Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 september 2020

Op Zaterdag 19 september houden de Kruiderij Hof van Eeden en het voedselbos van Paradijsvogelbosje open tuin. Twee totaal verschillende tuinen waarin ecologisch wordt getuinierd. En waarin het nodige te oogsten en te zien valt.

Alie kweekt in de Kruiderij een groot assortiment kruiden voor allerlei gebruik. Het Paradijsvogelbosje is ingericht volgens voedselbosprincipes met overwegend inheemse bomen, struiken en planten.

Vorige maand hebben we al een rondleiding gegeven. Er zijn nu weer andere planten en zaden te vinden, en vorige maand moesten we een aantal mensen teleurstellen, omdat de groep anders te groot zou worden. 

Vanwege de Corona regels ontvangen we twee keer een kleine groep van acht mensen. We bezichtigen de tuinen en ondertussen vertellen Alie en Marien alles wat je weten wilt over deze tuinen. De tuinen gaan nu langzaam naar hun herfsttooi en zien er weer heel anders uit dan een maand geleden. Even gluren bij de buren en inspiratie opdoen voor je eigen tuin!!

Na afloop van de rondleiding bestaat de gelegenheid om vers geplukte zaden uit beide tuinen te kopen en vervolgens te gebruiken op je eigen kavel. Voor de zaden vragen wij een kleine bijdrage die op de zakjes staat aangegeven.

De entree is gratis alsook de koffie en thee die natuurlijk klaar staat. Schrijf je snel in, want vol=vol. 

Rondleiding 1 start 's ochtends om 10 uur. Rondleiding 2 start 's middags om 13.00 uur.

Inschrijven kan bij Marien van het Paradijsvogelbosje per mail Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. . Graag je naam/ adres en telefoonnummer meesturen. Geef ook aan of je voorkeur hebt voor 's ochtends of 's middags.

Uiteraard leven wij de Coronaregels na en vragen we u om bij klachten niet te komen. We verheugen ons op leuke rondleidingen. Voor informatie over de Kruiderij Hof van Eeden kan je op Facebook kijken. Binnenkort ook een website.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 augustus 2020

Afgelopen week werden we opgeschrikt door een korte maar hevige stortbui met storm, als een orkaan. Een Iep langs onze Paradijsvogelweg moest eraan geloven, zoals we eerder berichten. Toen ik eergisteren in de bosstrook rondkeek, bleken er nog een drietal flinke essen te zijn omgestormd. Of tenminste, omgestormd: geknakt, vanaf de wortel. Dat is meestal een teken dat de boom redelijk gezond was. Anders zou de boom in de grond van zijn wortels scheuren. Bomen zijn extra kwetsbaar voor zomerstormen, omdat juist de meest gezonde bomen de grootste boomkruin hebben, en vol in het blad vangen ze dan enorm veel wind.

In één essenboom langs de bosrand hadden we vorig jaar geleden een vleermuizenkast gehangen, gemaakt door onze zoon Roy. De behoorlijk dikke boom hing schuin in een tweetal Haagbeuken, waardevolle bomen die de lacune van omvallende essenbomen moeten omvallen. Die kunnen niet maandenlang die druk van een paar ton gewicht torsen. Bovendien is zo'n schuin hangende boom gevaarlijk wanneer er toevallig iemand onderdoor loopt. Daarom heb ik voorzichtig de boom in stukken gezaagd met mijn reciprookzaak, en uit de Haagbeuken laten zakken. Wat een enorme hoop stammen en takken en bladeren van één boom! Maar de Haagbeuken zijn weer vrij.

De vleermuizenkast heb ik losgeschroefd. Dat biedt ook de gelegenheid voor een inspectie. En jawel, er zitten poepresten in de kast, bewijs dat de vleermuizen hun weg naar deze kast hebben weten te vinden. Geweldig! Vervolgens heb ik een nieuwe plek voor de kast gezocht en

opnieuw vastgeschroefd in een nieuwe essenboom. Hopelijk blijft die weer een paar jaar staan.......

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 augustus 2020

Sinds vorige week lopen er weer twee stagiaires mee op het Paradijsvogelbosje: Senna en Finn. Zij volgen de opleiding toegepaste biologie bij de Aeres MBO. Hopelijk kunnen zij veel opsteken van de activiteiten die we hier doen. In dit seizoen zien we al het fruit aan de bomen. Ook gaan we bomen snoeien en een aantal rooien om ruimte te maken voor andere, meer waardevolle bomen die nu steeds groter worden.

Afgelopen week hebben we met Senna en Finn al een flinke klus opgepakt: De wilgenhut bijsnoeien. Deze hut staat er nu zo'n ruim vier jaar toen onze dochter Irene de hut gebouwd heeft als Beeldende Vorming project op de middelbare school. Als we nu naar die blog terug kijken herkennen we de hele kavel niet meer! Ieder jaar groeit de hut flink. Het eerste jaar nog voorzichtig, zoals je op de blog van augustus 2016 kon zien van ons meest favoriete plekje van Almere. Nu stond er een enorme pruik van meer dan twee meter op. En het snoeien lijkt dan wel op een bezoek aan de kapper. Eerst de grote happen eruit, en dan bijknippen totdat de vorm weer helemaal top is. 

Vandaag zijn we ook even naar Buitengewoon Almere gegaan met twee gevulde tassen met grote courgettes en pattisons, die voor ons teveel waren, maar die via Buitengewoon Almere terecht komen bij gezinnen die deze groente graag ontvangen. Organisator Millicent ontvangt ons hartelijk, en geeft uitleg aan de stagiares over de doelstellingen en werkwijze van Buitengewoon Almere. Leuk ook om de vrijwilligers aan het werk te zien met alle waren, om in kratten de verdeling te maken. 

We gaan zes weken samen met de stagiares leuke en productieve dingen doen. We verheugen ons erop. Misschien maken ze er wel een blog van.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 augustus 2020

We zijn al een tijd aan het experimenteren met onze vijver en helofytenfilter. Dat komt omdat wij met z'n tweeën zo weinig water gebruiken, dat daarmee de belasting van het filter niet optimaal is. Ook is het een raar seizoen, met extreme droogte in het voorjaar, en opnieuw in het midden van de zomer, met hoge temperaturen. Daardoor ontstaat er veel troebel water en rotting van plantenresten.

We hebben nu twee pompen in gebruik genomen. Eén pompt iedere dag 200 liter water in de pompput en over het helofytenfilter. Daarmee wordt het huishoudelijk water verdund, en wordt voldoende water toegevoerd naar het helofytenfilter.

Een tweede pomp laten we een deel van de dag water pompen in een kanaaltje aan de bovenzijde van ons 'schiereiland' bij de vijver, zo'n 1,5 meter boven waterhoogte. En met een grote bocht laten we dat water via een beekbedding stromen naar de andere kant van de vijver. Hierdoor creëren we circulatie in de vijver, en door het stromen en bubbelen van het water, neemt het zuurstof op, waardoor er, met name in de zomer meer zuurstof in het water van de vijver komt. Omdat er met deze warme dagen een soort bacterie-film op het water komt te liggen, is de toevoer van zuurstof belangrijk om anaerobe bacteriën te minimaliseren.

De beekbedding heb ik uitgestoken uit de weide. De ondergrond is nog behoorlijk kleiïg. Maar toen we voor het eerst de pomp aanzetten, verdween een groot deel van het water in de grond. Daarom hebben we met klei de bodem van de bedding ingewreven, en de volgende dag ben ik met blote voeten de bodem wezen 'masseren', totdat een mooie modderige maar gladde en ondoordringbare bedding ontstaat.

Dat probeer ik op een avondje te doen, en dat wordt natuurlijk een heftig avondje, tot in de schemering.

Ons mini-beekje is ook goed voor het vakantiegevoel, als we op het bankje uitkijken op de vijver. Dan hoor je het water zachtjes borrelen en klateren. Misschien later nog wat plantjes erin, maar het eerste resultaat is al leuk. Heerlijk als je zondagochtend een kopje koffie drinkt op het bankje.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 augustus 2020

Wat ging het tekeer gisteravond! Er viel niet alleen zo'n 30 mm regen in een goed half uur, het stormde ook, en het werd bijna donker, zodat je alleen de schimmen van bomen zag zuchten onder de rukkende wind. Het deed mij het meeste denken aan die onwezenlijke filmpjes van Hurricanes uit Amerika. Er cirkuleren indrukwekkende filmpjes op internet. Duidelijker dan grauwe vage foto's die ik heb geschoten.

Net toen de wind ging liggen kregen we een telefoontje van buurvrouw Marjon, dat er een grote iep langs de paradijsvogelweg was omgevallen. Hoewel het weerbericht sprak over een noord-oosten wind, kwam de korte maar heftige storm evident uit het zuiden. Daardoor ontstond er een soort fuik tussen de bosstrook van Staatsbosbeheer en de iepenrij langs de Paradijsvogelweg. De eerste iep, precies midden in die fuik heeft het begeven. Hij is als een lucifer afgeknapt en lag dwars over de weg. 

Marjon had boer Henk van de overkant al gevraagd, en die kwam met zijn wielkraan om de boom langs de kant te schuiven. Geweldig, zo'n buurman! Het bleek ook dat de brandweer handen tekort kwam om bomen elders in Oosterwold en Almere weg te ruimen. Toch hebben we de politie nog maar gebeld om te vragen de boel vandaag op te ruimen. Dat kwamen ze ook doen, tenminste de boom in een paar stukken zagen. Ook moet er nog een gebroken tak uit een andere boom gezaagd worden, om te voorkomen dat iemand die op z'n hoofd krijgt.

Bij ons op de kavel zijn er een paar flinke takken uit wilgen gebroken. De auto lag er bijna onder bedolven, maar geen schade, omdat de gebroken takken nog aan de stam bleven haken. En de wilg groeit wel weer aan. Die is, laten we zeggen, wat vervroegd geknot. Onze paden zijn veranderd in een woestenij van kriskras neergeslagen kruiden. Dat vraagt een flinke snoeiactie. En helaas heeft onze grootste zonnebloem van meer dan twee meter het hoofd moeten buigen. Die mag een poosje verder leven op de vaas.

Ook hebben we de drie zonwering doeken geofferd. Twee zijn los gescheurd, en de derde zat met magneten op het dak geklemd. Het heten supermagneten, maar hiertegen waren ze niet bestand. Maar er is dus ook niets gescheurd. 

Het is natuurlijk zonde van de grote iep. De verkeerde boom op de verkeerde plaats....

Als we optimistisch zijn, kunnen we zeggen dat de plantjes lekker water hebben gehad. Het voelt wel gek als het nu weer dik boven de 25 graden is. Zo lekker als het gisteren was opgefrist. Iets subtieler dan gisteren mag er deze week nog wel een paar keer een buitje bij vallen.

(met dank aan Marjon voor de eerste foto met de boom over de weg).

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 augustus 2020

Gisteren hebben we samen met Oogsterwold en Alie Raatjes van Kruiderij Hof van Eeden een rondleiding verzorgt, waarbij de deelnemers ook zaden kunnen verzamelen. Altijd leuk om een fotoverslag te maken. Bij deze:

An van Elst heeft de aanmelding geregeld via Oogsterwold. Er waren 15 deelnemers, best een grote groep om in Coronatijd goed te hanteren. We verzamelden bij Alie, waar we na een kopje koffie haar kruidentuin hebben bewonderd. Ongelofelijk dat de meeste planten niet meer dan een jaar oud zijn! Alie vertelt over alle kruiden de naam en de manier waarop de kruiden gebruikt kunnen worden, en ook hoe het zaad kan worden geplukt. In de kruiderij is ook een wilde kruidentuin met veel wilde peen, en een groentetuin met veel pompoenen. Na een goed uurtje lopen we via de doorwaadbare zone naar ons Paradijsvogelbosje.

Leuk ook aan de combinatie van deze twee tuinen is dat ze zo verschillend zijn. In de Kruiderij van Alie staan alle planten keurig onderhouden op soort bij elkaar. Terwijl in de natuurtuin van het Paradijsvogelbosje alles door elkaar groeit. Zeker nu, aan het einde van het groeiseizoen is het een flinke ruigte op sommige plekken.

Bij de rondleiding vertel ik dat we voedselbos als principe omarmd hebben om de kavel te ontwerpen, te beplanten en te beheren. Dat betekent dat de vaste planten, bomen en struiken de basis vormen, en zorgen voor een permanente begroeiing van de kavel. Dat past ook heel goed bij onze landschaps- en landbouwkavel, die voor een groot deel publiek toegankelijk is. Dan is het fijn, dat de bomen niet alleen groeien, maar ook voor voedsel en andere opbrengsten zorgen; dat ze schaduw en luwte geven, en zorgen voor onze privacy, terwijl bezoekers welkom zijn op onze kavel.

Tijdens de rondleiding heeft iedereen een zak en snoeischaar bij zich, en verzamelen we zaden van de planten die we tegenkomen.

Aan het Paradijsvogelbosje kan je wel zien dat de meeste bomen vijf jaar oud zijn, waardoor je op vele plekken in de schaduw en luwte loopt van de bomen en struiken die meters boven ons uit groeien. Wij gaan komende maanden een flinke selectie maken, zodat bomen, die de toekomst hebben goed kunnen doorgroeien. Daarvoor zullen dan andere bomen moeten wijken. Die hebben vijf jaar goed hun rol gespeeld om luwte, beschutting en privacy te regelen.

Na de rondleiding leggen we alle verzamelde zaden in onze Tuinkamer neer, zodat iedereen kan selecteren wat ze graag meenemen. Ik had de afgelopen weken al veel zaad verzameld van planten, die al rijp zaad hadden. Er is dus heel wat te kiezen, ook uit het zaad dat mensen van de Kruiderij van Alie hebben meegenomen.

 We schenken nog eens koffie en thee, zodat de gasten in kleine groepjes in de Tuinkamer hun zaden verzamelen. Zo houden we ons ook nog zoveel mogelijk aan de Corona-regels. Marie-José heeft al een flinke stapel zaadzakjes gevouwen van kranten, en geeft een minicursus zaadzakjes vouwen.

De stomste actie was van mij. Toen iedereen afscheid nam met wat zaden in de pocket, zou ik voor de laatste gasten nog even wat korfjes van het Kroonkruid afknippen, en met mijn nieuwe, scherpe snoeischaar knip ik een flinke jaap in mijn wijsvinger. Dus na deze genoeglijke ochtend moest ik met Marie-José eerst naar de dokterspost in Almere-Poort om mijn vingertop te laten hechten. Nu maar afwachten. Te hopen dat ik over een paar weken weer altviool en piano kan spelen.....

Vandaag maken we nog een ronde terwijl we bramen oogsten. Uit de moestuin oogsten we appelbessen, courgettes, pattisons, appels, aardappelen. Een tafel vol!

Ook drogen we de resterende kruiden en zaden in onze nieuw kruidendroogrek. en proberen we de rest van de zaden in bakjes en zakken te ordenen, zodat we de Tuinkamer weer een beetje toonbaar kunnen maken.

Er zijn nog genoeg zaden om meer Oosterwold te laten begroeien. Ook kunnen we verwachten dat er over een maand nieuwe en andere zaden afgerijpt zijn. Dus wellicht volgende maand opnieuw.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 juni 2020

Ik ben uiteraard mijn hele leven al muziekliefhebber, en als tiener al raakte ik gefascineerd om zelf luidsprekers te bouwen. Daar is van alles uit voort gekomen, meer en minder succesvol, maar de huidige speakersets in de woonkamer en in de Tuinkamer gaan al een aardige tijd mee. De vorige subwoofer was met de verhuizing overleden, dus sindsdien deed een noodspeaker uit de vorige zolder dienst. Een paar weken geleden zijn we begonnen samen met Eduard en Zilla om af en toe een avondje muziek te luisteren (zie de blog). Met kritisch luisteren viel mij op dat de lage tonen van de installatie in de Tuinkamer niet helemaal goed tot hun recht kwamen. Dat had zeker met de noodspeaker te maken. Dus is het plan geboren om nieuwe subwoofers te bouwen. De reden om een subwoofer te kiezen is dat je dan een betere opstelling kunt maken in de ruimte.

Welnu, dit verslagje met veel foto's is wellicht vooral interessant voor mezelf en voor later, maar wie weet raken lezers ook geïnspireerd.

Wat gaat er dan werken in de Tuinkamer? Het voordeel van een subwoofer is dat de luidspreker niet richtingsgevoelig is, en dus kan de luidspreker ook op z'n kop hangend onder aan een dichte doos worden opgehangen. Dan beschadigt het niet snel, en kan je de doos gebruiken als krukje, als het echt druk wordt.

Het ontwerp begint ook met uitzoeken hoe groot de subwoofer moet zijn, en welk chassis je uitkiest. Dat is dus niet een auto frame, maar de luidspreker elementen die je in de kast zet. Om goed laag te krijgen is een flinke speaker gewenst, en ook een flinke kast. Als de kast te klein is dan kan de speaker niet vrij trillen en komt er alsnog weinig bas uit. En dan wil ik een mooie speaker die toch weer niet te duur is, want je kunt, als je wilt heel veel geld kwijt in speakers. En het maakt ook uit waar je ze koopt. Soms betaal je twee keer zoveel voor hetzelfde chassis. Uiteindelijk heb ik bij Amazon een MHB-15 PA speaker van McGee gekocht voor een kleine 40 euri per stuk.

Ik heb een ontwerp gemaakt, dat kwa grootte past bij het installatiemeubel dat ik heb, en dat prima bruikbaar is. De hoogte is zo'n 45 centimeter, een prima zithoogte voor een krukje. Het materiaal is watervast verlijmd MDF van 18 mm dik. Met een beetje passen en meten kan het allemaal uit één plaat. Voor versteviging gebruik ik 43x43 mm balkjes, die tegelijk de pootjes vormen. Onder de schotjes verbreed ik de poten zodanig, dat ze gelijk komen met de buitenkant van de kast. En zoals je hier links kunt zien, wordt er tot 's avonds laat gewerkt, zodat het roze avondlicht via de ruiten het projectje in een mooi daglicht stelt.

Ze zeggen dat een luidspreker niet vierkant mag zijn, omdat er dan ongewenste resonanties gaan ontstaan. Daarom heb ik assymmetrische schotten ingebouwd, zodat er een soort onregelmatige werveling in de box ontstaat, die staande golven tegengaat. Ook dat gaat een beetje op het gevoel...

Een box moet dus de speaker zo vrij mogelijk laten trillen, maar moet zelf niet mee gaan trillen. Behalve de schotten, is er ook dempingsmateriaal voor nodig, en daarvoor worden doorgaans eierschuim platen gebruikt. Die heb ik met een nietmachine aan alle kanten op de binnenkant van de kast getackt. Dat is handig, want met een hamer of schroef kom je nergens in zo'n kast.

Bij een speaker hoort overigens ook een filter. Voor de subwoofer heb ik niet een hele nieuwe filter gebouwd. Die zit al in de satelietspeakers. Er is alleen een grote smoorspoel nodig die alleen het laagste doorlaat. Daarvoor heb ik dus twee spoelen van 15 mH uitgekozen. Dat zijn flinke klompen koper met een ferrietkern. Die laten vooral geluid door onder de 100 Hz, dus waar de satelietspeakers niet meer voldoende presteren.

Ook moeten er nog aansluitklemmen op. Ik heb gekozen voor klemmen, waar je banaanstekkertjes in kunt steken.

Hoewel ik flinke kasten bouw, is het chassis ook groot, en moet ik woekeren met de ruimte om de aansluitklemmen en een kleine basreflex een plek te geven. De basreflex is ervoor om de speaker nog wat meer vrijheid te geven. Zonder reflexpoort houdt de lucht in de kast de speaker als het ware tegen. Nu kan er telkens wat lucht ontsnappen. Die buis mag ook weer niet te groot zijn, want dan krijg je zogenaamde 'akoestische kortsluiting': dan gaat het geluid uit de reflexpoort het geluid uit de speaker uitdoven, omdat het in tegenfase is. De afstemming maakt dat er minimale uitdoving ontstaat, en zeker niet op één resonantiepunt. Dat heb ik niet echt getest maar doe ik een beetje op het gevoel. Misschien is deze reflexpoort wat aan de kleine kant, maar voldoende voor de ruimte die ik de speaker wil geven (hoop ik).

Als de kast in elkaar is geschroefd en gelijmd, dan moet ie eerst geschilderd worden: grondverf, de gaatjes van de schroeven plamuren, en weer grondverf. Gelukkig droogt de acrylverf tegenwoordig lekker snel. Voor het uiterlijk kies ik voor hamerslagverf, die wij ook op alle zichtbare staalconstructies in de Tuinkamer gebruiken. Dat is een beetje gekke verf, helaas met tolueen, dus niet zo milieuvriendelijk. Het droogt ook heel snel. De eerste laag smeerde ik er in de volle zon en middagwarmte op. Dan kleefde mijn kwast zo ongeveer aan de kast vast, zo snel droogde het in. De volgende laag dus maar uit de zon en in de ochtend erop gebracht. Helaas komt er geen typerend hamerslag patroon. Dat moeten we dus eerst nog maar op de staalconstructie proberen. Desnoods later nog een laagje verf er overheen. Het zijn wel strakke blokken geworden zo.

Onder de pootjes zit dik vilt tegen krassen, en ook tegen het trillen van de speakers.

Als de verf droog is, komt het magische moment dat je de speaker erin kunt monteren, doorverbinden met de aansluitklemmen en smoorspoel. En dan aan de versterker.

En...... hoe klinken ze? Ik ben wel tevreden. Stevig laag geluid. Het gaat mij niet zozeer om hard laag, maar goede diepte. Dat is vooral bij orkestrale klassieke muziek een belangrijk criterium. Goede diepte voorkomt dat de speakers gaan 'boemen', dat is ongenuanceerd hard in het middenlaag. Zeg maar de disco-frequentie. Echt laag voel je in je onderbuik....

Op de foto hiernaast kan je mooi zien dat de nieuwe subwoofer in alle afmetingen de oude noodspeaker 'overklast'. 

En nu kunnen we dit hoekje van de Tuinkamer ook weer opnieuw inrichten. De installatiekast kan strak tegen het glas, en aan weerskanten een subwoofer.

De satelietspeakers hangen mooi aan de stalen balk. Ik kan de verleiding niet weerstaan, om de installatie even flink open te draaien, en uit te testen.

Sorry buurtjes. Wees welkom.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juni 2020

Een paar dagen geleden heb ik mensen uitgenodigd voor een Rondleiding door het Paradijsvogelbosje. Die uitnodiging was uiteraard laat, dus voor de snelle beslissers. Er waren vijf deelnemers, dus dat bood ook de gelegenheid om van tevoren een kopje thee of koffie te serveren.

Ik gebruik zo'n rondleiding niet alleen om mensen te vertellen over het Paradijsvogelbosje. Het is ook een gelegenheid om zelf na te denken over wat je doet en waarom je het doet. En nu, in het vijfde groeiseizoen is het zeker ook leuk om te bezinnen wat er gegroeid is, en wat mooi is en wat wellicht met beheer wat kan worden bijgewerkt. De royale rietkraag bijvoorbeeld die zo omvangrijk geworden is dat die het zicht op de vijver grotendeels beneemt. Maar wat overheerst is een bevestiging dat een aantal keuzes van het eerste seizoen heel goed hebben uitgepakt: Bijvoorbeeld het rigoreus aanpakken van het grondwerk, het graven van een grote vijver, en de beplanting met veel inheemse bomen en struiken.

Ook zien we dat de kwaliteit van de grond in vijf seizoenen veranderd is. Van vette en glibberige en ondoorlatende klei, tot een meer open grond, met een hoger organisch gehalte. Vooral in de moestuin waar we vorig jaar een dikke laag houtsnippers hebben uitgespreid. Dat werkte vorig jaar niet ideaal voor de kweek, maar nu gedraagt de grond zich meer als een humeuze toplaag. Gelukkig hebben we dit jaar ook iets minder last van muizen en slakken. Afkloppen maar.

De afgelopen jaren heb ik ook een keer of vijf een Workshop 'Ontwerp je eigen kavelbeplanting' gegeven. Dat is er dit seizoen vanwege de Corona crisis nog niet van gekomen. Maar ook in zo'n rondleiding kan ik kort ingaan op de principes die wij gekozen hebben, en hoe die uitgewerkt zijn tot een ontwerp dat past bij ons, en de vele functies die wij op onze kavel hopen te realiseren.

Het is ook leuk om tijdens de rondleiding het gevoel van bijzondere plekken te demonstreren, zoals het kleine weitje aan de waterkant bij de wilgenhut, of in de Westelijke Boomgaard, die nu al geheel omgeven is door fruitbomen. Of op boven op de aardwal, waar je 2,5 meter hoog al een ander uitzicht krijgt op het landschap.

Uiteraard kijken we ook naar wat er groeit en rondspringt, zoals dit kleine kikkertje van een paar centimeter, die dit voorjaar in een van onze vijvers geboren is.

En de bijenstal met twee grote kasten van gastimkers Marije en Dennis biedt een aanknopingspunt om uit te leggen, dat insekten het nodig hebben dat er het hele seizoen bloemen bloeien. Vanmiddag kwam Dennis nog even de bijenvolken inspecteren. Het gaat ze goed. We kregen een paar potten heerlijke honing, en Dennis kon nog weer wat nieuwe raten vol met honing oogsten.

Als er voldoende belangstelling is, kunnen we in de nazomer nog een rondleiding en/of een Workshop Ontwerp je eigen Kavelbeplanting organiseren.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 juni 2020

We zijn in februari 2016 begonnen met het vormgeven van het Paradijsvogelbosje. Direct in dat eerste voorjaar hebben we 2300 boompjes en struiken geplant, hoofdzakelijk bosplantsoen, dat van een klein sprietje tot heuse boom moet uitgroeien. Daar gaan jaren overheen. Eerst om goed te wortelen, en daarna om in verschillende jaren met groeispurts meters omhoog te groeien. Kampioen in snel groeien zijn de wilgen, die per jaar soms wel twee meter groeien, en die we afgelopen winter al voor de derde keer stevig hebben gesnoeid tot knotwilg. Nu zie je dat ook andere bomen zoals Els, Berk en Robinia beginnen al overtuigend hun rool als boom te spelen. Zelfs een paar lariksen en douglassparren overtuigen. 

Wij hebben ons bij het ontwerp van de beplanting laten leiden door de principes van Voedselbos. Dus we kijken uiteraard met aandacht naar de soorten die iets te eten opleveren. Daar zijn inheemse soorten bij zoals sleedoorn en duindoorn, en wilde mispel en hazelaars. Maar ook veel fruitbomen in alle soorten en notenbomen. Gelukkig groeien een aantal fruitbomen krachtig en dragen ze ook royaal fruit. De notenbomen vormen een laantje langs de bosstrook, en we hopen dat ze dit jaar voor het eerst een beetje oogst opleveren.

We hebben in het ontwerp ook rekening gehouden met snel- en langzaam groeiende soorten. Nu na zo'n vijf jaar merk je dat de bomen zo groot worden dat we een selectie moeten maken, en dat sommige pionierbomen het veld moeten ruimen om ruimte te maken voor meer waardevolle soorten in het Voedselbos. Dat gaat vooral om Wilgen, maar als we vooruit kijken moeten er komende jaren meer keuzes gemaakt worden. Dat was overigens geen fout in het ontwerp. Deze pionier beplanting heeft een belangrijke functie vervuld om beschutting en schaduw te creëren en de distels te bezweren. 

In Voedselbos is belangrijk dat er verschillende lagen in de begroeiing zijn en dat die allemaal op evenwichtige wijze tot ontwikkeling komen. Van wortelgoed en kruipende planten via verschillende hoogte struiken tot kleine bomen en ten slotte de bomen die volledig uitgroeien tot de kroon op het Voedselbos. Dat zijn bijvoorbeeld de tamme kastanje en notenbomen. 

Ook essentieel voor Voedselbos en permacultuur is dat er een evenwicht komt in het ecosysteem. Daarvoor is biodiversiteit belangrijk. En biodiversiteit drijft op de variatie van inheemse planten, struiken en bomen die er groeien. Daaraan is geen gebrek in het Paradijsvogelbosje. Alles bij elkaar telden we afgelopen jaren meer dan 350 verschillende soorten planten. Aan dieren ben ik niet begonnen want herkennen van alle soorten (vooral insekten) is niet mijjn sterkste kant. Maar dat het er honderden zijn, vooral de insekten staat buiten kijf.

Belangrijk voor onze keuze van Voedselbos is ook, dat dit ontwerp andere doelen dient en functies vervult dan alleen voedsel produceren. En dat heeft alles te maken met Oosterwold: inrichting publieke ruimte, waterberging, luwte en beschutting, privacy, mooi uitzicht, en fijne plekjes om te lopen of te zijn.

Als je de huidige begroeiing vergelijkt met de plaatjes uit het begin (zie de blog vanaf het eerste begin) dan is het landschap onvergelijkelijk veranderd. En niet alleen omdat er een hele wijk bij is gekomen met buren. De bomen maken overigens dat die buren er wel zijn, maar toch vrijwel uit zicht zijn, en dat is tot wederzijds groot genoegen. Dat hoort ook bij de successen van Oosterwold: je kunt elkaar opzoeken en vinden, maar zit niet op elkaars lip.

Ook is het een genoegen dat steeds meer mensen onze wandelpaden weten te vinden en te waarderen om een ommetje te lopen. Dat laat zien dat er echt landschappelijke kwaliteit ontstaat in Oosterwold. Hoe anders dan de kale akker die het begin 2016 nog was! De  foto's geven een impressie van de onstuimige groei die de tuin afgelopen jaren hebben doorgemaakt.  

Op zaterdag 27 juni geef ik een rondleiding voor belangstellenden. Aanvang precies om 10.30 uur. We doen het Corona-proof op 1,5 meter afstand. Maximaal 15 personen of 10 stellen. Ik zal dan ook een toelichting geven op Voedselbos en ontwerpen voor Oosterwold, en uiteraard een toelichting van biotopen en beplanting. Belangstellenden kunnen zich aanmelden per email naar info (apestaartje) paradijsvogelbosje (punt)nl. Geef dan aan met hoeveel mensen je komt. Wie het eerst komt.... vol is vol. Deelnemen is gratis. De  foto's geven een impressie van de onstuimige groei die de tuin afgelopen jaren hebben doorgemaakt.  

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 juni 2020

De aanleiding was niet prozaisch. We kregen een OZB belastingaanslag, en daarop was de WOZ waarde sinds vorig jaar opeens zo'n 45% hoger gesteld. Ook ontbrak de bijpassende taxatie, dus ik maar bellen. Een paar dagen later werd ik teruggebeld door de taxateur: Hij stuurt een nieuwe taxatie toe. Ter volledigheid vraag ik hem: is de woning soms gereed gemeld? Het antwoord: Ja per 1 januari 2020. Maar ik heb de woning niet gereedgemeld! En daar hebben we redenen voor: we moeten nog een paar projecten uitvoeren, om de woning conform de vergunning te realiseren. In onze grote woning is het nog vooral het WTW Ventilatiesysteem.

Wie heeft de woning dan gereed gemeld? Daarop blijft het antwoord schuldig. Dus ik een bezwaarschrift opstellen.

Weer een paar dagen later worden wij vergast op een bezoek van de bouwinspecteur Dhr. Fijma. Ja, hij kreeg de vraag om te beoordelen of de woning al gereed was. Anders mocht ik er niet wonen. Tsja, volgens mij kunnen we de woning pas gereedmelden als die conform de vergunning is gerealiseerd. Maar we moeten in de tussentijd moeten we ook ergens wonen. Voor ons is er nog een escape: de kleine woning (met afgesplitste logeerkamer) is eerder wel gereedgemeld. Maar toch.

Hierop heeft de inspecteur een antwoord: Hij kan de woning gereedmelden voor bewoning. Dan is het nog niet gereedgemeld voor oplevering conform vergunning.

Maar dan moeten er nog wel brandmelders worden opgehangen, midden in de woonkamer op de vluchtroute naar de buitendeur. In de vergunning hadden we voor de grote woning één brandmelder ingetekend, in de Tuinkamer. En niet in het Kleine Huisje. Maar volgens de inspecteur moeten die brandmelders er toch komen, en wel conform de bouwvoorschriften, dus met een netstroom aansluiting. Dat is niet altijd triviaal, omdat je niet in iedere woning overal netstroom kunt trekken, als dat er niet in het ontwerp is ingetekend.

Ik was geïrriteerd, omdat je meningsverschil krijgt omdat het niet goed is geregeld in de vergunning. Maar ja, eigenlijk heeft Dhr. Fijma wel een punt. Een woning moet veilig zijn, en daar horen nu eenmaal brandmelders bij. Het is een beetje paternalistisch als de overheid eist dat dit een brandmelder met netstroom moet zijn, want een versie met batterij werkt ook goed. (De redenatie is, dat bewoners dan de batterij eruit halen, wat zo iets is als zeggen dat je dom bent en dat je tegen jezelf beschermd moet worden.)

En de enige brandmelder die ik had, die was volgens de inspecteur niet goed omdat die niet horizontaal hing. Daarover heb ik veel gezocht op het internet, maar er komt geen duidelijkheid. Een probleem is ook dat de NEN norm 2555:2008 niet publiek beschikbaar is: die moet je kopen voor 80 euro. Dat doe je dus niet als particulier. Een puntje voor de toekomstige participatiesamenleving....

Maar genoeg gezeurd, dan maar een paar extra brandmelders bestellen, en drie wigjes knutselen. In de grote woning voor zo'n 14 graden en in de kleine woning 35 graden. Je kunt alles berekenen, maar soms kan je het maar beter uitproberen en een beetje bijstellen. Omdat het plafond in de grote woning van staalplaten is gemaakt, willen we daar geen gaten in boren. Daarom bevestigen we alle voorwerpen met krachtige magneten aan het plafond. Met wat improvisatie heb ik netstroom naar het plafond gebracht, en met een kabelgootje afgedekt. Ik bleek nog een spuitbus met zilververf te hebben. Mooi om het kabelgootje in kleur te spuiten. Zoals je ziet moet de balk nu nog opnieuw worden bijgewerkt met Hamerslagverf, maar dat komt later wel weer.

Ik zal de inspecteur Fijma berichten dat hij gerust kan zijn over de brandmelders. Maar hoe zit het nu met de gereedmelding. Hij meldt de woning nu gereed voor bewoning. Maar wanneer is een woning voldoende gereed, om ook volgens de taxatie als gereed te worden aangemerkt? Als we aannemen dat de WOZ waarde bepaald wordt op basis van een taxatie van een fictieve marktwaarde, dan moet je meewegen, dat een huis dat nog niet afgebouwd is volgens de vergunningscriteria, in de markt ook minder waard is. Daarom wordt volgens de wettelijke regels tot het moment van gereedmelding 40% van de getaxeerde waarde bij gereedheid afgetrokken. Maar de taxateur van Almere heeft er dus blijkbaar geen zin in om deze regel te blijven toepassen.

Kan je het gereedmelden dan eindeloos rekken? Los van of je dat wilt? Ik denk dat dit toch specifiek hoort bij Oosterwold, tenminste bij zelfbouwers en zelf-afbouwers. Dat doen initiatiefnemers vaak naast een baan en een hele opgave voor stadslandbouw en inrichten van Kavelwegen, Verenigingen enzovoort. Dus het mag niet verwonderen dat het jaren duurt om een huis geheel af te bouwen. Dat brengt ook risico's met zich mee. Bijvoorbeeld dat mensen tijdens de bouw nog in de problemen komen, of hun project niet kunnen voltooien. Dat risico nemen vele Oosterwolders bewust. Maar is het dan niet wenselijk, dat ook de taxateurs hiermee rekening houden, in plaats van de WOZ waarde zo hoog mogelijk op te plussen, om de belastinginkomsten van de gemeente te maximaliseren?

Misschien hebben wij onze woning en onze kavel wel niet ontwikkeld om de geldelijke waarde te maximaliseren. Wie wil er een Tuinkamer in een scheef huis en een grotendeels publiek toegankelijke kavel? Wij wel, maar dat vertaalt zich niet direct naar een marktwaarde. Daaraan moet Almere nog wennen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 juni 2020

Vanaf het begin dat wij op de kale akker in Oosterwold zaten heeft er een bord bij onze kavel gestaan met ons logo en dat ons project Paradijsvogelbosje heet. Handig want heeft jaren geduurd voor we in google maps te vinden waren. Een paar maanden later hebben we er nog een "welkom" bord boven geschroefd. Rechts op de foto kan je m begin 2017 zien bij een van de bomen en struiken acties voor Oosterwold. 

Een paar weken geleden was het bord van de paal gevallen. Tsja, wat nu. Eerst begon ik het bord op te knappen, maar al snel vroeg ik Marien, of ie niet nog een goed stuk multiplex had staan. Het vorige bord was gemaakt van chipwood, watervast, maar een beetje in vliegende vaart geproduceerd. En we hadden nog een mooi stuk multiplex staan.. Dus ik ben even helemaal opnieuw begonnen. 

Ik schilder het bord mooi groen. Lekker glanzend. En dan is het nog best spannend om op zo'n groot bord te schilderen. En ik heb ons logo natuurlijk al talloze malen getekend, geschilderd en bewerkt, maar zo groot is toch weer even spannend. Het logo hebben we zelf ontworpen voor de website en om herkenbaar te zijn. Het is een vioolsleutel (muziekmaken) die zich uitdost als Paradijsvogel. Dat vonden we wel passen bij onze kavel. Ik ben er nog altijd content mee. 

