Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 12 oktober 2019

Zo was de keuken begin april toen we gingen verhuizen van het kleine huis naar het grote huis. Lekker industrieel met links achterin een echte computerhoek. Prima! En fijn dat ie af is. Nu we een half jaar verder zijn is af niet goed genoeg meer, maar komt de vraag wat dan toe te voegen. Zo hingen we eerder een kleed met een verhaal aan de muur om gezelligheid toe te voegen. 

De hoek van de computer was wat donker en we kregen de bovenste rand van het beton niet mooi. Dan is de vraag blijf je daarmee pielen of ga je een echt statement maken. In eerdere woningen hebben we "grapjes" met spiegels uit gehaald. En telkens leverde dat uiteindelijk leuke plekken op. Maar je moet een beetje handig zijn, want spiegels waar je voortdurend in zit te kijken zijn niet fijn. Kijk je dan in zo'n computerhoek niet voortdurend jezelf aan? Nou nee, als je het beeldscherm voor de spiegel zet niet. En de lol is: ik kijk nu voortdurend via de spiegel naar onze voortuin...

Dus.... toen we de spiegels voor de badkamer bestelden hebben we ook spiegels voor deze wand besteld. En dat is best spannend... want het stukje muur boven het aanrecht linksonder en rechtsboven een rechte hoek, maar twee niet rechte hoeken. En dat ging dus eerst mis. We weten niet waar in de communicatie we elkaar niet hebben begrepen, maar het moest over.... Gelukkig ( ;-) ) was de spiegel in transport beschadigd geraakt en moest ie sowieso over of ie nou goed was of niet. 

Dus niemand hoefde ingewikkeld te doen, dit werd gewijzigd... En ja wat is dan het resultaat?

Dat zie je hieronder: 

Spiegeltje, spiegeltje, weg is die wand!

Wij zijn best tevreden! 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 11 oktober 2019

Begin oktober was het weer zover: tijd voor onderhoud van de weg. Gelukkig stond er een borrel in de planning, dus stuurden we een mail uit wie voor de borrel tijd had om mee te werken aan het herstel van de weg. Gert Jan had twee grote bergen puin bij gestort op woensdag. 

In de ochtend begonnen Jan, Jan, Edith, Joost en Aletta al. Zij konden 's middags niet en hebben 's ochtends al een hele berg weg gewerkt. Dat was nodig want in het nieuwste deel van de weg was veel gebouwd en hadden een aantal grote wagens de bochten helemaal kapot gereden. Nu het weer nat wordt ontstaan daar heel vervelende kuilen.... 

En dan gaat 's middags een nieuwe ploeg aan de slag. Ik kwam met het fototoestel pas laat, daarom heb ik vooral "gezellige" foto's gemaakt. Er is echt keihard gewerkt. Mooi werk mensen!

En als het werken klaar is.... is het tijd voor een borrel!

En de twee buurmeisjes van 4 en 7 vinden elkaar en gaan er samen vandoor....

Leuk hoor zo'n wijkje buiten...

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 september 2019

Gisteren was een spannende dag. Afgelopen donderdag was al een glasbok afgeleverd met een veel te grote vrachtwagen. Het helpt ook niet dat je daarover van tevoren afspraken probeert te maken met de leverancier, want de transporteur is weer een andere als de verkoper. Buurman Henk moest eraan tepas komen om met zijn Heftruck de Glasbok via onze oprit bij de voordeur te zetten. Dat ging overigens ook maar net, met glas van 3 meter overdwars over de oprit.
Maar in mijn eentje krijg ik dat glas uiteraard nooit op z'n plek. Daarom heb ik in onze wijk een oproep geplaatst wie mij maandagochtend kon helpen. En zo zaten we maandagochtend om tien uur met vijf man extra aan de koffie om de aanpak te bespreken.

Van tevoren had ik alle plintlatten klaargemaakt, op maat, geschilderd, met schroeven klaar om in te draaien, en een strook kitband erop geplakt. En een verzameling werkhandschoenen uitgezocht, want dat glas pak je niet zonder handschoentjes aan...

Op de vloer heb ik voor beide ruiten U-profiel aluminium latten geplakt. Net voordat het glas erin spuit ik daar grijs-transparante siliconenkit in, zodat het glas vol in de kit komt te staan.

