid. Een probleem is ook dat de NEN norm 2555:2008 niet publiek beschikbaar is: die moet je kopen voor 80 euro. Dat doe je dus niet als particulier. Een puntje voor de toekomstige participatiesamenleving....

Maar genoeg gezeurd, dan maar een paar extra brandmelders bestellen, en drie wigjes knutselen. In de grote woning voor zo'n 14 graden en in de kleine woning 35 graden. Je kunt alles berekenen, maar soms kan je het maar beter uitproberen en een beetje bijstellen. Omdat het plafond in de grote woning van staalplaten is gemaakt, willen we daar geen gaten in boren. Daarom bevestigen we alle voorwerpen met krachtige magneten aan het plafond. Met wat improvisatie heb ik netstroom naar het plafond gebracht, en met een kabelgootje afgedekt. Ik bleek nog een spuitbus met zilververf te hebben. Mooi om het kabelgootje in kleur te spuiten. Zoals je ziet moet de balk nu nog opnieuw worden bijgewerkt met Hamerslagverf, maar dat komt later wel weer.

Ik zal de inspecteur Fijma berichten dat hij gerust kan zijn over de brandmelders. Maar hoe zit het nu met de gereedmelding. Hij meldt de woning nu gereed voor bewoning. Maar wanneer is een woning voldoende gereed, om ook volgens de taxatie als gereed te worden aangemerkt? Als we aannemen dat de WOZ waarde bepaald wordt op basis van een taxatie van een fictieve marktwaarde, dan moet je meewegen, dat een huis dat nog niet afgebouwd is volgens de vergunningscriteria, in de markt ook minder waard is. Daarom wordt volgens de wettelijke regels tot het moment van gereedmelding 40% van de getaxeerde waarde bij gereedheid afgetrokken. Maar de taxateur van Almere heeft er dus blijkbaar geen zin in om deze regel te blijven toepassen.

Kan je het gereedmelden dan eindeloos rekken? Los van of je dat wilt? Ik denk dat dit toch specifiek hoort bij Oosterwold, tenminste bij zelfbouwers en zelf-afbouwers. Dat doen initiatiefnemers vaak naast een baan en een hele opgave voor stadslandbouw en inrichten van Kavelwegen, Verenigingen enzovoort. Dus het mag niet verwonderen dat het jaren duurt om een huis geheel af te bouwen. Dat brengt ook risico's met zich mee. Bijvoorbeeld dat mensen tijdens de bouw nog in de problemen komen, of hun project niet kunnen voltooien. Dat risico nemen vele Oosterwolders bewust. Maar is het dan niet wenselijk, dat ook de taxateurs hiermee rekening houden, in plaats van de WOZ waarde zo hoog mogelijk op te plussen, om de belastinginkomsten van de gemeente te maximaliseren?

Misschien hebben wij onze woning en onze kavel wel niet ontwikkeld om de geldelijke waarde te maximaliseren. Wie wil er een Tuinkamer in een scheef huis en een grotendeels publiek toegankelijke kavel? Wij wel, maar dat vertaalt zich niet direct naar een marktwaarde. Daaraan moet Almere nog wennen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 juni 2020

Vanaf het begin dat wij op de kale akker in Oosterwold zaten heeft er een bord bij onze kavel gestaan met ons logo en dat ons project Paradijsvogelbosje heet. Handig want heeft jaren geduurd voor we in google maps te vinden waren. Een paar maanden later hebben we er nog een "welkom" bord boven geschroefd. Rechts op de foto kan je m begin 2017 zien bij een van de bomen en struiken acties voor Oosterwold. 

Een paar weken geleden was het bord van de paal gevallen. Tsja, wat nu. Eerst begon ik het bord op te knappen, maar al snel vroeg ik Marien, of ie niet nog een goed stuk multiplex had staan. Het vorige bord was gemaakt van chipwood, watervast, maar een beetje in vliegende vaart geproduceerd. En we hadden nog een mooi stuk multiplex staan.. Dus ik ben even helemaal opnieuw begonnen. 

Ik schilder het bord mooi groen. Lekker glanzend. En dan is het nog best spannend om op zo'n groot bord te schilderen. En ik heb ons logo natuurlijk al talloze malen getekend, geschilderd en bewerkt, maar zo groot is toch weer even spannend. Het logo hebben we zelf ontworpen voor de website en om herkenbaar te zijn. Het is een vioolsleutel (muziekmaken) die zich uitdost als Paradijsvogel. Dat vonden we wel passen bij onze kavel. Ik ben er nog altijd content mee. 

