Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 11 februari 2019

In aanvulling op mijn eerdere blog heb ik een brief gestuurd naar het College van Burgemeester en Wethouders en naar de gemeenteraad, over mijn zorgen dat de enorme verhoging van de grondprijs negatieve gevolgen gaat krijgen voor de kwaliteit van de publieke ruimte, stadslandbouw, wonen, natuurlijk groen, en uiteraard de toegankelijkheid van Oosterwold voor zelfbouwers met een beperkte beurs. 

Ik meen dat de politici juist over deze negatieve gevolgen hun verantwoordelijkheid moeten nemen, en zowel de wenselijkheid van deze verhoging als de noodzaak van maatregelen moeten bepalen.

Ik kan wel zeggen dat ik in een mooie ruime wijk woon, die hopelijk over een paar jaar volgroeid en mooi is en waar je met plezier kunt rondwandelen. Maar dat gun ik ook alle toekomstige bewoners in Oosterwold. 

Laten we vooral hopen dat de dames en heren politici met ons echt in gesprek willen gaan over de kwaliteit van Oosterwold en welke voorwaarden daarvoor noodzakelijk zijn.

Klik op onderstaande link om de brief te openen:

 Brief Zorgen over Kwaliteit Oosterwold Abspoel

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 februari 2019

De abrupte en schrikbarende prijsverhoging voor de grond in Oosterwold baart niet alleen zorgen voor mensen die nu in de overgangsperiode getracteerd worden op een prijsverhoging van 75 procent, en ook niet alleen voor mensen die nu moeten afhaken omdat hun project niet meer haalbaar wordt.

Het roept ook vragen op hoe wij met z'n allen de kwaliteit van Oosterwold in de toekomst kunnen bewaren. Het is zeker te verwachten dat initiatiefnemers genoegen zullen nemen met kleinere kavels. Dan mag je in je vergunning minder vierkante meters bouwen. Maar het staat mensen grotendeels vrij om vergunningsvrij hun woning uit te breiden met bijvoorbeeld een uitbouw en schuur. Als dat de enige mogelijkheid is om jouw project te realiseren, dan zullen meer mensen hiervan gebruik gaan maken. Geef ze ongelijk. Het gevolg zal zijn dat Oosterwold in een hogere dichtheid bebouwd zal gaan worden. Het is nu langs een aantal wegen in Oosterwold al zo, dat bijna de helft van de strekkende lengte langs de weg in beslag wordt genomen door bebouwing. Is dat dan de landelijke, groene ontwikkeling die we met z'n allen voorstaan, en die de Oosterwoldorganisatie uitdraagt in haar Public Relations? 

En blijft er nog ruimte over om stadslandbouw te doen? Als er veel kleine kavels komen, dan worden die grotendeels in beslag genomen door de roodkavel, erf, privé tuin en de publieke omloopbaarheid. Daar komt ook nog eens de waterberging bij. Waar blijft de stadslandbouw? 

Nu zijn de meeste wijken ontwikkeld tegen de bosranden en met een aantal grotere kavels met veel publieke ruimte. In de toekomst zullen er steeds meer wijken komen, die niet gebruik kunnen maken van die extra publieke ruimte. Die wijken zullen niet ruim aanvoelen. 

De taxateur die in zijn wijsheid heeft bedacht dat die grondprijzen vijfenzeventig procent moeten stijgen, heeft zich ongetwijfeld gebaseerd op de paar woningen in Oosterwold die afgelopen jaar zijn verkocht. Maar er is nog geen kavel verkocht, waarin de eigenaar in staat is geweest om de functie van stadslandbouw en publiek toegankelijk groen tot volwaardige landschappelijke functie heeft ontwikkeld. En, hoe veelbelovend Oosterwold ook is, deze functie van landschappelijke kwaliteit schiet gewoon nog tekort. Wat moeten we met z'n allen doen, om te zorgen dat Oosterwold in de toekomst ook een regio is, waar mensen graag willen komen? Waar je je hondje gewoon kunt uitlaten over de omloopbare zones langs alle kavels, Waar voldoende luwte is als het hard waait. Waar kinderen kunnen spelen, ook buiten je eigen tuin. Waar iets te zien is van stadslandbouw, niet alleen om te produceren, maar ook om het landschap de moeite waard te maken.

Het lijkt mij belangrijk, dat alle betrokkenen: bewoners en initiatiefnemers, maar ook gemeente Almere, de Oosterwold organisatie en het Rijksvastgoedbedrijf zich gaan buigen over deze vragen. En vervolgens ook, wat de enorme prijsverhoging gaat doen met de te verwachten ontwikkelingen in Oosterwold.

Is het niet te verwachten, dat projectontwikkelaars hierop gaan inspelen, door meer ontzorgingsprojecten aan te bieden voor elitaire prijzen?

Oosterwold is meer dan het bouwen van een villa op goedkope grond. Dat weten met name de zelfbouwers als geen ander. Het kost je een paar jaar van je leven, en het is nooit klaar. Niet alleen als last, maar ook als noodzaak om de kwaliteit van leven in Oosterwold permanent zelf vorm te geven.

Is dat ook meegerekend, wanneer de Oosterwoldorganisatie toelicht, dat alle kosten om het project te realiseren zijn afgetrokken van de prijs om tot een nieuwe taxatie te komen? Tellen ze mijn drie jaar als zelfbouwvakker mee.

Als de kwaliteit van de landschapsontwikkeling in de knel raakt, en als Oosterwold niet meer toegankelijk wordt voor mensen met een beperkte beurs, dan is de politiek aan zet, om deze problemen aan te kaarten. Hoe kan het dat in delen van Nederland de grondprijs over de kop gaat, terwijl de economie en de lonen in Nederland zich marginaal ontwikkelen. Dat getuigt van speculatie waaraan de overheid naar hartelust meedoet. Maar die ontwikkeling is niet gratis. Net zoals in Amsterdam de grondspeculatie leidt tot investeringen van hit-and-run investeerders voor AirBnB en andere ongewenste uitwassen, zo zal deze ontwikkeling ook leiden tot een verandering in Oosterwold.

Minder publieke ruimte, minder landbouw, meer projectontwikkelaars, meer vergunningsvrij bijbouwen, minder omloopbaarheid, minder zelfbouwers, minder culturele diversiteit, minder bereidheid om met je kruiwagen de kuilen in de weg te dichten. 

Met het verspreiden van dit slechte nieuws roeren zich als eerste de benadeelden die net buiten de overgangsregeling vallen. Die pleiten voor een bredere overgangsregeling. Maar ik maak mij ook en juist zorgen over die volgende initiatiefnemers die hun project moeten aanpassen aan deze nieuwe tarieven.

Het Rijksvastgoedbedrijf verschuilt zich achter het argument dat zij marktconforme prijzen moeten rekenen. Maar er is geen markt voor de ontwikkeling van kwaliteit van leven in Oosterwold. Dat vraagt vooral een inzet van iedereen en velen die er nog niet eens wonen. Die ook niet tot uitdrukking komt in taxaties. Want die taxateur ziet niet de kwaliteit van het Landschap die er nog niet is. Die nog moet komen. 

De lage prijzen bij de eerste stappen van Oosterwold maken de organische ontwikkeling mogelijk. Wanneer doelgroepen worden uitgesloten en prijsontwikkelingen leiden tot een andere manier van bouwen en landschapsontwikkeling, dan levert deze prijsverhoging wel degelijk een verandering van de spelregels van Oosterwold. Zonder dat hiervoor aan de politiek een mening wordt gevraagd. Laat deze droom van Landschap van initiatieven niet over aan de marktwerking. Nog steeds toont de website MaakOosterwold.nl beelden van Oosterwold als een groene oase met veel ruimte. Is dat nog een reële verwachting? Om te spreken in termen van de Film De Spelers van Oosterwold: we hebben misschien één speler over het hoofd gezien: de taxateur in opdracht van de speculant..... De verkopende partij neemt hierbij geen enkele verantwoordelijkheid en risico voor de negatieve gevolgen die dit zal hebben. Dat is geen eerlijke marktwerking. Laten we hopen dat ook in de toekomst de bewoners in staat worden gesteld om de kwaliteit van het landschap te vormen en te dragen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 februari 2019

De afgelopen weken ondervinden we de gevolgen van overvloedige regenval, natte sneeuw, opvriezende plassen op de weg. Dat verandert de weg sowieso in een blubberige toestand. Maar de afgelopen weken zijn ook nog eens een vijftal aannemers aktief bezig om de individuele bouwprojecten in het winterweer verder te krijgen. Daardoor is het ook een af- en aanrijden van grote kranen, vrachtwagens met goederen of halve huizen, reuzachtige containers, zand, noem het maar op. En als er een busje of zelfs een brede vrachtwagen langs de kant van de weg staat, dan kan je gaan wachten, of je kunt proberen of je er langs kunt. Dan maar met twee wielen door de klei. Zolang je maar niet vast komt te zitten, kan je verder.

Het gevolg is wel, dat er op vele plekken langs de weg diepe voren in het talud zitten, omdat de klei naast de weg wordt weggeschoven. Daar ontstaan vervolgens diepe plassen die nergens naartoe afwateren. Want de klei is tot ondoordringbare laag samengeperst. En als aannemers het niet zo nauw nemen of ongelukjes gebeuren, dan worden onze zo bloedig geschuurde, geschilderde paaltjes met reflectoren uit de grond gereden. En eenmaal in aanraking met een bumper of onder een vrachtwagenwiel blijft er weinig van over. Afgelopen week was er zelfs een reusachtige vrachtwagen met oplegger anderhalve meter buiten de weg recht over een hydrantput heen gereden.

Help wat moeten we daaraan doen?

Het lijkt nodig dat de initiatiefnemers in de wijk hun eigen aannemer aanspreken op zorgvuldig gebruik van de weg, parkeren op eigen kavel, en voorkomen van schade. Ik heb zelf bij een van onze buren een grote wal van klei teruggespit in de diepe plassen, zodat je tenminste kunt zien waar de weg loopt.

En van het Houthakkersgilde hebben we 30 flinke boomstammetjes van een meter gekocht. Die hebben Ruud en ik vanmiddag in de vijf binnenbochten van onze weg gelegd, zodat vrachtwagens hopelijk niet meer de binnenbocht afsnijden.

Nu komende week hopelijk met wat puin van Gert-Jan Bon en een ploeg bewoners de grootste kuilen dichten en vereffenen, en dan overleven we hopelijk de winter zodat we in de loop van het komend jaar de weg nog eens echt glad kunnen strijken en met trilplaat stabiliseren.

En een setje nieuwe paaltjes met reflectoren maken.

Het blijft wel aandacht vragen. Hopelijk beklijft het. En het creeërt wel saamhorigheid als we er samen onze schouders onder zetten. Dank Ruud!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 18 januari 2019

is 10 jaar geleden. Maar als dat niet is gelukt is het beste moment vandaag!f

Dat is ook de motivatie waarmee we steeds weer meedoen aan de actie van Heg en Landschap!

Zo ook vandaag. We mogen dit jaar 10.000 bomen en struiken in Oosterwold laten landen. Niet alleen kunnen we op deze manier zeer betaalbaar plantgoed leveren, maar het leidt ook tot een assortiment waarmee tuinen en heggen natuurlijk kunenn ontwikkelen. En dat is uiteindelijk wat we willen.....

Dus maken we vanmorgen de administratie op orde:

En waar het gisterochtend nat en vies was... was het vandaag briljant weer. Koud (maar ja dan gewoon een laag extra aan), maar in een stralende zon. Heerlijk.

De hulptroepen (heerlijk Oosterwold) waren keurig op tijd. Zo kunnen we eerst nog een kopje koffie drinken voor we aan het werk gaan. Fijn Bharat, Marjolijn, Wim, Mara, Jan en Johan!

De vrachtwagen kwam keurig om 10 uur. Het uitpakken en sorteren ging goed. Hoewel het soms zoeken was omdat met na de rozen onhandig bij elkaar gestopt waren. (en houdt ze dan maar eens uit elkaar).

Dat lukt wonderwel. En na een ruim uur liigt het plantgoed klaar en portreteren we de werkkrachten.

Deze zending is lekker divers, maar dat betekent ook veel uitzoeken Vandaag heb ik de rozen allemaal zelf verpakt en uitgezocht. Service van deze ploeg was dat ze alles wilden labelen: dus klanten, geniet daarvan!

En dan word ik altijd heel blij om zoveel rijkdom uitgestald te zien. Allemaal boompjes en struiken die over een paar maanden en jaren Oosterwold groen gaan kleuren!

Bossen en bossen vol!

En in de loop van de dag vervangen de vrijwilligers zich. Mensen die naar hun werk of moeder moeten. Maar ook mensen die hoopten 's ochtends te komen, maar opgehouden werden omdat zoonlief een elleboog brak. Toch fijn dat je kwam Jenette.

Maar ook veel klanten die hun eigen of andermans boodschappenmandje vulden.

Dank aan buren die (ook als ze zelf niets meenamen toch even mee kwamen helpen Zoveel hulp is fijn, maar ook nodig.

En dan kunnen mensen in de loop van de middag hun boodschappen meenemen!

In een overvolle auto! En Takkenwijf wordt een geuzennaam in Oosterwold

En natuurlijk gaat er op zo'n dag ook van alles mis. Zijn de bosjes van de gagel toch in aantal kleiner dan gedacht. Maar ook dat komt goed. En nu Bharat deze gagelplantjes ook heeft opgehaald is ons erf weer

leeg. En dan weet je dat op allerlei plaatsen in Oosterwold mensen vandaag moeite doen om snel hun planten in te kuilen. Komende nacht gaat het namelijk vriezen. Planten in de grond kunnen hier tegen... planten boven de grond niet.

Ik word dan ook blij als ik op facebook zie dat Hendrik Jan zijn planten netjes heeft opgekuild!

Koud en een beetje rillerig zit ik deze blog te tikken. Zometeen toch nog maar een blokje op de kachel. En dan voldaan naar de vlammetjes kijken!

Dank iedereen vandaag voor de hulp en gezelligheid!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 januari 2019

Afgelopen maandag kwam er ineens een grote wagen met rijplaten, en werden aan beide kanten van de weg rond het electriciteitshuisje rijplaten gelegd. Dat bleef wat mysterieus tot dinsdagochtend verschillende auto's van Liander aan kwamen rijden. Een behoorlijke optocht.

Wij hebben in de zomer bij Liander aangeklopt omdat bij ons de omvormer van de zonnepanelen regelmatig afslaat. Dat komt omdat de spanning oploopt, wanneer er veel stroom teruggeleverd wordt, en in huis wordt er geen stroom verbruikt. Als de spanning hoger wordt dan 253 Volt dan moet de omvormer afslaan. Dan moet uitgezocht worden hoe dat komt. 

Daarom was begin September bij ons een week lang de spanning gemeten met speciale apparatuur gekoppeld aan onze Stroommeter. Daaruit werd geconcludeerd dat de spanning net binnen wettelijke normen zat, maar toch aan de hoge kant was, en dat dat te wijten is aan te lage capaciteit van de transformatoren in het electriciteitshuisje. Het komt erop neer, dat die transformatoren de stroomaanvoer niet aankunnen wanneer alle zonnepanelen in de wijk tegelijk gaan terugleveren. Als de stroom niet makkelijk genoeg kan terugstromen, loopt de spanning op, en dan slaat de boel af. Omdat er het komend jaar nog een tiental huizen in de wijk bijkomen, die allemaal zonnepanelen krijgen, is het dus geen overbodige luxe, dat de capaciteit van het netwerk op deze teruglevering is afgestemd.

Dinsdag ben ik uit belangstelling dus even bij de werkers langsgelopen. Als je goed kijkt, zie je dat boven de weg de buizerd hoog in de Iep ook belangstellend toekijkt. Heel mooi om te zien, dat Liander een mobiel aggregaat meenemen, waarmee ze de stroomvoorziening in de wijk continueren, terwijl ze het werk aan het transformatorhuisje uitvoeren. Ik heb zelf startkabels voor mijn auto, maar dit zijn pas echt startkabels! 

Een algemeen advies kunnen we hieruit afleiden: meestal kan je de prestaties van je zonnepanelen monitoren, en kan je ook zien of ze afslaan. Ook kan je op de display van de omvormer (zoals bij ons) doorgaans zien hoe hoog de spanning is. Als de omvormer afslaat omdat de spanning te hoog wordt, kan je het netwerk in de wijk laten doormeten, en is mogelijk een aanpassing mogelijk. In ons geval dus niet door nieuwe kabels te trekken, maar door transformatoren van voldoende capaciteit in het electriciteitshuisje te plaatsen.

Laat nu de zon maar schijnen, zodat we kunnen merken of het ook verschil maakt.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 januari 2019

Vandaag zie ik de initiatievenkaart op de website van maakoosterwold.nl verschijnen. Alle vlagmomenten van de afgelopen weken, van buren die hun kavels kregen maken de kaart in onze wijk ineens heel paars. Bijzonder hoor hoe we een paar jaar geleden begonnen:

Een tuinhuisje om te schuilen zien we in het voorjaar van 2016. De kaart die daar bij hoort zie je links. 

Alleen Albert en Jannneke(141) en Marjon en Bertel (128) waren er toen --ook al bij. Voor de familie Lobosco-de Jonge (164) was toen de tijd in Oosterwold nog niet rijp. Inmiddels hebben ze elders opnieuw een stip gezet. 

In het najaar van 2016 beginnen we kennismakings en intekenavonden te houden. Spannend om je nieuwe buren te leren kennen en te kijken of je samen je omgeving vorm kunt geven. 

Aan het begin van de zomer 2017 gaan we met een aantal mensen tekenen aan de grote lege vlek in het midden. Na die tekenavond wordt een tekening naar de gemeente gestuurd voor de hele "binnenvlek". Vanaf begin 2017 houden we ook buurtborrels.  Zo zien we bijna maandelijks de buren en proberen we zo de problemen die we tegenkomen te bespreken. En dan gaat het snel. De kaart verandert nog een aantal keer, omdat buren een kleinere kavel willen, waardoor een extra plaats ontstaat. De hoekkavel veranderd nog van eigenaar, omdat de buren in die hoek toch een kant en klaar huis verkiezen boven een Oosterwoldkavel. En kavel C is nog steeds vrij. Wij hebben met een aantal geinteresseerden contact, maar niemand mag een stip zetten, omdat eer op dit momEeent een slot zit op het stip zetten, als je nog geen stip hebt. 

En dan vaaar ndaag. De kaart die nu verschijnt is bijna helemaal paars. De weg is rond, Overal staan caravan, zodat de nodige kopjes koffie gezet kunnen worden. Een eerste oudejaarsfeest met een heerlijk stinkend vuur heeft plaatsgevonden. 

k ga één dezer dagen de buurtborrels voor het komende half jaar maar eens plannen. Want goede dingen moet je behouden. Maar ik vind het mooi hoor dat paars. De kavel van Debbie en Marco moet eigenlijk ook al verkleurd worden. (496) Komende twee maanden verwachten we nog 3 kavels die van geel paars worden. De laatste drie zullen daarna vanzelf volgen!

Mooi hoor... paars.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 13 januari 2019

Vandaag hebben we met een een groep van zeven vrijwilligers en twee kinderen wilgen geknot. Er is veel belangstelling voor de grote staken die van de wilgen afkomen als ze geknot worden. Die kunnen weer in de grond gezet worden, en grote kans dat er weer een volwaardige boom uitgroeit. Een mooie manier om de kavel in het eerste groeiseizoen een boost te geven. We moesten soms tussen de regendruppels door werken, maar dan was een mooie gelegenheid voor koffie en koek.

Hoewel wilgenknotten traditioneel noeste arbeid is, zijn we blij met onze accu-zagen die veel gemakkelijker en sneller werken dan de handzagen.

Alle takken langs de singel moesten eerst naar de oprit gesleept om daar van alle kleine takjes te worden gestript.

Op de oprit en parkeerplaats ontstaat al gauw een enorme stapel wilgen.

We maken een taakverdeling tussen zagers, slepers en een paar knippers, die de staken geschikt maken voor hergebruik.

Aan het eind van de ochtend worden de staken ingeladen. Annelies en Cindy hoeven niet ver, omdat ze in dezelfde wijk hun wilgen kunnen planten. De andere wilgen gaan verderop naar de Paradijsvogelweg en bij Mara en Pim worden de takken tijdelijk in de sloot gestalt totdat de kavel beschikbaar is. Bij iedere initiatiefnemer verandert de auto toch langzaam in een bouw- en landbouwvoertuig :-)

Tim en Lian leveren ook hun bijdrage door een houtstronk te bewerken. O zo trots als het lukt en als je de stronken nog mee naar huis mag nemen ook!

Het was weer gezellig; superleuk om dat met een groep samen te doen. We hebben nog een paar dagen te gaan. Maar het wordt steeds lichter in Paradijsvogelbosje. Fantastisch, dat wilgen zo grandioos groeien, en dat je ze toch zo goed in toom kunt houden door ze te knotten.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 januari 2019

Vandaag een klus uitgevoerd, die je misschien nauwelijks ziet, maar die toch bij de afwerking hoort. De goot en boeidelen van de grote woning hebben we bekleed met Cortenstaal. Maar aan de onderkant van de goot en boeidelen zat nog geen Cortenstaal. En langs de oostgevel ontbrak ook nog een grote plaat van drie vierkante meter. Dat hadden we al die tijd al klaar liggen in de tuin. Maar als je veel klussen hebt, en de meeste klussen in je eentje doet, dan is dat Cortenstaal van drie meter lang niet hanteerbaar. Dus blijft de klus liggen. En je ligt er ook niet wakker van dat die klus nog wacht. Hoewel je af en toe struikelt over die platen in de tuin.

Vandaag hebben we de stoute schoenen toch maar aangetrokken. En dan moeten we ook nog wat inventiviteit bedenken, want de Cortenstaalplaten zijn flink zwaar, en buigen toch krommer dan een banaan. Dat valt zelfs met z'n tweeën nog niet mee. Dus gebruikten we een restplaat multiplex om de plaat tegen de goot te klemmen, zodat je nog een beetje kunt passen en meten om de plaat op z'n plaats te krijgen. Van tevoren hebben we gaten in de plaat geboord, zodat het met schroeven tegen de houten goot kan worden geschroefd. Als de plaat eenmaal op de goede plek is gesteld, is dat schroeven dan een eitje.

Maar we hebben een scheef huis, dus hoe verder we naar de westkant komen, hoe hoger de plaat moet. De laatste hebben we met kunst en vliegwerk en krukjes en een trap op z'n plek gekregen. Op de foto's kan je nog wel zien dat de witte goot vervangen wordt door het bruingrijs van het Cortenstaal. Linksonder is de hele goot dus met staal bekleed. Voor de oplettende lezertjes :-).

Aan de Oostgevel bekleden we de isolatie en EPDM-folie met een plaat Cortenstaal van een meter hoog. De kunst is daarbij vooral om de plaat goed op z'n plaats te krijgen langs de aardwal en tegen de ruit en het boeideel. Daarvoor maken we gebruik van een constructie met houten paaltjes die we met Teerlook

beschermen tegen weer en wind. (hopen we).

Tegen de schemering hadden we zelfs nog tijd om onder de boeidelen aan de oostgevel platen te schroeven. Er zijn er nog een paar te gaan, maar dat is al weer een klusje afgestreept.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 januari 2019

Het is weer de tijd van het jaar! Lekker, maar zacht winterweer! Tijd om wilgen te knotten.

Gedurende het jaar hebben een aantal mensen aangegeven interesse te hebben om te helpen wilgenknotten en als bonus daarvoor een aantal wilgentenen mee te nemen.Gisteren hebben we de mensen op de geinteresseerdenlijst gevraagd om in te tekenen op een aantal mogelijke momenten om te knotten. De eerste twee die voor vandaag intekenden waren Joost en Wim. Dus begonnen we vanochtend met knotten. We hebben de wilgen in de moestuin en bij de grote vijver gesnoeid.

Dat levert een heel aantal wilgentenen op.Wilgentenen kun je makkelijk planten door ze (goed diep) in de grond te steken en zo je eigen knotwilgen laten groeien. Ze groeien snel en zijn een uitstekende manier om de eerste (en ergste) wind op te vangen.

Afspraak is dat de eigen wilgentenen worden schoongemaakt en gesnoeid, maar ook het "afvalhout" wordt verwerkbaar gemaakt.

Fijn om zo samen op te trekken.

Gelijktijdig is het houthakkersgilde in het bos aan het werk. Dus we pauzeren ook even gezamenlijk.

Aan het eind worden we weer warm met een pannetje linzensoep!

Lekker hoor!

En dan kijken we nog even hoe de tenen vervoerd worden... en bedenken we: het is goed dat de tenen dicht in de buurt blijven. ;-)

Aan het eind van de middag doen we samen nog een boom die te dicht bij de weg staat. Best een dikke stam geworden in 3 jaar tijd. We krijgen 'm met moeite om. En als ie eenmaal ligt, kan ik niet anders denken dan: "nu weet ik waar het woord SLAGBOOM vandaan komt." Gelukkig waren we klaar toen de meneer van de Post langskwam en de weg weer op kon.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 januari 2019

Het bijhouden van een blog leidt tot allerlei intieme ontboezemingen. Zelfs die uit de slaapkamer....

Onze slaapkamer is ook overdag een plek om ons terug te kunnen trekken. Daarom willen we het bed zo maken dat je er ook lekker kunt zitten met een bed. Daarom ben ik aan het begin van de kerstvakantie begonnen met het maken van een leren headboard. 

Op marktplaats heb ik in Huizen zo'n 10 zakken leerresten in alle kleuren van de regenboog gekocht. Het zijn best forse stukken. Dus ik kan er inderdaad een headboard van maken.

Ik begin met het knippen van de delen en aan elkaar naaien. Mijn naaimachine trekt het maar net (of net niet meer), dus het gevloek mijnerzijds zal ik jullie besparen, maar dat is er wel geweest. Het is net als bij de grote klussen in het bouwen van een huis: if anything can go wrong, it will go wrong...

Toch word ik ook vrolijk van de gekleurde lappen. Dus ik zet door. Gisteren hebben we mooi schuimrubber gescoord zodat ik de bolling van het headboard goed vorm kan geven.

Dus ik lijm de lagen voorzichtig op elkaar en trek het leer lekker strak.

En ineens gaat het dan toch vlot. Marien biedt aan om het headboard alvast op te hangen, terwijl ik kook. Een fijn aanbod. We bedenken even of we bij het inhangen van de haken geen waterleidingen of electriciteit raken. En dan krijg ik in de keuken ineens een appje... Ze hangen.

En dan moet het natuurlijk even uitgeprobeerd worden..... Nou, heel tevreden dus (hoewel... ik wil nu wel nieuwe dekbedhoezen.... die net zo vrolijk zijn ;-)

En ik wens u vanaf deze plek: een hele goede nachtrust!