De twee grootste ruiten zijn 12 mm gelaagd geluidsdempend glas (Optiphon, waar blijkbaar extra geluidsdempende folie in het midden van de ruit is geplakt), die aan weerskanten van de grote kast op de vloer worden gezet. Maar het vraagt nog heel wat om met z'n allen zo'n ruit van tegen de honderd kilo te verplaatsen. Gelukkig heeft Jan goede driepunts-vacuum-glas-zuigers. Het glas moet eerst liggend, verticaal door de voordeur, en dan op een paar plankjes met bescherming gezet om rechtop gezet te worden. En dan naar z'n plek getild, waarbij het nauwgezet manouvreren vergt om de ruit ín het kozijn te krijgen. Zodra de ruit staat, moeten twee mensen de ruit op z''n plek houden, en één plintlat direct vastgeschroefd, zodat de ruit niet meer kan vallen. Bijkomende complicatie is dat we het ruit niet helemaal recht, maar net als alles in onze woning zo'n 4 graden schuin in de sponning zetten. Maar als het glas in het kozijn zit geeft die schuinheid niet veel belasting.
Na de eerste ruit konden we de tweede op dezelfde manier doen, behalve dat we ingewikkeld moesten manouvreren, omdat de ruit scheef is, en we ook nog om een stuk staalprofiel heen moesten, maar ook die ging erin.
Toen moesten we nog twee ruiten boven op de kast doen.
Ik had - enigszins naief - gedacht dat we dat met een ladder een een trap zouden kunnen regelen. Maar terecht gingen de helpers daarin niet mee. Gelukkig heeft Simon een stabiele rolsteiger, en die hebben we eerst hier naartoe gehaald. Toen konden we de ruit in twee stappen naar z'n plek tillen. Eerst bovenop de steiger, en daarna met twee man op de steiger en twee man aan de zijkant meetillen.
De ruiten passen precies. Te precies? Het is mooi dat we slanke kozijnen hebben ontworpen, maar dat levert ook weinig speelruimte, en de ruit moet toch eerst schuin over de kast in de sponning worden getild. Dus sta je een tijdje te pielen met vijftig kilo in de hoogte. Maar net als je denkt, oeps het past niet..... dan floept de ruit erin en dan zit ie met één plintlat vast.
We zijn met de kleine ruit boven begonnen, dus dan moet daarna de zwaarste klus nog: de rechter ruit is bijna 3x1 meter, dus een flinke brok glas van 72 kilo. Bijkomend probleem is dat het H-profiel waarop het dak rust hier dicht bij de ruit zit, dus daar moeten we omheen. En nadat we met vereende krachten de ruit bijna in de sponning hebben, blijkt dat de ruit net klem loopt op een uitstekende scharnier van nog geen centimeter hoog. Dus moet de ruit terug op de steiger, en schroef ik de scharnier eraf. En dan heeft iedereen al een beetje lamme armen en moet de ruit opnieuw omhoog. Weer manouvreren om het staa heen, en heen en weer bewegen als de ruit klem raakt in het kozijn of op de kastrand. En dan, als het lijkt of het net niet lukt, floept de ruit ineens op z'n plek. Wow! en een Zucht van verlichting.
Het heeft langer geduurd, en heel wat zweetdruppels en lamme armpjes.

Hulde Jan, Jan, Simon, Harry, Ruud, geweldig bedankt voor jullie hulp en geduld en inzicht om deze klus te klaren!!

En wat hebben we een fantastische wijk, dat we elkaar zo helpen met klussen die je niet alleen kunt doen!

Nadat de helpers zijn vertrokken heb ik eerst maar even shakend een extra kop koffie gedronken. Bij het vastschroeven van de resterende plintlatten, merkte ik nog wel wat trillende armen van de inspanning.
Nu het glas erin zit, moeten de resterende openingen tussen de woonkamer en de Tuinkamer nog ingevuld worden met Acrylglas. Volgende klus. 

En het is best even wennen, dat we nu niet meer om de kast heen kunnen lopen. Nog geen minuut nadat de eerste ruit geplaatst was, pak ik een kitspuit van de grond, en wil ik omlopen, om meteen m'n kop ongenadig tegen de ruit te stoten. Wel, hij trilde, maar kon er tegen. Mijn hoofd ook. Misschien tijdelijk van die vogeltjes op de ruit plakken zodat we ze tenminste zien....

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 22 september 2019

Sinds wij in het grote huis wonen, hebben we in onze eigen badkamer nog geen spiegel. Want die zou tegelijk met het glas besteld worden en dat doen we komende week, volgende maand, nou ja later dus....

Maar nu was het dan zover. De laatste dag dat ik mijn haren op de wc moest kammen was aangebroken...

En dan kan je natuurlijk heel uitgebreid in tekst bloggen over zo'n verandering ... Want o een spiegel in zo'n ruimte maakt veel uit....

En ja, zoals mijn dochter zei: dit is een van de dingen in het huis die niet schuin zijn.... (want ovaal)

Maar de wijze van aandrukken en kracht zetten op de lijm zijn toch weer een beetje bijzonder ....

Door een lat tegen de overliggende muur te spannen blijft er druk op de spiegel en de lijm....

En dan is het verschil best groot: rechts voor en onder na.... (maar dat hadden jullie wel begrepen!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 15 september 2019

Vanochtend zijn we met tien gasten zaden gaan verzamelen in het Paradijsvogelbosje. Eerst hebben we met een kopje koffie of thee papieren zakjes gevouwen om het zaad te bewaren.

Vervolgens zijn we gewapend met snoeischaar en zakken een rondgang gaan maken om de verschillende zaden te verzamelen. Echt zoeken hoefden we niet want er is genoeg aanwezig. Wel is het leuk om verschillende inheemse bloemen en planten te vinden en het zaad uit de planten te halen.