En dan moet de tekst erop. Ik ben niet zo van het helemaal precies uitmeten, maar toch wil je goed uitkomen en moeten "uitstekende" letters als een IJ of een G geen ruzie met de regels eronder krijgen. Dus begin je soms midden in een woord te schrijven en begin je met de middelste regel, zo kom je tot een redelijk regelmatige verdeling zonder lijntjes te moeten trekken. En dat lukt uiteindelijk. 

En dan moet er nog een mooi welkom boven!

Het doet mij denken aan mijn vader die vroeger twee keer in de week nieuwe "reclameborden" schreef voor de groentenwinkel die we hadden. Het waren krijtborden die langs de weg werden opgehangen. Van deze borden heb ik zo een twee drie geen voorbeeld, maar van de mooie platen die hij schreef, vond ik deze nog: De kraam in een tent van een dorpsfeest (SEN feest) in Neede, waar we een winkel hadden. Het bord achterin is sierlijk door hem geschreven. 

Dat schrijven was voor hem natuurlijk een "klusje" maar hij vond het meestal ook leuk om te doen. Ik deel dat wel met hem... 

En dan is mijn bord geschilderd: (en zijn de foutjes hersteld..)

Maar dan moet het natuurlijk nog opgehangen worden....

Marien heeft nieuwe palen langs de erfgrens gezet. En er nu een schraag bij geregeld, want zo'n groot bord kan best wind vangen. En we willen het natuurlijk wel een tijdje op deze plek houden!

Best een beetje trots! Enne... wees welkom!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 juni 2020

Dat het regent dat is heerlijk. En gelukkig best stevig. In een paar dagen nu zo'n 39 mm regen. Maar zoals al door anderen opgemerkt, als je in de grond graaft, is de ondergrond nog kurkdroog. Dus alle regen is welkom, maar het mag nog wel even doorregenen.

Vanavond vroeg ik mij wel af of het druppels regent, of..... slakken. Nu het eindelijk vochtig is, komen de naaktslakken overal tevoorschijn. Het moeten er nog veel meer zijn dan we zien, want die slakken die mijn terras met gebroken schelpen willen oversteken zijn natuurlijk niet goed wijs.

Een genoegdoening is, dat slakken dol zijn op distels. Ze hebben blijkbaar geen last van de stekels en netels van de Akkerdistel. Maar, zo te zien aan deze foto vinden ze de gekroesde melkdistel nog lekkerder. Ik telde 21 exemplaren op dit toch niet al te florisante plantje. En dan nog zo'n 10 onderweg.

Toen ik toch eenmaal vieze handen had, ben ik nog maar even doorgegaan met rapen. Binnen de korste tijd meer dan honderd slakken uit mijn achtertuintje. Die heb ik maar losgelaten in de bosrand, in de hoop dat ze niet in een dag teruggekropen zijn.

Is dit iets voor Floris z'n nieuwe Facebookgroep Fenologie? Zeldzaam zijn ze niet te noemen.

De slakken hebben al behoorlijk huisgehouden, zodat we een paar Courgettes en een reeks bonen hebben geofferd. Dat betekent dat mijn bonen niet groeien, maar mijn bonenstokken des te meer! Met een vrolijke pruik op de top lijken ze te roepen: Wat nu droogte?

De aardbeien blijven ook niet onberoerd, zoals we op de bovenste foto een slak op heterdaad betrappen.

Maar laat ik niet in mineur eindigen. Ondanks alle droogte is onze tuin nog best indrukwekkend gegroeid, en met de regen lijkt het meteen een groene explosie.

Een sprookjesachtig detail wil ik jullie niet onthouden. Weten jullie waarom dit Amerikaanse

Klaproosje Slaapmutsje wordt genoemd? Kijk zelf maar naar zijn mooie puntmutsje, dat 's avonds los komt van het knopje, zodat er de volgende dag zo'n prachtig oranje bloem (links) tevoorschijn komt.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 02 juni 2020

Geïnspireerd door een paar positieve initiatieven om de wandelpaden in Oosterwold mooi en aantrekkelijk te maken, heb ik twee filmpjes gemaakt. Ondanks de droogte groeien veel bloemen en de struiken en bomen doen er niet voor onder. Daarvoor lopen we eens per week om met een snoeischaar de overstekende takken af te knippen zodat je kunt rondwandelen. Begin vorige week maakte ik een filmpje, toen veel planten het pad aardig in beslag leken te nemen.