Excuses als u een spannender blog had verwacht.....

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 januari 2019

De foto hiernaast is van deze zomer. Toen we trots waren op het begin van het amfitheater. Je kon in twee lagen zitten. We hebben er met het Oosterwoldkoor gezongen. Het voelde al als heel wat. Inmiddels was er een fietsenhok gebouwd en hebben we zand naar het amfitheater gelopen. Inmiddels is de plek niet meer zo makkelijk bereikbaar, dus moeten we kruiwagen voor kruiwagen zand brengen.

Links zijn we net begonnen met het stapelen van de nieuwe stenenrij. Op de achtergrond zien jullie de (lelijke) achterkant van het betonnen fietsenschuurtje.

Het bouwen van het amfitheater is vanaf het begin onze droom geweest. Daarom hebben we in het eerste jaar dat we in Oosterwold zaten stenen uit tuinen in Almere gehaald. Alle stenen zijn dus hergebruikt.

We rijden deze week vooral als het mooi weer is, (en dat was het een aantal keer!) de stenen die voor het huis staan naar het theater. De schelpenpaadjes zijn daarmee flink ingelopen met zware kruiwagens! En elke keer leggen we er een laagje bij. Ook met de wilgentenen vlechten we de laatste gaten in de gevlochten achterkant (onze stiekeme doorsteek) dicht.

En dan heeft Marien een briljant idee om het fietsenhok (waar het beton en isolatieplaten aan de achterkant gewoon lelijk zijn) mooi te verpakken.... We zetten rondom stammetjes tegen de schuur. De stammetjes komen (tegen betaling) uit het bos van Staatsbosbeheer waar het Houthakkergilde zieke Essen verzaagt. En dat maakt in het aanzien echt een heleboel uit:

Overigens doet het sedumdak van de schuur het prachtig!

En waar ik ruim een half jaar met een vet blokkerende schouder kampte, kan ik eindelijk weer sjouwen en slepen. En dat voelt wel heel fijn!

En alsmaar stapelen we door en zie je het theater echt vorm krijgen.

De bovenste ring van het theater wordt aan de achterkant niet door zand versterkt (het zand was namelijk op) We hadden wel genoeg stenen, dus maakten we de muur lekker dik, zodat ie een eigen stabiliteit heeft.

En dan zijn we toe aan de laatste stenen: We fotograferen het leggen van de "laatste steen"

En we zijn best trots dat het nu dan toch echt een feit is: Het amfitheater is klaar!

Heerlijk! Letterlijk zelf je droom bouwen. Nu moeten de wilgen weer mooi uitlopen. Ze leven allemaal nog. Dus over een paar maanden zitten we rondom in het groen!

En dan moeten we maar eens over de programmering van het amfitheater gaan nadenken. Suggesties zijn welkom.

Pfff: nu douchen en lekker naar binnen!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 23 december 2018

In de loop van het jaar verwerk je de resultaten uit de tuin. Een van de vruchten waar ik nog nooit mee had gewerkt, zijn rozenbottels. Maar eens moet de eerste keer zijn. Dus in september trok ik met mijn emmertje de tuin in. Wij hebben veel rozen staan. Vooral inheemse rozen. Viltrozen, Egelantier, heggenroos, beklierde heggenroos. We hebben ze vooral als heggen. De rozen zijn van die mooie eenvoudige (enkelvoudige) bloemen. De grote van de rozenbottels verschilt erg. Dit jaar heb ik er likeur van gemaakt met inmaakbrandewijn. De rozenbottels moeten er zo'n 3 maanden in staan. Daarna werk ik het door de passeerzeef. Daar blijven de pitjes achter. En dan heb je daana een drankje dat erg aan de Roosvicee doet denken. Dat zijn natuurlijk ook rozenbottels. Lekker. Ik doe het in mooie flesjes. En als ik niet zelf geniet is het leuk als kadootje.

Voor presentjes heb ik bij de kringloopwinkel mooie borrelglaasjes gescored. Bijgaand kado was voor een kerstjarige.... Om warm te blijven!

Proost!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 december 2018

Wij zien de laatste maanden steeds vaker buizerds rondvliegen over onze kavel. Ze voelen zich klaarblijkelijk thuis. Er zijn er twee een lichtgekleurde en een donkere. Laten we de lichte Blondie noemen, en de bruine Brownie. Makkelijk onthouden.

Buizerds zijn de laatste decennia steeds veelkleuriger geworden. Licht, bijna wit tot donker, bijna zwart, het komt allemaal voor. Dat komt vast ook omdat het relatief goed gaat met de buizerd. Beter dan met de valken, die het moeilijk hebben om hun populatie op peil te houden.

Vanmiddag zat de lichte buizerd weer op een paal in onze moestuin. Hij heeft zo ongeveer alle uitkijkposten in onze wijk al wel uitgeprobeerd. Zelfs een keertje op het luik van onze kleine woning, terwijl ik op minder dan een meter afstand achter het bureau zat te typen. Maar vooral de hoog gelegen punten van het dak kunnen op zijn (of haar) goedkeuring rekenen. Echt schuw is Blondie ook niet. Ik kon zelfs de schuifpui openen en met mijn telelensje foto's schieten.

Wat een natuur in Oosterwold!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 20 december 2018

Een klein stukje droom zijn we aan het realiseren. In de eerste maanden dat we onze kavel gingen ontwikkelen in 2016, hebben we publieke wandelpaden aangelegd, met zand, worteldoek en een laagje puingranulaat. Daarmee hebben we het pad verhard, hetgeen toendertijd geen overbodige luxe was, omdat de kale klei glibberde aan alle kanten. Bovendien geven de paden mooi structuur aan je kavel en omringende beplanting. Maar ja, een pad van puingranulaat is misschien wel praktisch en relatief goedkoop, maar mooi is anders.

Geïnspireerd door menig bezoek van de Waddeneilanden hebben we het plan opgevat om schelpenpaden aan te leggen. En het heeft even geduurd, maar afgelopen week hebben we vijf kuub schelpen in bigbags laten bezorgen. De bezorger zou ergens komen tussen 7 en 12. Klokslag 7 in de ochtend dus werd ik uit bed gebeld. Maar voor schelpen kom je je bed uit toch?

De Bigbags heb ik zo dicht mogelijk bij de entree van de drie hoofdpaden laten neerzetten met de kooiaap. En nu dus iedere dag een kleine kuub verwerken met de schep en kruiwagen en gelijk harken.Vaak in het half donker in deze korte dagen.

Het effect is direct zichtbaar. En hoorbaar! heerlijk om de schelpen onder je voeten te horen knerpen!

Ik heb nog anderhalve kuub en nog een metertje of zestig te gaan (de verst afgelegen :-)), maar het resultaat is veelbelovend. Hopelijk blijft het ook een beetje zichtbaar, en raakt het komend voorjaar niet snel overgroeid.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 december 2018

Gisteren zijn we opnieuw bezig geweest met bomen zagen in de bosstrook. Dat wil zeggen, de zagers van het Houthakkersgilde zagen, en Jan, Alie, Michel, Bertel en Johan (van de John Lockeweg) helpen met takken slepen en hout opstapelen. Bijzonder deze keer was dat we een paar bomen hebben geveld die behoorlijk schuin stonden direct aan de bosrand, waardoor ze niet in één keer konden worden omgezaagd; dan zouden ze met veel te veel geweld in de aangrenzende tuinen vallen.

Daarom kwam Marcus van het Houthakkersgilde met speciaal gereedschap. Hij bindt een soort metalen sporen aan zijn schoenen en onderbenen, zodat hij zichzelf met iedere flinke stamp in de boomstam kan vastzetten. Met een touw om zichzelf en de boom houdt hij zich stabiel, en zo klimt hij omhoog, alsof hij aan het traplopen is. Spectaculair om te zien. Hij heeft ook een speciale kettingzaag, die hij met één hand kan bedienen, omdat hij zich vaak met zijn andere arm moet vasthouden. Eerst worden de lagere takken één voor één afgezaagd, zodat hij langs de stam verder omhoog kan klimmen, totdat de kruin een omvang heeft, die veilig op de grond kan vallen. Dan probeert hij die tijdens het vallen nog een draai mee te geven zodat ie precies valt waar hij wil. Maar, zo krijgen wij les: de zager heeft een wil, maar de boom ook, dus het blijft oppassen geblazen. Gelukkig was het weer rustig weer, een beetje fris met de oostenwind, maar rustig genoeg om zonder gezwabber in de boom te klimmen. Omdat het een spectaculair gezicht is heeft Michel een filmpje gemaakt en wat foto's toegestuurd; waarvoor dank.

Een paar foto's van ons maken het fotoverslag compleet. Er zijn nog veel bomen te gaan, dus voorlopig krijgen we nog vaak op woensdag en zaterdag het Houthakkersgilde op bezoek.

 Welkom, en als we er zijn is er ook koffie en koek.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 december 2018

Gisteravond waren we bij de première Reminiscent- een kerstcantate in een concert van Toonkunstkoor Amsterdam en het Concertgebouw Kamerorkest. De gezelschappen zijn zelf reden genoeg om een avondje uit te doen. Deze avond was meer bijzonder. Naast de eerste 3 dagen van het Weihnachtsoratorium van Bach werd na het eerste deel ook het concert Reminiscent van Egon Kracht en Noortje Braat uitgevoerd. En bij de premiere van  een schepping van vrienden te mogen zijn, blijft heel bijzonder.

De tekst van Reminiscent (die doet denken) is van de hand van Noortje. Ik merkte tijdens het concert dat bij mij het tweede en derde van het oratorium nodig waren om de kracht van de tekst in te laten dalen. Reminiscent is een reactie op het Weihnachtsoratorium en behandelt net als het oratorium de geboorte van een kind. Ditmaal een meisje, een wichtje. Een kind van een moeder op de vlucht, zoals we die (juist ook nu) in de wereld zoveel kennen.

Ik ervaar het Weihnachtsoratorium (en dat kan mijn verleden zijn) als een bericht vol blijdschap, de langverwachte grote redder wordt geboren. Als een kind. Daarmee kwetsbaar en een moeder die zorgzaam en misschien bezorgd is over wat deze Messias (juist om deze rol) nog moet doorstaan.

Schril is de tegenstelling met het kind van de moeder op de vlucht in de tekst van Noortje. Geen grote belofte, maar ouders die (mooi door Egon klankgegeven in het meerstemmig vaderschap van de tenor en bas samen) enerzijds vol zijn van de schoonheid van de geboorte van het wichtje en anderzijds bang zijn voor alles wat een kind kan overkomen (ook hier hoor je in de meerstemmigheid hoe veelvormig ouders dit doen en beleven). En de kracht die dat van ouders vergt - en geeft(!) - om een kind, juist en misschien wel altijd in onzekere omstandigheden te begeleiden.

Het duurde even voor de laatste zinnen bij mij landden.

Alle moeders baren offers, baren offers tot de dag waarop wij onze muren zien met de ogen van een kind.

Maar zodra binnenkomt dat de wereld niet verandert door de komst van een Messias, maar doordat voldoende mensen net als kinderen de muren durven zien die we opwerpen, is het duidelijk. Want als we zien dat het muren zijn, waarmee we anderen hun voortbestaan bedreigen, kunnen we ze toch niet laten voortbestaan? En voor mezelf vul ik dat in als grote muren waarmee we andere mensen de toegang tot onze wereld weigeren, maar ook kleine muren waarmee we onze naasten toegang tot onszelf ontzeggen.

De muziek van Egon geeft mooi vorm aan hoe je met de mensen in het verhaal mee kunt lopen, voelen, vluchten, maar ook liefhebben en aanbidden. Maar niet alleen mooi, ook vervreemdend, want wat moet je na een slottekst ("waarop wij onze muren zien met de ogen van een kind") met een whoep do oe aah in een klassiek koor dat net niet tot swing komt (wellicht gecomponeerd, misschien het gebrek van een echt klassiek koor)... Maar misschien is de vertwijfeling precies wat moest blijven.

Van harte Noortje en Egon met de geboorte! Dank voor de uitnodiging.Voor nu staan er geen concerten meer gepland, maar mocht je toch nog eens de kans krijgen om het te horen: GAAN!

Christemas is y comen! nu vanavond nog zelf Britten's Ceremony of Carols zingen. 19.30 uur De goede herder in Huizen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 december 2018

Reparatie was wel een thema deze week bij ons. Na het gedoe met de kortsluiting, kregen we gisteren een nieuwe ruit in de schuifpui van de kleine woning.

Half november ontdekten we plotseling een barst in de ruit. Geen idee hoe die gekomen is. Er zal spanning in gezeten hebben. Maar je verwacht dat niet van een gelaagd glas ruit. Gelukkig konden we hiervoor de glasverzekering inschakelen. Die regelt de glaszetter om het glas in te meten, en ook een kraan om het glas te plaatsen. Dat ken ik ondertussen ook van de eerdere keren dat het glas is geplaatst, maar het blijft een spectaculair gezicht wanneer zo'n grote ruit hangt aan een zuignap. De vorige keer heeft de kraan het glas helemaal in het kozijn gemanoeuvreerd. Nu kozen deze stoere boys om het glas met z'n tweeën uit het kozijn te tillen, en daarna wel met de kraan verder te vervoeren. Maar ze klaagden wel een beetje dat het erg zwaar was.....

Het was eigenlijk met een goed uurtje gepiept. Gelukkig was het een oostenwind en een waterig zonnetje, dus we zijn niet bevroren.

Hopelijk zijn we nu weer even klaar met repareren...

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 december 2018

Vandaag hebben we een lastige situatie meegemaakt. Vanochtend rook ik bij opstaan een merkwaardig geurtje, wat ergens tussen een tandartsgeurtje en smeltend plastic in zat, maar ik kon niet achterhalen wat het was. Even mijn mond gespoeld en daarna gewoon aan de slag.

Toen ik in het begin van de middag mijn mail probeerde te checken ontdekte ik dat de router niet werkte. Dus in de meterkast kijken, en blijkt een van de aardlekschakelaars te zijn omgeklapt. Dan is het eerst uitzoeken welke stop het is, die het probleem veroorzaakt, en toen kwam ik bij de verwarming uit. Balen. Ik moest eerst moed verzamelen, want ik vreesde dat mijn electrische boiler zou zijn doorgebrand en dat ik daarmee de hele verwarming moet demonteren.

Maar toen ik met mijn ladder in het installatiehok op de vliering keek, bleek al gauw, dat de stekker en het stopcontact van de boiler helemaal zwartgeblakerd was. Ik moest de stekker en het stopcontact uit elkaar trekken omdat ze aan elkaar gesmolten zaten. En daarmee waren de stroomdraad en de aardedraad tegen elkaar gekomen. Tsja, dan krijg je je aardlekschakelaar wel om!

Ik heb draad van zowel het stopcontact als de stekker wat ingekort, een nieuw stopcontact gemonteerd en een nieuwe stekker. Even wat extra isolatie om de draadjes. En dan bidden, en de stekker erin en de stop weer om. Bingo! hij doet het weer.

Maar de les die ik hieruit trek is dat we in Oosterwold veel stroom gebruiken om te verwarmen: koken, boilers voor heet water en verwarming. Daar kan dan soms enige tijd 3000 watt door de draden stromen. Daarom heb ik zowel de draden naar het stopcontact als naar de boiler met massieve koperdraden aangelegd. Juist om de hoge stroomsterkte zonder warmteontwikkeling te kunnen transporteren.

Blijkbaar zat er een contactprobleem ergens in de stekker of het stopcontact of waarschijnlijker: in de stroomoverdracht tussen de stekker en het contact, want alle draden zaten goed vast. Toch is het daar heet geworden. Je denkt niet gauw aan risico's bij een stekker of stopcontact. Ik ben blij dat de aardlekschakelaar in dergelijke situaties de riskante situatie opheft.

Het bleef bij ons dus met schrik, en een paar uurtjes klussen. Pfff.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 02 december 2018

Dit weekend hebben we de eerste mispels geoogst. Vorig jaar zat er een enkele mispel aan de boom, maar dit jaar hebben we een vrachtje van een kleine twee kilo. Omdat het vorige week al even gevroren heeft kunnen we een groot deel van de vruchten van de boom af verwerken. Er moet namelijk vorst overheen gegaan zijn.

Bij het zoeken naar recepten vind ik de onderstaande groene tekst die mooi laat zien hoe roos, mispel en appel onderdeel zijn van dezelfde familie. (bron: http://www.harmonycenter.nl/mispel-likeur/

Broertje van de appel

Als lid van de rozenfamilie is de mispel het een broertje van de appel en de peer.

Oorspronkelijk komt hij uit het gebied rond de Zwarte en Kaspische zee, maar nu verwilderd op veel plekken in Europa te vinden. Ook hier in de bossen vind ik ze in het wild.

De vruchten van de mispel zijn te eten.

Niet als ze hard zijn, maar als ze na de eerste nachtvorst zacht worden en een donkerbruine kleur krijgen.

Vol vitamine C

De mispel zit vol vitamine C en is goed voor de maag en de spijsvertering.

Op het moment dat de vrucht zachter wordt (na de vorst of nadat je ze laat invriezen en dan een paar dagen laat liggen), ontstaat er van binnen een fermentatieproces. Daarmee krijgt het vruchtvlees een zoete smaak.

De uitdrukking “zo rot als een mispel” komt hier vandaan.

Zo rot als een mispel

De mispels krijgen namelijk een lekkere smaak door het rottingsproces. Maar dat mag ook weer niet te lang doorgaan, want dan gaan de mispels schimmelen.
Niet iedereen vind dit zo smakelijk om te eten. Maar je kunt er nog meer dingen mee doen, want de smaak is wel bijzonder.

Wij bakken er een taart van. Een bodem van verslofte pepernoten (verkluimd met boter), die over waren van de verenigingsavond. Daarop een cakedeeg en een mengsel van mispels met ei. Wij vinden het een geslaagd experiment!

Daarnaast maken we van een groot deel van de mispels een likeur, waarvan we het resultaat natuurlijk pas over 3 maanden voor het eerst kunnen proeven.

Voorlopig een aangename besteding van de zondag: Loom taartjes eten!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 01 december 2018

Vandaag het het Houthakkersgilde begonnen met het kappen van Essen in de bosstrook van Staatsbosbeheer. Staatsbosbeheer heeft een paar weken geleden de zieke en zwakke essen geblest; vooral die bomen die een risico vormen voor wandelaars. Langs de bosrand staan een flink aantal oranje stippen op de bomen. Die moeten er toch aan geloven.

Het is heel fijn dat er nu selectief gekapt wordt door het Houthakkersgilde, en dat niet alle bomen mechanisch met een grote trekker worden gerooid. Daardoor kunnen we de sterke bomen en vooral de mooie Haagbeuken en Vlieren laten staan, zodat die de openvallende plekken in het bos kunnen opvullen. Bovenal hopen we natuurlijk dat de bosrand een echte bosrand blijft. Dat is toch een belangrijke kwaliteit voor onze wijk.

Er waren drie zagers met kettingzagen: Gerard, Frank en Kevin. Die zagen de bomen eerst om bij de wortels, en zagen de stam daarna in moten van een meter lang. Die worden met een aanhanger vervoert voor verdere verwerking. Er zijn veel belangstellenden voor dit brandhout. Wij hebben ook een kuub besteld, en dat is keurig in stukken van 25 centimeter gezaagd. Die hoef ik dus alleen nog te kloven en te laten drogen om later te kunnen stoken. 

Er komen ook een viertal mensen helpen uit onze wijk Frederik van Eedenweg en uit de John Lockeweg aan de andere kant van de bosstrook: Bert, Johan, Jan-Kees, Marjon, en ikzelf. De opdracht is om dunnere takken op bergjes in het bos te leggen, en de bruikbare meters naar de aanhangwagen te brengen. Als het een flinke boom is, dan kan je je aardig vertillen aan zo'n meter! Er waren er wel een paar die twee sjouwers nodig hadden. Maar dan hebben we na zo'n drie uur ook wel onze workout gehad. 

Als een boom omgezaagd is maar blijft hangen in de vork van een andere boom, dan moet er met man en macht geduwd worden. En als ook dat niet werkt, dan wordt de boom telkens een meter korter gezaagd totdat ie loskomt. Ook wel een beetje oppassen, maar dat is de ervaren zagers van het Houthakkersgilde wel toevertrouwd.

Uiteraard nemen we tijd voor een gezamenlijke koffie met koekjes bij ons. Overigens mogen we in onze handen knijpen met het mooie herfstweer: een waterig zonnetje, weinig wind en warm genoeg om alleen in een trui aan de slag te gaan.

Omdat al het gezaagde hout meteen klein wordt gemaakt en uit het bos gehaald, zijn er wel een aantal zaterdagochtenden nodig om alle gebleste bomen in de hele bosstrook te vellen. Hopelijk kunnen we binnenkort ook wat nieuwe struikjes planten in de bosrand, waar er ruimte ontstaat door het kappen.

Wordt vervolgd....

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 november 2018

Gisteren was er weer een bijeenkomst van bestuursleden van Kavelwegverenigingen, waarvoor we de naam: Verenigd Overleg Oosterwold hebben verzonnen.En het was een druk bezochte bijeenkomst. Er komen ook steeds meer Verenigingen bij natuurlijk!

We hebben de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje weer schoongeveegd, en onze 38 stoeltjes opgesteld. Maar dat was niet genoeg. Alle andere stoelen en krukjes waren nodig om iedereen een plekje te geven.

Het voelt iedere keer fantastisch als De Tuinkamer echt een ontmoetingsplek in Oosterwold wordt! 

We hebben met elkaar uitgewisseld over een flinke lijst onderwerpen:

1. Opening
2. Omgaan met geluid in vergunningen
3. Nutsen
4. Verantwoordelijkheid verenigingen en uitnodiging overleg door Gebiedsregisseur.
5. Communicatie en Overleg met de gemeente:
6. Waterzuivering in Oosterwold;
7. Wettelijke aansprakelijkheid en verzekeringen van Verenigingen en besturen:
8. Evaluatie Oosterwold met de gemeente
9. Kadaster en inmeten definitieve kavelgrenzen
10. Afval inzamelen
11. Rondvraag en wvttk.

Het is vooral ook leuk, informatief en leerzaam om met elkaar over deze onderwerpen van gedachten te wisselen, en te horen hoe verschillende mensen erover denken. En wat hoort nu wel bij de Vereniging en wat niet? Dat blijft een belangrijke vraag.

Dank aan Myra voor het voorzitten en hulp bij voorbereiding, en bijdragen van Jan, Frans, Catrinus, Marjon, en natuurlijk de vele toevoegingen van Frank, Jos en alle anderen.

Na afloop is er voor liefhebbers nog een drankje. Leuk om vooral ook informeel bij te praten.

Het is een goede traditie aan het worden, die we om de paar maanden willen voortzetten.

Onder de bezoekers en besturen in de mailinglijst wordt binnenkort een verslag rondgestuurd.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 november 2018

Op 7 november 2018 hebben we weer een informatieavond gehouden over de Boomplantactie die wij samen met de Stichting Heg en Landschap organiseren. Vervolgens hebben we een bestelformulier rondgestuurd aan belangstellenden. Na beoordeling van Stichting Heg en Landschap kunnen melden dat de 20 bestellingen die zijn gedaan, gehonoreerd zijn. Daarmee kunnen we dit jaar opnieuw bijna 9.000 bomen en struiken uitleveren. Oosterwold wordt steeds groener!

Een uitgebreid verslag van de informatie-avond (ook interessant als je niet via Heg en Landschap gaat bestellen) vind je hier.

De Boomplantactie is voor het eerst in 2016 gehouden, toen het Paradijsvogelbosje zelf bestelde, en door Heg en landschap voor een tiental klanten uit de randstad werd afgeleverd. Hierna is het ieder jaar groter geworden, met vorig jaar met ruim 31.000 boompjes en struiken is bijna twee-derde van de Nederlandse levering in Oosterwold terecht gekomen.

Dit jaar wordt dus de vierde keer!

Over Stichting Heg en Landschap: Lex Roeleveld licht de doelstellingen van Heg en Landschap en de Fondation Yves Rocher toe: Het stimuleren en in ere herstellen van cultuurlandschap van heggen, hagen en tegenwoordig ook Voedselbos. Lex houdt zich ook bezig met Heggenvlechten, inclusief organisatie van het Nederlands Kampioenschap Heggenvlechten.

Een bijeenkomst als deze met ruim 30 mensen is voor de Boomplantactie van Heg en Landschap ook uniek.

Heg en Landschap levert alleen inheems plantgoed, en het wordt door de leveranciers gegarandeerd dat het zaaigoed 100% inheems is. Dat is belangrijk omdat deze bomen gewend zijn aan het Nederlandse klimaat. Het plantgoed is officieel niet biologisch, maar dat betekent niet dat er veel kunstmest en bestrijdingsmiddelen gebruikt zijn. Immers, de meeste bomen en struiken zijn het Nederlandse klimaat gewend, en kunnen zich prima redden zonder mest en bestrijdingsmiddelen.

Fondation Yves Rocher ondersteunt het planten en herplanten van bomen in de hele wereld. Veel ook in ontwikkelingslanden, maar ook in Nederland. Lex maakt een uitgebreide rapportage met veel foto’s van de resultaten van de Boomplantactie. En medewerkers van Yves Rocher komen op bezoek om projecten te bekijken zoals bij Paradijsvogelbosje in 2016.

Er is een limiet gesteld op beschikbaar geld en aantallen bomen. Mede omdat er vorig jaar zoveel bomen geleverd zijn, zullen er dit jaar minder beschikbaar zijn. Zie ook: http://www.yves-rocher-fondation.org/la-fondation/

Ook is er enige schaarste ontstaan, doordat er een zeer droge zomer is geweest waardoor de leveranciers minder plantgoed beschikbaar hebben.

We zijn heel blij dat van de aanwezigen en belangstellenden die zich hadden gemeld, alle bestellingen, op een enkele grote bestelling na (die deels gesubsidieerd wordt geleverd), alles gesubsidieerd geleverd worden. Inschrijving voor de levering is inmiddels gesloten.

Over Oosterwold:

Initiatiefnemers beginnen op een kale akker, en kunnen niet de gemeente aanspreken voor de aanleg van parken. Dat betekent wel dat initiatiefnemers zelf hun kavel en beplanting kunnen bepalen. Kenmerkend voor Oosterwold is dat wij veel verschillende functies combineren: Wonen, Landbouw, publieke ruimte inrichten, waterberging, Privacy, luwte tegen stormen, enz. De aanplant van gemengde hagen of bosschages inheemse bomen kunnen een mooi uitgangspunt vormen voor inrichting van met name publieke omloopbaarheid en natuur. Daarmee kan je tegelijkertijd andere functies ondersteunen, zoals privacy, luwte, waterberging enz.