Omdat ik het hele jaar de planten volg, weet ik de meeste planten die groeien wel te vinden. Hier een lijstje van de opbrensten:

Damastbloem, Boerenwormkruid, Duizendblad, Wilde Bertram, Zeepkruid, Teunisbloem, Reuzenbalsemien, Grote Toorts en Zwarte Toorts, Paars Vlasbekje, Kaasjeskruid, Grote Kaardenbol en Slipbladige Kaardenbol, Harig Wilgenroosje, Rode Klaver, Judaspenning, Zwartmoeskervel, Rood Havikskruid, Prikneus, Moerasspirea, Canadese Fijnstraal, Canadese Guldenroede, Agrimonie, Gele Morgenster, Paarse Morgenster, Heelblaadjes, Koninginnekruid. 

Tijdens de rondwandeling kwamen we ook nog een Egel tegen. Leuk om te zien dat die hier leeft, en het schijnt dat de Egel ook naaktslakken eet. Wel, dan hoeft die niet van de honger om te komen.

Omdat sommige zaden heel makkelijk vallen hebben we een aantal planten als bos afgeknipt en binnen op de vloer uitgeschud. Net of je aan het dorsen bent. Leuk omdat ook met een groepje te doen. 

Adeline, Willem, Jenette, Janny, Barbera, Irene, Marjon, Loes, Hanneke, Bianca, bedankt, en hopelijk komen er veel planten in Oosterwold tot bloei.

De actie was bedoeld omdat we zoveel zaad hebben die we graag over Oosterwold zouden verspreiden. Omdat we veel zaad hebben verzameld, eindigen we de dag nog weer met meer zaad dan toen we begonnen! 

Dus we kunnen in Oktober nog wel een keer zo'n actie ondernemen, als er genoeg belangstellenden zijn.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 september 2019

Zondag 15 September, aanvang 11 uur. Paradijsvogelbosje, Frederik van Eedenweg 12 Almere Oosterwold

Het is echt herfst. Toch bloeit er nog van alles. Vooral de veelvormige Zinnia's. Maar het valt vooral op dat veel planten zaad hebben geproduceerd. 

Dat kan je uiteraard goed gebruiken om zaad te winnen en volgend jaar weer uit te zaaien.

Op onze kavel Paradijsvogelbosje hebben we vooral, maar niet alleen inheemse planten staan. Wil je ook inheemse planten op je kavel uitzaaien, en heb je zin om aanstaande zondag 15 september zaad te verzamelen? Kom dan naar het Paradijsvogelbosje. Aanvang 11 uur.

We starten dan met een rondleiding en toelichting voor het verzamelen van zaad. 

We gaan ook nog zaadzakjes vouwen van papier. Daar kan je de verschillende zaden in stoppen en bewaren.

Heb je zelf al zaden verzameld en vind je het leuk om zaden te ruilen of met anderen te delen? Uiteraard ben je dan ook meer dan welkom.

Welke planten hebben we zoal met zaad in de tuin staan?

• Teunisbloem
• Grote Toorts
• Koninginnekruid
• Kamille
• Boerenwormkruid
• Kaardenbol
• Stokroos
• Reuzenbalsemien
• Wilde 
• Duizendblad
• Engelwortel
• Koekoeksbloem
• Knokig Helmkruid
• Canadese Fijnstraal
• Wilde Peen
• Harig Wilgenroosje
• Smeerwortel
• Wilde Cichorei
• Zeepkruid
• Heelblaadjes
• Kardoen

En wie wil uitproberen, kan ook zijn hart ophalen met Rozenbottels, Gelderse Roos, Kardinaalsmuts, Sleedoorn, Bosrank.....

Nu een aantal planten nog half in bloei en half in het zaad staan levert dat leuke plaatjes op, die ik graag deel.

Past overigens ook mooi bij onze themabijeenkomst over Vergankelijkheid op 23 september...... 

Kardoen is een bijzonder geval

Deze reuzeplant staat al voor het tweede jaar in onze moestuin, met een groot aantal enorme bloemen op twee meter hoogte te bloeien. En daarna grote zaadhoofden, vol met pluis.

Maar niet al dat zaad is pluis. Dus na het verzamelen van dat pluis moet je de zaden er nog uitzoeken. Soms zitten de zaden als kleine zonnebloempitten los tussen het pluis, en soms zit het vast aan een pluisje. Zie het plaatje linksonder.  Maar er zijn ook veel pluisjes zonder zaad. Van Kooten en de Bie zouden dat 'neukebootjes' noemen :-) Zoals het plaatje rechtsonder.

Hopelijk ontmoeten we komende zondag veel enthousiaste verzamelaars van inheemse zaden. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 augustus 2019

Gisteren heeft het Kamerorkest Barock-Sommer gerepeteerd in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje. Ik speel mee en zit ook in het bestuur van dit ensemble. We maakten van de nood een deugd, want op deze dag konden we in Amsterdam geen geschikte repetitieruimte regelen. En hier op het Paradijsvogelbosje konden we van tevoren eten regelen en na afloop een borrel.

Met een carpool schema konden de meeste spelers per auto Oosterwold bereiken (wel onhandig met een afgesloten afrit van de A6). En dirigent Simon Murphy en soliste Aleksandra Kwiatkowska heb ik van het station gehaald.