En dan moet de tekst erop. Ik ben niet zo van het helemaal precies uitmeten, maar toch wil je goed uitkomen en moeten "uitstekende" letters als een IJ of een G geen ruzie met de regels eronder krijgen. Dus begin je soms midden in een woord te schrijven en begin je met de middelste regel, zo kom je tot een redelijk regelmatige verdeling zonder lijntjes te moeten trekken. En dat lukt uiteindelijk. 

En dan moet er nog een mooi welkom boven!

Het doet mij denken aan mijn vader die vroeger twee keer in de week nieuwe "reclameborden" schreef voor de groentenwinkel die we hadden. Het waren krijtborden die langs de weg werden opgehangen. Van deze borden heb ik zo een twee drie geen voorbeeld, maar van de mooie platen die hij schreef, vond ik deze nog: De kraam in een tent van een dorpsfeest (SEN feest) in Neede, waar we een winkel hadden. Het bord achterin is sierlijk door hem geschreven. 

Dat schrijven was voor hem natuurlijk een "klusje" maar hij vond het meestal ook leuk om te doen. Ik deel dat wel met hem... 

En dan is mijn bord geschilderd: (en zijn de foutjes hersteld..)

Maar dan moet het natuurlijk nog opgehangen worden....

Marien heeft nieuwe palen langs de erfgrens gezet. En er nu een schraag bij geregeld, want zo'n groot bord kan best wind vangen. En we willen het natuurlijk wel een tijdje op deze plek houden!

Best een beetje trots! Enne... wees welkom!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 juni 2020

Dat het regent dat is heerlijk. En gelukkig best stevig. In een paar dagen nu zo'n 39 mm regen. Maar zoals al door anderen opgemerkt, als je in de grond graaft, is de ondergrond nog kurkdroog. Dus alle regen is welkom, maar het mag nog wel even doorregenen.

Vanavond vroeg ik mij wel af of het druppels regent, of..... slakken. Nu het eindelijk vochtig is, komen de naaktslakken overal tevoorschijn. Het moeten er nog veel meer zijn dan we zien, want die slakken die mijn terras met gebroken schelpen willen oversteken zijn natuurlijk niet goed wijs.

Een genoegdoening is, dat slakken dol zijn op distels. Ze hebben blijkbaar geen last van de stekels en netels van de Akkerdistel. Maar, zo te zien aan deze foto vinden ze de gekroesde melkdistel nog lekkerder. Ik telde 21 exemplaren op dit toch niet al te florisante plantje. En dan nog zo'n 10 onderweg.

Toen ik toch eenmaal vieze handen had, ben ik nog maar even doorgegaan met rapen. Binnen de korste tijd meer dan honderd slakken uit mijn achtertuintje. Die heb ik maar losgelaten in de bosrand, in de hoop dat ze niet in een dag teruggekropen zijn.

Is dit iets voor Floris z'n nieuwe Facebookgroep Fenologie? Zeldzaam zijn ze niet te noemen.

De slakken hebben al behoorlijk huisgehouden, zodat we een paar Courgettes en een reeks bonen hebben geofferd. Dat betekent dat mijn bonen niet groeien, maar mijn bonenstokken des te meer! Met een vrolijke pruik op de top lijken ze te roepen: Wat nu droogte?

De aardbeien blijven ook niet onberoerd, zoals we op de bovenste foto een slak op heterdaad betrappen.

Maar laat ik niet in mineur eindigen. Ondanks alle droogte is onze tuin nog best indrukwekkend gegroeid, en met de regen lijkt het meteen een groene explosie.

Een sprookjesachtig detail wil ik jullie niet onthouden. Weten jullie waarom dit Amerikaanse

Klaproosje Slaapmutsje wordt genoemd? Kijk zelf maar naar zijn mooie puntmutsje, dat 's avonds los komt van het knopje, zodat er de volgende dag zo'n prachtig oranje bloem (links) tevoorschijn komt.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 02 juni 2020

Geïnspireerd door een paar positieve initiatieven om de wandelpaden in Oosterwold mooi en aantrekkelijk te maken, heb ik twee filmpjes gemaakt. Ondanks de droogte groeien veel bloemen en de struiken en bomen doen er niet voor onder. Daarvoor lopen we eens per week om met een snoeischaar de overstekende takken af te knippen zodat je kunt rondwandelen. Begin vorige week maakte ik een filmpje, toen veel planten het pad aardig in beslag leken te nemen.

Daarna heb ik met de bosmaaier alle paden gemaaid. En Staatsbosbeheer heeft de bosrand gemaaid. En toen heb ik weer een filmpje gemaakt. Met het maaien heb ik een paar duizen margrieten om zeep geholpen. Een fractie heb ik in een grote emmer gezet bij wijze van bloemenvaasje. Sorry Margrieten, maar wij moeten ook kunnen lopen....

Om jullie aandacht toch maar beperkt te claimen heb ik een kleine versnelling ingebouwd, waardoor het een beetje op een kermisattractie gaat lijken.

Dus veel plezier met deze roller coaster, en, wie mag ik uitnodigingen het stokje over te nemen?

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 mei 2020

Ken je dat misschien: je bent altijd gericht bezig met een klus, maar alle schroefjes, spijkers, haakjes, schuurschijfjes en ... noem het maar op.... die spelen alleen een rol, zolang je ze kunt gebruiken in je klus. Dat betekent als eerste vaak dat je niet kunt vinden wat je zoekt. Waar is die ene tang gebleven, of die lasdop? En als je klaar bent met je klus, dan probeer je de resten zo snel mogelijk kwijt te raken, waardoor ze op een 'tijdelijke' plek terecht komen. Op de werkkast bijvoorbeeld, of op een klein leeg plekje in de opbergkast, of ....

Het was zo ver gekomen, dat ik niet alleen niks meer kon vinden, maar ook niet meer wist waar ik alles moest neerleggen. Dus afgelopen week toch maar de stoute schoenen aangetrokken, en een paar halve dagen vrij gemaakt om op te ruimen.

Voor een keertje ben ik redelijk systematisch aan de slag gegaan: Alles uit dozen en uit kasten en uit de rijdende werkkast. Dat leverde een halve Tuinkamer vol met zooi op. Maar wel een lege kast en lege opbergdozen. Vervolgens begint het met uitsorteren. Want alles ligt door elkaar: schroeven, spijkers, moeren, bouten, electra, ringetjes, pluggen, boortjes, bitjes.......  Op de foto's hiernaast ben ik eigenlijk al halverwege met sorteren. Het geeft een indruk!

Ook blijkt nu dat ik van sommige zaken zoveel heb dat ik het mijn hele leven niet meer hoef te kopen: plastic pluggen, ringetjes.

Dan moet je nog bekijken wat je waar opbergt, en liefst zo dat je het terug kunt vinden, en in dozen geordend in de kast kunt werken. Welnu: er is een goede start gemaakt.

En sinds maanden hebben we de Tuinkamer weer eens redelijk aan kant!

Dan zie ik kans voor een ander klusje dat jaren is blijven liggen: De Luidsprekers ophangen. Die heb ik zelf gemaakt, en in de vorige woning in Hoofddorp hingen ze ook aan het plafond. Ze stonden nu gestapeld op een kast; heel onhandig voor de Tuinkamer. Nu hangen ze met een flink touw en haakjes aan het stalen profiel, op mooie brede afstand aan weerszijde van de achterdeur.

Met Eduard hebben we een nieuwe activiteit opgepakt: Muziek beluisteren. Twee weken geleden bij Eduard, nu kan het bij ons. Dus zetten we drie stoelen op Corona-afstand in de tuinkamer en gaan we concertzaaltje spelen. Ook proberen we nog de twee muziekinstallaties te vergelijken. Leuk om zo kritisch te luisteren naar muziek en de ruimte.

Bijzonder is ook dat je na zo'n luistersessie anders naar de ruimte luistert. Zelfs een gesprek gaat dan anders klinken: je hoort de echo en de reflecties van de ruimte. Fijn dat we zoveel mogelijkheden hebben in ons huis.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 mei 2020

Afgelopen dinsdag was er een uitvaart plechtigheid voor onze oude tante Henny. Zij overleed 19 mei op bijna 90-jarige leeftijd, aan ouderdom gecompliceerd door een val en het Coronavirus. Dat klinkt als een voltooid leven, en dat was het ook, maar de omstandigheden voor de plechtigheid in deze door de Coronacrisis gedomineerde tijd zijn toch op z'n minst gezegd treurigstemmend. Want hoe graag willen we bij dierbare vrienden en familie zijn tijdens deze plechtigheid. En hoe treurig is het dat de echtgenoot van Tante Henny, Oom Jules voor ons, in een verzorgingshuis zit en er vanwege Corona niet uit mag. Zelfs niet naar de uitvaart van zijn eigen vrouw. 

Wel mooi dat de kinderen van Tante Henny met de uitvaart organisatie hebben geregeld dat de plechtigheid op afstand bij te wonen is met een lifestream video. Daar hebben we zeker tijd voor gemaakt. Voor de gelegenheid maar een paar kaarsjes opgestoken en een bloemetje uit de tuin geplukt, en een foto. En dan met z'n tweeën achter de laptop. Indrukwekkende woorden van de drie dochters, en zelfs een levenslied door de drie schoonzoons. Gelardeerd met toch ook vrolijkstemmende foto's die voor de gelegenheid zijn opgedoken uit het archief.

Dan glijden mijn gedachten vanzelf terug naar mooie momenten die wij bij deze tante Henny en oom Jules en kinderen hebben doorgebracht. Vanaf vroegste kindertijd gingen we een paar keer per jaar bij elkaar op bezoek, en vonden we bij de kinderen van bijna gelijke leeftijd speelmaatjes. En het was fantastisch om te ervaren hoe mijn ouders genoten van het gezelschap van tante Henny en oom Jules, en omgekeerd. Er werd veel gelachen, en er was een gevoel van intieme vriendschap die al geboren was op de opleiding huishoudschooldocent waarop mijn moeder en tante Henny elkaar ontmoeten.

Toevallig kwamen we afgelopen week bij het opruimen oude foto's tegen van de 40?-jarige bruiloft van tante Henny en oom Jules, toen onze kinderen Roy en Irene een jaar of vier en zes waren. Bijzonder om mijn lang overleden moeder geanimeerd in gesprek te zien. En hoe verlekkerd kijkt Irene met Oom Jules naar de fantastische taart?

Als kinderen gingen er met z'n zessen vaak op uit, in Delft, wandelen door de polder. Er mocht veel. We kwamen dan ook regelmatig thuis met modder als ik in de sloot gevallen was, of mijn laars was blijven steken in de klei.

Dierbare herinneringen. Je wilt elkaar graag ontmoeten tijdens dit soort gelegenheden. Dat moet opgespaard worden tot een later moment. 

Veel sterkte gewenst voor oom Jules en Francis, Monique en Sandra, en alle familie.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 mei 2020

Vanavond, 75 jaar na de vooravond van de bevrijding van heel Nederland, herdenken we ook in Oosterwold de doden. Simpel, kort, stil, hoorbaar en samen.

Zilla leidde het samenzijn in en sloot dat af met het volgende gedicht.

STIL

Floortje Agema

vanavond ben ik stil

voor wat verloren ging

in voorbije oorlogstijd

onschuld, veiligheid, vertrouwen,

leven

bevroren in de tijd

vanavond ben ik stil

voor wie verlies nog draagt

voor wie in oorlog is gestorven

angst, onmacht, strijd

diepe sporen

voordat vrijheid werd verworven

en vanavond ben ik stil

voor wie de stilte raakt

aan eigen diepe pijn

zonder grenzen, zonder tijd

in stilte

zullen we verbonden zijn

Het begon met een uitdaging van trompetten onderling om in deze Corona tijd op 4 mei, net voor 8 uur de taptoe te spelen. In onze wijk hebben 4 buren op de hoeken van hun kavels een speelplek voor kinderen gemaakt, met klimrekken, een voetbalveld en een speelheuvel. Marjon besloot vanaf deze heuvel te spelen. Gezinnen die wilden komen konden bij elkaar opstellen en zo aanwezig zijn.

Marien bewerkte het Wilhelmus naar een vierstemmige zetting, die we één keer kort met een aantal bewoners uit de wijk oefenden (Fijn zo'n grote tuinkamer, zodat je afstand kunt houden). Toen Marjon klaar was met de taptoe, hielden we twee minuten stilte en daarna zongen we samen met onze buren het Wilhelmus. Klinkt zo vierstemmig wel echt heel plechtig.

En daarmee was de korte herdenking ten einde.

Niet alleen de mensen op het veld genoten mee. Ook de buren in hun tuin, de pubers zittend op het dak en de buren van vier straten verder die lieten weten meegenoten te hebben.

Zo zijn we dichtbij, veraf, ook in Coronatijd even heel erg samen!

Ik denk zomaar dat we dit ritueel niet voor het laatst op deze manier uitvoeren.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 mei 2020

Op een bepaalde manier begin ik ook aan de corona tijden te wennen. Op een bepaalde manier is niet te veel afspraken ook best lekker. Dan kan je eens lekker aan gemoedelijke klusjes doorwerken. Zo is Marien gisteren begonnen met het opruimen van de grote verrijdbare gereedschapskast. En als ie dat gaat doen dan moet de kast eerst ook maar opgeknapt. De kast is een grote verrijdbare kast waar we alle wat grotere gereedschappen en apparaten in kunnen leggen. Hij staat op bokwielen. Die willen we nu vervangen door volledig draaiende wielen. Daarnaast moet de kast een keer opnieuw in de lak. 

Gevolg is wel dat als we 's avonds het vierstemmig Wilhelmus repeteren onze medezangers tegen het uitgespreide gereedschap kijken. 

Vanmmorgen gaan we samen lakken. Marien aan de gereedschapskast en i aan de schijfjes van de wilgen die ecoline hebben gedronken. Ik schreef er al eerder een blog over..

De eerste schijfjes leidden tot dit resultaat:

En terwijl ik lekker zit te schilderen en we tussendoor koffie drinken, komt buurman Ruud en het een en ander achter de piano uitproberen. En kijken hoe dat met een microfoon werkt. 

Ik vind het erg gezellig. De schijfjes moeten erg goed geschuurd worden. Ik heb dus op te toppen van de vingers aan mijn rechterhand een heel dunne uit. Daarna worden ze een aantal keren in de vernis gezet, zodat ze mooi (zijdeglans) gaan glimmen. Op de achtergrond zie je dat door de regen de tuin echt super groen is geworden.

Halverwege de dag teken ik een verjaardagsfilmpje voor vriendin Gerda die vandaag jarig is. Je moet wat in Corona tijd.

En dan loopt Marien naar buiten en vraagt zich af: waarom hoor ik een helikopter ? Dat blijkt een bijenzwerm te zijn. We bellen onze imker en die zegt te komen. Terwijl we op hem wachten komt een trailrunner heel lief onze kavel opgerend. Hij liep langs de bosrand en zag de zwerm hangen. "Weten jullie dat er een bijenzwerm in jullie tuin hangt?" Jazeker weten we dat. De imker is al onderweg. Meer over de zwerm lees je in de blog die Marien hier vanavond over schreef. 

Ondertussen schilder ik verder. Het zijn veel schijfjes! Maar het heeft ook iets meditatiefs. Helemaal als 's avonds de Canto Ostinato op radio 4 twee uur duurt. Marien schildert de kast nog een keer. En ik kijk nog eens blij naar mijn bubbeltjes plastic, waarop mijn schijfjes liggen. Heel handig want zo plakken de schijfjes ook als je her en der eens wat vernis morst niet aan het plastic of de krant. 

En hoewel dit niet alle schijfjes zijn ligt er rond etenstijd toch ineens een heel mooi pallet op de tafel. Dat is een fotootjes waard!

We eten een lekker maaltje spinazie uit de kas, met super grote bladeren. Lekker.  

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 mei 2020

Vanochtend deed ik de deur open naar buiten, en hoorde meteen een gezoem als een helicopter in de verte. Dat heb ik eerder gehoord..... Ik liep naar de Boomgaard waar de bijenvolken van Marije en Dennis staan, maar voor ik daar was, hoorde en zag ik al een enorme wolk bijen boven de Paddenpoel zwermen. Bingo! Het was ook prachtig weer. Als ik een bijenvolk was koos ik ook vanochtend uit. Dus Marije en Dennis gebeld, en in onze BijenParadijs-Appgroep gemeld. Buurvrouw Marjon kwam al snel even kijken, en toen begonnen de bijen al bij elkaar te klonteren even verderop in een bosje. Tegen dat Dennis kwam met een zwermkast, en andere benodigdheden, was de zwerm in een Hazelaarstruik samengekropen. De zwermende bijen zoeken op de geur de Koningin, en gaan als één grote massa aan een tak hangen. Of, zoals nu: deels op een tak, en deels op de grond. En ze hebben een struik uitgekozen midden in een behoorlijk dicht struweel. Dat was dus even zoeken om een weg te banen en de kast neer te zetten. Liefst tikt een imker zo'n zwerm naar beneden, als de kast eronder past. Maar deze zaten al op de grond. Dus zat er voor Dennis niet meer op dan voorzichtig met zijn handen de troep bijen op te pakken en in de kast te dirigeren. Hoewel de zwermende bijen meestal niet aggressief zijn: ze hebben wel iets beters te doen: de koningin te vinden, is het toch een imponerende drukte van jewelste. Ook de takken van de Hazelaar zitten helemaal vol met bijen. Dus ik bleef zonder bijenpak een beetje op afstand. Dennis heeft met zijn handschoenen blijkbaar niet alleen de bijen, maar ook de koningin in de kast weten te scheppen, want na een aantal minuten, begonnen steeds meer bijen vanzelf op de kast te klimmen en via de kast naar binnen te kruipen. Dennis heeft zelf ook een foto van dichtbij gemaakt: Het lijkt wel een leger uit Lord of the Rings! Dennis heeft de deksel op de kast gedaan, en de kast laten staan in de bosjes. De resterende bijen kunnen dan via de vliegopening naar binnen.

Ondertussen inspecteert Dennis de twee Bijenkasten die in de bijenstal staan. Het is duidelijk te zien dat de zwerm uit de rechterkast is gevlogen. Daar zitten ook nog een aantal extra koninginnedoppen. Het is een flink groot en zeer actief volk. Niet alleen de ramen, maar ook de deksel en het koninginnerooster zit vol met raat. Ook zij een aantal ramen al vol met honing. Dennis haalt de overtollige koninginnedoppen weg, en sluit de kasten weer af. Leuk om alle details te zien: Dikke darren, Konininnedoppen, Broed in de cellen, en larven op het koninginnerooster. Hieronder nog een aantal foto's. Misschien wat veel, maar veel te leuk om het proces vast te leggen.

Dan begint het te regenen. Eerst druppeltjes, maar uiteindelijk toch nog een flink buitje. Dat had een gunstige bijkomende uitwerking: Toen Dennis de zwermkast weer ging bekijken, zaten alle bijen in de kast, te schuilen voor de regen. Klapje dicht, en dan kunnen ze mee naar de bijentuin.

Weer een enerverende gebeurtenis. En dit nieuwe volk kan weer een seizoen verder groeien.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 april 2020

Huh, wilgen drinken ecoline?

Tja, je hebt een raar idee en dan ga je het ook nog uitvoeren.

Wat is het idee? In de winter snoeien we onze wilgen. Deze steken wij of anderen dan weer in de grond. De wilgen drinken water door het afgesneden oppervlak. Dus heeft de tak goed contact met water dan overleeft ie het wel en maakt wortels en wordt een boom. Wat nou als je zo'n tak ecoline (gekleurde inkt) te drinken geeft. De verwachting is dat het dan opgezogen wordt. Maar wat dan? Ik ben nieuwsgierig.

En ik ben wel een beetje onzeker en ook een beetje zuinig, dus ik begin met een klein stukje wilg. En na een nacht in met zijn voetjes in de ecoline zien ik de situatie op de foto. Rondom het kernhout zie je heel goed de kanalen waarlangs de sapstroom naar boven gaat.

Een stukje verder naar buiten nog een ring met een opgaande sapstroom.

Mooi... Dat lukt dus. Dan kan ik verder denken en experimenteren met wat er met een langere tak gebeurd.

Ik neem 10 takken en verschillende kleuren ecoline... ik fabriek een soort bakjes zodat de ecoline met een zeker niveau in de bakjes blijft staan en ik vul bij want de takken zijn gulzige drinkers.

Ik zet ze stabiel weg in een vuilnisbak, want het is niet handig als de ecoline over de vloer gaat.

Dat deed ik in januari. En zo'n twee weken later was de ecoline op.

Na een aantal weken was ik nieuwsgierig hoever in de stammen de ecoline was opgetrokken. Nou dat was overal minstens een meter. En het trok niet hoger op omdat mijn inkt op was. Anders was het nog hoger gekomen.

En dan kun je een middag lang schijfjes zagen. En elk nieuw schijfje ziet er anders uit want is op een andere plaats in de tak geweest.

En je hebt een heleboel gekleurd zaagsel. Het levert feestelijke foto's op.

Experiment super geslaagd. En dan komt de onvermijdelijke vraag: wat ga je ermee doen?

Er volgen een heel aantal leuke maar zeer bewerkelijke ideeën. En in de Corona rust heb ik de afgelopen weken 1 daarvan tot uitvoering gebracht.

Ik had 1 dikke en onregelmatige stam ertussen gestopt. Die leverde mooie asymetrische schijfjes op.

Vernissen en eindeloos schuren en nog eens vernissen en nog eens schuren, maakte dat de blauwe schijfjes waar ik mee aan de slag was een parelmoerachtige uitstraling kregen. ik wilde ze als een wolk aan de muur hangen. Maar dan moet je eigenlijk niet kunnen zien hoe ze hangen. Dus kun je iets met dun touw? Maar dat blijft niet stug genoeg. En toen kwam ik van de week een pakje buddies tegen. Zouden die zo'n blokje gewoon houden?

Het antwoord bleek ja, en toen ging het afwerken heel snel.

Gisteravond heb ik ze opgehangen. Maar zo'n patroon maken is heel spannend, dus aan het eind van de rit bedenk ik dat ik nog niet tevreden (maar wel moe) ben. Ik slaap er een nachtje over een ga een dag aan het werk. Daarna (vandaar mijn rare klusjurkje) haal ik een aantal blokjes weg en verhang nog het een en ander. Toch handig die buddies.

Tja, en hoe ziet dat er dan uit:

En dan willen jullie natuurlijk mijn hele keuken zien! De blokjes weerkaatsen mooi in de spiegel achterin de keuken!

En nog één van dichtbij:

Ik ben best trots!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 april 2020

Ik had mij voorgenomen om een blog te schrijven over de droogte. En na een paar dagen uitstel valt er nu sinds weken weer de eerste regen! Dat is meer dan welkom, maar naar ik vrees nog lang niet genoeg.

Druppels op een gloeiende plaat.... Het is de afgelopen weken aaneengesloten droog. Dat is heel goed te merken aan de natuur. Op het nieuws zie je dat ook, wanneer er bosbranden zijn in de Deurnse Peel. Of wanneer de waterbedrijven opmerken dat het watergebruik hoger is dan anders. Dat maakt ook dat ik mij wel zorgen maak over klimaatverandering. Je kunt al die bosbranden in de wereld niet los zien van de extreme droogte en hoge temperaturen. En je moet er niet aan denken hoeveel broeikasgassen er de lucht in vliegen bij zo'n grote bosbrand.....

Als je probeert je moestuin te beplanten, dan komt het dichtbij en is het soms om wanhopig van te worden. De kleigrond is als een steen zo hard. Wat moet je doen? Je vijver leegpompen? Of permanent de kraan opendraaien. In het Paradijsvogelbosje hebben we het grootste deel van de kavel beplant volgens voedselbos principes. De bomen die er sinds 2016 in staan, die hebben hun wortels langzamerhand diep genoeg in de klei geboord. Alleen de bomen die dicht bij de hoge iepen van de Paradijsvogelweg staan, komen in de zomer echt tekort. Die Iepen wortelen vast drie meter diep, en zuigen alle grondwater naar zich toe.

Maar nu zien we langs de oprit zien we het gras dor worden. En een paar Gagel-struikjes die we dit voorjaar plantten, hebben helaas de geest gegeven.

Het kruidendak op onze grote woning is behoorlijk verdord. Normaal gesproken verwacht ik in de loop van mei te moeten starten met bewateren, maar voor een deel van de kruiden is dat anderhalve maand te laat geweest, helaas. Het zal weer wel herstellen. De Sedumplantjes kleuren helemaal rood, maar die kunnen wel wat droogte hebben. Je zou kunnen zeggen natuurlijke selectie.

In de moestuin hebben we de afgelopen weken aardappelen en uiten gepoot, voorgekweekte bonen uitgepoot en groenten gezaaid, die in de volle grond kunnen. Die kiemende zaden en pootgoed hebben uiteraard iedere dag water nodig. En dat geldt ook voor de lage kas waar het zaaigoed optimaal van de warmte heeft geprofiteerd, maar alles iedere dag schreeuwt om water.

Gelukkig hebben wij een grote vijver, maar iedere dag 200 tot 300 liter met gieters rondstrooien is toch een intensieve taak. Het voordeel is dat je alleen water geeft bij de planten die het echt nodig hebben. Voor het bewateren van het kruidendak is dat geen doen. Daarom bewateren we dat met kraanwater, aangesloten op druppelslangen op het dak. Daarvoor gebruikten we een oude timer, waarmee we de kraan een half uur aan konden zetten. Helaas brak die deze week. Toevallig zagen we bij de LIDL een mooi alternatief, een programmeerbare kraan timer. (prijs: 20 euro). Een aanrader. Het voorkomt in ieder geval dat je de kraan aanzet en daarna vergeet uit te zetten.

Toch is het ook een wonder dat sommige planten gewoon lijken door te groeien, zelfs in de schelpen op het pad, waar ze volgens mij helemaal geen voedsel vinden. Hier zie je hoe sterk inheemse planten kunnen zijn.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 april 2020

Eens in de zoveel tijd overkomt je een idee, dat je wilt uitvoeren, dat niet zozeer heel nuttig is, maar wel leuk lijkt en misschien nuttig is.

Dat geldt vast voor ons project om drie steigers te bouwen voor in de vijvers. Dus twee in de grote vijver en een in de paddenpoel. Het hout hadden we al een paar weken geleden besteld. Maar ik aarzelde om eraan te beginnen. En ik weet ook wel waarom. Het is een leuk idee, maar toch minder simpel dan het ontwerp toeschijnt. Want palen in het water klinkt simpel. Dan een legger vastmaken, en vlonderplankjes erop. En klaar is kees.

Maar in welke volgorde ga je werken? Want de eerste palen gaan nog wel, maar de volgende palen staan telkens 90 cm verder in het water. En onze vijver is ruim twee meter diep water. Na wat hoofdbrekens heb ik bedacht om de palen en de leggers eerst voor te boren, zodat ik slotbouten en draadstangen door de gaten kan bevestigen. Dat is al een heel uitgezoek. Maar dan moeten de palen wel heel precies op de goede plek en recht in het water terecht komen. De eerste steiger is uiteraard het lastigst, want dan moet je de hele werkwijze nog uitvinden.

Het lijkt een sport om niet nat te worden, maar uiteindelijk toch maar gekozen, om de leggers te verbinden met de derde paal: twee meter van de oever, dus waadbroek aan, en gewoon het water in lopen. En dan ontdekken dat je waadbroek lek is. Als je eenmaal zover bent, dan ga je gewoon door. Het kost hooguit een extra douchebeurt. Als de leggers vastzitten aan de eerste en derde palen, dan kan ik er vlonderplankjes los opleggen, zodat ik op de provisorische steiger kan balanceren, om de volgende palen erin te slaan.

En als de palen er dan in zitten, dan blijken de gaten net zo klein, dat de bouten er niet in willen. Dan werkt het (helaas) bij mij zo dat er iets van geweld bij van pas komt, zoals met een moker en een paar flinke klappen. En een enkele verbale krachtterm....

En dan is het al aardig schemer voordat ik de eerste steiger met bouten in elkaar heb. Oh ja, ook helaas nog een engelse sleutel geofferd. En de volgende dag een lijmklem (gelukkig een hele oude). Als je die in water van anderhalve meter diep uit je handen laat floepen, dan is het einde oefening. Althans voor die tang. Die kunnen ze duizend jaar later als archeologische vondst wel weer boven water tillen.... Tip voor navolgers: de tweede tang heb ik met een touwtje aan mijn riem bevestigd. Onhandig, maar levensreddend voor een tang in de handen van weinig trefzekere klussers...

De steiger bij de paddenpoel was als tweede aan de beurt. Voordeel dat het de tweede keer altijd makkelijker gaat, en bovendien iets minder diep water, en mooi weer.

Dan de derde steiger. Kleine complicatie: deze is vijf meter lang, een meter langer dan de rest. En de legger is van snoeihard Azobé hardhout, dus moet alles goed voorgeboord. De eerste palen lijken heel goed te gaan. En dan komt de misrekening boven water (of eigenlijk: onderwater): de vijver is dieper dan ik dacht, dus de vierde en vijfde set palen is veel te kort. Shit. Dan maar eerst proberen om andere palen te krijgen. Dat lukte uiteindelijk bij een goed gesorteerde houthandel in Lelystad (tip), zodat twee dagen later de klus kon worden vervolgd. Met enige acrobatiek om niet in het water te kieperen, is dan toch weer een klus geklaard.

De volgende dag is de steiger al vrolijk in gebruik genomen door een van de buurmeisjes, die niet door wilde wandelen voordat ze de steiger had toegepast. En vandaag zag ik dat ook de wilde eenden het een prima rustplek vinden.

Ik hoop dat de steiger ook een beetje behulpzaam zal zijn om het riet in toom te houden, en ander onderhoud in de vijver te doen. Dat is dus het beetje nut. Maar vooral ook de lol om dicht bij het water te kunnen zijn en in de diepte te turen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 april 2020

De afgelopen week zijn we druk geweest met het poten van aardappelen en uiten, en het zaaien van groente en kruiden.

Dat gaat niet even terloops. De voorbereiding is best heftig. Ondanks dat we al voor het vijfde jaar de moestuin inrichten, moeten we de voren waarin de aardappelen komen nog omspitten, omdat we veel keiharde kleiklompen tegenkomen. Dus na zo'n 100 m2 voren spitten heb ik mijn working-out wel weer gehad. Ook komen we hardnekkig onkruid tegen, dat we eerst moeten verwijderen, voordat we zinvol kunnen zaaien en poten. Met name ridderzuring, smeerwortel, smalle weegbree, akkerdistel, en graspollen bedelen om aandacht. En vaak breekt de wortelstok af, en komt het onkruid na een paar weken weer vrolijk terug....

Gelukkig kunnen we het poten met z'n tweeën doen. Veel leuker en gezelliger. We hebben vijf biologische aardappelrassen gekozen, die redelijk resistent zijn voor de aardappelziekte die hier altijd in de polder rondwaard. En vijf soorten uien / sjalotten en knoflook.

Gelukkig hebben we vorige maand 15 kuub compost laten komen, en die hebben ik de afgelopen weken verdeeld over de moestuin, de aardwal en het grasdak. Inderdaad ook een working-out. Maar veel gemak als je met compost het pootgoed kan afdekken.

Ook hebben we de aardwal, de oprit, het dak, en de berm van de Paradijsvogelweg opnieuw bijgezaaid met zaadmengsels die we afgelopen jaar verzameld hadden. Vooral voor de aardwal een halve emmer vol zaad! Best indrukwekkend. We zaaien tientallen soorten bij, omdat we hopen dat we dit jaar de Akkerdistel beter in de hand kunnen houden, en dat andere soorten dan meer kans krijgen. Ook hebben we een aantal leuke groenbemesters bijgezaaid, die uit zichzelf niet ieder jaar terugkomen, zoals facelia en boekweit.

Mede om in de moestuin zoveel onkruid groeide hebben we in de winter al twee Hügels gemaakt: heuvels gevuld met verterend hout. Diep spitten lijkt de enige manier om de overgroeiing met onkruid de baas te worden.

Gisteren waren Mick en Paul op bezoek. Mick komt een paar keer per jaar een dag helpen, en nu met Paul erbij is het leuk om gezamenlijk in te de tuin te werken. Net voldoende ruimte om Corona-proof afstand te houden, ook als we in het zonnetje koffie met taartje nuttigen.

Vervolgens hebben we gezamenlijk de Hügels onkruidvrij gemaakt en ingezaaid met bieten, kolen, worteltjes, snijbiet. Extra leuk omdat we samen met Mick vorige keer de Hügels hebben opgebouwd. Eén Hügel hebben we al grotendeels volgeplant met aardbeien. Ik ben benieuwd hoe het hierop gaat kiemen en uitgroeien. Hopelijk met wat meer water dan de afgelopen weken, want

alles is gortdroog. Daar valt eigenlijk niet tegen te sproeien.

De groente die we in de lage kas hebben gezaaid groeit ook voorspoedig, vooral de spinazie en Japanse bladmoes. Die is al plukrijp voor de salade.

Gelukkig zijn er ook al wat groenten die er mooi bijstaan en goed groeien zoals deze roodgeaderde zuring, die het zonlicht mooi opvangt (en ik ook :-)).

Gisteren hebben we ook afscheid genomen van stagiare Dagmar, die hier bijna twee maanden planten heeft geïnventariseerd. Dagmar kwam speciaal terug om een taart te brengen. Heerlijk, en dank voor je werk, Dagmar!

En ook Mick en Paul, veel dank weer voor je bezoek en hulp.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 april 2020

Sinds een paar weken is het een drukte van jewelste rondom de vijvers. Vooral de paddenpoel is zeer in trek, maar ook het ondiepe deel van de vijver wordt druk bezocht. Door kikkers, of liever gezegd, door kikkerparen en would-be-kikker-paren. Je ziet kikkers dan ook vrolijk door de tuin hupsen, en als mannetjes onderweg een vrouwtje tegenkomen, die dik is van de eitjes in haar lijf, dan springt hij erop en houdt vast, hopende dat het vrouwtje hem naar een geschikte vijver loodst.

Kikkerliefde gaat er vrij fanatiek aan toe. Als meerdere mannetjes geïnteresseerd zijn in een vrouwtje, dan vormt zich een soort kluwen, die op een kermis botsautootje lijken te spelen. Een gevalletje van me-too lijkt mij, en in ieder geval op de grens van ongewenste intimiteit en free-rider.

Als ik onderstaande foto bekijk dan lijkt het wel alsof het vrouwtje eraan onderdoorgaat. Worstelend in een vierkante meter kikkerdril.

Het lijdt geen twijfel dat hier nakomelingen van komen. Misschien worden er ook generaties libelle-larven, watertorren en handige kraaien mee gevoed worden.

Maar minder dan dit jaar worden het er niet. Overigens las ik dat kikkers er een jaar of drie over doen voordat ze geslachtsrijp worden, dus we kunnen nu de eerste kikkers verwelkomen, die in onze paddenpoel zijn geboren.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 april 2020

In het weekend dat we allemaal thuis moeten blijven proberen we te kijken of we al uit de tuin kunnen eten. Hoewel we veel hebben gezaaid en voorgezaaid, levert de moestuin nog niet veel op. Daarom plukken we in ons voedselbos. Daslook, winterpostelein, zevenblad, zuring, speenkruid en weegbree. Zo vroeg in het jaar moet Marien altijd even meelopen, want ik raak elk jaar in de winter toch ook veel kennis weer kwijt. 

Van de oogst maken we omelet en we stoppen het in de soep. Marien eet zijn ei op brood en ik stop m in een salade...mmmm. Zo komen we de tijd wel door. Eet smakelijk!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 april 2020

Dit weekend zou het mooi weer zijn (en dat was het!), maar zitten we midden in een Corona crisis. Dus het devies was: "Blijf thuis". En als je al mensen ontmoet: blijf op anderhalve meter afstand!

Nou is voor ons thuisblijven bij mooi weer geen straf. Klusjes genoeg. Genieten genoeg. Eigenlijk was het grootste probleem dat ik vorig jaar mijn klusjurk heb weggegooid. Daar kon je bijna doorheen kijken en dat is op mijn leeftijd niet meer interessant. 

Vrijdag begon het weekend (na een week met lange dagen thuiswerken!) met het opruimen van de keuken. Daar kwam ik een tasje tegen met een heel oud kunstwerkje dat Marien heeft gemaakt. Toen we voor de verhuizing in Hoofddorp inpakten, hebben we het ingepakt. Het is een zelfgemaakte mobile die bestaat uit triangels van staal, allemaal met een verschillende maat. Maar... hij hing nog niet, omdat alle triangels los waren geraakt. En.... een mobile moet helemaal in balans hangen om goed te zijn. Dus gedurende het weekend zijn de triangels in verschillende volgordes opgehangen geweest. Maar nu hangt ie goed. Wij hebben een stalen plafond en constructie. Daar kan je heel handig met magneten dingen aan het plafond hangen zonder het plafond te beschadigen. We proberen een paar locaties maar dan hangt ie goed.

We proberen terug te  rekenen wanneer Marien deze mobile heeft gemaakt. Dat moet ongeveer in 2005 zijn geweest. En met zo'n leuk kunstwerkje binnen probeer ik deze week toch een meubeltje te maken dat ik al een tijdje in mijn hoofd heb. Men neme 6 bezemstelen. Drie kort je in. De andere 3 rond je netjes af. En je zaagt een plateau met schuine gaten erin (das wel een kunststukje, want daar moeten de 

bezemstelen in passen. Verder bestaan de verbinding uit houtje-touwtje constructies. De verbindingen zijn nl. gemaakt door kleine gaatjes te boren en deze via (niet vergaand, nylon ) touw bij elkaar te binden. En als dan bij de eerste keer passen van het model, het er zomaar op lijkt dat het kan werken, knutsel je nog even door. 