Het Paradijsvogelbosje is een voorbeeld van een grote kavel die grotendeels publiek toegankelijk is. Door een keuze te maken vanuit voedselbos principes, gaan stadslandbouw en natuur en publieke toegankelijkheid hand in hand. zie Www.paradijsvogelbosje.nl/landschap/omloopbaarheid

Over het assortiment, bosplantsoen, en hoeveel je in een heg moet planten kun je het complete verslag lezen.

 Wilgenknotacties in januari en februari

Wilgen worden ook als bosplantsoen geleverd door Heg en Landschap. Er zijn zo’n zeven soorten. Maar je kunt wilgen ook gemakkelijk stekken, met name de Schietwilg en de Kraakwilg. Als je in de winter wilgen knot, en je steekt de grotere staken in de grond, dan gaan ze vanzelf uitlopen, en heb je aan de eind van het groeiseizoen een pruik van twee meter op de stam staan! Zorg er wel voor dat je met een grondboor de staak ruim 60 tot 80 cm de grond in zet, zodat de staken met de onderkant net tot aan het grondwater staan. Ze houden ook van vochtiger plekken, zoals langs je vijver of moeras / wadi.

Er zijn verschillende initiatieven in Oosterwold en omgeving die al flinke wilgen hebben, waarvan je met knotten staken kunt afhalen. Op de bijeenkomst hebben zich al meer dan tien mensen ingeschreven voor knotactie in januari en februari in Paradijsvogelbosje. Wil je je hiervoor ook inschrijven? Stuur dan via de contactpagina even een berichtje. Dan sturen we je tzt een mailje.

De wilgen kunnen het beste half januari tot begin februari geknot worden en in de grond gezet, dus ruim voordat ze gaan uitlopen.

Na afloop napraten met een borrel.

En bedankt Lex Roeleveld voor je komst!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 17 november 2018

Een van de laatste grote klussen in onze grote woning is de aanleg van de keuken. Dat hebben we niet gemakkelijker gemaakt door de keuken inclusief kastjes en laadjes helemaal zelf te bouwen, en bovendien twee mobiele keukendelen op wieltjes te bedenken.

Maar Ala. Met kleine stapjes komen we dichterbij. Nadat we afgelopen weken het aanrecht op de kastjes hebben gekregen, begint de afwerking met het aanbrengen van een laag epoxy op de eikenhouten aanrechtbladen. Daarmee hopen we het eikenhout duurzaam te beschermen tegen het water dat uiteraard op het aanrecht blijft liggen.

Dan moeten we de apparatuur inbouwen. En dat gaat niet altijd soepeltjes. Ten eerste omdat we een wasbak en inductiekookplaat hebben uitgekozen die een nogal afwijkende maat hebben: meer dan tachtig centimeter, terwijl je normaal gesproken niet rekening houdt met kastjes van meer dan tachtig centimeter breed. Dus moet er op het laatste moment nog worden geschoven met kastenwanden. Dat is dan wel weer het voordeel als je alles zelf maakt: je kunt het ook weer aanpassen.

Als je een koelkast en vaatwasser installeert, lijkt dat op het eerste gezicht een kwestie van het apparaat in z'n vakje schuiven. Maar zo simpel is het niet. Want je moet ook alle leidingen aanleggen, zodanig dat alles past. En dan moet de stroom van de koelkast niet achter de vaatwasser zitten. En voor de waterafvoer van de vaatwasser is de grote truc om de vaatwasser en de wasbak elegant op elkaar en op de afvoer aan te sluiten. We hebben een dubbele wasbak gevonden die met z'n grijze kleur mooi past bij de betonnen muur. Maar zo'n dubbele wasbak heeft dus ook een dubbele sifon. Dat is een heel bouwpakket met veel onderdelen, die allen ingekort, gedraaid en afgesteld moeten worden, totdat die in de afvoer te schuiven is.

Ons ontwerp voor de keuken is nu verder uitgekristalliseerd dan toen we de leidingen in ons ontwerp hebben ingetekend. Dat betekent dat de leidingen niet precies bij het juiste kastje uitkomen, en dat we het water en de afvoer in wat bochtjes naar de juiste plek leiden.

De afvoer lijm je met pvc-lijm, en dat is in één keer goed of fout. Je hebt een paar seconden om het te schuiven en draaien, en dan versmelt het pvc tot één geheel. Daarom heb ik streepjes gezet op alle overgangen, zodat ik ze in één keer goed in elkaar kan schuiven.

Tenslotte nog de kraan. Omdat we een wasbak hebben met twee kraangaten, hebben we een kraan gezocht met een aparte knop. En dan is een uitdaging bij een kraan vaak, dat je jezelf in onmogelijke bochten moet wringen om achter je wasbak langs die kraan te monteren. Vandaar deze niet-geënsceneerde foto van een gevallen man.

En zo ziet onze wasbak eruit, en de keuken zonder lades en frontjes. Die komen nog.

Kortom, zoals een collega het verwoordde: "water uit de kraan: het is vanzelfsprekend maar o zo ingewikkeld."

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 november 2018

Voor de helofytenfilters heeft het waterschap de zwaarst mogelijke normen gesteld voor hoe schoon het water moet zijn. Aan die norm voldeden wij niet bij de laatste controles. Net als vele anderen overigens.

Wetlantec heeft daarbij aangegeven een revisie van het systeem te willen doen. Dat hebben ze bij ons een maand geleden gedaan. Daar hebben we toen ook een blog over geschreven.

Twee weken geleden vroeg Wetlantec ons het systeem waar organisch materiaal in was toegevoegd, grondig door te spoelen. Dat deden we door het helofytenveld gedurende enige tijd echt onder water te zetten. Dat deden we met vijverwater, omdat schoon drinkwater in onze ogen toch wat jammer was.

En omdat voorspelt was dat er veel schuim uit zou komen, pompten we het spoelwater niet rechtstreeks in de vijver, maar op het veld, zodat het water via het grondwater weer naar de vijver zou kunnen.

De beelden zijn wel spectaculair vond ik.

Toen we het een dag later nogmaals spoelden, kwam er vrijwel geen schuim meer. Kennelijk was er iets uitgewerkt.

En vandaag controleerde het waterschap onze jonge helofytenfilter. We zijn benieuwd naar de resultaten van deze meting. Overigens zijn we ook nieuwsgierig naar de uitkomsten van het onderzoek van de gemeente!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 09 november 2018

Soms kom je in je woning bijzondere ideeën tegen.

Door de manier waarop onze beton wanden zijn gebouwd, zitten de stekkerdozen boven het aanrecht niet in de betonnen muur. We willen ze ook niet achteraf infrezen. Dan kan je opbouw stopcontacten kopen... Maar ja, als je een Paradijsvogelbosje bouwt, vind je dat niet genoeg.

Dus wij verzinnen betonnen stopcontacten....

Dat betekent dat we van betonplex waar we nog restjes van hebben liggen, vormen maken, waar we de stekkerdozen in vastmaken.

Daarna plaats je het stopcontact in de vorm en vul je de vorm met beton.

En dat kun je ook met een kant en klaar verlengsnoer doen. Dan heb je ineens een stoer verlengsnoer!

Of de knop van de ventilator van de afzuigkap?

Ik ben er best trots op! Op die zware contacten!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 07 november 2018

In Oosterwold maken we alles zelf. De wijk, de weg of we wel of niet asfalt op de weg willten, hoe de wegen lopen. En hoewel veel mensen (de gemeente, de nutsen, het waterschap) zich met van alles bemoeien, kunnen we veel dromen waarmaken. Veel initiatiefnemers die ik spreek gaan naar Oosterwold, omdat het zo mooi open en groen is. Dat je overal kan wandelen en dat het groen is. Een onderdeel van die groene omgeving is de omloopbaarheid van iedere kavel. In de intergemeentelijke structuurvisie lezen we hierover: "Aan de randen van de kavel blijft een strook gereserveerd waar het principe ‘recht van overpad’ geldt. Hierdoor zal langs de randen van de kavels een netwerk van voet- en fietspaden ontstaan. Zo blijft de continuïteit en de beleving van het landschap en de ‘doorwaadbaarheid’ van het gebied gewaarborgd." De website van Maakoosterwold vult dit aan met: "Zo ontstaat stap voor stap een lokaal wegennet en fiets- en wandelnetwerk."

Wij zeiden tegen elkaar: het zou zo leuk zijn als er een "inspiratiepunt doorwaadbaarheid" komt. Als alle goede voorbeelden (en wat mij betreft in en buiten Oosterwold) getoond kunnen worden. En het leukst zou het zijn als we daarbij zouden benoemen waarom we dat nou zo'n leuk/goed voorbeeld vinden.

Onze eerdere oproep voor inspiratie op de omloopbaarheid heeft een enkel resultaat opgeleverd. Eigenlijk te weinig voor een inspiratie document. Daarom ben ik maar eens gaan wandelen op het internet en dat leverde mooie plaatjes op. 

 En omdat Oosterwold nog jong is hieronder een hele stapel inspiratie van buiten Oosterwold. Hiervoor heb ik wild op het internet gegrasduind. 

Voor meer inspiratie: ga naar de pagina inspiratie doorwaadbaarheid!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 november 2018

Deze week stond in het teken van het verwelkomen van nieuwe buren. 

Vorige week passeerde de acte bij Edith en Jan. Afgelopen vrijdag werd hun kavel ingemeten door de dienst Geo. Daar zouden ze ook zelf bij komen kijken.

Dus dit was het moment om weer een vlag ter verwelkoming neer te zetten. Dat doen we als bestuur van de vereniging Frederik van Eedenweg. Eigenlijk is het vooral wie tijd heeft om 'm neer te zetten.

Op vrijdag zetten we één van de buurtbankjes die we meer dan een jaar geleden met elkaar maakten, op de kavel van Jan en Edith. In de verte zien we Jan en Edith al met hun dochter en haar ouders staan. 

Het verplaatsen van het bankje is toch altijd spectaculair.

Net als het effect van het plaatsen van het bankje: Het bankje staat nog niet of de familie zit er met z'n drietjes op.

En als je dan inzoomt zie je duidelijk de blijdschap op hun gezichten.

Na het plaatsen van het bankje wordt het gezelschap voor koffie bij buurman Jeroen uitgenodigd. Wij klussen even door en laten de vriendelijke uitnodiging aan ons voorbij gaan.

's Middags zetten we aan de andere kant van de wijk de vlag voor Alie en Michel neer. Zij hebben op vrijdag hun grond verworven, maar komen op zaterdag hun eigen (natuurlijk veel belangrijker) vlag plaatsen.

Een vlag na de Hof van Eeden... de tuinkruidenkwekerij die Alie gaat starten. En ook van hen maken we een uitsnede van de blijdschap.

En daar eten we dan een lekkere vlaai op!

Welkom allemaal!

Enne... we zijn inmiddels over de helft!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 november 2018

Op 28 november ontmoeten de verenigingen elkaar weer in het Verenigd Verenigingsoverleg. In dit overleg overleggen we waar we als verenigingen tegenaan lopen. Eén van de dingen die we in het verleden gemeld hebben bij de gebiedsorganisatie zijn onze contactgegevens (van de verenigingen die wij op dat moment kenden) . Wij hebben toen aangegeven dat een kaart met "doelgebieden" ook heel handig zou zijn voor nieuwe initiatieven. Hoe vind je anders bij welke vereniging je je wilt aansluiten?

Nou en in de voorbereiding van de vergadering... hebben we nou iedereen?,  bleek deze kaart al op het net te staan.

Je kunt 'm hier vinden. Op die pagina ook de contactgegevens van de andere verenigingen. 

En voor de vergadering van 28 november blijkt de organisator van het overleg (Marien)  nog geen contact te hebben met de volgende verenigingen:

Als je via de contactpagina een bericht aan Marien stuurt, nodigen we deze verenigingen ook uit voor de bijeenkomst van de 28e!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 oktober 2018

Een titel waar ik geen genoeg van kan krijgen.... Maar we hadden vanochtend niet kunnen denken dat we vanavond al zover zouden zijn. Dus daarom nog een keer deze titel!

Deze week deed ik een oproep wie komt helpen bij het in de grond zetten van de paaltjes met reflectoren. Mailtjes druppelden binnen. Dat onze mail- en webserver het niet deed was even niet zo behulpzaam. (Sorry Johan en Ruud). Maar... zondagochtend waren we met ons vijfjes. Jan, Alice en Judith kwamen helpen. Na een goede bak koffie, thee en heet water zijn we aan de slag gegaan. De paaltjes waren bedauwd en daarna bevroren. Het was echt koud.

We legden de 88(!) paaltjes die geschuurd, gegrond en geschilderd zijn, op een regelmatige afstand langs de weg.. En dan moet ie natuurlijk niet net voor een uitrit staan. En in de bochten moeten genoeg paaltjes staan om de bocht goed te zien. En een beetje spelen met hoe alles moet komen over een afstand van 500 meter, betekent heel wat heen en weer lopen. Maar goed lekker lopen is in de kou niet zo erg.

En dan kunnen we beginnen. Rond dat moment schuift Ronald en zoon Das ook aan. En we beginnen met het zetten van de paaltjes aan twee uiteinden van de weg en werken zo naar het midden.

Als we rond één uur willen opbreken en tegen elkaar zeggen dat we nog wel een paar keer met elkaar aan het werk moeten, melden Eduard en Zilla dat ze 's middags komen. Ook Bert en Beatrijs schuiven aan. En als we werkelijk weer aan het werk zijn, komt Johan om een heleboel gaatjes te boren.

Ook Simon (net terug van een nachtdienst) doet ook nog even mee voor ie naar huis gaat. En ook Jeroen schuift nog even aan. En dan... dan is om half vier het laatste paaltjes van reflectoren voorzien en kun je ook 's nachts veilig een rondje in de Frederik van Eedenweg rijden. Enne let op: je mag niet harder dan 15 km per uur!

O ja, en dan natuurlijk nog de oplossing van de prijsvraag gisteren op facebook. Bij de linkerfoto stelde ik de vraag: wat heeft Marien gemaakt. En er kwam een grappig aantal oplossingen. Een vleermuizenkast, een vaas, een brievenbus, wanten en een cd speler kwamen voorbij. Maar niemand bedacht dat dit in een slaghoed voor de paaltjes die we vandaag gingen slaan zou zijn. Hierboven zie je Eduard hard slaan op de kop van de hoed/paal. De tweede foto links laat zien dat het hoedje precies lang genoeg meeging... Na 88 paaltjes was ie helemaal op!

Nou hiermee genoeg reflectie voor één dag... (haha)

Dank allemaal voor zoveel handen. Dat maakt echt licht werk!

En dan natuurlijk nog een aantal foto's van het resultaat:

Prachtig toch?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 26 oktober 2018

Ons wijkje wordt steeds groter. En steeds gezelliger. En er is steeds meer reden om te overleggen en elkaar te helpen. Zo was er 13 oktober een buurtborrel. Weer lekker veel mensen en bovendien lekker weer. We hebben dit jaar nog geen buurtborrel naar binnen uit hoeven wijken. Bijzonder toch?

En dan geeft Jan halverwege de borrel aan dat ie tien mensen nodig heeft om een tent te verzetten. Een licht klusje, maar er zijn veel handen voor nodig.

En dan toogt het hele borrelende gezelschap naar de andere kavel.

En sommigen eten ondertussen een banaantje....

Maar dan zijn ze daarna sterk....!

En dan lopen we nog even door naar nieuwe buren Rob en Tessa, die in het ontwerp van hun tijdelijke Tiny house echt goed nagedacht hebben.

En het enthousiasme over het ontwerp is groot!

En het is er al heel gezellig!

Door naar tweede deel van deze blog.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 26 oktober 2018

Dat we aan de Frederik van Eedenweg regelmatig gezamenlijk een klus klaren hebben we al een aantal keer gedemonstreerd. Deze weken is dat weer het geval.

Op de Frederik van eedenweg kun je inmiddels een rondje rijden. Da's fijn, want dan rijden grote vrachtwagens de weg veel minder stuk. Maar het betekent ook dat er langs de weg steeds meer mensen wonen, die soms 's avonds of 's ochtends in het donker aankomen of vertrekken. In de ledenvergadering hebben we afgesproken hiervoor witte paaltjes met reflectoren langs de weg te zetten. Tenminste voorlopig hechten we nog erg aan dat het hier echt lekker donker kan zijn.

Hiervoor hebben we houten paaltjes gekocht. Die schuren en zagen we met z'n allen. En daarna gronden en schilderen we ze. In die fase zijn we nu... binnenkort gaan we de paaltjes in de grond zetten.

Het is wel mooi dat hiervoor toch ook steeds weer vrijwilligers zich aandienen.

En als Beatrijs, Jannie, Rob en Alice hebben geschuurd.... komt niemand mijn ramen wassen.... ;-)

Alice heeft haar speciale schilderjurk meegenomen.

En dan schuift Ronald aan voor de laatste schuur en zaag acties.

De laatste paaltjes schilderen Marien en Marie-José (en daar hebben we geen foto's van gemaakt. hihi. Afijn nu 88 paaltjes verder. Dus ze komen zo'n 13 meter uit elkaar te staan.

Toch blijft het heel bijzonder om steeds opnieuw zo een beroep op mensen te kunnen doen. Gezellig en betaalbaar...

Meer samenwerking bekijken? klik dan op het eerste deel van dit verhaal.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 21 oktober 2018

Eén van onze dromen voor het huis, de ruimte, een plek om mensen te ontvangen, was ook een plek waar je "gekke projecten" kunt uitvoeren. Nou is het bouwen van een huis met je eigen handen voor veel mensen "gek project" genoeg. Bij ons moet er gek genoeg dan toch weer iets bovenop. Dus... hoewel het huis nog niet klaar is, ben ik al een tijdje bezig met een verlichtingsproject.

Van katoen gedrenkt in verdunde watervaste houtlijm wond ik om een strandbal een bol. Als de katoen droog is kan je voorzichtig (!) de strandbal eruithalen. Zo had ik drie ballen gemaakt deze winter, maar het project was gestokt. Zo hingen de ballen al een tijdje in de ruimte.

Tot....

ikdeze zomer in Frankrijk een enorme strandbal kocht. hij heeft denk ik een diameter van 80 centimeter... Ik kocht een aantal klossen henneptouw en drenkte dat in de houtlijm. Per bal ben je 2 bussen lijm verder, maar dan heb je ook wat.

In elk van de bollen wind ik een ander draadje mee... in de ene een groene, in de andere een blauwe en in de derde een paarse gebreide dikke draad. En dan lijkt het ineens wat... Ik kijk nog een naar mijn eerdere bollen, wijzig daar een en ander aan en maak nog een kleintje erbij. Dan heb ik drie grote en vier kleine bollen.

Dus ben ik gisteren begonnen hier fittingen in te maken. En lampjes in te hangen.

Profisorisch hangen we ze op. Maar we sluiten ze nog niet aan.

Van onderen ziet het er dan zo uit!

Vandaag was een dan met wonderlijke klussen. Want de lampen hangen met magneten aan het plafond en moeten met twee stekkers in schakelstopcontacten komen....

Dus komt menigmaal een lamp naar beneden, volgt een hartgrondige *-)()*** vloek, die in de wijde omtrek te horen moet zijn geweest. En aan het eind van de middag ga ik een beetje mismoedig koken. Drie grote lampen aangesloten, maar opnieuw kwam er wat naar beneden.. (best onhandig zo'n hoge trap tussen die lampen).

Na het eten klust Marien nog even verder. Dan komt hij weer even binnen. Buurvrouw Marjon heeft gevraagd of we nog een taartje voor Thomas komen eten. Dat doen we.

Als we naar huis lopen zegt Marien... "ik moet je nog wat laten zien" En ik durf het niet te vragen, maar....

ze hangen!

En ze branden....

en ze kunnen schakelen........

kleine lampen

grote lampen

en vol verlicht van onderen!

Op sommige projecten ben je soms heel trots! En dank Marien, dat je alles hebt weten aan te sluiten!

Dus beetje veel plaatjes van deze ballerigheid, dat moet je me maar vergeven!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 21 oktober 2018

Geschiedenis moet je binnen de stad houden. Zeker in zo'n jonge stad. Toen een tijdje terug een oproep in de krant stond dat er in Almere Buiten (ten noorden van het station) een hotel werd gebouwd en de fruitbomen die daar nu stonden konden worden opgehaald, waren we eerst huiverig om in te schrijven. We hebben immers al een paar bomen. Maar daarna kwam er een herhaalde oproep en leken bomen over te blijven. We schreven ons toch in om een "verweesde" boom te adopteren. Uiteindelijk bleek er toch een overinschrijving en zou geloot worden. Prima.

Maar dan blijken we toch getrokken te zijn. Dan moet je het verhaal ook verder vertellen. En voor de boom gaan zorgen.

Dus zaterdagochtend togen we naar Buitenmere om boom 19 op te gaan halen. We mogen de boom zelf uitkiezen. We kiezen een mooie, beetje gedrongen compacte appelboom. Gelukkig hebben we de aanhanger mee en laden we m gemakkelijk in.

Dan graaft Marien en groot gat in het talud achter het grote huis. En dan staat zo'n oudere boom toch heel markant te wezen in het dak. Bij de bomen lagen ook de paaltjes en oude boombanden. En zoals dat de gemeente betaamd zijn die groot en sterk. Dus ook die nemen we mee. Anders wordt het maar weggegooid!. Die banden gebruiken we om de boom mooi vastte zetten. Mooi om de boom zo tegen

de achtergrond van ons groendak te zien! Dank Buitenmere voor deze appelboom. We dragen de geschiedenis van de stad graag verder.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 oktober 2018

Afgelopen weken heb ik de Workshop Ontwerp je Kavelbeplanting gegeven aan elf deelnemers.
Vorig jaar heb ik deze workshop voor het eerst uitgeprobeerd. Op basis van de ervaringen heb ik de workshop van twee avonden uitgebreid met een individueel gesprek.

Op de eerste dag zijn we begonnen met een wandeling door het Paradijsvogelbosje. Dat is een goede manier om aan te voelen hoe een ontwerp van je kavel aanvoelt. Als je tussen de bomen doorloopt, als je aan de oever van je eigen vijver staat. Hoe je privacy voelt als de beplanting voldoende uitgroeit. Overigens waren we dit jaar wat later dan vorig jaar, en dat konden we tijdens de wandeling goed merken. Het werd al snel donker. Maar dat maakt de wandeling ook een beetje spannend. Vooral langs de bosrand.

Vervolgens gaan we naar De Tuinkamer en begint iedereen functies in de eigen kavel in te tekenen: Wat wil jij doen op jouw kavel? Hoe kan het ontwerp van jouw kavel daarbij ondersteunen? De achterliggende gedachte is, dat een ontwerp sterker wordt, wanneer je meerdere functies benoemt voor je keuze: een wilgeboom kan tegelijk windvang regelen, schaduw geven, snel groeien, bijen voeden, de biodiversiteit verhogen, de grond verbeteren, de waterhuishouding verbeteren.

Aan het einde van de eerste avond presenteren alle deelnemers hun kavelontwerp met ingetekende functies.

De individuele gesprekken voerde ik vaak met de deelnemer en de partner erbij. Dat maakt het gesprek spannend, omdat het helpt om een goed verhaal te maken dat je kunt delen met je partner.De kernzin voor deze gesprekken zou kunnen zijn: hoe maak je op je kavel een plek om te zijn? Verschillende plekken waarschijnlijk.
We zijn ook bij een paar deelnemers op bezoek geweest op de kavel in aanbouw. Dan proef je meteen de sfeer.
Het waren allemaal zeer inspirerende gesprekken. Het is een leuke combinatie om in de groep ideeën uit te wisselen, en in het individuele gesprek helemaal focus te leggen op eigen wensen en dromen.

Op de tweede avond heeft iedere deelnemer een plek gekozen en uitgewerkt om te ontwerpen hoe je van die plek een biotoop maakt. Een biotoop is een soort microklimaat, waar een combinatie van planten, bomen en struiken zich zo thuisvoelt, dat de planten goed groeien en tot een evenwichtig eocosysteem ontwikkelen. Dat is uiteraard heel anders voor de oever van je vijver als voor de boomgaard, of een droge heuvel. Zo kan je per plek een plantschema maken en bomen en struiken selecteren. Een plantschema per biotoop werkt veel beter dan één schema voor je hele tuin. Daarvoor zijn de kavels in Oosterwold gewoon te groot en te veelzijdig.

Ook deze keer presenteren de deelnemers aan het einde van de avond hun eigen plan: Zover als het gekomen is. Iedereen kan verder om van je kavel je eigen plek en je eigen verhaal te maken.
Bedankt, Tanja, Kirsten, Marjo, Sebastien, Elisa, Mara, Wendie, Jenette, Joost, Jennie, Anja, ik vond het ook zeer inspirerend. Ik kom volgend jaar zeker eens buurten om de resultaten te bewonderen.

Waarschijnlijk organiseer ik de cursus weer in het voorjaar.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 oktober 2018

Vanochtend keek ik tijdens de koffie uit mijn raam en zag een Aalscholver in mijn vijver zwemmen. Van dichtbij is het toch best een grote vogel. Snel heb ik mijn fotoapparaat gepakt. Iets te snel, want ik hat mijn telelens niet op autofocus staan. Dus excuses voor de matige kwaliteit. Maar het bewijs is er.

Aalscholvers liggen diep in het water en hun veren worden nat tijdens het zwemmen. Mede daardoor hebben ze een aardige aanloop nodig om vanuit het water weer op te stijgen. De eerste keer mislukte het, en moest het beest opnieuw naar het einde van de vijver om het opnieuw te proberen. Zo vloog hij rakelings over ons terras. Weer te laat met de foto's. Maar wel super trots dat er zulke mooie dieren in Oosterwold een plekje vinden. De afgelopen tijd hebben we een ijsvogeltje al meerdere keren op bezoek gehad. En de laatste tijd zie ik ook veel Buizerds en Torenvalken. Blijkbaar is er voedsel genoeg voor ze.

In een van onze wilgen doen Hoornaar wespen zich nog tegoed aan het sap wat ze zuigen door de bast open te krabben. Vandaag zag ik echter voor het eerst wespen op elkaar klimmen. Of dat een paringsritueel is weet ik niet.

Ik zal het posten in een expertgroep voor wespen op Facebook.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 oktober 2018

Vandaag waren we bij de uitreiking van de Groene Spelden in de Stadskas.
Wij hebben Lex Roeleveld van de Stichting Heg & Landschap genomineerd, omdat hij met zijn persoonlijke bijdrage en met de Stichting Heg& Landschap de boomplantactie Oosterwold van 2017 en 2018 mogelijk heeft gemaakt. Afgelopen winter hebben we gezamenlijk meer dan 31.000 boompjes en struiken verspreid onder Oosterwold initiatieven. Daarmee levert Stichting Heg& Landschap een bijdrage aan het ontwikkelen van een Groen Landschap in Almere Oosterwold, en ook in vele andere gebieden in Nederland. Met de focus op heggen vlechten en behoud van hagen en houtsingels benadrukt hij bovendien de culturele meerwaarde het groene landschap in Nederland. Op het evenement Oosterwold Ontkiemt in juni hebben Lex en ik ook samen een kraam gedeeld om informatie over kavelbeplanting met inheems plantgoed toe te lichten.