Nog niet eerder hebben we zo'n grote groep musici in de Tuinkamer gehad. En bovendien heeft een kamerorkest een ruime opstelling nodig om te kunnen spelen. Het was dus reuze spannend om deze groep te ontvangen. De dag ervoor hebben we de tuinkamer zo veel mogelijk leeggeruimd en schoongeveegd, de piano in de hoek en alle tafels naar buiten. Dan valt weer op hoeveel ruimte de Tuinkamer biedt. Ook de opstelling met stoelen in een kring biedt voldoende ruimte voor een flink kamerorkest!

Een uitdaging bleek om de ruimte voldoende te koelen. Dat is ook niet helemaal gelukt, maar met een groot dekzeil hebben we overdag de zon zoveel mogelijk buiten gehouden. Toch was het net als overal buiten ook binnen heel warm. Daarom hebben we de deuren toch maar open gezet. En na het eten was de Tuinkamer grotendeels uit de zon voordat we begonnen met repeteren.

Van tevoren heb ik wel de buren op de hoogte gesteld van onze plannen, en nogmaals excuses voor de overlast die het repeteren heeft bezorgd. Want Barock-Sommer maakt al met al behoorlijk wat geluid. Misschien moeten we een volgende keer experimenteren met wat meer demping, bijvoorbeeld met gordijnen of een grote lap stof.

Samen met violiste Aleksandra Kwiatkowska hebben we het derde vioolconcert van Mozart gerepeteerd. Om zich voor te bereiden op het concert speelde zij met de rug naar het orkest toe, en dus voor de open deur.

 Na afloop was er nog gelegenheid voor een borrel, en na zo'n warme avond is het heerlijk om even buiten na te genieten.

Het is een mooi experiment, zeker voor herhaling vatbaar; en als het wat koeler is volgende keer met de deuren dicht.

Oh Ja, en voor wie belangstelling heeft, bezoekers zijn uiteraard meer dan welkom op 31 augustus in de Burgwalkerk in Kampen, en 1 september in de Engelse Kerk op het Spui in Amsterdam.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 augustus 2019

In begin 2016 hebben we zo'n 2300 boompjes en struiken geplant. Die zijn begonnen als sprietjes, maar in een paar jaar zijn de bomen flink gegroeid.

De wilgen voorop. Die hebben we sindsdien al ieder jaar geknot. De Acacia's (Robinia pseudacacia) kunnen er ook wat van. Die zijn vanaf het eerste groeiseizoen met meer dan een meter per jaar gegroeid, en hebben vorm en beschutting gegeven.

Nu bereikt onze tuin een mate van volwassenheid, waarbij we bomen de ruimte moeten geven. En waar de eerste jaren beschutting belangrijk was, staan een aantal bomen elkaar nu in de weg. Dat geldt zeker in de bosschage ten westen van onze grote woning. Daar stonden drie flinke Acacia's op de opgehoogde rand. Maar er staan ook lariksen en berken en krenteboompjes.

Daarom heb ik hier nu rigoureus ingegrepen en de grootste Acacia geveld. De twee overgebleven Acacia's zijn meer dan genoeg, en ik hoop dat de lariks en berken die in de luwte van de Acacia stonden nu beter kunnen uitgroeien.

Deze uitdunning zullen we de komende jaren vaker gaan uitvoeren, zodat de bomen en struiken met de meeste waarde voor het landschap een optimale kans krijgen.

Omdat deze Acacia zo prominent ons uitzicht bepaalde kan je mooi zien dat er ook visueel meer ruimte is ontstaan, die uiteraard door de bosrand wordt ingevuld.

Het afzagen heb ik met een accu-reciprookzaag gedaan. Het kost twee accu-ladingen, maar scheelt veel zaaginspanning. En het kan geen kwaad om de imponerende doorns van de Acacia te ontwijken. Ik had al moeite genoeg om de boomgrote takken af te voeren en klein te zagen. De dikke takken bewaren we voor het stoken in de winter. De kleine takken gaan op een speciale compostberg voor planten met doorns, zodat we bij het gebruik van normale compost niet in deze doornige restanten grijpen. Ik voel me steeds meer een bosbouwer.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 augustus 2019

Toen ik studeerde (meer dan 30 jaar geleden denk ik inmiddels) had ik contact met de zus van mijn oma. De zus van mijn oma van non, zuster in een klooster. Eigenlijk wel drie zussen van mijn oma, maar met de andere twee had ik geen of weinig contact. Ik weet niet meer helemaal hoe het contact is ontstaan, maar wij schreven elkaar brieven. Lekker langzaam, kon je rustig twee of meer weken wachten op antwoord. Ze had een prachtig handschrift. Zo'n ouderwets langgerekt en zeer regelmatig handschrift. Ik herinner mij hele zorgzame brieven. En door de jaren heen kreeg ik van Zuster Marie Gonzega (zo heette ze), twee cadeaus. Het ene was een van schelp gemaakte haarspeld. Verstuurd per post kwam het naar me toe en een licht doosje en wat keukenrol. Echt een wonder dat het heel overkwam! En later een gehaakt rond tafelkleed. Prachtig gehaakt, wit, maar door de jaren heen heb ik het eigenlijk nooit gebruikt. Of ik nou bang was om het vies te maken, het toch niet heel mooi op tafel vond, ik weet het niet. Duidelijk was wel dat ik het niet gebruikte... En toch moet het wel drie keer mee verhuisd zijn, had het toch een waarde voor me. Nu we langzamerhand gesettled raken, moest toch maar duidelijk worden of ik het ook echt ging gebruiken en hoe dan. Ik heb veel varianten door mijn hoofd laten gaan, maar toen Ellen na een logeerpartij in ons huis zei: "iets huiselijker mag best" ging ik echt denken en ontstond een plannetje.