Zo komen op de bovenkant 3 stokken. En dan wordt duidelijk waar het voor dient. We hebben nog altijd geen handdoekenrek in de badkamer! De bovenste stokken zijn om handdoeken op te hangen, het plateau voor de scheerzeep en andere (zwaardere) flessen die je bij de hand wilt hebben onder de douche.

Maar de draadjes en knoopjes zijn best een gepiel. Zeker als je de olie niet helemaal droog laat worden en alles dus ook een klein beetje glibberig is. 

Dat laatste is natuurlijk gewoon eigenwijzigheid....

En dan ben ik over het tussenresultaat helemaal niet ontevreden. Ik heb hard gewerkt om de boel in balans te krijgen. Want een natte handdoek moet zo'n rek natuurlijk niet omver gooien! Maar dat doet het niet!

Ik schilder het plateau nog en gooi er een laagje vernis over.

En dan hieronder nog een aantal foto's op locatie. De vernis moet nog even drogen. Daarom nog geen shampoofles op het plateau. Ik ben tevreden (en verbrandt) op deze fijne weekenddagen thuis!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 maart 2020

Sinds een paar jaar biedt onze tuin gastvrijheid aan twee bijenvolken. Imkers Marije en Dennis begonnen in april 2017 met een bijenvolk. In het Paradijsvogelbosje bloeit het hele seizoen voldoende voor de bijen. We hebben toen de bijenkasten een provisorische plek gegeven op een palet en een paar stapels stenen. In de winter hebben we daar een dakjes boven getimmerd, maar het bleef wat primitief, en ook een rommeltje.

Sinds vorig jaar biedt het Paradijsvogelbosje ook tijdelijk onderdak aan een paar bijenvolken als die gaan zwermen en gevangen worden door buurvrouw Marjon of door Björn. Die zwermkasten konden we niet goed kwijt naast de vaste kasten.

Daarom hebben we samen met Marije en Dennis een ontwerp gemaakt van een bijenstal.

Twee weken geleden zijn we begonnen te bouwen met Dennis. Van Douglas palen en balken hebben we een frame gemaakt. Eerst moesten de bijenkasten verplaatst worden. De avond ervoor heb ik de vliegplank opgeklapt en dichtgeplakt met tape. Anders zouden we wel eens belaagd kunnen worden. Bijen zijn niet agressief, maar als je huis er vandoor gaat, dan zijn bijen wel bereid om hun huis te verdedigen.

Daarom was het belangrijk dat de bijen nog dezelfde dag op hun nieuwe oude plek konden worden gezet. De volgende dag was het zonnig, en 's ochtends vlogen er een paar duizend bijen rondom de kasten. Ik was bang dat ze alsnog zouden vertrekken, maar na een uurtje keerde de rust terug, en begonnen ze voedsel naar binnen te vliegen.

Het frame was nu wel gereed, maar ontbraken nog een paar schraag-planken er zat nog geen dak op. Op marktplaats kon ik gratis oude rode dakpannen ophalen. Van betonplex en vier tengels hebben we een dak getimmerd. Dat is best even uitmeten, want de tengels moeten op de juiste afstand, en er moeten een heel aantal pannen passen. Marie-José heeft voorzichtig gaatjes in de dakpannen geboord om ze vast te kunnnen schroeven.

Vandaag kwam Marije om te helpen bij het monteren van het dak. Het is behoorlijk manoeuvreren met zo'n grote plank. Met wat passen en meten krijgen we hem wel op z'n plaats. Dan moet ie nog vastgeschroefd. En vervolgens moeten de dakpannen er één voor één op. Aan de zijkanten en bovenop schroeven we de pannen vast, zodat ze met een flinke wind niet in het rond gaan vliegen.

Als het dak klaar is kunnen de vliegplanken opengemaakt worden. Marije doet voor de zekerheid een bijenpak aan, maar de bijen houden zich rustig. Na een uurtje zien we de bijen weer vrolijk vliegen en voedsel halen.

Leuk om dit samen met Dennis en Marije te doen. En we hebben ons keurig aan de anderhalve meter regel gehouden!

Met het oude pannendakje ziet het er leuk uit. Laat de komende maanden de zwermen er maar bij komen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 maart 2020

Tijdens de stormen afgelopen maanden zijn er veel essen in de bosstrook omgevallen en omgeknakt. Het Houthakkersgilde heeft ook veel essen die ziek zijn omgekapt. Omvallende bomen nemen vaak andere bomen mee. In de bosstrook tegen de Frederik van Eedenweg staan tussen de essen ook een aantal haagbeuken. De meesten zijn kleiner dan de essen, maar als de essen omvallen, worden de haagbeuken de belangrijkste bomen in de bosstrook.

Haagbeuken hebben vaak een grillige vorm, met veel horizontale takken. Het is net alsof iedere haagbeuk een eigen karakter en persoonlijkheid heeft. Die grillige vorm maakt dat veel omvallende bomen blijven hangen tegen of in de haagbeuken. Haagbeuken zijn taai, maar als er een boom van een paar ton op valt dan breken er veel takken uit. En soms kraken de stammen helemaal om, zoals deze treurig stemmende stam in het rechter plaatje.

Toen ik afgelopen week een paar honderd jonge boompjes in het bos heb geplant, zag ik hoe de haagbeuken bedolven worden onder omgevallen essen. Dat is niet alleen een zware belasting voor de Haagbeuken, maar ook heel gevaarlijk voor mensen of kinderen, als die in het bos lopen. Als zo'n schuin hangende boom afbreekt dan valt die met alle gewicht naar beneden.

Van het Houthakkersgilde hoorde ik dat het vanaf 15 maart verboden is om bomen te kappen, omdat dan het broedseizoen begint en vogels verstoord worden.

Maar we kunnen toch niet al deze kamikaze bomen laten hangen?  Daarom ben ik met een handzaag en een trapje het bos in getrokken. En in twee keer een goed uur zagen heb ik zo'n dertig Haagbeuken bevrijd van hun zware juk. Soms door de schuine bomen uit de haagbeuk te trekken. Soms door de schuine bomen eerst door te zagen en in stukken uit de Haagbeuk te trekken. 

Ik moet wel goed opletten. Zeker op zo'n huishoudtrap in het bos. Ik heb een paar keer een salto gemaakt toen het trapje wankelde. Maar gelukkig is de bosgrond zacht. En bij het zagen goed opletten hoe de beide einden van de boom gaan vallen, zodat je niet in de gevarenzone komt.

De grootste klus was een grote boom van zo'n twintig meter die als een weegschaal horizontaal balanceerde op een haagbeuk. Die heb ik in vier keer zagen klein gemaakt, en uit de armen van de haagbeuk bevrijd. Bijna letterlijk. Het laatste stuk hing als een soort kruis in de kruin, maar kon ik met een afgezaagde tak uit de kroon wippen. Hieronder zie je de verschillende fases van het zaagproject.

 Het is nog steeds een enorme chaos in het bos, maar de meest riskante bomen zijn verwijderd, en zo'n dertig haagbeuken krijgen nu weer ruimte om komend seizoen door te groeien.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 maart 2020

Deze week ontving ik het verdrietige bericht dat mijn vriend Wijnand Uitman is overleden. Ik heb hem leren kennen in het Ombudsteam waarin we samen actief waren toen ik nog in de Haarlemmermeer woonde. En ook spraken we elkaar vaak over het beheer en behoud van bomen in de Haarlemmermeer. 

Wijnand was een hovenier in hart en nieren, en ook een zeer sociaal bewogen en geëngageerd mens. Met zijn gedrongen voorkomen en robuuste baard en markante hese stem was hij zowel fysiek als sociaal zeer aanwezig in bijeenkomsten zoals van de plaatselijke PvdA afdeling.

Toen wij begonnen aan ons project in Oosterwold, heeft hij ons zijn kleine kraantje en electrische kruiwagen geleend. Ook later kwam hij af en toe langs om te zien hoe het project zich ontwikkelde.

Toen hij afscheid nam van zijn hoveniersbedrijf, is hij verhuisd naar een mooie woonboot aan de overkant van de Ringvaart, waar het grondgebied dus onder Amsterdam valt. Daar werd ik een paar keer hartelijk ontvangen door Wijnand en zijn vrouw Machtelt. Wijnand vertelde hoe hij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in zijn hoveniersbedrijf opnam, en met veel energie begeleidde om goed en efficiënt te werken en die medewerkers ook verder te helpen.

Ik vond een foto van hem in een archief van het plaatselijke gemeenteblaadje InforMeer. 

Ik wist dat Wijnand ziek was. Triest dat hij in deze periode met Corona perikelen het leven laat. Het is maar de vraag of een bijeenkomst voor de plechtigheid tot de mogelijkheden behoort. 

Deze week heb ik veel uurtjes doorgebracht om bomen te planten in de bosstrook naast onze wijk. Daarbij moet ik geregeld aan Wijnand denken. Één van de laatste jonge Lindebomen plant ik graag ter nagedachtenis aan Wijnand op een mooie plek in het bos. Opdat die boom moge uitgroeien tot een prachtig exemplaar. Als de avondzon tijdens het planten door de bomen schijnt, sta ik even stil bij dit kleine ritueel.  

Zo hoop ik Machtelt en familie in deze Corona-periode toch een hart onder de riem te steken. Sterkte gewenst.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 maart 2020

Onze Frederik van Eedenweg grenst aan een bosstrook van Staatsbosbeheer, en aan onze zijde van deze strook bestaat de aanplant grotendeels uit essen. En die essen zijn grotendeels ziek: essentaksterfte. En dat blijft niet zonder gevolgen. De afgelopen twee seizoenen zijn er al veel bomen gekapt die een gevaar vormen voor veiligheid. En de stormen van afgelopen winter hebben een ware slachting aangericht onder de essen. Door de ziekte verzwakken eerst de takken en daarna ook de wortels, waardoor ze beginnen te rotten, en vervolgens bij een flinke windvlaag omkieperen. Sommige bomen zijn als luciferhoutjes geknakt. Als bomen omvallen nemen ze vaak andere bomen mee in hun val. Dan ontstaat een grote ravage. En dat treft vooral de haagbeuken die er gelukkig ook staan. Want die haagbeuken worden de belangrijkste bomen voor de toekomst van de bosstrook. Maar dat zijn er niet genoeg om het bos te vullen. En dus is het belangrijk om de open vallende plekken in het bos opnieuw in te planten met jonge boompjes en struiken.

Dat hebben we vorig jaar ook al gedaan met een flinke groep vrijwilligers, en gelukkig kunnen we daarvan een aantal terugvinden, die goed geworteld zijn. Maar de reeën hebben er ook een aantal opgegeten, en met de droge zomer zijn er een aantal verdroogd. Daarom heb ik afgelopen maanden gevraagd om plantgoed van Staatsbosbeheer. En vorige week donderdag kreeg ik een mailtje en sprak ik boswachters Johan en Arno, en mocht ik plantgoed uit het depot van Staatsbosbeheer ophalen.

Omdat het al zo laat in het plantseizoen is, hebben we afgelopen vrijdag meteen een kar vol gehaald, en zijn we de afgelopen dagen druk geweest met planten. We hebben een oproep gedaan onder de bewoners van de Frederik van Eedenweg en ook de John Lockeweg, aan de andere kant van de Bosstrook.

Vanwege de Corona-crisis hebben we de afspraken zo gemaakt, dat mensen het plantgoed alleen komen ophalen en alleen in het bos planten, zodat er geen contact is en we ons dus aan de regels houden. Zo hebben Bart en Hadewich van de John Lockeweg zaterdagochtend al een pakket opgehaald. En daarna hebben ook Eduard en Zilla en Judith en Mischa en Sietze zich ingezet. 

Om uitdrogen van het plantgoed te voorkomen heb ik ze tijdelijk met wortels in de vijver gelegd. 

Samen met stagiare Dagmar heb ik tot dinsdagavond bomen geplant in het bos. Telkens op zoek naar open plekken in het bos, vooral waar veel bomen zijn weggezaagd of omgevallen. En we hebben ook een kleine honderd struikjes in de bosrand bijgeplant. Meidoorn, Egelantier, Kardinaalsmuts, Gelderse Roos, Wegedoorn. En in het bos vooral Linde, Iep, Zoete Kers, Meidoorn, Berk. Als ik goed geteld heb in totaal ruim 530 boompjes en struiken.

Nu maar hopen dat ze voldoende vocht vinden. Na alle regen van de afgelopen maanden is de ondergrond nog best vochtig, maar de oppervlakte droogt heel snel uit. Vooral de modder op de straten is nu zo hard als steen. Hopelijk vallen er in het weekend een paar buitjes. En hopelijk eten de reeën niet teveel boompjes op. Ik zag al wel een Kardinaalsmuts waarvan de bast grotendeels gestript was. Nu ja, een paar boompjes offeren aan de goden.....

Dank Johan, Arno van Staatsbosbeheer voor de boompjes. Ze hebben een goede bestemming gekregen. En dank aan Bart, Hadewich, Sietze, Judith, Mischa, Eduard, Zilla en Dagmar voor het planten. 

Dat de bosstrook maar mooi en gevarieerd moge uitgroeien.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 maart 2020

Eind januari hebben we via Heg en Landschap duizenden bomen en struiken uitgeleverd. In de blog van 24 januari hebben we hiervan verslag gedaan. 

Een paar weken geleden bleek bij de organisator in Nederland van Heg en Landschap dat er nog het een en ander in voorraad was dat via hen mocht worden omgezet. Lex bood aan dat wij deze in Oosterwold konden omzetten. .

Dus maakte Marien een post in de Marktplaats Oosterwold en hield bij wie wat allemaal wilde. 

Vorige week vrijdag (de dag nadat de eerste afstands Corana maatregelen werden afgekondigd) hebben we de bomen en struiken ontvangen en uitgeleverd. 

Natuurlijk hebben we daarbij afgesproken voldoende afstand van elkaar te houden. 

Gelukkig hebben we op tijd de planten gesorteerd op naam! Dat maakt het makkelijk om het een en ander mee te nemen. Maar... Er bleken nog een aantal planten extra te zijn. Dat maakte nu shoppen op enkele boompjes van een soort mogelijk. Daar hebben veel mensen gebruik van gemaakt. Wel goedkoop plantgoed maar niet een grote hoeveelheid kopen! Win win voor iedereen. Buren uit onze wijk komen gewoon met de kruiwagen winkelen En het is prachtig weer, dus iedereen kan ook goed het plantgoed tijdig de grond in werken. Oosterwold wordt steeds groener!

En wat ik zelf heel leuk vond: één van de  laatste klanten was de bakker in Oosterwold. Die zomaar vroeg of ik nog rimpelroosjes wilde. De bottels van deze rozen zijn lekker groot en lekker. Dus prima om te verwerken. We spreken af dat ik van haar dinsdag een aantal rozen overneem. Nog zo'n win-win situatie. 

En dan zijn de boomleveracties voor dit jaar toch echt wel over! 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 maart 2020

Langzaam komt het voorjaar eraan. Ofwel langzaam? Met de stormen leek het twee maanden lang we herfst, maar qua winter hebben we niet veel gekregen. En dat is aan de natuur goed te merken. Veel kruiden zijn groen gebleven. Een dagkoekoeksbloem heeft de hele winter door gebloeid. En veel voorjaarsbloeiers zijn nog vroeger dan anders.

Maar voor de moestuin kan je het niet helemaal op de natuur laten aankomen. Je moet wel op tijd met zaaien beginnen.

We hebben een paar jaar geleden een lage kas geïmproviseerd van grindtegels met vijf éénruiters. Maar met een storm vorig jaar waren er drie ruiten gesneuveld. Dus toen we een advertentie op marktplaats zagen hebben we een rit naar Alphen gemaakt om zes vervangende eenruiters aan te schaffen. Die hebben we eerst geschilderd. 

En de lage kas zat vol met onkruid, die eerst verwijderd moest worden. Vervolgens een laagje bemeste tuingrond en zand gemengd in ingewerkt. 

En uiteraard hebben we enthousiast nieuwe groentezaden gekocht. Zoveel mogelijk biologisch, maar we zijn daarin niet heel principieel. Op een spreadsheet een zaaikalender gemaakt welke zaden het eerst kunnen worden voorgezaaid. En welke binnen gezaaid kunnen en welke in de lage kas. Het blijft ook een beetje op de gok bij ons. We willen een aantal zaden voorkweken binnen, omdat vorig jaar buiten uitzaaien in de volle grond slecht is bevallen. De kiemen zijn dan later, en worden opgegeten door muizen en slakken voordat ze krachtig genoeg zijn.

En dan het zaaien zelf: spinazie op een klein veldje in de lage kas. En rijtjes van een tiental andere kruiden en groenten. We hebben een voorliefde voor wat alternatieve groenten en kruiden, zoals bladmosterd, Koolrabi, Ananaskers, Raapstelen. Het zakje omgekeerd op een houten paaltje, zodat we nog weten wat er gezaaid is. En dan de eenruiters erop. Ziet er toch weer gecultiveerd uit!

Voor het binnenzaaien maken we een tafel van drie steigerplanken en twee schragen. Daarop passen 17 kleine bakjes, waarin we van alles hebben gezaaid, van pompoen, tot verschillende soorten tomaten, en mijn favoriet: zeekool van zaad, gewonnen op vakantie in Denemarken.

En nu maar wachten op het ontkiemen. En tijdig uitplanten. Maar daarover later.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 maart 2020

Afgelopen vrijdag en zaterdag zouden we met de wijk gezamenlijk gaan klussen. Er moet een aanvulling komen van reflectorpaaltjes, omdat een aantal die we een jaar geleden geplaatst hebben, gesneuveld zijn. Een mooie gelegenheid om mee te doen met de nationale actie NL-Doet. En met een aanvraag hebben we ook nog een leuk bedrag gekregen waarmee we de materiaalkosten kunnen dekken.

Maar dan komt de Corona crisis, en een paar dagen voor tijd een bericht vanuit de NL-doet organisatie dat alle vrijwilligersacties worden afgelast. Ook wel begrijpelijk, omdat veel van die vrijwilligersacties bij of door mensen uit kwetsbare groepen worden uitgevoerd.

We hebben even overlegd wat wij moeten doen. Er hadden zich een flink aantal buren aangemeld voor het klussen. Maar het is niet een noodzakelijke activiteit. Daarom hebben we de actie afgelast. 

Maar we waren zelf al begonnen met de voorbereidingen. Mooie hardhouten palen besteld, en in de gewenste lengte gezaagd. En bijgeschuurd.

En Janny had beloofd voor cake te zorgen, en die kwam die dus toch maar brengen om de individuele werkers te steunen.

Dus toen Eduard en Zilla langskwamen hebben we toch nog met z'n vieren lopen schilderen. Het was mooi weer dus we konden buiten werken en de nodige afstand houden.

En zaterdag zouden we naar de kuilen in de weg kijken. Tsja, valt dat onder NL-doet, of kunnen we toch wat onderhoud doen? Met Joost hebben we de weg beoordeeld. Ondanks het zonnetje waren er nog flinke plassen, die ook goed laten zien, waar de weg te ver is ingezakt. En als er eenmaal kuilen in de puinweg zitten, dan worden die steeds dieper doordat alle auto's erin stuiteren.

Dus heeft Joost z'n kleine trekker erbij gehaald, en hebben we nog zo'n drie kuub puin in de kuilen gewerkt. Fantastisch die trekker met schepbak. Daar kan je met een kruiwagen niet tegenaan werken. Dus voor mij het handwerk van verspreiden. Er waren een paar plekken waar het afgelopen jaar de nutsleidingen doorgetrokken zijn. Dat was duidelijk te zien aan zinken in de weg. Hopelijk hebben we die nu weer aardig onder controle. Mooi ook dat Marco een trilplaat beschikbaar had om het puin mooi glad aan te trillen. 

Toch nog een beetje NL-doet. Of gewoon burenhulp. En leuk om (met gepaste afstand) samen te doen. En dan pakken we de resterende klusjes individueel of in duo's aan.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 maart 2020

Wij hebben van Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap begrepen dat er nog wat plantgoed beschikbaar is om te leveren aan belangstellenden in Oosterwold.

Dat is niet zoveel maar wellicht dat we nog een paar mensen blij kunnen maken.

Hiervoor organiseren we op vrijdag 20 maart een klein marktje, waar mensen kunnen ophalen wat ze gevraagd hebben.

Belangstellenden kunnen uiterlijk maandagavond doorgegeven wat ze willen afnemen. Graag per email naar info (@) paradijsvogelbosje.nl 

Als er meer belangstelling is dan aanbod, gaan we verdelen.

Omdat het relatief weinig is, zijn we bereid om bossen (van 25) te splitsen, zodat er ook kleinere aantallen te koop zijn.

Dit is het aanbod:

 De vlieren zijn onder voorbehoud, als Lex die nog extra kan krijgen. Bij de vorige levering konden een aantal mensen geen Vlier krijgen. Als die nu intekenen gaan zij voor op andere belangstellenden.

Iedereen die bestelt moet op vrijdag 20 maart het plantgoed ophalen.

Ook is zeer aan te bevelen om het plantgoed nog diezelfde dag te planten, of vrijdag op te kuilen en in het weekend te planten. Bijna al het plantgoed begint uit te lopen, dus als je het langer opkuilt dan loopt het plantgoed schade op.

Hopelijk kunnen we nog wat mensen blij maken hiermee. We zien de emails graag tegemoet.

Marie-José Deckers en Marien Abspoel namens Stichting Heg en Landschap en Stichting Paradijsvogelbosje

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Regelmatig maken groepen gebruik van onze tuinkamer om te vergaderen, workshops te doen. Zelf gebruiken we de ruimte om muziek te maken, workshops te geven en allerlei klusjes.... 

En juist voor de groepen hebben we lange tijd een zaak aan de kapstok gehangen. Er is namelijk iets onhandigs aan zoveel ramen in je zaal. Je plaats niet zomaar een KAPSTOK in de ruimte. Mensen gooien hun jas over hun stoel. Je kunt zeggen dat geeft de ruimte iets ongedwongens, maar dat is een aardig eufemisme. Zelf wilde ik in de winter graag dingen aan een hangertje te drogen kunnen hangen. Dus we waren al een tijdje aan het denken hoe we dit, passend bij de rumte en bij ons kunnen oplossen. 

Vanmorgen hadden we ineens een (vonden wij) briljant idee van een kapstok die tijdelijk kan hangen en dus weg kan als je m niet wilt gebruiken (en dan niet enorm in de weg staat/ligt). We hangen een kapstok aan lijmklemmen aan de metalen draagbalk van de constructie. Met riemen hangen we daar een stalen buis aan een paar kleerhangers doen de rest...En zoals dat bij ons gaat op een vrije zondag.... we gaan klussend aan de slag.

Hieronder een fotoverslag:

En natuurlijk moet de grote bouwer zich even uitsloven... Dat laten we even gebeuren... En vanavond kon ik mijn was prima kwijt.... Een fijne middag! 

Enne: Dit is niet langer "een zaak die aan de kapstok hangt", want daar hangen voortaan jassen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Al weer een paar weken geleden, op 14 februari heeft onze stagiaire Hester een excursie voorbereid en gegeven aan negen kinderen, die thuisonderwijs krijgen, en die hier dus ook een les geleerd hebben. Hester heeft er een persoonlijk verhaal over opgeschreven dat we graag in onze blog opnemen:

Wow, wat een super dag was dit zeg! De eerste natuurclub bij het Paradijsvogelbosje.
Vanochtend was ik nog zo zenuwachtig. En ik was bang dat de hele dag in de soep zou lopen. Er zouden 2 vriendinnen komen helpen als begeleider met de groep kinderen. Maar door omstandigheden ging dat op het laatste moment niet meer door. De printer ging in diepe slaap terwijl ik nog zo veel moest uitprinten. Ik kon het verhaal dat ik wilde voorlezen niet meer vinden. Noem maar op, alles leek mis te gaan. Maar ondanks dit begin van de dag, was het een zeer geslaagde eerste keer!
Ik heb ervaring om met kinderen dit soort dingen te doen. Ik heb op 2 preschools in Amerika gewerkt waarvan 1 een boerderij was, dus ik ben ook bekend met natuureducatie. Maar daar was ik in dienst: ik hielp daar. Vandaag was ik degene die mensen had om me te helpen. De rollen waren omgedraaid.
Ik heb de dag zelf georganiseerd en zelf bedacht wat we gingen doen. Ik droeg zelf de verantwoordelijkheid voor de kinderen en moest ik ervoor zorgen dat de kinderen het naar hun zin hadden. Ik moet toegeven dat ik het best wel heel spannend vond. Ik moest me vanmorgen op de fiets echt wel moed in praten. Ik wist wel dat ik het kon; althans dat hoopte ik.
Voor dat de ouders kwamen, hebben we met zijn allen nog even de dag doorgenomen en besproken wat iedereen ging doen. Wie kon me gaan helpen en hoe gingen we de kinderen ontvangen? We hadden aan Tijmen gevraagd of dat het oké was als hij een groep kinderen zou begeleiden. Hij vond het ook best wel spannend. Hij dacht dat hij iets fout zou doen, of dat alles fout zou gaan.
Marien was er ook om Tijmen te ondersteunen. Ondanks de angst die Tijmen voelde, is het hij toch gaan doen. En daar ben ik heel dankbaar voor en de kinderen ook!
Na afloop heb ik aan Tijmen gevraagd wat Tijmen van zijn angst/ onzekerheid vond, voordat de kinderen kwamen. Hij zegt zelf dat hij de angst niet nodig vond en dat het super ging met de kinderen en dat hij het heel leuk heeft gevonden.
Toen alle kinderen er waren zijn we in een kring gaan zitten en zijn we de namen gaan oefenen van elkaar. Ravi wist alle namen meteen!!! Na het namenrondje, heb ik uitgelegd wat we gingen doen. De kinderen kregen een lijst met foto’s van bloemen die nu in bloei staan. De opdracht was dat ze die allemaal moesten vinden. Ik had gevraagd of dat ze sommigen al herkennen. Toen we naar buiten gingen, deelden we de groep in tweeën. Iedereen wilde eerst bij mij, maar toch konden we ze verdelen in 2 mooie groepen.
We hadden afgesproken om elkaar, na de speurtocht, bij de wilgenhut te ontmoeten. De timing was echt perfect, ik was er net en de andere groep kwam aanlopen.

In de wilgenhut lag een kistje met kettingen. En niet zomaar kettingen, in de hangers van de kettingen zitten bloemen. Het verhaal achter de kettingen is dat we ze gekregen hebben van de “bloemen” om dat de mens te snel de kracht van de bloemen vergeet. En dat we ze daarom bij ons moeten dragen. Om ze zo niet te vergeten.
Nadat ieder kind een eigen ketting kreeg, zijn we nog even verder gedaan met bloemen zoeken. De kinderen hadden het heel erg naar hun zin. Ze wilden graag de hele lijst met bloemen vinden. Ik probeerde bij elke bloem die we zagen steeds iets korts over de bloem te vertellen.
Het mooie vond ik om te zien dat iedereen het zo anders ervaart. Sommigen waren heel aandachtig naar de bloemen aan het kijken en een andere keek er heel even na en wilde dan weer snel door gaan. Of de ene was heel veel aan het vertellen en de andere was heel stil. Maar toch had iedereen plezier.
Nadat we de bloemen speurtocht hadden gedaan, zou ik eigenlijk een verhaal voor gaan lezen. Maar de speurtocht naar de bloemen duurde langer dan verwacht. Dat is natuurlijk prima, want met bloemen bezig zijn is ook gewoon geweldig.
Dus in plaats van mijn verhaal, hebben we besloten om naar binnen te gaan en een snack te eten. Na de snack maakten we vogelvoer. We hebben vet opgewarmd en daar vogelvoer bij gedaan en dit in dennenappels gestopt. De dennenappels hebben de kinderen later mee naar huis genomen.
Na het vogelvoer maken zijn de kinderen gaan tekenen. Ik had aan de kinderen gevraagd of dat ze hun favoriete bloem of plek die ze hier hadden gezien konden gaan tekenen.Ik had van thuis droog geperste bloemen meegenomen die ze er ook op konden plakken. De kinderen maakten de mooiste bloemen die ze gezien hadden. Een kindje heeft zelfs mij getekend met een paardenbloem (mijn lievelingsbloem)!

Van sommige kinderen kreeg ik zelf een tekening. Die tekeningen hangen aan mijn muur nu.
Toen iedereen klaar was zijn we nog heel even naar buiten gegaan. We gingen naar het amfitheater waar we ‘Anna-Maria Koekkoek’ speelden. Daarna hebben we met de kinderen in het amfitheater de dag doorgesproken. Het was zo leuk om al die antwoorden te horen. Ook kreeg ik heel vaak het antwoord dat ze alles heel leuk vonden. Als ze dat dan zeggen smelt eigenlijk mijn hart gewoon.

Ik doe dit echt om dat ik het heel leuk vind om kinderen blij te maken en over natuur te leren. En dan als ze het zo leuk hebben gehad ben ik echt heel blij en een beetje ontroerd. Ik was toch echt wel bang in de ochtend; stel je voor dat de kinderen het niet leuk gaan vinden of zoiets. Maar nee hoor, ze vonden het geweldig.
Dank jullie wel voor het vertrouwen in me en de geweldige dag. Graag tot de volgende keer. Hester.

Hester, jij ook veel bedankt voor je leuke initiatief en bekroning van je stage.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 februari 2020

Er is bij ons nog één kavel niet gestipt. Daarover meer in deze blog.

Vandaag is de laatste gekleurde kavel omgekleurd! Ook Marcel en Sandra hebben vandaag hun kavel bij de notaris laten passeren. 

En daarvoor gaan wij als bestuur natuurlijk een vlag plaatsen. Dit keer heb ik er een filmpje van gemaakt.... 

Gefeliciteerd en welkom Marcel en Sandra!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 januari 2020

Vanmiddag krijg ik opnieuw een appje van zwager en schoonzus

Even later:

Net als vier jaar geleden op een hete ochtend en lieve support! Zie hier de blog van die dag: (en daaronder mijn commentaar...)

En dan valt op hoe onder de indruk ik ben van de support. Geen woord over waarom de dag zo heet was.... En het was een hete ochtend geweest omdat tot een uur voor de levering niet duidelijk was of het RVB akkoord zou geven. Het gedoe over de statuten van de vereniging was namelijk nogal groot geweest. En ook die waren pas op het laatste moment akkoord. (ze gaan overigens alweer vier jaar ongewijzigd mee..... ). En toen de kavel geleverd was presteerde de gemeente het om te bellen (een half uur nadat we tekenden) om te melden dat voorlopig GEEN afrit van de Paradijsvogelweg geregeld zou worden. Het zou niet de laatste hete ochtend worden.....

Maar zoals Kees schrijft: wat ook als alles klaar is.... Hoewel een keer een zondag op de bank... zou best fijn zijn!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 januari 2020

Gedurende het hele jaar 2019 dachten we dat we als "wijk" Frederik va Eedenweg klaar waren. Af. Alle buren bekend.

Toch een beetje verdrietig melden we dat de enige kavel die nog vrij is (de voorlaatste kavel wordt eind februari overgedragen), toch weer vrij is.

Maar ja, wat wij verdrietig vinden is voor anderen niet zo verdrietig! Voor jou (ja jou) is het misschien wel de ultieme kans! Kavel F6 op de initiatievenkaart van eind januari is namelijk vrij!

Je buren aan alle kanten hebben hun huis al gebouwd. Dat betekent dat jij niet van de tekentafel hoeft te kijken hoe je uitzicht gaat zijn, maar in je toekomstige woonkamer kunt gaan staan en het gewoon kunt zien!

En ja het is een bijzondere kavel! In het hart van de kleine wijk Frederik van Eedenweg. Waar we elkaar regelmatig op een buurtborrel treffen. Met elkaar een oudjaarsfik organiseren en af en toe werken aan de weg.

En ja, het is een kavel met een gebruiksaanwijzing.

Rechts hiernaast kun je zien dat een groot deel van de kavel (rood) archeologisch kerngebied is en een deel (roze/lichtrood) bufferzone. Hierin mag je niet bouwen. In de tekening zie je tevens de weg ingetekend. Er blijft een driehoek over waarin je kunt bouwen/roodkavel kunt realiseren. Zeker als je in twee lagen bouwt kun je makkelijk het bouwoppervlak halen.

De weg is overigens een weg die uitsluitend de woningen in de Frederik van Eedenweg ontsluit. Zeker nu het bouwverkeer afneemt, omdat veel mensen klaar zijn met bouwen.

Dus ja een gebruiksaanwijzing. Maar als die gebruiksaanwijzing je past, kan ie heel leuk zijn. Je sluit namelijk aan bij een wijk die vrijwel klaar is. Stroom en water kunnen gewoon worden aangevraagd.  Al je buren hebben al gebouwd en wonen er al. Bouwtoezicht is er volop! Voor deze kavel is geen geluidonderzoek op basis van de ontsluitingswegen nodig.

En om een beeld te krijgen van wat mogelijk is, heeft buurman Jan de huizen van je buren ingetekend in het plaatje hierboven. Zo kun je zien dat je met name in zuidelijke richting een behoorlijk ver, vrij uitzicht hebt. Het huis dat is ingetekend is 100m2 per woonlaag. Ongeveer het gebouw dat je op een kavel van 1724 m2 kunt bouwen. Wij hopen dat je aansluit en dat we onze wijk vlot kunnen doorbouwen!

Op de luchtfoto hiernaast heb ik (veel minder professioneel dan Jan) het huis en de kavel ook ingetekend. En je ziet echt hoe de huizen van je buren eruit zien. We zijn echt benieuwd hoe jij hier het laatste huis gaat bouwen. Wordt het paars, of blauw, of oranje?

Informatie over de vereniging krijg je via "contact" op deze pagina. En informatie over de archeologische zone krijg je van de gemeente zodra je je stip hebt gezet (hebben ze ons beloofd). En als je je stip hebt gezet: laat het ons even weten, dan nodigen we je uit voor de buurtborrels die we ongeveer elke zes weken organiseren. Tot ziens!

Toevoeging 31 januari 2020

Deze kavel valt onder het gewone regime van Team Oosterwold. Meer info onder.maakoosterwold.nl. De grondprijs in 2020 is €76.18 per m2. De kavel kost daarmee ruim  €130.000. Aangezien de Oostewold organisatie op dit monent een stop op de inschrijvingen hanteert kunnen alleen mensen die aan de beurt zijn om een stip te zetten op deze locatie intekenen!. . 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 januari 2020

Ter voorbereiding van de Boomplantaktie van afgelopen vrijdag in samenwerking met de Stichting Heg en Landschap keek ik op de website van de sponsor van de Heg en Landschap: Fondation Yves Rocher. Deze cosmeticafirma wil graag goede sier maken met hun natuurlijk uitstraling, en ondersteunt daarom groene initiatieven over de wereld. Vooral de boomplantakties in ontwikkelingslanden is indrukwekkend.

Op die website yves-rocher-fondation.org kwam ik een interview met mezelf tegen, onder de titel: Le jardenier fou ... de biodiversité. Die drie puntjes laten je het laatste gauw vergeten. Le jardenier fou??? De dol-dwaze tuinier? 

De betrokken medewerkers van Yves Rocher zijn de afgelopen jaren twee keer bij ons langsgeweest op het Paradijsvogelbosje. Hoewel ze op veel plekken de boomplantactie ondersteunen is er aan die jonge aanplant nog weinig te zien, en spreekt het blijkbaar aan om hier op het Paradijsvogelbosje te zien hoe volwassen de beplanting al is, en bijdraagt aan een natuurlijk ecosysteem. Ze waren dan ook enthousiast, en dat heeft geleid tot deze toelichting op hun website. Omdat mijn frans niet zo goed is, heb ik de tekst maar even door de Google Translate gedraaid. Hier is de vertaling (een beetje geredigeerd), die ik met een glimlach lees:

"In Oosterwold verdedigt Marien Abspoel een buurtproject waarbij de waarden van het collectief de sleutelwoorden zijn en waar de natuur dankzij agroforestry (voedselbos) daar zijn plaats vindt.
Strohoed op het hoofd, stralende glimlach, Marien Abspoel is nooit zo gelukkig als wanneer hij over de paden wandelt die worden begrensd door deze bloeiende en ongetemde natuur. Vogels, vlinders, andere insecten en dieren getuigen van de levendigheid en rijkdom van biodiversiteit op deze plaatsen.
"Ik telde 315 verschillende plantensoorten op mijn perceel."
Het eigendom van Marien is een concentratie van 650m² (foutje, 6843 m²) landelijk geluk. Hij vestigde zich in 2016 in Oosterwold en neemt actief deel aan een gezamenlijk huisvestingsinitiatief (als je heel Oosterwold als iets gemeenschappelijks ziet, oké). Hij bouwde zijn huis, creëerde zijn tuin op een landbouwvlakte waar, zegt hij, niets was. Het was iets meer dan 3 jaar geleden. Door de principes van voedselbos toe te passen, is zijn tuin een echt wonder van biodiversiteit geworden.
Gepassioneerd door plantkunde, resulteert de laatste Marien-inventarisatie meer dan 300 verschillende soorten. "In dit project is het collectief essentieel", benadrukt hij. Elke eigenschap moet een voor iedereen toegankelijk pad hebben, 50% van het geconsumeerde voedsel moet ter plaatse worden geproduceerd (sic! heb ik niet gezegd, geen idee waar dit vandaan komt. Wellicht uit de Oosterwold website?) en we planten lokale soorten om de biodiversiteit te regenereren. ”Een eenvoudig, effectief recept om te leven met elkaar en met de natuur.