Daarna heb ik met de bosmaaier alle paden gemaaid. En Staatsbosbeheer heeft de bosrand gemaaid. En toen heb ik weer een filmpje gemaakt. Met het maaien heb ik een paar duizen margrieten om zeep geholpen. Een fractie heb ik in een grote emmer gezet bij wijze van bloemenvaasje. Sorry Margrieten, maar wij moeten ook kunnen lopen....

Om jullie aandacht toch maar beperkt te claimen heb ik een kleine versnelling ingebouwd, waardoor het een beetje op een kermisattractie gaat lijken.

Dus veel plezier met deze roller coaster, en, wie mag ik uitnodigingen het stokje over te nemen?

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 mei 2020

Ken je dat misschien: je bent altijd gericht bezig met een klus, maar alle schroefjes, spijkers, haakjes, schuurschijfjes en ... noem het maar op.... die spelen alleen een rol, zolang je ze kunt gebruiken in je klus. Dat betekent als eerste vaak dat je niet kunt vinden wat je zoekt. Waar is die ene tang gebleven, of die lasdop? En als je klaar bent met je klus, dan probeer je de resten zo snel mogelijk kwijt te raken, waardoor ze op een 'tijdelijke' plek terecht komen. Op de werkkast bijvoorbeeld, of op een klein leeg plekje in de opbergkast, of ....

Het was zo ver gekomen, dat ik niet alleen niks meer kon vinden, maar ook niet meer wist waar ik alles moest neerleggen. Dus afgelopen week toch maar de stoute schoenen aangetrokken, en een paar halve dagen vrij gemaakt om op te ruimen.

Voor een keertje ben ik redelijk systematisch aan de slag gegaan: Alles uit dozen en uit kasten en uit de rijdende werkkast. Dat leverde een halve Tuinkamer vol met zooi op. Maar wel een lege kast en lege opbergdozen. Vervolgens begint het met uitsorteren. Want alles ligt door elkaar: schroeven, spijkers, moeren, bouten, electra, ringetjes, pluggen, boortjes, bitjes.......  Op de foto's hiernaast ben ik eigenlijk al halverwege met sorteren. Het geeft een indruk!

Ook blijkt nu dat ik van sommige zaken zoveel heb dat ik het mijn hele leven niet meer hoef te kopen: plastic pluggen, ringetjes.

Dan moet je nog bekijken wat je waar opbergt, en liefst zo dat je het terug kunt vinden, en in dozen geordend in de kast kunt werken. Welnu: er is een goede start gemaakt.

En sinds maanden hebben we de Tuinkamer weer eens redelijk aan kant!

Dan zie ik kans voor een ander klusje dat jaren is blijven liggen: De Luidsprekers ophangen. Die heb ik zelf gemaakt, en in de vorige woning in Hoofddorp hingen ze ook aan het plafond. Ze stonden nu gestapeld op een kast; heel onhandig voor de Tuinkamer. Nu hangen ze met een flink touw en haakjes aan het stalen profiel, op mooie brede afstand aan weerszijde van de achterdeur.

Met Eduard hebben we een nieuwe activiteit opgepakt: Muziek beluisteren. Twee weken geleden bij Eduard, nu kan het bij ons. Dus zetten we drie stoelen op Corona-afstand in de tuinkamer en gaan we concertzaaltje spelen. Ook proberen we nog de twee muziekinstallaties te vergelijken. Leuk om zo kritisch te luisteren naar muziek en de ruimte.

Bijzonder is ook dat je na zo'n luistersessie anders naar de ruimte luistert. Zelfs een gesprek gaat dan anders klinken: je hoort de echo en de reflecties van de ruimte. Fijn dat we zoveel mogelijkheden hebben in ons huis.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 mei 2020

Afgelopen dinsdag was er een uitvaart plechtigheid voor onze oude tante Henny. Zij overleed 19 mei op bijna 90-jarige leeftijd, aan ouderdom gecompliceerd door een val en het Coronavirus. Dat klinkt als een voltooid leven, en dat was het ook, maar de omstandigheden voor de plechtigheid in deze door de Coronacrisis gedomineerde tijd zijn toch op z'n minst gezegd treurigstemmend. Want hoe graag willen we bij dierbare vrienden en familie zijn tijdens deze plechtigheid. En hoe treurig is het dat de echtgenoot van Tante Henny, Oom Jules voor ons, in een verzorgingshuis zit en er vanwege Corona niet uit mag. Zelfs niet naar de uitvaart van zijn eigen vrouw. 