En toen was de vraag .... durf ik het? Want als het mislukt, moet ik het kleed weggooien...

ik wilde het kleed met ecoline verven en vervolgens stijf maken zodat het aan de muur kan hangen. En ja hoor: de eerste keer verven ging mis. Ik verdunde de verf teveel en het werd lichtgroen....  Dat was niet de bedoeling en ook echt niet mooi.

Dus.... lang leve de action, want daar koop je op zondag een (grote) hoeveelheid ecolines en meng je de kleur die je wilt. Dit keer verleng ik vrijwel niet en kom ik in de buurt van de kleur die ik wil. Doordat ik geen overdaad verf gebruik, wordt de kleur lekker ongelijk. Ik droog het in het zonnetje buiten op een dekzeil. Dat proces vond ik zo eng dat ik vergeten ben foto's te maken. 

En dan: kijken hoe de vorm het doet op de plek waar je m wilt hangen.

Wow dit kleed is best groot...

En dan moet het nog stijf worden, want zo kunnen we het niet ophangen. Ik heb al eerder met houtlijm en hennep lampen gemaakt, dus ik grijp naar een mij bekende techniek.... houtlijmen. Niet helemaal voorbereid en goed gerekend, dus ik heb veel houtlijm nodig.... Marien komt de volgende dag bij een klus tekort en heeft mij erom vervloekt... Alles voor het goede doel.

Belangrijk is het om het kleed goed uit te trekken en een regelmatige vorm te maken. Da's eigenlijk niet helemaal gelukt, maar dat mag de pret niet drukken...

En dan puzzelen over de preciese ophangmethode. Het wordt een ijzerdraadje op de betonnen muur. 

Ik ben helemaal niet ontevreden met het resultaat. Natuurlijk is ons huis al heel eigen, maar dit nestje is weer een beetje verder ingekleurd.

Zo kent ook dit nieuwe huis zijn rituelen en verhalen: something old, something blue!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 juli 2019

Vanmiddag kwamen zo'n twaalf mensen langs voor een excursie bij Paradijsvogelbosje. Wij waren het derde bezoek vanmiddag, omdat de bezoekers eerst bij Johan van Stadsbomerij en bij Tineke van de Stadsboerderij Vliervelden zijn langsgeweest. Zodoende kon ik tijdig uit mijn repetitie terugkomen en de groep begeleiden. Deze excursie komt voort uit het Stadslandbouwplein, Oosterwold Ontkiemt, waar we 22 juni een intekenlijst voor de excursie in onze kraam hebben gelegd.

We hebben regelmatig bezoekers op onze kavel. Maar bijzonder aan deze excursie is dat mensen op bezoek komen met specifieke belangstelling voor de beplanting en invulling van stadslandbouw. Dus dat levert hele leuke vragen op en je merkt dat mensen met 'andere ogen' naar de beplanting kijken.

Er waren ook een aantal mensen die de Workshop Kavelbeplanting volgen, dus het was voor mij een uitdaging om wat anders te vertellen dan in de workshop. Het grote verschil is dat ik nu echt iets over ons project kan vertellen. In het ontwerp, beplanting en onderhoud laten we ons inspireren door ideeën van Voedselbos. Niet zozeer als zaligmakend principe, maar wel als een goed plan om je kavel te beplanten en alle functies die wij op onze kavel willen combineren allemaal een plekje te geven. Omdat we een combinatie van landschaps- en landbouwkavel hebben, willen we in het publiek toegankelijk landschap graag natuur en stadslandbouw combineren. Dus vind je overal waar je loopt ook planten en bomen die iets opleveren, zoals bramen en bessenstruiken en notenbomen. 

Marie-José was nog bezig om de Wilgenhut bij te snoeien, zodat die weer in vorm is, en uitnodigt om even rustig uit te kijken over de vijver.

Nu het volop zomer is, zie je goed dat bijna vier groeiseizoenen het Paradijsvogelbosje een volwassen tuin is geworden, waar al heuse bomen te vinden zijn. Sommige paadjes worden al echte kruip-door-sluip-door-paadjes.

We zullen komende winter al keuzes moeten maken om sommige bomen de ruimte te geven ten koste van omringende bomen. Zo kunnen we de meest waardevolle bomen behouden. In een Voedselbos zijn dat vooral de bomen die noten en vruchten opleveren. Vooral de Tamme Kastanje en Notenbomen kunnen tot formidabele bomen uitgroeien. Ik hoop het mee te maken. We hebben best wel geduld, als de bomen ondertussen doorgroeien.