Dit keer kwam wethouder Jerzy Soetekouw om de genomineerden toe te spreken, en hij had met alle kandidaten een leuk gesprek, waarvoor hulde! Het is iedere keer bijzonder hoeveel gemotiveerde mensen elkaar via de evenementen van Growing Green City ontmoeten.
Mede daarom is de groepsfoto met de nieuwe Groene Spelddragers ook een vast ritueel geworden.
Na afloop konden we nog een Lokaal Biertje drinken en een versnapering van Sprinkhaan proberen. Meer bijzonder dan smakelijk, maar knapperig was het wel?

Dat brengt ons ook op plannen voor het komende plantseizoen. Stichting Heg & Landschap heeft aangegeven niet zoveel plantgoed beschikbaar te hebben als vorig jaar. Maar er is zeker ruimte voor aanvragen. Daarbij zal iets selectiever gekeken worden naar de toepassing van het plantgoed. Van alle aanvragers wordt verwacht dat een toelichting wordt gegeven, waarbij de inrichting van publiek toegankelijke ruimte met gemengde hagen, bosschages en voedselbos initiatieven voorrang zullen krijgen. Vanaf morgen in op de site van Heg & Landschap de plantlijst beschikbaar. 

Dringend verzoek van Lex is om de aanvragen voor Oosterwold niet rechtstreeks naar Heg& Landschap te sturen, maar via dit gezamenlijk initiatief.

Net als vorig jaar organiseren wij ook een informatieavond voor initiatiefnemers die belangstelling hebben om hun kavel komend plantseizoen te beplanten met inheemse bomen en struiken. Naast de Stichting Heg& Landschap zullen we ook aandacht besteden aan leveranciers van fruitbomen en andere bijzonder plantgoed, en suggesties aan de hand doen voor het ontwikkelen van een plantschema.
Voor deze informatieavond is woensdag 7 november uitgekozen, aanvang 20.00 uur (Inloop vanaf kwart voor acht) locatie: De Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje: Frederik van Eedenweg 6 Almere.
Opgeven voor deze informatieavond kan met een email en vermelding van naam en telefoonnummer naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Vermeld ook als je eventueel met meer dan één persoon komt. Dan kunnen we rekening houden met de aantallen.

We zijn benieuwd naar de belangstelling, we maken er vast een gezellige avond van.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 13 oktober 2018

In Oosterwold maken we alles zelf. De wijk, de weg of we wel of niet asfalt op de weg willten, hoe de wegen lopen. En hoewel veel mensen (de gemeente, de nutsen, het waterschap) zich met van alles bemoeien, kunnen we veel dromen waarmaken. Veel initiatiefnemers die ik spreek gaan naar Oosterwold, omdat het zo mooi open en groen is. Dat je overal kan wandelen en dat het groen is. Een onderdeel van die groene omgeving is de omloopbaarheid van iedere kavel. In de intergemeentelijke structuurvisie lezen we hierover: "Aan de randen van de kavel blijft een strook gereserveerd waar het principe ‘recht van overpad’ geldt. Hierdoor zal langs de randen van de kavels een netwerk van voet- en fietspaden ontstaan. Zo blijft de continuïteit en de beleving van het
landschap en de ‘doorwaadbaarheid’ van het gebied gewaarborgd." De website van Maakoosterwold vult dit aan met: "Zo ontstaat stap voor stap een lokaal wegennet en fiets- en wandelnetwerk."

Nou zijn er in de Oosterwold gemeenschap talloze overwegingen over omloopbaarheid gedeeld. Wie het waar wel of niet zo moeten realiseren, wanneer het gerealiseerd moet worden. Dat is een discussie die wij nu niet zo interessant vinden. Wij zeiden deze week tegen elkaar: het zou zo leuk zijn als er een "inspiratiepunt doorwaadbaarheid" zou komen. Als alle goede voorbeelden (en wat mij betreft in en buiten Oosterwold) getoond kunnen worden. En het leukst zou het zijn als we daarbij zouden benoemen waarom we dat nou zo'n leuk/goed voorbeeld vinden.

Bij deze begin ik daarom in de facebookgroep Almere Oosterwold een "draadje". Met de vraag hier een foto toe te voegen van een wat jou betreft "goed voorbeeld" van omloopbaarheid is. Je mag ook trots zijn op wat je zelf hebt aangelegd, maar anderen in het zonnetje zetten is natuurlijk wel zo leuk. De posts van facebook zal ik op onze website vastleggen, door de foto's en de onderschriften in de pagina te hangen.  (op onze site: onder landschap/omloopbaarheid) Zo kan het tot in lengte van jaren een inspiratiedocument blijven. Ik begin met een inspiratie van onze eigen kavel: het hazelaarpad met het informatiebord bij onze kavel. Mag ik jullie uitnodigen?

PS: ik zou het heel leuk vinden als in deze facebookpost ook inderdaad alleen complimenten of voorbeelden worden getoond.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 09 oktober 2018

Eén van de laatste grote bouwprojecten binnen ons huis is de keuken. Nu een kale betonnen (schuine) muur. Eerst moet werkruimte worden gecreëerd. Want bouwen in het huis waar ook je spullen staan, betekent regelmatig je spullen verplaatsen. Bovendien moeten alle bouwmaterialen worden verplaatst. En als je 11 meter keuken gaat bouwen (die deels opbergruimte wordt) heb je wel wat platen en bladen in huis. Marien gaat de keuken helemaal zelf bouwen. Die is dus ook niet morgen klaar (en nee, ook niet overmorgen). Maar het begin is er.

Eerst worden de werkbladen verdiept/verbreed, want met een schuine muur moet je blad dieper zijn dan je kastjes....

Dus vier grote bladen worden verbreed. Over hoe het verder gaat zullen vast nog een aantal berichten volgen...

Er moeten namelijk nog 40 zelf te maken lades komen...

Maar het begin... dat is er!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 09 oktober 2018

Enige tijd geleden hadden we "de laatste kavel" In de wijk in de aanbieding. Inmiddels hebben Marcel en Sandra daar een stip gezet en gaan die kavel ontwikkelen. Daarna zijn de archeologische onderzoeken door de gemeente uitgevoerd. Dit maakt dat een van onze buren archeologievriendelijk moet bouwen. Een andere buur vond de archeologie op hun kavel zo heftig en veel dat zij zijn uitgestapt. Voorlopig blijven zij in Amsterdam Noord wonen. Dat betekent dat opnieuw een kavel in de aanbieding is. 

Staat de bank links in jouw toekomstige woonkamer?

Nou zou je kunnen denken dat dit een bijzonder oninteressante kavel is. Rechts hiernaast kun je zien dat een groot deel van de kavel (rood) archeologisch kerngebied is en een deel (roze/lichtrood) bufferzone. Hierin mag je niet bouwen. In de tekening zie je tevens de weg ingetekend. Er blijft een driehoek over waarin je kunt bouwen/roodkavel kunt realiseren. Kortom een kavel met een gebruiksaanwijzing. En als die gebruiksaanwijzing je past, kan ie heel leuk zijn. Je sluit namelijk aan bij een wijk die al behoorlijk op weg is. Stroom en water kunnen gewoon worden aangevraagd.  Je buren hebben al gebouwd of beginnen binnenkort te bouwen.  

Om dat in beeld te krijgen heeft buurman Jan de huizen van je buren ingetekend. Zo kun je zien dat je met name in zuidelijke richting een behoorlijk ver, vrij uitzicht hebt. Het huis dat is ingetekend is 100m2 per woonlaag. Ongeveer het gebouw dat je op een kavel van 1724 m2 kunt bouwen. Het staat  op een hoekvlak op de kavel. Misschien niet de eerste plek die je zelf zou kiezen, maar het biedt ook mogelijkheden. Door de impressies van Jan kun je je een beeld vormen. Wij hopen dat je aansluit!

En om duidelijk te maken hoe welkom je bent zijn we zo brutaal geweest om een van de buurtbankjes in je woonkamer te zetten  Zo kun je als je langskomt alvast van je uitzicht genieten!

Informatie over de vereniging krijg je via "contact" op deze pagina. En informatie over de archeologische zone krijg je van de gemeente zodra je je stip hebt gezet (hebben ze ons beloofd). En als je je stip hebt gezet: laat het ons even weten, dan nodigen we je uit voor de buurtborrels die we ongeveer elke zes weken organiseren. Tot ziens! 

Ook voor ons informatie bord heb ik een nieuw overzicht gemaakt, waarop de locatie van de kavel goed te zien is.

Toevoeging 26-10-2018: Voor deze kavel is geen geluidonderzoek op basis van de ontsluitingswegen nodig.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 07 oktober 2018

Iedereen moet zijn stadslandbouw vorm geven in Oosterwold. Voor het maken van je plantschema's kies je natuurlijk planten die het goed doen in de zware klei. Beste kans op succes. Maar iedereen zal ook zo toegeven aan zijn of haar liefdes voor bepaalde planten of planten die een speciale betekenis hebben. Voor ons zijn dat duindoorns. Bekend uit de duinen, omdat ze zo goed tegen de moeilijke omstandigheden met zout, wind en arme grond kunnen. Zouden die het in Oosterwold wel doen? 

Geen idee hadden we. Maar toen we (inmiddels 23 jaar geleden) in september op huwelijksreis gingen, kampeerden we op Texel. De broedgebieden in Texel waren net weer open (het broedseizoen voorbij) en toen stonden de duinen vol met duindoorns. We hebben gesmuld van de duindoorn heerlijkheden. Daarom moesten er duindoorns in onze tuin! Inmiddels staan ze er 3 jaar en zijn ze ook al eens gesnoeid, want ze zijn inmiddels meer dan manshoog. (ook meer dan vrouwshoog, maar da's nu iets minder belangrijk). Het is dus in de Oosterwoldse klei niet een struik die kniehoog wordt, maar echt een bos vormt. We hebben er 25 geplant. je moet mannetjes en vrouwtjes hebben wil je vrucht hebben. De mannetjes zijn namelijk wel nodig om te bevruchten, maar de vrouwtjes dragen de bessen.

Maar hoe krijg je de besjes (een beetje heel) van deze struik met grote doornen. Nou die truc leerde ik van Wouter van Eck van het voedselbos Ketelbroek. Je vriest de takken in en rist de bessen er (bevroren en met handschoenen aan) af. Zo kun je ze weer in zakjes doen en invriezen. Het schijnt dat ze van bevriezen ook iets zoeter worden.

Vandaag was de vriezer vol.... Dus ik moest acuut iets met de te rissen bessen, wilde ik een nieuwe voorraad invriezen. Dus.... heb ik duindoornlikeur gemaakt.... Tegen de kerst is ie wel klaar.... Oranje boven bij het kerstmaal? Proost!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 oktober 2018

Afgelopen woensdag heeft Wetlantec onze Helofytenfilter gereviseerd. Wij waren één van de eersten die in Oosterwold een Helofytenfilter hebben gemaakt, toen nog als proef deels als zelfbouw samen met Wetlantec zie de blog van 22 augustus 2016. De leverancier had het afgelopen jaar ontdekt dat er een technische onzorgvuldigheid in de opbouw van de oude filters zat, waardoor met name het stikstof niet voldoende uit het afvalwater werd gezuiverd.

De oplossing bestaat uit het aanbrengen van speciale materialen in het filter. Het is uiteraard een enorme klus om het Helfytenfilter om te bouwen. Daarom kwam er een grote kraan met aanhanger en container voorrijden. Om ruim baan te maken moesten we vier kleine boompjes uitspitten, zodat de kraan kon draaien en rijplaten kon neerleggen.

Ruben van Wetlantec heeft eerst al mijn meer dan manshoge rietkraag gemaaid met de bosmaaier. Met een pomp wordt het onderste deel van de helofytenfilter leeggepompt. Daarna worden de bovenste buizen uitgegraven en uitgetrokken. De buizen blijken aardig verstopt te zitten. Goed om te weten voor onderhoud in de toekomst!

Daarna kan de kraan de bovenste laag zand met grote wortels van het riet afgraven. Als het goed is wordt die toplaag later weer teruggestort, dus die wordt apart in een container bewaard. Daarna wordt de hele filter leeggeschept tot op de onderste drainagebuis. Vervolgens wordt er nog een extra beluchtingsbuis aan de drainagebuis vastgemaakt.

Dan wordt er eerst een laag stro aangebracht en vervolgens een laag houtsnippers. Deze bevatten beide organisch gebonden koolstof, en koolstof is belangrijk om de denitrificatie te stimuleren. Hierbij wordt door bacteriën Nitraat omgezet in Stikstofgas dat in de lucht verdampt.

Vervolgens wordt er ijzerhoudend zand toegevoegd, dat er knaloranje uitziet. Dan gaat de laag zand en kiezel met de oude rietwortels er weer op. Dan kunnen de buizen met filtratiegaatjes weer teruggeplaatst worden.

En anders dan de vorige keer, wordt er nu bovenop een toplaag met schelpen gestort. Dat ziet er grappig uit. Nu nog grijs, maar vast na de eerste regenbui kleurrijk. Overigens totdat het riet weer gaat groeien, want dan zie je er natuurlijk niks meer van.

Fantastisch ook om te zien hoe de kraanmachinist met de draaibare bak manoeuvreert om alles netjes op z'n plek te strooien.

Wetlantec maakte nog een aanpassing: Blijkbaar vonden ze nu onze Septic Tank te groot, en hebben ze twee kuub zand in de tank gestort. Hierdoor zou het afvalwater eerder in de pompput stromen, en van daaruit eerder in het Helofytenfilter terechtkomen. Dat is wel een bijzondere aanpassing. Hopelijk kunnen we in de toekomst de Septic Tank laten reinigen zonder dit zand mee te laten slurpen.

Nu maar hopen dat de filter goed gaat werken. Wetlantec is vol vertrouwen. Het is voor mij nog moeilijk in te schatten. De meetwaarden voor stikstof en ammoniak waren toch wel flink te hoog. We gaan het hopelijk meemaken. Omdat het werk met zo'n kraan toch ook spectaculair is, maken we graag ruimte voor een fotoverslag. Wetlantec en Ruben: bedankt voor jullie service!

Deze revisie van het Helofytenfilter brengt ook de bijeenkomst van de Gemeente met het onderzoeksbureau CEW in gedachten. Die heeft de gemeente gehouden op 25 september. Er was een aardige groep op afgekomen, hoewel de Gemeente en CEW klaagden, dat er nog maar zo weinig bewoners van Oosterwold hebben gehoor gegeven aan de uitnodiging om deel te nemen. De nieuwe gebiedsregisseur Werner Brouwer motiveerde het onderzoek vanuit de zorgplicht waarop het Waterschap Zuiderzeeland de gemeente aanspreekt.

Wij hebben ons opgegeven voor het CEW onderzoek en vragen ingevuld. Dat stelde niet zoveel voor. Welke vaatwasblokje gooi je in de machine? Alsof dat het verschil gaat maken?? En wij hadden de pech, dat er bij het bemonsteren alleen een stagiaire kon komen, die in het interview niet veel verder kwam dan het checken of wij de vragenlijst goed hadden ingevuld.

We hadden nog veel vragen die we niet kwijt konden, dus die hebben we per email gestuurd naar het CEW en naar de gemeente. Helaas hebben we vòòr de 25ste geen reactie ontvangen. De afgelopen week heb ik wel gesproken met een onderzoeker van CEW. Zeker prettig dat ze de moeite nemen om te bespreken. Maar zij kiezen toch wel een erg technisch inhoudelijke insteek. Terwijl er veel aspecten aan de waterzuivering in Oosterwold zitten. Bijvoorbeeld:

• Zijn Helofytenfilters in het verleden wellicht ontwikkeld en getoetst in laboratoriumsituaties, en wijkt de situatie in Oosterwold te veel af om het ontwerp zonder meer toe te passen? En wat zegt dat dan over de normen van IBA 3B?
• Als bewoners van Oosterwold zuinig zijn met water en daardoor de concentratie van afvalstoffen hoger is, werken Helofytenfilters dan nog hetzelfde als in gemiddelde huishoudens?
• Wat is de juridische status van de norm die het Waterschap oplegt? En wat zegt dat over de dreiging met boetes bij overschrijdingen?
• Beïnvloed de wijze van bemonsteren door het Waterschap de uitkomsten van de testen?
• Waarom wordt niet ook de kwaliteit van het vijverwater, waarin de Helofytenfilter uitvloeit, meegenomen in het onderzoek, en wat zou daarvan te verwachten zijn?
• Op welke wijze kan je de biologische processen in de Septic Tank en Helofytenfilter beïnvloeden?
• Hoe groot zijn de risico's van normoverschrijding voor bv. ecologie en gezondheid? Hoe verhoudt zich dat met invloed van bemesting door landbouwers?
• Hoe groot zal het probleem worden als er over enkele jaren duizenden Helofytenfilters staan. Vergroot dat het probleem, of is iedere kavel in staat om de eigen afvalzuivering voldoende te regelen, zodat de problemen zich niet verspreiden?

Allemaal relevante vragen. Hoewel het zinvol kan zijn om onduidelijkheden in de huidige situatie technisch te onderzoeken, lijkt mij dat we geen volledige antwoorden mogen verwachten van aanbevelingen welke zeep wij in onze machines gooien. Moeten we, samen met bewoners, de gemeente en CEW en het Waterschap niet meteen breder kijken naar de situatie? Om tijdig te kunnen overwegen welke maatregelen mogelijk zijn en tot een gewenst en duurzaam houdbaar resultaat zullen komen.

Uiteraard ben ik blij met dit initiatief van de gemeente, en hoop ik dat dit een vertrekpunt biedt voor meer. Belangrijk daarom dat zoveel mogelijk mensen zich aansluiten bij dit onderzoek, al is het maar een begin. Tot slot moet het mij van het hart, dat het Waterschap Zuiderzeeland wel met twee mensen in de zaal zat, maar niet vanuit haar rol als Waterschap deelneemt aan de bijeenkomst, noch hierover persoonlijk overleg voert met bewoners. Het kan toch niet zo zijn, dat het Waterschap de gemeente wijst op haar zorgplicht, en dan vanaf de zijlijn blijft toekijken en commentaar geven? Hoe komen we met elkaar tot een goede uitwisseling en afstemming? Wordt vervolgd.....

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 oktober 2018

Vandaag "krijgt" verre buurman Bharat zijn kavel. Hij heeft ons uitgenodigd voor een klein feestje. Zoals heel veel eerste feestjes: met een campingset ergens in het hoge gras. Maar op je eigen kavel. Een goddelijk gevoel, dat leuk is om mee te vieren. Wij zeggen wel eens tegen elkaar: er zijn veel dingen in het proces van Oosterwold verbeterd, maar sommige initatiefnemers krijgen alles voor hun kiezen wat maar mis kan gaan. Het lijkt soms wel of mensen die eenmaal aan het struikelen komen, blijven struikelen. Zo heeft Bharat er 19 maanden over gedaan om te mogen beginnen met het realiseren van zijn droom. Daarbij heeft ie veel van de "gewone" problematiek gehad (zoals het geluidsonderzoek), maar ook bijzondere dingen als een bibop-procedure zonder duidelijke reden (een kilo papier aanleveren, die niemand heeft gelezen), het afkeuren van een statuut van de kavelwegvereniging, dat bij de buurvereniging wel is goedgekeurd en als je dan toe bent aan het leveren van de grond, zijn de stukken tussen de gemeente en de notaris kwijt geraakt, kan niet de juiste factuur naar de notaris gestuurd worden etcetera. Maar vandaag vieren we een feestje en mag Bharat zelf aan de slag....  Met een maaimachine denkt ik!

En dan komen er nog een aantal andere buren aan. Zo wordt het een heus feestje...

Welkom buurman Bharat! We hopen dat het vervolgproces om te bouwen voorspoedig zal lopen.

En dan komen er ineens nog een paar nieuwe buren aangereden....

Tessa en Rob zetten hun tijdelijke huis in onze wijk neer.

Welkom in de wijk Rob en Tessa!

En dan kijken we nog even naar buiten. Weer eens zo'n prachtige lucht, zoals we die in Oosterwold veel zien. Marien fotografeert een lucht waar vliegtuigen "landje-pik" lijken te spelen. Het zou de kaart van één van de wijken in Oosterwold kunnen zijn...

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 september 2018

Een jubileum vier je niet in de badkamer... toch? Dus daarom hierbij een uitgestelde blog over het afmaken van de badkamer.

De badkamer is al lang getegeld en de kraan is ook al lang aangesloten. De wasbak (echt steen) hebben we ook al lang in huis. Maar het wachten was op dat we toe waren aan het bestellen voor de keuken, want daar moesten de eiken werkbladen bij meekomen.

Twee weken geleden hebben we al laten zien hoe de bladen van een epoxy laag zijn voorzien. En hoe we met een gasbrander de epoxy laag goed smolten.

Nu de werkbanken er in zitten kan de wasbak erop gezet worden en officieel op de afvoer worden afgesloten.

En hoewel we natuurlijk een beeld hadden van hoe het eruit zou zien, zijn we toch blij verrast door het hout en door de wasbak. Best fijn eens een keer een leuke verrassing.

En dan nog een detail waarmee Marien de afvoer heeft weggewerkt (en bereikbaar gehouden.)

Je leert met het bouwen van een huis wel, dat het veel moeite kost om "het water zomaar uit de kraan te laten stromen".En daarmee is (op wat klein schilderwerk en het verzetten van een stopcontact na) klaar.

Zomaar een deel van het huis dat we als af kunnen beschouwen.

En ook al mocht ik wat kitten en tegels voegmiddel vrij maken:

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 29 september 2018

De schrijvers van dit blog (blok) schrijven al ruim drie en half jaar elke twee á drie dagen een blog op www.paradijsvogelbosje.nl. En de slaapkamer in het grote huis is af, dus is er reden voor een feestje.

Helemaal als je dit bericht krijgt:

In die tijd hebben we 500! blogs geschreven. Wat zou daarvoor nou een leuk feestje zijn.... en in de loop van de week bedenken we bovenstaande foto. Protest voor vrede in Oosterwold, rust in een Paradijs...

Rechts zie je een filmpje met beelden uit al die blogs. Een stukje van onze geschiedenis dus...

We zijn  met bovenstaande foto niet origineel, dus daarom ook foto's voor de oorspronkelijke bed-in van John Lennon en Yoko Ono. _{Foto door Eric Koch / Anefo - http://proxy.handle.net/10648/ab63599e-d0b4-102d-bcf8-003048976d84, CC0, Link}

En natuurlijk willen we de slaapkamer iets beter laten zien, daarom hieronder nog een foto.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 september 2018

Vorige week vrijdag hebben we met de vereniging opnieuw vergaderd. Twee dingen die daarbij aan de orde kwamen waren het geplande onderhoud aan de weg en het aan elkaar verbinden van de twee wegdelen van de Frederik van Eedenweg. Daarnaast hebben we met elkaar de gewenste snelheid van de weg bepaald. Want we zijn het met elkaar eens: in onze straat is een rustig tempo van vervoer gewenst. Aan de weg wonen al gezinnen met kinderen die op en aan de straat spelen. Daarnaast is behoedzaam rijden op een halfverharde weg gewenst. Het bestuur heeft daarop twee nieuwe verkeersborden besteld en neergehangen.

En dan moeten die borden natuurlijk ook opgehangen:

En dan komt woensdag een maat van Gert-Jan Bon (die zelf even niet een goede machine had) met een grote shovel om de weg aan elkaar te maken en de oude wegdelen te onderhouden.

Zodat de weg er weer mooi stevig uitziet. En als de shovel klaar is, moet de weg getrild worden. Dat is een klus van vele handen maken licht werk: We sturen een mailtje rond .... Wie komt even een uurtje of anderhalf uur trillen over de weg.... En daar geven veel mensen gehoor aan.

En dan heb ik nog niet alle trillers op de foto gehad! Samen zijn we sterk!

En dan ziet het er toch prachtig uit? Vinden jullie ook niet!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 september 2018

Vandaag was een dag van (kleine) verrassingen. Voor mijn werk was ik vandaag bij een presentatie van de Flevocampus in de Aeres Hogeschool. 

Dan is het toch grappig om de Aeres hogeschool in te lopen en op een deur een poster te zien hangen, waarop je je eigen tuinontwerp herkent.... Onder de titel: planten in het paradijs....

Blijken de studenten die bij ons een onderzoek hebben gedaan hiervan een poster te hebben gemaakt... Hoe grappig. 

Vooral het advies om het land te "blijven beheren" doet een glimlach om mijn mond verschijnen. Stiekem ben ik ook wel een beetje verguld met de titel "paradijs". 

Meer lezen over hun onderzoeken? lees dan onderstaande blogs:

Studenten Aeres hogeschool gaan onderzoek doen (3 oktober 2016)

Studenten Aeres Hogeschool gaan planten en dieren onderzoeken (13 februari 2017)

Studenten determineren planten (8 mei 2017)

Studenten gaan weer planten en dieren onderzoeken (12 februari 2018)

Studenten Aeres starten onderzoek in Paradijsvogelbosje (27 maart 2018)

En dan krijg je een melding dat op de webpagina www.street-view-maps.nl onze straat netjes is ingetekend en dat daarop als alternatief voor google maps (waar inmiddels door meerdere mensen en meerdere keren is gemeld) kan gelden. Ik ben benieuwd wanneer google maps door de bocht komt.... 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 september 2018

Uit de nieuwsbrief van de Oosterwoldorganisatie begrepen wij dat de gemeente een onderzoeksbureau CEW uit Leeuwarden in de arm heeft genomen om te helpen met onderzoek naar de kwaliteit van waterzuivering in Oosterwold met Helofytenfilters en technische IBA's.

Onze Helofytenfilter laat in de bemonstering door het Waterschap ook te hoge waarden Stikstof zien. Binnenkort komt onze leverancier Wetlantec onze Helofytenfilter opnieuw inrichten met aangepast substraat die het stikstof beter verwerkt.

Maar voor ons roept zowel de werking van de Helofytenfilters en de bemonstering en de inschatting van risico's veel vragen op. Zeker een reden om ons op te geven om deel te nemen aan het onderzoek dat de gemeente aanbiedt.We hebben van tevoren vragen ingevuld en opgestuurd.

Afgelopen woensdag kwam een medewerker van CEW voor een interview en om ook monsters te nemen van de Helofytenfilter.