Hier kunnen we onze dromen waarmaken en delen."

Op dezelfde pagina staat ook een Filmpje van een stukje interview. https://www.youtube.com/watch?v=teumfV-2tIM#action=share  

Als je dat filmpje op You-Tube opentrekt, heeft het de categorie: nonprofit en activisme.

Activisme van een dol-dwaze tuinier. Laat ik het als een geuzenaam omarmen

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 januari 2020

Vandaag was een prachtige dag. We hebben een kleine 30.000 bomen en struiken voor Oosterwold uitgeleverd. 

Na de voorlichtingsavond in november vorig jaar,schreven 73 oosterwoldse initiatieven en collectieven zich in om (een deel van) de 50 mogelijke soorten te bestellen. Er werd een onwaarschijnlijke inschrijving gedaan. Er werden 30.000 bomen gevraagd... Gingen we dat doen? Maar wie A zegt moet ook B zeggen. We hadden ook in 2018 30.000 bomen geleverd, maar die kwamen in 3 toerbeurten. Ik had dit jaar met mijn eigenwijze hoofd gezegd, ik wil het wel doen, maar dan moet het op 1 dag kunnen... En dan is de vraag: kan 30.000 bomen op 1 dag...

Nou dat blijkt te kunnen. 

Het begon ermee dat we vrijwilligers vroegen. En die kregen we! Zo'n 20 tot 30 mensen zeiden toe te komen helpen. Zoveel dat we ze in ploegen moesten indelen om te voorkomen dat ze op elkaar zouden moeten wachten. En dat was maar goed ook. Want bij de eerste wisseling van de  wacht rond een uur of 10 merkten we het onmiddelijk dat er eventjes best veel mensen waren. En dan heeft (heel kort hoor!) even niet iedereen een eigen klusje. 

De dag begon met de komst van de vrachtwagen om half 8. Twaaf kratten en pallets, met bomen en plantjes kwamen van de wagen. Heel fijn had coordinator Lex Roeleveld geregeld dat de pallets konden blijven staan, waardoor we de pallets niet hals over kop leeg hoefden te maken. Heel fijn. 

En dan komt de machinerie op gang. 

Eerst moeten alle bomen en struiken worden gesorteerd op soort. En dat is best een kunst want de bomen liggen weliswaar op soort bij elkaar, maar er is er steeds maar 1 gelabeld. En dat is niet altijd handig als de rode en zwarte bessen op elkaar liggen! Omdat opperhoofd verdeeldienst Marien het onderscheid tussen de bomen moet maken, stroopt dit soms. Maar meestal loopt dit als een trein. Buurvrouw Marjon vond het okee dat we haar berm ok als "winkel" gebruikten en er bossen neerlegden. Onze stagiares Hester en Tijmen hadden veel in de voorbereiding gedaan. Hierdoor lagen de bordjes met soortennaam, de geschreven labels en de bestellijsten keurig klaar. 

En wat ook leuk is dat ook mijn taken als scribent deze keer heel adequaat worden vergenomen als ik "even" een interview doe met Omroep Flevoland. Resultaat van het interview zie je door hiernaast op de foto te klikken. 

Leuk dat Omroep Flevoland ons dit jaar zelf benaderde voor een item!

Dit is het radio interview. morgen komt er een "geknipt en geplakt" item. Hierbij komen ook de vrijwilligers aan het woord. Natuurlijk publiceren we dit morgen ook!

Half elf is de boel uitgesorteerd en kunnen we door naar de volgende ronde.

Handig bij een koffie moment! Dit jaar was het grootste deel op alfabet gesorteerd in de "winkel" Dat maakte rapen makkelijker. Toch was het best veel werk. Een gemiddelde bestelling bestaat uit 16 of 17 bossen plantgoed. die naar de juiste plek moeten. Toch vorderen we gestaag.

Tussen 12 en 3 werken we zelfs in een zonnetje. Heerlijk! En dan nadert het grote uitleveren.... En blijkt her en der iets op, dat nog niet op moet zijn.Of is een bestelling nog niet geraapt terwijl dat wel handig was geweest. We troffen veel geduldige mensen, maar ook vrijwillgers als Harry die na meewerken in de ochtend, inkuilen op eigen land rond drie uur ineens weer opdook om nog even te helpen en daarmee de laatste paar bestellingen samen met een van de nog overgebleven vrijwilligers raapte. Maar ook de mensen die vandaag opvallend geduldig waren. 

En ook heel fijn dat stagiair Hester in de laatste fase naast Marien "bestellingen controleur" kon zijn. Een rol die ze met verve vervulde. 

Ander nieuwigheidje dit jaar was het direct digitaal betalen. Fijn die digitale apps... Zo heb je aan het eind van de dag het geld binnen zonder dat je iedereen individueel een rekening moet sturen. (wat op een ongezellige avond achteraf toch steeds weer veel werk blijkt...)

En dan is het half zes. We kijken om ons heen. Het wordt donker. We doen met de stagiares de laatste acties. Bij elkaar vegen van planten die verkeerd terecht gekomen zijn (een paar bosjes), het weghalen van de paaltjes (goede actie van Bastiaan), opruimen van touwtjes die niet meer nodig zijn. Het binnenhalen van het bord en even kijken wat nog niet gehaald is. De drie laatste bestellingen worden gehaald voor half acht.. Dus nu we klaar zijn met eten, zijn de bestellingen weg. Morgen maken we de administratie in orde. Maar ik ben zo trots op die grote groep vrijwilligers die alemaal roepen het vooral zo ontzettend leuk te vinden, op onze stagiares Hester en Tijmen die zoveel hebben voorbereid, ook vandaag zo'n mooie rol speelden en natuurlijk op 'mijn' Marien, die zoveel kan zien aan kale struien, maar ook de hele dag op de been blijft.... 

Een was een feestje om te doen vandaag! Ja ik ben moe, maar heel erg blij en gelukkig!

En nu maar kijken waar al deze bomen en struiken terecht komen. En dromen van hoe mooi Oosterwold over een paar jaar gaat zijn! Het plaatjes hieronder van de enorme hoeveelheid mensen op de been.... blijft nog even in mijn gedachten. 

Enne blijf bedenken: alleen al met de bomen die wij de afgelopen jaren hebben geleverd planten de Oosterwolders zo'n 75.000 boompjes... We leggen met elkaar een steen in de rivier..... 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Met buurman Ron hebben we een extra wandelpad extra gemaakt. Zo leuk als we het voor elkaar krijgen/hebben dat we omloopbaarheden aan laten sluiten. En dan is  het leuk als de paden ook goed herkenbaar en uitnodigend zijn. Nou vind ik het schilderen van straatnaambordjes leuk. Dus.. ik ging straatnaam bordjes schilderen. En toen was het vorige week zover dat we de bordjes ook konden ophangen. 

En het wandelpad bij Ron moest natuurlijk naar zijn kersenbomen heten. Maar.... Ron heet ook Kerseboom...... Dus hoe gaan we dat spellen: Kerseboompad, Kersenboompad of Kerse(n)boompad.... Ik heb de knoop maar door gehakt en de eer aan de buurman gegeven.... Het pad heet Kerseboompad! Ron heeft de borden opgehangen!

Er komt een bord aan onze kant van het pad, maar ook aan de wegkant.

Welkom op dit pad!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Afgelopen week hebben we meer dan vier dagen besteed aan het knotten van onze wilgen. Dat zijn er dan ook een paar honderd, en ze groeien als ... als wilgen.

De laatste drie jaar heb ik bij bijna alle wilgen ieder jaar vier meter hout van de bomen gesnoeid. We proberen de wilgen zo te snoeien, dat de dunne takjes van vorig jaar blijven staan, en de lange dikke takken met zijtakken boven de knot worden afgesnoeid. Daardoor kan de boom in het voorjaar meteen op de jonge takken blad en bloem maken.

Tijdens het snoeien is goed te zien, dat het op verschillende plekken al een aardig ruig oerwoud wordt. Des te beter is te zien wat een groot verschil het maakt als je de hoge takken wegsnoeit. Leuk ook dat onze boomsingel er dan echt als een knotwilgenlaantje gaat uitzien.

Met een oproep via Facebook hebben we flink wat hulp gehad bij het snoeien. Het is ook heel leuk en dankbaar werk. En een bijkomend voordeel is, dat de afgesnoeide lange takken gebruikt kunnen worden om nieuwe bomen te stekken. Als je zo'n wilgenstaak van drie meter lang een kleine meter in de grond zet, dan loopt de tak in het voorjaar uit, wortelt en groeit nog hetzelfde seizoen uit tot een heuse boom met een pruik van takken van een ruime meter lang. Zo zijn een paar honderd takken verhuisd van ons Paradijsvogelbosje naar een andere plek in Oosterwold, zodat Oosterwold steeds groener wordt.

Ook onze stagiaires Hester en Tijmen werken mee. Niet alleen met het leuke snoeien maar ook met het iets minder leuke opruimwerk en het schonen van de takken. We hopen veel middelgrote takken te gebruiken om een compost container te vlechten.

Bedankt Arjan, Peter, Jeroen, Erwin, Frans, Hester, Tijmen, Karin, Zilla en Eduard, Cathelijne, Bianca, Elisa en Sebastian, Joost, Wim. En succes met planten van alle wilgen.

Het fotoverslag spreekt voor zichzelf.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Afgelopen zaterdag hebben we met het kamerorkest Barock-Sommer gerepeteerd in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje.

Dat hebben we eerder in de zomer al eens uitgeprobeerd, en nu een hele repetitiedag. De meeste repetities doen we in het Cultureel Centrum CREA in Amsterdam. Voor deze repetitiedag maken we graag een uitstapje, en het is weer een uitgelezen kans om te kijken waarvoor zich de Tuinkamer leent.

Het ensemble is deze keer wat kleiner dan afgelopen zomer. 's Ochtends repeteren alleen de strijkers, omdat die zoveel noten hebben te studeren. In de middag voegen de blazers en soliste Elvire Beekhuizen zich bij de groep.

Iedereen heeft wat lekkers meegenomen voor de lunch, dus we kunnen er een gezellige dag van maken, met overvloed aan lekkers tussen de muziek door.

Het is goed om weer te merken dat de akoestiek prima geschikt is voor deze groep. Met alle blazers erbij misschien een beetje hard. Wellicht dat we binnenkort een grote lap textiel op de kop tikken om als voor verstrooiing en demping in de ruimte te draperen.

Hoornist Wim toont trots zijn verzameling bochten in de natuurhoorn, waarmee hij bij ieder stuk in een andere toonsoort speelt.

Deze keer spelen we uitsluitend muziek van de zonen van Johann Sebastiaan Bach, een fantastisch en virtuoos programma.

Elvire Beekhuizen zingt prachtig in de Vauxhall songs, waarvan ik voor deze gelegenheid de muziek heb uitgeschreven in partijen, op basis van de handgeschreven partituur op internet. Dus wellicht nog een Nederlandse première?

Aan het eind van de middag kunnen we met een voldaan gevoel en een drankje erbij proosten op een mooie start van het project, waarin we twee concerten geven op 1 en 2 februari in Kampen en Amsterdam. We zijn best trots dat we dit in Oosterwold kunnen doen.     Voor belangstellenden: Zie www.Barock-Sommer.nl.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 januari 2020

Vandaag zijn twee stagiaires begonnen bij het Paradijsvogelbosje: Hester en Tijmen. Zij studeren aan de Aeres MBO in almere. Ze zochten een stage. Hoewel we eerder studenten van de Aeres Hogeschool hebben ontvangen om dieren en planten te inventariseren, was deze vraag voor een stage van 200 uur onverwachts voor ons.

Daarvoor moeten we ons ook laten erkennen als leerbedrijf. Na een aanmelding kwam een medewerker van deze Samenwerkingsorganisatie Beroepsonderwijs Bedrijfsleven. Heel verwarrend afgekort als SBB. Ik dacht dus eerst dat ik met Staatsbosbeheer sprak.  Maar nee. Na dit gesprek was erkenning geregeld. In een kennismakingsgesprek hebben we een aantal taken gekozen.

Vandaag hebben we ook een rondleiding gedaan over de kavel.

Er staan nu zelfs nog een paar bloemen te bloeien: Beemdkroon en Morgenster. En de eerste Hazelaar staan met stuivende katjes al weer te bloeien.

Het is voor ons ook stimulerend om een aantal klussen op te pakken en de meerwaarde voor de stage te zoeken.

We hebben Hester en Tijmen uitgenodigd om de komende weken zelf ook een blog te schrijven, dus dan worden jullie binnenkort op de hoogte gesteld van de vorderingen. Welkom Hester en Tijmen en wordt vervolgd.....

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 05 januari 2020

Op vrijdag 10 en zondag 12 januari 2019 snoeien we een deel van onze wilgen. Ook halen we er enkele tussenuit (die zagen we helemaal om). Wilgen snoeien is een klus om gezellig samen te doen. Ook op 17 en 19 januari zullen we gaan snoeien. Als er dan nog wilgen over zijn zetten we de activiteit voort op 31 januari en 7 februari.

Wilgen takken, of -staken zijn ook uitstekend geschikt om nieuwe knotwilgen te kweken. Als je ze diep genoeg in de grond zet dan wortelen ze in het voorjaar, en heb je aan het einde van het seizoen al een boom met een kruin van anderhalve meter. Op onze kavel staan verschillende soorten wilgen, en bovendien zijn wilgen twee-huizig, dus mannetjes hebben stuifmeel en vrouwtjes vaak zilveren katjes. Veel variatie en een heerlijke pionier beplanting om je kavel snel te laten begroeien.

Belangstellenden voor wilgenstaken kunnen een aantal meenemen. Uiteraard krijgen mensen die meehelpen met wilgenknotten voorrang.

We beginnen om 10.30 en eindigen rond 13.00 uur. We maken een tussenstop met koffie. 

We gaan: 

- snoeien en zagen in de wilgen (we laten de 1 jarige takken staan)

- kaal maken van bruikbare wilgentenen

- afvoeren en opruimen van alle takken in de takkenril

Zodat na elke werkbeurt ook ons erf weer netjes is. 

In de regel is het gewoon lekker buiten werken. Iedereen is welkom.

Wij zorgen voor koffie en thee en koek.

Wij hebben een en ander aan snoeigereedschap, maar neem zelf liefst tenminste een grote snoeischaar mee. (een met telescoop handvaten). Ook een kleine boom- of takkenzaag is handig. Voor het dikkere werk is een electrische reciprookzaag het handigst. Wij hebben er een, maar meer maakt sneller werk.

Vooraf aanmelden is gewenst. Doe dit via de contact pagina van deze site. Aanmelden is nodig. Bij geen of heel weinig  aanmeldingen gaat een snoeidag niet door. Bij heftige regen gaat het werken niet door. Dat laten we uiteraard weten aan diegene die zich hebben aangemeld. We maken er weer een feestje van!

Voor diegenen die vol spanning wachten op de levering van het plantgoed van Stichting Heg en Landschap: reken op vrijdag 24 januari. Alle bestellingen krijgen bericht per email.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 04 januari 2020

De Kerstvakantie is een prima gelegenheid om met elkaar een freubelproject te verzinnen en te klussen aan iets wat niet echt nodig is, maar wel leuk.

Het weer is buiten ook niet zo aanlokkelijk, dus een binnenklus is handig voor erbij. Daarvoor hebben we verzonnen om een derde ovalen tafeltje te maken.

Eerder hebben we al twee tafeltjes gemaakt: een voor de TV, en een klein salontafeltje van resthout van het eikenhouten aanrecht. Maar dat ene salontafeltje was net wat te klein om als enige salontafel te kunnen dienen. Maar de oude vierkante tafel past er helemaal niet bij.

Daarom willen we er een tafeltje bij. Dat schept ook eenheid: drie keer is scheepsrecht!

De andere twee tafeltjes zijn van 38 mm dik eiken aanrechtblad gemaakt. Maar dat is behoorlijk prijzig, en heeft een lange besteltijd. Een alternatief is om twee timmerpanelen op elkaar te plakken. Dus op naar de bouwmarkt, en ze hadden nog precies twee bladen van 60 x 200 cm eiken timmerpaneel van 1,8 cm dik.

Dan komt het project: hoe maak je een ovaal. Dat hebben we al twee keer eerder gedaan, maar het blijft een beetje improviseren. Het is een sport om een zo groot mogelijk tafeltje uit de planken te halen, zodat we geen resthout hebben. Een ovaal maken we met een rond touwtje en twee draaipunten. Marie-José houdt de twee schroeven op z'n plaats en ik teken met een potlood een cirkel door het touwtje strak te trekken. Maar voordat we de twee punten en de goede lengte van het touwtje hebben gevonden, zijn we een stuk of tien experimenten verder (zoals de kruisjes op foto hiernaast bewijzen).

Met het uitzagen neem ik een beetje marge, omdat ik erop reken dat we nog moeten bijslijpen, zeker omdat de twee planken straks zo goed als onzichtbaar op elkaar moeten aansluiten. Nadat we één plank hebben uitgezaagd gebruiken we die als mal voor de volgende drie planken. Maar dan blijkt al wel, dat de Ovale vorm niet helemaal symmetrisch is. Dat levert een dilemma op. Gaan we de vorm bijschaven, of accepteren we het zoals het is? De keuze komt een beetje in het midden uit.

Dan plakken we de onderste twee planken op elkaar met constructielijm. Om het goed op elkaar te persen gebruiken we alle lijmklemmen die we hebben. Die persen de overtollige lijm tussen de planken uit. Dat is zeker een teken dat de planken goed verlijmd zitten. Vervolgens worden er vier wielen op geschroefd, zodat het tafeltje straks goed kan rollen. Een slim idee van Marie-José was om de afmetingen van de wielen zo te kiezen, dat de twee salontafeltjes over elkaar kunnen schuiven.

Tussen de onder en de bovenplank komt een stuk boomstam, die de Houthakkers van het Houthakkersgilde uit de bosstrook naast ons huis hebben gezaagd. Een aantal stammetjes voor de kachel hebben een jaar buiten gelegen, maar zijn nog niet verteerd. Deze zal dus niet in de kachel verdwijnen. De onder en bovenkant van het stammetje moet wel eerst vlak en horizontaal worden gemaakt met een schuurmachine. Ik gebruik voor dit grove werk een haakse slijper met een lamellen schuurschijf. Met een waterpas om zo horizontaal mogelijk te worden.

Een voordeel van de dubbele planken is dat we nu de bovenste plank blind op het stammetje kan schroeven. Het is wel goed meten om de onderste en bovenste ovaal recht boven elkaar te krijgen. Zeker als ze niet helemaal gelijk zijn. Dan moet de bovenste plank er nog opgelijmd worden, weer met de batterij aan lijmklemmen. Met een paar hulpschroefjes zorg ik ervoor dat de planken tijdens het klemmen niet gaan schuiven. Er staat nogal wat kracht op!

Dan is het tafeltje nog niet klaar, maar kunnen we de verleiding niet weerstaan om het tafeltje uit te proberen. Het biertje past er goed op.

Daarna volgt nog een flinke schuurklus. Want de rand moet nog worden bijgeschaafd, met afgeronde hoeken. Bovendien kunnen we nu de afwijkingen van de ovalen vorm nog bijslijpen. Dat doen we ook eerst met de haakse slijper, en daarna polijsten met de concentrische schuurmachine.

Tenslotte wordt de tafel nog twee keer in de parketlak gezet. Daarmee krijgt het tafeltje ook zijn definitieve kleur. Na een nacht drogen is de tafel klaar!

Een aanwinst voor onze inrichting! En tenminste voor onze lol maken we er een fotoverslag van.

Een soort stripverhaaltje van een bijzonder tafeltje.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 02 januari 2020

Langzaam maar zeker wordt onze wijk vol. En al hebben we in beginsel ieder ons eigen plan ontwikkeld, ontwikkelen er langzaam ook bij ons tradities. Zo hebben dit jaar voor de tweede keer de buurtjes van de "subsectie Zuid" een eindejaarsvuur en maaltijd georganiseerd. En hoewel nieuwjaar bij een vuurtje eenvoudig te organiseren lijkt, was hier heel veel werk aan verricht.

Bij aankomst was het dan ook volkomen duidelijk waar we moesten zijn:

En ook was het duidelijk wie had georganiseerd! Namelijk Subsectie Zuid. En hoewel dat ernstig klinkt als een afscheiding (van ?) wordt de hele wijk uitgenodigd om aan te schuiven voor het eten, een borrel of alleen even nieuwjaarwensen. Alles kan en is te organiseren!

Er is een heus menu met Paprika alias pompoensoep als start:

Al vroeg zijn de volgende hoofdgangen bij het vuur gelegd. Allereerst de zalmen op een plank gebonden. Op gepaste afstand van het vuur garen ze langzaam.

Jeroen post hierover een facebookpost, waarbij we de volgende ochtend ontdekken dat anderen zich daar heel druk over maakten, terwijl wij toasten!

En dan gaan we aan tafel!

De volgende gang bestaat uit een enorm stuk rib-eye. De heren nachtburgemeesters van de subsectie Zuid hebben een stellage gebouwd waaraan de twee ijzeren draden die door de ribeye zitten kunnen worden opgehangen. Heel langzaam gaart de rib-eye. De liefde waarmee de bal is gegaard is te proeven in de smaak van het vlees. Ongelovelijk zo lekker!

Met een vleesthermometer (en een zaklamp om m af te lezen) controleren ze de temperatuur en draaien, verhangen, verlagen of verhogen zij de rib-eye ten opzichte van het vuur.

Als latste gang hadden de experimentele koks een roodbaars ingepakt in Oosterwoldse klei. En daarmee in/bij het vuur gelegd. Spannend is het als dan de klei / steen wordt opengetikt.

En dan wordt de vis langzaam weer zichtbaar:

Ze tikken m met blokjes hout uit zijn verpakking. Het lijkt wel een archeologische vondst! (Sttt, niet tegen team Oosterwold vertellen)

En dan duurt het best even voordat het 12 uur is. Het is best koud, ook al is het vuur warm!

We spreken over de ontberingen die we doorstaan. Hoe snel het soms gaat, maar ook hoe tergend langzaam het soms kan gaan. Wat we ons vooraf niet hebben gerealiseerd is hoeveel er in een mensenleven kan gebeuren in de periode dat je in Oosterwold als zelfbouwer aangaat. Omdat de hele planfase erbij hoort ben je zomaar 3 tot 5 jaar bezig. Wat kan er in een mensenleven dan niet gebeuren, waar je bovenop de (in)spanning van bouwen mee moet dealen. 't Zal aan mijn leeftijd liggen, maar ik zie mensen met ernstige ziekten, psychische tegenslagen, echtscheiding, ingewikkelde situaties in hun familie. En dat kan je juist in zo'n periode allemaal ook gebeuren.

Maar nu even niet en genieten we allemaal even domweg van een goede plek, bij een goed vuur, met goede mensen om ons heen.

En dan is het uiteindelijk 12 uur en breekt het nieuwe jaar aan.

We wensen elkaar een gelukkig, voorspoedig, gezegend, gezond en warm nieuw jaar toe.

Na twaalven horen en zien we de brandweer met een aantal wagens naar het zuidveld gaan. Op P2000 wordt opgeschaald naar een middelbrand. Shit het zal je gebeuren. Gelukkig lazen we vanmorgen dat de brandweer met loos alarm was uitgerukt naar een fik als de onze.

Vanuit het Paradijsvogelbosje wensen je alle geluk in de wereld, maar misschien meer nog dan dat de vaardigheid daarvan te genieten. Wij proberen die vaardigheid ook te trainen.

En om met Claudia de Breij te spreken (gelukkig kunnen we het terug kijken op TV) wij zitten volgend jaar graag nog naast elkaar en naast jullie op de bank!

Ongelofelijk dank voor de organisatoren Subsectie Zuid! (foto's van Marien en Rob)

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 02 januari 2020

Op een prachtige voorlaatste dag van het jaar, heerlijke zon, beetje koud, maar prima te doen, gaan we aan de slag met een voornemen dat we met buurman Ron al een tijd hadden.

Het wandelpad over onze erfgrenzen loop deels bij hem deels bij ons. Ons pad lag er al toen hij nog zou beginnen en was ook rondom beplant, omdat we nog niet wisten wie onze buur zou worden. Initiatiefnemers Helga en Roberto waren vertrokken en Ron was nog niet definitief in beeld. We gingen toch aan de slag met inplanten. Overigens zijn Helga en Roberto net elders in Oosterwold ook prima geland...

Dus ons pad is aan weerszijden voorzien van bomen en struiken. Graag hadden we deze doorgang al in het voorjaar gemaakt. Maar toen was de aansluiting bij Ron nog niet klaar.

Tijdens de zomer wilden we onze mooiste en grootste liguster niet verplanten. Dus gewacht tot het najaar. En dan blijft het even een voornemen. Maandag zaten we te lang binnen ondanks het mooie weer. Dus eind van de middag toch even naar buiten. Laarzen aan en spade mee. Het is echt een mooie liguster geworden. Marien spit 'm er met de nodige kracht uit... En dan gebeurt het... de spade gaat doormidden. Nou ja, de stok dan... Dus heel snel nieuw materiaal halen, voordat het zo buiten weer gaat vriezen... Daar kunnen de wortels niet tegen.

Dat geeft mij de tijd om het pad bij Ron (links naast onze oprit) te fotograferen. En dan gaat Marien noest verder. De liguster en een kamperfoelie worden uitgespit.

De liguster is eruit.

En net op het moment dat we ruimte in de "heg" hebben gemaakt, komt buurman Ron thuis. Wie zei dat onderwijzers niet werken in de vakantie... Deze wel!

Dat komt goed uit want dan kunnen we de aansluiting echt maken.

Na het pompen van een lege band in de kruiwagen storten Marien en Ron het pad vol.

En dan mag het eindresultaat er zijn! De liguster krijgt een nieuwe plek in het Braambosje waar ie lekker uit mag groeien. En over het begin van het pad strooien we nog wat schelpen!

Buurman en buurman zijn blij met hun actie. Op naar een nieuw jaar vol gezellige buren samenwerking!

Enne: deze doorgang moet natuurlijk ook van paradijselijke bordjes voorzien: KERSENBOOMPAD!

Kijken of dat deze vakantie nog lukt.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 december 2019

Als opmaat voor de kerstvakantie organiseerden we in de Tuinkamer van Paradijsvogelbosje Oosterwold een open podium. Een podium voor grote en kleine, ervaren en minder ervaren optredens. Leuk om met enkele nummers op het podium te staan, zonder een heel of half programma te hoeven vullen. Hiermee willen we in waarom de Stichting Paradijsvogelbosje is opgericht en de Tuinkamer is vormgegeven!

Het programma wordt geopend door Trio Plato. Genoemd naar het restaurant op de hoek van de repetitielokatie. Ze strijken een gezellige Haydn en Beethoven. En daarmee is het spits afgebeten. (Grap van de avond opgezocht: je mag zowel de spits als het spits afbijten).

Daarna mag ik zelf aan de bak. Ik zing onder pianobegeleiding door Marien een drietal liederen van Zemlinsky. Een tijdgenoot van Mahler, die op sprookjes achtige teksten muziek schreef. Hard op mijn duits gestudeerd, dus hopelijk was het verstaanbaar!

Na mij spelen Roos en Rutger samen op fluit en altviool een drietal korte stukken van Valdambrini.

En daarna is Karel op Hoorn aan de beurt!

Hij speelt een stuk van Glinka waarbij hij door Laura op piano wordt begeleid.

En daarna speelt zijn zus Isolde op fluit (zo'n mooie met een slinger, omdat haar armen voor een grote nog te klein zijn)  met Laura " Rudolph the red noised raindeer. " We schuiven weer op richting het kerst repertoire waarmee we met een klein "Von Trapp koortje " met onze kinderen en Theo en Annet iedereen welkom heetten.

En dan is Gerda aan de beurt! Ze zingt een drietal Franse liederen.

Fauré, Saint-Saens en Hahn komen langs. Deels begeleidt door echtgenoot Ronald. Expressieve vertellingen zijn het zoals in de foto's te zien is.

Ensemble Kamer 2.04 sluit de eerste serie optredens.. Zes man en vrouw sterk zingen zij muziek passend voor de kerst uit de 16e tot de 20e eeuw.

En dan is er applaus en een gezellige pauze.

We eten gezellig met elkaar in de pauze.  Iedereen heeft iets meegebracht. En dat is in zo'n geval altijd het lekkerste dat ze kunnen maken, dus dat was smullen geblazen. Helaas hadden we wat gedoe met de stroomvoorziening, maar dat heeft de lol niet in de weg gestaan.

En dan gaan we anderhalf uur later gezellig verder, met Ronald..... En hij licht toe hoe hij een periode elke dag Bach tot eigen stukken heeft verwerkt.

Na een werk van Mompou, sluit hij af met een eigen stuk "Making Peace of Mind". En dat leidt een nieuwe wending in het programma in, omdat Ruud met zijn muziek hierop doorgaat....

Hij zingt in aantal songs (een cover en twee stuks eigen werk.) over hetzelfde thema!

De volgende beurt is voor Truus!

Leuk aan haar bijdrage is dat  je ziet dat muziek van Dowland (best oud) en Billie Holliday (20e eeuw) eigenlijk best goed bij elkaar past en tegelijk heel anders en heel erg hetzelfde is. Mooi hoor!

En dan spelen Rutger, Laura en Marien nog "Two remembrances" van André Previn. Fluit, piano en zang zetten samen herinneringen neer. 

We denken toe te zijn aan de laatste kerstdeuntjes die we met ons eigen kwartet gaan gaan zingen, maar.... Dan breken Noortje en Egon in met een improvisatie (op de kerst, op wat ze horen?). Fijn om te zien hoe ze elkaar al improviserend versterken. Bijzonder!

En dan sluiten we zelf de avond af. Met een serie meer en minder bekende kerstliederen.

We hopen zo eens per kwartaal een open podium avond te houden. Vind je het leuk om zelf een keer op te komen treden? Stuur dan een mailtje, dan zetten we je op de uitnodigingenlijst en houden we je op de hoogte van de data.

Wij wensen jullie hele fijne feestdagen en een gezond begin van het nieuwe jaar!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 december 2019

Bijna kerst en we gaan een nieuwe traditie starten!

We willen regelmatig een open podium houden, waar iedereen op zijn eigen niveau een optreden kan doen. 

Deze eerste keer hebben we Ruud, Truus, Trio Plato, Paradijsvogelkwartet, Kamer 2.04, Ronald, Gerda, Rutger, Laura, Karel en Ysolde, bereid gevonden om bij ons op te treden. Voor een enkel optreden is nog een plekje. 

Wil je komen? Stuur dan een mailtje! Iedereen neemt iets voor het eten mee. Wij zorgen voor een drankje, waar we een klein bedrag voor in rekening brengen!

Zien we jullie ook?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 15 december 2019

Zaterdag waren er weer uitreikingen van groene spelden. Een waardering van de gemeente Almere aan alle soorten initiatieven in het groene Almere. Elke bijdrage aan de groene stad wordt gewaardeerd.

Wij vinden het een mooi gebaar maar ook een mooie aanleiding om mensen even echt in het zonnetje te zetten. En dit half jaar hebben we dat gedaan met twee bewoners van de Frederik van Eedenweg: Marjon en Jan die zich ieder op hun eigen manier inzetten voor een groene stad!

Allereerst zetten we Marjon in het zonnetje:

Graag wil ik Marjon van Maren nomineren voor een Groene speld,

Ik doe dat namens het bestuur van de Vereniging Frederik van Eedenweg. Bij onze vereniging (een kavelwegvereniging in Oosterwold) neemt Marjon van Maren vandaag afscheid als secretaris.  Daarmee is zij secretaris geweest in de allereerste fase van de vereniging. Een niet eenvoudige periode, waarin we als pioniers in Oosterwold,  veel moesten uitvinden,  bedenken en regelen. In de periode voordat ze secretaris werd, heeft zij als initiatiefnemer ook al een groot aantal zaken mee georganiseerd. Ze heeft zich op allerlei vlakken ingezet: het welkom heten van nieuwe leden, mee-organiseren van burendag, nadenken over het aanleggen van wandelpaden in de wijk, het bewaken van de kwaliteit van de weg etc.

Daarnaast heeft zij zich enorm ingezet (als voorzitter van de werkgroep afval in Oosterwold) om tot een goed overleg te komen met de gemeente. De gemeente die in Oosterwold het beeld had geen rol te hebben, maar hierbij toch een rol had.  Het overleg heeft geleid tot een regeling die voor nu tot een goede oplossing heeft geleid. Best knap om zo tussen de gemeente en eigenwijze bewoners te laveren.

En dan heeft deze dame naast het bouwen van een huis in Oosterwold ook nog tijd om bijenzwermen te vangen. Dit jaar heeft ze er in Almere meer dan 50 gevangen. Deze volken worden zo van een wisse dood gered, want bijenvolken kunnen niet overleven in het wild. Na het vangen en tot rust komen zorgen ze via de bijenvereniging dat deze volken een nieuw plekje krijgen.  

En last but not least is zij voorzitter geworden van de bijenvereniging. Haar actieve inzet zet zich dus voort.

Door haar te nomineren voor een groene speld willen we haar laten zien dat de inzet die zij laat zien, voor haar heel vanzelfsprekend is, maar dat in onze ogen niet is. Door haar te nomineren willen we haar laten weten hoe immens we haar hierin waarderen.

Namens de Vereniging Frederik van Eedenweg,

Marie-José Deckers,Voorzitter

Daarnaast hebben we Jan vanuit onze stichting Paradijsvogelbosje genomineerd voor alle bijzondere dingen die hij in Oosterwold doet:

 

Je kunt geen vraag bedenken, op facebook, per mail of live en als vriend, waar Jan (Jimmy Corrigan) niet met je mee denkt en werkt.

Kortom: vijfvoudig nomineren deze Jan!

Wij nomineren Jan graag,

namens Paradijsvogelbosje Oosterwold,

Marien Abspoel en Marie-José Deckers

 

Helaas van wethouder Jan Hoek niet aanwezig. Koningin van Growing green Almere Monique van der Plas nam de honeurs waardig over. Een gezellige middag in het KAF! En natuurlijk blijven zowel Marjon als Jan zich nog inspannen voor een nog groener Almere. Dank aan Aletta voor de video's!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 november 2019

Vandaag hebben we in onze wijk Frederik van Eedenweg definitieve kadastrale grenzen vastgesteld voor alle kavels. Dat klinkt triviaal en simpel, maar dat was het niet. Dat blijkt al uit het feit dat er in heel Oosterwold nog geen enkele kavel definitieve grenzen heeft gekregen.
De gemeente levert de grond bij verkoop met zogenaamde ‘voorlopige grenzen’. Dat brengt met zich mee dat na verloop van tijd, meestal een half jaar later het Kadaster de grenzen komt inmeten. Maar dat gebeurde niet in Oosterwold. Dat lag wellicht aan miscommunicatie tussen gemeente en Kadaster, en doordat niemand wist wie initiatief moest nemen om de grenzen vast te stellen.

Daarom hebben we een jaar geleden contact gezocht met het Kadaster. Die hebben er een project van gemaakt met onze wijk als proeftuin om een bruikbare procedure voor Oosterwold te bepalen. Dat had ook te maken met de noodzaak om een aantal wegstukken over te dragen aan een nieuwe eigenaar. In onze wijk waren drie initiatiefnemers sneller met de levering van hun kavel dan buren, waardoor zij tijdelijk een stuk van de weg moesten kopen. Die wegstukken moeten dus teruggeleverd worden aan de beoogde eigenaren van de kavels, volgens de Oosterwoldregels. Ook dat klinkt simpel, maar doordat die wegstukken gesplitst moesten worden, dreigden veel extra notariële en kadastrale kosten bovenop deze transakties te komen. In overleg met het Kadaster hebben we hiervoor een regeling getroffen, en ook een beetje korting bij een notaris. Zodoende hebben we de afgelopen maanden deze overdracht van wegstukken geregeld.

En konden we de vaststelling van definitieve grenzen verder voorbereiden. In een ledenvergadering hebben we er gezamenlijk voor gekozen om de rijkscoördinaten waarmee de gemeente de kavels heeft ingemeten leidend te laten zijn. Daarom hebben we bij de gemeente allemaal de coördinaten opgevraagd, en heeft Jan een fantastische interactieve webapplicatie gemaakt waarin alle coördinaten zichtbaar en op te roepen zijn.
Als het Kadaster komt om de grenzen in te meten, moeten de verkopende en kopende partij, dus de gemeente en de initiatiefnemer de grens aanwijzen.

Het heet dat het Kadaster 'volgend' moet zijn op het aanwijzen van de betrokkenen. Je kunt dus niet de coördinaten van de gemeente oplezen en aan het Kadaster vragen om dat punt op te meten. Daarom hebben we een eigen landmeter geregeld, Harm van MBMaatvoering.

Hij meet dus de door ons opgegeven coördinaten op met zijn GPS landmeter, en zet een piketpaaltje. De medewerker van het Kadaster zet vervolgens zijn (dezelfde) meter op hetzelfde punt en meet het punt op. Eigenlijk wel gek en omslachtig, maar het schijnt zo te moeten.