En heel leuk om zulke enthousiaste mensen te ontmoeten op onze kavel. Voor herhaling vatbaar dus.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 07 juli 2019

Een week of wat geleden plaatste ik bijgaande foto op facebook met de tekst: Liefde is: dat ie meedoet als jij een gek project bedenkt.   

En ja, wat wordt een hoop van dit soort plankjes dan... 

Nou het begon vorige week donderdag toen we samen het begin van het weekend vierden bij de voorstelling ROBOT van Vis à vis bij het Almeerderstrand. Eén van de beste voorstellingen van Vis à vis door de tijd. Goed te begrijpen, maar ook een en ander om over na te denken. Kortom: zie je nog kans om te gaan: GAAN!

Maar ook: dit buitentheater vindt plaats in een mooie omgeving. Lekker alternatief. Ontworpen door Makers! Op een bepaalde manier lijkt het dus op Oosterwold! Ik werd terplekke verliefd op de bewegwijzering. En ja, als je zelf je huis bouwt is er ook altijd resthout. Dus samen tekenden we de vorm van bordjes en zaagden en schuurden die... 

En daarna begon het grote schilderen!

De lol van bordjes is dat ze allemaal verschillend zijn. Dan moeten de bordjes ook veel verschillende kleuren hebben. 

En dat levert stapeltjes in verschillende kleuren en vormen op. 

Zwarte, blauwe, rode, maar ook groene en steenrode. En soms gaat er met het opdrogen zo iets mis (komt er water op) dat er mooie patronen ontstaan. Die poetsen we natuurlijk niet weg. En dan begint het geconcentreerde schilderen. En dat vind ik heel leuk. Enerzijds omdat het een precisie klusje is, maar anderzijds omdat je je ook kunt laten gaan in het maken van mooie en creatieve letters. Daar ben ik deze week best een aantal avondjes heel leuk mee zoet geweest. 

.

En als er dan eenmaal bordjes klaar zijn, dan moeten ze ook gefotografeerd: 

Dat het schilderen een concentratieklus is, blijkt wel uit de fout die ik op de rechterrfoto maakte. Ik was een beetje vol van de alternatieve gele verf die ik terugvond, denk ik, toen ik het bordje Singel probeerde te schilderen. Gelukkig was de verf nog nat van deze fout, dus kon ik het prima herstellen.

Als ze allemaal op de palen geschroefd zijn, lak ik ze nog een keer om te voorkomen dat de letters te makkelijk beschadigen. En dan loop ik nog een rondje met het fototoestel:

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 02 juli 2019

Op 22 juni stonden wij als Stichting Paradijsvogelbosje samen met Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap samen in een kraam op Oosterwold Ontkiemt, het stadslandbouwplein van 2019. En het was weer fantastisch weer, net zoals vorig jaar.

Heg en Landschap stimuleert de aanleg en behoud van natuurlijke en historische beplanting in Nederland. Lex is daarvoor ook veel bezig met het oude ambacht van Heggenvlechten. Daarover heeft hij ook boeken geschreven en kan hij zeer aanstekelijk vertellen.

Samen met hun sponsor Yves Rocher hebben zij ook het idee van Voedselbos omarmt, en volgen zij met aandacht de ontwikkelingen in Oosterwold, omdat initiatiefnemers daar zelf beplanting van hun kavels doen. De afgelopen jaren hebben veel initiatieven meegedaan met de Boomplantactie, waarbij in totaal al zo'n 45.000 boompjes en struiken hun weg hebben gevonden naar Oosterwold.

Goede rede om samen een kraam op Oosterwold Ontkiemt te bemensen. Lex heeft een heuse banner en mooie platen bij zich om de kraam aan te kleden.

Ik doe het met een tafelkleedje en een aantal plaatjes van Paradijsvogelbosje.

Net als vorig jaar organiseren we weer een excursie samen met de Stadsbomerij van Johan, Stadsboederij van Tineke en wij dus, Paradijsvogelbosje. Op 13 juli vanaf 14.30 bij de Stadsbomerij. Er zijn nog een paar plaatsen over. Aanmelden via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Ook ga ik weer een workshop Ontwerp je Kavelbeplanting geven. En daar is veel belangstelling voor! bijna twee lichtingen vol in Juli en in September. Alleen in September is er nog een plekje over.

Leuk ook om veel bekenden te spreken, waaronder Stadsboerin Tineke.

En wat ziet er er gezellig uit met alle kraampjes en uitstallingen. Hulde ook aan de organisatoren Arjan en Yolanda!

Gisteren kwamen twee mensen van Yves Rocher, ja de cosmeticafirma, langs bij het Paradijsvogelbosje. Samen met Lex en Louis van de Stichting Heg en Landschap maken zij een rondrit langs projecten waar met de Boomplantactie plantgoed is verkregen, die door Yves Rocher is gesubsidieerd.

Omdat de aanplant van dit voorjaar nog jong is, moet je soms veel fantasie hebben om te zien wat het gaat worden. Omdat wij al in 2016 onze bomen hebben geplant, zie je nu wat bijna vier jaar groeien doet met bomen en struiken. Er is een volwassen landschap aan het ontstaan, waar je tussen bomen door kunt kruipen.