Wij merkten helaas dat de medewerker tijdens het interview niet kon afwijken van de standaardvragen (die we al beantwoord hadden), dus wij vroegen hem wat we moesten doen met andere vragen die wij hebben over de waterzuivering. Dan moesten wij het maar opsturen.

De Helofytenfilter werd bemonsterd. Anders dan de bemonstering door het Waterschap doet CEW ook onderzoek naar de concentraties in de pompput, die het vervuilde water in de Helofytenfilter pompt. Influent wordt dat genoemd, en het Effluent is wat er uit de Helofytenfilter stroomt in het controleputje.

Eerst wordt met een meter een aantal waarden zoals pH en zuurstofgehalte gemeten. Die waardes zijn meteen bekend. Voor de andere meetwaarden worden een aantal flesjes gevuld. En moeten we uiteraard op de uitslag van de metingen wachten.

Komende dinsdag is er een bijeenkomst waarop CEW resultaten van het onderzoek presenteert. Ik ben benieuwd, maar ik maak mij ook wel zorgen. Want zij hebben wel vragen gesteld naar welke wasmiddelen wij gebruiken, maar ik vraag mij af of wij met eventuele aanpassing van onze (biologische) wasmiddelen het verschil gaan maken.

Dus heb ik maar gebruik gemaakt van de uitnodiging en heb ik na het bezoek een brief van vier pagina's opgesteld met vragen over alle vragen die bij ons opborrelen als het gaat om waterzuivering in Oosterwold. Zowel over de kwaliteit van Helofytenfilters, de normen van het Waterschap, het bemonsteren, de bijdrage van de vijvers aan waterzuivering, en hoe groot het probleem zou worden als er in de toekomt 15.000 huishoudens in Oosterwold wonen. En deze brief ook gestuurd naar de projectleider bij gemeente Oosterwold.

Ik hoop dat wij vòòr dinsdag nog horen of bureau CEW of de gemeente iets met onze vragen kunnen en willen doen. Anders zal een bijeenkomst dinsdag onze zorgen wellicht niet wegnemen. Wordt vervolgd.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 20 september 2018

We hebben fruitbomen in een soort hoefijzervorm geplant, en noemen dat de Westelijke Boomgaard. Omdat deze ten westen ligt van de Moestuin waaromheen ook een kring fruitbomen staan. Vanaf het eerste ontwerp hebben we een visioen voor ogen gezien, dat we op zonnige dagen in de Westelijke Boomgaard in de luwte en beslotenheid van de fruitbomen een kopje thee of koffie drinken op een mooi egaal klaverweitje.

Nog in het eerste jaar van onze bouwactiviteiten heb ik met vriend Mick dit weitje in wording met de zeis gemaaid. Daarover hebben we toen ook geblogd.  Dat was ook het eerste jaar al een confrontatie met de groeikracht van Oosterwold. De kruiden stonden meer dan een meter hoog. Maar optimisten als we soms zijn, hebben we stoeltjes gezet en tafeltje en bankjes geïmproviseerd.

Nu zijn we twee jaar verder. Vorig jaar heeft met name het Boerenwormkruid haar greep op het weitje genomen, dat alleen in concurrentie van Bijvoet en Ridderzuring het veld domineerde. Tot meer dan een meter hoog. En als je het laat staan tot na de spectaculaire bloemenzee, dan zijn alle stelen ook zo verhout, dat het lijkt alsof je jonge boompjes staat om te hakken. 

Daar komt nog bij, dat sommige planten omhoog groeien waardoor er hoge bobbels ontstaan. En een paar overaktieve woelratten hebben gaten gemaakt, die je overvallen alsof het voetangels zijn. Waar is ons weitje gebleven?

Nu staat het Boerenwormkruid op heel veel plaatsen op de kavel. Als je een weitje wil met klaver, dan moet je er gewoon geen manshoge kruiden hebben staan. Dus heb ik dit voorjaar al het opgaande Boerenwormkruid gemaaid. Maar ja, dat geeft zich niet zomaar gewonnen. Dus een maand later stond het gewoon al weer een halve meter hoog. En afgelopen maand stond het te bloeien, een aantal weken later dan elders op de kavel, dus oh zo leuk voor de bijtjes en andere insekten. Maar zo wordt het nooit een weitje.

Dus toen Mick, aangelokt door het mooie weer weer een dag kwam meewerken, hebben we de Westelijke Boomgaard flink aangepakt. Eerst met de Benzine-bosmaaier de boel grof gemaaid. Vorige week de eerste ronde, maar dan lijkt het net een slagveld, omdat het afgemaaide plantgoed netjes maaien onmogelijk maakt. Dinsdag heb ik de bosmaaier er nog een keer overheen gehaald om alle stoppels af te hakken. Dat is alsnog oppassen, want al maaiend pak je zo een boompje of bessenstruik mee, en dan stopt de bosmaaier niet. Dus Mick is met een heggeschaar alle struiken en bomen aan het vrijknippen.

Ook pakken we de wilgen aan, die langs de greppel aan de zuidkant staan. Want die groeien ook als kool (als wilg) en niet alleen naar boven, maar ook met honderd zijtakken vanaf de bodem. Dat ontneemt het weitje veel zon. Na deze kap is het inderdaad een stuk lichter geworden. Ook vinden we langs de wilgen de Japanse Sierkwee struikjes terug, die zowaar vol zitten met kleine appeltjes. Wellicht goed voor een likeur.

Als alle stoppels gecoupeerd zijn, blijkt nogmaals hoe ongelijk de grond is. Dus steken we met een spade wat bobbels weg. En vervolgens brengen we twaalf zakken tuingrond en een kruiwagen zand aan over de kuilen. Het lijkt heel wat, maar als het is uitgespreid, is nog niet een kwart van het weitje bedekt. Maar toch, het verschil is groot. Nu kunnen we vooral op de kale plekken opnieuw klaver inzaaien. En dan bijhouden, zodat de hoogopgaande kruiden niet weer de overhand krijgen.

Als we in de namiddagzon vanuit het weitje richting grote woning kijken, zien we de fors uitgegroeide Duindoorns vol in de bessen zitten. Het kleurt mooi bij het Cortenstaal van het huis. Bij het oogsten van de Duindoorn kunnen we deze heesters ook flink terugsnoeien.

Volgend jaar berichten we weer of we op het weitje koffie kunnen drinken.

En veel dank aan Mick!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 16 september 2018

We willen in de keuken het aanrecht maken van massief eiken, en dat behandelen met Epoxy, om het hout optimaal te beschermen. We hebben wat lopen zoeken op internet om te snappen hoe dat moet, en waar we het beste kunnen bestellen. Dat is op zich gelukt, maar het kijken van leuke filmpjes op internet is nog iets anders dan zelf met epoxy werken. Mede daarom hebben we een proefproject bedacht, namelijk de eiken planken die wij gebruiken in de badkamer om een wasbak te dragen.

We volgden keurig de voorschriften bij het mengen, met keukenweegschaal voor de precisie. Epoxy bestaat uit twee componenten die goed gemengd moeten worden. Het aanbrengen van de epoxy met een velour-roller ging op zich best, maar al snel bleek dat we veel te veel hadden aangemaakt. Op de aanwijzing stond: 200 tot 250 gram per vierkante meter. Helaas moesten we dus een flinke hoeveelheid weggooien.

Als je epoxy aanbrengt, komen er belletjes in de laag. Of dat nu lucht uit het hout is, of dat de chemische reactie in de epoxy belletjes veroorzaakt.

Op het internet zie je twee methodes om de belletjes weg te krijgen: met een föhn of verfbrander, of met een gasbrander. Bij de eerste laag hebben we met een föhn gewerkt, maar dat ging niet zo goed. Je moest behoorlijk blazen om de belletjes weg te krijgen, en dan onstaan er ook golfjes in de epoxy. Toen de volgende dag alles uitgehard was, bleken er toch nogal wat belletjes te zijn, dus heeft Marie-José flink geschuurd.

De tweede laag hebben we dunner aangebracht. 100 gram per vierkante meter bleek nog ruim voldoende. En nu hebben we de onkruidbrander erbij gehaald, om belletjes weg te krijgen. Dat ging een stuk beter. Het is heter, met minder wind. Alleen moet je wel oppassen, want als je het te lang verwarmt, gaat de epoxy roken of zelfs branden.

Nu maar hopen dat het mooi opdroogt. Dan kunnen we de badkamer afmaken, en met vertrouwen aan de keukenwerkbladen beginnen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 september 2018

Dit najaar organiseren we weer een Workshop Ontwerp je Kavelbeplanting. Vorig jaar hebben we het voor het eerst gedaan in de nazomer. Toen hebben we met acht cursisten enthousiast gewerkt aan ieders plannen. Over beide sessie hebben we toen ook geblogd: Eerste en Tweede Sessie. Dit jaar dus weer.

Extra ten opzichte van vorig jaar is dat we tussen de beide workshop sessies een individueel coachingsgesprek voeren met iedere deelnemer. Daarmee hopen we de ontwerpen zo concreet uit te werken, dat we in de tweede sessie verder kunnen gaan met de invulling van beplanting.

Ik verheug mij op de nieuwe workshop en ook op de individuele gesprekken.

Op het evenement Oosterwold Ontkiemt hebben zich een aantal belangstellenden opgegeven. Er zijn nog een vijf plaatsen vrij.

Wie doet er mee? Meld je aan!

Zie verder de flyer.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 september 2018

Vorige week hebben we al ons schuurtje bekleed met Sedum matten. Ik had ook 14 treetjes met 72 sedumpluggen besteld om op het grote dak in te planten. Ik kreeg 15 treetjes, waarschijnlijk omdat één type vrij kleine plantjes had. 1080 stuks dus. Maar die moeten wel allemaal geplant worden! Gelukkig was het tussendoor deze week prima weer. En dus heb ik iedere dag twee of drie treetjes geplant. Op het schuine dak, balancerend tussen de ingezaaide planten en vooral niet de net geplante sedumplantjes verpletteren.

Gisteren heb ik de laatste plantjes geplant. Op een afstand zie je er niet zoveel van, maar als je iets dichterbij goed kijkt, is het toch een groot verschil.

Hopelijk slaan de meeste plantjes aan, en wordt het een aaneengesloten vegetatie van de ingezaaide planten en de sedum.

Het was ook een mooie gelegenheid om goed te kijken naar de plantjes die zijn opgekomen. Ik kon niet alle kleine blaadjes thuisbrengen maar een aantal wel: Rode en Witte en Gele Klaver, witte en paarse Alyssum, Incarnaatklaver, thijm, het lieve Hazepootje, Vlasbekje, Vergeet-mij-nietje, Malva, Dagkoekoeksbloem, Boerewormkruid, Duizendblad, Kattestaart-Amarant, Reukloze Kamille, Teunisbloem, Steenanjertje, Scheefbloem, Bolderik, Luzerne, Facelia, een verdwaalde Petunia en Rudbeckia, Cosmea. Ik vergeet er vast een paar. En nu dus tien soorten of varianten van Sedum erbij met fantastische namen zoals Coccineum, Coral Carpet, Acre golden carpet, Spurium Summer Glory, Flor. Weihenstephaner Gold, Takesimense, Reflexum, Album Murale, Kamschaticum, Sexangulare.

Vraag me niet meer welke naam bij welk plantje hoort. Dat het maar een mooi plantenfeestje mag worden.

Vanaf het dak kan je nu mooie het schuurtje zien met Sedummatten, en het Amfitheater in aanleg, waar Marie-José vorige week de wilgen opnieuw gevlochten heeft.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 september 2018

Zelf hebben we uit het "niets" landschap gemaakt. Des te meer respect hebben we ervoor als anderen (een schaaltje groter dan wij) landschap maken. En wat voor landschap! De Markerwadden! Een gebied 10.000 hectare natuurgebied wordt gemaakt. Vijf eilanden waarvan dit weekend de eerste definitief open gaat voor publiek. Dit weekend gaan veerboten heen en weer. Daarna moet je zelf een boot charteren om heen en weer te gaan. Volgend jaar worden meer faciliteiten (en een veerdienst?) gerealiseerd. Het grote zandopspuiten is dit jaar afgerond. We waren dan ook heel nieuwsgierig hoe de Markerwadden er dit jaar uit zouden zien. En als je het wilt vergelijken met ons vorige bezoek klik dan hier

Wat ons vooral opviel is dat er dus geen zandbuizen meer lagen, Er staan nog wel veel kranen van Boskalis. Wij vroegen ons af of dit was omdat ze nog veel gebruikt worden of dat dit de reclame is voor het staaltje werk dat Boskalis heeft verzet. Hoe het ook zij, er is een bijzonder staaltje werk verricht. Een inspirerend filmpje met luchtfoto's is in het kader te zien. En terwijl ik naar dit filmpje zocht, vond ik een filmpje van twee scholieren die echt heel mooi uitleggen wat de Markerwadden doen en waarom het op deze plek werkt. Complimenten voor Annemarieke Numan en Kauter Al-Kaswan!

In het eerste stuk komen we een medewerker van Natuurmonumenten tegen. Hij legt uit hoe de bezinkputten aan de westzijde van het eiland werken: Verderop in het Markermeer is een grote gleuf in de bodem gegraven. Doordat hier bijna geen waterstroming is bezinkt hier het slib. Dat wordt met een onderwaterbuis naar de bezinkbaden op het eiland gemaakt, om te kijken of hierdoor een stabiele bodem (net zo stabiel als zand?) kan worden gemaakt. Als dat kan, kunnen in de toekomst eilanden ook van slib worden gemaakt.

We kijken op de mooie uitkijkpunten waar je de hele Markerwadden kunt overzien. Dat moet op een rustiger dag nog mooier zijn, want dan heb je de tijd om te kijken. Eerlijkheid gebiedt: dat was zaterdag niet het geval... ;-)

We proberen een vogelkijkhut uit en dan komen we aan het eind van het houten looppad Koen van de firma Witteveen en Bos tegen. Deze jongeman heeft een geweldige baan (zorgen dat het eiland begroeid raakt) en daar vertelt hij graag en veel over. Het is de bedoeling dat de plassen met riet begroeid raken. Daarvoor wordt gezaaid. Maar er mogen geen wilgen komen, dan groeit er geen riet meer. Om nou te zorgen dat er geen wilgen groeien wordt het eiland deels kunstmatig onderwater gezet in de periode dat de wilgenzaadjes kunnen ontkiemen. Dat is maar een paar dagen, dus als dat voorbij is kan het water weer omlaag en wordt de oever ingezaaid met riet. Volgend jaar weer, maar dan komt het water tot het riet dat dit jaar is gegroeid. In het riet bereiken de wilgenzaadjes de bodem namelijk niet en ontkiemen dus ook niet. Na die periode wordt het volgende deel ingezaaid, tot het niveau van het Markermeer is bereikt. Dan gaan de dijkjes weg en heeft het water vrij spel. Het slib kan dan tussen de rietstengels bezinken en land maken.

Overigens is het doel niet land maken, maar het helder (=slibarm) maken van het water in het Markermeer, zodat er meer vissen en dus vogels kunnen leven. En waterplanten weer een kans krijgen.

Wij waren onder de indruk van dit kunstwerkje gemaakt door mensen, gevormd door de natuur!

We kunnen je een bezoek aanraden!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 07 september 2018

Deze blog had "in den beginne" een aantal doelen. Natuurlijk was de blog bedoeld om buren te vinden. Omdat de plek zo kaal (vlak land) was en eventuele buren zich geen beeld van onze gekke kavel konden vormen, starten wij met een beeld neerzetten. Daarnaast probeerden we informatie te verstrekken voor nieuwe initiatiefnemers toen de site van de Oosterwold nog heel beperkte informatie bevatte. En een derde doel dat daar later uit voort gekomen is, is anderen inspireren, omdat wij al in de praktijk mogen werken. 

Vanuit die inspiratie"rol" ontstonden deze week een tweetal bezoeken. De eerste was van een groep groningers. Groningers die Lutje hoeske  Deze 'Tiny houses" komen in een park in Groningen.  Maar aan het bouwen van Tiny houses kleven een aantal op te lossen zaken. Zeker als de eis van de gemeente is dat deze kleine huisjes er maar 15 jaar mogen staan. En je kunt natuurlijk een huis maken dat 15 jaar meegaat en dat je voor 15 jaar kunt financieren. Maar een van de elegante eigenschappen van een klein huis is dat ze in een mooie natuurlijk omgeving staan. Daar wil je als bewoner en bouwer graag aan bijdragen... Daarom haal je bij ons inspiratie... Maar juist natuur bouw je als het ware voor de volgende generatie. En niet voor 15 jaar. Zelf vind ik dat een van de lastige zaken om over mee te denken. Toch was het leuk om daarover mee te denken. Bijzonder was vooral dat niet alleen de toekomstige bewoners bij ons waren, maar ook de ambtenaren en een aantal studenten. Ik ben heel nieuwsgierig hoe dit initiatief zich verder zal ontwikkelen. 

Vanmorgen was ook zo'n bijzonder moment. Dat begon eigenlijk als wel meer bezoekjes beginnen. " we vonden jullie  kavel zo mooi, mogen we eens komen praten" .  In het gesprekje op Messenger dat volgde werd duidelijk dat we met een collega voedselbosbouwer te maken hadden, die in Zeewolde al een tuin heeft. Dan is ervaringen uitwisselen wel heel leuk. Maar vanochtend stonden ineens 5 vrijwilligers uit dit bos op de stoep. 

En dan is het zo leuk om ineens met een collega voedselbosbouwer te zitten die het landschap op een vergelijkbare manier probeert op te bouwen. Jeroen van Steen bouwt in zijn Thuishaven met deze groep op een iets grotere schaal, zo'n 2 hectare en genieten van een aantal oude volwassen fruitbomen, maar kampen met het "in natuurbrEngen" van het met klaver begroeide veld. Heerlijk om strategieen uit te wisselen. En vanzelfsprekend gaan we zelf ook nog een keertje in Zeewolde kijken. (Dank nog voor je mand met lekkers Jeroen!)

Ons leverde het bezoek de inspiratie op dat Marien binnenkort de cursussen "ontwerp je kavelbeplanting" gaat organiseren. Daarnaast gaan we voor komende winter en volgend jaar de inspiratie/werkdagen plannen. De eersten zullen in februari zijn. Dan gaan we wilgen knotten. We hebben er weer zin in.  

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 september 2018

Vanochtend werden de materialen voor een Sedumdak voor ons fietsenschuurtje bezorgd. Hoewel ons fietsenschuurtje maar net acht vierkante meter dak heeft, is er toch aardig wat voor nodig om een sedumdak te maken.

Eerder heb ik het schuurtje al gebouwd en met boeidelen en EPDM folie een kuip gemaakt waar het Sedumdak in past. Voor op het schuurtje hebben we voor Sedum gekozen, omdat het schuurtje niet zo zwaar belast kan worden als het grote dak. Op het grote dak hebben we 12 kuub compost opgebracht en daarna kruiden ingezaaid. Dat zag er in de loop van de zomer best aardig uit, maar ik verwacht dat veel kruiden en bloemen éénjarig zijn, en ook een aantal de droogte niet hebben overleefd.

Daarom hebben we ook voor het grote dak Sedum besteld. Omdat hier al planten staan, hebben we geen matten besteld, maar zogenaamde 'pluggen'. Dat zijn kleine plantjes, ieder in een apart bakje. Die kan je dus ieder apart planten. Als het goed is zijn het er duizend, dus dat worden dan rond de tien plantjes per vierkante meter. Dat is een klusje voor de komende dagen.

Op het fietsenschuurtje hebben we eerst een drainagemat gelegd, die bestaat uit plastic dopjes, die een deel van het water vasthouden en het overtollige water af laten vloeien. Daarna heb ik ruim een halve kuub substraat op het schuurtje gekieperd. Dat is een mengsel van lavasteen en bemeste tuingrond als ik het zo mag beoordelen. Het moet wel allemaal per emmer zo'n twee meter omhoog getild worden, dus ik heb er nog lamme handjes van.

De substraatlaag is zo'n zeven centimeter dik geworden. Daarop moesten de Sedummatten uitgerold worden. Die zijn ook aardig aan de maat qua gewicht, dus gelukkig kon ik de rollen samen met Marie-José op het dak tillen. Daarna konden ze op de plaats worden uitgerold en ingepast op het dak. Tenslotte heb ik de laatste rol in stukjes gesneden om de laatste reep te maken en een paar gaten in de matten te vullen.

Tenslotte ruimhartig met water besproeid, zeker omdat het hier in Oosterwold weer niet geregend heeft vandaag. We zijn reuzebenieuwd of het Sedum gaat aanslaan. Het was al donker toen het dak vol lag, dus de laatste foto is flink ingeflitst.

Nu de komende dagen de pluggen in het grote dak inplanten. Genoeg te doen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 04 september 2018

Vandaag weer een stapje gezet. De wasmachine is op z'n plek gezet in de grote woning.

Vorige week zagen we een advertentie op Marktplaats voor een tweedehands Miele wasmachine. Na wat onderhandelen voor honderd euro gekocht. Natuurlijk een gokje maar wel de moeite waard als ie nog een paar jaar meegaat. De verkoper zei al wel dat de wasmachine zwaar was. We konden hem eigenlijk wel gemakkelijk met z'n tweeën in de auto krijgen. Maar toen moest ie nog naar binnen in de grote woning en in de natte cel bij de Tuinkamer.

Bij het ontwerp van de woning hebben we samen met de architect bedacht dat de wasmachine naast de WC zou komen, zodanig dat het front van de wasmachine gelijk komt aan de WC. En dan moet de bovenkant uiteraard ook gelijk komen. Dan zijn er twee mogelijkheden: of zelf een tafel maken, of een wasmachineverhoger kopen. Dat laatste hebben we gedaan, maar die bleek toch nog 4 centimeter te laag. Dus hebben we onder de poten blokjes van 2 centimeter gezet, en in de verhoger hardhouten plankjes van 2 centimeter. Dat zou ook helpen met het plaatsen van de Wasmachine.

We hebben eerder al enthousiast een wastafel en WC geplaatst. Maar nu zitten die een beetje in de weg met het plaatsen van de Wasmachine.

Om de Wasmachine te verplaatsen heb ik een karretje gemaakt van een multiplex plank met vier bokwielen. Zo kon de machine onder de wastafel door, en net gekanteld worden op de verhoger. Meer met botte kracht dan subtiliteit.

Nu meteen maar aansluiten en draaien met centrifuge. Jaaa!! hij doet het. Hij schudt wel een beetje. Misschien nog wat draaien aan de pootjes totdat ie waterpas staat. 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 september 2018

Afgelopen zaterdag was het weer zover: de eerste buurtborrel van de Frederik van Eedenweg na de zomer. De avond voor de buurtborrel zeggen we als bestuurders tegen elkaar: het zou toch mooi zijn als we de bankjes die we vorig jaar bij de burendag in elkaar hebben gezet, voor de winter nog een keer in de lak kunnen zetten. In deze blog kun je lezen hoe we ze maakten.

Ze zijn toen één keer in de lak gezet. Inmiddels zijn we een jaar verder. De bankjes doen bij bruiloften, verkrijging van de kavel en andere feestjes dienst. Dan staat er één of juist meer bankjes bij elkaar. Vooral als een kavel nog helemaal kaal is, is een bankje welkom. Nu de buurtborrel weer in aantocht is, bedenken we... wat zou er gebeuren als we een mailtje sturen en we deze (misschien wel laatste) warme dag benutten om de bankjes te schilderen? Nou in deze buurt gebeurd dan het volgende: je stuurt om 10 uur een mailtje: "wie zin heeft om een uurtje eerder wil komen, is welkom om te komen schilderen" Dan staan er om 14 uur gewoon 8 buren op de stoep. Deels met schuurmachines. Er wordt geschuurd en gelakt. Deels op onze parkeerplaats en voor de bank die bij Simon staat, loopt een groep even naar de bank....

En daarna: is het als vanouds gezellig! Bijna alle buren zijn er. Van oud tot jong en alles wat er tussen zit. Wat een gezellig stel! Dank aan de schuurders en schilderaars!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 01 september 2018

Vorige week kwam Jan Peter Fiering in opdracht van de Zonnefabriek (die onze zonnepanelen hebben geplaatst) foto's maken van onze huizen en zonnepanelen. Het leuke was dat hij een statief van 8 meter hoog bij zich had. Dat levert een beeld op tussen dat wat een drone hoog uit de lucht doet en wat we zelf op de grond zien. Nu de kavel zo groen is en belangrijke delen van het grote huis (aan de buitenkant) af zijn, levert dat toch wel heerlijke plaatjes op.

Dank voor de mooie foto's Jan Peter!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 23 augustus 2018

Vandaag hebben we weer eens een grote klus geklaard. De grote kast die als een scheidingswand tussen de woonkamer en de Tuinkamer staat hebben we vandaag gereed gemaakt. Ik ben meer dan een jaar hiermee bezig geweest, van het opbouwen van de wanden, het bekleden van de wanden met douglas-houten latten, tot het maken van de dubbele openslaande deuren en kastdeuren.

Na de vakantie heb ik me gestort op het afstellen van de kastdeuren, en het aanbrengen en afstellen van het hang- en sluitwerk. De kast bestaat uit 10 kastdeuren en dubbele openslaande deuren. Omdat de deuren 2,40 meter hoog zijn, heb ik schuif-beugels met verlengd handvat gekozen, zodat ook Marie-José aan de bovenkant de schuiven kan losmaken zonder op een trap te staan.

Ook hebben we de dubbele openslaande deuren aan de Tuinkamerkant nog bekleed met dunne planken. Hiervoor heb ik geen douglas hout gekozen, omdat ik graag dun hout wilde hebben. Anders zou de deur zes centimeter dik worden. De vijf van nu is al heftig genoeg. Bovendien contrasteert het blanke hout mooi met de donkere hardhout-multiplex achtergrond in deze donkere nis.

Een uitdaging vormde de kastdeuren boven de deur. Links en rechts konden geen gewone vertikale scharnieren geplaatst worden. Uiteindelijk heb ik gekozen voor scharnieren aan de bovenkant, zodat de kastdeuren naar boven openklappen.

Vandaag hebben we het laatste schuurwerk gedaan, en extra planken gemaakt. Daarna de enorme hoeveelheid stof schoongemaakt, en konden we de kastinrichten. Dat is maar voorlopig, want als er in de keuken en slaapkamer meer kasten komen, moeten we nog veel schuiven. Maar het schept wel veel ruimte, en daarmee kunnen we ook de andere schuren beter inrichten.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 19 augustus 2018

Zo. De vorige blog is alweer zo'n maand geleden. Facebook begint mij dit keer terecht (meestal doen ze dat al na 3 dagen) lastig te vallen, omdat ik onze volgers al zo lang niets meer van ons heb laten horen. En hoewel wij op facebook en de blog best open zijn, voelt het melden van afwezigheid door vakantie toch als gek. Je bent zo zuinig op wat je aan het opbouwen bent, daar mag niemand aankomen. Maar... wij waren dus (eigenlijk voor het eerst sinds we in Oosterwold zijn echt...) op vakantie.