Alle bewoners in onze wijk hebben van het Kadaster van tevoren een brief gekregen die het inmeten van de grenzen aankondigt. Je moet ook iemand anders machtigen als je er niet zelf bij kunt zijn, en dat geldt ook voor alle partners.

Toen het vannacht begon te hozen van de regen, hield ik mijn hart vast. Dat lijkt een nat dagje te worden. Maar in de loop van de morgen werd het toch droog, en hebben we zelfs nog een half zonnetje gezien.

De dag begon ’s ochtends met ontvangst van de twee medewerkers van het Kadaster en onze landmeter Harm. Toen bleek dat de gemeente ook nog een aantal punten had uitgezet, vooral van nog niet uitgegeven kavels en de grens van de wijk met Nobelhorst. Het is wel jammer dat de ambtenaar van de gemeente alleen met de medewerkers van Kadaster deze punten aanwijst, en niet de betreffende kaveleigenaren betrekt bij deze aanwijs. Deze ambtenaar wilde met beroep op AVG ook niet op de foto, dus hoewel het hele leuke foto’s zijn mag ik ze hier niet tonen. Jammer.

Verder is het hele proces soepel verlopen met medewerking van alle bewoners. En zowel landmeter Harm als de twee medewerkers van Kadaster hebben er zichtbaar plezier in. En ze hebben veel geduld met ons, om alle punten op te zoeken, of zelfs hoekpunten tussen het struikgewas te zoeken.

Voor de landmeter was de belangrijkste klus om alle punten in het midden van de weg op te meten. Daar waren immers alle uitgezette meetpunten verdwenen. We hebben deze gelegenheid ook gebruikt om de positie van de weg opnieuw te ijken. De weg ligt over het algemeen goed, maar je merkt dat veel auto’s in bochten de binnenbocht nemen, en daardoor verloopt het tracé toch iets. Heel goed dus dat we met deze nieuwe meting de positie hebben hersteld. Dat kunnen we goed gebruiken als we over enige tijd de weg gaan verbeteren.

Met de bewoners hebben we samen de meetpunten in de weg gemarkeerd met aan weerskanten twee paaltjes, vier meter van het midden van de weg. Veel bewoners hebben meegeholpen, en Johan heeft de meeste paaltjes geslagen. Het punt midden in de weg hebben we gemarkeerd met grote spijkers en een metaal plaatje dat Harm had meegenomen. Alles fleurig roze gespoten met spuitverf.

Speciale aandacht vragen de bochten in de weg. Want met hoeveel punten moet je een bocht meten? Het Kadaster doet dat het liefst door een curve te tekenen op basis van de twee uiterste punten en een middenpunt. Maar dan moet je wel zeker weten dat de bocht één kromming heeft. Daarom moesten we toch een flink aantal punten inmeten.
Nadat alle ontbrekende punten zijn uitgezet, maken we een nieuwe ronde langs alle kavels, zodat de eigenaren en buren gezamenlijk de juiste punten aanwijzen, en akkoord gaan met deze punten voor de definitieve grens. Bijna alle bewoners zijn hiervoor thuis gebleven. Het Kadaster en de Landmeter vinden het zelf ook een bijzondere ervaring om hun werk te doen met zoveel toeschouwers. Maar alles ging in goede sfeer: we hebben er zo’n beetje een wijkfeestje van gemaakt. Hieraan zie je ook dat Oosterwold heel bijzonder is. Veel kavels hebben bijzondere vormen, en soms moeten grenzen zelfs in een sloot of vijver worden opgemeten.

Aan het eind van de middag, even voor half vijf was alles ingemeten en hebben alle bewoners de grenzen aangewezen. Toen begon het ook weer te regenen dus het was mooi geweest.

Nog een paar tips voor Oosterwolders en Verenigingen die hiermee in de toekomst te maken krijgen:

• Zorg dat je alle rijkscoördinaten weet,
• en dat je een landmeter hebt om het in te meten. We hadden niet geweten hoe we grenzen moeten opzoeken als we deze punten niet konden opzoeken.
• Zorg dat de hele wijk tegelijk wordt ingemeten. We zijn immers allemaal buren van elkaar, en je moet als wederzijdse buren de grenzen aanwijzen en akkoord verklaren.
• Regel transacties met wegstukken goed van tevoren met een notaris en zonodig afspraken met het Kadaster.
• Regel een coördinator, die het inmeten voorbereid en plant met het Kadaster, en die overzicht heeft over de kavels en benodigde meetpunten.
• Je kunt een overzicht van de kavels in de wijk vinden op een aantal websites zoals https://kadastralekaart.com/
  We zijn heel blij dat we deze klus hebben geklaard, met medewerking van iedereen. Veel dank Johan en Jan voor je hulp, Harm voor het inmeten en ook de medewerkers van het Kadaster voor de plezierige samenwerking!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 november 2019

Afgelopen week was het druk met activiteiten in het Paradijsvogelbosje.

Zondag ontvingen we de hele dag een groep die samen een CPO (collectief Particulier Opdrachtgever) ontwikkelen en een groot deel van de dag vergaderden om hun ontwikkelplannen verder te brengen. Daarin vormt de beplanting een belangrijk onderdeel en ze vroegen mij om een rondleiding te geven door het Paradijsvogelbosje. Dus gingen we na een kop koffie op pad; over het weer hebben we bepaald niet te klagen: een mooi heiig herfstzonnetje zonder wind. Wat wil je nog meer....

Ik geef wel vaker rondleidingen, en nu viel mij opnieuw op hoezeer ons hele project verweven is met onze visie op beplanting en inrichting van het landschap volgens principes van voedselbos. Vooral omdat je in een voedselbos verschillende functies kunt combineren die we allemaal willen benutten in Oosterwold: wonen, landbouw, natuur, biodiversiteit, waterberging, publieke ruimte inrichten, omloopbaarheid, privacy, beschutting..... Het lijkt veel, maar vul bij al deze functies bomen of beplanting in, en je kunt al deze functies er eenvoudig aan verbinden.

Dat betekent natuurlijk niet dat je je kavel domweg moet volplanten. Wij hebben in ons plan de kavel ingedeeld in verschillende biotopen, delen van de kavel, waaraan wij door inrichting, grondwerk en ligging een aparte invulling hebben gegeven waar zich bepaalde planten en dieren thuisvoelen: bijvoorbeeld vijver, oever en moeras, schaduwtuin en beschutte zonplek, verhoogde aardwal, noordzijde. Het is heel inzichtelijk om met de groep aan de oever van de vijver te staan, en te zien hoe betekenisvol de nabijheid van water is. En vervolgens te tonen dat deze beleving alleen mogelijk is als je een brede geleidelijk oplopende  oever maakt, die bij ons wel tien meter gebruikt om van het water niveau een meter te stijgen naar het maaiveld.

Vervolgens is het niet moeilijk om aan ieder biotoop een apart karakter te verlenen. En in de volgende stap hebben we er zo'n invulling aan gegeven dat iedere plek ook een plek voor onszelf wordt, waar wij iets speciaals kunnen doen: ontspannen op het beschutte terras of in de boomgaard, de insekten in de vijver observeren, een vuurtje stoken of concertje geven in het amfitheater.

Het voelt ook heel goed om het Paradijsvogelbosje in te richten als een ontmoetingsplek, waar mensen elkaar opzoeken en samen leuke en zinvolle dingen gaan doen. Of gewoon struinen door de publieke paden, zoals kinderen van de wijk graag onze boomsingel als kruip-door-sluip-door paadje naar de bosrand gebruiken.

Ook leuk om te laten zien dat onze paden nu al op verschillende plekken aansluiting maken op omloopbaarheid van onze buren Ron, Sietse en Janny. Dat vergroot de kwaliteit van de wijk, en maakt het de moeite waard om via de paden door de wijk te lopen.

Ik ben benieuwd naar de ontwikkeling van de andere initiatieven zoals dit CPO.

Bedankt voor je bezoek, Esther, Marja en mede-initiatiefnemers.

foto's van Marie-José

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 november 2019

Vroeger spraken ze van oogstfeest, en deed de hele gemeenschap mee in het oogsten. Die tijden zijn een beetje veranderd.

Het oogsten gaat nu mechanisch, met grote machines en transportwagens. En veel verkeersgebruikers laten zich verrassen en ervaren de oogst als een verstoring van hun eigen plannen.

Maar wat niet veranderd is: dat de oogst uit de grond moet voordat de klei door overmatige regenval onbegaanbaar wordt.

Misschien dat daarom de afgelopen dagen tot diep in de nacht door de boeren aan de Paradijsvogelweg geoogst wordt. Wij zien voor onze deur vooral de grote ladingen wortels passeren. Over de weg of door de berm, omdat de wagens elkaar niet kunnen passeren.

En alle wagens rijden vanuit het land met hun dikke profielbanden de weg op, en laten een onmetelijk spoor van klei achter. Ook als de boer regelmatig met een schuif voor z'n trekker de overdaad probeert van de weg te schuiven. En de combinatie van klei en veel vocht maakt van de hele Paradijsvogelweg één grote modderbaan, waar automobilisten blij mogen zijn, als hun voertuig op het stuur reageert. En fietsen is al helemaal onmogelijk. Dus dat wordt een paar honderd meter lopen.

Een extra complicatie is, dat de Kievietsweg nog steeds dicht is en dat er daarom een grote toevloed van extra verkeer is, ook veel zwaar verkeer. Voor zoveel verkeer is de Paradijsvogelweg helemaal niet geschikt. En mede door al dat verkeer zijn er enorme kuilen en zinken in de weg ontstaan. Zeker het stuk weg langs het bosje van Staatsbosbeheer dat grenst aan onze kavel is zo ingezakt, dat je aan één kant van de weg eigenlijk niet meer kunt rijden, zonder de macht over het stuur te verliezen en in de drassige berm te belanden. Ik wacht altijd respectvol op tegenliggers, maar niet iedereen kent de situatie. Vorige maand is daar al eens een boerenwagen met pompoenen van de weg geraakt en heeft die een boom geramd.

En gisterenmorgen ontstond er een heftig verkeersinfarct omdat een vrachtwagen was weggeslipt en dwars op de weg was terecht gekomen. Dus hielp buurvrouw Marjon alle aanrijders om bij onze afslag om te keren en een andere weg te zoeken.

Maar, laten we wel zijn: oogsten hoort er bij. Oosterwold is landbouwgebied. En Flevoland is nu eenmaal geen zandgrond.

En het is ook een imponerend spectakel, dat zich afspeelt voor je eigen deur. De enorme wagens met lading, en bovendien 's avonds lichtinstallaties die de Flevolandse akker lijken te veranderen in een landingsbaan. En het levert zeker spectaculaire plaatjes op. Hopen maar dat er geen schade is opgelopen door omwonenden en bezoekers, en dat de boer zijn oogst op tijd binnen krijgt.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 november 2019

Het afgelopen seizoen was onze moestuin niet echt een succes. Hoewel we in het voorjaar veelbelovend zijn begonnen met het bedekken van de moestuin met een dikke laag houtsnippers, was de oogst miserabel. Wat er aan zaaigoed is opgekomen, werd systematisch afgeknaagd door de plagen naaktslakken en muizen. Daarna even de moed opgegeven, en is het onkruid om zich heen gaan grijpen.

Dus moesten we maar weer een nieuw begin maken. Uit verschillende bronnen (bijvoorbeeld deze link) heb ik positieve verhalen gehoord over de teelt op een zogenaamde Hügel of Hügelbed. Dit is een techniek, vooral bekend vanuit de Permacultuur, waarbij verbouwd wordt op een ondergrond waarin verterend hout zorgt voor een organische, voedselrijke bodem.

Hoewel ze dit beschrijven als ideaal voor een arme grond, wil ik het graag ook proberen, omdat in Flevoland de toplaag van zeeklei weinig organische bestanddelen heeft. Hout in de ondergrond zou dus kunnen helpen om dat evenwicht te versterken, en beter vocht vast te houden in de droge zomers.

Het begint met het graven van een flinke voor in de grond. Dat heeft voor ons het voordeel dat we meteen het onkruid radicaal verwijderen. Het zijn twee voren geworden van zo'n 2,5 spade diep en drie spades breed. En aan beide kanten dus een flinke berg grond. Een goede week geleden heb ik telkens tegen de avond een klein uurtje gespit. Dat was dan wel weer voldoende, want het is een stevige klus.

En donderdag kwam onze vriend Mick ons weer eens helpen. We zijn toen begonnen met klein hout verzamelen en klein zagen, dat over was gebleven van de zaagaktie van het Houthakkersgilde. Zij zagen het dikke hout in meters, maar de dunnere takken blijven dan over, zodat er grote bergen ontstaan in de bosstrook. Het klein zagen van die bergen dient een dubbel doel, het ruimt het bos ook mooi op, zodat jonge struikjes kunnen blijven groeien.

Vervolgens hebben we al dat hout in de gegraven voren gegooid. Eerst nog als een chaotische berg, en daarna geordend, zodat de hele voor was afgevuld.

Daarna moest de grond er weer op. Maar het weer gooide wat roet in het eten, en een paar flinke regenbuien joegen ons naar binnen. Na een verlengde theesessie gingen we het tussen de buien door toch nog maar eens proberen. Maar met alle regen van de laatste weken verandert de klei in een kleverige modderbaan, waarvan een flink deel aan je schoenen blijft kleven, en je spade zelf verandert in een kleverige klont klei.

Toch hebben we het hout nog een aardig eind onder gekregen. Maar we waren verbaasd dat het helemaal geen mooie heuvel of dijkje werd.

Afgelopen dagen heb ik die paar mooie uurtjes tussen de regenbuien door nog gebruikt om de overtollige klei tussen de hügelbedden op de heuvel te scheppen, zodat er nu toch echt twee dijkjes van zo'n veertig centimeter hoog zijn geworden. Het valt nog niet mee om daar een fatsoenlijke foto van te maken met die lage zon.

De eerste planten die hiervan hopelijk kunnen profiteren zijn onze aardbeien die na drie jaar nodig moesten worden overgeplant. Daarmee hebben we nu bijna één hele Hügel volgeplant. Het ziet er in ieder geval weer veelbelovend uit.

Hopelijk dat de muizen en slakken komend seizoen voldoende gedecimeerd worden door hun natuurlijke vijanden. Wat mij betreft mogen ze komen, die uilen, valken, buizerds, havikken, wezels, hermelijnen, bunzing, vos. En ja nog wat ijverige katten erbij.

 Hopelijk kunnen we volgend seizoen hele enthousiaste verhalen vertellen over reuze oogst van onze Hügelbedden. Wordt vervolgd..... En ondanks of dankzij de regen, was het weer heel gezellig, Mick. Bedankt voor je hulp!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 10 november 2019

In Oosterwold doen we heel veel zelf. En het mooiste (en voor ons heel belangrijk!) vinden wij ook het vorm geven aan het landschap. Het landschap dat we via de doorgaande routes (de wegen en de paden in de doorwaadbare zone ook beleefbaar maken voor iedereen die er wil zijn. 

En een ander ideaal dat we in Oosterwold willen verwezenlijken is ontmoeten. Vrijdagavond zijn beiden weer gelukt. Een bomvolle zaal (meer dan 60 mensen) en allemaal geinteresseerd in het vormgeven van hun landschap. 

We hebben voor iedereen een kopje koffie en thee klaarstaan. 

Daarna mag ik iedereen welkom heten. Marien heeft een presentatie gemaakt. Die mag hij doen. Trots gebruikt hij daarbij de beamer die we hiervoor hebben aangeschaft. 

Lex laat even op zich wachten. Deze week is duidelijk geworden dat de droge zomers van de afgelopen 2 jaar iets betekenen voor de voorraad planten en bomen die beschikbaar zijn. Dat zijn er namelijk een stuk minder dan andere jaren. Werk aan de winkel dus, en daarvoor werd ik net gebeld toen ie weg wilde rijden... 

Maar goed zo'n latertje levert je dan weer wel een entrance op. Een luid applaus bij het binnenkomen. (Sorry Lex ik moest je even plagen)

De overige gasten waren keurig op tijd. Dus we konden om stip acht uur beginnen. De enkeling die toch later kwam... moest staan, want de stoelen waren op ;-)

Ruim 60 mensen waren er in de zaal. De temperatuur steeg daardoor ook snel.

En zoals ook andere jaren, bespreken we de procedure van bestellen bij Heg en Landschap. Maar ook: waar moet je rekening mee houden bij het bestellen van plantgoed voor je tuin, maar juist ook voor je doorwaadbare zone. Hoe kun je heggen maken? Hoe slaan planten aan in de Almeerse klei? 

Lex vertelt over de doelstelling van Heg en Landschap. Het is een organisatie direct gelieerd aan het cosmetica concern Yves Rocher. Deze organisatie wil de wereld werkelijk groener maken en organiseert daarmee wereldwijd acties om bomen te planten. En van hun actie kunnen mensen profiteren en op die manier hun landschap vorm geven. En landschap vormgeven is echt iets anders dan je stadspostzegeltuin of je volkstuin invullen. 

Aan het eind van de avond schenken we nog een borreltje om even met elkaar na te kunnen spreken.

En dan blijkt hoe belangrijk ook dat moment is. Samen nadenken over hoe je iets kunt doen is heel belangrijk als je zoveel zelf moet doen.

Ik vind het toch altijd weer bijzonder om mensen op deze manier te ontvangen, op gang te helpen en te bedenken dat we zo bijdragen aan een nog iets groener Oosterwold!

Voor wie meer wil weten over deze actie verwijs ik naar de toelichtingspagina. (onder /landschap op de site)

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 oktober 2019

Wij hebben toen we voor Oosterwold starten uitdrukkelijk gekozen om natuur op onze kavel te maken zodat veel mensen ervan kunnen genieten. In de periode dat wij net begonnen waren en je nog ver moest fietsen om van het ene naar het andere initiatief te komen, zijn velen van jullie, maar ook nog vele anderen bij ons in de tuin en in de bouw een kijkje komen nemen. Super gezellig en hardstikke leuk.

De meest bijzondere mevrouw en meneer waren een koppel(?), waarbij meneer van mevrouw foto's tussen de bloeiende margrieten wilden maken. Prachtig natuurlijk. En hardstikke okee. Maar... na een kwartier liepen beiden toch echt dwars door de tuin, want dat was zo mooi. Nadat Marien ze erop wees dat ze toch echt op de paden moesten blijven deden ze dat. Wij waren onderwijl in de tuin aan het werk. Terwijl we naar het huis lopen om koffie te drinken, treffen we haar aan op ons terras, terwijl hij haar op de foto zette alsof zij in het huis woonde(n). Toen was het over en hebben we ze weg gestuurd.

Klaar prima niks aan de hand, waar maak je je druk over.

Maar... een dag later komt ze vragen of ze haar hoed in de tuin heeft laten liggen .... Nou nee niets gezien!

Zomaar een anekdote. De meeste mensen die we ontmoeten zijn oprecht geinteresseerd en komen genieten en gedragen zich prima.

Toen we in het kleine houten huis gingen wonen, werd het soms ineens irritant om ineens mensen pal voor je raam aan te treffen. We merken dat er twee typen gasten zijn: hen die je moet/wilt uitnodigen om toch echt van de wandelpaden gebruik te maken. Daar zijn ze voor. En hen die met een fototoestel bij zich tot voor je raam doorlopen en foto's maken. In het beste geval vragend: "Dat vind je wel goed toch?"

We wilden naar beide groepen duidelijk zijn. Dus in een weekend schilderde ik toen een overgebleven pallet wit, maakte er een logo op en verwees mensen naar de wandelpaden om te wandelen. Werkt prima, bleek een paar weken terug toen ik op een zaterdag (prachtig weer) het bord even had weg gezet. Drie fotografen voor het raam in een ochtend tijd. Ik heb het bord maar snel weer terug gezet. Maar het oude bord was op en niet meer zo mooi. En ik wilde een bord waar ik voor groepen die we soms ontvangen, aanwijzigen op een bord kan zetten.

Dus: toen Marien zei dat hij voor de tussenwand met mallen ging werken van hout, heb ik hem gevraagd hout te kopen dat ik daarna voor een bord zou kunnen gebruiken.... En dat heeft ie gedaan. Dus toen de tussenwand klaar was, hebben we het op maat gezaagd, van poten en scharnieren voorzien en geschilderd....  En dan is letters en logo's schilderen toch best nog een dingetje.

En vandaag kon het naar buiten.

Komt u binnenkort ook weer genieten? Wees welkom!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 oktober 2019

Een weekje geleden hebben we ons na onze korte vakantie in België getracteerd op een bezoek aan de Hessenhof. Dit is een kwekerij van vaste planten; een echt familiebedrijf dat licht tussen Ede en Lunteren. Hier kweken ze de vaste planten allemaal zelf. Dat blijkt ook uit de mooie website, waarin ze van alle planten iets vertellen. Hoe ze aan het zaad komen, van een bevriende kweker ergens op de wereld, waarmee ze dus blijkbaar zaad uitwisselen.

Aan alles is te zien dat de beheerders van deze kwekerij trots zijn op hun levenswerk. De hele kwekerij heeft de uitstraling van een weelderig park.

Dat geld bovenal voor de tuin waar ze de moederplanten kweken. Die gebruiken ze dus om zaad te verzamelen of de planten te scheuren om ze daarna verder te kweken en te verkopen. Met de haag er omheen heeft het iets van een kloostertuin. Een feest om te bezoeken. Leuk ook dat de beheerder mensen uitnodigt vooral in juni langs te komen, om de moederplanten op z'n mooist te bekijken, en dan een lijst te maken welke planten je in het najaar kunt kopen.

Zo gestructureerd en voorbereid waren we niet. Wel hebben we van te voren een hele lijst gemaakt via hun website van alle interessante planten. Veel te veel natuurlijk. Maar ja, kunnen we nog een keer terugkomen.

Als je daar rondloopt, dan voelt het ook goed om de planten te beoordelen en de mooie gezonde planten te kiezen. En dan verzamel je toch al gauw ruim tachtig planten en de speciale karretjes die ze voor de bezoekers hebben klaarstaan. Het is dat we ons voorgenomen hadden om onszelf te tracteren. Anders is zo'n bezoekje toch een aanslag op je portomonnaie.

In het gebouw is een soort informele kantine gemaakt in een kas, en zelfs een heuse expositie van verschillende soorten herfstasters die nu bloeien. In bierflesjes; alles wordt hergebruikt. Mooie leesboeken op de leesplank, en koffie voor een kostendekkende bijdrage. Heerlijk!

Zelfs buiten de kwekerij rond de parkeerplaats hebben ze een prachtige border met bijzondere planten gemaakt. Een feest om te bekijken.

En als je dan thuis komt, valt het nog niet mee om al die planten een plekje te geven. Zoals het een voedselbos betaamt, groeien alle bomen en struiken en gezaaide planten totdat er geen kaal stukje grond meer over is. En als we deze vaste planten een goede kans willen geven, moeten we ze natuurlijk niet bij het volgende onderhoud met de bosmaaier verhakselen. Daarom hebben we er voor gekozen, om in onze moestuin een soort kwekerij te beginnen. Daar kunnen de planten wortelen en uitgroeien, waarna we ze op volwassen grootte kunnen uitplanten en vermeerderen.

We hebben nog best een klus eraan om een deel van de moestuin voldoende vrij te maken. Ook hier hebben distels, Ridderzuring en Weegbree de tuin aardig in beslag genomen. Samen met Marie-José is het toch gelukt. Zelfs nieuwe scheuten de grote Kardoen die al drie jaar in onze lage kas staat, hebben we verplant, zodat we komend voorjaar weer echt de lage kas kunnen benutten.

En we hebben kaardebollen geplant als experiment, die in de zaadkorf zijn gaan ontkiemen. Kijken of die tot een plant uitgroeien. Grappig is het in ieder geval wel.

 Ook heb ik een klein droompje verwezenlijkt: in een hoekje van onze westelijke tuin ben ik een varen-tuintje begonnen. Nu met zes verschillende soorten. Als we ons weer eens willen tracteren, kunnen we deze verzameling uitbreiden.

Hopelijk kunnen de planten nu uitgroeien zonder dat (on)gedierte zich er ongenadig aan tegoed doet. We hebben helaas wel wat offers gebracht: kolen, bonen, druiven, fruit en zelfs uien zijn door een heus leger aan muizen, woelratten, slakken, wespen en spreeuwen tot maaltijd gemaakt. Maar niet onze maaltijd....

Toch maar een beleefde groet aan dit schattige Veldmuisje van 4 cm: voor het oog een lust, maar laat onze plantjes met rust.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 oktober 2019

Nu de wintertijd is ingegaan wordt het wel tijd om de buitenverlichting bij onze grote woning te regelen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. We hebben aan de zuidzijde een overstek waar we een ledsnoer onder willen hangen. We hebben daarvoor twee waterdichte snoeren gekocht, die beide vanuit een schakelaar bij de voordeur kunnen worden bediend. Maar dan moeten we wel stroom vanuit binnen naar buiten brengen. Er zit nog een ruimte tussen de industriele dakplaten en de onderkant van het gootstuk. Met hulp van een ijzerdraadje heb ik de weg gehengeld naar een gat onderin het gootstuk. Daar konden de twee stekkertjes van de snoeren doorheen.

Bij het snoer kan je plastic clipjes kopen, die je met twee schroefjes in het gootstuk schroeft. Maar omdat onze goot bedekt is met Cortenstaal, moet ik wel alle clipjes voorboren. Dat levert aardig lamme handjes op kan ik je verzekeren, boven je macht werken, en 150 gaatjes boren.

Dit is weer zo'n project dat niet in één keer goed gaat. De gewone voedingsstekker van zo'n LED snoer zit met een apart stekkertje verbonden met het LED-snoer. Toen ik dat stekkertje loshaalde om het tweede snoer door het dak te voeren, trok ik de hele stekker van het snoer. En

het bleek niet te repareren.

Zelfs niet te solderen, omdat de draad helemaal in siliconen gesmolten bleek. Dus maar weer een nieuw snoer besteld. En eigenlijk heb ik toch een te kort snoer. Dus nu brand de verlichting niet helemaal

over de volle vijftien meter van onze gevel. Maar toch: we hebben licht! En dat ziet er in het vroege avondlicht toch beste poetisch uit, is het niet? En het doet niet eens denken aan een kerstboom, waar we stilletjes een beetje bang voor waren.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 oktober 2019

In onze grote woning hebben we de Tuinkamer ontworpen als een multifunctionele ruimte, voor klussen, planten, muziek en ook als ontmoetingsruimte voor workshops en vergaderingen. Gelukkig maken we daar al lange tijd gebruik van. En niet wij alleen!

Maar de afscheiding met de woonkamer was nog altijd niet gemaakt. Er staat een grote kast in het midden, maar daaromheen moest de afscheiding nog gemaakt worden.

Op 23 september hebben we een reuze stap gemaakt door met vereende krachten glazen ruiten in de vier grote kozijnen te zetten. Daarover hebben we al eerder geblogd. Maar deze ruiten lieten nog vier ingewikkelde hoeken vrij, die niet zo makkelijk met glas waren in te vullen: Stalen profielen lopen dwars door deze tussenwand heen. We hebben gekozen voor Acrylglas oftewel plexiglas om deze hoeken in te vullen.

Maar de vormen van die hoeken zijn zo ingewikkeld, dat ik eerst mallen heb gemaakt van hout, om te passen. Niet alleen of de vorm past, maar ook hoe je de mal op z'n plek kunt krijgen, met al dat staal en scheve hoeken. Die mallen maken was al een hele puzzel. Toen ze eindelijk in hun plek pasten, waren ze natuurlijk op een paar plekken te klein gezaagd. Dus dat heb ik aangetekend op de mallen.

Vervolgens werden de Acrylglas platen van 12 millimeter dik gebracht. Gelukkig zijn ze minder zwaar en minder scherp dan glas. Er zit aan beide zijden folie op, omdat Acrylglas sneller krast dan glas. Toen de mallen erop gelegd, en de vorm afgetekend. En dan zagen! Ik heb nog wel bij de leverancier nagevraagd, en hij adviseerde een fijntandig blad in de invalzaag, en kleine stukjes met de decoupeerzaag. De plaat moet wel goed afgesteund worden, want Acrylglas kan wel barsten. Eigenlijk ging het zagen toen heel soepel.

Maar dan moet het glas nog wel op z'n plek getild worden, op een ladder met één arm. En natuurlijk is het dan nog een paar keer net niet passend. Gelukkig kon Marie-José helpen en aanpakken, want anders wordt het toch een hele circustoer.

En dan lukt het om ze er één voor een in te zetten. De folie moet eerst losgetrokken worden aan de randen, zodat het niet ingeklemd zit tussen de glaslatten.

Een laatste uitdaging is de hoge vertikale spleet tussen de stalen steunpaal en de glasgevel van het huis. Dat vullen we ook in met Acrylglas in twee delen. Tegen het plafond maak ik ook eerst een mal van hout. Je kunt er haast niet bij om dat stuk in te passen. En als het stuk dan eindelijk zit, geef ik het net een te hard duwtje, en valt het stuk aan de andere kant naar beneden, in twee stukken op de grond. Gelukkig is dit maar een klein stuk, en kan ik het vervangen. Dit langgerekte vertikale stuk zet ik alleen met kit vast aan de stalen paal en de aluminium strip langs de glaspui.

De Acrylglas ruiten passen goed, en zien er wonderbaarlijk doorzichtig uit, misschien nog wel helderder dan het glas. In de aansluiting met de stalen profielen zitten nog een aantal kieren, en die kit ik dicht met speciale transparante Acrylglas siliconenkit.

En dan is de tussenwand ineens dicht! Je kunt het vooral merken in de woonkamer, waar het nu veel minder galmt. Er zitten nu alleen nog een paar kieren bij de aansluiting van de tussendeuren. Als het nodig is kunnen we daar met tochtstrips wellicht nog een eind komen.

De laatste actie is om de ruiten te kitten. Er zit wel overal kitband, maar kit zorgt voor een betere steun en afdichting. En ook voor een strakker gezicht. Alhoewel. Kitten is niet mijn grootste specialiteit. Dan komt toch wel in mij op: Kitten is K*tten..... Dus gesmeer blijft het toch. Maar proberen een beetje met een raamkrabbertje te fatsoeneren, en een laatste kwast verf erop.

Van een afstand ziet het er best strak uit! Weer een grote klus geklaard! Nog een paar te gaan.

Oh, ja, er komt ook een bijzonder fenomeen aan het licht: Wat zijn toch deze gemarmerde patronen op het Acrylglas??

Behalve kunstwerken en een prima Rorschach test is het ........

Stof! Met dank aan de statische electriciteit die dat Acrylglas opwekt. We hebben wel speciale antistatische schoonmaakvloeistof bijbesteld. Moeten we toch wat meer schoonmaken misschien?

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 25 oktober 2019

Net als de afgelopen vier jaar gaan we weer een gezamenlijke boomplantactie voor Oosterwold organiseren in samenwerking met de Stichting Heg en Landschap.

Daarvoor houden we vrijdagavond 8 november een informatieavond. 

Locatie: Paradijsvogelbosje, Frederik van Eedenweg 12. Aanvang 20.00 uur. Inloop vanaf 19.45.

Op de informatie avond vertellen we over de keuze van het plantgoed, het invullen van de aanvraag en bestelling en de procedure.

De Stichting Heg en Landschap organiseert een boomplantprogramma met subsidie van Yves Rocher, dat erop gericht is om historisch en cultureel landschap te stimuleren. Met de subsidie van Yves Rocher kunnen bomen en struiken als bosplantsoen worden aangeschaft tegen gereduceerde prijs vanaf 40 cent per stuk. 

In Oosterwold maken initiatiefnemers het landschap, en richten zij ook publieke ruimte en wandelpaden in met veelal inheemse bomen. Ook worden door velen principes van Voedselbos omarmt, om gevarieerde, bloeiende, en eetbare hagen te maken. Dat past goed bij de doelstellingen van Heg en Landschap en het Boomplantprogramma. 

Je kunt meer lezen over het Boomplantprogramma van Stichting Heg en Landschap op hun website https://www.hegenlandschap.nl/boomplantprogramma/ 

Vanuit de Stichting Paradijsvogelbosje ondersteunen we deze boomplantactie, omdat dit veel Oosterwolders in staat stelt om mooie hagen en andere beplanting te realiseren. 

Omdat we gezamelijk de aanvraag doen, versterken we de motivatie dat we een waardevol nieuw landschap creëren, waardoor onze aanvraag beter gehonoreerd wordt.

En ook kunnen we vanwege de gezamenlijke bestelling het plantgoed in Oosterwold laten afleveren, zodat niet iedereen naar Nijmegen hoeft te gaan om de bestelling op te halen. 

Net als vorig jaar maken we weer een speciale bestellijst voor Oosterwold, die je kunt invullen en toesturen naar ons. Wij verzamelen de bestelllingen en maken er één bestelling van naar Heg en Landschap.

Meld je aan voor de informatie avond. Als je wel wilt bestellen maar niet op de informatieavond komt, laat dat dan ook weten.

Zowel de informatieavond als het uitleveren van het plantgoed wordt vast weer reuze gezellig. 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 19 oktober 2019

De Frederik van Eedenweg bestaat (in z'n allereerste vorm) al sinds februari 2016.... Zo'n drie-en-een-half jaar dus. Nog altijd kent google maps de Frederik van Eedenweg. Even leek het te lukken, maar toen bleek googlemaps de hele Paradijsvogelweg tot Frederik van Eedenweg  gedoopt te hebben. Dat leverde ons boze mail op van Paradijsvogelwegbewoners op .... Ook niet de bedoeling. Dat had googlemaps hersteld na een week, maar daarna vele meldingen door individuele bewoners van onze straat, maar geen actie van googlemaps... En na verloop van tijd is dat toch best irritant. Dus.... Samen met Jan Kooy die we altijd weer inschakelen voor technische computervraagstukken, stellen we een instructie op voor leden van de kavelweg vereniging om de straat te melden bij google. Daarna vragen we iedereen zo veel mogelijk melding te maken. Kijken of google op (enige) massa reageert. En eigenlijk had ik er niet zoveel vertrouwen in... Maar weet je wat plesant was (behalve dat we in Vlaanderen op vakantie waren) ? Nou dat ik daar een app-je van Jan kreeg dat de Frederik van Eedenweg op google maps stond..... Afijn, heel fijn dus....

En toen we gisteravond thuis kwamen bleek:

Inderdaad bleek de weg zichtbaar te zijn.

En toen we vanochtend wegreden zei de dame van google maps, toen we de uitrit uitreden: Rij naar het oosten op de Frederik van Eedenweg en ga rechts naar de Paradijsvogelweg...

Wat een heerljik gevoel dat de weg nu bestaat!

Het enige wat nu nog niet goed gaat is dat de huisnummers van de straat nog niet bekend zijn.

Daarom nog een verzoek aan alle bewoners van de straat om je huisnummer nog in te vullen in google maps! Ook dit gaat ons lukken! Let op: de postcode wordt bij een adres toevoegen niet automatisch goed ingevuld, dus verander in de goede postcode.

Hoera voor de wijk! En dank aan Jan en google maps!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 12 oktober 2019

Zo was de keuken begin april toen we gingen verhuizen van het kleine huis naar het grote huis. Lekker industrieel met links achterin een echte computerhoek. Prima! En fijn dat ie af is. Nu we een half jaar verder zijn is af niet goed genoeg meer, maar komt de vraag wat dan toe te voegen. Zo hingen we eerder een kleed met een verhaal aan de muur om gezelligheid toe te voegen. 

De hoek van de computer was wat donker en we kregen de bovenste rand van het beton niet mooi. Dan is de vraag blijf je daarmee pielen of ga je een echt statement maken. In eerdere woningen hebben we "grapjes" met spiegels uit gehaald. En telkens leverde dat uiteindelijk leuke plekken op. Maar je moet een beetje handig zijn, want spiegels waar je voortdurend in zit te kijken zijn niet fijn. Kijk je dan in zo'n computerhoek niet voortdurend jezelf aan? Nou nee, als je het beeldscherm voor de spiegel zet niet. En de lol is: ik kijk nu voortdurend via de spiegel naar onze voortuin...

Dus.... toen we de spiegels voor de badkamer bestelden hebben we ook spiegels voor deze wand besteld. En dat is best spannend... want het stukje muur boven het aanrecht linksonder en rechtsboven een rechte hoek, maar twee niet rechte hoeken. En dat ging dus eerst mis. We weten niet waar in de communicatie we elkaar niet hebben begrepen, maar het moest over.... Gelukkig ( ;-) ) was de spiegel in transport beschadigd geraakt en moest ie sowieso over of ie nou goed was of niet. 

Dus niemand hoefde ingewikkeld te doen, dit werd gewijzigd... En ja wat is dan het resultaat?

Dat zie je hieronder: 

Spiegeltje, spiegeltje, weg is die wand!

Wij zijn best tevreden! 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 11 oktober 2019

Begin oktober was het weer zover: tijd voor onderhoud van de weg. Gelukkig stond er een borrel in de planning, dus stuurden we een mail uit wie voor de borrel tijd had om mee te werken aan het herstel van de weg. Gert Jan had twee grote bergen puin bij gestort op woensdag. 

In de ochtend begonnen Jan, Jan, Edith, Joost en Aletta al. Zij konden 's middags niet en hebben 's ochtends al een hele berg weg gewerkt. Dat was nodig want in het nieuwste deel van de weg was veel gebouwd en hadden een aantal grote wagens de bochten helemaal kapot gereden. Nu het weer nat wordt ontstaan daar heel vervelende kuilen.... 