En ook onze Wapperbenenbank was weer zeer in trek evenals het Amfitheater! Dat zijn uitnodigende plekjes die mensen laten zien dat je iets kunt doen in dit nieuwe landschap!

Ik heb de mensen van Yves Rocher ook toegelicht dat het Boomplantprogramma voor Oosterwold veel meer is dan een subsidiepot. Het helpt veel initiatieven op gang om met inheems plantgoed structuur te geven aan hun Kavelbeplanting, met name ook de publiek beloopbare delen. En dat is heel belangrijk om van Oosterwold een groene regio te maken met veel biodiversiteit, en veel natuurschoon om te bekijken en van te genieten.

Natuurlijk heb ik ook een pleidooi gehouden voor onze aanpak die losjes gestoeld is op het idee van Voedselbos: hiermee kan je veel verschillende functies combineren zoals wonen, stadslandbouw, natuur, biodiversiteit, privacy, beschutting, waterberging, mooi uitzicht...........

De mensen van Yves Rocher waren zeer enthousiast. Lex was zeer tevreden, en hoopt dat deze bezoekronde bijdraagt aan het voortzetten van het Boomplantprogramma in de komende jaren.

Wellicht komt er dan ook weer een ronde in Oosterwold. We houden jullie op de hoogte.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 23 juni 2019

Afgelopen vrijdagavond is een droom van ons in vervulling gegaan. En daarmee hopelijk een begin van een lange reeks herhalingen.

En ja, hoe breng je daar verslag van uit... Nou vooral met foto's. Maar ook een filmpje. Dus blijf kijken, lezen en luisteren.

Rond zeven uur stroomt het lekker vol. Van de buurtborrel die we ervoor hielden, waren nog enkele hapjes over. Dus wie had moeten haasten om er op tijd te zijn, kon nog een stukje pizza naar binnen werken.

Maar toen was het op naar het theater! Dat dat was ineens afgeladen vol!

Tegen de dichte wilgentenen achterwand is het echt heerlijk zingen.

Omdat we over alles best zenuwachtig waren, beten we zelf de kop af. Dat gaf ons de gelegenheid om iedereen welkom te heten. Maar dan waren we ook van een deel van de zenuwen af!.

Hoewel we als twee koppels al jaren madrigalen zingen, was optreden er nog weinig van gekomen en spannend.

Daarna was het woord aan de heren Berkhout (team Oosterwold) en Dijkhuis (gemeente Almere) die met ons mee terug keken over de vijf jaar dat initiatieven nu Oosterwold vorm geven met hun ideeën, plannen en investeringen.

Fijn om samen een balans op te maken van de waarde die het voor vele Oosterwolders heeft om binnen het concept dat de gemeente heeft gekozen, dromen te kunnen realiseren. En daarmee bijzondere plekken aan het Almeerse plaatje toe te kunnen voegen. En zoals we deze avond hebben ervaren: bijzondere mensen naar Oosterwold te trekken.

Nadat wij klaar waren met zingen, kwam PYR , speler in het berenhol van de Speelwildernis trommelend uit het bos te voorschijn. In de Oosterwoldse tijd, noemen we hem Bart Corduwener en woont hij (uiteindelijk) aan de andere kant van het bos. Hij gaf een mooi inkijkje in de avonturen waar hij grote en kleine kinderen in meeneemt!

En dan is het tijd voor Sangdrangh.

Sangdrangh is het ensemble van waarin Cora en Emile onze mede-organisatoren, zingen. Nederlandstalig, maar gebaseerd op klassiekers, vaak 16e eeuws, maar ook gemengd met meer recente klassiekers.

Door de goede verstaanbaarheid, leuke arrangementen en toch de aankleding, was het leuk om naar te luisteren. Fijn dat ze in de tweede helft nog een keer terugkomen!

En dan is het tijd voor pauze. Ik ben zelf verbaasd over dat het nog altijd niet donker wordt.

We doen wat praktische mededelingnen (als de mogelijkheid om digitaal te betalen via de knop "bijdragen" in het menu, zodat er geen gedoe met kleingeld is)

In de pauze lopen we terug naar de Tuinkamer. Een wandelingetje door de overdadige tuin. (we hebben wel zes keer gesnoeid afgelopen week. Theatergasten zijn kieskeurig... ;-) Het amfitheater ligt zo dat voorzieningen als electriciteit en water, makkelijk doorgetrokken kunnen worden, maar waarbij je wel een flink rondje moet lopen...

En dan start na de pauze het optreden van Kamer 2.04. Dit niet voor het eerst optreden bij het Paradijsvogelbosje. De vorige keer was alleen binnen.

De foto geeft een fijne indruk van de beslotenheid en ruimte van het theater.

Opnieuw kijken en luisteren we daarna naar Jos Bregman. In het dagelijks leven BoomButler in de stadsboerderij Vliervelden. Hij neemt ons mee in het door-leven van de laatste Beginbos Es. Wij kunnen daar als publiek aan bijdragen. En velen nemen daarom een deel van deze es mee naar huis.