Ik hoop daar nog wel een inspiratieblogje over te schrijven, want we waren echt op mooie plekken in Normandie en Bretagne. Het was daar in ieder geval niet zo ongelovelijk bloedheet als hier... Maar daarover later. Als ik nu niet weer start met bloggen over nu, ga ik het niet volhouden. Want zo onderweg naar de 500e blog merk ik toch dat ik me ertoe moet zetten. Ik ben benieuwd hoe we dat over een jaar doen.

Maar nu dan de oogst... We hebben prachtige druiven. Voor het eerst een echte voorraad. Niet genoeg voor wijn, maar wel teveel om zelf helemaal op te eten, dus ja... wat doen we ermee. Ik vind op het internet een recept voor druivenjam met kruiden en port.. Dat inspireert. Dus ik breid het uit tot een jam van druiven, vlierbessen en wat appel. En ik neem de tip om te kruiden (nootmuskaat, kaneel en jeneverbessen) over, bij gebrek aan port.

Verder staan in de buurt veel vlierbessen. Daar hebben we ook veel van geoogst. Om vlierbessen-appeljam van te maken.

Maar... ik heb mij misrekent. Voor de vlierbessen heb ik een passeerzeef nodig. En in de voorbereiding van de verhuizing was de mijne stuk. Maar dat herinner ik me te laat. Daar sta ik dan...

Waar haal je op zondag een passeerzeef? Nou bij de brouwmarkt. Ik haal daar ook mijn jampotjes en deksel. Ik dacht dat Marien daar allang was geweest, maar dat bleek niet. De brouwmarkt is voor de zelfbrouwer (van jam tot wijn en cider tot bier) een enorme snoepwinkel. Iedere soort installatie, maar ook alle onderdelen en ingredienten (behalve de verse) kun je hier (of in de webwinkel) kopen. En het is leuk om de verwondering te zien, die ik herken van toen ik er de allereerste keer kwam. Echt een snoepwinkel. We houden het nu bij een passeerzeef en een boek over hoe je cider kunt maken. We gaan het zien, maar komen zeker terug.

Vanmiddag heb ik de druivenjam en de vlierbessenjam afgemaakt. En de druivengelei is lekker geworden... Mijn lekkerste creatie van deze zomer, al zeg ik het zelf. Dus in deze hoek ga ik nog wat experimenten. Zo'n prutje waar je lekker kaas bij kan eten... En waar gaat het eerste feestpotje naartoe? Naar het feestvarken Tjalf volgende week zaterdag. Tot dan Tjalf!

En o ja, natuurlijk gaat er een potje van dit spul naar mijn ouders, die vandaag 51! jaar getrouwd zijn... Gefeliciteerd Arie en Ria Oosterink!

En als ik klaar ben met etiketteren, ruimt Marien ze hoog in de kast op:

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 juli 2018

egenover de parkeerplaats (waar eerst onze container stond) is al een tijdje een kleine bouwplaats. Eind mei zijn we begonnen met bouwen. En het hok heeft een matige prioriteit, dus met horten en stoten bouwen we verder.

Op de eerste dag eind mei, zetten we paalhouders in de grond en plaatsen we de dwarshouten. Als je goed kijkt zijn ze heel kunstig aan de binnen en buitenkant van de plank geplaatst. Dat is nodig voor de uiteindelijke afwerking. Aan het eind van de dag plaatsen we de schuine houten voor het dak en de pergola.

Een week of wat later gaan we verder, we tegelen de paden. Het zijn stenen die we (inmiddels twee jaar geleden) hebben opgehaald bij een particulier in Bussum, die zijn tuin nieuw betegeld had. Mooie gekke steentjes die zich lenen voor een dergelijk pad. Inmiddels heeft Marien de hoeken van het dak bijgewerkt.

En paadje voor paadje gaan we verder. De stenen die bij het grote huis lagen ruimen we hiermee op. Zo doen we in zekere zin twee klussen in één keer.

En dan klust Marien iedere keer een klein beetje verder, maar vergeet daarbij foto's te maken.

Dan ineens is het houthok betimmerd. En komt Roy deze week helpen

Het houthok wordt aan de binnenkant "slagregendicht" gemaakt. Zo waait het hout lekker droog en heeft niet alle vocht vat op het hout.

Netjes worden alle zijden bespannen. En kan het overpakken en soms opnieuw verzagen van het resthout beginnen. 

Want van al het afval hout kunnen we nog we een wintertje branden.

En zeker de kant die Roy heeft gestapeld ziet er heel mooi uit...

Ik zaag nog een  paar stukjes en dan is het zagen echt klaar!

En halverwege het leeghalen van het hok, staat het oude hok ons toch wel erg in de weg... We beginnen te slopen. Nu moet het ook klaar.

En dan is het resultaat daar! En is het goed rusten. De bank staat op de plek van het oude houthok. Daar kunnen we dus nu zitten om van de voortuin te genieten.

Afijn! Wij vanuit het Oosterwoldse

groeten u!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 juli 2018

Vanmiddag hebben Roy en ik een klus aangepakt waar we al twee en een half jaar tegenaan kijken.

Toen de vijver gemaakt werd in februari 2016 en nog helemaal leeg stond, was er een grote landverschuiving ontstaan, waardoor zo'n 60 kuub klei, veen en modder

weer de vijver in gleed. Dat heeft de grondwerker toen wel zo goed als het lukte opnieuw uitgegraven, maar tot het midden van de vijver kon de kraan niet meer reiken, omdat de vijver te breed was en de oevers te week. Daardoor was er een soort eiland ontstaan onderwater. Nou, onderwater, met deze droogte was er zo weinig water, dat onze huiseend er op kon staan. En helaas ook de reiger, die het op mijn vissen gemunt heeft.

We hebben waterlelie, gele plomp en kikkerbeet gekocht via een mooie gezamenlijke actie van Marjolijn. Die Waterlelie en gele plomp moesten geplant worden. Nu het toch zulk mooi weer is, heb ik maar een zwembroek aangetrokken, en ben ik met waterschoentjes te water gegaan. En samen met Roy zijn we vervolgens het eiland gaan afgraven. Telkens een emmer of teil vol scheppen met modderige klei en veen, en dan een duw geven naar de oever. Daar stond Roy met een hark om de emmer aan land te brengen, en leeg te gooien op de aardwal. En na een klein uurtje hebben we de taken omgedraaid, zodat Roy te water mocht en ik de emmers mocht sjouwen.

Uiteindelijk hebben we wel een kuub grond uit de vijver gehaald en het eiland zo'n dertig centimeter afgegraven. En tegelijk heb ik een flinke hoeveelheid Lisdodde weggtrokken, zodat we goed bij de oever kunnen komen. En tevens hebben we nu weer een uitkijkje naar het kleine huis.

Je wordt er niet schoner van, zo'n klus. Nou, van binnen misschien, maar van buiten kan je wel een douchebeurt gebruiken. Maar eerst nog even als mudmasters op de foto gezet door Irene.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 11 juli 2018

Vandaag is een beetje een rare dag, die begint met een appje van medebestuurslid Marjon die laat weten dat de vlag op de kavel die vandaag van eigenaar verandert is geplaatst. Een foto van een wapperende vlag is mijn 'goedemorgen'.

Daarnaast zijn beide kinderen in huis en ben ik zelf (een soort van) vrij. Rond 11 uur komen Harry en Ineke om het over hun aanstaande lidmaatschap en verwarmingssystemen te hebben. Onderwijl is Roy begonnen aan het amfitheater....

Rond half twaalf komt de nieuwbakken buurman Jan om een kopje koffie en een gieter water.. Hij gaat als eerste echte daad, zijn vlaggenmast plaatsen. Achter elkaar maken we dezelfde flauwe grap over dat die stok bovenop Jans auto toch echt niet de beloofde 7 meter is. En Jan legt steeds geduldig uit dat de stok uit twee delen bestaat.... Leuk hoor buren...

We lopen rond in de wijk om te zien of de vlag van afstand te zien is. Sommige buren boeken grote voortgang:

De vijver bij Ron is inmiddels behoorlijk vol. Simon heeft voor het weekend de boel dicht....  En ja de vlag is op afstand te zien.

En dan... de vraag wat op de vlag staat. Het is de Nederlandse vlag... Maar bij ons ziet die er anders uit... rood wit en blauw. Bij Jan ook.. Maar dan in de NEN norm voor de Nederlandse Vlag.

Dan togen we naar de kavel van Jan. De vlaggenmast staat, maar de buurmannen Marien en Jan hebben bedacht dat de mast voor de wind met worden geschoord.

Maar eerst bubbels! Want er is iets te vieren. Ook Marjon en Simon schuiven even aan.

Proost Jan! Op een voorspoedige bouw! Op de foto hiernaast proberen de heren aan te tonen hoe groot de mast nou is....

En vanmiddag op facebook beloofde ik een a yo te filmpje.

Nou hierbij mijn Buurman en Buurman actie van vandaag:  A yo te!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 07 juli 2018

Vanmiddag zijn tien mensen op bezoek geweest voor een excursie bij het Paradijsvogelbosje. Dit was een uitvloeisel van het Evenement Stadslandbouwplein Oosterwold Ontkiemt. Daar hebben wij samen met de Tineke van de Stadsboerderij en Johan van de Stadsbomerij een intekenlijst voor een excursie gemaakt.

Wij hebben regelmatig rondleidingen op onze kavel. Maar meestal gaan die over de wijze van ontwikkelen in Oosterwold, en niet over de inrichting van Stadslandbouw en ontwerp van de kavelbeplanting. Daarom vond ik het leuk om nu specifiek op die beplanting en stadslandbouw in te gaan.

Wij richten onze kavel in volgens ideeën van Voedselbos. Dat geeft ons de mogelijkheid om de grote delen publiek toegankelijk groen en natuur in te richten op zo'n manier dat het ook voedsel oplevert, in de vorm van noten en bessen.

De groei van de tuin is nu in het derde seizoen en ondanks de droogte laat de tuin zien wat voor oerkracht er in de planten zit. Ik moest dus ook nog wat planten wegknippen om de groep door de paden te leiden.

We hebben ook onze Tuinkamer nog even laten zien, want voor ons is stadslandbouw en Voedselbos niet alleen het planten van bomen maar ook het verbinden van natuur met de omgeving, en het verbinden van mensen in activiteiten die het landschap en de natuur ten goede komen, zoals Workshops Composteren en Fruitbomen Enten zoals die afgelopen maanden in de Tuinkamer zijn gehouden.

Na een uurtje verplaatste de groep zich naar de Stadsboerderij en vervolgens de Stadsbomerij. (met dank voor de foto van Guido Kerssens).

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 juli 2018

Als drager van een groene speld, biedt de organisatie Growing Green Cities ons een bordje aan om (waar wij dat willen) kenbaar te maken dat we bijdragen aan het maken van een groene stad. Dat laten wij graag en trots zien. Daarom vervoer ik vandaag mijn bordjes (Marien en ik hebben allebei een speld) in de auto naar huis. Thuis maak ik eerst nog wat werk af en daarna wil ik toch heel graag het bordje ophangen. Aan ons informatiebord is een mooie plek.

Ik monteer 'm eenvoudig met wat kit. Dan moeten er nog wel even klemmen op.

Maar als die er dan af zijn...

Dan ziet het er mooi uit toch?

Het bordje is volledig gemaakt gerecyclede materialen. Zo doe je dat growing green toch?

Een mooie entree voor ons gezonde en groene stukje Almere!

Wees welkom!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 02 juli 2018

Dit weekend was Roy weer een keer thuis. Goed dat kinderen uitvliegen, maar ook heel gezellig als ze dan weer even thuis zijn. Roy vindt het altijd lekker om helemaal los te gaan. Dus een klus als houthakken, of stevig graven.... Nou dit trof ik vanmiddag aan toen ik thuiskwam. De laarzen die hij aanhad bij het graven.  Verder hield hij alleen zijn onderbroek aan om lekker door te kunnen waaien tijdens het werken. Maar die foto's mogen niet op het net. Ze blijven er zo lang staan. Dus ... alleen de lege laarzen als "bewijs".

Marien zegt me dat Roy 15 kruiwagens uit de sloot onder de eendenkooi uitgegraven zodat hier nu echt water in staat. Als ik foto's ga maken van waar Roy heeft gegraven verraadt deze kruiwagen, dat Roy in haast is vertrokken.... Deze kruiwagen heeft het amfitheater niet gehaald.

Maar hier is te zien dat de sloot nu toch echt water bevat. Stoer!

Twee jaar geleden liep de (kleine) graafmachine hierop vast. We hebben toen besloten de sloot een greppel te laten, totdat we hier energie voor hadden. Daar heeft Roy nu een begin mee gemaakt.

Ondertussen loop ik langs de bosrand door. Staatsbosbeheer heeft net gemaaid, dus daar kan je prima uit de voeten. Ik geniet van het feit dat de walnotenlaan zo lekker vorm krijgt.

En hier is de grond terecht gekomen. Klaar om aan het amfitheater toe te voegen.

En dan loop ik nog even langs de Singel terug. Je kan er niet fietsen.... Maar ik vind 'm charmant en kan er erg van genieten!

Dank Roy voor je hulp!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 02 juli 2018

Afgelopen zaterdag was het weer zover en was de (bijna) maandelijkse buurtborrel. En als het zo zonnig is, hoef ik niet veel op te ruimen want dan blijven we gewoon lekker buiten. Twee schragen, twee steigerplanken en een tafelkleed en iedereen brengt zelf wat lekkers mee. Deze maand kregen Sietse en Janny hun kavel. Zij brachten taart mee. Maar... Marion ook, want die had vruchtjes over.. Lekker!!!

De bankjes die we vorig jaar hebben gemaakt, komen weer goed van pas.

En we zitten opnieuw in het zonnetje! Inmiddels is de zonnebrand standaard aanwezig op de borrel.

De volwassenen, maar ook de kinderen zorgen voor gezellige reuring.

En zowel jong als oud spelen op hun instrumentjes....

Op het laatste moment hebben we gemaild dat barbecuen leuk is. Dat bericht heeft niet iedereen op tijd bereikt, dus niet iedereen heeft zich voorbereid of tijd. Gelukkig mogen we de barbecue van Bert en Beatrijs gebruiken, zodat de worstjes lekker warm worden.

Mmmm lekker!

En ook deze jongens spelen er lustig op los!

Het was weer gezellig!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 01 juli 2018

Een aantal maanden geleden waren de hulpdiensten bij ons op bezoek. Ze kwamen toen kijken hoe ingewikkeld hulpverlening zou zijn in Oosterwold. Naast een aantal praktische uitleggen bleek dat allemaal wel te overzien. Wat wel een duidelijke aanbeveling was, is het heel duidelijk aangeven van de huisnummers. Daar hebben we vandaag wat helderheid in aan proberen te brengen. 

Maar ook willen we dat duidelijk is dat niet de hele Frederik van Eedenweg "Paradijsvogelbosje" is. Dus daarom hebben we bij de afrit ook een nieuw bord geplaatst. Ik ben niet ontevreden... Want letters schilderen met verf is nog niet zo eenvoudig!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juni 2018

Vorige week had ik een Hoornaarnest weggehaald. Maar toen ik vanochtend mijn tuinschuurtje opende, werd ik meteen omringd door luid zoemende Hoornaars. Die hadden een tijdje opgesloten gezeten, maar waren toch in staat geweest om een klein nest te maken. Dus heb ik buurvrouw Marjon weer gevraagd. Zij heeft haar bijenpak aangetrokken, en heeft het nest (bijna) helemaal weggehaald.

En toen zagen we dat er aan de buitenrand boven de deur van het tuinhuisje nog een nest zat, maar niet van hoornaars maar van gewone wespen. Zo'n nest pal boven de deur is toch niet handig. Dus die hebben we toch ook maar weggehaald. De gewone wesp maakt een rond nest met een gat aan de onderkant. Toen we het nest ontmantelde, bleken er twee raten in te zitten. Een grote en een kleintje. Een beetje zielig wel: We zagen de larfjes ronddraaien in hun cel. We hebben ze toch maar in een emmer water gedrenkt...

Nog meer beestjes: Ik zag dat een in een perenboom een spinsel zat met een kaalgevreten tak. Bij nader onderzoek blijken er allemaal oranje rupsjes in te zitten. In de hoop dat ze niet de hele perenboom opeten heb ik

toch maar de rupsen verwijderd. Na wat googlen lijkt het de perenspinselbladwesp te zijn. Er zijn maar weinig oranje larfjes met zo'n zwart kopje.

En nog meer beestjes: Zwaluwen: ik zag deze week door elkaar huiszwaluwen, boerenzwaluwen en gierzwaluwen vliegen. Maar de huiszwaluwen waren in de meerderheid, en die kwetterden rond mijn hoofd. Toen ze op de bonestokken gingen zitten, kon je duidelijk zien dat het ouders waren met jongen, en de jongen werden gevoerd, op de bonestokken, en ook in de lucht. Sorry, die zwaluwen zitten zelden stil, dus het zijn vage foto's.

Tenslotte nog een plant met oerkracht: riet groeit normaal gesproken met stengels omhoog, maar als een stengel omvalt in het water, dan groeit die niet alleen door, maar gaat die stengel op ieder lid een nieuw plantje beginnen. In de afgelopen maand is zo een sliert van meer dan zes meter ontstaan, die de hele vijver oversteekt. In de hoop dat onze vijver nog een beetje vijver blijft zullen we deze toch maar couperen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 27 juni 2018

Op twitter wordt de hashtag #justanotherdayattheoffice gebruikt als mensen willen laten zien hoe leuk hun werk is. Nou heb ik een hele leuke baan, maar ja daar gaat deze blog niet over. Na een overvolle week vorige week, kan ik deze week een dagje rustig aan doen en de nodige dingen thuis doen. Another day not at the office dus...

En wat doet een mens in Oosterwold dan zoal? Nou allereerst komt Mick langs om zijn nieuwe bedrijfsauto opnieuw van een binnenwerk te voorzien. Mick is reislustig fotograaf en heeft een kist in zijn auto, met een bed erop. De oude bekisting, die hij bij ons had opgeslagen, past in zijn nieuwe auto, maar natuurlijk nooit precies.

Dus daar klust ie vandaag gezellig aan.

En ik, ik ontferm mij over de bessen... De zwarte bessen en de rode bessen zijn rijp. De rode bessen nog niet allemaal, want daarvan hebben we drie of vier soorten staan, die speciaal niet allemaal tegelijk rijp zijn. ..

De zwarte bessen staan deels in ons bos (zo durf ik het langzamerhand te noemn), dus die moet ik her en der opzoeken. De rode bessen staan allemaal in de boomgaarden, dus die vind ik makkelijk. Totaal oogst ik zo'n 4 kilo bessen. Daarvan maak ik 3 soorten jam, vries ik bessen in en eten we vandaag pannekoeken met bessen. Ook zitten er bessen in de salade en snoepen we er aan tafel van.

Met het invriezen van de bessen ben ik nog niet helemaal klaar. Daar heb ik namelijk een trucje voor. Ik maak een lade in de vriezer leeg en leg een zak op de bodem. Daar spreid ik de bessen op uit. Is de laag "vol" (de bessen mogelijk elkaar niet echt raken) dan volgt nog een plastic zak en spreid ik opnieuw de bessen uit. Over een dag of twee zijn de bessen bevroren en doe ik ze in een bakje. De bessen vriezen dan niet meer tegen elkaar aan. Zo kun je precies zoveel uit je doosje halen als je nodig heb en beschadigen je bessen niet bij het ontdooien.

De drie soorten jam krijgen natuurlijk allemaal hun eigen etiket. Ook daarin word je behendig als je het vaker doet.

Kortom: another day not at the office!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 juni 2018

Nu eens geen blog over planten of dieren of bouwen. Maar over radio. Ik hou ervan om te luisteren naar Radio 4, klassieke muziek. In de kleine woning, die met houtskeletbouw is opgetrokken, heb ik sinds de bouwfase een kleine installatie staan, met een lange stroomdraad als antenne. Maar die stoorde behoorlijk. Dus heb ik een nieuwe binnenantenne met ingebouwde versterker van König gekocht voor een kleine 25 euro. De ontvangst is redelijk maar helt niet over.

En toen kreeg ik glasvezel. Ik had mij er niet vantevoren in verdiept. Als je de ouderwetse kabelaansluiting hebt, dan kreeg je er altijd een zogenaamde analoog signaal bij, waarmee je via een coax kabel je radio-ontvanger kan voeden. Maar dat analoge signaal wordt niet meer geleverd via glasvezel.

Je koopt wel via je provider een digitale ontvanger, waarop je je TV aansluit. De provider biedt ook alle radiozenders via de glasvezel. Maar dan moet je de radio ontvangen via je TV, of je moet een aparte kabel van de digitale ontvanger naar je radio sturen. En dan kan je niet op je radio een zender zoeken, maar moet je via de afstandsbediening van je digitale ontvanger je zender kiezen. Dat wil ik helemaal niet. Mijn TV staat niet eens in dezelfde ruimte als mijn radio!

Terwijl ik mij nu in de kleine woning behelp met een redelijk signaal via de binnenantenne, biedt mijn grote woning een nieuwe uitdaging. Want die is gebouwd met een stalen frame en een stalen dak, en dat werkt min of meer als een kooi van Faraday. Die schermt dus alle straling, inclusief radiosignaal af. Dat zal de reden zijn, dat de nieuwe binnenantenne niet werkte. De prima Pioneer Receiver vond het signaal te zwak, en dan hoor je helemaal geen radio. Dus heb ik een extra antenneversterker gekocht, weer voor een paar tientjes, maar daarop alle hoop gevestigd. En..... niets. Waarschijnlijk versterkt zo'n antenneversterker de aanwezige ruis net zo hard als het signaal, en blijft er niet voldoende zuiver signaal over. Wat nu? Ik ben niet zo gevoelig voor reclame, maar op de TV zie je de afgelopen tijd regelmatig reclame voor digitale radio. Die reclame is meestal gericht op mensen die een aparte radio kopen met een kleine luidspreker erin, die digitale radio ontvangt. Werkmensen in de bouw gebruiken ze vaak omdat ze uiteraard een mobiele radio nodig hebben.

De techniek voor digitale radio wordt afgekort tot DAB+. Aan de website Digitalradio.nl ontleen ik de volgende uitleg:

De analoge ether FM wordt op termijn opgevolgd door het Digital Audio Broadcasting+. DAB+ werkt volgens het Single Frequency Network principe, waarbij verschillende zendmasten dezelfde data op dezelfde frequentie uitzenden. Dit heet een multiplex-kanaal. Hierdoor zijn er geen signalen die met elkaar in conflict komen, in tegenstelling tot fm-radio. Iedere geschikte ontvanger splitst het signaal op in individuele zenders op waardoor er naar radiozenders kan worden geluisterd.

Met enig zoeken op het internet kwam ik nu ook een DAB+ radio-ontvanger tegen die het signaal door kan sturen naar je eigen Versterker. Het merk DUAL roept nostalgie op, omdat vroeger heel veel mensen een Platenspeler van DUAL gebruikten. Maar blijkbaar bestaat deze firma of handelsnaam nog. Hij kost een kleine 70 euro. Toch maar uitproberen. In het pakket zit een zwart kastje met display, een afstandsbediening en een onooglijk draadje dat als antenne dienst moet doen.

Nu de opstelling uitproberen: Ontvanger aansluiten, en mijn mooie binnenantenne erin.

Niets. Extra antenneversterker ertussen .... Niets. Wat nu? Toch maar even dat onooglijke draadje proberen. Je moet de ontvanger een scan laten uitvoeren om de zenders op te zoeken. En ja, het werkt. Nadat ik de output in de aux ingang van de versterker plug, krijg ik radio ontvangst. Prachtig en zonder enige storing. Dat is het voordeel van digitaal. En wat nu het gekke is: Als ik vervolgens dat onooglijke draadje eruit trek, dan doet de radio het nog steeds: helemaal zonder antenne. Het is een mirakel. Toch maar dat draadje voor de zekerheid.

Wellicht is dit ook een goede tip voor anderen die radio willen ontvangen en niet afhankelijk willen zijn van de glasvezel ontvanger.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 juni 2018

Vorige week liep ik langs ons tuinhuisje in de moestuin, toen ik een Hoornaar wesp zag vliegen. Daaraan ben ik wel gewend geraakt. Vorig jaar hadden we immers een nest in het aangebouwde hokje met eco-toilet, dat in de loop van de zomer uitgroeide tot een enorm bouwwerk. Daarover heb ik een aantal keren eerder geblogd. We hebben het nest toen laten zitten, het is immers puur natuur, en in overleg met de imkers Hajo, Daphne en Marije leek het ons niet al te schadelijk voor de bijenvolken op de kavel. We hebben in begin november, toen alle wespen weg waren, het nest ontmanteld. Volgens welingelichte wespkenners bouwen Hoornaars nooit hun nest op dezelfde plaats als het vorige nest. Maar.....

Toen ik de deur van mijn eco-toilet opende vorige week, zag ik een klein nestje in aanbouw op exact dezelfde plek als het vorige nest. Er zwermden een stuk of tien Hoornaars rond het kleine nestje, waaromheen nog geen

mantel was gemaakt zoals vorig jaar. En ik vind Hoornaars leuk, maar toch ook niet zo leuk dat ik ze twee jaar achter elkaar in mijn toilet wil.

Dus heb ik bij mijn buurvrouw Marjon, die net imker is geworden een Bijenpak geleend, en heb ik met de schoffel het nestje van de plank gebroken. Daarvoor was niet zoveel nodig. Het nest hangt aan een soort pilaartje, dat de wespen uit vermolmd hout opbouwen. Dat wordt bij de groei van het nest steeds steviger gemaakt, maar nu was het nog broos. Je kunt het goed zien op de linker foto met wespen, en op het detail hieronder.

Pas toen ik het nest van de plank had afgetrokken, zag ik de koningin, een fantastisch beest, zeker anderhalf keer zo groot als de andere wespen. Die zijn toch verschillend van grootte. Een aantal van die Hoornaars vliegt bij ons de woning in, en probeert dan een uur lang door de ruit te vliegen totdat ze uitgeput neervallen. Dus kan ik ze in het stof fotograferen. Het schijnt heel lastig te zijn om de koningin, mannetjes en werksters goed op kenmerken te onderscheiden, dus daarop moet ik het antwoord schuldig blijven.