En dan gaat 's middags een nieuwe ploeg aan de slag. Ik kwam met het fototoestel pas laat, daarom heb ik vooral "gezellige" foto's gemaakt. Er is echt keihard gewerkt. Mooi werk mensen!

En als het werken klaar is.... is het tijd voor een borrel!

En de twee buurmeisjes van 4 en 7 vinden elkaar en gaan er samen vandoor....

Leuk hoor zo'n wijkje buiten...

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 september 2019

Gisteren was een spannende dag. Afgelopen donderdag was al een glasbok afgeleverd met een veel te grote vrachtwagen. Het helpt ook niet dat je daarover van tevoren afspraken probeert te maken met de leverancier, want de transporteur is weer een andere als de verkoper. Buurman Henk moest eraan tepas komen om met zijn Heftruck de Glasbok via onze oprit bij de voordeur te zetten. Dat ging overigens ook maar net, met glas van 3 meter overdwars over de oprit.
Maar in mijn eentje krijg ik dat glas uiteraard nooit op z'n plek. Daarom heb ik in onze wijk een oproep geplaatst wie mij maandagochtend kon helpen. En zo zaten we maandagochtend om tien uur met vijf man extra aan de koffie om de aanpak te bespreken.

Van tevoren had ik alle plintlatten klaargemaakt, op maat, geschilderd, met schroeven klaar om in te draaien, en een strook kitband erop geplakt. En een verzameling werkhandschoenen uitgezocht, want dat glas pak je niet zonder handschoentjes aan...

Op de vloer heb ik voor beide ruiten U-profiel aluminium latten geplakt. Net voordat het glas erin spuit ik daar grijs-transparante siliconenkit in, zodat het glas vol in de kit komt te staan.

De twee grootste ruiten zijn 12 mm gelaagd geluidsdempend glas (Optiphon, waar blijkbaar extra geluidsdempende folie in het midden van de ruit is geplakt), die aan weerskanten van de grote kast op de vloer worden gezet. Maar het vraagt nog heel wat om met z'n allen zo'n ruit van tegen de honderd kilo te verplaatsen. Gelukkig heeft Jan goede driepunts-vacuum-glas-zuigers. Het glas moet eerst liggend, verticaal door de voordeur, en dan op een paar plankjes met bescherming gezet om rechtop gezet te worden. En dan naar z'n plek getild, waarbij het nauwgezet manouvreren vergt om de ruit ín het kozijn te krijgen. Zodra de ruit staat, moeten twee mensen de ruit op z''n plek houden, en één plintlat direct vastgeschroefd, zodat de ruit niet meer kan vallen. Bijkomende complicatie is dat we het ruit niet helemaal recht, maar net als alles in onze woning zo'n 4 graden schuin in de sponning zetten. Maar als het glas in het kozijn zit geeft die schuinheid niet veel belasting.
Na de eerste ruit konden we de tweede op dezelfde manier doen, behalve dat we ingewikkeld moesten manouvreren, omdat de ruit scheef is, en we ook nog om een stuk staalprofiel heen moesten, maar ook die ging erin.
Toen moesten we nog twee ruiten boven op de kast doen.
Ik had - enigszins naief - gedacht dat we dat met een ladder een een trap zouden kunnen regelen. Maar terecht gingen de helpers daarin niet mee. Gelukkig heeft Simon een stabiele rolsteiger, en die hebben we eerst hier naartoe gehaald. Toen konden we de ruit in twee stappen naar z'n plek tillen. Eerst bovenop de steiger, en daarna met twee man op de steiger en twee man aan de zijkant meetillen.
De ruiten passen precies. Te precies? Het is mooi dat we slanke kozijnen hebben ontworpen, maar dat levert ook weinig speelruimte, en de ruit moet toch eerst schuin over de kast in de sponning worden getild. Dus sta je een tijdje te pielen met vijftig kilo in de hoogte. Maar net als je denkt, oeps het past niet..... dan floept de ruit erin en dan zit ie met één plintlat vast.
We zijn met de kleine ruit boven begonnen, dus dan moet daarna de zwaarste klus nog: de rechter ruit is bijna 3x1 meter, dus een flinke brok glas van 72 kilo. Bijkomend probleem is dat het H-profiel waarop het dak rust hier dicht bij de ruit zit, dus daar moeten we omheen. En nadat we met vereende krachten de ruit bijna in de sponning hebben, blijkt dat de ruit net klem loopt op een uitstekende scharnier van nog geen centimeter hoog. Dus moet de ruit terug op de steiger, en schroef ik de scharnier eraf. En dan heeft iedereen al een beetje lamme armen en moet de ruit opnieuw omhoog. Weer manouvreren om het staa heen, en heen en weer bewegen als de ruit klem raakt in het kozijn of op de kastrand. En dan, als het lijkt of het net niet lukt, floept de ruit ineens op z'n plek. Wow! en een Zucht van verlichting.
Het heeft langer geduurd, en heel wat zweetdruppels en lamme armpjes.

Hulde Jan, Jan, Simon, Harry, Ruud, geweldig bedankt voor jullie hulp en geduld en inzicht om deze klus te klaren!!

En wat hebben we een fantastische wijk, dat we elkaar zo helpen met klussen die je niet alleen kunt doen!

Nadat de helpers zijn vertrokken heb ik eerst maar even shakend een extra kop koffie gedronken. Bij het vastschroeven van de resterende plintlatten, merkte ik nog wel wat trillende armen van de inspanning.
Nu het glas erin zit, moeten de resterende openingen tussen de woonkamer en de Tuinkamer nog ingevuld worden met Acrylglas. Volgende klus. 

En het is best even wennen, dat we nu niet meer om de kast heen kunnen lopen. Nog geen minuut nadat de eerste ruit geplaatst was, pak ik een kitspuit van de grond, en wil ik omlopen, om meteen m'n kop ongenadig tegen de ruit te stoten. Wel, hij trilde, maar kon er tegen. Mijn hoofd ook. Misschien tijdelijk van die vogeltjes op de ruit plakken zodat we ze tenminste zien....

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 22 september 2019

Sinds wij in het grote huis wonen, hebben we in onze eigen badkamer nog geen spiegel. Want die zou tegelijk met het glas besteld worden en dat doen we komende week, volgende maand, nou ja later dus....

Maar nu was het dan zover. De laatste dag dat ik mijn haren op de wc moest kammen was aangebroken...

En dan kan je natuurlijk heel uitgebreid in tekst bloggen over zo'n verandering ... Want o een spiegel in zo'n ruimte maakt veel uit....

En ja, zoals mijn dochter zei: dit is een van de dingen in het huis die niet schuin zijn.... (want ovaal)

Maar de wijze van aandrukken en kracht zetten op de lijm zijn toch weer een beetje bijzonder ....

Door een lat tegen de overliggende muur te spannen blijft er druk op de spiegel en de lijm....

En dan is het verschil best groot: rechts voor en onder na.... (maar dat hadden jullie wel begrepen!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 15 september 2019

Vanochtend zijn we met tien gasten zaden gaan verzamelen in het Paradijsvogelbosje. Eerst hebben we met een kopje koffie of thee papieren zakjes gevouwen om het zaad te bewaren.

Vervolgens zijn we gewapend met snoeischaar en zakken een rondgang gaan maken om de verschillende zaden te verzamelen. Echt zoeken hoefden we niet want er is genoeg aanwezig. Wel is het leuk om verschillende inheemse bloemen en planten te vinden en het zaad uit de planten te halen.

Omdat ik het hele jaar de planten volg, weet ik de meeste planten die groeien wel te vinden. Hier een lijstje van de opbrensten:

Damastbloem, Boerenwormkruid, Duizendblad, Wilde Bertram, Zeepkruid, Teunisbloem, Reuzenbalsemien, Grote Toorts en Zwarte Toorts, Paars Vlasbekje, Kaasjeskruid, Grote Kaardenbol en Slipbladige Kaardenbol, Harig Wilgenroosje, Rode Klaver, Judaspenning, Zwartmoeskervel, Rood Havikskruid, Prikneus, Moerasspirea, Canadese Fijnstraal, Canadese Guldenroede, Agrimonie, Gele Morgenster, Paarse Morgenster, Heelblaadjes, Koninginnekruid. 

Tijdens de rondwandeling kwamen we ook nog een Egel tegen. Leuk om te zien dat die hier leeft, en het schijnt dat de Egel ook naaktslakken eet. Wel, dan hoeft die niet van de honger om te komen.

Omdat sommige zaden heel makkelijk vallen hebben we een aantal planten als bos afgeknipt en binnen op de vloer uitgeschud. Net of je aan het dorsen bent. Leuk omdat ook met een groepje te doen. 

Adeline, Willem, Jenette, Janny, Barbera, Irene, Marjon, Loes, Hanneke, Bianca, bedankt, en hopelijk komen er veel planten in Oosterwold tot bloei.

De actie was bedoeld omdat we zoveel zaad hebben die we graag over Oosterwold zouden verspreiden. Omdat we veel zaad hebben verzameld, eindigen we de dag nog weer met meer zaad dan toen we begonnen! 

Dus we kunnen in Oktober nog wel een keer zo'n actie ondernemen, als er genoeg belangstellenden zijn.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 september 2019

Zondag 15 September, aanvang 11 uur. Paradijsvogelbosje, Frederik van Eedenweg 12 Almere Oosterwold

Het is echt herfst. Toch bloeit er nog van alles. Vooral de veelvormige Zinnia's. Maar het valt vooral op dat veel planten zaad hebben geproduceerd. 

Dat kan je uiteraard goed gebruiken om zaad te winnen en volgend jaar weer uit te zaaien.

Op onze kavel Paradijsvogelbosje hebben we vooral, maar niet alleen inheemse planten staan. Wil je ook inheemse planten op je kavel uitzaaien, en heb je zin om aanstaande zondag 15 september zaad te verzamelen? Kom dan naar het Paradijsvogelbosje. Aanvang 11 uur.

We starten dan met een rondleiding en toelichting voor het verzamelen van zaad. 

We gaan ook nog zaadzakjes vouwen van papier. Daar kan je de verschillende zaden in stoppen en bewaren.

Heb je zelf al zaden verzameld en vind je het leuk om zaden te ruilen of met anderen te delen? Uiteraard ben je dan ook meer dan welkom.

Welke planten hebben we zoal met zaad in de tuin staan?

• Teunisbloem
• Grote Toorts
• Koninginnekruid
• Kamille
• Boerenwormkruid
• Kaardenbol
• Stokroos
• Reuzenbalsemien
• Wilde 
• Duizendblad
• Engelwortel
• Koekoeksbloem
• Knokig Helmkruid
• Canadese Fijnstraal
• Wilde Peen
• Harig Wilgenroosje
• Smeerwortel
• Wilde Cichorei
• Zeepkruid
• Heelblaadjes
• Kardoen

En wie wil uitproberen, kan ook zijn hart ophalen met Rozenbottels, Gelderse Roos, Kardinaalsmuts, Sleedoorn, Bosrank.....

Nu een aantal planten nog half in bloei en half in het zaad staan levert dat leuke plaatjes op, die ik graag deel.

Past overigens ook mooi bij onze themabijeenkomst over Vergankelijkheid op 23 september...... 

Kardoen is een bijzonder geval

Deze reuzeplant staat al voor het tweede jaar in onze moestuin, met een groot aantal enorme bloemen op twee meter hoogte te bloeien. En daarna grote zaadhoofden, vol met pluis.

Maar niet al dat zaad is pluis. Dus na het verzamelen van dat pluis moet je de zaden er nog uitzoeken. Soms zitten de zaden als kleine zonnebloempitten los tussen het pluis, en soms zit het vast aan een pluisje. Zie het plaatje linksonder.  Maar er zijn ook veel pluisjes zonder zaad. Van Kooten en de Bie zouden dat 'neukebootjes' noemen :-) Zoals het plaatje rechtsonder.

Hopelijk ontmoeten we komende zondag veel enthousiaste verzamelaars van inheemse zaden. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 augustus 2019

Gisteren heeft het Kamerorkest Barock-Sommer gerepeteerd in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje. Ik speel mee en zit ook in het bestuur van dit ensemble. We maakten van de nood een deugd, want op deze dag konden we in Amsterdam geen geschikte repetitieruimte regelen. En hier op het Paradijsvogelbosje konden we van tevoren eten regelen en na afloop een borrel.

Met een carpool schema konden de meeste spelers per auto Oosterwold bereiken (wel onhandig met een afgesloten afrit van de A6). En dirigent Simon Murphy en soliste Aleksandra Kwiatkowska heb ik van het station gehaald.

Nog niet eerder hebben we zo'n grote groep musici in de Tuinkamer gehad. En bovendien heeft een kamerorkest een ruime opstelling nodig om te kunnen spelen. Het was dus reuze spannend om deze groep te ontvangen. De dag ervoor hebben we de tuinkamer zo veel mogelijk leeggeruimd en schoongeveegd, de piano in de hoek en alle tafels naar buiten. Dan valt weer op hoeveel ruimte de Tuinkamer biedt. Ook de opstelling met stoelen in een kring biedt voldoende ruimte voor een flink kamerorkest!

Een uitdaging bleek om de ruimte voldoende te koelen. Dat is ook niet helemaal gelukt, maar met een groot dekzeil hebben we overdag de zon zoveel mogelijk buiten gehouden. Toch was het net als overal buiten ook binnen heel warm. Daarom hebben we de deuren toch maar open gezet. En na het eten was de Tuinkamer grotendeels uit de zon voordat we begonnen met repeteren.

Van tevoren heb ik wel de buren op de hoogte gesteld van onze plannen, en nogmaals excuses voor de overlast die het repeteren heeft bezorgd. Want Barock-Sommer maakt al met al behoorlijk wat geluid. Misschien moeten we een volgende keer experimenteren met wat meer demping, bijvoorbeeld met gordijnen of een grote lap stof.

Samen met violiste Aleksandra Kwiatkowska hebben we het derde vioolconcert van Mozart gerepeteerd. Om zich voor te bereiden op het concert speelde zij met de rug naar het orkest toe, en dus voor de open deur.

 Na afloop was er nog gelegenheid voor een borrel, en na zo'n warme avond is het heerlijk om even buiten na te genieten.

Het is een mooi experiment, zeker voor herhaling vatbaar; en als het wat koeler is volgende keer met de deuren dicht.

Oh Ja, en voor wie belangstelling heeft, bezoekers zijn uiteraard meer dan welkom op 31 augustus in de Burgwalkerk in Kampen, en 1 september in de Engelse Kerk op het Spui in Amsterdam.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 augustus 2019

In begin 2016 hebben we zo'n 2300 boompjes en struiken geplant. Die zijn begonnen als sprietjes, maar in een paar jaar zijn de bomen flink gegroeid.

De wilgen voorop. Die hebben we sindsdien al ieder jaar geknot. De Acacia's (Robinia pseudacacia) kunnen er ook wat van. Die zijn vanaf het eerste groeiseizoen met meer dan een meter per jaar gegroeid, en hebben vorm en beschutting gegeven.

Nu bereikt onze tuin een mate van volwassenheid, waarbij we bomen de ruimte moeten geven. En waar de eerste jaren beschutting belangrijk was, staan een aantal bomen elkaar nu in de weg. Dat geldt zeker in de bosschage ten westen van onze grote woning. Daar stonden drie flinke Acacia's op de opgehoogde rand. Maar er staan ook lariksen en berken en krenteboompjes.

Daarom heb ik hier nu rigoureus ingegrepen en de grootste Acacia geveld. De twee overgebleven Acacia's zijn meer dan genoeg, en ik hoop dat de lariks en berken die in de luwte van de Acacia stonden nu beter kunnen uitgroeien.

Deze uitdunning zullen we de komende jaren vaker gaan uitvoeren, zodat de bomen en struiken met de meeste waarde voor het landschap een optimale kans krijgen.

Omdat deze Acacia zo prominent ons uitzicht bepaalde kan je mooi zien dat er ook visueel meer ruimte is ontstaan, die uiteraard door de bosrand wordt ingevuld.

Het afzagen heb ik met een accu-reciprookzaag gedaan. Het kost twee accu-ladingen, maar scheelt veel zaaginspanning. En het kan geen kwaad om de imponerende doorns van de Acacia te ontwijken. Ik had al moeite genoeg om de boomgrote takken af te voeren en klein te zagen. De dikke takken bewaren we voor het stoken in de winter. De kleine takken gaan op een speciale compostberg voor planten met doorns, zodat we bij het gebruik van normale compost niet in deze doornige restanten grijpen. Ik voel me steeds meer een bosbouwer.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 augustus 2019

Toen ik studeerde (meer dan 30 jaar geleden denk ik inmiddels) had ik contact met de zus van mijn oma. De zus van mijn oma van non, zuster in een klooster. Eigenlijk wel drie zussen van mijn oma, maar met de andere twee had ik geen of weinig contact. Ik weet niet meer helemaal hoe het contact is ontstaan, maar wij schreven elkaar brieven. Lekker langzaam, kon je rustig twee of meer weken wachten op antwoord. Ze had een prachtig handschrift. Zo'n ouderwets langgerekt en zeer regelmatig handschrift. Ik herinner mij hele zorgzame brieven. En door de jaren heen kreeg ik van Zuster Marie Gonzega (zo heette ze), twee cadeaus. Het ene was een van schelp gemaakte haarspeld. Verstuurd per post kwam het naar me toe en een licht doosje en wat keukenrol. Echt een wonder dat het heel overkwam! En later een gehaakt rond tafelkleed. Prachtig gehaakt, wit, maar door de jaren heen heb ik het eigenlijk nooit gebruikt. Of ik nou bang was om het vies te maken, het toch niet heel mooi op tafel vond, ik weet het niet. Duidelijk was wel dat ik het niet gebruikte... En toch moet het wel drie keer mee verhuisd zijn, had het toch een waarde voor me. Nu we langzamerhand gesettled raken, moest toch maar duidelijk worden of ik het ook echt ging gebruiken en hoe dan. Ik heb veel varianten door mijn hoofd laten gaan, maar toen Ellen na een logeerpartij in ons huis zei: "iets huiselijker mag best" ging ik echt denken en ontstond een plannetje.

En toen was de vraag .... durf ik het? Want als het mislukt, moet ik het kleed weggooien...

ik wilde het kleed met ecoline verven en vervolgens stijf maken zodat het aan de muur kan hangen. En ja hoor: de eerste keer verven ging mis. Ik verdunde de verf teveel en het werd lichtgroen....  Dat was niet de bedoeling en ook echt niet mooi.

Dus.... lang leve de action, want daar koop je op zondag een (grote) hoeveelheid ecolines en meng je de kleur die je wilt. Dit keer verleng ik vrijwel niet en kom ik in de buurt van de kleur die ik wil. Doordat ik geen overdaad verf gebruik, wordt de kleur lekker ongelijk. Ik droog het in het zonnetje buiten op een dekzeil. Dat proces vond ik zo eng dat ik vergeten ben foto's te maken. 

En dan: kijken hoe de vorm het doet op de plek waar je m wilt hangen.

Wow dit kleed is best groot...

En dan moet het nog stijf worden, want zo kunnen we het niet ophangen. Ik heb al eerder met houtlijm en hennep lampen gemaakt, dus ik grijp naar een mij bekende techniek.... houtlijmen. Niet helemaal voorbereid en goed gerekend, dus ik heb veel houtlijm nodig.... Marien komt de volgende dag bij een klus tekort en heeft mij erom vervloekt... Alles voor het goede doel.

Belangrijk is het om het kleed goed uit te trekken en een regelmatige vorm te maken. Da's eigenlijk niet helemaal gelukt, maar dat mag de pret niet drukken...

En dan puzzelen over de preciese ophangmethode. Het wordt een ijzerdraadje op de betonnen muur. 

Ik ben helemaal niet ontevreden met het resultaat. Natuurlijk is ons huis al heel eigen, maar dit nestje is weer een beetje verder ingekleurd.

Zo kent ook dit nieuwe huis zijn rituelen en verhalen: something old, something blue!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 juli 2019

Vanmiddag kwamen zo'n twaalf mensen langs voor een excursie bij Paradijsvogelbosje. Wij waren het derde bezoek vanmiddag, omdat de bezoekers eerst bij Johan van Stadsbomerij en bij Tineke van de Stadsboerderij Vliervelden zijn langsgeweest. Zodoende kon ik tijdig uit mijn repetitie terugkomen en de groep begeleiden. Deze excursie komt voort uit het Stadslandbouwplein, Oosterwold Ontkiemt, waar we 22 juni een intekenlijst voor de excursie in onze kraam hebben gelegd.

We hebben regelmatig bezoekers op onze kavel. Maar bijzonder aan deze excursie is dat mensen op bezoek komen met specifieke belangstelling voor de beplanting en invulling van stadslandbouw. Dus dat levert hele leuke vragen op en je merkt dat mensen met 'andere ogen' naar de beplanting kijken.

Er waren ook een aantal mensen die de Workshop Kavelbeplanting volgen, dus het was voor mij een uitdaging om wat anders te vertellen dan in de workshop. Het grote verschil is dat ik nu echt iets over ons project kan vertellen. In het ontwerp, beplanting en onderhoud laten we ons inspireren door ideeën van Voedselbos. Niet zozeer als zaligmakend principe, maar wel als een goed plan om je kavel te beplanten en alle functies die wij op onze kavel willen combineren allemaal een plekje te geven. Omdat we een combinatie van landschaps- en landbouwkavel hebben, willen we in het publiek toegankelijk landschap graag natuur en stadslandbouw combineren. Dus vind je overal waar je loopt ook planten en bomen die iets opleveren, zoals bramen en bessenstruiken en notenbomen. 

Marie-José was nog bezig om de Wilgenhut bij te snoeien, zodat die weer in vorm is, en uitnodigt om even rustig uit te kijken over de vijver.

Nu het volop zomer is, zie je goed dat bijna vier groeiseizoenen het Paradijsvogelbosje een volwassen tuin is geworden, waar al heuse bomen te vinden zijn. Sommige paadjes worden al echte kruip-door-sluip-door-paadjes.

We zullen komende winter al keuzes moeten maken om sommige bomen de ruimte te geven ten koste van omringende bomen. Zo kunnen we de meest waardevolle bomen behouden. In een Voedselbos zijn dat vooral de bomen die noten en vruchten opleveren. Vooral de Tamme Kastanje en Notenbomen kunnen tot formidabele bomen uitgroeien. Ik hoop het mee te maken. We hebben best wel geduld, als de bomen ondertussen doorgroeien.

En heel leuk om zulke enthousiaste mensen te ontmoeten op onze kavel. Voor herhaling vatbaar dus.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 07 juli 2019

Een week of wat geleden plaatste ik bijgaande foto op facebook met de tekst: Liefde is: dat ie meedoet als jij een gek project bedenkt.   

En ja, wat wordt een hoop van dit soort plankjes dan... 

Nou het begon vorige week donderdag toen we samen het begin van het weekend vierden bij de voorstelling ROBOT van Vis à vis bij het Almeerderstrand. Eén van de beste voorstellingen van Vis à vis door de tijd. Goed te begrijpen, maar ook een en ander om over na te denken. Kortom: zie je nog kans om te gaan: GAAN!

Maar ook: dit buitentheater vindt plaats in een mooie omgeving. Lekker alternatief. Ontworpen door Makers! Op een bepaalde manier lijkt het dus op Oosterwold! Ik werd terplekke verliefd op de bewegwijzering. En ja, als je zelf je huis bouwt is er ook altijd resthout. Dus samen tekenden we de vorm van bordjes en zaagden en schuurden die... 

En daarna begon het grote schilderen!

De lol van bordjes is dat ze allemaal verschillend zijn. Dan moeten de bordjes ook veel verschillende kleuren hebben. 

En dat levert stapeltjes in verschillende kleuren en vormen op. 

Zwarte, blauwe, rode, maar ook groene en steenrode. En soms gaat er met het opdrogen zo iets mis (komt er water op) dat er mooie patronen ontstaan. Die poetsen we natuurlijk niet weg. En dan begint het geconcentreerde schilderen. En dat vind ik heel leuk. Enerzijds omdat het een precisie klusje is, maar anderzijds omdat je je ook kunt laten gaan in het maken van mooie en creatieve letters. Daar ben ik deze week best een aantal avondjes heel leuk mee zoet geweest. 

.

En als er dan eenmaal bordjes klaar zijn, dan moeten ze ook gefotografeerd: 

Dat het schilderen een concentratieklus is, blijkt wel uit de fout die ik op de rechterrfoto maakte. Ik was een beetje vol van de alternatieve gele verf die ik terugvond, denk ik, toen ik het bordje Singel probeerde te schilderen. Gelukkig was de verf nog nat van deze fout, dus kon ik het prima herstellen.

Als ze allemaal op de palen geschroefd zijn, lak ik ze nog een keer om te voorkomen dat de letters te makkelijk beschadigen. En dan loop ik nog een rondje met het fototoestel:

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 02 juli 2019

Op 22 juni stonden wij als Stichting Paradijsvogelbosje samen met Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap samen in een kraam op Oosterwold Ontkiemt, het stadslandbouwplein van 2019. En het was weer fantastisch weer, net zoals vorig jaar.

Heg en Landschap stimuleert de aanleg en behoud van natuurlijke en historische beplanting in Nederland. Lex is daarvoor ook veel bezig met het oude ambacht van Heggenvlechten. Daarover heeft hij ook boeken geschreven en kan hij zeer aanstekelijk vertellen.

Samen met hun sponsor Yves Rocher hebben zij ook het idee van Voedselbos omarmt, en volgen zij met aandacht de ontwikkelingen in Oosterwold, omdat initiatiefnemers daar zelf beplanting van hun kavels doen. De afgelopen jaren hebben veel initiatieven meegedaan met de Boomplantactie, waarbij in totaal al zo'n 45.000 boompjes en struiken hun weg hebben gevonden naar Oosterwold.

Goede rede om samen een kraam op Oosterwold Ontkiemt te bemensen. Lex heeft een heuse banner en mooie platen bij zich om de kraam aan te kleden.

Ik doe het met een tafelkleedje en een aantal plaatjes van Paradijsvogelbosje.

Net als vorig jaar organiseren we weer een excursie samen met de Stadsbomerij van Johan, Stadsboederij van Tineke en wij dus, Paradijsvogelbosje. Op 13 juli vanaf 14.30 bij de Stadsbomerij. Er zijn nog een paar plaatsen over. Aanmelden via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Ook ga ik weer een workshop Ontwerp je Kavelbeplanting geven. En daar is veel belangstelling voor! bijna twee lichtingen vol in Juli en in September. Alleen in September is er nog een plekje over.

Leuk ook om veel bekenden te spreken, waaronder Stadsboerin Tineke.

En wat ziet er er gezellig uit met alle kraampjes en uitstallingen. Hulde ook aan de organisatoren Arjan en Yolanda!

Gisteren kwamen twee mensen van Yves Rocher, ja de cosmeticafirma, langs bij het Paradijsvogelbosje. Samen met Lex en Louis van de Stichting Heg en Landschap maken zij een rondrit langs projecten waar met de Boomplantactie plantgoed is verkregen, die door Yves Rocher is gesubsidieerd.

Omdat de aanplant van dit voorjaar nog jong is, moet je soms veel fantasie hebben om te zien wat het gaat worden. Omdat wij al in 2016 onze bomen hebben geplant, zie je nu wat bijna vier jaar groeien doet met bomen en struiken. Er is een volwassen landschap aan het ontstaan, waar je tussen bomen door kunt kruipen.

En ook onze Wapperbenenbank was weer zeer in trek evenals het Amfitheater! Dat zijn uitnodigende plekjes die mensen laten zien dat je iets kunt doen in dit nieuwe landschap!

Ik heb de mensen van Yves Rocher ook toegelicht dat het Boomplantprogramma voor Oosterwold veel meer is dan een subsidiepot. Het helpt veel initiatieven op gang om met inheems plantgoed structuur te geven aan hun Kavelbeplanting, met name ook de publiek beloopbare delen. En dat is heel belangrijk om van Oosterwold een groene regio te maken met veel biodiversiteit, en veel natuurschoon om te bekijken en van te genieten.

Natuurlijk heb ik ook een pleidooi gehouden voor onze aanpak die losjes gestoeld is op het idee van Voedselbos: hiermee kan je veel verschillende functies combineren zoals wonen, stadslandbouw, natuur, biodiversiteit, privacy, beschutting, waterberging, mooi uitzicht...........

De mensen van Yves Rocher waren zeer enthousiast. Lex was zeer tevreden, en hoopt dat deze bezoekronde bijdraagt aan het voortzetten van het Boomplantprogramma in de komende jaren.

Wellicht komt er dan ook weer een ronde in Oosterwold. We houden jullie op de hoogte.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 23 juni 2019

Afgelopen vrijdagavond is een droom van ons in vervulling gegaan. En daarmee hopelijk een begin van een lange reeks herhalingen.

En ja, hoe breng je daar verslag van uit... Nou vooral met foto's. Maar ook een filmpje. Dus blijf kijken, lezen en luisteren.

Rond zeven uur stroomt het lekker vol. Van de buurtborrel die we ervoor hielden, waren nog enkele hapjes over. Dus wie had moeten haasten om er op tijd te zijn, kon nog een stukje pizza naar binnen werken.

Maar toen was het op naar het theater! Dat dat was ineens afgeladen vol!

Tegen de dichte wilgentenen achterwand is het echt heerlijk zingen.

Omdat we over alles best zenuwachtig waren, beten we zelf de kop af. Dat gaf ons de gelegenheid om iedereen welkom te heten. Maar dan waren we ook van een deel van de zenuwen af!.

Hoewel we als twee koppels al jaren madrigalen zingen, was optreden er nog weinig van gekomen en spannend.

Daarna was het woord aan de heren Berkhout (team Oosterwold) en Dijkhuis (gemeente Almere) die met ons mee terug keken over de vijf jaar dat initiatieven nu Oosterwold vorm geven met hun ideeën, plannen en investeringen.

Fijn om samen een balans op te maken van de waarde die het voor vele Oosterwolders heeft om binnen het concept dat de gemeente heeft gekozen, dromen te kunnen realiseren. En daarmee bijzondere plekken aan het Almeerse plaatje toe te kunnen voegen. En zoals we deze avond hebben ervaren: bijzondere mensen naar Oosterwold te trekken.

Nadat wij klaar waren met zingen, kwam PYR , speler in het berenhol van de Speelwildernis trommelend uit het bos te voorschijn. In de Oosterwoldse tijd, noemen we hem Bart Corduwener en woont hij (uiteindelijk) aan de andere kant van het bos. Hij gaf een mooi inkijkje in de avonturen waar hij grote en kleine kinderen in meeneemt!

En dan is het tijd voor Sangdrangh.

Sangdrangh is het ensemble van waarin Cora en Emile onze mede-organisatoren, zingen. Nederlandstalig, maar gebaseerd op klassiekers, vaak 16e eeuws, maar ook gemengd met meer recente klassiekers.

Door de goede verstaanbaarheid, leuke arrangementen en toch de aankleding, was het leuk om naar te luisteren. Fijn dat ze in de tweede helft nog een keer terugkomen!

En dan is het tijd voor pauze. Ik ben zelf verbaasd over dat het nog altijd niet donker wordt.

We doen wat praktische mededelingnen (als de mogelijkheid om digitaal te betalen via de knop "bijdragen" in het menu, zodat er geen gedoe met kleingeld is)

In de pauze lopen we terug naar de Tuinkamer. Een wandelingetje door de overdadige tuin. (we hebben wel zes keer gesnoeid afgelopen week. Theatergasten zijn kieskeurig... ;-) Het amfitheater ligt zo dat voorzieningen als electriciteit en water, makkelijk doorgetrokken kunnen worden, maar waarbij je wel een flink rondje moet lopen...

En dan start na de pauze het optreden van Kamer 2.04. Dit niet voor het eerst optreden bij het Paradijsvogelbosje. De vorige keer was alleen binnen.

De foto geeft een fijne indruk van de beslotenheid en ruimte van het theater.

Opnieuw kijken en luisteren we daarna naar Jos Bregman. In het dagelijks leven BoomButler in de stadsboerderij Vliervelden. Hij neemt ons mee in het door-leven van de laatste Beginbos Es. Wij kunnen daar als publiek aan bijdragen. En velen nemen daarom een deel van deze es mee naar huis.

En dan volgt nog een optreden van Sangdrangh.

En het hoogtepunt van de avond is wat mij betreft het Oosterwoldlied dat Sangdrangh samen met de aanwezigen ten gehore bracht. En dat gelukkig door Sander is opgenomen. Dank voor het toesturen.

En Oosterwolders laten zich de kans natuurlijk niet ontzeggen om IETS ZELF TE DOEN.. Gelukkig maar.

En wat zou het leuk zijn als dit het begin van een serie concerten is. Dus wie ideeën heeft: wees welkom!

 Ons feestje bleef ook in de media niet onopgemerkt. Omroep Flevoland schreef het volgende:

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 14 juni 2019

Het kan in Oosterwold!

In juni 2014 meldden de eerste initiatiefnemers zich bij de gebiedsregisseur Oosterwold. Dat is dit jaar vijf jaar geleden. Dat willen we in Oosterwold vieren met een aantal optredens tussen de schuifdeuren op de avond van midzomer. Voor, door en met Oosterwolders. In april deden we hiervoor een oproep om te komen optreden in ons amfitheater. Hierop hebben Sangdrangh, Kamer 2.04 en het Paradijsvogel kwartet gereageerd.

Het beloofd dus een leuke avond te worden en ook het weer lijkt mee te zitten. Het amfitheater van het Paradijsvogelbosje wordt daarmee op deze avond officieel in gebruik genomen. We hopen dat deze avond een aanzet is tot nog veel meer initiatieven rond cultuur en evenementen in Oosterwold. In de vorige blog lieten we al weten dat de ideeën over elkaar heen buitelden. Laten we het daar op deze avond vooral ook over hebben.... (tekst gaat door onder de foto)

Aanvang programma: 19.30 uur

Inloop vanaf 19 uur

Tip voor als je lekker wilt zitten: neem een kussentje mee. En vergeet niet om je te beschermen tegen de muggen! We horen graag (mail, zie foto/poster) als je komt ivm het inschatten van het aantal mensen. 

Om de overlast in de wijk door parkeren tot een minimum te beperken, kom je het liefst op de fiets. Parkeer je wel in de wijk, let dan op dat je niet voor een uitrit gaat staan!

Een hapje en drankje kun je zelf meenemen. Lukt dat niet of blijf je langer, dan is er een extra voorraad limonade, wijn en bier. Laat daarvoor een bijdrge ad €1 per drankje achter.

Mede namens Cora Mulder, Emile van Pelt en Jan Kooy: wees welkom!

Naar het facebookevent 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 juni 2019

Sinds een paar jaar hebben we bijenvolken op onze kavel van gastimker Marije en Dennis. Die voelen zich hier helemaal thuis, en groeien voorspoedig.

Het gaat sowieso goed moet de bijenpopulatie in Oosterwold. Met de imkercursus voor Oosterwolders neemt ook het aantal bijenvolken toe. Maar hoe komen zij aan hun nieuwe volken? Daar zorgen buurvrouw Marjon en haar drie zwermenvangers voor. De laatste tijd met het mooie weer komen er veel meldingen van bijenzwermen en hebben de zwermenvangers er hun handen vol aan.

Maar zo'n juist gevangen zwerm heeft niet meteen een definitieve plek en eigenaar. Daarom kwam Marjon met collega Bjorn vragen of wij wellicht tijdelijk plek konden bieden aan gevangen zwermen die nog tot rust moeten komen in hun nieuwe tijdelijke onderkomen, alvorens ze hun weg naar een definitieve plek en eigenaar kunnen vinden. Want de tuin van de Bijenvereniging was al overvol. En onze tuin biedt genoeg ruimte en bloemen om bijen te gast te krijgen.

Zodoende kwam Bjorn deze week met een gevangen zwerm en hebben we een mooi plekje gevonden op het bankje in de Westelijke Boomgaard. Bjorn laat de bijeen eerst een nacht wennen in de vangkast, met een provisorisch dakje van golfplaat om de kast te beschermen tegen de regen. Hij komt de volgende dag terug om de bijen over te zetten in een andere kast die goed buiten kan staan in regen en zomerweer. Behalve een beschermkap is Bjorn uitgerust met blote handen en een shirt met korte mouwen, en het is bijzonder om hem in alle rust de bijen uit de vangkast in de nieuwe kast te zien vegen, met een zachte borstel. Het lijkt alsof de bijen het allemaal gelaten over zich heen laten komen. Blijkbaar is de eerste noodzaak om bij de koningin te blijven en het volk bij elkaar te houden. Bjorn inspecteert alle ramen voordat ze in de nieuwe kast worden geplaatst.

Na de verhuizing stellen een flink aantal bijen zich op bij de vliegplank. Dan weten de overgebleven bijen ook de weg wel te vinden naar de kast. 

De volgende dag is het

weer raak en dit keer heeft Marjon een nieuwe zwerm gevangen.

Zo staan twee nieuwe kasten gebroederlijk naast elkaar.

Een soort opvangtehuis voor ontheemde bijen dus. Volgens mij kunnen ze het slechter treffen.

Mooi ook dat onze kavel zo een extra functie krijgt in samenwerking met de imkers.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 juni 2019

We hebben weer een kleine mijlpaal bereikt. Of horde genomen, hoe je het maar wilt noemen. Vanavond hebben we de laatste profielen geschilderd. Dat is wel een klus met historie geworden. Op 1 februari 2017 werden voor de grote woning de stalen profielen gezet. Leuk om toch nog even een plaatje te herhalen.