Wel mooi dat de kinderen van Tante Henny met de uitvaart organisatie hebben geregeld dat de plechtigheid op afstand bij te wonen is met een lifestream video. Daar hebben we zeker tijd voor gemaakt. Voor de gelegenheid maar een paar kaarsjes opgestoken en een bloemetje uit de tuin geplukt, en een foto. En dan met z'n tweeën achter de laptop. Indrukwekkende woorden van de drie dochters, en zelfs een levenslied door de drie schoonzoons. Gelardeerd met toch ook vrolijkstemmende foto's die voor de gelegenheid zijn opgedoken uit het archief.

Dan glijden mijn gedachten vanzelf terug naar mooie momenten die wij bij deze tante Henny en oom Jules en kinderen hebben doorgebracht. Vanaf vroegste kindertijd gingen we een paar keer per jaar bij elkaar op bezoek, en vonden we bij de kinderen van bijna gelijke leeftijd speelmaatjes. En het was fantastisch om te ervaren hoe mijn ouders genoten van het gezelschap van tante Henny en oom Jules, en omgekeerd. Er werd veel gelachen, en er was een gevoel van intieme vriendschap die al geboren was op de opleiding huishoudschooldocent waarop mijn moeder en tante Henny elkaar ontmoeten.

Toevallig kwamen we afgelopen week bij het opruimen oude foto's tegen van de 40?-jarige bruiloft van tante Henny en oom Jules, toen onze kinderen Roy en Irene een jaar of vier en zes waren. Bijzonder om mijn lang overleden moeder geanimeerd in gesprek te zien. En hoe verlekkerd kijkt Irene met Oom Jules naar de fantastische taart?

Als kinderen gingen er met z'n zessen vaak op uit, in Delft, wandelen door de polder. Er mocht veel. We kwamen dan ook regelmatig thuis met modder als ik in de sloot gevallen was, of mijn laars was blijven steken in de klei.

Dierbare herinneringen. Je wilt elkaar graag ontmoeten tijdens dit soort gelegenheden. Dat moet opgespaard worden tot een later moment. 

Veel sterkte gewenst voor oom Jules en Francis, Monique en Sandra, en alle familie.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 mei 2020

Vanavond, 75 jaar na de vooravond van de bevrijding van heel Nederland, herdenken we ook in Oosterwold de doden. Simpel, kort, stil, hoorbaar en samen.

Zilla leidde het samenzijn in en sloot dat af met het volgende gedicht.

STIL

Floortje Agema

vanavond ben ik stil

voor wat verloren ging

in voorbije oorlogstijd

onschuld, veiligheid, vertrouwen,

leven

bevroren in de tijd

vanavond ben ik stil

voor wie verlies nog draagt

voor wie in oorlog is gestorven

angst, onmacht, strijd

diepe sporen

voordat vrijheid werd verworven

en vanavond ben ik stil

voor wie de stilte raakt

aan eigen diepe pijn

zonder grenzen, zonder tijd

in stilte

zullen we verbonden zijn

Het begon met een uitdaging van trompetten onderling om in deze Corona tijd op 4 mei, net voor 8 uur de taptoe te spelen. In onze wijk hebben 4 buren op de hoeken van hun kavels een speelplek voor kinderen gemaakt, met klimrekken, een voetbalveld en een speelheuvel. Marjon besloot vanaf deze heuvel te spelen. Gezinnen die wilden komen konden bij elkaar opstellen en zo aanwezig zijn.

Marien bewerkte het Wilhelmus naar een vierstemmige zetting, die we één keer kort met een aantal bewoners uit de wijk oefenden (Fijn zo'n grote tuinkamer, zodat je afstand kunt houden). Toen Marjon klaar was met de taptoe, hielden we twee minuten stilte en daarna zongen we samen met onze buren het Wilhelmus. Klinkt zo vierstemmig wel echt heel plechtig.

En daarmee was de korte herdenking ten einde.

Niet alleen de mensen op het veld genoten mee. Ook de buren in hun tuin, de pubers zittend op het dak en de buren van vier straten verder die lieten weten meegenoten te hebben.

Zo zijn we dichtbij, veraf, ook in Coronatijd even heel erg samen!

Ik denk zomaar dat we dit ritueel niet voor het laatst op deze manier uitvoeren.