Ze zeggen wel dat Hoornaars agressief zijn, zeker als je te dicht bij hun nest komt. Maar nadat de koningin zich uit een spinneweb had ontworsteld (ja tegen zo'n olifant onder de wespen zijn die spinnewebben niet opgewassen), vloog die langs mij heen naar buiten. Daarna volgden andere hoornaars. Geen een heeft mijn geleende bijenpak op de proef gesteld.

Er kwamen het volgende uur nog een paar keer Hoornaars op zoek naar het nest, maar ik heb de afgelopen week geen Hoornaars meer gezien. Wellicht hebben ze een andere plek gevonden om een nest te proberen.

Ik wilde schrijven, dat ik er trots op was dat ik het nest heb weggehaald zonder Hoornaars om zeep te helpen, maar toen ik vandaag nog eens goed keek in het kleine raatje, zag ik dat er op de bodem van iedere cel wel degelijk een eitje is gelegd. Dus tja, daaruit zullen toch geen nakomelingen komen.

Maar ik reken erop dat er vorig jaar genoeg koninginnen zijn uitgevlogen om de populatie Hoornaars in Oosterwold de komende jaren zeker te stellen. En ze eten veel schadelijke insekten, dus laten we trots zijn op deze bio-diversiteit. Maar om met een variatie op 'not in my backyard' te zeggen: 'not in my toilet'.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 juni 2018

Vanochtend kwam een medewerker van het Waterschap Zuiderzeeland om watermonsters te nemen van ons vijverwater. Dat was aangekondigd, en ik had ook met het Water schap van gedachten gewisseld over wat er gemeten zal worden. Het voorstel van het Waterschap was om bacteriologisch onderzoek te doen naar aanwezigheid van darmbacterien. Ik heb gevraagd of ze ook willen meten wat de kwaliteit van het water is op de waarden waarop onze helofytenfilter wordt beoordeeld, dus met name stikstof en fosfaat. Omdat onze vijver al 2,5 jaar oud is, vindt het Waterschap deze metingen ook zinvol.

Omdat het water op een halve meter diep moet worden geschept, heeft de medewerker lieslaarzen aan, en moet hij te water om op de goede diepte te kunnen scheppen.

Dat is een beetje glibberen, maar vanaf het grasveldje is de oever tenminste niet steil.

De medewerker van het Waterschap heeft ook het zuurstofgehalte gemeten en gekeken naar de helderheid. De Helderheid was goed met meer dan een meter zicht. Het zuurstofgehalte vond hij wat aan de lage kant. Waaraan dat ligt is niet duidelijk.

Waterplanten zijn er genoeg, lijkt mij.

Het Waterschap heeft een soort rijdend laboratorium in de auto gebouwd. Een aantal metingen kunnen ze dus direct verrichten. Op de werk-laptop kan je een aantal waarden al direct aflezen. De rest van de metingen wordt in een extern laboratorium gedaan. Ik ben benieuwd. Ik juich het toe als we betrokken worden bij de metingen om te beoordelen hoe goed of slecht de kwaliteit van de vijver en waterzuivering is. Vorige week was is even te gast bij een symposium over de toekomstige verwerking van afvalwater in Flevoland, en bij de lancering van het Living Lab Waterkwaliteit. Ik hoop dat het lukt alle betrokkenen bij elkaar te krijgen om gezamenlijk naar optimaal waterbeheer te streven.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 juni 2018

Een paar weken geleden organiseerde VELT een cursus Composteren kun je leren! met Marc Siepman. We schreven hierover al een blog.

Styn Swinkels heeft toen op verzoek van Marc een film gemaakt over de cursus. Zijn videos kun je zien op kanaal Permades op Youtube: Permaculture Design

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 juni 2018

Afgelopen zaterdagmiddag werd het Stadslandbouwplein gehouden onder de naam Oosterwold Ontkiemt.
Het kan haast niemand ontgaan zijn, en in ieder geval was voor je gevoel heel Oosterwold aanwezig.
Met een groepje Oosterwolders die actief zijn met hun Stadslandbouw hebben we het evenement voorbereid. En hulde aan Arjan Dekking en Yolanda Sikking voor de organisatie. Tineke van de Stadsboerderij heeft haar enorme en gloednieuwe schuur ter beschikking gesteld. En het erf is zo groot als een dorpsplein. Zo voelde het ook met al die marktkraampjes. Misschien is dit wel de enige ruimte in Oosterwold die je als een dorpsplein kunt inrichten.
En we hebben ook geluk met het weer! Eerst een beetje wind, maar daarna kwam de zon.

We hebben vanuit ons project Paradijsvogelbosje een kraam ingericht samen met Lex Groeneveld van Stichting Heg en Landschap. We hebben samengewerkt om de bomenplantactie Oosterwold op te zetten waarbij we dit voorjaar 31.000 bomen en struiken over Oosterwold hebben verspreid. Voor Lex ook een mooie gelegenheid om met veel Oosterwolders zelf kennis te maken. En je hebt inderdaad snel een goed gesprek: iedereen is geïnteresseerd, loopt met plannen rond, of wil inspiratie opdoen.

Samen met Eveline Stilma van Innoplant heb ik een korte workshop gehouden over Voedselbos en Permacultuur voor Oosterwold. We vulden elkaar mooi aan: Eveline heeft veel ervaring met Voedselbos en Permacultuur, en ik kon toelichten hoe dat past bij Oosterwold.
Want in Oosterwold willen we veel verschillende dingen doen op onze kavel. Wonen, landbouw, natuur, publieke ruimte inrichten, recreëren, kinderen opvoeden, biodiversiteit vergroten, en een mooi landschap maken, toch??
Eigenlijk bestond mijn bijdrage uit plaatjes: telkens één sheet voor één functie, wat we kunnen of willen doen in Oosterwold. 

In de kraam heb ik van alle thema's en functies in Oosterwold een foto uit het Paradijsvogelbosje opgeprikt, om de mogelijkheden voor inrichting van Stadslandbouw volgens Voedselbos ideeën toe te lichten.
En op een invulformulier met stappenplan konden bezoekers vast een begin maken met hun eigen workshop kavelontwerp.

Uiteraard waren er veel meer kramen, met uiteenlopende thema's rond Stadslandbouw: Bijen houden, met onze verre buren Hajo en Daphne, schapen van Floris en Akke, Biologische planten van Jacqueline, Fruitbomen van Johan; Almeerse weelde, en Almeerse bierbrouwerij. Om er maar een paar te noemen.
Wij gaan in augustus en september weer een cursus houden : Ontwerp je kavelbeplanting, en de intekenlijst is meteen vol! Ik verheug mij erop.
We hopen over twee weken, op zaterdagmiddag 7 juli nog een excursie te houden, langs het Paradijsvogelbosje, de Stadsboerderij met Tineke en de Stadsbomerij met Johan. Er hebben zich mensen ingeschreven, maar er is nog plek, dus wie mee wil, moet even een mailtje sturen.
Al met al een heerlijke, hartverwarmende middag. Zeker voor herhaling vatbaar. Hieronder een fotoverslag. Met dank aan Irene en Lex voor foto's van de workshop.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 21 juni 2018

RSS feed

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 juni 2018

We hebben al maanden een paartje wilde eenden in onze vijver. Ik begon langzaamaan te denken dat ze niet zo goed wisten hoe het moest, toen we gisteren opeens jonge eendjes zagen rondscharrelen in het ondiepe deel van de vijver. Omdat ze nooit stil zitten is het moeilijk tellen, maar ik meen er negen te tellen, met moeders waakzame oog in de buurt. Hoewel de eendjes ook behoorlijk avontuurlijk zijn en er ook op hun eentje op onderzoek lijken uit te gaan.

Als ze maar niet zo onderzoekend zijn als moeder eend vorig jaar. Want die is na een dag in de vijver te hebben rondgedobberd weg gelopen met de schare kindertjes achter haar aan. En, ik weet het niet, maar er zijn vossen in de buurt, dus of dat uitstapje goed bevallen is (voor de eend en kinders) waag ik te betwijfelen. Nu maar hopen dat we een wijzer stel in de vijver hebben dit jaar. Laat ze maar lekker blijven een maandje of zo.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 17 juni 2018

Deze week zijn we de eerste zaadjes van dit jaar weer aan het verzamelen. We verzameken vooral zaadjes die aan bepaalde biotopen bijdragen. 

Komende zaterdag is de markt "Oosterwold ontkiemt" en wat is er dan leuker om ook bij te dragen aan de diversiteit aan planten in Oosterwold. Zo kan iedereen die een kleine bijdrage aan de Stichting Paradijsvogelbosje Oosterwold een zakje zaadjes uitzoeken. Natuurlijk zolang de voorraad strekt. 

Bij het zoeken naar een goede manier om zaadjes te verpakken ga ik op zoek naar een handige manier om zandzakjes te maken en stuit daarbij op het volgende vouwinstructie die ook voor anderen toepasbaar is.  Wat vooral handig is, is dat je om ze in elkaar te zetten gaan lijm nodig hebt. 

En ja dan verzin ik natuurlijk dat die zakjes er aardig uit moeten zien... Dus ga ik op de computer lopen klooien. En het resultaat is best aardig geworden, al zeg ik het zelf. 

Op de zaadjes zetten we wel een naam, maar geen zaai-instructie. Die kun je vinden op:De pagina zaai- en bloeikalender op deze site (onder landschap). Die kun je natuurlijk ook gebruiken voor je eigen zaadjes!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 juni 2018

Het is nog altijd niet gelukt om de Frederik van Eedenweg goed in google maps te krijgen. Ik heb het inmiddels voor de xe keer geprobeerd (nu met een nieuwe manier via feedback in de maps app... En daar ontdekte ik dat ik wel een plaats kon toevoegen. En die blijkt ie meteen te plaatsen.

Dus de Frederik van Eedenweg is er nog niet maar Paradijsvogelbosje Oosterwold wel. Kan handig zijn voor wie wil (laten) navigeren via google...

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 juni 2018

Vorige week heb ik voor mijn verjaardag nieuwe vissen gekregen. Vorig jaar had ik ook tien blauwe windes gekocht, maar die hadden we na de eerste maanden niet meer gezien. Dus groot was mijn verbazing toen ik een maand geleden licht oranje vlekjes in het water zag. Alsof er een bos wortelen in de vijver lag. En zowaar de windes waren er nog. Eerst zeven in getal. En wonder boven wonder: de blauwe windes leken wel goudwindes geworden. Er was weinig blauw meer aan. En ik kon mijn geluk niet op toen ik afgelopen week in het zachte avondlicht alle tien windes aan de oppervlakte kon tellen. Dat is toch een soort magie. Waar waren die alle tijd gebleven?

Maar onze vijver is groot genoeg voor wat meer vissen, dus we hebben tien Elritsen en vijf sneepjes en vijf extra blauwe windes gehaald bij Almeer Plant. Dat is het enige tuincentrum dat ik in de omgeving ken, waar ze een redelijke sortering vijverplanten hebben.

Goud Elritsen kleine visjes, die ook niet groter dan een centimeter of acht worden. Sneep kan wel groter worden. Het is een soort Karper. We gaan het zien. Ze zouden bij voorkeur draadalg eten. Dat is er voorlopig genoeg.

Je koopt vissen in een afgesloten plastic zak. Die moet je eerst gesloten in de vijver laten drijven, en er daarna wat vijverwater bijgieten. De vissen zijn uiteraard wat beduust van de reis, en moeten met lichte dwang en drang uit de zak in de grote buitenwereld worden geleid. Nu maar een paar foto's maken, want anders zie ik ze een jaar lang niet. Maar dat ene momentje als je ze weer ziet, denk je: mijn vijver leeft!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 11 juni 2018

Gisteren had de nieuwe flevolandse afdeling van de organisatie VELT een workshop onder leiding van Marc Siepman georganiseerd in de Tuinkamer en de tuin van het Paradijsvogelbosje. De Vereniging voor ecologisch leven en tuinieren is oorspronkelijk een Belgische organisatie die inmiddels ook in Nederland heel actief is. Sinds kort is er ook een Flevolandse afdeling van de vereniging: Flevovelt. Franka Steekelenburg en An van Elst organiseerden de bijeenkomst. Daarbij gebruiken ze onze tuinkamer en... voor de praktijk onze tuin.

Franka vertelt als organiserende partij over de nieuw opgerichte afdeling van VELT in Flevoland. Voor €30 wordt je lid en maak je gebruik van de kortingen voor leden. Kijk op hun website voor de activiteiten of zoek ze even op op de manifestatie "Oosterwold ontkiemt".

Marc Siepman is voor de gelegenheid uit Deventer gekomen. Composteren kun je leren is één van zijn workshops. Meer kun je lezen op zijn webpagina: marcsiepman.nl.

Voor de gelegenheid hebben we (van stucloper - hihi) een projectiescherm georganiseerd. De klapstoeltjes die we voor groepen hebben doen goed dienst!

Marc vertelt een interessant verhaal over hoe je goed compost kunt maken. In welke verhoudingen je het materiaal moet mengen, wat wel goed is en wat minder. Her en der ontstaan discussies over wat wel te wieden en wat niet. Maar bovenal vertelt hij over de verschillende manieren van composteren, wat voor en nadelen zijn en hoe te kiezen.

Uitendelijk is de belangrijkste les: als het er goed uitziet en goed ruikt is het ook meestal goed.

En dan is het om één uur tijd voor een potluck. Iedereen heeft iets te eten meegebracht en dat peuzelen we gezamenlijk lekker op. Ik zag twee quiches, paprika met hummus, tonijnsalade, brood, kaas en een quinoa salade. Lekker ook nog wat vers geplukte aardbeien.

Louis van de stichting VELT komt met een uitstalling aan boeken die mensen in de lunch van de vereniging kunnen kopen.

Ondertussen lunchen we binnen en buiten. Lekker ongeregeld.

En dan gaan we lekker naar buiten. Het is heerlijk weer en composteren is toch een verhaal van doen. Wij hebben op onze kavel 6 "composthopen". Inmiddels weet ik dat we niet veel meer deden dan het verzamenen van wat uit de tuin "over" of gewied was. Dus dat was best een beetje spannend. Wat gaat Marc daarvan vinden. En dan blijken we het nog niet zo onaardig te hebben gedaan, maar kan het natuurlijk altijd beter.

Onze grasberg houden we apart van andere compost, omdat hier veel zaden in zitten. Dat is niet erg als je weet waar deze compost terecht komt.

Als je zo blij kunt kijken als je over compost gaat, dan doe je het juiste werk toch?

En dan gaan we echt aan het werk in de boomgaard. Marc start, maar Niels neemt het stoer over. En Franka (en de andere deelnemers) duiken op de bijna rijpe compost. En dat levert heerlijke plaatjes op!

En dan moeten we natuurlijk nog even de filmer van de dag in het zonnetje zetten, die kosten nog moeite spaarde om voor Marc opnamen van de workshop te maken. De film komt op de website van Styn Swinkels permades.nl. Als de film klaar is komen we daar zeker op terug.

's Avonds op facebook waren al de positieve berichten over de cursus.

Dank VELT voor het organiseren en het kiezen van onze locatie voor jullie workshop. Dank Marc Siepman voor een inspirerend verhaal!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 juni 2018

Ik was een paar dagen niet bij het aardbeienveld geweest. Ik dacht dat dat wel kon. Marien was pessimistisch. "Die kan je toch niet van de slakken redden" was zijn commentaar. Want ja... waar we het eerste jaar nog helemaal geen slakken hadden ( en dus heel veel cosmeabloemen) was het vorig jaar iets meer, maar dit jaar is het een explosie! Maar bij het aardbeienveld, werd ik overvallen! Jeempie wat waren er veel aardbeien. En toen ik de eerste dubbele rij had afgelopen, was de vergiet vol. Dus ik ga naar binnen en verras Marien. Gelukkig blijk ik geleisuiker en jampotten in huis te hebben. Dus terwijl Marien kookt, pluk ik nog een tweede lading aardbeien!

Mooi rood en lekker zoet. Zomerkoninkjes stond er altijd op de reclameborden bij mijn ouders in de winkel (die hadden en groentenwinkel). Dat klopt wel, zo bij de langste dag koninklijk fruit!

Voor het eten maak ik de aardbeien nog even schoon en na het eten klim ik (en Marien) in de kasten om jampotten, deksels en trechter op te duiken. Ik kook de potjes nog even uit.

Onderwijl plet ik de aardbeien en meng ze met de suiker. Ik gebruik altijd de geleisuiker waarvan je minder suiker nodig hebt. Aardbeien zijn zoet genoeg van zichzelf. De aardbeien passen perfect in de pan. Ze hoeven maar kort te koken. Na het vullen heb ik 12 kleine potjes en twee grote potten. Om goed afgesloten te raken zet ik ze eerst een tijdje op z'n kop. Dan sluiten ze goed.

En dan merken we dat het fijn is dat we sommige dingen al vaker hebben gedaan: voor de etiketten hoef ik alleen een bestand te openen en de naam van de jam te veranderen, printen en hup plakken maar. Dat is ook een handig trucje dat ik vorig jaar van de imker leerde: etiketten plak je het makkelijkst met een prittstift, dan krijg je ze er na gebruik ook weer makkelijk af. Kun je volgend jaar je potjes weer gebruiken. ;-)

Enne o ja: 't is lekker geworden!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 06 juni 2018

Vanavond zetten de nieuwe buren Cindy en Marco met andere nieuwe buren Annelies en Gijs, de weg uit met paaltjes, zodat Gert Jan Bon morgen de weg aan kan leggen.

Want dat blijft bijzonder aan Oosterwold: je moet zelf je weg aanleggen. En in dit geval was het een weg met een mooie bocht erin. En de geodienst van de gemeente denkt dan.... twee paaltjes in de bocht is wel genoeg. Zoek maar uit hoe je de rest van de weg aanlegt.... Dus gezamenlijk maken we een mooie bocht in de weg. En dan moeten ook de opritten nog uitgezet worden. Dan moeten heel veel hoofdjes op de telefoon van Cindy kijken.... Maar het komt goed en alles is uitgezet. Laat Gert Jan nou morgen maar komen!

De ochtend ervoor heeft de Dienst GEO de kavel uitgezet, en dat willen we in de stralende zon uiteraard vastleggen. Schuilend voor de zon onder de achterkap van de bus krijgen Annelies, Gijs, Cindy en Marco uitleg van de medewerker van Dienst GEO. Aangezien Annelies en Gijs in de wijk al bekend staan als de scooterbende moet er natuurlijk een foto komen met scooters op de voorgrond :-).

Vervolgens worden de markeringspaaltjes voor de beide kavels en hoekpunten voor de woningen in het veld opgezocht. Dat valt nog niet helemaal mee vanwege het hoge onkruid. Het is nog een beetje Safari.

De volgende dag komt Gert-jan Bon dus, schraapt eerst de weg vlak, en rolt worteldoek uit voordat het puin over de weg wordt gestort, gevlakt en aangetrild.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 juni 2018

Omdat één van onze buren uiteindelijk een kleinere kavel wil/neemt/kan, is ineens toch nog een kavel in onze kavelweg vrij gekomen. Kavel C op de kaart van de gemeente.

En met zoveel leuke buren als we op de kaart (die buurman Jan heeft gemaakt) zien, wil iedereen hier toch wonen?

Een aantal weken heeft een initiatiefnummer op deze plek gestaan. Wij hebben (ondanks diverse verzoeken) geen contact met deze mensen gekregen. Nu is de plek toch weer vrij: dus grijp je kans!

Op de site van de gemeente staat dat de kavel ruim 1945 m2 groot is

De kaart hieronder en naast zijn perfect noord zuid. De kavel heeft zo'n 25 meter langs de weg, is 63 tot 74 meter lang en aan de achterkant ruim 30 meter breed.

 Je mag zo'n 240 m2 BVO realiseren.  

 De buren om je heen zijn volop aan het ontwikkelen. Op 2 a 3 kavels na worden alle kavels naar verwachting nog dit jaar geleverd. Voor deze kavel moet je een geluidonderzoek doen. Er is al een geluidonderzoek binnen de wijk, dichter bij de weg gedaan, dat is goedgekeurd. De kabels en leidingen voor dit tracé zijn reeds in de weg gelegd. Je persoonlijke aansluiting moet je (natuurlijk) zelf nog regelen.

Wil je weten waar de kavel is: de kavel is tegenover het groene huis van Jeroen en voor de twee vlaggen die nu in het veld staan (onze welkomsvlaggen voor Cindy en Marco en Annelies en Gijs, omdat zij net hun kavel hebben verworven).

Omdat onze weg rechtstreeks aan de Paradijsvogelweg zit,  heb je alleen met onze kavelwegvereniging te maken. Wij zijn natuurlijk de gezelligste kavelweg van heel Oosterwold (vinden wij). Iedereen bouwt voor zichzelf of laat dat doen. Er zijn in onze wijk geen ontwikkelaars actief.  Regelmatig houden we een buurtborrel en kun je snel iedereen leren kennen.

Wanneer schuif jij aan?

Voor vragen kunnen via de contactpagina contact met ons opnemen. De kavel reserveren kan alleen bij team Oosterwold (nadat je bij een kennismakingsbijeenkomst bent geweest) Wij weten wel graag wie onze buur wordt, dus vinden we het fijn als je je ook bij ons meldt.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 01 juni 2018

Afgelopen donderdag is er een bijzondere voorstelling geweest van het stuk Koerikoeloem. Dit is een muziektheatervoorstelling naar het gelijknamige gedicht van Tjitske Jansen. Komponist Miranda Driessen heeft hierop bijzondere muziek gemaakt voor acht zangers, blokfluiten en sho-speler.
Het is een voorstelling voor in de buitenlucht, en een bijzondere rol wordt ook gespeeld door een achttal windharpen die rondom zijn opgesteld.
Die gaan op onvoorspelbare momenten op de turbulentie in de wind fluittonen maken.
Miranda (hieronder op de foto met filmcamera) en zangeres / Oosterwolder Noortje benaderden ons omdat ze nog een extra locatie zochten voor een try-out / voorstelling. En ook wilden ze nog een paar uur repeteren. De open plekken in onze wijk bieden daarvoor ruimte, zonder dat er veel hoeft te worden geregeld.
Alleen heeft productieleider Kas op dinsdag mijn bosmaaier geleend om de fors opgeschoten graspollen te maaien, zodat een groot rond speelkleed kon worden uitgespreid.
's Ochtends vroeg is de opstelling gemaakt met het kleed en de windharpen. Wij hebben onze Tuinkamer beschikbaar gesteld voor pauze, koffie, thee, lunch en ..... een kleine wolkbreuk, die in de lucht hing en precies met lunchtijd is uitgeregend. Van tevoren was het moeilijk in te schatten hoe het met het weer zou gaan, maar even voor drie uur klaarde het op, en tijdens de voorstelling brak zowaar de zon door.
Met een lekker windje erbij, precies goed om de windharpen aan te spreken.
Noortje had bekendheid gegeven aan de voorstelling via de Oosterwold-Facebook groep en er was in ieder geval een leuke kring bezoekers, die gezeten op het speelkleed werden omringd door de spelers.
Het gedicht van Tjitske Jansen is poetisch en krachtig, maar geeft niet veel lijn en houvast aan de luisteraar. Die in de veelheid van indrukken meegevoerd wordt. Mede daardoor kom je als luisteraar snel in een soort meditatieve houding terecht. Die wordt vanzelf weer actiever wanneer de spelers direct contact met de bezoekers gaan maken. In de loop van het stuk komen er meer lange lijnen en meer harmonie in de muziek, dat dan als een warm bad aanvoelt. Er wordt mooi gezongen, en het is leuk dat je ook de individuele zangers en instrumentalisten goed kunt horen als je er midden tussenin zit.
Ik vond het extra leuk om deze voorstelling in onze wijk in Oosterwold mee te maken.

Juist de vermeninging van deze bekende en toch ook ongeroerde grond met de toverachtige klanken en beelden maakt dat je de verbinding met de voorstelling extra voelt. Het is alsof de grond is ingewijd. Daarbij past ook, dat na afloop met veel inspanning alles weer wordt afgebroken, ingeruimd, opgeruimd, blaadjes verzameld.

Miranda, Kas en de uitvoerenden waren na afloop zeer te spreken, zowel over de repetitie, de locatie als de uitvoering. Ik hoop dat alle volgende uitvoeringen ieder weer anders en op hun eigen manier uniek zullen zijn. Het voelt als een eer om deze groep in onze wijk te ontvangen. Zie voor meer informatie en speeldata de website van Koerikoeloem. De foto's bij deze blog geven hopelijk een mooie impressie hoe de voorstelling overkomt, als je er middenin zit.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 mei 2018

Met Daphne volg ik samen de Drachtplantencursus van de Bijenvereniging. Daphne is imker en woont aan het einde van de straat. Buurvrouw dus, en omdat mijn andere buurvrouw Marjon ook imker is geworden, zaten ze vanmiddag samen te kijken welke bloemen er bloeien in de wijk. Daphne heeft een nieuwe hobby opgepakt:

Stuifmeelpollen onderzoeken. Daarvoor brengt ze stuifmeel van een bloem op een glaasje. Dat wordt gefixeerd met opgewarmde gekleurde glycerine en daarna met een heel dun glaasje afgesloten. Die preparaten kan je onder de microscoop bekijken. En de ultieme stap is om later in de honing de pollen te kunnen terugvinden en dus te bepalen uit welke bloemen de bijen hun honing hebben gehaald.

Om te onthouden welk preparaat bij welke bloem hoort, fotografeert Daphne de bloem en krijgen alle preparaten een code. Je kan goed merken dat Daphne een laboratorium achtergrond heeft.

Preparaten maken, pipeteren, ordenen, het gaat met routine.

Buurvrouw Marjon heeft uit haar tuin nog wat andere bloemen verzameld, zodat de verzameling weer met meer dan 20 preparaten van verschillende bloemen is uitgebreid.

En dan blijven er nog genoeg bloemen over voor een volgend bezoek. Maar een wolkbreuk dreigt, en dus wordt de expeditie onderbroken.