De stalen profielen waren allemaal in een meniekleur geschilderd. En we hebben een zilvergrijze Hamerslagverf uitgezocht. Een poosje kon je die goedkoop bij de Action krijgen, maar ja, die houdt geen assortiment bij, dus moesten we de rest van de verf elders kopen. Dat was nog best een beetje improviseren, want de ene kleur zilvergrijs is de andere niet. Zeker niet met Hamerslagverf.

We zijn al snel begonnen te schilderen, maar vooral het 'laaghangende fruit',  de pilaren en tot zover je er makkelijk met een trapje bij kunt.

Maar wij wilden een hoge ruimte met een nok tot zo'n vijf meter hoog. Vandaar dat ik een tijd lang andere klussen heb bedacht, en de laatste profielen tot vandaag moesten wachten voordat ze een verfbeurt kregen.

Vorige week ben ik begonnen met de hoogste stukken. Eerst nog de dakplaten afplakken, om klodders op het dak te voorkomen. Maar zelfs een simpel klusje als afplaktape plakken wordt minder simpel als je dat op vijf meter hoog op een ladder, met je kop tegen een profiel aan te volbrengen.

Voor de hoogste stukken moest ik een kunststukje uithalen: de trap was niet hoog genoeg, en dus hebben we de trap op de tafel gezet. Ja, ik weet het, de arbo zou er niet enthousiast over zijn.

Ook over de verf overigens niet, want professionals mogen al niet meer met alkydverf schilderen. Maar Hamerslag is altijd alkydverf. Dus toch maar. Kwasten uitspoelen doen we niet: We kopen goedkope bokkepoten bij de Action, en gooien de gebruikte kwasten weg. Beter voor het milieu (en de eigen waterzuivering) dan uitspoelen met terpentine of thinner. Een voordeel van de bokkepoot is dat ze een flinke steel hebben, en die heb ik tot het einde moeten gebruiken, met name om de stalen balken tussen de profielen in z'n geheel te schilderen.

Nu is alles dus één keer geschilderd. Misschien is het verstandig om over een goed jaar nog eens een ronde te schilderen. Maar voor nu even genoeg. Er zijn nog wel wat andere klussen te verzinnen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 juni 2019

Wij hebben een ingenieuze luchtafvoer van de afzuigkap (die mooi in het formuis zit) naar buiten. Dit is een rechthoekige buis. En hij komt buiten uit in een hoekje. Hierdoor passen reguliere roostertjes niet. En Marien had al eens een roostertje gevonden dat zou passen, toen werd iets heel anders geleverd en bleek het roostertje onbestelbaar. En zoals dat soms gaat, dan blijft het daarbij. Niemand heeft er last van... Dus ach... 

Tot vorige week... op een vrije dag leek het alsof er een muis in de buis zat. Iets klapperde kennelijk. Ik ben eigenlijk een beetje bang voor de knaagdieren, dus dat was voor mij het belletje... ik keek naar het lege bierblikje van de vorige avond en dacht... dat zou ik nu moeten kunnen oplossen... 

En dat heb ik gedaan. Ik knipte de boven en onderkant van het blikje, knipte het blikje open. en nam de maat op hoe groot het rooster moest worden. Wat ingenieus vouwen en een half uurtje later verras ik Marien met een roostertje.... Het past precies en zit klem zodat ie ook als de afzuiger in de hoogste stand staat blijft zitten. Ik ben er best een beetje trots op...

En dan ben ik ondertussen zo lekker aan het prutsen dat ik me enorm begin te ergeren als het plastic deksel dat nog altijd tegen het beton achter het aanrecht staat..... Dus ook daar moet iets aan gedaan... 

In het toilet heb ik al eens een collage van wandelkaarten gemaakt. Voor de blog klik hier Dat truckje herhaal ik met relatief grijze kaarten...

Best okee al zeg ik het zelf...

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 11 mei 2019

Wat ik mooi vind nu we drie jaar landschap hebben gemaakt en het groen begint uit te groeien, is dat plekken in het Paradijsvogelbosje zo'n verschillend karakter beginnen te krijgen. Waar ruim 3 jaar geleden het land een vlakke akker was, zien we nu een veelheid aan milieus, functies, zones of zo je wilt, kamers. En dan is het mooi dat je rozen echt uitgroeien tot een mooie heg. 

En als je huis voor een groot deel klaar is, ontstaat soms ook ruimte voor wilde ideeën. En als je die dan snel kunt realiseren is dat helemaal leuk. In onze laatste blog lieten we zien hoe we schelpen op ons erf legden. De schelpen worden begrensd door cortenstaal. Dat was deels staal dat over was, maar deels kwamen we ook nog te kort. Dat hebben we deze week bijbesteld. We hadden 7 stroken nodig. Maar 10 stroken was goedkoper dan 7 stroken.... Daar vinden we wel een doel voor zeiden we tegen elkaar. Nou dat doel is er. 

Ergens deze week zei Marien de kamers in het landschap wel mooi te vinden, maar ook verbinding tussen die ruimten te willen. Zonder het landschap echt heel wezenlijks te veranderen. Dus... maak ik ramen in de heggen rondom onze woning. 

Van de overgebleven stroken cortenstaal. Door er cirkels van te maken!

Dat lijkt best simpel: je boort gaatjes in de uiteinden, buigt een beetje en schroeft ze met bouten aan elkaar. Zo simpel is het eigenlijk ook, maar toch ook niet... Cortenstaal is 2mm dik toch ook nog best een beetje stug. Dus we moeten m met z'n tweeën naar elkaar buigen en vastzetten. Daarna moet er nog wat hardhandig gemodeleerd worden. En dan moet je verzinnen hoe je m in de heg gaat vastzetten. Wat het staal is niet heel zwaar, maar te zwaar om aan een paar rozentakken te binden. Ik sla dus twee paaltjes in de heg en schroef daar de cirkels aan vast. 

 Maar dan komt het echte werk, want de rozen moeten om de doorkijkjes heen gemaakt worden. Een stekelig werkje, maar wel dankbaar. De cirkel rechts is het doorkijkje naar de boomgaard. Vanuit de voortuin naar de moestuin zijn er twee heggen. Dus ook twee doorkijkjes!

En daar hoort natuurlijk een spelletje met de fotograaf bij: 

Je zou je bijna een Alice in Wonderland gaan voelen! Het cortenstaal moet natuurlijk nog mooi oranje worden, maar dat is in een paar weken gepiept!

Gisteren heb ik ook de oprit van schelpen voorzien. Wij vinden dat het daarmee nog mooier wordt. 

En in de voortuin is het pad inmiddels ook uitgebreid (wat natuurlijk moet als je je tuin groter maakt.) 

Hier is Marien  gisteren zoet mee geweest.

En dan zien het pad en de doorkijkjes er zo uit! je kunt het in het weelderige groen bijna niet zien. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 mei 2019

Afgelopen week hebben we niet alleen het terras, erf en de voortuin aangepakt. We hebben ook een puzzeltje opgelost met de glazen ruiten van de grote woning. Omdat de woning helemaal schuin is ontworpen, zijn de rechthoekige ruiten ook schuin in het huis gezet. Daardoor lopen ze ook aan de vloerkant schuin, en steken ze gedeeltelijk voor de betonnen vloer langs naar beneden. Dat is van buitenaf geen mooi gezicht. Dus willen we dit voor het zicht veranderen naar een horizontale lijn, gelijk aan het vloerniveau.

Daarvoor hebben we al enige tijd geleden Cortenstaal hoekprofielen laten maken. Maar omdat er isolatie tegen de fundering aan zit, kan dat Cortenstaal niet strak langs de ruiten staan. Dus hebben we besloten om de profielen op zo'n zeven centimeter afstand van de ruit te zetten. Daarvoor moest ik eerst met een houweel wat puin uit het terras weghakken, zodat de profielen op de juiste hoogte komen. Met houtjes steunen we de profielen zodat ze parallel aan de beglazing komen. 

Omdat we geen zand of schelpen direct tegen de ruiten willen stoppen hebben we een strook isolatieschuim tegen het glas aangebracht. Mede om de isolatie van de vloer optimaal te maken, heb ik met pur-schuim de bodem van deze ruimte ingevuld. Het is met pur-schuim altijd maar afwachten hoe dat uitgroeid. Op een paar plekken moesten we het pur-schuim afsnijden tot net onder het vloerpeil. Daarna een klein laagje zand erop. En tenslotte: een randje schelpen bovenop het zand, zodat het randje tegen het glas er hetzelfde uitziet als de rest van het erf. Samen met het Cortenstaal ziet het er nu best strak uit.

Als er binnenkort een paar regenbuien vallen dan spoelt het zand van de schelpen en worden ze nog helderder van kleur. Dan nog een keer de ramen wissen.....

Toch weer een zeer zichtbaar onderdeel van het ontwerp uitgewerkt.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 06 mei 2019

Al 3 jaar ligt er een puinweg rond ons huis. Reuze handig als je aan het bouwen bent. Maar mooi? 

We schreven al eerder hoe we ons terras weer tot een puinhoop maakten en egaliseerden. Zaterdagochtend beginnen we het worteldoek te leggen. Het waait behoorlijk, dus we moeten er meteen matten op leggen en een klein laagje schelpen om wegwaaien te voorkomen.

Ik sleep met matten die de schelpen keurig op hun plek moeten houden. Zo kan ik straks ook op hakken rond het huis lopen. 

We leggen de matten uit en kijken hoe het pad goed gaat lopen. 

We zagen de schuinte er makkelijk in:

En dan liggen we het driehoekje er andersom in...

En dan kan het grote scheppen beginnen. 

En scheppen en scheppen....

En scheppen 

En harken en scheppen

En dan komen de eerste stukjes klaar na twee dagen sjouwen.

En dan maken we de terrassen klaar! En aan het eind van de zondag rust ik even uitgebreid uit....

Ik ben ongelovelijk verrast door het grote effect van deze schelpen. En zo trots op wat er nu staat!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 06 mei 2019

Nu mijn verjaardag voorbij is, de keuken klaar is er weer ruimte om na te denken over een nieuwe klus en dingen afmaken. Zo bedenken we dat we het erf af gaan maken met schelpen. Nieuw worteldoek besteld, en stabilisatiematten... Want schelpen is leuk, maar als ik naar mijn werk ga wil ik wel op hakken naar de fietsenschuur kunnen lopen zonder mijn schoenen vies of kapot te lopen. 

Maar het begin van het werk is: heel veel puinhoop maken...

Maar eerst kijken we waar het terras precies moet komen en tekenen dat af met een verfspuit! We willen de tuin dichter bij de woonkamer, maar nog wel een aantal terrassen. En dan begint het grote vernietigen...

 En het wordt zo'n woesternij dat ik even dacht: Dit was toch over, we waren toch op orde? Wat een hoeveelheid puin. En waar laten we het allemaal?

Dus beginnen we het met een schep te egaliseren.... maar daar komen we niet ver mee. Dus we schuiven het ergste glad met de schuif op de kraan en harken het aan.

En dan begint het grote trillen! Marien heeft er lol in.... En het begint er weer een beetje uit te zien. Als we de randen van cortenstaal erin zetten.

En een dag later ben ik aan het werk en krijg ik allerlei spannende foto's van mijn dochter toegestuurd van mijn dochter over vrachtwagens die heel dicht bij huis grond storten!

Best spannend als het zo dicht bij je raam staat. Gelukkig stort hij de tuinaarde meteen in de tuin en hoeven we niet alles te verplaatsen!

En zo eindigen we de dag dan....

Wordt vervolgd!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 mei 2019

Bij mijn verjaardag kwamen mijn ouders met een verrassend kado op de proppen. 

Het is een bel die enige sentimentele waarde heeft. Een echt familiestuk kun je het niet noemen. We hebben 'm zelf, midden jaren negentig, aan mijn ouders gegeven, toen zij in het buitengebied van Eibergen (Achterhoek) een boerderij hadden gekocht. De bel heeft jaren bij de voordeur gehangen. Maar toen zij vorig jaar weer "in het dorp" zijn gaan wonen heeft de bel geen plekje meer gekregen. Nu kwam ie in een schattig doosje mee. We woonden nu immers in het grote huis daar hoort een deurbel bij. 
En hij kwam... met schoonmaakinstructie. Met zout en azijn zou het weer helemaal goed komen met de bel. 

Ik heb de instructie niet helemaal gevolgd en voor de azijn heb ik een citroen gebruikt, omdat je daarmee zo lekker kunt poetsen.... 

Maar het werkte wonderwel. Je houdt er overigens wel ongelovelijk vieze nagels aan over. ;-) 

Toen ik klaar was heb ik m ingesmeerd met lijnolie in de hoop dat ik voorlopig even niet hoef te poetsen. 

En toen kwam natuurlijk de vraag hoe gaan we de bel ophangen... Want aan de aluminium deurpost is het wel een beetje ingewikkeld.... We vinden een boomstam, die we in een plantenbak zetten. 

En dan werkt de bel eigenlijk prima. Maar... ons huis is zo geïsoleerd dat je binnen de bel eigenlijk niet hoort. Dus op dezelfde paal maken we een nieuwerwets systeem om gasten binnen te horen. 

Kortom: verwacht je ons buiten, dan weet je waar de klepel hangt... En verwacht je ons binnen, dan is het drukken geblazen!

Wees welkom!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 29 april 2019

Vorige week zaten wij, Marien Abspoel en Marie-Jose Deckers, samen met Cora Mulder en Emile van Pelt  bij cultuurscout Noortje Braat om de tafel. Reden voor het gesprek was dat we wilden brainstormen over het opzetten van  een Gluren bij de buren Oosterwold (optredens door buurtbewoners in huiskamers in de buurt). Gaandeweg het gesprek buitelden de ideeën over elkaar heen. Wat kunnen we  met cultuur in  brede zin allemaal in Oosterwold doen? In Oosterwold zien we zoveel creatieve mensen, dat het toch mogelijk moet zijn om hen ook in Oosterwold ruimte en een podium te bieden. Eigenlijk ook  omdat we niet zomaar in een doorsnee wijk willen wonen. Dat weten we en dat willen we ook  laten horen en zien!

Ideeën als: series optredens, architectuurwandelingen, fietstocht langs zelfbouwers in Oosterwold, tentoonstellingen en nog veel meer kwamen op tafel. Het kan allemaal, maar misschien niet allemaal tegelijk en misschien ook niet allemaal door dit kleine clubje georganiseerd.

We willen niet alleen denken, we willen gewoon doen! We besloten daarom te starten met een eerste aanzet om mensen de gelegenheid te geven aan te sluiten, samen verder te denken.

Dus: we maken van vijf jaar Oosterwold een cultuurfeest: Oosterwold Midzomer op 21 juni 2019

In juni 2014 meldden de eerste initiatiefnemers zich bij de gebiedsregisseur Oosterwold. Dat is dit jaar vijf jaar geleden. Dat willen we in Oosterwold vieren met een aantal optredens tussen de schuifdeuren op de avond van midzomer. Voor, door en met Oosterwolders. Als locatie stellen we het amfitheater van het Paradijsvogelbosje Oosterwold beschikbaar. Bij slecht weer kunnen we uitwijken naar binnen. Laten we de hele avond nemen. Als de aanwezigen een hapje en/of drankje meenemen en een aantal mensen/groepen/bands/.. bereid zijn een kort optreden te verzorgen, kunnen we samen nadenken over wat we allemaal nog meer in Oosterwold zouden kunnen laten zien of laten horen.

Wil je jezelf aanmelden voor een optreden? Dan hopen we binnenkort (bij voorkeur voor 10 mei) van je te horen. Mailadres in de poster hieronder.

Wij hebben er zin in! Jullie ook? Groet van Cora en Emile, Marien en Marie-José

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 26 april 2019

Afgelopen dagen hebben we al acht nestkastjes opgehangen. Daarover vertelt de vorige blog. Maar de meest geavanceerde kasten moesten nog komen.

Onze zoon Roy heeft voor de verjaardag van Marie-José samen met vriendin Anoek twee vleermuizenkasten en een een Steenuilenkast gemaakt. De Vleermuizenkasten zijn hoge kasten met een smalle ingang onderin en een stukje klimmuur waar de vleermuizen kunnen landen en omhoogkruipen. Roy heeft dit ingenieus gemaakt met satehprikkers gelijmd op de houten plank. De opening is precies groot genoeg voor de dwergvleermuis.

De Steenuilenkast is een heel gevaarte, met een extra voorkamer, die ervoor moet zorgen, dat er geen marters binnenklimmen en het nest leegroven. Dat dit geen theoretische exercitie is wordt aannemelijk gemaakt door foto's op het internet van marters die hun kopje uit zo'n nestkast steken.

Wij mochten ze nog gronden en van donkergroene lakverf voorzien.

En voor de uilenkast was nog geen ophang-voorziening bedacht. Daarvoor heb ik een achterplank gemonteerd die op de boomstam komt, en een driehoeksconstructie die de kast van onderen stut.

 Die Steenuilen schijnen nogal kieskeurig te zijn, want die willen ook het liefst dat hun nest al vast is klaargemaakt met 5 centimeter stro. Bij ons is dat zaagsel met hooi geworden, want iets anders konden we niet krijgen vanmiddag. Dat levert toch een gespreid bedje op. De zijklep wordt met twee schroeven vastgezet,

Maar nu moeten de kasten nog in de boom gehangen worden. Dus laden we de kruiwagen vol met de kasten, boor en schroefmachine, en uiteraard de ladder mee. Eerst maar de Vleermuizenkasten. Roy heeft geïnstrueerd, dat de kasten in de zon moeten hangen, en liefst donker gekleurd, zodat ze in de zon voor voldoende opwarming zorgen. Dus hebben we twee Essen in de bosrand gezocht, waar de kasten op het zuiden in de zon kunnen bakken.

 Als ik op de ladder sta, dan levert dat nog een bijzonder uitzicht op de wijk op. Daar past een panoramafoto bij.

En nu nog de uilenkast. Dat is nog een hele verhuizing. We hebben midden in de bosstrook een dikke populier gevonden, die ons geschikt lijkt. Het valt niet mee om de kast onder een arm de ladder op mee te nemen. De schroefmachine heb ik van tevoren in de boom gehangen. Dit is zeker boven je macht werken in het kwadraat! Lastig is vooral dat er eerst een schroef bovenin de kast moet om te zorgen dat ie blijft hangen. Maar de kast mag niet ondertussen naar beneden vallen, met mij erbij. Dat levert in ieder geval een paar dynamische foto's op door de belangstellende fotograaf.

Als de kast hangt, kan de driehoekconstructie met twee planken worden aangebracht. Ik had nog bijna mijn ladder voor eeuwig aan de boom gekluisterd, dus moesten we vanaf de zijkant werken.

Als laatste schroeven we de planken op een blok en vast  verankerd op de boomstam, dan past een klein victory gebaar.

Als we de spullen weer verzamelen en de ladder afvoeren, kan je door de bladeren heen de kast zien hangen. Een beetje een zoekplaatje dus.

Laat nu de Steenuilen maar komen. En hopelijk merken we niet over een paar weken dat er een kolonie Hoornaarwespen er hun paleisje van heeft gemaakt.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 april 2019

We hebben al tijden een droompje om een aantal vogelhuisjes te maken, om meer vogels aan te trekken. Vorig jaar heeft onze zoon Roy al een torenvalkkast gebouwd. En bij de kleine woning hangt een prefab huisje waar een pimpelmees een nest bouwt. Daar kunnen nog wel wat huisjes bij. En op het verlanglijstje van Marie-José stonden nestkastjes. Dus heb ik gezocht bij de restanten eikenhout panelen om nestkastjes te maken.

Dan moet je nog wel de afmetingen kiezen die passen bij de juiste vogels. Die informatie heb ik gevonden op de website van de Vogelbescherming. Daar stonden een aantal kastjes met bijna dezelfde maat maar met andere vliegopening: Voor de pimpelmees 28 mm, voor de Koolmees en de Bonte Vliegevanger 32 mm, voor de Huismus 35 mm, voor de Ringmus 40 mm. De gekraagde Roodstaart wil een Ovaal gat van 3x5 cm. En de Spreeuw heeft een grotere kast nodig met een opening van 45 mm.

En de Boomkruiper wil tenslotte een gat aan de zijkant van de kast zo dicht mogelijk bij de Boomstam.

Als je niet kunt kiezen, dan maak je dus acht Nestkastjes! Met wat overgebleven bruine Beits goed ingesmeerd.

Van overgebleven Douglashout van de bekleding van de wanden van de woning heb ik een ophangplank gemaakt en achterop de nestkasten geschroefd. Goed genoeg om op de verjaardag aan te bieden.

Maar nu moeten ze nog wel een plekje krijgen.

De Boomkruiper zien we het meeste op de dikke iepen langs de Paradijsvogelweg. Dus daar heb ik deze kast gehangen, met de opening direct tegen de boomschors aan.

Een nestkastje voor een Koolmees hebben we aan een wilg van eigen kweek kunnen hangen. Die was al hoog en dik genoeg.

Een pimpelmeeskast hebben we op een paal in de voortuin gezet. Leuk om naar te kijken natuurlijk. En hopelijk net hoog genoeg om de buurkatten te ontmoedigen.

De overige vijf kasten hebben een plekje gekregen langs de bosrand op een stevige Essenstam. Dat levert veel vrolijke plaatjes op. Zoek de verschillen.

En laat de vogels nu maar komen. Je wordt er een beetje een voyeur van, als je een rondje langs de huisjes maakt. :-)

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 april 2019

Vorige week maandag werd ik vijftig. En op facebook had ik met de foto's hiernaast al laten weten hoe mijn collega's mij hadden verwend, in de watten gelegd en (heel subtiel) te kijk hadden gezet. En dat hoort natuurlijk ook een beetje bij Sarah. En ik vond het vooral leuk!

Afgelopen maandag (tweede paasdag) vierde ik mijn verjaardag in ons "nieuwe" huis. We zijn immers verhuisd naar de grote aardwoning, dan is er voor veel mensen iets te zien. En het leuke met zo'n jubileum verjaardag: dan nodig je eens iets breder uit dan gewoonlijk. En komen mensen uit je oude koor, uit je nieuwe koor, van je werk, uit de wijk, van de familie en allerlei soorten vrienden voor mij naar onze nieuwe plek. En wat is het dan heerlijk als de natuur zo meewerkt. Natuurlijk met het mooie weer, maar in de loop van april gaan de bomen allemaal in bloei.

En natuurlijk is zo'n verjaardag een reden om allerlei laatste klusjes nog te doen....

Marien klimt op de avond voor het feestje nog op de ladder om wat obstakels uit de kitrand te verwijderen en de lelijke witte naad nu grijs te kitten.

En we stallen op het aanrecht de boodschappen lekker uit. Fijn joh, zo'n grote aflegruimte.

Marien knutselt nog aan de kadootjes op de laatste dag. Na twee huizen bouwt hij nog ff acht vogelhuizen..... Tsja... als je je hout moet opruimen en je vrouw vogelnestjes wil. Een aparte blog hierover volgt later.

Maar dan moeten er natuurlijk ook taarten gebakken. En mijn nieuwe oven heeft van die mooie ovenplaten.... dus dan kan je bakken. Met duindoorns uit de tuin van vorig jaar, en kweepeerlikeur (mmm) in de bananen taart. Ook uit eigen tuin/brouwerij.

Een mooie voorraad, die schoon op is gegaan.

Ik heb een heleboel mooie kado's gekregen (waar soms ook veel voorbereiding aan vooraf was gegaan!). Op de dag zelf was ik het meest verrast door het effect van de actie "ramen wassen en poetsen" van Irene en Jasper. Ineens was er namelijk uitzicht!

En het zijn me oppervlakken die ze hebben schoongemaakt! Heel fijn!

Marien gaat naar buiten om brandnetels te plukken. Het moet immers soep van het land zijn! Hij komt binnen met een tas en vraagt: Zou het wel genoeg zijn? Het was enorm genoeg. Linzen en brandnetel is een geslaagde combinatie!

We koken er twee grote pannen soep van!

Zelf loop ik ook nog naar buiten om te plukken: daslook, bieslook, kervel (op het dak!) en jonge paardebloemblaadjes.... Ze gaan in de kruidenboter. Ik kan me echt de koning te rijk voelen als ik dan plukkend rondwandel. Eigenlijk neem ik hier te weinig de tijd voor...

En als tegen twee uur de koffie automaat aanstaat en de thee in de kannen staat, zegt Irene samenzweerderig: we hebben nog iets voor je.....

Ze neemt me mee naar buiten. En zie...

Saar! 

En dan vult voor het eerst onze keuken zich met gezelligheid! Alsof het nooit anders is geweest.

En naast de gezelligheid binnen, ook veel gezelligheid buiten.

Wow wat een terras als er ineens niet meer allerlei klusrestanten liggen! Heerlijk!

En mensen willen worden rondgeleid!

Op de wapperbenenbank waaien opa Kees en Ives uit samen met Roy. Lekker kletsen, terwijl in de keuken volop (en met z'n zessen naast elkaar gekookt wordt!

Anderen zitten lekker buiten!

Het is heerlijk om zo vijftig te worden. Ik heb de hele dag enorm genoten! Dank aan iedereen die heeft bijgedragen en blijf je ook in de toekomst vooral WELKOM voelen!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 18 april 2019

Eerder heb ik weleens geblogd over en een oproep geplaatst om goede omloopbaarheid in het zonnetje te zetten. Vandaag wil ik zelf een speeltuin in het zonnetje zetten.

Vier buren in onze wijk hebben namelijk op een hoek tussen hun kavels een klein speeltuintje gemaakt. Op de kaart hiernaast zie je de locatie met een ster aangegeven. 

Het realiseren van het speeltuintje was simpel (zeggen deze buren). Je spreekt af een speelplek te maken en iedereen zet aan speeltoestellen neer wat nodig is.

En het ziet er heel leuk uit vind ik. Er is een duikelstang twee wipkippen, een kinderbank/klimtoestel (dat hebben we als buurt eens op een burendag gemaakt), een autoband om door te klimmen en een schommel. Als je er dan met elkaar ook nog een heuvel maakt.... is de lol voor kinderen compleet! En naast het speeltuintje is een trapveldje met twee doeltjes, zodat ook een balletje getrapt kan worden. 

En als je dan op zondag aan de wandel bent, blijkt ook buurman Ron een omloopbaarheidspad (scrabble woord?) door zijn wijngaard in aanleg te hebben aangelegd. We lopen er gezellig over naar huis.

Dus het wordt langzamerhand wel wat met die omloopbaarheid!  

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 17 april 2019

Binnenkort vier ik mijn vijftigste verjaardag. Afspraak met de grote zelfbouwvakker was dat we dan in het grote huis zouden wonen. Ook al is nog niet alles af. Afgelopen weekend kwamen naar aanleiding van een concert van Marien beide kinderen Roy en Irene met hun (nog prille) partners Anouk en Jasper naar huis. Daarnaast gingen we vrijdag onze nieuwe tafel en stoelen halen en installeren.... Reden genoeg om nu de overstap te maken.... 

De grote zelfbouwvakker is al weken zoet met het afstellen, bijschuren en het maken van mooie binnenwerken voor de 45! lades in onze keuken. Deze lades zijn ook onze grote opslagruimte en dienen niet alleen de keuken. Maar zo'n mooi groot meubel is wel heel bijzonder en anders dan een (rechte) kast tegen deze bijzondere schuine muur. 

Echt supertrots op de grote zelfbouwvakker!

En dan halen we vrijdag onze tafel. We waren er steeds van overtuigd dat het een rechthoekige tafel zou worden, maar in de ruimte lopend raakten we ervan overtuigd dat we een ovalen tafel moesten maken. 

Natuurlijk moet er een bijzondere "industriele" poot onder. Daarmee wordt de eikenhouten tafel een mooi zwaar en licht element.

We lakken eerst de onderkant en schroeven m daarna in elkaar. 

En gelukkig laat deze lak zich snel verwerken. Binnen 24 uur zitten er 4 lagen op... Dan moet de tafel toch ergens tegen kunnen! 

En dan zijn we trots op het resultaat. Mooie slanke stoeltjes (die lekker zitten!) Laat dan die koters maar komen:

Dat het er op de foto rond de haard nog wat steriel uitziet, verandert snel als we het in gebruik nemen. 

En met z'n zessen hebben we een gezellig weekend. Het is ook heerlijk weer.

Bezoekers moeten voortaan iets verder doorlopen En wij moeten weer wennen aan een huis met andere geluiden...

Nog altijd niet helemaal klaar, maar best al heel tevreden! Laat nou die verjaardag maar komen. 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 06 april 2019

Vorig jaar, de laatste vrijdag van september, hadden we bezoek van de Amerikaanse fotograaf Andrew Moore en zijn Londense collega Laurence Dutton, die speciaal naar Oosterwold kwamen om de ontwikkelingen hier te fotograferen. We waren zeer groots dat ze juist bij ons kwamen fotograferen. Yolanda Sikking (communicatie Oosterwold) was erbij om een en ander te begeleiden. Daarom mocht ze ook poseren op de foto.

Andrew Moore staat bekend om het fotograferen van landschappen.

De heren maken foto's, staand op een geleende ladder (ja die heb je in de bouw), maar ook met een drone.

De concentratie waarmee ze samen kijken, is mooi om te zien.

Het maken van foto's is echt een kunst. In de foto's wordt niet gefotoshopt, dus wat je niet wilt zien, moet ook echt niet in beeld liggen....  We hebben wel her en der dingen buiten beeld moeten sjouwen... Such is life...

We mochten niets vertellen over het bezoek, dus daarom hebben we er in september niet over geblogd. De foto's zouden voor een nummer over vernieuwing in steden komen.

Dat nummer kwam deze week uit. We stonden er niet in helaas. Dus toch maar even contact met de fotograaf gezocht. Jammer, maar helaas.

Gelukkig stuurde hij ons wel een aantal mooie foto's. En ik vind Marien als fotograaf creatief. Bij de foto's zaten toch een aantal nieuwe gezichtspunten. Een fotograaf die dit landschap wil laten zien aan de rest van de wereld kijkt kennelijk anders naar een plot als de onze dan wij zelf. Ik vind dat wel spannend. 

Wat daarnaast leuk is, is dat nu aan het begin van de lente het landschap net weer groen begint te worden. Deze foto's zijn in het tegengestelde deel van het jaar gemaak. Het is leuk om te zien hoe overdadig het landschap in de zomer was.

 Spannend doorkijkje over de vijver.

 Staat Marien op of naast het dak?

Typisch een foto die deze (typische) Oosterwolder zelf niet zou maken. (maar zoals we hem wel herkennen ;-)

 Spannend landschap ontvouwt zich tussen de bomen.

 En typisch Nederlands (denk ik...) een fietsenstalling voor de deur!

Marjon poseert ook bij het theedrinken. En als ze wegloopt, heeft ze nog een conversatie met Andrew over..... wooden shoes.....

Endat levert in de serie een foto op....

Andrew Moore: dank voor jullie bezoek en het toesturen van de foto's.

De foto's waar Andrew en zijn assistent op staan zijn gemaakt door Marien Abspoel. Voor de overige foto's gaan de credits naar Andrew Moore.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 april 2019

Maandag ben ik naar het Waterschap Zuiderzeeland getogen in Lelystad om mijn zienswijze toe te lichten over de waterzuivering in mijn helofytenfilter. Directe aanleiding was dat het Waterschap onlangs na de constatering van een (minimale) overschrijding van de norm een voornemen tot dwangsom in een aangetekende brief heeft toegestuurd. Daarover heb ik mij al eerder boos uitgelaten: Het Waterschap communiceert met dreigbrieven en dwangsommen.
Maar ik houd toch hoop dat het Experiment Oosterwold en met name Waterzuivering niet eindigt in een juridische touwtrekkerij voor de rechter. Ik hoop toch dat alle partijen, wij als bewoners, leveranciers van systemen, gemeente en het Waterschap willen bijdragen aan een goede uitvoering en evaluatie van de waterzuivering in Oosterwold.

Ik werd vriendelijk ontvangen door een commissie van drie personen voor Handhaven, Waterprocedures en Waterbeheer.
Omdat ik al eerder mijn argumenten in brieven heb toegelicht, en de afgelopen week de rapporten over waterzuivering in Oosterwold heb doorgeworsteld, kon ik mijn motivatie redelijk helder en in volzinnen voor het voetlicht brengen.

Het belangrijkste is dat ik van het Waterschap een actieve bijdrage verwacht aan het totstand komen van goede waterzuivering in Oosterwold. Daar hoort bovenal goede afstemming met andere betrokken bij: bewoners, leveranciers, gemeente. En het Waterschap reageert helemaal niet op brieven met toelichtingen, noch op verzoeken van leveranciers om nieuwe systemen de tijd te geven om een evenwicht in zuivering te realiseren.
In het onderzoek dat CEW vorig jaar uitvoerde naar de helofytenfilters, kwam ons Helofytenfilter goed uit de test: alle resultaten beneden de norm. Maar op de toegestuurde rapportage reageert het Waterschap niet. Als onderzoeker zou je jezelf toch kunnen afvragen: Hoe komt het dat de ene meting verschilt van de andere meting?

Ook meen ik dat de bemonstering door het Waterschap geen goed beeld geeft van de vervuiling en risico’s.
De bemonstering van concentraties is geen valide meting van de mate van vervuiling van het oppervlaktewater, omdat de hoeveelheid vervuiling niet wordt gemeten. Wij zijn heel zuinig met water, en bovendien verdampt een groot deel van het water in de helofytenfilter. Daardoor geven de concentraties geen goed beeld van de hoeveelheid vervuiling.

De wijze van bemonstering gebeurt niet in overeenstemming met de eigen richtlijn van het Waterschap, omdat ze oud water vissen uit de controleput, in plaats van het verse uitstromende water te meten.

Het Waterschap houdt in de bemonstering geen rekening met de tijd die een nieuw of gerenoveerd systeem nodig heeft om tot normale werking te komen. Bij ons was het systeem net drie weken gerenoveerd toen ze kwamen meten. Dan levert de meting nooit een zinvol resultaat op.  De opmerking “dan had de leverancier het systeem eerder moeten reviseren” voelt koud. Na de vorige meting zijn we met de leverancier en met CEW in overleg gegaan. Onze leverancier heeft mogelijkheid van verbetering gevonden en moest daarna zo’n 60 filters vervangen. Dat wij toevallig een van de laatste waren valt buiten onze invloed, en doet ook geen recht aan de inspanning van Wetlantec. Als een nieuw systeem een half jaar nodig heeft om in te regelen, dan is de termijn tussen de tweede en derde bemonstering sowieso te kort. Dat voelt niet als “schouder aan schouder” gezamenlijk experimenteren en werken aan de beste waterzuivering.

Terug naar de metingen. De bemonstering houdt geen rekening met grote variatie in hoeveelheid, concentraties en verdamping gedurende de dag en de seizoenen. Doordat er een achttal metingen worden uitgevoerd, is er een grote kans dat tenminste één meting een uitschieter vertoont, terwijl de gemiddelde concentratie in orde is. (in onderzoekstermen heet dat een vergrote kans op fout-positieve uitkomsten van de meting).

Laat ik verduidelijken: Ik baal er ook van dat mijn Helofytenfilter niet de eerdere testen glansrijk is doorgekomen, en ik ben blij dat onze leverancier Wetlantec ons systeem heeft gereviseerd, maar dat heeft toch geleid tot drie (verschillende) normoverschrijdingen. Wij hopen op verbeteringen, die Wetlantec ook verwacht, maar het blijft de vraag of de bemonstering door vertekening en toeval niet blijvend een risico van normoverschrijding oplevert.

Mijn toelichting van de zienswijze op de normoverschrijdingen staat los van de analyse van de rapporten die de gemeente onlangs na een WOB verzoek heeft gepubliceerd op de website MaakOosterwold. Daar studeren we met een paar bewoners op, en hopen hierover met het Waterschap en andere betrokken van gedachten te wisselen.

Wordt vervolgd.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 31 maart 2019

Afgelopen donderdagmiddag werd ik gebeld door Johan, de boswachter van Staatsbosbeheer. Hij had wel plantgoed voor ons om in de bosrand en in de bosstrook te planten. We overleggen al jaren met SBB over gezamenlijk beheer van de Bosstrook. En omdat de Essen langs onze bosrand vrijwel allemaal ziek zijn moeten er nieuwe bomen bij worden geplant, zodat gezonde bomen de zieke bomen kunnen vervangen.

Maar het is al aan het einde van het plantseizoen, dus heb ik aangedrongen om al vrijdagochtend bomen op te halen. Dus eerst naar de opslag achter de Kemphaan waar het plantgoed ligt opgekuild. Afgesproken dat we van alle soorten een bosje meenemen: Els, Walnoot, Winterlinde, Berk, Beuk, Kardinaalsmuts, Krenteboompje, Haagbeuk, Eik, Rode Kornoelje, Veldesdoorn, Amberboom, Zilveresdoorn, Gelderse Roos, Hondsroos, Sleedoorn, Lijsterbes, Meidoorn, en twee hele grote Italiaanse Populieren van een meter of vier hoog. Ruim 500 stuks! Een aanhangwagen vol.

Omdat het zo kort dag was, had ik donderdag al in onze wijk en aan de John Lockeweg laten weten dat we vrijdagmiddag, zaterdag en zondag willen planten. Dus dat was wel een beetje een overval voor de meeste buren. Vrijdagmiddag hebben we de eerste 75 boompjes en struiken in het bos geplant samen met Beatrijs. Dat gaat met een kruiwagen met twee gieters en 25 stuks plantgoed tegelijk. Op zoek naar open plekjes in het bos. Wel, die zijn er genoeg.