En dan volgt nog een optreden van Sangdrangh.

En het hoogtepunt van de avond is wat mij betreft het Oosterwoldlied dat Sangdrangh samen met de aanwezigen ten gehore bracht. En dat gelukkig door Sander is opgenomen. Dank voor het toesturen.

En Oosterwolders laten zich de kans natuurlijk niet ontzeggen om IETS ZELF TE DOEN.. Gelukkig maar.

En wat zou het leuk zijn als dit het begin van een serie concerten is. Dus wie ideeën heeft: wees welkom!

 Ons feestje bleef ook in de media niet onopgemerkt. Omroep Flevoland schreef het volgende:

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 14 juni 2019

Het kan in Oosterwold!

In juni 2014 meldden de eerste initiatiefnemers zich bij de gebiedsregisseur Oosterwold. Dat is dit jaar vijf jaar geleden. Dat willen we in Oosterwold vieren met een aantal optredens tussen de schuifdeuren op de avond van midzomer. Voor, door en met Oosterwolders. In april deden we hiervoor een oproep om te komen optreden in ons amfitheater. Hierop hebben Sangdrangh, Kamer 2.04 en het Paradijsvogel kwartet gereageerd.

Het beloofd dus een leuke avond te worden en ook het weer lijkt mee te zitten. Het amfitheater van het Paradijsvogelbosje wordt daarmee op deze avond officieel in gebruik genomen. We hopen dat deze avond een aanzet is tot nog veel meer initiatieven rond cultuur en evenementen in Oosterwold. In de vorige blog lieten we al weten dat de ideeën over elkaar heen buitelden. Laten we het daar op deze avond vooral ook over hebben.... (tekst gaat door onder de foto)

Aanvang programma: 19.30 uur

Inloop vanaf 19 uur

Tip voor als je lekker wilt zitten: neem een kussentje mee. En vergeet niet om je te beschermen tegen de muggen! We horen graag (mail, zie foto/poster) als je komt ivm het inschatten van het aantal mensen. 

Om de overlast in de wijk door parkeren tot een minimum te beperken, kom je het liefst op de fiets. Parkeer je wel in de wijk, let dan op dat je niet voor een uitrit gaat staan!

Een hapje en drankje kun je zelf meenemen. Lukt dat niet of blijf je langer, dan is er een extra voorraad limonade, wijn en bier. Laat daarvoor een bijdrge ad €1 per drankje achter.

Mede namens Cora Mulder, Emile van Pelt en Jan Kooy: wees welkom!

Naar het facebookevent 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 juni 2019

Sinds een paar jaar hebben we bijenvolken op onze kavel van gastimker Marije en Dennis. Die voelen zich hier helemaal thuis, en groeien voorspoedig.

Het gaat sowieso goed moet de bijenpopulatie in Oosterwold. Met de imkercursus voor Oosterwolders neemt ook het aantal bijenvolken toe. Maar hoe komen zij aan hun nieuwe volken? Daar zorgen buurvrouw Marjon en haar drie zwermenvangers voor. De laatste tijd met het mooie weer komen er veel meldingen van bijenzwermen en hebben de zwermenvangers er hun handen vol aan.

Maar zo'n juist gevangen zwerm heeft niet meteen een definitieve plek en eigenaar. Daarom kwam Marjon met collega Bjorn vragen of wij wellicht tijdelijk plek konden bieden aan gevangen zwermen die nog tot rust moeten komen in hun nieuwe tijdelijke onderkomen, alvorens ze hun weg naar een definitieve plek en eigenaar kunnen vinden. Want de tuin van de Bijenvereniging was al overvol. En onze tuin biedt genoeg ruimte en bloemen om bijen te gast te krijgen.

Zodoende kwam Bjorn deze week met een gevangen zwerm en hebben we een mooi plekje gevonden op het bankje in de Westelijke Boomgaard. Bjorn laat de bijeen eerst een nacht wennen in de vangkast, met een provisorisch dakje van golfplaat om de kast te beschermen tegen de regen. Hij komt de volgende dag terug om de bijen over te zetten in een andere kast die goed buiten kan staan in regen en zomerweer. Behalve een beschermkap is Bjorn uitgerust met blote handen en een shirt met korte mouwen, en het is bijzonder om hem in alle rust de bijen uit de vangkast in de nieuwe kast te zien vegen, met een zachte borstel. Het lijkt alsof de bijen het allemaal gelaten over zich heen laten komen. Blijkbaar is de eerste noodzaak om bij de koningin te blijven en het volk bij elkaar te houden. Bjorn inspecteert alle ramen voordat ze in de nieuwe kast worden geplaatst.

Na de verhuizing stellen een flink aantal bijen zich op bij de vliegplank. Dan weten de overgebleven bijen ook de weg wel te vinden naar de kast. 

De volgende dag is het

weer raak en dit keer heeft Marjon een nieuwe zwerm gevangen.

Zo staan twee nieuwe kasten gebroederlijk naast elkaar.

Een soort opvangtehuis voor ontheemde bijen dus. Volgens mij kunnen ze het slechter treffen.

Mooi ook dat onze kavel zo een extra functie krijgt in samenwerking met de imkers.