Wordt vervolgd dus, hopelijk met wat mooie microscoop foto's.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 mei 2018

Dinsdag is een excursie van zo’n 30 bezoekers van de internationale EURAF Voedselbos conferentie op bezoek geweest bij het Paradijsvogelbosje. En woensdag was ik uitgenodigd om deel te nemen aan een workshop op de EURAF conferentie in Nijmegen in een groep van zeven Voedselbos boeren ons project toe te lichten. Het vond plaats in verschillende zalen van De Lindenberg in Nijmegen.
Voedselboswachter, weer een mooie titel erbij :-)
Bij de rondleiding had ik mij voorbereid om een verhaal te vertellen aan de hand van vijf punten, die ik op vijf locaties op onze kavel heb toegelicht (in mijn beste Engels). Hieronder kan je deze vijf punten lezen:
1. Verschillende functies combineren. Wij ontwikkelen ons project vanaf begin 2016 op onze kavel van bijna 7000 m2 volgens principes van Voedselbos. Ons project past in een bestemmingsplan voor een veel grotere regio, Oosterwold van 42 km2 die is bestemd voor een ontwikkeling, waarin initiatiefnemers zelf een kavel kiezen en daarop een combinatie maken van verschillende functies: wonen, landbouw, natuur, inrichting publieke ruimte op wegen en paden, recreatie. Wij voegen daaraan graag educatie en kunst toe. Wij hopen te laten zien dat de Voedselbos uitermate geschikt is om juist deze combinatie van functies in te passen en te ondersteunen. Met een voedselbos creëren we een mooie omgeving om in te wonen, en inspirerende inrichting van publieke wandelpaden. Er staan veel bomen en struiken die daarnaast opbrengst leveren, zoals noten en vruchten.
2. Verschillende biotopen. Om deze verschillende functies op een relatief klein gebied te ondersteunen is het wenselijk om verschillende biotopen te maken. De meest voor de hand liggende manier is om verschillen in niveaus te maken, door een grote vijver te graven met brede oever voor moerasvegetatie. De grond uit de vijver is in een aardwal gebracht, waarin het huis verzinkt. Deze creëert een droger biotoop waar andere planten en dieren zich thuis voelen. Tegelijk zorgen deze hoogteverschillen voor waterberging, luwte en privacy.
3. Opvolging van generaties beplanting en lange planning. We zijn begonnen op een kale, vlakke landbouwkavel. Dan moet je er rekening mee houden, dat eerst een pioniervegetatie zich thuis gaat voelen, van snelgroeiende bomen zoals wilg, els en berk, en pionierplanten zoals kamille, papaver, distels. Andere bomen met meer waarde voor het Voedselbos, zoals fruit- en notenbomen profiteren van de luwte van wilgen, en de pioniervegetatie maakt de grond beter geschikt voor deze meer eisende bomen. Zodra die groter worden zullen we meer snelgroeiende bomen snoeien of wegruimen. Zo ontstaat een successie van verschillende beplanting, waardoor uiteindelijk de diverse beplanting behorend bij een Voedselbos zich kan ontwikkelen. Dat vergt echter tijd. Een tamme kastanje heeft meer dan honderd jaar nodig om tot volle wasdom te komen. Je kunt ook verwachten dat de opbrengst van deze hoogwaardige bomen tientallen jaren nog zal toenemen. Dat zal ik wellicht niet meer meemaken maar mijn kinderen en kleinkinderen wel. Het vraagt een aanpassing van traditionele planning om de meerwaarde van deze duurzame ontwikkeling voor te bereiden en te laten ontstaan.
4. Verbinding tussen initiatieven. Hoewel onze kavel ook naar Oosterwold-begrippen ruim is, biedt een Voedselbos van amper een halve hectare als losstaand project niet voldoende basis om tot een volwassen Voedselbos en ecosysteem uit te groeien. Daarvoor is het belangrijk om verbinding te maken tussen dit project en de omliggende projecten. Gelukkig ligt onze kavel tegen een bosstrook van Staatsbosbeheer, zodat ons project ook profiteert van het ecosysteem dat het bos biedt. Over en weer. Wij zijn ook met Staatsbosbeheer bezig om te komen tot gezamenlijk beheer van de bosstrook. Daarnaast is het ook een uitdaging om verbinding te maken tussen de beplanting van onze kavel en die van onze buren. Zo kan er een samenhangend ecosysteem ontstaan, met veel variatie en ook verbindingszones, zoals singels langs de wandelpaden. Dat is echter niet van tevoren geregeld. Dat moet dus nog tot stand komen wanneer medebewoners zich vestigen en met bouwen en beplanten beginnen.
5. Ook sociale verbinding: ontmoetingsplek. Het verbinden van initiatieven kan je niet alleen vanuit biologisch of ecologisch perspectief bekijken. Het is vooral belangrijk dat er ook sociale verbinding ontstaat tussen bewoners in de wijk en tussen wijken. Wij hopen ook dat ons project, vooral met de beschikbaarheid van de Tuinkamer tot een ontmoetingsplek voor mensen met groene en creatieve ideeën wordt. Hopelijk biedt ons Voedselbos ook inspiratie die ertoe zal leiden dat Voedselbos principes ook door andere initiatieven in Oosterwold gebruikt gaan worden om de kavels te ontwikkelen en al deze functies te ondersteunen: wonen, landbouw, natuur, publieke ruimte, recreatie, educatie, werk, kunst, enzovoort.

Louis Dolmans van Stichting Akker naar Bos (en Heg en Landschap) was als voorzitter van het organiserend comité blij met de one-liner die ik bij toeval produceerde op de opmerking: Maar jullie project is zo uniek: "Ja, ons project is nu misschien uniek, maar we moeten er voor zorgen dat onze projecten snel niet meer uniek zijn". Ik hoop in ieder geval dat de ideeën van Voedselbos in Oosterwold veel navolging en vruchtbare bodem zullen vinden.

Over de aanleg van Voedselbos in Oosterwold hoop ik op de het Stadslandbouwplein Oosterwold op 23 juni samen met Eveline Stilma van Innoplant ook een toelichting te geven.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2018

Zaterdag was het weer zover! Buurtborrelzaterdag aan de Frederik van Eedenweg. En deel van die traditie is dat het dan schitterend weer is.. Die traditie hield stand. De bijen van Marjon, waarover we gisteren blogden, stonden dicht bij het terras van het grote huis. Het leek ons daarom verstandig niet daar te borrelen. Dus maakten we onze parkeerplaats vrij, pakten twee werkbokken en drie steigerplanken en een keurige bar was gemaakt. Het was gezellig. De beelden zeggen genoeg toch?

Theo Baart maakte foto's voor zijn fotoproject Atlas van de metropoolregio.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 mei 2018

Vorige week donderdag ontving Marien een excursie van de kenniskring moestuinen uit Almere. Tegen het eind van de excursie kwam de groep weer terug op ons hoofdpad en komt één van de deelnemers het bijenpad afgelopen. Ze waarschuwt: "er hangt een bijenzwerm in de boom". Grappig is dat een grote groep dus op zo'n meter langs de zwerm is gelopen en de zwerm niet heeft gezien.

Toevallig hebben onze imkers Marije en Dennis in het weekend met buurvrouw Marjon afgesproken dat als er een zwerm komt, deze voor haar is. Ze wil graag haar eerste volk hebben. Dus Marien maakt de excursie af, de groep gaat door naar de stadsboer.

Ondertusssen ga ik bellen. Marije is onderweg naar een repetitie, Dennis pakt zijn spullen (en naar later blijkt, ook zijn dochters). Marjon komt als een haas aangefietst. Verre buurman en imker Hajo vindt het ook leuk om te komen.

Waarschijnlijk is uit onze bijenkast een tweede koningin geboren. Daarmee is waarschijnlijk de oudste koningin gaan zwermen met een deel van het volk. Als het goed is hebben de bijen dan voor drie dagen voedsel bij zich. Ze hebben hun buikjes vol gegeten.

Nu zijn ze in een duindoorn geland. Hiernaast zie je ook ingenieus de bijen elkaar en de boom gezamenlijk vasthouden

Als de excursie weg is en iedereen is gearriveerd gaan we met z'n allen kijken bij de zwerm. Dennis checkt ook nog even in de kast of niet het hele volk is gaan zwermen. Dat is niet het geval. Ook de kast is nog gevuld.

En dan is Dennis er helemaal klaar voor:

Hij maakt het volk nat met een waterspuit. Hierdoor kunnen ze niet eenvoudig wegvliegen als hij ze daarna met zijn veger in de nieuwe kast probeert te vegen.

Hij heeft zijn bezem in de aanslag.

En zo zitten de bijen in de kast. Die we dan mooi sluiten. Om het volk niet te veel te verstoren laten we de kast nog even staan.

En tevreden kijken de imkers elkaar aan: Dit hebben we goed gedaan. Marjon is heel blij met haar nieuwe volkje. Want ja, alleen met je eigen volkje ben je imker....

Marjon en Dennis moeten allebei kinderen in bed stoppen. Dus zij gaan naar huis. Hajo blijft nog even een glaasje wijn drinken.

Als ik anderhalf uur later nog even check of het fototoestel niet buiten is blijven liggen (dat blijkt niet het geval), kijk ik nog even bij de kast.

Hé, geen bijen op de plank.... Waar zijn ze dan?

Oeps! en ze hangen weer in de duindoorn.... Als ik het de heren meldt, gaan ze samen even kijken.

Tsja.. En dan gaat Hajo zijn pak toch maar weer aantrekken...

En het hele feest gaat van voor af aan weer van start. Bijen natspuiten, vegen, nu iets harder schudden om te zorgen dat de bijen in de kast zitten en maar hopen dat ze nu wel blijven zitten...

En dan zien we de bijen op de plank stetselen. Door hun gedrag laten ze aan eventueel nog rondvliegende bijen zien, dat ze hier moeten zijn.

Dat is voor ons geruststellend. Eerder op de avond van dit gedrag minder duidelijk. Mogelijk ruikt de kast toch al meer "eigen".

En dat blijkt het geval.

Twee dagen later zet Marjon de kast over naar haar prachtige bijenschuur. Daar zijn de bijtjes direct heel tevreden en beginnen meteen hun raten te vullen. We zijn benieuwd of we iets van de koninginnevlucht zullen zien.

Veel plezier buurvrouw Marjon met je eigen volkje!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 27 mei 2018

Sinds we op de kavel wonen, is Marien zelf onze aannemer. Dat is vaak leuk, veel werk, maar soms ook spannend. Zoals wanneer je een vloertje voor een fietsen schuurtje moet laten storten. Je zoekt iemand die het voor je stort, je berekent hoeveel beton nodig is en je bestelt een betonwagen. Eigenlijk best te overzien, maar toch. En oh ja, je moet natuurlijk je te storten werk en je wapening op orde hebben. Omdat dit vergunningvrij en zonder onderheiing is hebben we de gemeente gelukkig niet nodig.

Woensdagochtend was het dan eindelijk zover: Om zeven uur rijdt de betonwagen ons pontificaal voorbij. "Die zal zo wel bellen" zegt de aannemer (Marien) stoer. Maar hij heeft gelijk. Twee minuten later gaat de telefoon over en leiden we de betonwagen naar de Frederik van Eedenweg.

De chauffeur van de betonwagen vindt het huis zo leuk dat ie voor uit zijn auto speciaal een fototoestel haalde en de woning vastlegde.

Eerst gaat de wagen van de betonpomp naar achteren om slangen klaar te leggen, aan elkaar te koppelen en de slag alvast met een dun mengsel voor te spoelen.

Hiermee voorkomt ie dat het beton in de slang vast blijft zitten als het een beetje dik is. En dat is het... Marien had extra vloeibaar besteld... jaja.. Dat beton was dus niet zo dun.

Gelukkig kan de betonwagen ook water bijmengen. En kunnen we even later wel vloeibaar storten.

Aan het eind blijft (gecalculeerd!) een beetje beton over. Dat laten we uitvloeien over een deel van de oprit dat door veelvuldig keren steeds tot blubber wordt gereden... Zo lossen we het ene probleem met het andere op.

Inmiddels hebben we het (toch al best gladde vloertje) van een dunne egaline laag voorzien. En Marien heeft het begin met het dak gemaakt, door de balkjes te plaatsen. Daarnaast hebben we een begin van een pergola gemaakt waardoor een echt erf aan de westzijde van ons huis lijkt te ontstaan... Work in progress.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 mei 2018

Deze week kregen we een nieuwsbrief van Fruittuin.com. Bij Fruittuin hebben we de meeste van onze vruchtbomen twee jaar geleden besteld, daarom krijgen we nog steeds een nieuwsbrief.

Fruittuin waarschuwde dat dit jaar veel fruitbomen en vooral appels dit jaar door omstandigheden veel vrucht maken. Als bomen veel vrucht maken, groeien ze relatief weinig en als ze heel veel vrucht maken kunnen ze zich ook "dood"groeien. Alle kracht gaat namelijk naar de vruchten. Bovendien kunnen de takken dat vaak nog neit dragen.

Fruittuin stuurde een heel heldere instructie mee, die ik hieronder (met bronvermelding) letterlijk overneem.

Wij hebben woensdag met z'n tweetjes alle fruitbomen van dichtbij bekeken. Zijn er teveel vruchten dan hebben we die weggehaald. Is wat vormsnoei nodig, dan hebben we dat ook gedaan. Best een klus als je tussen de veertig en vijftig fruitbomen hebt. Maar ook leuk! De bomen hebben zo'n verschillende vorm, opbouw en groeisnelheid. Dat is best leuk om eens intensief naar te kijken.

En dan zijn we best een beetje trots op hoe het er nu al uitziet! (onder de foto: tekst uit de nieuwsbrief van Fruittuin)

NIEUWSBRIEF FRUITTUIN.COM

Door de zeer goeie bestuiving dit jaar, hangen aan veel fruitbomen te veel vruchten. Als er te veel vruchten aan de fruitboom hangen, worden ze vaak minder lekker en vallen ze er te vroeg af. Ook groeit de boom niet voldoende meer en raakt uitgeput. Er kunnen zelfs takken uitknappen door het  gewicht. De boom zal waarschijnlijk ook een jaar geen vruchten meer geven (beurtjaren). De oplossing hiervoor is het “dunnen” van de vruchten: het weghalen van een aantal vruchten. Daarvoor is het nu de juiste tijd.

Het uitdunnen van de vruchten van fruitbomen

U wilt een zo groot mogelijke opbrengst van uw fruitbomen en dan is het natuurlijk bijna niet te begrijpen dat iemand beweert, dat het beter is om het aantal vruchten aan de boom te verminderen. Maar juist om een zo groot mogelijke opbrengst te kúnnen krijgen is het heel belangrijk om op tijd te "dunnen".

Als u uitdunt worden de vruchten groter en smaakvoller en zal de boom elk jaar vruchten geven!

Advies: ongeveer per 10 cm 1 vrucht.

X1 is de dikste met een vaak wat kortere en dikkere steel

x2 moeten weg

x3 moet weg als de 1na dikste goed is en als de boom op normale en lichte grond staat

x3 mag blijven als het al een oudere boom is en op zeer goede grond staat

Bij nog jonge bomen is het aan te raden om maar per handbreedte 1 appel te laten zitten.

Je krijgt dan wat grotere appels die beter uitrijpen.

Afbeelding na het dunnen

Let op: Voor peren en nashiperen geldt hetzelfde.

Kersen, kweeperen en mispels hoeven normaal niet gedund te worden.

bron: nieuwbrief van Fruittuin.com

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 mei 2018

Albert en Janneke (buren van nummer 13, staan met een interview in de nieuwsbrief Oosterwold: Wat een leuk verhaal!

Van nomade naar landbouwer

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 mei 2018

Vanmiddag fiets ik in stormachtig weer naar huis. Ik krijg mijn trappers nauwelijks rond. En eigenlijk ben ik blij dat ik op de bank zit. Maar het insekten hotel waar ik al een paar dagen aan werk, lokt ook. Na het eten (van onder andere de eerste radijsjes uit de moestuin) kleed ik mij toch nog even om. Op hakken een insektenhotel maken is toch wat zot.... En het lukt mij om het hotel vol te krijgen! Okee in de kalkzandsteen blokken moeten nog gaatjes geboord, maar er moet nog iets te doen blijven...

Kom maar, kommaar insekten!

En dan doe ik nog een klusje door huisnummers op de vuilniscontainers te zetten. En dan loop ik nog even bij Marien langs, die met Stefan aan het spelen is. Wat heerlijk dat niemand daar last van heeft... Dit was deel van de droom Paradijsvogelbosje! Welterusten allemaal!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 13 mei 2018

Afgelopen dagen hebben we onze aandacht verdeeld tussen de tuin en de bouw van een fietsenschuurtje.

In de moestuin moet nu alles gezaaid worden. Kwetsbare planten hebben we in een lage kas gezaaid, en erwten, bonen en peulen uiteraard in de volle grond.

Maar in de rest van de kavel zijn we vooral bezig met distels trekken. Want die Akkerdistels komen met duizenden tegelijk op, en ze worden zo groot dat ze de andere planten verdringen. Gelukkig beginnen de bomen en struiken nu goed te groeien, dus op sommige plekken zoals op de 'rand' achter de grote woning kan je al een beetje verdwalen. Het zoekplaatje met Marie-José moge dat duidelijk maken.

We willen een fietsenschuurtje achter de grote woning zetten. Dat stond al in het ontwerp. Maar we hebben lang gedubt hoe we het zouden maken en met welk materiaal. Omdat het schuurtje grotendeels in de aardwal komt te liggen moet het wel robuust zijn. Maar liefst ook niet te duur.

Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij een betonnen schutting, waarop we later een dak gaan zetten, en met een deur maken we het schuurtje toegankelijk aan de voorkant. Dus hebben we betonnen palen en planken besteld. De leverancier was zo vriendelijk om met zijn 'Kooiaap' tot de hoek van het huis af te te leveren. Dus dan hoeven we maar een meter of 15 te verplaatsen. Maar als zo'n paal van 280 cm lang dan zo'n honderd kilo blijkt te wegen, moet je toch listen verzinnen, om ze bij het schuurtje in aanbouw te krijgen. Helemaal tillen is niet te doen, dus aan één kant tillen en draaien.

Van tevoren maak ik een diepe kuil voor de paal. Eerst met de spade en daarna met de grondboor. Als het gat diep genoeg is kantel ik de paal erin. Maar één keer erin krijg je hem er niet meer uit. Het gewicht plus de kleefkracht van de klei maakt het onhanteerbaar. Vandaar dat uiteindelijk de palen niet helemaal gelijke hoogte hebben gekregen. Dus ik moet ze waarschijnlijk nog afslijpen. Het lastigste is dat de palen precies op de juiste afstand van elkaar moeten staan zodat de planken precies in de sleuven passen. Die planken wegen ook wel zo'n 40 kilo, dus het is nogal een workout om ze op z'n plek te krijgen.

Uiteindelijk staat de betonnen schutting. Nu kunnen we het hout voor het dak en de gevel en deur berekenen. Wordt vervolgd dus.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 mei 2018

Vanavond heb ik de posters n het informatiebord maar weer eens bijgewerkt. Sommige prints waren door de zon behoorlijk verkleurd... nu is het allemaal weer leesbaar!

Kom maar weer langs, al die belangstellenden....

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 mei 2018

Zondag kregen we een appje in een groep die wij "Bijenparadijs" noemen. "zijn jullie thuis" "dan komen we een nieuw bijenvolk brengen". En vijf minuten later staan Marije en Dennis bij ons op de stoep... met een nieuw bijenvolk.

Dennis brengt de kast naar de westelijke boomgaard.

En dan heeft Dennis de kast op zijn plek. En wij krijgen een opdracht: Morgenochtend het deurtje openen.... En dan komen de bijen heel rustig naar buiten... Nu maar hopen dat de koninginne broed uitkomt.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 april 2018

Vandaag is een bijzondere dag voor ons. Eén van de eerste aanwinsten op onze kavel was een zeecontainer. En wat waren we er blij mee! Het was februari, ijzig koud en wij maar bomen planten.... Dus we hebben alles in die container gedaan, eten, drinken, koken.. we hebben er nog net niet geslapen (dat deden we in de schuur). De laatste maanden was het een aangename opbergplek, maar we hebben steeds meer van onze spullen gewoon in huis.

Toen Simon en Joke (van nummer 50) een week of wat geleden hun kavel kregen, dachten wij... zouden ze al een container hebben. Dat bleek nog niet het geval. Dus wij gingen eens door de container en dachten, met een rondje langs de vuilstort hebben wij die container leeg. Voordat we dat doen hebben we Egon en Noortje nog even gebeld, die ons van ons schuldgevoel helpen, omdat we van waardevolle materialen afscheid nemen.

We wandelen even langs bij de buurman, ik noem 'm altijd Held Henk. Hij heeft apparaten voor alles wat we zelf niet kunnen tillen... (bijna dan ;-)). En vanochtend om 11 uur was het dan zover. Simon heeft tegels klaargelegd en wij hebben de container leeg. We waarschuwen onze directe buren dat auto's op de weg gevaar lopen want.... we gaan een container verplaatsen.. En over dat verplaatsen spreken beelden eigenlijk meer dan voor zichzelf....

En dan staat de container op zijn plek! Het eerste verticale gebouw op de kavel van Simon en Joke. Simon is zichtbaar in z'n sas. Hij is "Rondom gelukkig in Oosterwold".

En dat snappen wij best! Komende begint ie met bouwen... In augustus kan ie er wonen....

En wij... wij keren terug naar de plek waar wij Domweg gelukkig zijn, nu we vrij uitzicht hebben zonder steeds tegen de tijdelijkheid aan te kijken. En hoe dat er uitziet.... Nou in eerste instantie vooral rommelig...

Maar ja, dat hoort een beetje bij ons geluk....

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 april 2018

Vanochtend zijn de hulpdiensten op bezoek gegaan bij drie Kavelwegen. Wij mochten met de Frederik van Eedenweg het spits afbijten.

De bijeenkomst kwam tot stand op inititiatief van de brandweer, en gebiedsregisseur Ivonne heeft een bezoek bij drie kavelwegen en hun Verenigingen gearrangeerd, met de GGD en politie erbij, en naast Ivonne nog twee mensen van de gemeente. Dus was het kwart over negen plotseling druk met fel gekleurde en gestreepte wagens op onze Kavelweg.

Vervolgens hebben vier bewoners van onze wijk met de diensten in de Tuinkamer van het paradijsvogelbosje bij een kop koffie van gedachten gewisseld.

Aanleiding was de onduidelijkheid voor de hulpdiensten waar ze moeten zijn als er een oproep komt.

Gelukkig is er in de tussentijd bij veel wijken e.e.a. veranderd. Net als bij ons staan er eigenlijk overal straatnaambordjes. En waterleverancier Vitens stemt zelf met de brandweer af waar de hydranten (brandkranen) komen.

Maar de navigatiesystemen van de hulpdiensten blijken de meeste wegen van Oosterwold nog niet te kennen. Bovendien helpt de systematiek van huisnummers niet mee aan het vinden van huizen. De gemeente zal deze systematiek in ieder geval ook delen met de hulpdiensten.

Onze brandkraan is pas aangelegd, dus die lag er keurig bij. Wij voelen als Vereniging wel een verantwoordelijkheid dat de brandkranen bereikbaar blijven, en niet overgroeid raken of onder de klei worden gestort.

Tenslotte waren er wel wat vragen over hoe hard je mag en kan rijden over de wegen van Oosterwold. Er is bij ons inderdaad af en toe wel een hobbeltje. Maar, dat moet me van het hart: Heel Almere ligt vol met hoekige drempels, waar de hulpdiensten niet met vijftig kilometer per uur overheen kunnen. Het lijkt erop dat de huidige situatie niet zorgwekkend is, en dat een vinger aan de pols, en af en toe een kopje koffie met de wijkagent een prima vooruitzicht biedt.

En wij zullen er naar streven dat iedereen een duidelijk leesbaar huisnummer aan de weg heeft, zodat vooral de bezorgdiensten niet dolend rondrijden.

Als Google Maps nu eens de moeite zou nemen om onze weg op te nemen, wordt het pas echt handzaam.

Aan het einde van het overleg bij ons ontstond wel enig rumoer, omdat de wagens van de hulpdiensten nogal pontificaal op de weg geparkeerd stonden, en de buren en Gert-Jan Bon er voor de aanleg van de weg niet door kon. Sorry allen. Het was even improviseren.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 20 april 2018

Afgelopen hebben twee buren: Ron en Johan en Anneke reuzestappen gemaakt en in een paar dagen een heel huis op de fundering neer weten te zetten. Dat geeft de wijk in een keer een heel ander aanzien, zoals deze prachtige foto gemaakt door Simon's drone laten zien.

Met het prachtige weer van de afgelopen dagen staan de huizen letterlijk te blinken en schitteren in de zon. Bij Albert en Janneke zijn het de super-glanzende dakpannen die voor extra lichtinval zorgen. Bij Ron is het de aluminium coating van de isolatie die oogverblindende aanblik biedt.

Maar hier blijft het niet bij, want we konden maandag weer nieuwe buren verwelkomen: Simon en Joke hebben de grond gekocht. Traditioneel is al geworden dat er een vlag wordt geplant. Omdat de dienst GEO nog niet geweest was, moeten we een beetje gokken, maar volgens Simon's GPS moet het aardig kloppen. Net als in

het wilde westen, kijkt hij met de ochtendzon uit op een groeiende wijk, en biedt het westen nog een uitzicht op de maagdelijke akker. (Vlagfoto's van Marjon)

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 10 april 2018

Wij hebben vorig jaar alle energie gericht op de bouw van twee woningen, en daarom geen tijd besteed aan de moestuin. Dat heeft wel tot gevolg gehad, dat zich vorig jaar een enorme hoeveelheid onkruid meester heeft gemaakt van de moestuin. Enorme graspollen, ridderzuring met forse wortels. Hiernaast is een foto van vanochtend.

We willen dit jaar weer werk maken van de moestuin. Maar dan zie ik er toch wel uit als een berg tegenop om alles te moeten omspitten en alle onkruid te moeten uitspitten. Maar er gloort hoop. Buurvrouw Marjon heeft vorige week een spitmachine gekocht, en ons aangeboden dat we deze mochten lenen.

Dus hebben we het compacte maar toch loodzware dieselapparaat van de buren naar onze moestuin gemanouevreerd. Toch altijd wennen aan zo'n apparaat met niet iets teveel knopjes om alles meteen goed te snappen. En toen we hem eerst aanzetten, bleek dat ie vast liep in de grote hoeveelheid gras en onkruid.

Toen heb ik eerst met een zeis de grootste onkruiden afgemaaid, en de grootste pollen gras uitgestoken. En toen de bosmaaier er overheen, zodat er alleen nog korte stompjes van het onkruid over was. En passant drie bomen uitgespit, die zich in de moestuin hadden gevestigd.

En toen weer opnieuw met de spitmachine aan de slag. Uiteindelijk ben ik meer dan vier keer over de hele moestuin heen gegaan. Tussendoor compost opgebracht en met wat kalk erbij doorgespit. Gelukkig was het geweldig weer, dus kon ik 's avonds tot acht uur doorgaan (Marie-José was toch laat met eten :-))

En zowaar, ziet het er nu toch als een moestuin uit. Althans als een stuk grond waarin je kunt gaan zaaien en aardappels en uien kunt poten. Dat gaan we komende week zeker doen.

Hiernaast ook nog een foto in de avondzon van onze trots, een wilg die helemaal vol zit met katjes, en waaraan zich een hele generatie hommels kan laven.

Ik had niet gedacht dat we het in een dag zouden redden. Met hulde aan de mechanisatie en geweldig dat we de machine konden lenen van Marjon.