De laatste storm heeft ook nog weer een aantal zieke essen geveld. Een paar liggen dwars over het wandelpad aan de bosrand. Andere liggen schots en scheef in het bos. Wel een beetje een desolaat aanzicht, maar juist des te beter dat we er nieuwe boompjes tussen kunnen planten.

Zaterdag kwam Jan Kees, en hebben we eerst Walnoten, een paar flinke Lijsterbessen en de twee grote Populieren geplant. Die walnoten hebben nog wel een jaar of acht nodig om uit te groeien en noten te dragen. Maar die Populieren kan je makkelijk zien vanaf de Paradijsvogelweg.

's Middags kwam ook Laurette met dochter Meredith helpen, dus hebben we zo'n 150 stuks bloeiende struiken ingeladen en met de auto naar de John Lockeweg gebracht.

Daar hebben we struiken geplant tussen de dubbele rij Lindebomen. Dus iedere keer een struik midden tussen twee Lindes. Dat hadden we van tevoren ook zo afgesproken met SBB. De jonge Meredith wil graag helpen, dus ze mag sjouwen met struiken. En als er dan nog een pad en kikkers gevonden worden is de dag helemaal geslaagd.

Zondag hebben we eerst in de keuken gewerkt, en 's middags zijn we opnieuw gaan planten.

Nu werkten Edith, Sietse, Janny en Bert mee. En bij de John Lockeweg hebben Johan, Martha en Jan Kees al het plantgoed in de grond gekregen.

Terwijl de paddestoelen in het bos groeien en de oude boomstronken verteren kunnen de jonge boompjes van het licht in de open plekken gebruik maken. Missie geslaagd!! Met veel dank aan iedereen, ook aan Johan van Staatsbosbeheer natuurlijk. Het plantgoed heeft een goede bestemming gekregen. Met dit prachtige weer was het vooral ook heerlijk om buiten aan de slag te gaan. Dus we eindigen het weekend 's avonds rozig op de bank.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 26 maart 2019

Vorig weekend waren we even niet op ons eigen land aan het werk. Op zaterdag gaan we op bezoek bij twee andere projecten.

's Ochtends reizen we af naar Arkel. Daar wonen Wilma en Kees. Zij zijn (vooral in het begin) ook veel bij ons aan het werk geweest. We zijn al jarenlang vrijwilligers bij "De Punt" in Arkel. Een stukje tussen twee dijken dat nu al zo'n 30 jaar een natuurgebiedje is.

Wilma en Kees zijn (als natuurexperts in Arkel) door de gemeente gebeld. Een boomgaard (peren) werd uit pacht aan de gemeente teruggegeven. De gemeente moet deze onderhouden. Om de kosten te drukken zou deze dan gerooid worden zodat het alleen één keer per jaar gemaaid hoefde te worden. Dat vond de onderhoudsambtenaar wat gortig. Konden Wilma en Kees vrijwilligers op de been krijgen om het tot een bijzondere plek te maken?

Nou dat kunnen ze! Een zaaltje vol met mensen die willen helpen en een wethouder om de eerste boom te planten.

En dat planten lukt! (Gelukkig maar!)

Wilma en Kees hebben veel ploegen en hulp geregeld. Iemand die het snoeien begeleidt, iemand die het planten begeleidt, etc.

Hierdoor kunnen we in een dag tijd heel veel doen!.

Wij peren 'm na de lunch om naar Eindhoven te gaan.

Daar heeft Roy (zoonlief) het Luna festival georganiseerd. We hebben geen foto's gemaakt, maar wel leuke voorstellingen gezien.

Bijzonder wat de mensen om ons heen organiseren. We zijn trots er bij te mogen zijn. Tevreden gaan we naar huis!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 maart 2019

Afgelopen donderdag 21 maart was er een raadsvergadering over de Rol van de Gemeente in Oosterwold. Een dertigtal bewoners en initiatiefnemers was als toehoorder naar Zaal Stad gekomen. Onze wijk was met drie bewoners weer goed vertegenwoordigd. 😊

Veel raadsleden hebben zich met energie gestort op Oosterwold en proberen hun bijdrage te leveren.

Toch overheerst bij mij de indruk dat er een democratisch tekort speelt in Oosterwold: Wie controleert het Bestuurlijk Overleg Oosterwold? Dat is het hoogste besluitende orgaan voor Oosterwold, samengesteld uit de gemeenten Almere, Zeewolde, het Rijk, de provincie en het Waterschap. Dat brengt met zich mee dat de Wethouder suggesties voor aanpassing van beleid alleen kan voordragen voor het Bestuurlijk Overleg. En dan is het maar afwachten wat dat bestuur overneemt of de wethouder laat zitten.

En voor de andere overheden: Voor de tweede kamer is Oosterwold veel te ver weg om het Rijk hierop aan te spreken. En provincie en Waterschap hebben nauwelijks een politieke agenda die hiermee rekening houdt. Laat staan van een positieve houding ten opzichte van burgerparticipatie. Heeft er iemand een afgelopen verkiezingsweek inhoudelijk debat over de politieke keuzes voor het Waterschap gezien? Dus ook als de gemeenteraad spreekt over de Rol van de Gemeente Almere in Oosterwold, dan blijft onduidelijk welke inbreng de raad kan hebben om het bestuur van Oosterwold bij te sturen.

Wat in ieder geval versterkt wordt door deze constructie is de vergroting van de bureaucratie. Net zoals de vijf betrokken organisaties zich achter elkaar verschuilen als er een WOB verzoek wordt gedaan. Tsja, daar gaan wij niet over. Dat roept ook vragen op hoe effectief de gemeenteraad kan zijn om Oosterwold beleid bij te sturen.

Als we nog even terugkeren naar democratie in Oosterwold, dan maken bewoners het landschap. En als de gemeente het beleid wil evalueren, zouden ze dat eigenlijk aan de voorkant en eerst met bewoners moeten doen. Dan zou de gemeenteraad, bij deze gelegenheid de verhalen van bewoners uit de eerste hand kunnen horen. Nu wordt de agenda voorbereid door ambtenaren, die hun eigen interpretaties aan papier toevertrouwen. Hoever staat dat van bewoners af?

In een experiment als Oosterwold moet je niet achteraf evalueren, maar in overleg met bewoners steeds bijsturen. Je staat immers schouder aan schouder om het experiment te laten slagen.

Nu maar weer terug naar de raadsvergadering: Je hoopt vooral antwoorden te krijgen, maar het doel van de bijeenkomst was om de agenda voor de evaluatie te bepalen. De wethouder heeft een verkennend document op laten stellen, waarin vooral aandachtspunten staan zonder dat er oplossingen worden aangedragen. Het is aan de raadsleden om lacunes aan te geven in de weergegeven aandachtspunten, en prioriteiten en risico’s te benoemen. De afgelopen weken is er gesproken over de verhoging van de grondprijs, en de voorzitter probeerde daarom argumenten over de grondprijs buiten de bespreking te houden. Gelukkig waren raadsleden alert genoeg om te benadrukken dat de gevolgen van de verhoging van de grondprijs op de aandachtspunten nog ten volle moeten worden beoordeeld. Hoewel de communicatie met bewoners wel werd genoemd lijkt het erop, dat de wethouder en de ambtelijke organisatie de komende evaluatie en beantwoording van vragen van de raad vooral intern gaat regelen. Er is nog geen concreet plan om de bewoners bij deze evaluatie te betrekken. Wel werd de aanstelling van een gebiedsmanager Klaas Dijkhuis genoemd, en hij was ook aanwezig.

Complexe regels

Voor Oosterwold zijn aparte regels opgesteld, en vervolgens gaan initiatiefnemers en ook de Oosterwold-organisatie aan de slag met die regels. Dat is best complex, en je kunt aan de reactie van raadsleden merken, dat niet iedereen de finesses en daarmee ook de knelpunten van de gang van zaken voldoende overziet. Een paar punten:

• Veel raadsleden benadrukten dat stadslandbouw heel belangrijk is en ook moet worden gehandhaafd. Maar de omloopbaarheid werd door niemand genoemd. Terwijl die omloopbaarheid juist de kern is van de kwaliteit van de publieke buitenruimte.
• Als veel initiatiefnemers in de toekomst kleinere kavels gaan kopen vanwege de hogere grondprijs, dan leidt dat tot meer versnippering: ja. Maar een kernargument is, dat diezelfde mensen wel in een voldoende ruim huis willen wonen, en daarom meer druk zullen ervaren om vergunningsvrij bij te bouwen. Dus meer dan de percentages bebouwing die gelden voor Oosterwold. En dat zal leiden tot een hogere bebouwingsdichtheid: weg groene buitenwijk. Het zou overigens interessant zijn om de eerste opstellers van de Structuurvisie Oosterwold, bureau MVRDV te vragen of zij bij de bepaling van verhouding groen en bebouwing rekening hebben gehouden met vergunningsvrij bijbouwen.
• Als er meer kleine kavels komen, dan zal de omloopbaarheid eerder ervaren worden als een inbreuk op privacy, omdat de bezoekers dicht langs de ramen of terras van de bewoners langslopen.
• Er is een strook door Oosterwold gereserveerd voor een vrije busbaan. Er werd wel veel gesproken over OV-voorzieningen, maar niet dat die voorziening al in de voorbereiding zit. 

Betaalbaar bouwen in Oosterwold wordt steeds moelijker met stijgende grondprijs en stijgende bouwprijzen. Er is veel gesproken over bouwen voor lagere inkomens. En dan wordt gedoeld aan inkomens tot modaal. Maar er is weinig begrip voor het gegeven dat ook middeninkomens problemen ondervinden om een project in Oosterwold te realiseren. Dat sneeuwt wellicht te makkelijk onder omdat maatregelen voor betaalbaar wonen voor lagere inkomens meer geaccepteerd zijn, dan het faciliteren van middeninkomens. De wethouder heeft een onderzoek aangekondigd, maar wat moeten wij ons voorstellen wat dat onderzoek gaat opleveren? Wethouder Veeningen laat zelf al doorschemeren dat het een moeilijke zaak gaat worden. En daarmee is nog niet eens gezegd, dat het een probleem is dat in heel Almere, zo niet in heel Nederland speelt. En in het huidige politieke klimaat durft niemand te zeggen dat hiermee het failliet van de markteconomie op de woningmarkt wordt aangetoond. Het zou de Bestuur van Oosterwold en de gemeente sieren als ze ervoor kozen om eerst het probleem met woningbouw voor lagere inkomens te regelen voordat ze de prijs zouden verhogen. Maar nee, dat lukt niet in een liberale markteconomie.

Projectontwikkelaars. Er zijn een aantal partijen die sterk tegen projectontwikkelaars gekant zijn. Ook als die zich vermommen als bouwbegeleider of makelaar. En terecht, wanneer projectontwikkelaars snel veel winst willen maken. Om in termen te spreken van Jessica Kips van Groen-Links: staat die achterdeur niet nog steeds te ver open? En welke middelen kan de organisatie aanwenden om die deur verder te sluiten? De wethouder gaat zoeken naar handvatten…..

Gedifferentieerde grondprijs

Er is zoals verwacht weinig gesproken over de taxatie; daarover ging het de afgelopen twee weken. Toch blijft het gevoel leven bij veel bewoners en bouwers dat de verhoging onrechtvaardig is. Welke waarde moeten we hechten aan marktconforme prijzen als die markt niet voorziet in woningen voor lagere inkomens? En wie zijn nu de bewoners die spannende experimenten in Oosterwold uitvoeren? Juist die groep die probeert zelf met spaarzame middelen iets bijzonders te bouwen.

Raadslid Erik Theunissen heeft in overleg met oud-wethouder en founding father van Oosterwold Adri Duijvestein gewerkt aan een idee om de grondprijs te differentiëren om op deze wijze particulier opdrachtgeverschap en lagere inkomens tegemoet te komen. Dat is vooralsnog een tamelijk vaag plan, maar krijgt wel instemming van o.a. GroenLinks en Partij van de Dieren. Ik hoop dat er tijd en ruimte komt voor partijen om samen met bewoners dit plan verder uit te werken.

Waterzuivering in Oosterwold staat op het aandachtspuntenlijstje, en terecht. Lastig blijkt, dat de verantwoordelijkheden en taakverdeling tussen het Waterschap en de Gemeente onduidelijk zijn, en dat de gemeente ook slecht op de hoogte is van de werkwijze van het Waterschap. Terecht werd er door raadsleden verwezen naar de verstuurde brieven die dreigen met dwangsommen (ook bij ons), maar het wordt niet helder waarom dat nu een probleem is. Op uitnodiging van Elian van Nunen van Leefbaar Almere heb ik na de vergadering aan de wethouder mijn verhaal nog toegelicht: het waterschap stelt haar expertise helemaal niet ter beschikking aan bewoners, en reageert niet op brieven, en argumenten waarom bemonstering niet zinvol is als systemen net zijn aangelegd.

Bovendien is er bij bewoners twijfel over hoe ernstig het probleem van waterzuivering in Oosterwold is. Daarin levert een onlangs gepubliceerd onderzoek geen duidelijkheid. Vorige week las ik dat (over) bemesting het grootste probleem is voor de kwaliteit van het oppervlaktewater. Als er veel bewoners komen wordt er juist minder gemest….

Daarom loopt VVD raadslid Mark de Kuster ook voor de muziek uit, door voor te sorteren op aanleg van riool. Niemand schijnt zich ook te realiseren dat aanleg van riool ook betekent, dat die riool beheerd moet worden, en dat die in een weg komt te liggen, die dus ook beheerd moet worden. Door de gemeente? Is dat dan niet het einde van Oosterwold, van organisch ontwikkelen? Gelukkig is er vooralsnog geen meerderheid voor deze kort-door-de-bocht actie.

Operationele organisatie. Iedereen ziet dat de Oosterwold organisatie momenteel weinig capaciteit heeft om initiatieven te begeleiden. Een getal van 20 initiatieven per maand is genoemd. Dat is met aftrek van vakantieperiodes 200 initiatieven per jaar. Oftewel 1000 woningen per 5 jaar. Oftewel: Wil je Oosterwold volbouwen met 15000 woningen, dan heeft de Oosterwold organisatie er 75 jaar voor nodig. En ook het voltooien van alleen fase 1 neemt nog zo'n twintig jaar (want nog 4000 woningen te gaan). Dan moet ook de gemeenteraad zich toch afvragen of hiermee de doelstellingen van het bestemmingsplan gehaald gaan worden.

Het is maar de vraag of in de evaluatie van Oosterwold de effectiviteit en capaciteit voldoende aan de orde komt. Voorzichtig werden er vragen gesteld als: doet de Oosterwold-organisatie en gemeente alles en alleen alles wat tot haar taak behoort? Daar hoort ook een open brain-storm bij: hoe kunnen we de stappen in het proces versnellen. En is daar draagvlak voor in de organisatie? Of zijn er andere factoren die de rem op het proces zetten? Het lijkt duidelijk dat het beoordelen van de capaciteit nodig is om aan fase 2 te beginnen. Maar we zouden met elkaar toch willen dat fase 2 niet strandt op een gebrek aan capaciteit.

Vervolg Als het goed is, wordt er over twee weken (4 april 20.00 uur) opnieuw gesproken over Oosterwold. Dan is er ook een raadsbrief beschikbaar met meer antwoorden van de Wethouder Veeningen. Na afloop werd een borrel gereed gezet, en konden we napraten met elkaar en met een paar raadsleden. Ook hebben we nog gesproken met de nieuwe gebiedsmanager Oosterwold: Klaas Dijkhuis, die vooral de taak krijgt om met bewoners de knelpunten in Oosterwold te verkennen. Ik heb hem uitgenodigd voor de koffie.

Het was goed om bij deze zitting te zijn. Raadsleden doen hun best om belangen van Oosterwolders te vertegenwoordigen. Het experiment Oosterwold gaat echter uit van organische ontwikkeling samen met initiatiefnemers en bewoners. Terwijl de gemeente en de Oosterwold organisatie de bewoners bij haar beleid en uitvoering zeer beperkt betrekt. De echte democratie in Oosterwold zou gestalte moeten krijgen in de voorbereiding en uitvoering van beleid samen met bewoners. Dat komt te weinig van de grond, en het draagvlak hiervoor bij de verschillende overheden lijkt niet erg groot. Hopelijk kunnen de gemeenteraadsleden hierin een verschil maken.

Wordt vervolgd. Wij hopen er 4 april weer bij te zijn. Jullie ook?

Tot slot nog maar een foto van bloeiende Perzik en Forsythia. Daar doen we het toch voor, hè?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 maart 2019

In gemeentelijke stukken wordt gesproken over een voorstel om de taxatieprijs 20% te verlagen als compensatie voor langdurige kosten voor onderhoud van de wegen. Dit verzoek tot compensatie is niet gehonoreerd, met een onduidelijke argumentatie van de taxateur dat deze hoge kosten aan onderhoud de taxatie prijs niet zou beïnvloeden.
Dat is een vreemde redenatie die tenminste even slecht onderbouwd is als de onderbouwing van de kosten van het onderhoud die wordt opgevoerd.
Dat die kosten niet zijn gespecificeerd duidt op slecht huiswerk door de gemeente en Oosterwold organisatie. Niet dat die kosten niet reëel zijn. Het is niet gek om voor onderhoud van de weg, onderhoud en vervanging van Helofytenfilter, onderhoud van publieke omloopbaarheidspaden per jaar 2000 euro per initiatief te rekenen. Vergelijk het met Erf pacht. Wanneer een huis is gebouwd op grond met erfpacht, zal iedere redelijke taxatie de waarde van het huis verlagen, evenals dat de hypotheekverstrekker het onderpand lager zal taxeren.

Maar er is nog iets principieel mis met deze argumentatie over compensatie van 20%. Het is namelijk helemaal geen compensatie.
Het gaat erom dat er bij de berekening van de taxatie gekeken moet worden welke posten meegeteld dienen te worden. En dat betekent dat het onderhoud van de weg, evenals alle risico’s voor bewoners en persoonlijke inzet om alle zaken geregeld te krijgen verdisconteerd moeten worden in de taxatieprijs. Verdisconteren is iets anders dan compenseren. Compenseren suggereert dat de werkelijke taxatie hoger is. Maar verdisconteren past bij een methodiek van residuele kosten. En de verwachting van een taxatie waarin alle risico’s zijn verdisconteerd, is dat de uitkomst een reële waarde is van de grond en niet een gecompenseerde waarde.

Als toelichting kunnen we ook nog de vergelijking trekken met een normale ontwikkeling bij de gemeente: De gemeente koopt grond, legt veel zand ter voorbelasting (zie foto uit Nobelhorst), moet desnoods jaren rente berekenen, moet infrastructuur aanleggen, enz. Wanneer de gemeente deze grond uiteindelijk verkoopt geldt de taxatie prijs van de eindtoestand op het moment dat de gemeente verkoopt aan de projectontwikkelaar.
Maar in Oosterwold koopt een initiatiefnemer de grond op het moment dat alle risico’s en voorinvesteringen nog gedaan moeten worden. En terwijl nog onduidelijk is hoe lang het duurt voordat het huis gebouwd is.
Dus de gemeente verdisconteerd normaal gesproken ook de kosten van risico’s en voorinvesteringen in de taxatie. Aangezien de initiatiefnemer in Oosterwold de grond koopt voordat al deze risico’s zijn afgedekt, moet niet de residuele prijs van het project in gereedheid als basis dienen maar de prijs waarin alle risico’s zijn verdisconteerd, voordat het ontwikkelproces is opgestart.
Als tegenargument van een compensatie wordt genoemd dat de grondprijs daardoor zou afwijken van de marktconforme prijs. Het verschil tussen een compensatie en verdiscontering is nu juist dat bij verdiscontering de prijs nog steeds als marktconform moet worden aangemerkt.

De toelichting van de nog steeds ontoegankelijke taxatie zegt, dat alle kosten voor het realiseren van het project zijn meegeteld en afgetrokken van de projectwaarde. Dan horen al deze kosten, investeringen en risico’s te worden verdisconteerd. En als ze niet verdisconteerd zijn, is de taxatie geen valide beoordeling.
En als nu alleen de 20% compensatie voor langdurig onderhoud van de weg is besproken, rijst het vermoeden, dat de taxateur ook alle risico’s voor de bewoners niet heeft meegeteld. Het lijkt zeer zinvol dat de gemeenteraad, desnoods via een onderzoek van de rekenkamer deze taxateur aan de tand voelt over deze methode. En wellicht ook over de opdracht die de gemeente, het college en bestuurlijk overleg Oosterwold aan deze taxateur hebben meegegeven.

Tenslotte: Er kleeft een tendentieuze, oordelende en politiek geladen associatie aan de term Compensatie: Compensatie is voor sneue types, net als automobilisten die schade lijden door een aanrijding met een ander die onverzekerd blijkt. Daarvoor richten we een fonds in. Of voor mensen die in een sociale werkplaats met Broom-6 hebben gewerkt en ziek zijn geworden. Als je een probleem niet kunt of wilt oplossen, creëer je een fondsje, en klaar-is-kees. Maar een beoordeling van de grondprijs in Oosterwold is niet een probleem rond sneue types.

Een kernvraag is: welke waarde wordt door initiatiefnemers gecreëerd in Oosterwold, en in hoeverre komt die tot uitdrukking in de taxatie van de grondprijs. Dat gaat niet over sneue types. Als je dat doet, maak je de eindtoestand van Oosterwold (in zijn nog niet bereikte ideale toestand) tot norm, en betitel je alle risico’s en bijkomende kosten van onderhoud als pech, ongeluk, om maar niet te spreken van naiviteit. Maar dat is het niet. De Oosterwold organisatie biedt kavels volgens deze regels aan en bewoners kiezen hiervoor. De taxateur moet de grondprijs berekenen vòòr overdracht op het moment dat al die risico’s en toekomstige kosten nog niet inzichtelijk zijn.

Verdisconteren dus en geen compensatie!
Ik hoop dat het voorstellen van aftrek van 20% als compensatie een onzorgvuldigheid is en niet een bewuste framing als radertje in het politieke spel dat hier ongetwijfeld gespeeld wordt. Hopen maar dat een motie van de gemeenteraad voor hertaxatie het redt, en dat we onze inspanningen, kosten en risico's kunnen verdisconteren in die nieuwe taxatie.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 03 maart 2019

Donderdag 28 februari 2019 werd in de gemeenteraad van Almere over de Oosterwold gesproken. Aan de orde komen de grondprijsstijging (en de overgangsregeling), maar ook de rol van de gemeente in Oosterwold. Over de hele ontwikkeling in Oosterwold maken wij ons wel zorgen.

Behalve door direct gedupeerden van de verhoogde grondprijs spreken Marjon en Marien ook in om als bewoner hun zorgen te uiten. Hieronder de tekst van Marien:

Geachte leden van de gemeenteraad, wethouder en andere aanwezigen.

Wij behoren tot de eerste initiatieven die in het avontuur Oosterwold zijn gestapt. In 2014 hebben we ingetekend op de Structuurvisie Oosterwold.

Ik citeer u uit een bericht dat de Oosterwold Organisatie in juni 2014 heeft gepost op de Facebookpagina:

“Oosterwold (biedt) ruimte voor 15.000 nieuwe woningen, terwijl het gebied zijn groene en agrarische karakter behoudt en verder ontwikkelt. In dit gebied wordt gestreefd naar een rijke variatie aan woon- en werkmilieus en voorzieningen in lage dichtheden, als tegenhanger van de hoog-stedelijke westelijke ontwikkeling. In Oosterwold wordt vergaand organisch ontwikkeld. Einde citaat.

Het is maar de vraag of dit beoogde Oosterwold de komende jaren haar groene en agrarische karakter, lage dichtheid en rijke variatie aan woon- en werkmilieus en voorzieningen kan waarmaken.

Want laten we onderkennen, dat alle wijken in Oosterwold nog in ontwikkeling zijn. Er is nog geen volwassen landschap en veel zaken zijn nog niet geregeld. Toch hebben wij met veel bewoners de hoop dat er iets prachtigs ontstaat met een enorme inzet van bewoners, dat voor iedereen die Oosterwold bezoekt van waarde is.

De aangekondigde verhoging van de grondprijs met 80% heeft een schokgolf veroorzaakt, die ons doet realiseren, dat zo’n rigoureuze verandering gevolgen heeft voor de kwaliteiten die wij in Oosterwold nastreven.

Maar al te gemakkelijk wordt in de Nieuwsbrief Oosterwold en in de antwoorden van de wethouder gesuggereerd, dat de grondprijs omhoog moet en dat verder alles hetzelfde blijft. Ik kan u voorspellen dat het niet hetzelfde blijft.

Ik hoop dat u zich realiseert dat Oosterwold anders is dan een gewone wijk elders in Nederland. Als de grondprijs veel hoger wordt, dan gaan veel initiatiefnemers kleinere kavels kopen. De Oosterwold-Organisatie geeft nu zelf dit advies. Op kleinere kavels kan je in Oosterwold kleinere woningen bouwen. Dus dat zal de druk verhogen om meer vergunningsvrij bij te bouwen om aan dezelfde wooneisen te voldoen. Hierdoor ontstaat een wijk met hogere bouwdichtheid, en meer versnippering.

In Oosterwold moeten we zelf de publieke ruimte inrichten. Het lijkt alsof kavels in Oosterwold ruim bemeten zijn, maar ik wil u uitnodigen in een willekeurige wijk in Almere rond te kijken welk aandeel door publieke ruimte wordt ingenomen: leuk aangeklede wegen, bomen, groenstroken, fiets- en wandelpaden, parken, waterpartijen. Dat moeten we in Oosterwold allemaal zelf maken. En als alle kavels kleiner worden, raakt de publieke ruimte versnipperd. Wat vind u ervan als de gemeente zegt, dat het park in uw wijk wel wat minder kan?

En dan Stadslandbouw: Volgens het bestemmingsplan dient iedere Oosterwolder op de helft van z’n kavel stadslandbouw te realiseren. Dan mogen we toch verwachten dat die stadslandbouw op enigerlei wijze rendabel kan worden uitgeoefend. Maar voor de voorgestelde prijzen is er in heel Nederland geen boer te vinden die hier landbouw wil bedrijven.

Een duurzame wijk in Oosterwold is ook een sociaal duurzame wijk. Die vraagt om een gevarieerde samenstelling met mensen uit alle lagen en diversiteit die we in onze samenleving hebben. Als deze prijsverhoging maakt dat ontwikkelen en wonen in Oosterwold buiten bereik raakt voor de helft van de Nederlandse burgers, dan verwacht ik dat u als politici die scheefgroei repareert. En wel voordat u de kavels onbetaalbaar maakt.

Los van de taxatie spreek ik u aan op uw verantwoordelijkheid, om de gevolgen van deze grote verandering op u te nemen. Want als u dit laat gebeuren, dan ontstaat onherstelbare schade aan de kwaliteiten die we nodig hebben in Oosterwold: minder groen, minder landbouw, dichtere bebouwing, minder publieke ruimte, meer wegen, minder diversiteit, minder betaalbare woningen.

En niet alleen voor bewoners van hun eigen wijk. Veel Almeerders fietsen op een zonnige dag het buitengebied in. En dan willen zij door een ruim en groen Oosterwold fietsen en niet door een Vinex wijk.

En wilt u in 2022 bezoekers van de Floriade vertellen dat we de kwaliteit van Oosterwold hebben opgegeven om de marktwerking in de grondexploitatie een kans te geven?

Over de grondprijs wil ik nog graag toevoegen dat een overgangsregeling helpt voor één groep maar niet voor de toekomst van Oosterwold. En een hertaxatie kan helpen om het vertrouwen te herstellen dat u als bestuurders begrijpt wat mensen in Oosterwold doen.

Op de agenda van vandaag staat De Rol van de Gemeente in Oosterwold. Dat onderwerp is veel breder dan alleen de grondprijs. In mijn tweede brief kunt u lezen dat de gemeente de bewoners bij vrijwel alle aandachtspunten te weinig betrekt. Hierdoor wordt het handelingsperspectief van bewoners belemmerd, en ontstaat geen draagvlak voor oplossingen.

Ik verwelkom regelmatig bussen vol met notabelen die Oosterwold met eigen ogen willen aanschouwen. Als het goed gaat.

Juist daarom wil ik u vragen, leden van de gemeenteraad, en ook de wethouder en andere bestuurders van Oosterwold en de gebiedsregisseur en ambtenaren:

Als zich moeilijkheden of problemen voordoen, zoek dan OOK bewoners op, nodig uzelf uit, en zoek in gezamenlijkheid naar mogelijkheden. Er is een enorme potentie van betrokken en ter zake kundige bewoners die vanuit hun eigen ervaring willen bijdragen aan oplossingen.

En deel uw informatie. En sluit alstublieft niet alle deuren om u intern te beraden op een handelingsperspectief voor alleen de gemeente, Waterschap of het Rijk.

Als u de visie van Oosterwold een warm hart toedraagt, stel bewoners dan in de gelegenheid om in open samenwerking met u dit landschap tot iets moois te maken.

Ik nodig u uit en zet de koffie en thee graag voor u klaar.

Dank u wel voor uw aandacht.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 maart 2019

Een maand geleden waren we drie jaar eigenaar van onze kavel. Toen zeiden we dat: "onze kavel, ons landje".  Inmiddels is Paradijsvogelbosje een plek gekend door mens en dier. Hoewel we met heel jong plantmateriaal zijn begonnen zie je nu al aan "volwassenheid" in het landschap ontstaan. En daar hoort her er der wat puberaal gedrag bij. Planten en struiken die het een beetje anders doen dan je had verwacht.

En aan de ene kant is dat een heel goed teken, want we hebben vooral te maken met planten die het te goed doen nu. (anders waren ze in de vorige jaren wel dood gegaan ;-)) Maar op twee plekken willen wij het anders dan we vooraf gedacht hadden. En nu het weer zo is dat zelfs de was (als je de weerberichten in de gaten houdt) buiten uitgehangen kan worden.... Dan moet je buiten aan de slag!

Een van die punten zijn de bramen. In het eerste jaar zijn enkele stekken geplant. Bij onze westelijke tuin, bij het braambosje en langs het hazelaarpad. In het eerste jaar hebben de bramen in mijn beleving het ter nauwernood overleefd. In het tweede jaar was her en der een braam, maar zag je de kracht toenemen. Druk met de bouw hebben we toen niet duidelijk ingegrepen. En vorig jaar zijn de bramen ontploft. Helaas zonder veel bramen, omdat op het moment van afrijpen het echt super droog was in Nederland. Maar goed richting volgend jaar moet het anders, en nu is de juiste tijd om daar iets aan te doen. Eigenlijk moet je bramen net na het dragen van vruchten snoeien, maar dat is dit jaar niet gelukt. Dus...

We slaan palen in de grond (tweedehands, hergebruik) en spannen touwtjes, zodat de bramen worden opgebonden. We kunnen goed zien dat de bramen zich al hebben vermeerderd. (juist omdat wij ze niet hadden opgebonden.) Bramen vermeerderen zich namelijk door afleggers of via de wortels. Bij afleggen bereikt een lange tak de grond opnieuw (of daar help je m als tuinier bij). Terwijl ie op de grond ligt schiet ie wortel. Na een seizoen heeft ie voldoende wortels en kun je de tak lossnijden van de bron. Nu heb je twee bramen.

Maar... Door deze manier van vermeerderen zitten de bramen ook zomaar ineens niet in de 5 m2 waar jij ze geplant had. Daarom zetten we (nou ja, Marien) palen en spannen we touwtjes. Aan die touwtjes binden we de bramen omhoog. Zo kunnen we ze goed plukken, plassen de hondjes niet tegen de bramen... (ter voorkoming van wormpjes) en zien we ook goed als er afleggers ontstaan. Zo moeten we de bramen goed in toom kunnen houden en goed kunnen oogsten.. Maar het is wel een klusje dat aandacht vraagt. Elke keer zwiept een tak in je gezicht of bovenop je hoofd... PIJNLIJK! En als je op maandag op je werk komt heb je iets uit te leggen over handen die vol schrammen zitten. En dan heb ik echt handschoenen gebruikt.

Het weghalen van afleggers is een vervelend klusje. Maar... het levert ook stekken op. Stekken die best kostbaar zijn.. blijkt als we vrijdag naar het tuincentrum gaan, waar ze voor 6 euro 95 te koop staan. En wij kunnen die stekken verspreiden en kado geven. Dus gaan er totaal zo'n 65 stekken via Tjalf, Eduard en Zilla, Jan, Debbie en Marco en Tessa en Rob Oosterwold in.  Zo infecteren we Oosterwold! Ik loop nog dagen te peuteren aan doornen die uit mijn vingers komen, maar dat levert in saaie vergaderingen mooie dromen op...

En dan de andere renovatie. Dit voorjaar willen we verhuizen van het vijverhuis naar de aardwoning. Dat betekent dat de ruimte om de aardwoning langzamerhand meer vorm moet krijgen. Dat we ook daar een voortuin willen.  We zijn begonnen met een beeld van een vlindertuin. Met de rozen van heg en landschap hebben we de afgelopen jaren een cirkel gemaakt. Maar we constateren dat aan de huiskant de rozen niet zoals verwacht laag kunnen blijven. Het zijn echt heggenrozen en deze worden jaarlijks 3 meter langer. Leuk voor een heg, maar letterlijk een barriere tussen huis en tuin. Dus... Aan de zuidkant van de tuin blijft een rozenhaag, maar aan de huiskant gaan de rozen eruit. We gebruiken de rozen om een aantal gaatjes in andere hagen te dichten.

En dan is er ineens ruimte! Afgelopen jaar stonden in deze tuin vooral wilde bloemen en enkele struiken. Nu het een voortuin/vlindertuin moet worden gaan we met zorg wat vaste planten aanleggen.

Marien heeft vorige week al een pad gelegd door de tuin. Je kan toch niet al je loopjes van tevoren bedenken (gelukkig!)

Ik maak een rotstuin waar volop ruimte is voor sedumplanten. Rond een sierprunus die er al een paar jaar staat. Ik gebruik de schelpen die we deze zomer in Normandie hebben verzameld om de prunus een mooie verwarmende ondergrond te geven (de schelpen weerkaatsen het licht).

Als Marien thuiskomt van een repetitie heeft hij gelukkig nog puf om een laatste serie planten een plek te geven. En het voelt heerlijk om al die stapels stenen en nog te gebruiken materialen te zien slinken.

Langzaam wordt het ook rond de aardwoning een plezante omgeving.

En nu... in de regen binnen, kan ik jullie hiervan mooi verslag doen. ;-) Elk nadeel heb z'n voordeel.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 15 februari 2019

Het heerlijke van het hebben van een landgoed is dat je er bij de activiteiten die moeten gebeuren zo heerlijk mensen bij kunt ontmoeten. Natuurlijk is het snoeien van de rozen een klus die moet gebeuren, maar het is in je hoofd zo heerlijk simpel. En je mag genieten van wat je ziet. Afgelopen week kwamen eerst Bert en daarna Mick helpen! En dat was heel gezellig en waardevol.

Bert komt bijpraten en het Paradijsvogelbosje voor het eerst zien. En hij komt wilgenknotten! Samen met Marien knot hij de wilgen aan de hazelaarpad. Lekker in het winterzonnetje, want het is best fris.

Bharat komt nog een aantal wilgen halen in de loop van de middag. En als Bert weg gaat moeten alleen de laatste staken nog van de eendenkooi gezaagd worden.

En dan slaat deze week het weer ineens om. Het voorjaar hangt in de lucht.

Bij het concert van de Barock Winter zagen we MIck. We moesten elkaar weer eens wat uitgebreider zien... Toen Marien deze week zag dat het weer zo lekker zou worden, maakte hij met Mick een afspraak. En als Mick komt, dan buffelt ie gewoon twee dagen in de buitenlucht.

Mick bijt zich vast in het rijden van de snippers over de moestuin. Een heel groot aantal kruiwagens worden door hem naar de moestuin gereden.

Onderwijl draai ik dit jaar voor het eerst een was die ik ook buiten uit kan hangen. Wat heerlijk (vooral omdat ie ook nog voor de avond droog is... ;-) )

En in de looop van de middag kan zelfs de trui uit, zo warm is het.

Ik hoor de kinderen in de buurt spelen. Je hoort aan hun geluid dat ze blij zijn dat ze voro het eerst dit jaar zonder jas buiten mogen spelen. Een beetje zoals koeien die na de winter weer de wei in mogen.

En dat geldt ook voor het bijenvolk van Marije! Ze dartelen er lustig op los! Marien heeft gisteren in de voortuin van het grote huis een paadje gelegd.

Die voortuin is een van de eerste plekken waar we merken dat we onze eerste invulling echt bij moeten stellen. Ik hade wilde rozen in een ovaal geplant. In de verwachting dat ik die aan de kant van het huis wel klein zou kunnen houden..... Dat bleek niet te kunnen. Dus zijn de rozen aan de kant van het huis naar een andere plek verhuisd. Een deel van de gevlochten haag mag blijven en vormt een mooie beschutting. Verder willen we uit ons huis vrij direct naar de moestuin en boomgaard kunnen lopen. Dus daarom: een paadje! De komende dagen gaan we onze voortuin verder inrichten (en het hout dat ervoor ligt opruimen...)

Maar het mooiste van vandaag is toch wel dat als je pauzeert, je gewoon buiten in de zon kunt zitten!

Dank voor jullie gezelligheid en werken Bert en MIck! En tot ziens!